Best of the Best (1989)

Ik moet zeggen dat ik niet zo'n fan ben van vechtfilms. Maar als er ook wat drama in verweven word dan kan ik het toch wel waarderen. Best of the Best is dus zo'n film. Ik kan me voorstellen dat sommigen het verhaal een beetje tè sentimenteel vinden maar ik kan dat als liefhebber van dramafilms wel waarderen. Eigenlijk is dit een film die voor iedereen wel iets heeft.

Het verhaal is spannend en afwisselend en maakt dat je er constant door geboeid blijft. Het acteerwerk is niet van iedereen even goed maar Eric Roberts vond ik wel erg sterk.

Zoals al eerder gezegd is deze film ook voor mij pure jeugdsentiment. VHS band helemaal kapot gedraaid...letterlijk. Samen met NICO above the law, Bloodsport.
kan me niet schelen of de film nu nog steeds goed is.

Door deze films wilde ik op martial arts....maar na 7x mijn knie uit de kom (niet enkel door martial arts) toch maar besloten dat mijn lichaam contact sport niet leuk vind

Niet te koop in Nederland helaas, maar je kan m gewoon in hele goede kwaliteit bekijken op www.solarmovie.eu !!!!

You can be the best of the best....

Nog steeds is dit 100% jeugdsentiment, heerlijk knokken en een lekker standaard verhaal.

Het acteerwerk is ook in orde, en vooral James Earl Jones is super (zijn stem alleen al), ook de gehele sfeer in deze film is in orde,net zoals de aankleding.

Matige vechtfilm waarin een Amerikaans karate-team, bestaande uit vijf personen, het opneemt tegen de Koreanen. De film staat werkelijk bol van de clichés, en uiteraard ontbrekken ook de trainingsscenes ondersteund door een jaren '80 rocknummer niet. De dialogen zijn vaak tenenkrommend. Tot op zekere hoogte wel vermakelijk en nog een behoorlijk aantal bekende acteurs (zeker voor een film als deze).

Een ouderwets b-filmpje met een nog redelijk jonge Roberts. Niet slecht, maar ook niet goed. De 80's sfeer is duidelijk aanwezig en de gevechten zijn aardig.

Een prima martial artsfilmpje met een internationaal toernooi als uitgangspunt. De gevechten zelf zijn vaak niet meer dan aardig, waardoor ik toch behoorlijk heb zitten twijfelen tussen drie en drie en een halve ster. Uiteindelijk vond ik de hele aanloop met de training nog best leuk. Best of the Best draait om kameraadschap. Zo’n barfight als in het begin is misschien nog wel het leukste qua actie in dat geval. Het toernooi zelf oogt een beetje karig, niet bepaald als een wereldkampioenschap. Eric Roberts, Phillip Rhee en James Earl Jones zetten prima rollen neer, maar uiteindelijk vond ik de Koreanen het meest overtuigen. Na al het USA gescandeer verbaast het me dat de Koreanen als de meest eervolle personen worden neergezet. Een mooi einde. Ik heb Kickboxer en de Best of the Best II en III in het vooruitzicht, maar voorlopig spreekt Bloodsport II me het nog het meest aan betreft toernooifilms.

Wacht maar tot je Blood And Bone, Undisputed 2 en 3 gezien hebt: die vegen allen de vloer aan met de films die je zojuist noemde

Fuck, die heb ik ook nog liggen ja. Behalve Undisputed 3 dan. Deel 1 heb ik wel.

Film na zovele jaren nog eens terug gezien. Het is natuurlijk wel een beetje nostalgie.
De kwaliteit van de film en de opname is pover als je het vergelijkt met hetgeen ze tegenwoordig maken en de acteerprestaties zijn ook niet van het hoogste niveau.
Maar toch een aangename film om anderhalf uur van te genieten.

