- Home
- Films
- Morte a Venezia
- Filtered
Morte a Venezia (1971)
Genre: Drama
Speelduur: 130 minuten
Alternatieve titels: Death in Venice / Dood in Venetië
Oorsprong:
Italië / Frankrijk
Geregisseerd door: Luchino Visconti
Met onder meer: Dirk Bogarde, Björn Andrésen en Mark Burns
IMDb beoordeling: 7,4 (22.953)
Gesproken taal: Frans, Engels, Italiaans, Pools, Duits en Russisch
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Morte a Venezia
"The celebrated story of a man obsessed with ideal beauty."
Een bejaarde componist ontdekt tijdens zijn vakantie in een jonge Poolse toerist de schoonheid, die hij in kunst en leven vergeefs heeft nagestreefd. De alleen op een afstand gadegeslagen jongen wordt hem tot een obsessie, waardoor hij ondanks de wetenschap van een dreigende pestepidemie in Venetië blijft.
Externe links
Acteurs en actrices
Gustav von Aschenbach
Hotel Manager
Alfred
Tadzio's Governess
Aschenbach's Wife
Esmeralda, Brothel Prostitute
Tadzio
Tadzio's Mother
Travel Agent
Barber
Video's en trailers
Reviews & comments
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Inderdaad een meesterwerk, en voor zover ik weet Visconti's beste film (maar ik moet The Damned nog zien) Zelden heb ik in een film zo knap, zo intens en toch zo subtiel zien acteren (in elk geval subtieler dan in Rocco e i suoi Fratelli bijvoorbeeld, de emoties in deze film komen dan ook beter over) Bovendien is de film adembenemend traag en werkt de muziek perfect. En eigenlijk is hij zelfs niet eens zo ernstig, laat staan saai, ik moest meermaals terugdenken aan die strandscenes uit Les Vacances de Mr. Hulot bijvoorbeeld. Visconti weet, net als Tati maar dan op een andere manier, perfect zijn personages te typeren en te karakteriseren zonder dat ze daar veel dialoog voor nodig hebben.
En als we dan toch verbanden aan het trekken zijn: deze film deed me qua sfeer ook erg denken aan Tystnaden van Bergman, misschien gecombineerd met een vleugje Otto e mezzo.
Waarmee ik enkel wil zeggen dat deze film dus in zijn eentje drie meesterlijke films waard is
kappeuter (crew films)
-
- 72623 berichten
- 5779 stemmen
Morte a Venezia is wellicht de ultieme onbeschaamde voyeurfilm.
Het eerste uur is dramatisch gezien nog vrij kalm, daarna gaat het verhaal een paar laagjes dieper. De pijnlijke momenten stapelen zich op en de labiele geestelijke toestand van Von Aschenbach wordt perfect weergegeven.
De prachtige beelden, die vanwege de enorme schoonheid soms zelfs buitenaards aandoen, versterken erg goed de dramatische vertelling. Een van de schoonste scenes vind ik de scene waarin Von Aschenbach een bordeel bezoekt. Het gepingel op de piano, de verpletterende schoonheid en de blikken van het meisje, het prachtige decor en dito shots, en daar tegenover de pijnlijke 'afgang' van Von Aschenbach. Meesterlijk.
Macmanus
-
- 13726 berichten
- 3630 stemmen
Zeker wat gemist, vond er maar weinig aan.
Het zag er allemaal wel aardig uit maar om nou te zeggen buitenaards mooi, niet echt nee. Lelijkste was wel dat ingezoom (Dacht dat ze dat alleen maar deden in Kung Fu films )
Mede daardoor wist ik ook niet in de film te komen en liet het me dus allemaal nogal koud.
Jammer misschien met een andere man in de regiestoel (Wong Kar-Wai bijvoorbeeld) was het wel gelukt
Nu maar 2.5*
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Dit kon me beter bekoren dan Il Gattopardo, maar ik ben nog steeds niet écht onder de indruk van Visconti. Zal d'r over een tijdje nog wel eens eentje proberen, maar ik ben bang dat Luchino en ik niet helemaal op één lijn zitten.
starbright boy (moderator films)
-
- 21292 berichten
- 4462 stemmen
Wat een prachtige klassieke tragedie. Fantastisch ook dat een literatuurverfilming zo beeldend kan zijn. En een film over de ultieme schoonheid zo geloofwaardig door de beelden kan zijn.
