Genre: Roadmovie / Drama
Speelduur: 147 minuten
Oorsprong:
West-Duitsland / Frankrijk / Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Geregisseerd door: Wim Wenders
Met onder meer: Harry Dean Stanton, Nastassja Kinski en Dean Stockwell
IMDb beoordeling: 8,1 (117.796)
Gesproken taal: Engels en Spaans
Releasedatum: 8 november 1984
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Paris, Texas
"A place for dreams. A place for heartbreak. A place to pick up the pieces."
De film vertelt het verhaal van Travis (Harry Dean Stanton). Travis wordt gevonden in de woestijn en door zijn broer Walt (Dean Stockwell) meegenomen naar huis. Daar aangekomen vindt een ontroerende ontmoeting plaats tussen Travis en zijn inmiddels 7 jaar oude zoontje Hunter. Als blijkt dat ook Hunters moeder (Nastassja Kinski) nog in leven is gaan Hunter en Travis samen naar haar op zoek.
Externe links
Acteurs en actrices
Travis
Jane
Walt
Hunter
Anne
Doctor Ulmer
'Slater'
'Stretch'
'Nurse Bibs'
Carmelita
Reviews & comments
bramono
-
- 18 berichten
- 120 stemmen
Wat een wrak van een film vind ik het. Het laatste uur voelt zo clichématig. Ik kan mij voorstellen dat sommigen een bepaald sentiment uit deze film halen omdat zij deze in het verleden hebben bekeken. Andere redenen kan ik mij niet verbeelden.
Ik sta erg open voor road movies, arthouse etc. maar zo corny als de ontmoeting tussen dat jochie en die moeder kon ik niet waarderen. Qua scripting erg zwak en bloedde de film langzaam dood.
Een knappe vrouw maakt nog geen goede actrice en een mooie surrounding kan een film naar mijn mening niet een dusdanige boost geven dat het de slappe scripts compenseert.
Het realisme achter het plotselinge verdwijnen kwam ontzettend onwerkelijk over en de gebeurtenis die ervoor zorgde dat dat tot stand kwam haalde mij tevens niet over de streep.
Een pessimist ben ik overigens absoluut niet! Alleen een kritisch denker zeer zeker. Maar ieder zijn film... Laatst heb ik 'Nebraska' gezien, die raakte mij wél...
Wel een prachtig jaar overigens, 1984...
Ajax&Filmfreak
-
- 3161 berichten
- 3504 stemmen
Als deze film niet zo traag was had ik nog een halfje hoger gegeven.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Soms kun je de slaap niet vatten. Ik heb het zelden maar gisteren was zo'n nacht. Paris, Texas stond al lang klaar, maar werd telkens uitgesteld wegens de vermeende 'traagheid'. Maar zelfs halfmoe wist deze film me van meet af aan te boeien. Prachtcinema.
De criterion transfer van de film verraste me na het zien van bovenstaande trailer, die de film overigens geen recht doet. Hij is mooi helder en vrij van ruis. Harry Dean Stanton was altijd al een fijn bijrolacteur (zoals ik hem kende althans), maar hij draagt deze film zonder moeite. Ook de rest van de acteurs doen het prima, en gelukkig het zoontje ook. Een slechte kindacteur had de magie van deze film doorbroken.
mcouzijn heeft het hierboven over die magie die film soms heeft, enkele users vinden het maar een overschat filmpje. Op het moment dat je die magie gaat analyseren gaat er onherroepelijk wat glans verloren. Het heeft het, of het heeft het niet. Bij sommige films komt de magie mettertijd, bij andere gaat ze naarmate we ouder worden verloren. Als ik moet kiezen zou ik zeker zeggen dat Paris, Texas in de eerste categorie hoort. Wenders houdt de zaken simpel, maar wat hij doet, doet hij goed. Een beetje als de Sushi van Jiro, in Jiro Dreams of Sushi. Eenvoud hoeft (het streven naar) perfectie niet in in de weg te staan. Integendeel.
