American Honey (2016)

Dit New Yorker artikel over Lauren Berlant kan een interessante verdieping geven aan mogelijke interpretaties van de film. Mijn take is dat de personages in de film, die misschien een generatie Amerikanen representeren, inderdaad een problematische relatie hebben met de kapitalistische Amerikaanse Droom, wat voor hen resulteert in hedonisme (of wat andere MM-gebruikers nihilisme noemen). Ik denk dat Andrea Arnold niet verheerlijkt, noch veroordeelt, maar eerder met een invoelende blik toont hoe het is om zo te leven in een tijdperk van wreed optimisme. Met andere woorden, ik begon een klein beetje te snappen wat overweldigende gevoelens van onmacht en gebrek aan regie over het eigen leven, de onmogelijkheid om hogerop te komen, de frustratie van niet gehoord en begrepen te worden, opboksen tegen een systeem dat je niet kan veranderen, wat dat alles met een mens doet . De geschiedenis moet het maar uitwijzen, maar wat mij betreft is dit een belangrijke film.

Niet te doen. Heb hem in tweeën gehakt en delen zonder geluid bekeken. Anders kwam ik er niet doorheen. Nee, dit heeft niets, maar dan ook niets met "nihilisme" te maken, al helemaal niet met anti-kapitalisme, maar puur en alleen met volslagen leeg hedonisme. Wat een rit, pfff, om uiteindelijk bij het begin uit te komen; een déjà-vu uit haar eigen jeugd. Wel goed dat ze onderweg wat insectjes weet te redden, en ook nog boodschappen brengt. O ja, die gedeelde droom, ook zo perfect ongeloofwaardig gebracht. Chapeau.

Vooruit. En de 12 deugpunten gaan naar....... Ad Verbrugge.

Ik ben er aan begonnen en wat gelijk opvalt is geweldig acteerwerk- naturel. Ook nogal found -footage.Het heeft meer van een docu , registratie dan een film, overladen met hedendaagse rap, hiphop etc. Er zit geen verhaal in, geen ontwikkeling. Het is maar geouwehoer in de bus en daarbuiten. Middelebare school niveau.

Een roadmovie en film over een nieuw soort hippies

Gaat het over verloren jeugd in de harde Amerikaanse maatschappij ? The lost generation? Jeugd zonder toekomst, dromen en vluchten in samen zijn, muziek, drugs, drank, flauwekul en lol.?

"Je verdient 300$ per dag"...Met het verkopen van bladen??...Tja , The american dream- blijf maar dromen, dat is het enige wat je nog in leven houdt..Ook het enige waar je je aan vast kan houden.

.Erg leuk en knap vond ik de rap op de parkeerplaats.

Wat hier iemand boven schrijft ervaar ik ook ; ik word er doodmoe van. Amerikanen zijn in het algemeen heel erg aanwezig ( net als Engelsen) en erg vermoeiend, De jeugd helemaal. Ik verwacht een twist maar die lijkt er niet te komen , Ik kijk m in 7 etappes denk ik, want allemachtig word je daar m.. van.

Een heel aparte bijzondere film, dat zeker.

De film duurt 2.36 u dacht ik, ik begrijp nu waarom.

Maar ben benieuwd waar de film naar toe gaat , of net zover als het begint?

Om een of ander blijf je deze lange zit toch uitkijken. Voelde meer als scripted reality over het geheel.

Te lang, te repeterend en diepte missend. Het oppervlakkige bestaan wordt wel goed weergegeven. Leef per dag, ondanks dat ze slaaf zijn van de leading lady die 75 tot 80% van van de verdiensten opstrijkt en hetgeen wat overblijft wordt veelal besteed aan verdoving. Uiteindelijk blijkt de hoofdrolspeelster t slimste doch ook gevangen in haar eigen perceptie van leven en overleven en had een ander eind de film beter gemaakt.

De verwachtingen waren hoog gespannen. Maar het viel me vies tegen. Wat een saaie langdurende film is dit; imo had het verhaal ook in 75 minuten gepast. De millenialmuziek maakt nog eea goed, evenals de hoofdrolspeelster Sasha Lane. Maar dat heb je na een uur ook wel gezien.

2,5 ☆

Los van de hersenloze debielen muziek, een leuke film om eens gezien te hebben. Maar niet veel bijzonders.

Coole film, de hele speelduur boeiend. Gekeken nadat ik Bird heb gezien en er zijn zeker raakvlakken. Ook hier de afwisselende muziek en relatief veel samenzang wat ik leuk vind. De jongeren zitten ook hier in een underdog positie en proberen het beste ervan te maken.

De camera steeds dicht op de huid maakt her verhaal nog indringender.

Bird is meer ingetogen en ondanks het heftige verhaal hoopvoller. American Honey is ook een goede film maar voor mij geen echte topper.