Mad Max: Fury Road (2015)

Why do you write in english?

Zeer positief verrast door Mad Max: Fury Road. Ik geloof dat hij al sinds de release op mijn lijst stond om ooit eens te kijken, maar veel haast had ik er niet mee. Het wat vage plot, de setting en het feit dat het 'iets met auto's' was (dat mij doet denken aan Transformers, en dat is dan weer helemaal niets voor mij) schrokken mij toch een beetje af. Ik kan me ook niet helemaal herinneren hoe de film ooit op mijn lijst gekomen is, maar ik ben blij dat ik hem uiteindelijk toch gezien heb.

De film zit gewoon heel goed in elkaar. Het grootste deel van de tijd wordt besteed aan heen en weer rijden - letterlijk. Toch wordt het nergens saai. In andere films ben ik op een gegeven moment wel zat van non-stop actie, maar Mad Max heeft tot het laatst geboeid. Misschien dat het te maken heeft met het feit dat er behalve de armprothese van Furiosa bijna niets uit de computer komt? De film heeft iets ambachtelijks (hoewel dat woord wat oubollig klinkt).

Wat mij erg aantrok was de sfeer van de film. Ik keek volledig zonder voorkennis van de eerdere films en werd daarom steeds weer verbaasd en verrast door allerlei absurditeiten. Dat begint al met de samenleving (het volk?) waar Max terecht komt. Het is een cultuur waarin wordt gerefereerd aan Vikingen, het stuur van een auto een soort religieus symbool is, en waar het blijkbaar normaal is om standaard een hardrockgitarist mee op sleeptouw te nemen als je op oorlogspad gaat. Het mooie aan de film is dat het dit soort dingen en passant introduceert maar nergens probeert uit te leggen. Aan het begin krijgen we een monoloog die je een beetje een idee moet geven hoe het eraan toe is in de wereld, maar veel wordt in het midden gelaten. En dat werkt. Er wordt nergens te veel uitgelegd, toch krijg je het idee dat overal over nagedacht is.

Dat zie je ook terug in het plot. Je zou kunnen zeggen dat het een dun plot is, maar ik zou het eerder klein noemen. Een 'flinterdun plot' suggereert dat het bijzaak is, een noodzakelijk kwaad om actiescènes aan elkaar vast te lijmen. Dat gevoel had ik hier niet. Er gebeurt niet zo heel veel, maar wat er gebeurt doet er wel degelijk toe. De dialoog wordt spaarzaam ingezet, maar er is aandacht aan besteed. Hetzelfde geldt voor de karakterontwikkeling - veel meer dan ik had verwacht van een film waarin mensen vooral heen en weer rijden. Met name de vrouwen komen er wat dit betreft goed van af (in een actiefilm met auto's!). Wat ik overigens erg prettig vond was dat er een soort verwantschap ontstaat tussen Max en Furiosa, en geen clichématige romance. Ook over het einde ben ik positief. Niet te zoet, niet te vaag, maar in lijn met de rest van de film en met de personages.

De cinematografie is bijzonder, om het maar voorzichtig uit te drukken. De muziek is vaak luid en heftig (door die hardrockgitarist aan boord) en soms ineens symfonisch en emotioneel. Het acteren is degelijk tot goed, waarbij Charlize Theron erbovenuit steekt. Ik ken verder de wereld van Mad Max niet en heb dus geen idee wat er voor deze film nieuw bedacht is en wat er al was, maar het ziet eruit alsof de crew zich volledig heeft uitgeleefd wat betreft de kostuums, make-up, set design - en wat eigenlijk niet? En dan heb ik volgens mij nog niet eens gezegd dat de actie er weergaloos uitziet. Hier moet een heel leger aan stuntmensen aan hebben meegewerkt. Toch is het te volgen - vandaar die Oscar voor de montage, denk ik zo.

Het wonderlijke voor mij was dat Mad Max: Fury Road zo in balans is. De stunts zijn absurd, de muziek vaak snoeihard, de kleuren fel, het plot dus 'klein', en toch, en toch slik ik het allemaal. Om maar een toepasselijke metafoor te gebruiken: Mad Max: Fury Road vliegt nergens uit de bocht. Mijns inziens een hele prestatie.

Actiefilms trekken me zelden aan, maar deze Mad Max is erin geslaagd me te entertainen tot de laatste minuut.

Ontegenzeggelijk geweldig gemaakt en op momenten zeer cool met geweldige shots, maar voor mij persoonlijk was de actie vaak te talrijk aanwezig, en dan verslapt mijn aandacht gewoon - hoe spectaculair alles dan misschien ook moge zijn. Overkill ligt met een film als deze uiteraard op de loer.

Ik kende verder niets van het origineel en de vorige films, maar zonder enige voorkennis is het het verhaal ook prima te volgen, hoewel je misschien op sommige momenten een beetje zelf moet invullen of bedenken wat bepaalde personages zijn (die warboys en hoe dat precies allemaal zat). Echt veel om het lijf heeft het niet, maar vond het eerlijk gezegd wel fijn dat ik, naast alle visuele gekte, niet ook nog eens een vergezocht verhaal hoefde te volgen.

Ik zou er wat productie en alles betreft best 4* aan kwijt kunnen (en zou dat ook geven mocht ik een recensie schrijven voor een krant of zo), maar voor mij persoonlijk dus toch niet genoeg mijn ding om echt de volle 2 uur geïnvesteerd te zijn.

3,5*

Heb deze film vanmiddag herzien en heb er wederom zeer van genoten. Visueel een plaatje, camerawerk super, actie overdonderend en stuntwerk adembenemend. Het verhaal is simpel en heeft zo goed wel niets met voorgaande delen te maken. Liefhebbers van actie zullen zich de vingers aflikken bij deze film en hem zeker meerdere malen gaan zien. Dit was voor mij de 2e keer. Een 4.0