Mad Max beyond Thunderdome (1985)

Toch wel een leuke film. Niet zo goed als de tweede, maar nog steeds erg leuk. Door o.a. Tina Turner en haar soundtracks kreeg de film een heerlijke 80's vibe. Zeker het begin en het einde waren erg tof. Dat gedoe met die kids was inderdaad iets minder, maar dat bleef gelukkig niet al te lang. Kort er na weer veel actie, wat je dan ook wel verwacht van zo'n film.

3.5*

"Welcome, to another edition of Thunderdome!" ... " !!!


3-de deel (Heropfrissing) !!! Emoji!!! 'Mad Max 3: Beyond Thunderdome' is alweer
het 3-de deel van regisseur George Miller, en tevens een heerlijke afsluiter
van de originele trilogie. Het sfeertje en Mel Gibson zijn weer volop
van de partij. Tina Turner is een leuke meerwaarde in de cast, zowel qua karakter
als de muzikale noot. We don't need another hero is een fenomenaal nummer
van Tina Turner ! Vlotte actie met opnieuw zalige voertuigen die voorbij
vlammen over de zanderige korrels van de woestijn.

Dat Mad Max Beyond Thunderdome een mindere reputatie had dan zijn voorgangers was mij bekend, maar waarom wist ik niet. Nu wel. Dit is namelijk een grote middelvinger naar de eerste twee delen!

Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Het opvallende is dat het eerste half uur nog best goed is. Het campy sfeertje stond me aanvankelijk wat tegen in de reeks, maar na drie delen ben ik er wel aan gewend en op ingesteld. Ik kon daarom dan ook geen moeite hebben met Tina Turner. Die speelt larger-than-life, maar het past wel bij de hele sfeer. Het plot was grotendeels stompzinnig en slecht uitgewerkt (het simplisme van de eerdere twee delen werkt beter voor Miller), maar het gevecht in de Thunderdome mocht er zijn.

Wat daarna echter gebeurt is niet voor te stellen. Het geheel verandert in een irritante kinderfilm met een flinke moraal. Wat opvalt is vooral dat het verhaal meteen een stuk tammer wordt. Er vallen nauwelijks doden (drie slechts als ik het goed heb, waarvan slechts een schurk), in plaats daarvan krijgen we kinderen die op schattige wijze schurken omver duwen. De Mad Max reeks die voorheen bekend stond om de harde aanpak is verandert in een lief sprookje voor de kleinsten.

Aan het einde zit er dan nog een achtervolging zoals we gewend zijn. Het doet stevig denken aan het grote gevecht in The Road Warrior, maar dan nu dus zonder het geweld. Het is nog steeds goed gefilmd, maar bevat ditmaal geen spanning of urgentie. In deel 2 was het echt erop of eronder, hier gaat het grotendeels slechts tussen twee of drie voertuigen. De rest rijdt er wat rondjes omheen, voor de sier.

Echt, het eerste half uur is de enige reden dat ik geen halve ster uitdeel. Ben niet eens zo'n fan van de voorgangers, maar bij deel 3 heb ik me kapot verveeld en me flink geërgerd. Zelden een serie zo z'n weg zien verliezen. Gelukkig bleek het niet het einde van de reeks en werd de schade herstelt.
3,5*

Die 3,5* in mijn recensie moest natuurlijk 1,5* zijn, zoals te zien aan mijn stem.

Onderhoudende film voor de jeugd, en een film die je niet al te serieus moet nemen. Deze hadden ze wel Indiana Jones beyond Thunderdome moeten noemen, want met Mad Max heeft het weinig te maken. Een vermakelijke jeugdfilm is het wel geworden. Als zodanig krijgt het van me een ruime 2,5*

Denk je er nog steeds zo over?

Haha nee. Ik heb er zelden zo naast gezeten MM 1-3 vond ik maar matig, deel 4 is echt geweldig.

Hehe, herkenbaar. Ik vind die Max ook maar een moeilijke jongen. De eerste keer MM2 vond ik vreselijk saai. Tijdje later toch 1 en nogmaals 2 weer geprobeerd, werden al nipte voldoendes. Toen in de bios omvergeblazen door 4 en daardoor nu de trilogie met die bioscoopervaring in het achterhoofd gekeken. 1 en 2 vind ik nu best tof; solide zevens. 3 ben ik me nu doorheen aan het worstelen, wat een vreselijk gedrocht...