Wenders laat een hoop weg, voornamelijk in het plot. Beweegredenen, gevolgen van handelingen, effecten op anderen, we krijgen het meestal niet te zien. We volgen echt Travis, en zien hoe hij de controle over zijn leven terugneemt, daarbij ripples makend in de levens van anderen. De prachtige, tevens rustige cinematografie wordt begeleidt door dito slide-guitar muziek van Ry Cooder, waar Clint Eastwoord goed naar geluisterd lijkt te hebben toen hij de score voor Millions Dollar Baby schreef.
Het einde van de film laat vraagtekens achter, verhaaltechnisch. Is dat een probleem? Absoluut niet. Conventionele plotvertelling zorgt vaak voor een fijne resolutie, waarbij het verhaal netjes afgerond wordt. Dat zal hierbij niet het geval zijn voor sommige kijkers. Tot je bedenkt wiens verhaal dit is. Harry heeft gedaan wat hij wilde doen. Hersteld wat hij uit elkaar getrokken heeft. Hoe zijn broer en schoonzus zich voelen en of Hunter bij zijn moeder blijft, hebben in Wenders' film niet de focus.
Ik ben blij dat ik hem gezien heb.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Beweegredenen, gevolgen van handelingen, effecten op anderen, we krijgen het meestal niet te zien.[...]
Het einde van de film laat vraagtekens achter, verhaaltechnisch.
Waar doel je dan precies op? Volgens mij was het meeste toch wel duidelijk/uitgesproken. Althans de monoloog bij Kinski is toch vrij ondubbelzinnig?
Maar mijn laatste kijkbeurt is ook wel zo'n 12 jaar terug denk ik.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Waar doel je dan precies op? Volgens mij was het meeste toch wel duidelijk/uitgesproken. Althans de monoloog bij Kinski is toch vrij ondubbelzinnig?
Maar mijn laatste kijkbeurt is ook wel zo'n 12 jaar terug denk ik.
Laat ik voorop stellen dat ik het niet als negatief ervoer, maar ik doel met name op wat er nu met iedereen behalve Travis gebeurt. Gaat Hunter bij zijn moeder wonen of terug naar Walt en Anne? Hebben deze niet de politie gebeld? Met name Anne zal gek van zorgen zijn geweest. Ik beelde me even een scène in waarin Travis ze op zou bellen en de vraag 'where is Hunter!' Zou beantwoorden met 'I left him with his mother' -'You did WHATTT!?!?'. Kan zijn echte moeder wel als single mom werkend in huis van plezier voor Hunter zorgen? Of gaat het hier echt alleen om elkaar weer zien en in de armen sluiten, het contact weer oppakken en is het vanzelfsprekend dat Hunter teruggaat naar Walt en Anne?
Voor mij was niet duidelijk, maar dat behoefde het ook niet te zijn. Het ging alleen wel even door mijn hoofd. Die monoloog verklaart vooral het verleden. Het ingesproken bandje vertelt Hunter dat Travis bij zijn moeder hoort.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Ah, je doelt vooral op afwikkeling vervolg, niet zozeer op de beweegredenen en zo van het voorafgaande.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Ah, je doelt vooral op afwikkeling vervolg, niet zozeer op de beweegredenen en zo van het voorafgaande.
Jup. Ik lees net dat Roger Ebert ook iets dergelijks opmerkt: Practical and logical objections can be raised about this story. Was Travis right to take Hunter away from Walt and Anne? Can Jane care for him? Could Jane work in the club?
Hij komt tot de conclusie dat Wenders weliswaard realistische elementen gebruikt, maar dat dit uiteindelijk een fabel is, net als Himmel Über Berlin. En met dat in het achterhoofd doen de vragen die je zou kunnen stellen inderdaad niet zo ter zake.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Precies. Voor mij gaat het verhaal toch vooral om een verstikkende liefde en (on)afhankelijkheid.
Dan doet soort praktische zaken er voor mij minder (niet) toe.
cucciolo
-
- 487 berichten
- 1068 stemmen
De emoties die deze film weet op te roepen met een uiterst subtiele opbouwing en een onderhuidse spanningsboog, plus daarbij gebruik makend van prachtige beelden met een minimale, doch hypnotiserend sterke score, maken het tot een uniek meesterwerk.
SPT
-
- 421 berichten
- 3168 stemmen
Wat een saaie film zeg. Niet alleen is hij tenenkrommend traag, het verhaal kon me simpelweg totaal niet boeien. Met de melodramatische telefoonscène aan het eind als dieptepunt. Nee, dit soort drama over relatieperikelen is niets voor mij.