Ik had hem ooit al eens gezien, maar vandaag eens herbekeken. Ik had geen zin om tot 12 uur te wachten en hem te bekijken met tientallen reclames tussendoor.
Nog best een vermakelijke Rocky kloon. Natuurlijk zijn de acteerprestaties niet al te geweldig en is het een best voorspelbaar filmpje, maar dat maakt alles juist zo lekker luchtig.
Een film die gewoon lekker wegkijkt.

Rocky kloon?

Ja, in Rocky wordt ook gevochten.

Lol, dan zou ik het eerder een Bloodsport kloon noemen.

Maar dan kan je het natuurlijk ook een Karate Kid, Showdown, No Retreat No Surrender etc. etc. kloon kunnen noemen, want daar wordt ook in gevochten. Komt nog dichter in de buurt, doordat Rocky een boks film is en die ik noemde niet.

Compleet ongeloofwaardige maar onderhoudende 80's vechtfilm.
3*

Degelijke martial arts film die beetje afwijkt van anderen in het genre.
Dit door het team spirit idee onder de verschillende karakters en het emotionele einde.

Zoals iemand hier al zei geen hoge kwaliteit of acteer prestaties, maar wel een oprecht gebracht verhaal.

Ook zit in deze film het prachtige nummer "Something So Strong" van Jim Capaldi niet te vergeten.

3 sterren

Eindelijk NL release van alle Best Of The Best films:

Best Of The Best - Complete Collection | DVD | 8715664109090 | eci.nl

Deze cult-actiefilm is vanaf vandaag te krijgen in een box met alle andere Best Of The Best films! Voor de actieliefhebber toch heel gaaf!

Prima aktiefilm die lekker wegkijkt.

You shouldn't block with your face

In een ver verleden had ik Best of the Best al wel eens gezien. Het was in een periode waarin mijn broer regelmatig met dit soort filmpjes (Bloodsport, Kickboxer, ...) thuiskwam van de videotheek en naar mijn herinnering was hier niet al te veel mis mee. Ik heb het echter al vaker gehad dat mijn herinneringen op gebied van films uit die tijd wat te rooskleurig zijn dus ik was wel benieuwd wat een herziening ging brengen.

En die is me eigenlijk erg goed bevallen. Best of the Best is een standaard vechtfilm waar een stel Amerikanen het tegen de grote boze Zuid-Koreanen moeten opnemen, maar het team (natuurlijk samengesteld uit een aantal met elkaar botsende figuren) is amusant en de gevechten zien er deftig uit. Weliswaar een aantal overbodige melodramatische stukken (Grady's zoon die in coma ligt onder andere) en naar het einde toe ontspoort de film compleet. Sowieso een volstrekt belachelijk einde waarin alles opeens koek en ei is tussen de twee teams en het wordt al helemaal over the top wanneer de Koreanen hun medailles nog eens beginnen uit te delen aan hun respectievelijke tegenstander. Zo vreselijk dramatisch, maar eerlijk is eerlijk: het is wel erg leuk. Vooral de vechtpartij in de kroeg vond ik heerlijk, dat zie ik om de een of andere echt graag in dit soort films.

Het duurde even eer ik Eric Roberts er had uitgehaald. Ik ken hem voornamelijk van zijn post 2000 werk (onder andere Dead or Alive en The Expendables) en hier zit hij er logischerwijs een stuk jonger uit. Vind hem hier op zich wel goed in passen. Tof ook om Chris Penn (toen nog werkzaam onder Christopher Penn) nog eens ergens in zien te verschijnen. Niet meteen één van de beste acteurs die ooit heeft rondgelopen maar dit soort foulmouth personages zijn een kolfje naar zijn hand. James Earl Jones mag opdraven als de coach van het geheel en zolang hij zich niet teveel moet inlaten met gevoelens (dat moment waar hij verteld dat hij de coach van het team van Tommy's broer was is tenenkrommend) doet hij dat goed. Gewoon die stem alleen al is indrukwekkend natuurlijk. Het personage van Sally Kirkland, de extra coach, is overbodig en ook John Dye (Virgil) en David Agresta (Sonny) lopen er wat verloren bij aangezien de meeste aandacht op den duur naar Tommy Lee gaat. Die vond de franchise zo leuk dat hij zelfs als enige in alle 4 de delen zou meespelen.

