Genre: Roadmovie / Drama
Speelduur: 147 minuten
Oorsprong:
West-Duitsland / Frankrijk / Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Geregisseerd door: Wim Wenders
Met onder meer: Harry Dean Stanton, Nastassja Kinski en Dean Stockwell
IMDb beoordeling: 8,1 (117.796)
Gesproken taal: Engels en Spaans
Releasedatum: 8 november 1984
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Paris, Texas
"A place for dreams. A place for heartbreak. A place to pick up the pieces."
De film vertelt het verhaal van Travis (Harry Dean Stanton). Travis wordt gevonden in de woestijn en door zijn broer Walt (Dean Stockwell) meegenomen naar huis. Daar aangekomen vindt een ontroerende ontmoeting plaats tussen Travis en zijn inmiddels 7 jaar oude zoontje Hunter. Als blijkt dat ook Hunters moeder (Nastassja Kinski) nog in leven is gaan Hunter en Travis samen naar haar op zoek.
Externe links
Acteurs en actrices
Travis
Jane
Walt
Hunter
Anne
Doctor Ulmer
'Slater'
'Stretch'
'Nurse Bibs'
Carmelita
Reviews & comments
ohkino
-
- 194 berichten
- 533 stemmen
De film opnieuw in de cinema gezien. De fotografie en de passende muziek is nog steeds wonderschoon, een ode aan een dromerig Amerika zoals wij In Europa het graag willen zien. Bijna 30 jaar later is de film wat aan de trage kant, dat kan ook niet anders, de verstilde shots duren soms net iets te lang en de scene door het spiegelraam neemt veel tijd in beslag. Wat me ook opviel is dat iedereen in het nu voorbeeldig en nogal begripvol met elkaar omgaat. Men is daarbij ook niet vies van een flink schep psychologie, volgens het boekje. Ik vond de film in zekere zin minder zwaar op de hand dan ik dacht. A bridge over troubled water in een Amerikaanse droom.
JvB Lucas
-
- 323 berichten
- 0 stemmen
Paris, Texas
Then he ran. He never looked back at the fire. He just ran. He ran until the sun came up and he couldn't run any further. And when the sun went down, he ran again.
Een meesterlijke film van Wim Wenders.
Ik heb soms bijna het idee dat Wenders een verhaal vertelt, maar vooral focust op de achtergrond en de cinematografie. Want die blinken helemaal uit en sieren de film als het ware. We worden betoverd door prachtige opgenomen beelden: het prachtige opening-shot met vogelperspectief van de woestijn, en dat maakt indruk. En daarna veranderd er eigenlijk vrij weinig in de visuele stijl van Paris, Texas. Er wordt de nadruk gelegd op de achtergrond en de details ervan: veel shots van de woestijn, reclameboorden of shots van de treinrails. Ik blijf hiervan genieten.
Het verhaal. Ja, op zich als je dat gewoon als ieder ander gaat beoordelen kan dat inderdaad heel erg vies tegenvallen. Het is eigenlijk het verhaal van een verloren familiedrama en hoe ons hoofdpersonage, Travis (met een bepaald stoïcijns trekje ijzersterk gespeeld door Harry Dean Stanton) dit beleeft en weer, met de middelen die er nog zijn, goed probeert te maken. Het verhaal is niets bijzonders, maar het is geweldig acteert en heel erg aangenaam om te volgen waardoor het voor mij erg aangrijpend werkte. Wanneer Travis zijn verhaal vertelt aan zijn vrouw (die hem niet kan zien) in die peepshow, met de manier hoe de camerastandpunten zijn neergezet voel je gewoon de emotie uit de karakters zonder dat ze eigenlijk ook maar iets van gezichtsexpressies neerzetten.
Wim Wenders heeft met Paris, Texas een absoluut meesterwerk gemaakt dat zeer aangrijpend is maar zo mooi is opgenomen. Misschien zelfs de meest met kwaliteit gemaakte roadmovie ooit.
*4,5
dreambrotherjb
-
- 193 berichten
- 307 stemmen
Ik heb zelden een film vanaf de eerste seconde zonder dat er echt veel gebeurde zo boeiend gevonden!
wihu61
-
- 835 berichten
- 396 stemmen
Deze film is één grote mislukte poging tot diepzinnigheid.
Beetje de keizer zonder kleren eigenlijk.
Maar goed, die gewèeeldige muziek hè?
leer kijken, leer luisteren: dit is gewoon een bijzonder matig filmpje.
