The Blue Dahlia (1946)

Schitterende film-noir. Helaas nog steeds niet op DVD verkrijgbaar. Film met prachtige, cynische begintune.
William Bendix levert hier, evenals in die andere goede film-noir, THE GLASS KEY, weer goed acteerwerk.

En dan die openings-scene: Ladd, die de vriend van zijn vrouw zijn huis uit mept met te zeggen "You have the wrong lipstick on mister! "
Doris Dowling acteert ook perfekt en is door haar rol in deze THE BLUE DAHLIA gevraagd voor die andere (Italiaanse) filmtopper BIT- TER RICE.

En dan die, wat de Amerikanen "the-rainy-car-drive" noemen: de schitterende conversatie tussen Veronica Lake en Alan Ladd in Lake's auto... om geregeld te herhalen. Top-acteurs.

Kortom: aanrader.

Film is inmiddels ondergebracht bij Universal, maar nog steeds niet op DVD.
Wel zijn er veel bootlegs in omloop.
(Kwaliteit transfer [ik vermoed van laserdisc] 7,5 op een schaal van 10.)

[email protected]@k: screenshot THE BLUE DAHLIA

(En een gruwelijke link met THE BLACK DAHLIA.)

5* (IMDB 9*)

Omdat Universal het nog steeds vertikt de zeer populaire Film-Noir THE BLUE DAHLIA van Raymond Chandler uit te geven, circuleren er al enige jaren diverse zg. bootlegs.
De beste R0/NTSC met trailer en 17 chapters is deze week getest: DVDreview.

Met screenshots (ook van de "rainy-car-drive-scene").
Ik bezit deze nu ook een jaar en is nog steeds 1 van m'n fav. DVD's. Ook de trailer mag er zijn. Op veel DVD's vaak sluitpost; deze THE BLUE DAHLIA Trailer lijkt ook gerestaureerd.
De DVD wordt geregeld bij Ebay.com aangeboden. Er worden prijzen tussen de $ 10 en € 50 voor geboden.

Het spannende verhaal, met -onverwachte- dader (eerst bekend in laatste minuut), is 100% Film-Noir. En die muziek (bigband), als de film start.... Aanrader; zeker voor de VERONICA LAKE fans (zie o.a. de beroemde "rainy-car-drive-scene)".
Ook de mooie Doris Dowling (ja, ja, de zus van Constance Dowling uit BLACK ANGEL) zet een prima femme-fatale neer.

Deze uitstekende "Noir" moest het in 1946 tegen THE BIG SLEEP opnemen. Al met al: 5*

Verschijnt 5 February in de UK op DVD (voor maar 12 euro)

THE BLUE DAHLIA: first impression (Youtube).

DVD (R-2/PAL) vandaag ontvangen!

Tov de vele berichten op diverse forums geen problemen gehad met "combing" en echo's, maar wel "interlacing artifacts". De film is niet gerestaurerd, soms ook veel ruis hoorbaar en de contrast-boosting is ook irritant.
Veronica Lake's prachtige glitterjurk (gemaakt door Edith Head) slibt op veel momenten dicht tot 1 zwart vlak, weinig grijswaarden dus.
DVD-speler is RGB gekoppeld en niet met progressive-scan, kan dat eindresultaat nog niet beoordelen.
Blijf echter wel uitkijken naar een restaureerde R-1 release.

Positief is dat de geweldige begintune ook bij "stand-by"te horen is en dat de broemde "rainy-car-drive-scene" bij menu 5 begint en dus apart is aan te kiezen.
Het geluid van m'n NTSC-bootleg klinkt wel voller en heeft mijn voorkeur (geen 4% PAL speedup).
DVD heeft Engelse subs.

Geweldige performance van Doris Dowling (The Lost Weekend), Howard da Siva (Border Incident),William Bendix (tig) en Veronica Lake (Sull. Travels, This Gun for Hire, I Married A witch, The Glass Key).
Ja, en dan die vele "Fedora en Stetson hats", valt nu op DVD pas echt op...

IMDB 10/10 (5*)

Eindelijk: DVDReview

Goede film-noir.

Al de film-noir elementen worden weer prima uitgewerkt ondersteunt door solide acteerwerk. Er zitten ook wat memorabele scenes in, zoals the rainy car drive scene die Hogan al aanhaalde. 4* voorlopig.

