American Honey (2016)

Dit New Yorker artikel over Lauren Berlant kan een interessante verdieping geven aan mogelijke interpretaties van de film. Mijn take is dat de personages in de film, die misschien een generatie Amerikanen representeren, inderdaad een problematische relatie hebben met de kapitalistische Amerikaanse Droom, wat voor hen resulteert in hedonisme (of wat andere MM-gebruikers nihilisme noemen). Ik denk dat Andrea Arnold niet verheerlijkt, noch veroordeelt, maar eerder met een invoelende blik toont hoe het is om zo te leven in een tijdperk van wreed optimisme. Met andere woorden, ik begon een klein beetje te snappen wat overweldigende gevoelens van onmacht en gebrek aan regie over het eigen leven, de onmogelijkheid om hogerop te komen, de frustratie van niet gehoord en begrepen te worden, opboksen tegen een systeem dat je niet kan veranderen, wat dat alles met een mens doet . De geschiedenis moet het maar uitwijzen, maar wat mij betreft is dit een belangrijke film.

Niet te doen. Heb hem in tweeën gehakt en delen zonder geluid bekeken. Anders kwam ik er niet doorheen. Nee, dit heeft niets, maar dan ook niets met "nihilisme" te maken, al helemaal niet met anti-kapitalisme, maar puur en alleen met volslagen leeg hedonisme. Wat een rit, pfff, om uiteindelijk bij het begin uit te komen; een déjà-vu uit haar eigen jeugd. Wel goed dat ze onderweg wat insectjes weet te redden, en ook nog boodschappen brengt. O ja, die gedeelde droom, ook zo perfect ongeloofwaardig gebracht. Chapeau.

Vooruit. En de 12 deugpunten gaan naar....... Ad Verbrugge.

Ik ben er aan begonnen en wat gelijk opvalt is geweldig acteerwerk- naturel. Ook nogal found -footage.Het heeft meer van een docu , registratie dan een film, overladen met hedendaagse rap, hiphop etc. Er zit geen verhaal in, geen ontwikkeling. Het is maar geouwehoer in de bus en daarbuiten. Middelebare school niveau.

Een roadmovie en film over een nieuw soort hippies

Gaat het over verloren jeugd in de harde Amerikaanse maatschappij ? The lost generation? Jeugd zonder toekomst, dromen en vluchten in samen zijn, muziek, drugs, drank, flauwekul en lol.?

"Je verdient 300$ per dag"...Met het verkopen van bladen??...Tja , The american dream- blijf maar dromen, dat is het enige wat je nog in leven houdt..Ook het enige waar je je aan vast kan houden.

.Erg leuk en knap vond ik de rap op de parkeerplaats.

Wat hier iemand boven schrijft ervaar ik ook ; ik word er doodmoe van. Amerikanen zijn in het algemeen heel erg aanwezig ( net als Engelsen) en erg vermoeiend, De jeugd helemaal. Ik verwacht een twist maar die lijkt er niet te komen , Ik kijk m in 7 etappes denk ik, want allemachtig word je daar m.. van.

Een heel aparte bijzondere film, dat zeker.

De film duurt 2.36 u dacht ik, ik begrijp nu waarom.

Maar ben benieuwd waar de film naar toe gaat , of net zover als het begint?

Om een of ander blijf je deze lange zit toch uitkijken. Voelde meer als scripted reality over het geheel.

Te lang, te repeterend en diepte missend. Het oppervlakkige bestaan wordt wel goed weergegeven. Leef per dag, ondanks dat ze slaaf zijn van de leading lady die 75 tot 80% van van de verdiensten opstrijkt en hetgeen wat overblijft wordt veelal besteed aan verdoving. Uiteindelijk blijkt de hoofdrolspeelster t slimste doch ook gevangen in haar eigen perceptie van leven en overleven en had een ander eind de film beter gemaakt.

De verwachtingen waren hoog gespannen. Maar het viel me vies tegen. Wat een saaie langdurende film is dit; imo had het verhaal ook in 75 minuten gepast. De millenialmuziek maakt nog eea goed, evenals de hoofdrolspeelster Sasha Lane. Maar dat heb je na een uur ook wel gezien.

2,5 ☆

Los van de hersenloze debielen muziek, een leuke film om eens gezien te hebben. Maar niet veel bijzonders.

Coole film, de hele speelduur boeiend. Gekeken nadat ik Bird heb gezien en er zijn zeker raakvlakken. Ook hier de afwisselende muziek en relatief veel samenzang wat ik leuk vind. De jongeren zitten ook hier in een underdog positie en proberen het beste ervan te maken.

De camera steeds dicht op de huid maakt her verhaal nog indringender.

Bird is meer ingetogen en ondanks het heftige verhaal hoopvoller. American Honey is ook een goede film maar voor mij geen echte topper.

