Gallipoli (1981)

sterke oorlogsfilm met indrukwekkende scenes en goed acteerwerk.

Neo, ik ben het met je eens.

niet echt, de laatste scène is inderdaad impressionnant, maar de aanloop er naar toe, vond ik niet echt onvergetelijk.

*** 3 op 5 ***

Goeie film!

Wie heeft die informatie over die film hier geschreven, ik vindt 'machtig' een beetje overdreven, het Turkse rijk was toen al ernstig verzwakt en moest zich alleen maar verdedigen omdat ze op elk opzicht in de minderheid waren.

Dat ben ik dan Thamovievoter (was ook maar een vertaald verhaaltje van imdb). Corrigeer als je wilt...

nee, laat maar...het staat wel leuk

ze waren niet in de minderheid en wilde zelfs samen met de duitsers india binnenvallen

en de turken hebben de engelsen zelfs nog meer beschaamd door ze ook in iraq teverslaan

het osmaanse rijk was wel zwakker maar niet verslagen in de oorlog !

Oké, dat is verkeerde informatie, het Ottomaanse rijk was wel degelijk in de minderheid, de economie was ernstig verslechterd, ze waren afhankelijk van andere landen zoals Engeland en Duitsland als het ging om militair materiaal, er was geen eensgezindheid door de vele volkeren in het rijk zoals de Arabieren en Armeniërs, en het land was tegen de eerste wereldoorlog nog recent geteisterd door een revolutie en daardoor was het land opbouwende en dus zeker niet klaar voor een massale oorlog.

Dat ze samen met de Duitsers India wouden binnenvallen is een illusie, vast en zeker hadden ze wel stiekem die hoop maar dat werd snel verworpen doordat 100.000 Russen bij grens in de Kaukasus stonden en in het zuiden en oosten de Engelsen en later een Arabische opstand op eigen grondgebied.

Ze hadden zelfs gebrek aan goede officiers en lieten Duitse generaals dus hun werk opknappen.

Ze hebben wel enige verbazingwekkende overwinningen geboekt, bij Gallipoli en Al-Kut, maar dat kwam meer door de Engelse koppigheid en arrogantie dan Turkse superioriteit.

Op een geveven moment werd het Turkse leger overal teruggeslagen en werden hun verbindingslijnen beschadigd en daardoor was er geen goede organisatie meer.

Al met al moet ik wel kwijt dat het Turkse leger met hun middelen uitstekend gevochten hadden en de Engelsen zeker de schrik in hadden gejaagd.

Daarom zijn films zoals Gallipoli en Lawrence of Arabia ook zo interessant.

Een aantal officiers had nog steeds de droom van een groot Turks Rijk. Enver Pasja is daar het beste voorbeeld van.

Mustafa Kemal (later: Atatürk) aan de andere kant, was een realist. Hij vergde veel, heel veel van zijn manschappen, maar wist ook zijn grenzen te stellen.

Men zegt wel eens dat Enver nogal jaloers was op Mustafa Kemal, vanwege zijn belangrijke overwingen in o.a. Gallipoli ("Ik beveel jullie niet te vechten. Ik beveel jullie te sterven!").

Waarschijnlijk vanwege deze rivaliteit begon Enver aan een onmogelijke missie: terwijl Mustafa Kemal goede betrekkingen probeerde te onderhouden met de bolsjewieken, trok Enver met een handjevol soldaten in de Kaukasus ten strijde tegen het grote Russische leger en werd daarbij op tragische wijze gedood (men zegt dat iedereen in zijn kleine leger - behalve hijzelf - stilstond toen hij 'Ten aanval!' riep).

Dat is waar. Dit zou achteraf een ware ramp betekenen voor het Ottomaanse Rijk. Vandaar dat Mustafa Kemal al van den beginne tegen een samenwerking met de Duitsers was. In Gallipoli liet hij zijn mening ook duidelijk blijken. Het duurde niet lang voordat hij daar de dienst begon uit te maken, ook al was de Duitse Liman von Sanders officieel bevelhebber.

Voor verdere info kan deze film handig zijn. Maar ik moet hem zelf ook nog bekijken...

Ja ik ken dat verhaal, erg interessant en zelfs een beetje zielig, die man had grote ambities maar had steeds de pech niets te kunnen waar maken.

Aan de andere hand stond hij ook bekend als een ongenadeloze dictator, met irreële visoenen.

Het was trouwens niet de Kaukasus maar Tadzjikistan of Turkmenistan.

Ik heb trouwens een paar geweldige sites, belicht door beide kanten, dus Turkije en Australië.

http://www.anzacsite.gov.au/

http://www.turkeyswar.com/

http://www.lighthorse.org.au/

http://www.gallipoli.gen.tr/en...

en nog een paar van de complete oorlog

http://www.firstworldwar.com/

http://www.wereldoorlog1418.nl/

http://www.1914-1918.net/

Weir kan beter...

ghehe, tuurlijk.