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
I'm not afraid of heights. I'm afraid of fallin'
Wanneer je iets opzoekt over roadmovies, dan is de kans vrij reëel dat deze Paris, Texas vermeld wordt. Wanneer je iets leest over het oeuvre van Wim Wenders, dan is het waarschijnlijk dat deze Paris, Texas genoemd wordt. Wanneer je de rollen van Nastassja Kinski bekijkt, dan is het goed mogelijk dat Paris, Texas bovenaan het lijstje staat. Een ietwat lange uitleg om aan te duiden dat het een film is waar veel over gesproken wordt en dan wordt het eens tijd om die eens een kans te gaan geven.
Net als velen had ook ik de DVD al een tijdje liggen. Een speelduur van bijna 2 uur en half weerhielden me er echter van om dit op te zetten, maar een druilerige zondagmiddag leent zich perfect voor een film als deze. Het heeft wel een tijdje geduurd eer ik wat in de flow van de film kwam. Paris, Texas heeft de naam nogal traag te zijn en zeker in het begin is dat wel wat een hekelpunt. Eenmaal Travis terug begint te praten en bij Hunter terecht komt, lijkt de film ineens wat in een hogere versnelling te schieten. Personages van vlees en bloed en natuurlijk het geweldige einde. Gedurende heel de film is Jane een mysterieus personage en het was dan ook maar de vraag wanneer ze, onvermijdelijk als het was, eenmaal op de proppen kwam de film geen anti-climax ging bereiken. Verre van, want de 20 minuten durende dialoog tussen Jane en Travis is het hoogtepunt van de film en sleept dit net naar de 4* in plaats van een ruime 3.5*
Harry Dean Stanton is zo'n acteur die je in de meest verschillende films kunt tegenkomen. De man heeft er een heuse carrière op nagehouden, maar ik denk dat het veilig is om te zeggen dat zijn vertolking van
Travis wel eens het hoogtepunt zou kunnen zijn. Ook uitermate gecharmeerd door Nastassja Kinski trouwens. Ze krijgt de verantwoordelijkheid om een tricky rol zoals die van Jane tot een goed einde te brengen, maar ze slaagt er wonderwel in. Ze heeft iets enorm aandoenlijk, breekbaar zelfs en de chemie met Stanton is perfect. Vreemd dat we later eigenlijk niets meer van Hunter Carson hebben gehoord. Hij zat in de pilot voor Married.. With Children (werd uiteindelijk vervangen door David Faustino) en nadien amper nog rolletjes gekregen/aangenomen. Zonde, want Carson (wiens vader trouwens mee verantwoordelijk was voor het script) is erg degelijk als de kleine Hunter.
Aan het begin een tikkeltje te traag naar mijn goesting, maar ik sluit niet uit dat dat met een herziening wel eens in plooi kan vallen. Het is vooral een uitstekende tweede helft en een geweldig slot dat me over de streep trekken om hier 4* aan te geven. Dat, en een cast die perfect weet wat van hun verwacht wordt. Don't Come Knocking en Wenders zijn aflevering uit The Blues waren al de moeite en nu komt Paris, Texas daar ook nog eens bij. Benieuwd naar de rest.
4*
J. Clouseau
-
- 962 berichten
- 997 stemmen
Paris, Texas is duidelijk het werk van iemand die verliefd is op Amerika. Niet het hippe, blitse Amerika van Manhattan en L.A, maar het Amerika van naamloze wegrestaurants waar countrymuziek speelt, naast stoffige highways door de uitgestrekte woestenij.
Het is in die woestenij dat een man opduikt na jaren verdwenen te zijn. Beetje bij beetje komt de kijker te weten wie hij is en wat hij heeft meegemaakt, wat uitmondt in een prachtige emotionele climax, die evenwel net dat ietsje te lang duurt. Maar wat doet dat ertoe als je zo'n prachtfilm krijgt voorgeschoteld, met acteurs die hun personage niet spelen, maar zijn, met de kleine Hunter Carson op kop, die ongelooflijk spontaan en matuur speelt? Met zulke onvergetelijke scènes als Travis die in kostuum zijn zoontje gaat ophalen aan de schoolpoort, zonder woorden, één van de ontroerendste vader-zoonmomenten uit de filmgeschiedenis? Met de betoverende muziek van Ry Cooder en de prachtige beelden (dat kleurgebruik!), die zo bijdragen aan de sfeer dat je je tijdens de film gewoon in Amerika waant, in nachtelijke steden en on the road?