Het laatste half uur is weergaloos mooi. Hoe Bogarde steeds meer uit evenwicht raakt, weet van zijn aankomende ondergang, maar niet anders meer kan dan op de afgrond afgaan. Als een soort van strohalm zijn uiterlijk opknapt bij een barbier, de krioelende straatjes van Venetië.
Grandioze film.
4.5*
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Nee, dit doet het niet voor mij. Ik lees hier allerlei redenen waarom dit een meesterwerk is voor sommigen en ik kan me er wel wat bij voorstellen, ware het niet dat die aspecten mij persoonlijk weinig doen.
Vond het vooral een saaie film, waarin vooral de muziek en bepaalde beelden af en toe mooi waren (wat macmanus over dat zoomen zegt: daar ben ik het volledig mee eens en het interesseert mij ook vrij weinig dat het een groots cinematograaf is en het veelbejubeld is, wat heb ik daarmee te maken). Dit gaat dan alleen over dat gezoom, de rest van de beelden waren wel in orde.
De achterliggende gedachte in de film, die puurheid in kunst en de zucht naar jeugd is op zich wel interessant, maar de uitwerking bevalt me echt niet. Telkens die gelaatsuitdrukkingen van Bogarde en dat geobsedeerde gedoe met dat joch is me matig bevallen.
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Ik kreeg een dubbel gevoel bij deze film.
Allereerst was er ergernis, met name de 1ste 40 minuten verliepen tergend langzaam. Bron van mijn ergernis vormde de bebrilde hoofdrolspeler. De keren waarop mijnheer niet even zelf een stoel kon pakken, de keer dat hij 1 aardbei at en gelijk zijn mond afveegde. Hij was zo doods en zo `n koude kak tegenover de andere veel sympathiekere medespelers. Bovendien kon ik niet verkroppen dat zo `n man op zijn wenken bediend werd en dat zo `n lelijkerd alleen maar schoonheid nastreefde. Nee, ik hoopte dan ook van harte dat hij stierf aan zijn vervuilde longen.....
Toch zorgde bovengenoemde gedachtegangen ervoor dat ik naar de film bleef kijken. Ik ging me ineens steeds meer amuseren. Met name de prachtige cinematografie viel positief op. En het verhaal werd toch ook wel wat boeiender. Een groot compliment voor Visconti want ik vond de manier waarop hij Venetië lekker`s zomers in beeld bracht prachtig. Heerlijk sfeertje dat strandleven.
De ontknoping was ook zeker de moeite waard. Vooral dat eindshot in zee. Met die speciale belichting. Prachtig, nee eigenlijk heb ik mij niet verveeld. Een ruime 3,5*
Anatolia
-
- 2666 berichten
- 1511 stemmen
Duffe, gedateerde cinematografie en, als iemand die het eerste het beste boek van Thomas Mann al na een paar bladzijdes terug in de kast legde, heeft het verhaal ook bepaald geen meerwaarde voor mij. Twee uur lang staren naar ellenlange, kleurloze beelden van een depressieve bejaarde en het dooie gezicht van een lelijk, blond joch begeleid door ergerlijk vioolgejammer (Mahler & Romantiek ).
Een sterretje voor een aantal mooie scènes (vooral eindscène, maar misschien was ik gewoon blij dat het afgelopen was).
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Mijn vijfde Visconti
Het was alweer een lange tijd geleden dat ik nog eens een Visconti film had gezien. Ik had de keuze tussen Ludwig en deze Morte a Venezia. Ludwig duurt bijna vier uur en daar had ik nu niet echt zin in dus werd het Morte a Venezia. Uitstekende keus moet ik zeggen.