Ik had een heel verhaal geschreven, maar mijn scherm met reviews heb ik per ongeluk afgesloten. Het wordt een kort verhaal dus. Sasha Lane doet het top in deze coming-of-age film waar de 18-jarige Star een soort van nieuwe familie vindt bij een groep rondreizende jongeren; de fascinatie en jeugdigheid straalt ervan af. Überhaupt een goed spelende cast. Toch vond ik de film wel écht overdreven lang voor een verhaal wat goed werkt als portret van Star, haar onorthodoxe groep die aan de rand van de samenleving staat, en het small town America waar ze doorheen reizen - maar waar verder ook niet heel veel plot in zit of veel in gebeurt. En uiteindelijk is bijna drie uur voor mij ook echt teveel van het goede voor deze niet bijzonder interessante mensen aan de zelfkant van de maatschappij, en hun kutmuziek. Toch over het algemeen heb ik best met plezier naar American Honey gekeken, ook vanwege de fraaie beelden van zowel de groep als van de VS.

"You know what Darth Vader looks like beneath that mask? He's a skeleton. Just like the rest of us."

Leuk! Maar misschien iets te veel verwacht van deze film dan dat ik daadwerkelijk voorgeschoteld kreeg. Neemt overigens niet weg dat ik best heb genoten van deze film. Deze film stond al langere tijd op de kijklijst maar, heeft me nooit echt aangetrokken om te kijken, tot we nu midden in een challenge op het forum zitten, en ik eigenlijk een mooie kans zondagavond zag om deze film toch eens op te zetten. Ik heb hem dan wel in twee keer moeten zien (gisteravond afgekeken) omdat ik me iets te veel heb vergist in deze film. Is het niet dat de film dusdanig leuk is om te volgen, dat je die korte break eigenlijk niet eens merkt en direct weer in de film zit en weet waar het is achtergebleven. Sorry John Milton, je had me er enigszins voor gewaarschuwd maar, ik zat niet op de tijd te letten en ik heb wel gewoon een slaapschema .

Prachtige film om te volgen, waar we de 18-jarige Star volgen die een nogal tragisch leven leidt, en o.a. door de afval zit te ploeteren om iets waardevols te vinden, ziet Star een groepje langsrijden in een wit busje die direct haar aandacht grijpt, en ze is vooral in de ban van de charmante Jake. Star besluit haar leventje om te gooien en wil zich aansluiten bij de groep hippies die eigenlijk een perfect leven lijken de leiden.

Ik vond de manier van filmen prachtig, alsof je er midden in zit. Toch miste ik wel wat diepgang, of misschien een iets interessanter verhaal. Met vlagen kon ik er niet echt wat mee, al voelde ik wel een indirecte boodschap binnen deze film. Want hoewel het leven van andere prachtig lijkt, ben je vooral zelf de gene die een beter leven voor jezelf kan maken. Star koos dan wel de vrijheid van de rondtrekkende groep, duidelijk was het niet altijd dat gene wat ze zocht.

Maar, het blijft een film die je wel wilt uitzien, en je blijft het ook uitzitten. Nergens had ik het gevoel dat het me te lang duurde, en dat is best komisch aangezien de enorme tijdlengte die deze film met zich mee draagt. Vooral een leuke sfeer die er hangt, en dat neem je zeker mee met je als kijker. Maar, zoals ik al zei; misschien met vlagen wel iets meer van verwacht.

Vier sterren hoef ik niet wakker van te liggen, Kondoro!

Met deze American Honey heb ik mijn derde film van Andrea Arnold op korte tijd achter de kiezen na een gematigde Red Road en een sterke Fish Tank. American Honey zet ik op hetzelfde niveau, maar toch nog een kleine trede daaronder.

In de eerste plaats is het sowieso al erg knap dat Arnold het boeiend weet te houden voor een film van bijna 3 uur zonder al te veel noemenswaardige gebeurtenissen. Het is zo'n typische film geworden die je echt op gevoel moet beleven i.p.v. echt een plot te willen volgen en daar is Arnold wel in geslaagd. De film heeft meteen de juiste lekkere, losse sfeer te pakken wanneer Star de jonge bende onder leiding van Jake tegenkomt in de supermarkt op de heerlijke tonen van "We Found Love in a Hopeless Place".

De hele film lang is het een plezier om Star en de rest van de groep te volgen in hun activiteiten van het verkopen van magazines waarbij het liegen niet geschuwd wordt, het ravotten, het plezier maken in het busje,... Het is allemaal amusant om te volgen, mede dankzij de camera die erg dicht op de huid van de acteurs zit, waardoor het lijkt of we mee in de groep zitten. Maar evengoed is het ook een deprimerende en bij momenten tragische film, waarbij een weinig hoopvolle toekomst wordt geschetst voor deze jongeren. Er zijn wel een paar scènes die er echt bovenuit steken, zoals Star die meegaat met de 3 cowboys, maar evengoed de scène waarin ze geconfronteerd wordt met de 3 kinderen die moeten opgroeien zonder vader en een drugsverslaafde moeder is er eentje die blijft hangen.

Rest nog enkel de vraag of het een film is voor in de categorie van 3.5* of 4¨*. Het feit dat ik er een dag later nog niet helemaal uit ben en de film nog volop in mijn hoofd zit, is een goede reden om het met 4* te belonen.

We Found Love in a Hopeless Place