Maar Weir was toen nog niet internationaal doorgebroken en met dat kleine budget heeft hij er toch een fantastische film van gemaakt.

Om te beoordelen of de term machtig in bovenstaande plot terecht is, kunnen we het beste kijken naar de definitie van macht als variabel. Op het veld van de politieke theorie definieerde Machiavelli in het boek Il principe (1513) macht. Macht wordt hierin omschreven als het vermogen in het bewerkstelligen van doelen ook al gaat dit ten koste van de belangen van een ander. We hebben dus te maken met Realpolitik waar het de Eerste Wereldoorlog niet aan ontbrak.

Macht als variabel, kan onderverdeeld worden in 4 termen. We kunnen spreken over een hypermacht (uitgevonden door Hubert Vedrine, beschrijving huidige VS), supermacht (VS en SU in Koude Oorlog), grootmacht (Europese grootmachten 19e eeuw) en middenmacht. Na de tweede keer aan de poorten van Wenen te hebben gestaan (17e eeuw) en verslagen het pad naar huis te bewandelen, brokkelde het Ottomaanse Rijk in het Westen beetje bij beetje af en hiermee ook de positie als grootmacht. Politieke macht dat wordt bereikt of in stand gehouden door militaire capaciteit, accumulatie van welvaart en bezit van (technologische) kennis was een combinatie die verre van aanwezig was in het Ottomaanse Rijk eind 19e en begin 20e eeuw.

Afgezien van de binnenlandse chaos (nationalisme, revolutie, opstanden) en de achteruitgang i.v.t. het Westen (Zieke Man van Europa) behielden de Ottomanen tegen de Eerste Wereldoorlog en erna toch een positie van middenmacht, waarin ook gesproken kan worden van regionale macht. Een middenmacht kan niet andere staten vrijelijk domineren, maar heeft wel enigszins internationale invloed. Een regionale macht kan domineren of domineert andere staten in de eigen regio.

Zo wordt in de Tweede Balkanoorlog Adrianopel (huidige Edirne) in juli 1913 heroverd op de Bulgaren. In februari 1915 doen de Ottomanen een aanval op het Suez-Kanaal, welke wordt afgeslagen door de Engelsen. De Ottomanen werden alsnog wel degelijk beschouwd als machtig, omdat het offensief de Engelsen zodanig had laten schrikken dat ze een sterkere leger opbouwden en aan een langzame opmars door de Sinaï begonnen. Om zich veel moeite te besparen maken de Engelsen vervolgens gebruik van het opkomend nationalisme en zetten de Arabieren in Saoedi-Arabië op tegen de Turken. Na de overwinning van de Geallieerden geeft Vahdettin zich wel over, maar Atatürk organiseert een leger in Asia Minor (Anatolië). Als hoofd van de uitvoerende macht , behaalt hij een beslissende overwinning op Griekenland (1921-1922). Dit betekent dat het vernederende Verdrag van Sèvres ( klik ) uit 1920 wordt herzien door het Verdrag van Lausanne in 1923 (huidig Turkije). Om dit voor elkaar te krijgen moet binnen een staat in welke vorm dan ook een machtsbron of systeem heersen, anders was het Verdrag van Sèvres zonder enige moeite alsnog doorgevoerd.

Derhalve is mijn inziens de benaming machtige Turken in bovenstaande plot ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en zelfs korte tijd erna niet zo gek. Er staat immers geen supermacht of grootmacht. In die termen hoeven we dus dan ook niet te denken. Bovendien is het huidige Turkije nog te bezien als regionale machtsbron, daarom ook geopolitiek gezien aantrekkelijk voor de EU en de VS. Oké, ik stop.

Maar hoe vond je de film?

Haha. Ik heb de film jammer genoeg nog niet gezien. Voortaan zal ik niet meer offtopic reageren, jij en Anatolia gaven me aanleiding er toe. Ik kan me niet inhouden als het om zulke onderwerpen gaat.

Hoe vond jij de film? Ik heb jou namelijk ook niet inhoudelijk zien reageren.

Jij behoort zeker ook tot het groepje Turken op MM

(niet negatief bedoelt ofzo hoor)

De text was niet off-topic alleen een beetje erg veel om alleen het woordje "machtig".

De film is vrij onbekend, als je kijkt naar het aantal stemmen, toch is het één van Gibsons eerste films toen hij nog niet beroemd was.

Het leuke is dat ook één van de deuntjes wel wereldberoemd is, komt namelijk voor in een autoreclame.

Ja ik vond de film erg goed, vooral omdat het met een klein budget is gemaakt.