Het begint eigenlijk al met de openingsscène, de manier waarop Dirk Bogarde aankomt in Venetië onder de minutenlange begeleiding van de 5e symphonie van Mahler is verbluffend mooi. Eens aangekomen begint pas het echte verhaal en een vrij gedurfd verhaal eigenlijk, zeker voor die tijd. Gustav von Aschenbach is een componist die dringend nood heeft aan rust heeft en daardoor naar Venetië op vakantie trekt maar daar blijkt hij zich bijzonder hard aangetrokken te voelen tot Tadzio, een jongeman. Langzaamaan begint hij een serieuze obsessie voor de jongen te krijgen en uiteindelijk moet hij kiezen tussen op het eiland blijven voor Tadzio of vluchten voor de griepepidemie. Hij besluit te blijven en na een laatste groet van Tadzio gebeurt hetgene wat de titel al aangeeft. Aschenbach sterft in Venetië. Op zich niet zo zeer speciaal maar de manier waarop Visconti dit weergeeft is verbluffend. Vooral het laatste halfuur waar Aschenbach langzaamaan meer en meer uit balans geraakt en wanhopig weer jong wilt worden is prachtig weergegeven. Voor de rest zitten er soms eigenlijk ook wel bizarre personages in, dan heb ik het eigenlijk vooral over de man die tegen Aschenbach begon te spreken toen die op Venetië aankwam en de zanger van het groepje op het terras. Ik twijfel nog altijd of dat niet één en dezelfde persoon zijn.
Dirk Bogarde acteert hier werkelijk uitstekend, ik had nog nooit van de man gehoord maar hij zet hier een puike acteerprestatie neer maar ook Björn Andrésen als Tadzio is uitmuntend. Ze slagen er allebei in door zeer weinig dialoog toch hun personage zeer sterk te karakteriseren. Visueel is Morte a Venezia zeer oogstrelend met als hoogtepunt de eindscène waar Tadzio zijn laatste groet aan Aschenbach geeft in de zee ziet er prachtig uit.
Ik weet nog altijd niet goed wat ik hier aan moet geven. Oftewel een zeer dikke 4* of een kleine 4.5* maar ik ga het toch maar op 4* houden omdat de film hier en daar toch wel zeer traag is. Misschien dat ik met een herziening toch op 4.5* kom.
4*
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Terwijl het boek van Thomas Mann mij op alle punten meekrijgt haak ik volledig af bij deze verfilming van Visconti. Morte e Venezia is voor mij daarmee de grootste filmteleurstelling van dit jaar.
Om te beginnen houd ik al niet van Mahler, hoewel deze muziek goed past bij de sfeer van het verhaal. Daarnaast vond ik de cinematografie, onder andere door de vele zooms, matig. Een wiebelig shot van de San Marco in het begin is zelfs tenenkrommend. Verhaaltechnisch werkt Morte e Venezia helaas ook niet. Flash-backs zijn in film sowieso moeilijk in te passen maar hier wordt dat zo abrupt gedaan dat je duidelijk ziet hoe krampachtig Visconti bij het boek probeert te blijven. Het belangrijkste is echter nog dat ik me niet kon inleven in Aschenbach, terwijl het knappe van het verhaal van Mann juist is dat je tot een zeker begrip voor de hoofdpersoon komt, ook zonder dat je enig raakvlak met hem hebt. Pas dan worden zowel de verterende gevoelens voor een onbekende jongeman als de nabijheid van een mysterieuze ziekte een dubbele, eigenlijk onontkoombare bedreiging die je als toeschouwer wat doet.
Morte e Venezia slaagt daarin niet, of het moet zijn in de laatste tien minuten. Ik vond het verder een saaie, bloedeloze vertoning.
Geef mij maar het eerdere werk van Visconti. Zijn vroege zwart-wit films over gewone mensen vind ik vele malen echter en krachtiger dan dit soort portretten van de elite.
Knisper
-
- 12992 berichten
- 1250 stemmen
Morte a Venezia is interessant, maar uiteindelijk toch ook duidelijk niet mijn 'cup of tea'. Ik moet zeggen dat ik niet bekend ben met het werk Gustav Mahler, maar in combinatie met het beeld vond ik het niet altijd werken. Te veel op de voorgrond misschien. Aan de andere kant ook niet zo gek, omdat Visconti von Aschenbach eigenlijk gewoon als Mahler zag, maar het was mijns inziens wat 'too much'.
Dit is de eerste film van Visconti die ik gezien heb en ik denk ook niet dat hij mij helemaal ligt. Visueel gezien viel me het camerawerk op. Vooral in het begin in het restaurant, wanneer de camera glijdt langs alle gezichten alsof von Aschenbach's blik gevolg wordt. Dan blijft het beeld even hangen bij Tadzio en gaat verder, totdat von Aschenbach zelf in beeld komt, terwijl hij nog steeds naar Tadzio aan het kijken is. Verder vond ik het visueel niet zo bijzonder eerlijk gezegd. Venetië is een mooie locatie, maar verder wordt daar mijns inziens niet zoveel aan toegevoegd.