Erg vermakelijke nonsens in ieder geval. Een overdreven melodramatisch en sentimenteel plot, maar het werkt tot op een zekere hoogte goed. Met Eric Roberts en James Earl Jones heb je sowieso al een deftige cast en het geheel ziet er ook nog eens vrij goed uit. Ik heb me goed vermaakt in ieder geval.

3.5*

Deze martial arts film die zal het qua uitbeelding zeker niet van de vechtsport moeten hebben. Deze film is eerder sterk in het onderdeel drama. De film kent dan ook behoorlijk wat subplots, die allemaal neerkomen op ethische vraagstukken en dilemma's. Het weerspiegelt tegelijk de veerkracht van de menselijke geest om, om te kunnen gaan met tegenslagen. Het is zeker niet het beste acteerwerk en daar is Eric Roberts ook zeker geen heer en meester in. Toch is het allemaal lekker theatraal en enigszins toch vermakelijk. Dit is zo een voorbeeld van een groteske film, die doordat het allemaal zo fout is, het eigenlijk gewoon goed is.

Jeugdsentiment dit
Ik heb dit filmpje vroeger zo vaak gezien...hij verveelde nooit.
Ik kan me herinneren dat dit geen B-film was en destijds een van de betere vechtfilms die er was.
Eric Roberts in zijn hoogtijddagen.
Ja goede fikm dit.

"You shouldn't block with your face." ... " !!!

Geweldige film (Heropfrissing) !!! Emoji!!! 'Best Of The Best 1' is fantastische klassieker
die ik al ontelbare keren mocht bewonderen.
De 5 'beste' van Amerika nemen het op tegen de 5 'beste' van Zuid-Korea.
De trainingen op voorhand werden mooi weergeven, zowel de manier van de Amerikanen
als de manier van de Koreanen.
Het menselijke aspect wordt ook mee gevoerd in deze film, dit met aangrijpende
en dramatische accenten. De gevechten zijn nog steeds mooi om te zien, en uiteraard zijn
Eric Roberts en Phillip Rhee de sterren van de film.
De muziek/soundtrack is een meerwaarde en nog steeds prachtig voor onze oren !

leuke film,heb ze al vaker gezien maar ik vind ze toch zeker nog steeds goed.vermaak me altijd prima.

Best of the Best

Deze film heb ik op VHS grijsgedraaid. De training, de vechtscènes, de Tommy/Dae Han strijd, Eric Roberts, James Earl Jones… Ik kon er niet genoeg van krijgen. Nu is vooral het laatste gedeelte nog echt leuk en voor de rest is het een standaard en niet echt sterke vecht/sport film. En allejezus, wat zijn de acteerprestaties abominabel. Daarvoor kijk je dit soort films niet, maar het valt toch wel erg op. Gelukkig zijn ze beter in het vechten.

Toernooifilm die de verplichte vakjes allemaal netjes afstipt dwz veeel trainingsmontages op rockmuziek, een strenge coach (james earl jones) die de strijders tot het uiterste pusht, en zelfs een slechterik met een ooglapje die ooit de broer van een Amerikaanse vechter doodgeslagen heeft . Deze Amerikaan twijfelt of hij het gevecht met de stouterik wel wil aangaan maar gaat dan op een motor rijden en besluit dat alles oke is. Nadat hij de badguy verslagen heeft komt die sorry zeggen!! De film is erg kleverig, zit vol met waardevolle lessen en GO USA patriottisme. Oh ja, er is ook nog Eric Roberts met een nektapijt om met twee woorden tegen te spreken. Kortom: genoeg. 3*