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4740 stemmen
Eindelijk eens gezien deze klassieker, maar vond het een tegenvaller. Ik moet er wel bij zeggen dat ik de film keek toen ik vrij moe was, en rekende niet op bijna 2,5 uur. Misschien wel mede daardoor vond ik het eerste deel veel geslaagder dan het lang uitgerekte tweede deel.
Want het begin vond ik wel goed en intigerend. De doelloos maar toch verbeten lopende zwijgende man in de woestijn die wordt opgepikt door zn nuchtere broer, het zwijgen, het weer wegrennen- waar gaat het heen? Maar de toon verandert op het moment dat ze in LA komen. De scenes bij Walt en Anne waren nog wel aardig met name dankzij de goed getroffen ambiguiteit ten opzichte van Travis van Aurore Clément, maar de zoektocht daarna naar Jane vond ik minder geslaagd-en de door sommigen bejubelde dialoog tussen Travis en Jane was qua setting en duur wel intrigerend, maar ik geloofde niet echt in de romance tussen hun, ik bedoel niet zo zeer dat het slecht geacteerd was, verre van dat, maar dat het leek of ze niet met elkaar aan het praten waren maar ieder voor zich, met een andere onzichtbare geliefde.
Ongetwijfeld was deze afstandelijkheid bedoeld, er zat immers een doorkijkspiegel tussen hen in, maar het zorgde er voor dat ik datzelfde gevoel van afstand bleef voelen richting Travis. Travis leek me geen broer, geen vader, geen echtgenoot, hij leek me eerder een passant, een ongenode gast. Die afstandelijkheid ten opzichte van de main character bleef mij gedurende deze film parten spelen, en hoewel ik gecharmeerd was van sommige details van de film (kleurgebruik, landschap, sfeer, muziek, het goede spel van de al eerder genoemde Clément) kon ik me daar niet overheen zetten.
david bohm
-
- 2929 berichten
- 3205 stemmen
Fraai staaltje cinema dit met sterk acteerwerk, fraaie beelden en een wat lome, dromerige sfeer. Mooi einde ook, geheel in stijl. De toch wel tragische figuur Travis wordt overtuigend en invoelbaar gemaakt door Harry Dean Stanton.
mcdaktari
-
- 6288 berichten
- 0 stemmen
Vanochtend weer eens gekeken na lange tijd. Het is een mooie film. De combinatie met de mooie muziek van Ry Cooder past perfect bij de beelden van Texas. Trouwens onvoorstelbaar dat een lelijke man als Klaus Kinski zo'n mooie dochter op de wereld heeft gezet.
sandokan-veld
-
- 171 berichten
- 984 stemmen
Ik vond van Paris, Texas vooral het middenstuk erg de moeite waard. Het begin, als Walt (Stockwell) zijn al vier jaar spoorloze broer Travis (Stanton) in de woestijn terugvindt, zet een intrigerend vraagstuk neer. Echter boet het wel in aan impact, omdat Stockwell echt als een natte krant staat te acteren.
Als de zwijgzame Travis eindelijk zijn mond opentrekt, wordt de film een stuk beter. Hij laat zich door Walt meenemen naar LA, en probeert daar weer contact te krijgen met zijn vervreemde zoontje Hunter. Wat volgt is een aandoenlijk en fascinerend stukje film, dat uitmondt in een spontane road trip op zoek naar Hunters moeder Jane.
Stanton is hier geweldig als verdwaasde, getraumatiseerde man, wiens gedrag me overigens minder aan traumatische stressstoornis en sterker aan het autistisch spectrum deed denken. Mede dankzij een leuke chemie met kindacteur Hunter Carson blijft de film zeker een uur boeien en ontroeren.