Ik kan deze ook niet rijmen met de andere drie films. Waar zijn de ronkende V8's? De adrenaline verhogende camerastandpunten? Waar is de maniakale gekte?

Wellicht valt ook dit kwartje ooit nog.

Niet zo tof als de tweede film, maar nog steeds wel erg vermakelijk.
Tina Turner zet hier een lekker over-the-top personage neer en laat dat nou precies bij de stijl van de film passen. Bijna heel de film is erg fout en over-the-top gemaakt. De grootschalige achtervolging tegen het einde en verschillende fout uitziende Bartertown wachters plus een vage lilliputter zorgen wel voor een bonte verzameling aan vage en vreemde personages.
Daarnaast is het verhaal... tjah, nou niet van een dusdanige kwaliteit dat je dit goed kan noemen.
Het plot is wat dunnetjes en met de toevoeging van de nieuwe bevolkingsgroep in het post-apocalyptische landschap zorgen voor wat opvulling. Meer dan dat kan er eigenlijk ook niet over gezegd worden en met name de tweede helft van de film lijkt meer om de actie te gaan.
Dit laatste is trouwens wel van een goede kwaliteit. Met name de scenes tegen het einde aan zien er goed en overtuigend uit.
Toffe actie en een lekker fout jaren '80 sfeertje zorgen ervoor dat ik me hier nog best aardig mee heb weten te vermaken. Zoals ik aan het begin zei niet zo vermakelijk als deel 2, maar minstens op gelijke hoogte aan de eerste film.

Het derde deel in de serie. Toch wel de minste tot nu toe, hoewel ook best geinig vermaak om een keertje te kijken.

Had een goedkope B-film verwacht, maar de looks van de film bevielen me direct weer. Ik moet Fury Road nog zien, daar kan ik na het zien van deze film eindelijk aan beginnen, maar het lijkt me op basis van wat ik heb meegekregen aan stills etc. dat die film het meeste inspiratie uit deze film heeft gehaald wat betreft de ontwerpen. Wel jammer is dat je eigenlijk vrij veel naar sets loopt te kijken in plaats van de vooral in de eerste film nog zo kenmerkende prachtige weidse shots van landschappen. Het kleurgebruik is regelmatig nog prachtig, maar verder vind ik het allemaal toch wel een pak minder hoor. En ook is het grimmige bijna volkomen weggepoetst en ingeruild voor flauwe lolligheid. Het is een ware Hollywoodfilm geworden eigenlijk.

Tina Turner in de soms ook wat te vrolijke (maar soms ook niet zo slechte) soundtrack is daar ook wel een voorbeeld van. Al vind ik haar als antagonist nog niet eens zo slecht. Misschien ook wel omdat haar rol nog redelijk bescheiden blijft. De wereld van de film staat hier wat meer centraal, en ik moet zeggen dat het toch wel aardig is hoe door de drie films heen de Mad Max-wereld en het personage zelf een ontwikkeling hebben doorgemaakt. Wat dat betreft vind ik het voorzichtig optimistische einde ook zo verkeerd nog niet. Dat einde, pakweg de laatste twintig minuten, vond ik veruit het beste van de hele film. Eindelijk komen dan de auto's tevoorschijn en krijgen we wat goede actie te zien. De meer vertrouwde elementen uit de films dus. Alles hiervoor vond ik maar wat saai eigenlijk, ondanks de vaak best leuke ideetjes. Ik had goede hoop dat de film een beetje los zou komen zodra Max Bartertown heeft verlaten, maar dan wordt het misschien nog wel erger met die overdosis aan kinderen in een Lord of the Flies-achtige setting. Zag ik er Max nou ook gewoon nog eentje slaan, met zijn vuist nog wel? Haha. 2.5*.

Mad Max: Beyond Thunderdome is het 3e deel uit de Mad Max actiefilm reeks. In Beyond Thunderdome krijgt Max de opdracht een strijd te moeten aangaan in de Thunderdome, met alle gevolgen van dien.

De originele Mad Max trilogie vind ik hele onderhoudende actiefilms. Het meest opmerkelijke aan de trilogie (deel 2 en 3 althans) is hun eigen stijl. De films zetten een hele levendige wereld neer. De wereld bestaat uit een woestijn gebied waarin groepen mensen zich hebben samengevoegd om te vechten voor water en voor andere goederen. Opmerkelijk zijn de absurde kostuums die de personages dragen en de absurde auto’s waarin ze rijden. Ik kan deze kostuum-stijl enkel omschrijven als een combinatie tussen bombastische Rock muziek en de gay-parade met een duistere ondertoon. Het heeft iets humoristisch absurds, tegelijkertijd is de stijl zo fascinerend omdat het zich zo onderscheidt van andere actiefilms dat het moeilijk was niet geboeid naar het scherm te kijken.