Inderdaad goede film-noir zij het dat de film wel van toevalligheden aan elkaar hangt, de karakters die elkaar ontmoeten, maar onderling ook connecties hebben met anderen zonder dat ze het weten. Veronica Lake is een van de mooiste actrices uit die tijd.

Een vrij saaie film. Het was ontzettend traag en acteur Alan Ladd vind ik niet boeiend genoeg om een complete film te dragen. Zijn acteerprestaties vallen tegen. Het is, net zoals de knallen die worden uitgedeeld, wat overdreven ingestudeerd. Het was meer een lak aan interesse, ik heb veel betere, vlottere en boeiendere noirs gezien.

De dialogen staan als een huis en de onvoorspelbaarheid van het verhaal houdt de kijker tot aan het eind aan het scherm gekluisterd. Interessant om te weten dat Elizabeth Short (The Black Dahlia) door deze film geïnspireerd richting Hollywood verkaste. De rest van haar verhaal is meer dan bekend. Hoewel?
De Blauwe variant mag niet ontbreken in de collectie van de filmnoir liefhebber.

Een flinke tegenvaller dit, de eerste uit die Universal film-noir-box in de vorm van een sigarettendoos.

Geen idee waarom dit zo goed zou moeten zijn eigenlijk. Met Raymond Chandler als schrijver verwachte ik op zijn minst een sterk plot en goede dialogen, maar dat bleef hier vrijwel uit. Het verhaal is zelfs vrij zwak en de film heeft soms zichtbaar moeite om motieven voor potentiële daders te vinden. Daarom werkte de ontknoping ook gewoon niet. Totaal oninteressante keuze voor de dader, hoe verrassend het ook mag zijn. Verder is de hele plotlijn waarin de hoofdpersoon de politie ontwijkt en zichzelf extra verdacht maakt niet bepaald geloofwaardig.

Veronica Lake wordt altijd in één adem met deze film genoemd, maar haar personage heeft geen enkel verband met het verhaal. Ze lijkt er alleen maar in gezet te zijn voor een handige marketing. Zij en Alan Ladd hadden samen al eerder voor succes gezorgd en dat succes probeerde men schijnbaar te herhalen. Toegegeven, de scènes tussen haar en Ladd zijn wel de beste in de film en hier herken ik nog wel wat van de leuke flirtdialogen van Chandler. Bendix doet het wel aardig. Doris Dowling daarentegen speelt echt afschuwelijk. Met name de scène waarin ze zegt dat ze verantwoordelijk is voor de dood van haar zoontje. De rest van de bijrollen leveren standaard werk.

Wat me ook opviel was hoe kaal de film was. De appartementen bevatten echt een minimum aan props, alsof er niet in geleefd werd door mensen. Dit is volgens mij ook de film noir die de minste poging tot sfeerschepping onderneemt, toch niet onbelangrijk voor een 'noir. Het is dat ik een zwak heb voor dit soort verhaallijntjes en dat het me zo altijd wel redelijk boeit, anders zou mijn eindoordeel wellicht nog strenger zijn geweest. Dit kan zich absoluut niet meten met Chandlerkrakers als Murder, My Sweet of The Big Sleep.
2*

Wat acteerde die Doris Dowling belachelijk slecht zeg, de rest van de cast deed het best aardig, maar werkelijk niks of niemand in deze film springt er ook maar enigszins bovenuit om memorabel te zijn. Toch nog 2,5* omdat naar Veronica Lake kijken dan weer nooit vervelend is.

Begint veelbelovend, maar wordt naarmate hij vordert steeds meer een standaard moordmysterie; ik had hier veel van verwacht, en het is ook zeker geen slechte film, maar helaas toch ook niet zo goed als ik had gehoopt. Wel goed spel van Ladd plus een aantal aardige bijrollen zoals Howard da Silva (Harwood), Don Costello (zijn partner Leo, geen achternaam) en vooral Will Wright als de huisdetective "Dad" Newell, een oude vos die wel zijn haren kwijt is maar nog niet zijn streken. Hun sobere acteerwerk staat in schril contrast met de overdreven maniertjes van Doris Dowling, die niet duidelijk kan maken wat Johnny ooit in Helen zou kunnen hebben gezien. In de amusante dialogen valt de hand van Chandler te herkennen, hoewel de dialogen binnen het noir-genre sowieso al een sterk punt zijn; mooi hoe Veronica Lake over het nachtelijke Los Angeles uitkijkt en dan mijmert: "It takes a lot of lights to make a city, doesn't it?" Chandler zelf was overigens niet erg gecharmeerd van haar, getuige zijn naam voor haar: "Miss Moronica Lake".
 