Hoewel dus niet heel interessant, blijft de film wel boeiend en prikkelend en is de pest die heerst in de stad een interessant gegeven. Aardig.
flore
-
- 49 berichten
- 512 stemmen
Om maar meteen met de deur in huist te vallen: wat een prachtige film is Morte a Venezia!
De combinatie van de schitterende muziek van Mahler en de langzamen maar doeltreffende beelden geven deze film iets magisch. En dan het thema... ja het koste mij ook de zekere moeite om mee te gaan met het personage aangezien hij toch een obsessie ontwikkeld die in ons tijd vrij discutabel is maar dit is naar mijn mening de oppervlakkigen blik. Het diepere thema is natuurlijk de eeuwige zoektocht en verlangen naar de jeugd, dit thema is ook in de huidige maatschappij nog zeker niet achterhaalt. Dit zorgt er dan ook voor dat de film voor mij zeker nog niet gedateerd aanvoelt wat voor mij toch maar aangeeft dat deze film de oprechte titel 'meesterwerk' verdient!
Wel moet ik er bij zeggen dat het zeker geen makkelijke film is om te kijken.... maar laat dit geen obstakel vormen ik ben van mening dat elke filmliefhebber deze film gezien moet hebben.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Erg mooie film dit van Visconti, die mij erg beviel en de beste Visconti tot nu toe.
Met de prachtige openingsscène weet je eigenlijk gelijk al dat je een trage film voorgeschoteld krijgt waarin de dialoog minimaal is. Dat gaat wel eens mis, maar hier werkt het allemaal bijzonder goed.
Wat mij gelijk al opviel was de mooie klassieke muziek van Maher. Ik ben verder niet zo bekend met deze componist, maar vond zijn werk in The Tree of Life ook al bijzonder mooi. Deze componist ligt mij dus blijkbaar wel.
Het acteerwerk in de film is prima. Dirk Bogarde zet een sterke rol neer als componist Gustav von Aschenbach, die vakantie viert in Venetië, maar daar in feite nooit tot rust komt. Hij wordt gegrepen door de schoonheid van de Poolse jongen Tadzio, die ook prima wordt neergezet door Björn Andresen. Het is boeiend om te zien hoe Gustav’s obsessie voor deze jongen gedurende de film steeds groter wordt, ook al weet hij dat hij weg moet uit Venetië, omdat er een dodelijke ziekte heerst.
Het is bij vlagen een hypnotiserende film, met prachtige muziek, soms erg mooie beelden en prima acteerwerk. Daardoor vliegt de film ondanks de trage voortzetting toch voorbij en waren de 130 minuten om voordat ik erg in had.
4,0* dik
Movsin
-
- 7704 berichten
- 8096 stemmen
Gevoelige film met verbluffende beeldcomposities, ontroerende muziek en weelderige decors en costumering.
Niet te vergeten de verbluffende act van Dirk Bogarde en de mooie, mysterieuze verschijning van Silvana Mangano.
"Film" noemt men dat.
dreambrotherjb
-
- 193 berichten
- 307 stemmen
Wat een draak van een film is dit zeg! (en dat heb ik bij mijn weten nog nooit over een film gezegd)
Wou hem zien vanwege het gebruik van het Adagietto uit de 5e symfonie van Mahler (als Mahler-liefhebber), maar na het eerste uur was ik serieus bang dat ik bij het horen van die prachtige muziek voor eeuwig de beelden van die krullende snor van Gustav von Aschenbach voor mij zou blijven zien (gelukkig is dat niet meer het geval, genialiteit in de muziek overstijgt alles!).
Een uur naar een norse flauw knorrende man kijken die telkens op de zelfde manier ging 'oplichten' door die trekjes met zijn mond/snor/wenkbrauwen wanneer er een blonde jongeman voorbij kwam, was voor mij meer dan genoeg.
Tenzij iemand mij kan/wil overtuigen dat het tweede uur zoveel meer te bieden heeft, zal ik deze film toch niet meer afkijken.
