Gallipoli (1981)

Wat een pareltje is dit dan. Sinds ik The Water Diviner (2014) met Russell Crowe zag, wilde ik een goeie film over de slag van Gallipoli zien. Deze titel sprak voor zich en ben blij dat ik eindelijk weer zo'n meeslepende oorlogsfilm heb gekeken. En toch is tie 37 jaar oud.
Eigenlijk bestaat maar een fractie van de film uit de daadwerkelijke gevechten, het verhaal dat rustig en zorgvuldig wordt verteld vind ik fantastisch. Goeie opbouw naar een dramatische en frustrerende climax. Meer van Dit!

Een film die zich afspeelt om de strijd om Gallipoli. Qua onderwerp allereerst interessant, maar helaas is de film een stuk minder. De film draait namelijk voornamelijk over de vriendschap van Archy en Frank, twee sprinters die besluiten zich aan te sluiten bij de ANZACS en naar Gallipoli vertrekken. En dat is waar de film juist een andere kant op gaat. De opbouw is vrij matig en de film verloopt in een traag tempo. Tussendoor was het me allemaal te vrolijk allemaal terwijl ze toch uiteindelijk oorlog zouden gaan voeren. Zo was ook de oefening met de aanval me iets te lollig uitgewerkt en stelde het wat mij betreft ook maar weinig voor. Pas aan het einde gaat het om de strijd van Gallipoli, al moet gezegd worden dat de manier waarop niet echt interessant is wanneer je een harde strijd verwacht. De grootste verrassing zit dan ook in het vrij confronterende einde.

De Australiërs Frank Dunne (Mel Gibson) en de 18-jarige Archy Hamilton (Mark Lee) kunnen uitstekend sprinten en dromen ervan deel te nemen aan de Olympische Spelen. Dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit en hun plannen vallen volledig in het water. De twee besluiten zich aan te melden bij de cavalerie, om te vechten tegen de Turken.

De film bestaat uit grofweg drie delen: de introductie van de karakters in de Australische wildernis, de voorbereidingen in Egypte op de komende oorlog en de bloedige gevechten op het schiereiland Gallipoli in Turkije. Vooral het laatste deel is erg indrukwekkend. Door opeenvolgende blunders van de legerstaf worden tienduizenden jonge jongens zinloos een zekere dood ingestuurd. De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen, en dat maakt alles extra wrang. Alles is prachtig gefilmd en er wordt uitstekend geacteerd. Mooie film. 4*

Ik had stiekem wel hoge verwachtingen. Peter Weir is een interessante regisseur, en de Eerste Wereldoorlog is een onderwerp waar ik zeker in geïnteresseerd ben. Toch viel Gallipoli me een beetje tegen. Voornamelijk omdat zo'n driekwart van de film zich bezighoudt met de achtergrond van een paar karakters terwijl ze nog in Australië zitten en hun daaropvolgende stationering in Egypte. En die zijn allebei niet zo bijzonder interessant, het lijkt wel een vrij luchtig jongensboekverhaal waarbij men elkaar een beetje opjut en loopt te ginnegappen over de oorlog. Maar het is geen boeiend jongensboek. Ook waarschijnlijk met opzet zo gedaan om te contrasteren met de brute werkelijkheid aan het front, maar dit duurde mij wel veel te lang, en zoiets is al veel beter en veel indrukwekkender gedaan in menig ander oorlogsfilm. Het werd wat mij betreft pas echt de moeite waard in het laatste half uur, maar ook dan is het spaarzaam - de nutteloosheid en de vergeefsheid worden goed weergegeven, net als de grimmige onverschilligheid van de legerleiding, maar zo'n kwartier aan wél enerverend beeld is wat mij betreft niet voldoende om de lauwe eerste anderhalf uur te compenseren.