Het einde vond ik weer vrij onbevredigend. Die scene in die stripcabine is mooi gefilmd maar duurt te lang, en loopt een beetje vast in zijn eigen verklaarzucht. Beetje rare oplossing ook, om je kind alleen te laten bij zijn als stripper werkende moeder die hem drie jaar geleden al bij je broer heeft gedumpt. Maar misschien mis ik wel de gave voor dat soort zuidelijk-romantische logica, of zoiets.
Hoe dan ook kon ik niet echt zeggen dat ik erg onder de indruk was van het laatste half uur.
De veel geroemde soundtrack is wel oké, tijdens het bekijken van de Super 8-filmpjes bij Walt thuis weet het prima de melancholie van de scene te versterken, maar op andere momenten geeft Ry Cooder er een soort spaghetti-western loomheid aan mee die de film niet echt nodig had.
Toch wel een ruime voldoende vanwege het fantastische midden. Van een film met een dergelijke klassiekerstatus verwachtte ik eigenlijk meer.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Herzien, nu maar eens overdag, en met de wederhelft wakker naast me.. De 4,5* blijft staan, zie evt mijn gekrabbel hierboven.
Prachtig, wanneer je er rustig voor gaat zitten.
missl
-
- 3868 berichten
- 5323 stemmen
Wat een mooi verhaal, mooie beelden en goed gespeeld. Maar wat een trage film, ergens in het midden had ik mijn aandacht er niet meer bij, wat zonde is want deze film verdient wel de aandacht. Had makkelijk een uur korter gekund.
Rosicky
-
- 1436 berichten
- 1709 stemmen
Mooi, maar het heeft allemaal net wat te weinig om het lijf om écht indruk te maken. Het te lange, onlogische einde hielp ook niet mee.
Leno
-
- 5891 berichten
- 4209 stemmen
Toch wat teleurstellende film die nooit weet te overtuigen. De karakters zijn matig uitgewerkt en hun handelingen roepen veel vragen op. De gedragsverandering van Stanton is onlogisch; van zware autist naar een hele normale man, die bovendien plots het beste (of eigenlijk niet) met zijn zoontje voor heeft. De reden waarom zijn zoontje mee wil, zijn impulsieve reactie snap ik maar dat hij zijn thuis helemaal niet mist is onlogisch. Ook dat zijn moeder niets liever wil dan hem weer in de armen sluiten, en dat ook doet, slaat kant noch wal. Waarom heeft ze hem dan in de steek gelaten, en ook nooit meer opgezocht. De lange melodramatisch climax slaat de plank wat mij betreft ook mis waarom herinnert Travis zich hier wel ineens alles?.
(verwijderd)
-
- 1480 berichten
- 0 stemmen
Paris, Texas leek voor mij een film om perfect de 2,5 uur voor mijn slaap te doden tussen 2 lange schooldagen, om niet morgen te vroeg wakker te worden. Deze lag namelijk al wel langer dan een jaar klaar zonder echte reden van uitstel.
De intenties zijn er absoluut. Travis kent een mooie karakterontwikkeling, waarin vooral zijn band met Hunter een rol speelt. In geen één film is de lucht zo blauw als in Amerikaanse 70's en 80's films, ook hier zijn ze daar gelukkig weinig subtiel mee, wat een prachtige shots. De muziek maakt het sfeertje prima af. Harry Neil Stanton is geknipt voor de rol en speelt fantastisch, jammer van het recente nieuws. Jane, gespeeld door de mooie mysterieuze Kinski (?), haar vondst was bijzonder en ook fascineerde het me weer dat kinderen foutloos de simpelste handelingen en het niets doen acteren, nog beter dan volwassenen. Ook hier door Carson.
Nu zul je haast denken dat dit 5* wordt, maar het zit helaas dichter bij de helft. Al die positieve punten wogen vandaag niet op tegen mijn gebrek aan concentratie, want Jezus Christus wat duurt het lang. Het lukte me haast niet te kijken zonder wat te browsen op m'n mobiel of dicht vallende ogen. Ik zeg er niet voor niks vandaag bij, want dit is denk echt een film die je moet kijken met veel slaap achter de rug en veel tijd in het vooruitzicht, 2 uur smiddags tijdens 1e Pinksterdag of wat dan ook. Al denk ik wel dat er sowieso wat minuten uit geknipt hadden kunnen worden trouwens.