Er zijn betere dingen in omloop. Geheimtipp: zie mijn top 10.
.
Roel_
-
- 277 berichten
- 2011 stemmen
Ik heb zelden een film vanaf de eerste seconde zonder dat er echt veel gebeurde zo boeiend gevonden!
Deze film is één grote mislukte poging tot diepzinnigheid.
Beetje de keizer zonder kleren eigenlijk.
Maar goed, die gewèeeldige muziek hè?
leer kijken, leer luisteren: dit is gewoon een bijzonder matig filmpje.
Er zijn betere dingen in omloop. Geheimtipp: zie mijn top 10.
.
Soms is 1 zin voldoende om iets juist te verwoorden en heb je lappen tekst nodig om onwaarheden te vertellen...
Aan de andere kant met de nr. 1 in de top 10 ben ik het dan weer roerend met wihu61 eens!
Raar dingetje "smaak"...
JvB Lucas
-
- 323 berichten
- 0 stemmen
Deze film is één grote mislukte poging tot diepzinnigheid.
Beetje de keizer zonder kleren eigenlijk.
Maar goed, die gewèeeldige muziek hè?
leer kijken, leer luisteren: dit is gewoon een bijzonder matig filmpje.
Er zijn betere dingen in omloop. Geheimtipp: zie mijn top 10.
.
Het is pure vorm van subjectiviteit en smaak. Ik ben het zeker mee eens dat je prachtige films in je top 10 hebt staan, maar ik vind buiten dat Paris, Texas ook een geweldige film.
yorgos.dalman
-
- 980 berichten
- 0 stemmen
Het gaat hier m.i. over dieper liggende (verscholen) emoties: een man heeft een (hernieuwde) kennismaking met achtereenvolgens zijn broer, zijn zoontje en daarna zijn vrouw. Drie dramatische confrontaties in één film. Dat is me toch nogal wat - of hoe zie ik dat nou??
Roel_
-
- 277 berichten
- 2011 stemmen
Drie dramatische confrontaties in één film. Dat is me toch nogal wat - of hoe zie ik dat nou??
Inderdaad! Dat is bepaald geen dagelijkse routine lijkt me. Maar misschien is Wihu61 wel wat meer gewend.
wihu61
-
- 835 berichten
- 396 stemmen
Aan de andere kant met de nr. 1 in de top 10 ben ik het dan weer roerend met wihu61 eens!
Raar dingetje "smaak"...
Exactemundo!
Smaak ontwikkelen duurt gewoon een tijdje.
Gewoon niet opgeven.
wihu61
-
- 835 berichten
- 396 stemmen
Dat hele "Paris, Texas" gekwijl... om doodmoe van te worden.
Het is gewoon een zwak, quasi-artistiek filmpje, meer niet. En daar "vullen" ze ook nog zo'n twee uur mee.
Kijk er nou eens gewoon doorheen!
Tip: Planes, Trains & Automobiles (1987)
En prettige Kerst verder.
Leo1954
-
- 2073 berichten
- 2544 stemmen
Nou wihu61, dat ben ik toch niet met je eens hoor. Waar haal je dat quasi-artistiek vandaan? En gekwijl? Ik heb dat helemaal niet gezien. Ik vind dat je hier een beetje uit de hoogte doet, iedereen die het hier niet met jou eens is zou zijn smaak moeten ontwikkelen, moeten leren kijken, zelfs leren luisteren (naar misschien wel de beste soundtrack ooit).
Ik speel het balletje niet terug, maar voor de hand ligt het wel.
Planes, Trains & Automobiles is een leuke komedie, ook in de vorm van een roadmovie. Maar daarmee houdt toch wel elke vergelijking op.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Prima, zolang je maar niet denkt dat jouw smaak òf mijn smaak òf wiens smaak dan ook de norm is.
Kronos
-
- 953 berichten
- 1351 stemmen
Inderdaad, niet opgeven. Want blijkbaar is jouw smaak nog niet ontwikkeld genoeg om van Paris, Texas te genieten.
Dogie Hogan
-
- 13381 berichten
- 788 stemmen
Ai, jammer om te contrateren, dat je blijft etaleren dat je deze geweldige film niet begrepen hebt.
Misschien in een latere levensfase...