Een hele tijd blijft deze film-noir interessant om volgen, boeiend en geloofwaardig maar langzamerhand sluipen toevalligheden (de foto bijvoorbeeld) en absurditeiten (de vecht-en de schietpartijen naar het einde toe) in het intrige.
Het slot wil men suspensrijk maken maar geslaagd is het zeker niet.
Veronica Lake benadert de klasse van een Lauren Bacall en eigenlijk staat Alan Ladd beter met een ... cowboy-hoed.

Degelijke film noir met het vertrouwde duo Alan Ladd – Veronica Lake. Probleem van de film is dat er allerlei ontwikkelingen voorbijkomen, die er weinig toe doen òf bedoeld zijn om de kijker op het verkeerde spoor te zetten. De clou is een afknapper, want die wordt vrijwel vanuit het niets uit de hoge hoed getoverd. Kijkt lekker weg, maar niet bijzonder.

Een ouderwetse sfeervolle, stemmige, melodramatische thriller/film noir, met een bloemrijk verhaal dat te geconstrueerd was en ongeloofwaardige elementen bevatte. De cast acteerde uitstekend en de dialogen klonken scherp. Opvallend vond ik de bijna perfecte belichting.

Heel stroef begin. Veronica Lake - waar het mij om te doen was - wel gewoon in orde en ze brengt wat subversiviteit. En Ladd is eerder 'cool' dan 'tough' ditmaal en dat werkt ook redelijk. Alleen blijven de ontwikkelingen erg staccato geïntroduceerd en loopt zowel het mysterie als het misdaadverhaal nogal stroef. Echt wel een pak minder dan andere Lake/Ladd samenwerkingen wat mij betreft.

De clou is in die zin een afknapper, omdat onder druk van het Ministerie van Defensie een ex-militair niet een moordenaar mocht zijn (beoogd was Buzz Wanchek). De showdown is dientengevolge herschreven. (Een dronken en handtastelijke Buzz zou na die bar-scene met miss Morrison en vervolgens bezoek aan haar vakantiehuis, haar vermoord hebben.)

Blu-ray review: http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews24/the_blue_dahlia.htm

Mee eens. Heb The Blue Dahlia zojuist gekeken en heb er van genoten. Strakke regie van George Marshall en een uitmuntende vertolking Van William Bendix, die rol van Buzz Wanchek speelde, een soldaat die uit het leger komt met zwaar hoofdletsel, hij heeft nl een granaatscherf in zijn hoofd. Hier door is hij vergeetachtig, kan niet tegen bepaalde geluiden en haalt alles door elkaar. Super gespeeld.

Ik vind dit de matigste van de samenwerkingen tussen Ladd, Lake en Bendix. Dat ligt zeker niet aan Bendix, want die krijgt hier de mogelijkheid om eens wat meer te laten zien dan wat meestal het geval is. Lake zit in de film om in de film te zitten. Ze doet weinig verkeerd, maar het is een nogal zinloos personages dat weinig toevoegt.

Ook blijf ik het moeilijk vinden om Ladd geloofwaardig te vinden als tough guy. Ik geef toe dat het waarschijnlijk weinig te maken heeft met zijn vertolking zelf en meer met de wetenschap dat het zo'n onzekere vent was, die bang was dat actrices iets langer waren dan hem. Ik krijg altijd het gevoel dat het iemand is die heel hard probeert om stoer te doen in plaats van het te zijn en dat zijn personages dat ook steeds hebben. Soms is dat geschikt voor een rol, soms maakt het hem ongeloofwaardiger.

De uiteindelijke moordenaar vond ik vrij stom, maar daar zijn schijnbaar redenen voor, want het was niet de bedoeling dat die persoon het zou zijn. Tja, dat was dan erg duidelijk.