Ik vergelijk hem het liefst met The Straight Story, die ik misschien wel minder vond, maar op een veel beter moment keek want die gaf ik een uitstekende 4.0*. Hopelijk volstaat deze uitleg want het kan zomaar klinken als de grootste onzin ooit.
Drs. DAJA
-
- 4344 berichten
- 4442 stemmen
Draait 7 december op groot scherm in de Q-Factory in Amsterdam... gratis!
IH88
-
- 8752 berichten
- 3080 stemmen
“I wanted to see him so bad that I didn't even dare imagine him anymore.”
Kan een film door één scene een klassiekerstatus vergaren? Het is zeker niet zo dat Paris,Texas een slechte film is (verre van), maar door de scene tussen Travis en Jane stijgt de film wel tot grote hoogten. Weergaloos geacteerd door Dean Stanton en Kinski, en de manier waarop de scene is gefilmd en de acteurs de scene benaderen is briljant. De glazen wand is een metafoor voor alle emotionele bagage die Travis en Jane met zich meedragen en die tussen beide instaat, en ze leggen in twee lange monologen hun hele ziel bloot.
De opbouw naar deze climax is lang en soms ontzettend traag, maar het is uiteindelijk meer dan de moeite waard. Zeker als het verhaal zich verplaatst naar Los Angeles en Travis weer herenigt wordt met zijn zoon (de fantastische Carson). De cinematografie is schitterend, en de muziek is ook sterk gekozen. Dit is uiteindelijk Travis z’n verhaal, en de vele losse eindjes zorgde bij mij dan ook niet voor ergernis. Ik wilde juist meer, en dat is meestal een goed teken.
DragQueen
-
- 3185 berichten
- 3774 stemmen
Prachtig staaltje filmkunst. De vele sfeervolle settings zijn schitterend in beeld gebracht door Wenders. Verder wordt er sterk geacteerd door de cast, met o.a. een zeer overtuigende rol van Dean Stanton. De bijgaande soundtrack is zeer op zijn plaats. Het geboden verhaal is dan weer niet bijster origineel, maar geniet hier wel een goede uitwerking. 4,5 Ster.
Fillumon
-
- 2240 berichten
- 0 stemmen
De soundtrack vind ik het best.....mooie beelden, maar erg traag.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
Gezien op groot scherm en dat was de moeite waard. Halfje erbij voor de vaak prachtige cinematografie. Peepshow scene duurt net wat te lang maar voor de rest is het tempo traag maar fijn loom.
Roel_
-
- 277 berichten
- 2011 stemmen
Wat een saaie film zeg. Niet alleen is hij tenenkrommend traag, het verhaal kon me simpelweg totaal niet boeien. Met de melodramatische telefoonscène aan het eind als dieptepunt. Nee, dit soort drama over relatieperikelen is niets voor mij.
Deze film brengt de treurnis van een verbroken relatie ongelofelijk goed in beeld. Ik kan geen betere film bedenken die dit thema zo goed uitwerkt.
Misschien kun je het voortaan beter houden bij oorlogsfilms e.d?
jono
-
- 335 berichten
- 3875 stemmen
Paris, Texas is een film uit 1984 van de Duitse filmregisseur Wim Wenders. De film begint met beelden uit de Texaanse woestijn, waarin een eenzame, verwarde man loopt. Hij komt aan bij een benzinestation en wordt vervolgens naar een arts gebracht. Daar weigert hij te praten, maar uiteindelijk wordt toch zijn identiteit vastgesteld. Hij blijkt een broer te hebben in Californië, die meteen in de auto stapt om hem op te halen. We komen er vervolgens achter dat Travis, de naam van de verwarde man, zijn kleine zoontje ooit heeft achtergelaten bij zijn broer om daarna vier jaar lang spoorloos te verdwijnen. Hij wordt voorlopig dan ook opgenomen in het gezin van zijn broer. De relatie met zijn inmiddels 7-jarige zoontje verloopt in eerste instantie moeizaam, maar na verloop van tijd ontstaat er toch een band. Uiteindelijk gaan ze zelfs met zijn tweeën op reis, op zoek naar de moeder van het jongetje, die inmiddels als animeermeisje in een huis van plezier blijkt te werken.
