Silver Linings Playbook (2012)

Zou mijn commentaar kunnen zijn. Niks leuk, grappig, pakkend. Irritant in hoge mate irritant..Van personages tot dialogen. Na 50 min. mee gestopt.....

Gelukkig zijn er ook andere soorten romkom. Het is niet het standaard soort: Grote appartementen/huizen, goede banen, enz. Ik dacht niet gelijk zo van "wat een geweldige film!" ,maar dat kwam later wel. Uiteindelijk is het toch wel de moeite waard geweest.

Heerlijke film. Anders dan anders en een fijne vibe. Vanavond op tv en leuk genoeg voor een tweede keer.

De film is een romantische komedie maar voelt meer als American Beauty en Thunder Road en is net als die films een klassieker in zijn snedige maatschappijkritiek en knetterende interactie tussen de personages die tegelijk zowel hilarisch als intens verdrietig is. Helaas zakt de film in de tweede helft wat in waarbij het niet meer zo knettert en de film wat ongeloofwaardig en cliché wordt maar evengoed blijft de film onvergetelijk.

A-typische film, waar ik helemaal niets aan vond. Stond vermeld met vijf sterren, het allerhoogste en dat zag ik niet en bleef ik niet zien. Kwestie van smaak, want een tragikomedie, wat dit is, is op zich wel aan mij besteed. Ik vond hem soms langdradig en soms tikje bizar en hysterisch. En beslist niet geloofwaardig.

Taalfout in de beschrijving bovenaan: moet zijn: vrouw, wier....

Baggerfilm losjes gebaseerd op geen dirty, maar crazy dancing. En, ik was nog wel zo hoopvol gesteld, vanwege de hoge waardering. Nee, mijn bordje met 1,9 op de schaal van 10 gaat strak de lucht in. Alle clichés vliegen voorbij en vooral de miraculeuze genezing van de bipolaire stoornissen was een belediging voor iedere vorm van geloofwaardigheid. Gooi het allemaal maar onder de noemer "romantiek," maar ik werp dit gedrocht linea recta in mijn vergetelhoek.

Leuke film. Psychische problematiek vind ik altijd een interessant thema. Films daaromtrent kunnen echter erg zwaar zijn. De komische en redelijk lichte toon in deze film vind ik verfrissend. Het acteerwerk vind ik goed en de film kijkt fijn weg. Van begin tot eind een vermakelijk verhaal. Geweldige dansscène! 4*

Iets te brave film, terwijl het onderwerp zich hier juist niet voor leent.

Ook jammer dat de film richting het einde de nadruk ineens legt op de weddenschap van vader, terwijl dit niet is waar de film voor de kijker om draait..

Psychiatrisch gezien slaat de film overigens ook de plank volledig mis. Zo is de beschrijving die in het begin van de film gegeven wordt (een stem horen) niet direct passend bij een bipolaire stoornis, maar eerder bij een psychosespectrumstoornis. Dit is iets wat overigens wel kan ontstaan tijdens een manie (een onderdeel van de bipolaire stoornis), maar over symptomen van deze manie wordt vervolgens nergens gesproken.

Het zal aan mij liggen maar het viel me vies tegen. Snap de hele oscarhype ook niet. Het is gewoon een standaard voorspelbare romcom, niets meer en niets minder. Jammer.

Een kinderfilm voor volwassenen.

Zo voelt Silver Linings Playbook te veel aan. Sympathieke underdogs werken toe naar een (dubbele!) climax, je voelt de plotpunten van ver aankomen, maar hé, ze laten zich niet onderuit halen! En zo komen we stapje voor stapje dichter bij een voorspelbaar einde.

Wat houdt de boel dan wel recht? De acteurs. Jennifer Lawrence draagt de film als een ongrijpbare verschijning, Bradley Cooper overtuigt als een man die op obsessieve wijze zijn leven weer op de rails wil krijgen en Robert De Niro bokst hier wat onder zijn gewicht in een bijrol, maar charmeert als vader die ook zijn beperkingen heeft. Daarvoor kijken we al eens een film.

Romantische dramedy over Pat die na een psychiatrische behandeling probeert zijn gewone leven weer op te pakken.

Cinematografie niet bijzonder, vooral binnenscѐnes in de kliniek, thuis en bij het uitgaan, buitenscѐnes tijdens het joggen op straat. Wel aardige filmmuziek. Cast: Bradley Cooper speelt zijn rol zeer overtuigend en Jennifer Laurence is ook goed als zijn vrouwelijke tegenspeelster.

Plot: Pat wordt na 8 maanden ontslagen uit de psychiatrische kliniek en denkt de draad van zijn leven weer te kunnen oppakken. Zijn vrouw heeft echter al eerder een nieuwe draad opgepakt. In zijn streven naar de ideale partner te worden, ontmoet hij Tiffany, die ook tegenslagen heeft gehad. Voor deelname aan een danswedstrijd vraagt ze Pat als haar partner.....

Resumé: deze film heb ik gekeken op de laatste Netflix-dag. Het was een aparte film, ik ken Bradley Cooper niet als acteur, maar vond hem goed spelen: de stemmingswisselingen, het verstoorde dag-nachtritme, de emotionele uitbarstingen, de verwardheid, zijn obsessie.... De ontmoeting met de beschadigde Tiffany vond ik goed gekozen, echter het verhaal van de danswedstrijd vond ik niet geloofwaardig. Als het plot daar anders was geweest, had ik misschien een hogere beoordeling gegeven, nu net voldoende. Die hoge waardering snap ik dus ook niet helemaal.