In mijn jeugd destijds grijsgedraaid. Vandaag de dag een dikke B-film, maar eentje die Rocky-gewijs overeind blijft bij een work-out. De polarisatie kon niet groter zijn in de film. Het Amerikaanse team tegenover de Zuid-Koreanen. De goeien tegen de slechten. Er wordt zo goed als alles aan gedaan om de Koreanen als halve wilden en als slechten te bestempelen, het einde ten spijt. De Koreanen trainen bijvoorbeeld in de sneeuw en worden gehard door harde training in de wilde natuur (waterval). Bij de Amerikanen is met harde beats, modernere apparatuur en wat boerenkinkels als sparringpartner in de lokale bar. Achteraf gezien vreemd gezien de Koude Oorlog nog niet voorbij was en men evengoed Russen, Chinezen of zelfs Japanners kon casten als "vijand". Voor Rambo en Rocky bvb was dit bvb wel zo.

Het patriottisme druipt er sterk af en het dramagehalte is groot. Maar ook het Amerikaanse team is tof met 5 verschillende persoonlijkheden die ieder op hun beurt wel iets hebben. Spannend wordt het nooit omdat het zo clichématig en voorspelbaar is, maar leuk om volgen was het wel. En ook vandaag nog eens voor een keertje ... James Earl Jones is mooi gecast als harde gedisciplineerde coach. Zijn stem is echt geweldig en straalt veel autoriteit uit. Ideaal trouwens ook als Darth Vader.

De sportiviteit loopt op het einde hélemaal uit de hand, maar gelukkig hebben we dan toch al wat leuke gevechten achter de rug. Fijn om nog eens te zien, maar best niet te veel bij nadenken.

Hé? Wat heb ik net gevonden op internet?
In Duitsland is de film bekend als karate tiger 4 ??

IMDB - Also Known As (AKA): :

Germany Karate Tiger IV - Best of the Best

Een aardige film over de Amerikaanse karateploeg die het op moet nemen tegen de gevreesde Koreaanse ploeg. Bondscoach Frank Cuso( James Earl Jones) selecteert een ploeg van divers pluimage. De asociale redneck cowboy Travis Brickley(Chris Penn), de Joey Tribbianiachtige Sonny Grasso(David Agresta), de zweverige Boeddhist Virgill Keller(John Dye), de Koreaanse Amerikaan Tommy Lee(Phillip Rhee) en Alex Grady(Eric Roberts), die net hersteld is van een zware schouderblessure. De Koreaanse ploeg staat bekend als onverslaanbaar en met hun aanvoerder Dae Han(Simon Rhee) wordt gevreesd. De film is vrij cliché maar dat geeft op zich niet want hij is wel vermakelijk en hij heeft bovendien een lekkere soundtrack. Met als beste nummer Something So Strong van Jim Capaldi. Er zijn wel wat minpunten uiteraard. Bijvoorbeeld dat er het over karate gaat en niet over Taekwondo, de nationale sport van Korea en bovendien een olympische sport. Of dat James Earl Jones bondscoach is maar nooit een training geeft. Bovendien zien de trainingen van de Amerikanen er niet zo indrukwekkend uit als die van de Koreanen. Dat John Dye, David Agresta en in iets mindere mate Chris Penn weinig aan bod komen is ook vrij curieus. De tijd die aan Alex familie besteed wordt had ook aan hun besteed kunnen worden. Bovendien had John Dye op dat moment net naam gemaakt middels zijn rol van Doc Hockenbury in Tour of Duty, toen een vrij bekende serie. Al die minpunten zijn niet erg storend want de film is onderhoudend. De film kreeg zelfs 3 vervolgen maar die verschillen van deze film als dag en nacht. Best of The Best is een sportfilm en de vervolgen zijn simpele actiefilms.

Gisteren weer even gezien.dit is een leuke film.heb me weer prima vermaakt.hou wel van dit soort karate films.ook een leuke cast.prima verhaal verders.dit deel is samen met deel 2 het beste deel van de hele reeks.en de film heeft ook mooie 80's muziek er in.