Paris, Texas is een prachtig, traag, psychologisch drama met veel aandacht voor de uitwerking van de karakters. Ik hou daar enorm van. Travis wordt gespeeld door de onlangs overleden Harry Dean Stanton, een acteur die ik tot nu toe voornamelijk kende van de vele bijrollen waarin hij te zien was. Hij acteert fantastisch, hij bewijst hiermee wat mij betreft dat hij ook de hoofdrol in een grote film kan dragen. Ook Nastassja Kinski, die de moeder van het jongetje speelt, doet het uitstekend, en wat was ze toch ontzettend mooi in die tijd. En ook het vroegwijze jongetje, van wie we na deze film helaas weinig meer hebben vernomen, zet een prima acteerprestatie neer.
Een andere hoofdrol in de film wordt echter vertolkt door de prachtige akoestische gitaarmuziek van Ry Cooder, die gebaseerd is op de vooroorlogse countrymuziek van Blind Willie Johnson. En over muziek gesproken: naar deze film hebben zich naderhand twee prima gitaarbandjes vernoemd: het Schotse Texas en het eveneens Schotse Travis. Het openingsnummer van het eerste album van Texas, ‘I Don’t Want a Lover’, begint zelfs met een onvervalste ode aan de gitaarmuziek in de film.
Al met al vind ik het een geweldige film, die ik vast wel een keer ga herkijken. Ik twijfel tussen vierenhalf en vijf sterren, maar juist vanwege die twijfel geef ik nu nog even geen vijf sterren. 4,5*
Ummmagummma
-
- 131 berichten
- 112 stemmen
Over smaak valt niet te twisten, of toch wel?
Dit moet je soort film zijn, het sferische, trage tempo, het ongemak met en de vluchtigheid van het leven, de leegheid van de dagelijkse sleur in het zuiden van de VS. Wenders maakt observerende films, je wordt er niet in gezogen, je blijft toeschouwer.
Harry Dean Stanton deed meestal bijrollen, maar laat hier zitten wat hij waard is, er zijn maar weinig acteurs van dergelijke grote klasse. De Soundtrack van Ry Cooder heb ik versleten, ook op zichzelf staand heerlijke muziek.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Paris, Texas stond al een hele poos op mijn verlanglijstje. Geen slechte film, maar een echt wow-gevoel heb ik nooit ervaren. Wat me wel opviel, was de uitstekende gecreëerde sfeer die Wenders weet op te roepen. De troosteloze desolate dorre woestijnregio is een perfecte afspiegeling van de verwrongen emoties waarmee Travis worstelt en bij uitbreiding zijn ex en moeder van zijn zoon. En ook de rustige muziekkeuze droeg daartoe bij. Inhoudelijk echter vond ik de film een vrij standaard dramafilm waarbij een niet afgesloten relatieprobleem als rode draad doorheen de film loopt. De rode draad geeft wel mooi weer dat weglopen van problemen niet tot de oplossing van het probleem is wanneer het probleem zelf niet wordt aangepakt.
Hoewel er een sterk samenspel is tussen Travis en zijn zoon, vond ik de hereniging en vooral het herwinnen van het vertrouwen wel erg vlot verlopen. Ook de contacten met Jane zijn in hetzelfde bedje ziek en verlopen vrij gemoedelijk en te gemakkelijk. Maar dat neemt niet weg dat Hunter Carson, Harry Dean Stanton en Nastassja Kinski erg sterke vertolkingen neerzetten. De clue van de film over het hoe en waarom wordt naar het einde toe duidelijk gemaakt aan de kijker aan de hand van een monoloog van Travis zelf. Vrij lang uitgesponnen verhaal dat misschien net iets te vee tijd in beslag nam al maakte de acteerscène op zich veel goed.
Het laatste nieuws
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
De tien best beoordeelde films van de jarige Brendan Gleeson (69)
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Bekijk ook
Le Trou
Thriller / Drama, 1960
86 reacties
Idi i Smotri
Drama / Oorlog, 1985
735 reacties
Mary and Max
Animatie / Drama, 2009
381 reacties
Marketa Lazarová
Drama / Romantiek, 1967
35 reacties
Before the Rain
Drama / Oorlog, 1994
26 reacties
Höstsonaten
Drama, 1978
98 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.