Wat verhaal betreft maakt Beyond Thunderdome een ijzersterke start met veel humor, opbouwend naar een sterke actiescene. Dit gecombineerd met de creatieve neerzetting van de wereld zorgde ervoor dat ik vastgenageld zat aan me stoel. Het personage van Max is gegroeid ten opzichte van de andere films. Niet meer de aardige politie man, de stille though-guy zonder naam maar een sarcastische anti-held met een grote mond. Deze groei maakte het personage van Max interessanter om te volgen en het gaf hem meer diepgang. De film begint echter rond minuut 45 zijn focus een beetje kwijt te raken en ik merkte dat de spanning aanzienlijk minder werd. Ik vond het niet saai worden maar in vergelijking met hoe de film startte hoopte ik op meer. In de laatste 3e van de film maakte de personages een keuze waarvan ik het idee kreeg dat het niet overheen komt met doelen die ze eerder bepaalde, en de film legde niet uit waarom deze keuze gemaakt werd. Max ging de woestijn in om de kinderen terug te brengen naar hun woonplek maar zodra hij ze red besluiten ze niet terug te gaan naar de woonplaats van de kinderen, in plaats daarvan gaan ze terug naar de Thunderdome. Ik kreeg het idee dat er een scene miste of dat ik een detail niet heb meegekregen. Hadden ze niet voldoende water terug te reizen? Ik maakte mezelf maar wijs dat het water tekort was, onlangs dat de film niet expliciet een reden gaf waarom ze niet terug zouden gaan. Het leidde uiteindelijk naar een paar goeie scenes maar ik had liever gezien dat je op een andere wijze naar de goeie scenes werd geleid.
De andere Mad Max films zijn, onlangs het hoge absurd gehalte, volwassen in de actie & in de verhalende thema’s maar Beyond Thunderdome is kindvriendelijker wat ik afstotend vind werken omdat het een contrast vormt met de andere 2. Aangezien de toon gemiddeld kindvriendelijker is dan de andere films heeft dit invloed op de actiescenes: personages konden zich gedragen alsof ze uit een Looney Tunes cartoon kwamen en pijn leken ze soms niet te voelen, zelfs wanneer ze allang dood hadden moeten zijn. Dit haalde deels van het spektakel die Mad Max 2: Road Warrior had weg. Maar tussen de minpunten in gooide Beyond Thunderdome voldoende op mijn bord om me geboeid te houden. Er kwamen wel degelijk een paar sterke actie momenten de film, en onlangs dat het verhaal me niet zoveel meer deed naarmate het langer duurde zat er de nodige humor in het verhaal verwerkt om het interessant te houden.

Als je de voorgaande Mad Max films leuk vond is Beyond Thunderdome niet onaardig eens te zien. Ik vond het geen meesterwerk en qua verhaal heeft het tekortkomingen, maar de wereld is nog even levendig & absurd als altijd, de actie is spot-on en de humor was niet afwezig.

3,5*

Aardige film waarin Mad Max terecht komt in een stadje en een deal sluit met de leidster daar. Meer verhaal en plot wat de mystiek niet ten goede komt. Ook is dit laatste deel wat minder bruut. Desalniettemin nog steeds onderhoudend en avontuurlijk. Het ziet er allemaal weer prachtig uit (de hele aankleding) en een paar spectaculaire scenes (zoals het kooi-gevecht).

De film mist de ruige sfeer die je in de voorgaande delen wel vindt. Het begint nog redelijk goed met die kooi waarin hij tegen een reus moet vechten, maar wanneer hij door de woestijn loopt en die bende kinderen tegen komt wordt het allemaal erg gezapig en kindvriendelijk. Sommige stukken lijken erg op de nieuwste Mad Max-film, de makers daarvan hebben deze film dus goed bekeken. Dit deel wou ik nog zien om de hele serie gezien te hebben, en ik heb er geen spijt van. Als hele serie vind ik de Mad Max films wel amusant.

Mad Max, nu voor alle leeftijden.

Kon wel genieten van het eerste half uur. Goed was het allemaal niet, maar er zat wel een leuk, groezelig sfeertje in. Locatie zag er aardig uit, paar gekke personages en zelfs een vreselijk acterende Tina Turner paste er op een of andere manier wel bij.