(PS: ik ben niet iemand wiens 'genre' dit gewoon niet is (zie maar mijn top10), dan zou ik niet zo kritiek kunnen geven op de film, deze deed mij gewoon 100% geforceerd, gemaakt en flauw aan).
NYSe
-
- 1749 berichten
- 1611 stemmen
De tweede Visconti die ik met mijn vader ben gaan kijken. Na het loodzware Rocco e i suoi fratelli uit 1960 is nu Morte a Venezia aan de beurt. Mijn vaders lievelingsfilm waar ik, na eindeloos aandringen van zijn kant en eindelijk de novelle van Mann gelezen te hebben, samen met hem voor ben gaan zitten.
Hoewel de film, zeker in de eerste helft, enorm traag is, weet de film met enge precisie de sfeer van Der Tot in Venedig te vangen: Venetië is niet de romantische vakantieoord zoals we het meestal te zien krijgen, maar een troosteloze, broeierige, zinkende stad.
Bogarde weet met zijn droeve hondenogen van het personage Von Aschenbach een intrieste kunstenaar te maken en Björn Andrésen blijft de hele film lang een bijzonder verleidelijk kind. Knap om dat hoog te houden (silence, you dirty minds) zonder dat het irritant wordt.
Het camerawerk was vaak wonderschoon, soms ergerlijk met de eeuwige zooms. De schitterende symfonieën van Mahler maakten dat gelukkig goed.
Mattson
-
- 848 berichten
- 1276 stemmen
Nu je het zegt, Gustav zag Tadzio maar al te graag worstelen, net zoals Socrates zich in de worstelschool van zijn meest homo-erotische kant liet zien.
En ja ze kunnen zeker overlappen, maar ik denk dat het verhaal evenzeer verteld had kunnen worden met een vrouw of eender welke persoon, misschien zelf gewoon de zee, gezien Tadzio eerder een soort verpersoonlijking is van een abstract idee, nl. zinnelijke schoonheid (we blijven bij Plato ).
Dievegge
-
- 3000 berichten
- 7699 stemmen
Wij mogen geen spoilers geven, maar hier zetten ze er een in de titel. In de novelle van Thomas Mann was Gustav von Aschenbach een schrijver; hier is het een componist geworden die lijkt op Gustav Mahler. Het Adagietto van de vijfde symfonie, met enkel strijkorkest en harp, zit vol opgehouden spanning waarvan de oplossing steeds uitgesteld wordt.
Het hoofdpersonage laat zich leiden door een innerlijke romantische drang, wanderlust, sehnsucht. De dood wordt symbolisch aangekondigd. De zwarte boot is een doodskist, de illegale gondelier is Charon die hem de Styx overvaart. Te midden van het vele wit verschijnen de besmette rode aardbeien. De rosse zanger met de ontbrekende tanden is grotesk.
Alles wordt vanuit het standpunt van Von Aschenbach getoond. We zien Venetië door zijn ogen, afgewisseld met zijn herinneringen en fantasieën. Over Tadzio weten we niks. De Poolse adonis is enkel object. We zien slechts wat hij in de waarneming van Von Aschenbach voorstelt. Dit is een kunstenaar die z'n hele leven gewijd heeft aan het creëren van schoonheid. Nu ontdekt hij in Tadzio een natuurlijke schoonheid die nooit door het artificiële geëvenaard kan worden. Z'n aantrekking is in eerste instantie platonisch; hij ziet de jongen als de verzinnebeelding van het ideale kunstwerk. Geleidelijk aan neemt het zintuiglijke het echter over en komen z'n verdrongen, perverse verlangens naar boven. Hij blijft passief; de scène waarin hij over Tadzio's krullenbol strijkt, is gefantaseerd. Wel laat hij z'n haar verven om jonger lijken.
Stafke van Asbeek komt meestal niet centraal in beeld, maar in combinatie met zijn omgeving: het luxueuze art nouveau-interieur van het Grand Hotel des Bains (waar Thomas Mann verbleef in 1911), de strepen op de kleedhokjes van het Lido en op Tadzio's trui, de Venetiaanse architectuur. De camera rolt langzaam achter de zuilen van het San Marcoplein om de getormenteerde kunstenaar tussen de duiven te tonen. Die trage camerabewegingen en de smachtende muziek dragen bij aan de lethargische sfeer van gelaten wachten op het noodlot.
Shadowed
-
- 8385 berichten
- 5269 stemmen
Half geslaagd.