Boodschap: probeer jezelf niet te veranderen voor een ander, want op ieder (scheef) potje past wel een dekseltje.......

Filmpje waar ik in eerste instantie toch iets meer van verwacht had, tevens kan ik de film qua genre niet goed plaatsen, toch zit er in het plot en alle karakters best een aardige boodschap die je even moet zien, en je moet liggen.

De introductie van Pat, die weer bij zijn ouders intrekt en overduidelijk een soort dwangneurose heeft is aardig maar verder niet bijzonder. De wisselwerking met de ouders is één om nog op terug te komen. De film begint echter pas opgang te komen, en krijgt de nodige swung, wanneer Pat kennis maakt met Tiffany. Onder het motto 'je hebt een gek nodig om een gek te begrijpen' is de wisselwerking en de dialogen tussen de twee interessant te noemen. Het te volgen plot en ontwikkelingen zijn daarna redelijke vanzelfsprekend.

Waar draait de film dan om? Twee 'gekkies' die elkaar vinden en begrijpen? Neen, absoluut niet. Want in mijn optiek zijn de twee helemaal niet zo gek, ze hebben gewoon net iets teveel meegemaakt. Het is de 'gekmakende' omgeving er omheen die loopt te controleren en te bemoederen. Een omgeving die debet is aan alle problemen en die overloopt in onbegrip. Een omgeving die tevens blind is voor hun eigen idiote en dwaze gedrag. Vader met zijn 'ju ju' neurose en dwang tot controle. Niet raar dat Pat hetzelfde probeert met zijn relatie. Het is het eeuwige verhaal van de balk in eigen oog waar een erg zwart wit beeld gecreëerd wordt die naarmate de film zich ontwikkeld recht getrokken wordt. En dat is wel een bijzonder interessant beeld. De 'gekkie' mag dan gek zijn, maar is eerlijker naar zijn omgeving en zichzelf dan de gemiddelde die zichzelf normaal vind. Een omarming van jezelf die juist rust brengt.

Silver Lining Playbook is een tragikomedie met een behoorlijke portie feelgood. Een film die best een aardig concept bevat, en dan vergeet ik nog bijna een andere logica in de film die zijdelings genoemd wordt, namelijk dat alles met een reden gebeurt. Een deur sluit, een raam gaat open...

Toch boeit SLP niet altijd heel erg, maar zijn de acteerprestaties van Lawrence en Cooper dan wel weer de moeite waard, zo ook de wisselwerking tussen de twee karakters. SLP is vooral gewoon aardig om een keer te zien, maar top is het allemaal niet.

Geweldige film! Heb er enorm van genoten.

Prachtige dialogen, moeilijke situaties ook bij mensen, die het allemaal goed willen doen, maar er door psychische ziekte niet in slagen. Absolute aanrader!

Ik wist dat ik de film al eens gezien had, maar toch had ik kennelijk van te voren een andere film in gedachte. Een veel betere film ook. Van deze film kwamen me enkele scenes vaag bekend voor, maar verder was het toch vooral alsof ik deze film voor het eerst zag. Een man komt uit een psychiatrische inrichting en wil zijn huwelijk met zijn vrouw weer proberen nieuw leven in te blazen. Maar dan ontmoet hij een andere vrouw. Allemaal niets bijzonders. Net als de film. Het kijkt allemaal prima weg en er wordt leuk geacteerd. Een goede film dus. Maar ook niet meer.

Leuk. Weer wat geleerd. Nooit geweten dat wiens mannelijk was en wier vrouwelijk of meervoud.

Geeft niks hoor, het is heel oud Nederlands...toevallig mijn vak...

de mensen, wier...is er ook zo een.

Twee beschadigde zielen bewandelen de weg naar genezing wanneer ze elkaar ontmoeten. Beiden raken niet over de pijn heen van hun dramatisch beëindigde huwelijken. Soms even irritant als interessant, te weinig rom en te weinig com, maar met toewijding gespeeld door Lawrence en Cooper, die een ongewoon paar vertolken die bijna onopgemerkt naar elkaar toegroeien. Het hele circus rond die voetbalweddenschappen werkte storend voor mij. In het algemeen geen film die me bijzonder veel deed en waarin "the magic" wat zoek is.

Behoorlijke tijd geleden gezien, maar vergeten te stemmen destijds. Ik weet nog dat ik de film minder indrukwekkend vond dan ik gehoopt had, want ik kan me wel degelijk nog de zeer positieve ontvangst van Silver Linings Playbook heugen. Wat me vooral is bijgebleven is het fijne acteerwerk van Bradley Cooper en Jennifer Lawrence. Beiden spelen complexe, interessante personages en hun samenspel is overtuigend. Ook gaan komedie, romantiek en drama vrij goed hand in hand hier, maar ik weet wel dat de film me iets te lang door ging. Halverwege zakt de boel een beetje in, maar gelukkig herpakt de film zich ook wel weer met de finale bij de danswedstrijd. Misschien niet over de gehele linie overal even spannend, maar de film liet me wel met een bevredigend gevoel achter en binnen het romcom-genre is de film vrij uniek.

3*

Dit is gewoon een goede film, kan er niet meer van maken, goed geacteerd door beide hoofdrolspelers. Zeer goed en overtuigend neergezet. Ik kijk dit soort films niet vaak omdat ik het in zijn algemeenheid pulp vind. Maar beide acteurs lopen op hun tenen en proberen ook echt wat neer te zetten. Leuke bijrol ook van Robert de Niro.