Het is leuk om dat Australische sfeertje te proeven, accenten enz.

Mel is daar toch wel goed in, Schots kan ie namelijk ook al.

Ik heb er verder weinig over te vermelden, (kan nu niets zinvols bedenken)

Just see it for yourself.

Ik ben heerser over het groepje MM-Turken.

De tekst is inderdaad iets te lang, maar dat had ik niet echt door. Ik typte automatisch aan een stuk door.

Ik ben gek op films die te maken hebben met politiek, oorlog en IB, met of zonder Turkse elementen. Deze wil ik dan ook graag zien. Binnenkort. Ik zal zeker bekendmaken wat ik ervan vond.

Een redelijke, af en toe grappige film.

Goed geacteerd. Eén van de weinige keren (zo niet: enige keer) dat we Gibson eens geen machogedrag zien vertonen. En dat bevalt uitstekend.

De aanloop naar de oorlog is zeker niet vervelend. Maar wanneer ze uiteindelijk op het slagveld staan, verwacht je meer van het verhaal. De confrontaties met de vijand zijn maar sporadisch. Nou is dat ook wel zo in een loopgravenoorlog, maar ik had bijvoorbeeld meer van de dingen willen zien die ik bij een andere film aanstipte:

In een bepaalde scène wordt er wel één keer gegrapt: een Australische soldaat roept "Abdul!" en aan de overkant zie je een schietschijf naar boven komen. De soldaat mikt erop en schiet, waarna je aan de andere kant hoor: "Close!" (of iets dergelijks).

Hier had Weir meer op in kunnen gaan. Maar je kunt het hem niet echt kwalijk nemen, daar hij zowat de eerste is die dit onderwerp aansnijdt.

Redelijke film dus: 3,5*.

Bij de extra, dus een 8 minuten durende making-off, verteld Weir ook dat de mogelijkheden erg gering waren aangezien het budget vrij laag was.

Een voorbeeld daarvan is de scéne dat ze aan komen varen, een potentieel nogal grootschalige scéne aangezien je dan 50.000 man op het strand moet laten zien + explosies etc.

Met het kleine budget wat Weir had was dit helaas niet mogelijk, een oplossing die hij hiervoor had was dat hij de scéne in de avond heeft opgenomen zodat men zichzelf kon indenken wat daar plaatsvond.

De gevechten vielen mij namelijk ook tegen, de film moet het ook meer hebben van de achtergrond en diepgang in de acteurs en de Anzac zelf, de voorbeiding, training etc.

Tijdens de fuifscene in tom barmans 'any way the wind blows' ligt de dvd/video van 'gallipoli' achter de dj. Zit ik nu m'n hersenen te pijnigen voor niets?

Ik heb er nog nooit op gelet, maar gezien de stijl van Any Way the Wind Blows kan het geen toeval zijn. Waarom die dvd daar zou liggen is me ook een raadsel.

Goed verhaal, fantastische muziek en een adembenemend einde.

Aangrijpende film. De drie delen hebben elk hun eigen charme: de scènes in Australië zijn wat jongensachtig en melancholisch, de scènes in Egypte hebben iets koloniaals en avontuurlijks en tenslotte de scènes bij Gallipoli zijn zo doordringend en meeslepend…

Een film die op een magistrale manier de zinloosheid van de eerste wereldoorlog aantoont (liefhebbers moeten eveneens Paths of Glory en All quiet on the Western front bekijken). De veldslag bij Gallipoli werd door de Britten, en vooral dan door W. Churchill die een van de grote aanstokers was, toevallig vergeten. Gelukkig zijn er Australiërs die ons dit stukje geschiedenis wel gunden.

Een film zonder happy end. Integendeel: het einde van de film behoort tot één van de meest aangrijpende filmmomenten die ik ooit heb gezien.

Wat is er nou meeslepend aan dit film heel de tijd drama en als er is actie is...............Goedkope explosies, geen kogelgaten, de mannen worden neer gemaait niet eens een druppel bloed.

Wat ik alleen lauw vond is hoe de Australiers(Anzacs)

neer gemaait werden door de Turken dat is ook de enige actie kort nog ook.

Liever kijk ik naar Saving Privat Ryan

Bij een meeslepende, aangrijpende film hoeft niet noodzakelijk het bloed van het scherm te druipen.

Gallipoli is hiervan het duidelijke bewijs. Gallipoli is overigens gebaseerd op waar gebeurde feiten en er vielen meer doden en er vloeide in werkeljikheid meer bloed dan in de volgens u veel spectaculairdere expliciete goedkope geweldfilms.

Beste vriend Guyke kijk maar naar Saving Private Ryan

Dan begrijp je wel wat ik bedoel

Hou vooral niet rekening met het feit dat Saving Private Ryan 17 jaar later gemaakt is...