Waarom Miller en Ogilvie daarna de film compleet omgooien is me een compleet raadsel. Bijna van het ene op het andere moment maken Barter Town en Tina plaats voor de woestijn en een cargo cult verhaaltje met kinderen. Wat ook het idee was, werken deed het totaal niet. Met het tempo verdween ook geleidelijk mijn interesse en zelfs een terugkeer naar de wat hardere actie op het einde kon het tij niet meer keren.

Kortom, onbegrijpelijke beslissing. Film had gewoon in Barter Town moeten blijven, de switch zorgde vooral voor verveling. Duidelijk de minste van de drie dus. 1,5*.

Oei.

Eerste Mad Max was wel lollig, vooral het einde dan. De tweede vond ik ook erg leuk om te zien, opnieuw de finale met de vrachtwagen. Beide films hadden iets wat me geboeid deed blijven kijken, daarnaast was het landschap daar ook erg mooi.

Bij deze waren de landschappen en kostuums weer terug, waarmee inderdaad het eerste half uur wel vermakelijk was. Vooral de donderkooi was leuk, en de karakters waren soms ook erg lollig. Maar na het half uur neemt de film een hele rare wending.

De kinderen zijn echt te stom voor woorden. Ik dacht even dat ik naar een Mad Max parody zat te kijken, waarom zou Miller opeens Mad Max met een stel kleuters mengen? Vooral dat verhaal over Captain Walker en de apocalypse in een soort poppenkast met het schilderij was te stom voor woorden

Verveling begint in te slaan, ik hoop dat Fury Road niet zo zal zijn. Teleurstelling.

Nee, hij is niet zo goed als deel twee maar toch is deel 3 wel mijn favoriete van de originele films. Juist doordat het zo campy was. Deze heeft trouwens een fantastische, 0oh zo 80s, soundtrack.

Het begon allemaal heerlijk, mooie locaties , diversiteit aan karakters /personen.. (masterblaster !) tot dat die rot kinderen in beeld kwamen. Ik dacht nog even, het gaat Mad Max 'de Donderkooi ' The Musical ' worden.
laat de kinderen tot mij komen!?? Aldus Max Rockatansky.
De eind achtervolging is ook veels te braaf Het heeft lang niet het opwindende geweld/spanning van deel 2.
Beste is nog de soundtrack , mede dankzij Tina Turner.

Met voorsprong de beste van de eerste drie. Fantastisch leuk amusement.

Two men enter, one man leave

Met Mad Max beyond Thunderdome ben ik eindelijk aan het einde van de franchise gekomen. Niet dat dit de laatste film in de reeks is, in 2015 bracht regisseur George Miller nog Mad Max Fury Road uit, maar het was wel de laatste film van de vier die ik nog moest zien. Tot nu toe een vermakelijke doch ietwat overgewaardeerde franchise en ik was wel benieuwd wat dit nog ging brengen. De grootste verrassing kwam al snel doordat ik dacht dat dit met Grace Jones was, maar het blijkt Tina Turner te zijn.

Jones doet natuurlijk mee in Conan the Destroyer dus waarschijnlijk vandaar de verwarring. Ik had al eerder gehoord dat Mad Max beyond Thunderdome als het minste deel in de reeks wordt beschouwd en in het eerste halfuur is daar weinig van te merken. De setting van Bartertown is geweldig, Master-Blaster is een geweldig duo en je voelt gewoon de lucht knetteren wanneer gekke Max het opneemt tegen de imposante Master-Blaster. De vechtscène op zich is ook nog heerlijk en het is dan ook zo ontzettend jammer dat dit nadien als een kaartenhuis in elkaar stuikt. Max wordt opeens de babysitter van een stel vervelende kinderen en hoewel de confrontatie in Bartertown het geheel nog wat terug op niveau trekt, is het toch enorm straf hoe groot het verschil tussen beide delen is. Daar blijkt echter wel een verklaring voor te zijn doordat Byron Kennedy, producent en goede vriend van Miller, overleed in een helikoptercrash naar aanleiding van de film.