JvB Lucas
-
- 323 berichten
- 0 stemmen
Wat ik jammer vind is dat betreffende @wihu61 niet in de ik-vorm spreekt en daarom (misschien onopzettelijk) voor iedereen spreekt wat natuurlijk heel jammer is.
yorgos.dalman
-
- 980 berichten
- 0 stemmen
Maar waardoor het voor ons des te gemakkelijker is om het geheel dan ook maar niet zo serieus te nemen. Scheelt weer.
dreambrotherjb
-
- 193 berichten
- 307 stemmen
De film was anders dan ik hem had verwacht.
Die zin lijkt op zich al negatief, maar als dat bij één film net niét het geval is, dan wel bij Paris, Texas.
Heel mooi(e) hoofdpersonage(s), ontroerend verhaal zonder ook maar één seconde "flauw" te worden of aan te voelen. Het is allemaal zo reëel, zo echt en toch niet.
En aaah, de muziek, de muziek .
Deze film is gewoon de definitie van een mooie prent, waarbij het het woord 'mooi' alle eer aandoet.
mcouzijn
-
- 45 berichten
- 10 stemmen
Dit noemen we een langdradige film. Kan in een film van 15 minuten vertolkt worden.
Tip: probeer eens een symfonie van Mahler of een cantate van Bach op vijfvoudige snelheid af te spelen. Dat kan immers best. Dan kun je in een uur veel meer muziek 'consumeren' dan een ander. Pure winst, is het niet?
mcouzijn
-
- 45 berichten
- 10 stemmen
Dat hele "Paris, Texas" gekwijl... om doodmoe van te worden.
Het is gewoon een zwak, quasi-artistiek filmpje, meer niet.
Grappig. Weet je dat er mensen zijn die van 'Planes, trains, and automobiles' houden (zoals ik) en die 'Paris, Texas' tot hun favoriete films rekenen (zoals ik)?
Dat doet gewoon een beroep op de diverse (culturele) smaakorganen die een mens (ontwikkeld) heeft.
Over smaakorganen gesproken, ik houd van patat-mét en pizza quattro stagioni, maar ook van manchego schapenkaas en Vietnamese fondue (met 100% verse ingrediënten). Het een staat het ander niet in de weg. Het ergste zijn de mensen die hun exotische smaak als norm stellen boven de alledaagse smaak.
Of mensen die het tegenovergestelde doen.
'Planes' is een goedgemaakte komedie met een dramatische 'twist' op ongeveer 90% van de film. Wie alleen maar lekker wil lachen, heeft niet zo'n boodschap aan de (toch wat karikaturale en voor sommigen voorspelbare) tragiek van John Candy. Misschien hoor jij daar bij, misschien niet.
'Paris, Texas' is niet om te lachen en 100% tragiek, met een 'twist' op 90% die sommigen in het hart raakt. Jou blijkbaar niet.
Kan. Mag. Your loss.
mcouzijn
-
- 45 berichten
- 10 stemmen
Bijna 30 jaar later is de film wat aan de trage kant, dat kan ook niet anders.
waarom kan dat niet anders? Er is geen natuurwet die de mens gebiedt aan idioot snel gemonteerde films te wennen. Dat hebben we onszelf (of onze kinderen) aangedaan.
mcouzijn
-
- 45 berichten
- 10 stemmen
een ode aan een dromerig Amerika zoals wij In Europa het graag willen zien
Huh? Ik heb de film nu tien maal gezien en heb geen seconde gedacht aan wat jij hier zegt. Een 'ode aan Amerika'? Op zijn best een blik op de schoonheid van de woestijn, en dat dan nog als metafoor voor de eenzaamheid van de mens.
Wil 'Europa' (wat is dat?) graag een 'dromerig Amerika' zien? Welnee. Een deel van Europa wil een machtig Amerika zien, de baas van de wereld. Ook een deel wil een voorbeeldig Amerika zien, met grote welvaart en een succesvolle 'melting pot'. Weer een ander deel ziet in Amerika graag een vijand, een oppervlakkige consumptiemaatschappij, mensenrechtenverkrachter en milieuverpester. Ik ken geen Europeaan die van een 'dromerig Amerika' droomt.
Ik zie in deze film vooral mensen met illusies. Zijn illusies dromen? Ben je 'dromerig' als je aan een illusie lijdt? (Letterlijk, bedoel ik.) Is Travis 'dromerig'? Zijn zoon? Zijn broer en diens vrouw? Zijn ex? Welnee. Ze zijn 'onderweg' in hun leven, hopen ergens 'thuis' te zijn en dat valt hun niet mee.