Aan het begin vond ik deze film maar moeilijk om doorheen te komen, ik moest echt even wennen aan de trage manier van vertellen. Daarna, begon ik steeds meer sympathie te voelen voor Bogarde en trok het verhaal zichzelf steeds een beetje meer mee.
Ontzettend traag, met hier en daar absoluut een paar scenes die vrijwel weinig toevoegen aan het verhaal waarmee Visconti alleen zijn speelduur lijkt te willen verlengen. 130 minuten leken aan het begin een onmogelijke opgave, maar al snel trok het me mee.
Vooral richting het einde is de film geslaagd, met een erg pakkend einde. Hier en daar verveelde ik me enorm, waarbij ik me bij de volgende scene compleet in het verhaal voelde. De Poolse jongen gedroeg zich redelijk achterlijk, dat op een gegeven moment toch wel een beetje opviel.
Voor de rest mag ik dit soort Italiaanse arthouse vaak wel, alleen duurt het vaak voordat ik ook echt in het verhaal kom. Hier duurde dat echter nog een stukje langer, maar een voldoende krijgt het zeker.
T.O.
-
- 2206 berichten
- 2463 stemmen
Teveel snobistische clichés in deze film. Ben niet onder de indruk van die pathos over schoonheid en verloren jeugd, ook nog eens doorspekt met intellectueel gebrachte, maar niet bijster bijzondere discussies zoals over verstand versus gevoel. Op dergelijk vlak mis ik de pretentieuze jaren '70 eigenlijk helemaal niet.
That being said, op vormgebied heeft de ambitie wel weer goed uitgepakt. Muziek, decors en beeldensfeer van een heel hoog niveau en dan is het moeilijk een onvoldoende te geven.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30451 berichten
- 5199 stemmen
Venetië zien en sterven. Het moet niet altijd Rome zijn. De film is vooral een mooie film. Ik hou wel van dit soort films die tot in detail zijn uitgewerkt en ook cinematografisch best wel boeiend zijn. Je ziet naar een aparte wereld die best wel overtuigt. Maar dat is niet voldoende. Zeker niet in dit soort drama's, waar verhaal en acteerwerk ook een belangrijke rol spelen. En Dirk Bogarde stelt daarin toch wat teleur. Het blijft vrij afstandelijk en duurt veel te lang voor je in de film zit. Gaandeweg wordt het gelukkig wel beter. Jammer, want je ziet dat hier tijd en energie in gestoken is. Maar echt pakken doet het helaas niet...
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Ik was erg onder de indruk van Manns Novelle in de vijfde of zesde klas, en ik moet zeggen dat Visconti's verfilming me meevalt. Rocco e i Suoi Fratelli (1960) en Il Gattopardo (1963) hadden beide zo hun sterke kanten, maar konden me tevens niet goed genoeg smaken voor een hoge waardering. Morte a Venezia is tot nog toe mijn favoriete van de drie, al weet ik niet in hoeverre dat alleen Visconti's verdienste is; Manns intrigerende verhaal en Mahlers prachtige muziek zullen daar ook veel mee te maken hebben.
Net als sommige andere hier had ik ook liever dollyshots dan deze soms wat storende zoom gehad (de steadicam was er in '71 nog niet), maar gelukkig maakt DoP Pasquale De Santis dat goed met enkele wonderschone shots, waaronder de opening en het einde. Smetje: dat clowneske variéténummer op 93 minuten in de film had van mij achterwege mogen blijven. Strontvervelend.
Desalniettemin: 4*
Sir Djuke
-
- 337 berichten
- 947 stemmen
De Italiaanse cinema kent qua stijl uiteenlopende talenten. Op de top van de pyramide heb je natuurlijk Fellini, maar daaronder vechten neorealisten als De Sica en Rosselini met activisten als Bertolucci en Pasolini en met stilisten als Antonioni en Zeffirelli om de zilveren medaille.
Ook Luchino Visconti mag je een stilist noemen en het beste voorbeeld van zijn esthetiek is ‘Morte A Venezia’ uit 1971. Het was een breed opgezette internationale coproductie zodat de benamingen ‘Mort à Venise’, ‘Death In Venice’ en ‘Tod In Venedig’ ook correct zijn.