Miller verloor daarop zijn interesse in het project en vandaar dus de aanwezigheid van George Ogilvie als tweede regisseur en naar het schijnt was Ogilvie verantwoordelijk voor de scènes met focus op het verhaal en Miller voor de actiescènes. Dat Miller nu geen begenadigd verhalenverteller is, dat had ik al wel door met de andere delen, maar Ogilvie brengt er zowaar nog minder van terecht. Een soort van rehash van Lord of the Flies en het is ook maar goed dat Mel Gibson nog terugkeert als de immer coole Mad Max, al wordt het hier eerder een Kindergarten Cop. Ook aangenaam verrast door Tina Turner trouwens die hier een fijne slechterik speelt. Inclusief toffe soundtrack, want iedereen kent wel het aanstekelijke We Don't Need Another Hero.

De scènes in Bartertown zijn geweldig, het eerste deel is misschien het beste wat de Mad Max franchise heeft te bieden, maar eenmaal de switch naar de kinderen is gemaakt.. Pfoeh, zelden een film zo om zeep zien gaan. Toch zonde eigenlijk, want de Mel Gibson Mad Max reeks verdiende misschien wel een mooiere afsluiter.

2.5*

Ik kende de 3 eerste delen niet, enkel het vierde deel. Maar wat een verschil. Waar die laatste een wervelwind van spectaculair en overtuigend geschoten actie was, is deze Thunderdome (daar komt de naam blijkbaar vandaan?) een heel andere soort film. Veel ingetogener, meer op sfeer. Maar wel zo'n typisch 80s sfeertje waarin een verkleedpartij met allerlei rare pakjes en decors moet doorgaan voor een toekomstbeeld, maar waarom zou men in een apocalyptische toekomst ook direct zo gekleed gaan? Ik vond de film wat dat betreft nergens overtuigend. Nu had die laatste Mad Max dat ook maar daar stond vooral het spektakel op de voorgrond waardoor die aankleding me een stuk minder interesseerde en het in ieder geval niet stoorde. Deze Thunderdome kent alleen tegen het einde zo'n scène die ook uitstekend is geschoten, maar tot die tijd is het een saaie dooie boel waar ik weinig mee kon, en dan nog een dozijn kinderen erbij ook. 1.5*.

“Remember where you are - this is Thunderdome, and death is listening, and will take the first man that screams.”

Oef, dit was echt een hekelpunt in de franchise. Deel één wist mij al niet helemaal te overtuigen maar deel twee maakte de serie weer helemaal goed en eindelijk had George Miller iets gevonden om een film met dit als concept overtuigend te maken. De overdreven personage en de mooie harde actie scenes waren daar toch een rol in maar helaas maakt hij hier toch weer de fout om terug te gaan naar een hele saaie prent die niks voorstelde. Ik had de serie buiten de nieuwste film (wat werkelijk waar een spektakel was) nog nooit gezien en voor de horror challenge was ik begonnen aan de serie (omdat deel één en drie op Netflix staan). En om mijn autisme rustig te houden en de hele serie gezien te hebben moest ik dit derde deel ook nog eens kijken.

Maar, zoals ik al aangeef was dit hem niet helemaal. De film is eigenlijk vrij saai en vooral erg sloom, de geweldige actiescènes mis ik op alle kanten en dat hele ‘Thunderdome’ gebeuren drong niet bepaald binnen. De film was veelal erg langdradig en de rustige scenes waren te rustig. De actie was leuk maar te weinig en de feeling van Mad Max was totaal niet meer aanwezig. Een regelrechte flop als je het mij vraagt.

Mel Gibson is leuk omdat hij vooral teruggekeerd in een franchise waar hij de hoofdrol in speelt maar, ook hij kan deze film totaal niet redden. Het was allemaal maar een dooie boel, tijdsverspilling kon je het bijna wel noemen vooral als we tegen dat lelijke hoofd van Tina Turner aan moeten turen, bah!

1.0*

Eigenlijk is de score nog te hoog voor deze erg matige film. Rose Tattoo zanger Angry Anderson redt echter de film voor mij. Bere gaaf om hem zo'n rol te zien spelen.

“Ladies and gentlemen, boys and girls... Dyin' time's here.”

Matig derde Mad Max avontuur. Bombastisch en extravagant, maar Thunderdome mist de magie, spanning en inspiratie van de vorige delen. George Miller weet weer een kleurrijke wereld te creëren met een fraaie production design en over the top karakters, maar daar blijft het dan ook bij. Mel Gibson, Tina Turner en de andere acteurs doen hun best en passen perfect in deze vreemde wereld, maar het mist de film gewoon aan interessante plotontwikkelingen en spannende en enerverende actiescènes.

Tina Turner is de meerwaarde in deze film, helaas heeft ze nooit veel in films opgetreden, want ze kon het wel, acteren.