‘Dood In Venetië’ is een typisch geval van ‘either you love it or you hate it’, want wat gebeurt er nu eigenlijk in de dik twee uur die je er aan kwijt bent? We zien de Duitse componist Gustav von Aschenbach (een wederom fenomenale Dirk Bogarde) voor zijn gezondheid een reis naar Venetië maken, waar hij vooral in een stoel zit en rondkijkt en specifiek oog heeft voor een aantrekkelijk Poolse jongen. Hij volgt het gezin van die jongen ook door de straatjes van de stad en dat had hij wellicht beter niet kunnen doen, want daar stapelen de lijken zich als gevolg van een cholera-uitbraak op.
De setting is prachtig, de beelden zijn schitterend en de muziek (Mahler, Moussorgski, Beethoven en Léhar) grijpt je naar de keel.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Death in Venice dan eindelijk aan de beurt op klassiekerzondag. En eerlijk gezegd wist ik niet wat te verwachten van deze film die goede cijfers scoort maar regelmatig verweten wordt traag en lang te zijn.
Met de aankomst van de (bejaarde?) componist in Venetië is het al snel de vraag welke kant het op gaat, herstel of 'to see Venice and die'. Door middel van een aantal flashbacks en dialogen met Alfred komt toch min of meer naar voren hoe diep de psychologische nood gaat en vooral draait rond faalangst, toch helemaal duidelijk wordt nooit wat er nog meer speelt behalve de zogenaamde artistieke crisis.
Bijzonder is de fascinatie voor de Poolse jongen genaamd Tadzio. Iets dat veel betekenissen kan hebben, maar naar ik vermoed waarschijnlijk draait rond de jeugdige onbezonnenheid van een dergelijk joch met een heel leven en geen enkele verplichting op dat moment in het verschiet tegenover de vastgeroeste Von Aschenbach die slechts in drempels, verlies, gebrek aan inspiratie en een leven denkt dat richting het einde loopt. Ergens meen ik ook lichte autistische trekjes te zien, desondanks lijkt Von Aschenbach weer tot leven te komen vooral als hij de tweede keer activeert in Venetië.
Ook dit is een aparte wisselwerking te noemen van iemand die op sterven na dood lijkt, maar toch weer tot leven komt in stad waar een dodelijke epidemie rondwaart. Dan is er het prachtige openingsshot van het schip dat aan komt, en uiteraard niet te vergeten de prachtige muziek van oa Gustav Mahler en Modeste Moussorgsky. Eveneens prachtige is het fantastisch mooie Venetië zelf, met ook daar weer een dubbel gelaagdheid met de epidemie en een stad die richting het einde grauwer, smeriger en chaotischer wordt. Wat dat betreft heeft Death in Venice ontzettend veel.
Toch raakt Death in Venice mij nergens zoals ik dat zou willen en dat is jammer te moeten zeggen over een film die afgeladen lijkt met de tragiek van het leven. Ik zie de poging, ik zie een zekere schoonheid, toch is Death in Venice niet helemaal aan mij besteed.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Trage maar boeiende film. De film wijkt hier en daar wat af van Manns novelle en vertelt het verhaal ook niet chronologisch zoals in de novelle (er zijn flashbacks) maar de film weet de geest van de novelle en zijn intrigerende thematiek van kunst vs. leven goed weer te geven. Gustav van Aschenbach – de film maakt het nog meer over Gustav Mahler in plaats van over Thomas Mann als de novelle al deed door van hem een componist in plaats van auteur te maken – gelooft in schoonheid als platoons Idee maar zijn verstandelijke, moreel hoogstaande en eeuwige ‘apollinische’ wereld is een facade en een leugen, zoals ook de zwart geverfde haren en rode lippenstift om weer jong te lijken dat zijn, en valt uiteen als hij verliefd wordt op de jonge knaap Tadzio die schoonheid en jeugd belichaamt in contrast met zijn eigen ouderdom en aftakeling als destructieve ‘dionysische’ kracht. Ook het idee van vakantie en daarmee van toeristenstad Venetië is een ontkenning van het echte leven: je kunt geen vakantie nemen van het leven, van arbeid en van aftakeling en van dood, zoals de toeristen in Venetië wel wijsgemaakt worden dat er geen (cholera-)epidemie rondwaart om de toeristenbranche te beschermen (hoe herkenbaar in de coronacrisis bij bv. de Oostenrijkse Ischgl!) maar de cholera – een infectieziekte die een afzichtelijke, beschamende dood veroorzaakt – is echt waarbij Aschenbach elke kans om tijdig te ontsnappen laat liggen om naar Tadzio te kunnen kijken en – onbewust – zijn eigen zondigheid, sterfelijkheid en de doodsheid van zijn kunst onder ogen te zien.
Veel films zijn gebaseerd op boeken en meestal heb ik het boek niet gelezen hetgeen doorgaans in het voordeel van de film uitvalt want in het algemeen geldt dat het boek beter was. In dit geval heb ik de novelle van Mann wel gelezen en zoals gezegd doet de film eer aan het boek maar tegelijk voegt hij ook eigenlijk niets toe aan de novelle. Dat maakt het wat moeilijk de film te beoordelen: de novelle maakte grote indruk op me toen ik het als jongere las en de film brengt de kern van het boek over zodat ook de film goed is maar het geniale zit in Thomas Manns boek en niet in Visconti’s verfilming ervan (al acteert Bogarde overigens wel goed)…
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
Een beroemde klassieker.
Maar ik kan het er niet mee worden. Voor het begrip van de vertelling is het wellicht noodzakelijk dat je inderdaad net als de hoofdpersoon Tadzio als de ultieme schoonheid ziet, maar ik zie er vooral een vervelende en over het paard getilde puber in. De schoonheid van de jeugd komt met de treurnis van de cognitieve ledigheid, zoiets. Zonder daar verder een waardeoordeel over te hebben, maakt het de film toch tot een wat lange zit, en overkomt het me op te merken dat de cinematografie weliswaar hier en daar echt prachtig is, maar de editing met de spreekwoordelijke hakbijl lijkt te zijn gedaan.
Evenzo is het met de muziek. Soms mooi, maar vaak ook te ver over de rand van ergerlijk slecht, en dan niet op een manier dat ik daar iets van een bedoeling in herken - of tenminste niet een die bijdraagt aan mijn waardering van de film als geheel.
Als tweede deel van de Duitse trilogie van Visconti nogal een bars contrast met het eerste deel. Dat was toch van een heel andere orde.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Niet onverdeeld gelukkig bij deze wellicht Italiaanse klassieker naar het boek van Thomas Mann. Grootste pluspunt van Visconti is toch dat het boek redelijk trouw wordt gebleven, behoudens dan het beroep van het hoofdpersonage. Geen idee waarom dat anders is gebracht.
Cinematografisch een sterke film, maar ik vond het bijkomend een vrij lange zit. Erg traag in opbouw waarvoor je toch de tijd moet nemen om alles rustig op te nemen. Interessant is wel het grote contrast tussen Tadzio en Gustav. Beiden met een andere kijk op de wereld en zich bevindend in een andere levensfase. Daarnaast ook het contrast tussen het mooie statige Venetië en de nakende pandemie van verderf. Zo omvat de film (en het boek) toch de nodige symboliek.
Maar echt raken deed het me allemaal niet of toch te weinig. Ligt niet zozeer aan Visconti zelf dan aan het verhaal.
james_cameron
-
- 5971 berichten
- 9108 stemmen
Pretentieus, dodelijk saai geneuzel over een suffe bejaarde componist (Dirk Bogarde) die in Venetië ten onder gaat aan zijn eigen schoonheidsideaal. Mooie plaatjes van de stad, maar het totale gebrek aan tempo en het vervelende, dik aangezette akteerwerk van Bogarde doen iedere kans op een prettige kijkervaring al snel de das om. Wederom bewijs dat italiaanse cinema niets voor mij is, uitzonderingen daargelaten.
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
Una Giornata Particolare
Drama, 1977
141 reacties
Novecento
Drama / Historisch, 1976
376 reacties
Letyat Zhuravli
Drama / Romantiek, 1957
83 reacties
Sciuscià
Drama, 1946
30 reacties
Le Notti Bianche
Drama, 1957
52 reacties
Rocco e i Suoi Fratelli
Misdaad / Drama, 1960
175 reacties
Gerelateerde tags
venice, italystrandcomponistobsessieconductorbeautyvakantiecholera mannelijke homoseksualiteitepidemictiener jongenmakeoverhomoeroticismunspoken love
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.