Dat verlangen, om ergens 'thuis' en 'op je eigen plek' te zijn, en dat het liefst bij de mensen van wie je houdt, of zonder wie je niet kunt, dat is voor mij het thema van 'Paris, Texas'. Niks 'dromerig Amerika'. Niks 'ode'.
mcouzijn
-
- 45 berichten
- 10 stemmen
leer kijken, leer luisteren
Met dit deel van je reactie ben ik het 100% eens.
Doe jezelf een plezier en volg je eigen advies op.
mcouzijn
-
- 45 berichten
- 10 stemmen
Sommige films krijgen een apart plekje in je geheugen, dat bij herziening alleen maar bevestigd word. Noem het een persoonlijke klassieker.
Mooi gezegd. Zonder dollen, ik herinner me nota bene de *pauze* in 'The Sound of Music', we schrijven 1973, toen ik deze film voor het eerst zag in een Haagse cinemascope, met mijn Grote Zus die naar de Grote Stad verhuisd wasd en mij onbewust introduceerde in de wereld van de Echte Cinema. The Sound of Music, die grootste film.
Ik was als negenjarige verbijsterd dat je in een film waar je psychologisch middenin zat, plotseling een pauze kon krijgen, en dat je dan weer in dat felle licht een flesje met een rietje kon drinken. Ik kon niet wachten totdat die pauze afgelopen was. Hup, terug naar de Belevenis. Rot op met je rietje.
Inmiddels ben ik leraar in de Nederlandse letterkunde, uitlegger van Moeilijke Boeken. Maar ben tegelijk dol op film, op cinema, op de geheime synthese die ontstaat zodra je andersmans beelden voor jouw eigen ogen krijgt, waarbij elke uitleg minstens zo stokt als bij de letteren. Wij. lezers, krijgen voorrang boven hen, schrijvers.
Zo ook bij dat andere medium. Film is magie, film is toverkunst. Beelden betoveren je. De betovering is geen illusie, is niet nep, is net als literatuur een grootste kunst is die iets zegt over wie je bent en wat je denkt. Als 'begrijpende mensen' (homo sapiens) willen we natuurlijk weten wat die magie is, wat die toverkunst bewerkstelligt, waarom het zo mooi/raar/opwindend is. Ook ik wil dat, als intellectueel (sorry hoor) en wetenschapper. Maar de magie zelf komt eerst; het vage begrip krijgt voorrang, mag niet zonmaar in diskrediet worden gebracht, mag niet stuk gaan door de poging hem te begrijpen. De tovertruc mag niet sneuvelen onder de (vaak teleurstellende) uitleg.
Waarom biologeert 'Paris, Texas'? Waarom spreekt de slide-guitar van meneer Cooder zo aan? Leg het maar eens uit. Niemand van ons is ooit in de situatie geweest waarin Travis verkeert. Geen van ons speelt slide. Toch spreekt de film aan, op een onbewust niveau. Noem het verplaatsing. In de hoofdpersoon Travis, natuurlijk. Successievelijke verplaatsing in zijn vrouw Jane, al blijft die voor de meeste kijkers meer op afstand (we begrijpen haar zoals een man zijn vrouw tracht te 'begrijpen'). Noem het verplaatsing in het kind, van wie ooit een moeder afstand deed. Het kind dat door zijn natuurlijke omgeving (vader en moeder) in de steek gelaten is, en dat zich toch handhaaft.
We verplaatsen ons. We trachten te begrijpen. We laten ons vrijwilig betoveren door wat de karakters in ons oproepen, evoceren. Heel even verzwakken onze grenzen, barrières, muren die toegang geven tot onze ziel. Heel even accepteren we het weinige dat we van hen begrijpen, ze zijn er nu eenmaal, we zien hen bewegen, praten, interacteren.
En aan het einde van elke film zien we een gedroomd nep-einde. We zien Maria getrouwd met de kolonel, en happy ever after. We zien Travis gesteld voor de gevolgen van zijn bekentenis. We zien Jane en Hunter half-way naar een oplossing voor hun problemen. We weten niet wat er verder gebeurt. Hooguit in onze fantasie.
Wat er verder gebeurt, is niet gefilmd. Wat in je hoofd zit, zegt iets over jezelf. Pessimistich? Optimistisch? Niemand zal het zeggen. Het feit *dat je er iets over te zeggen hebt* is me bijgebleven als 'apart plekje in mijn geheugen'. Het is wat deze film mij wil zeggen over mijzelf. Niet wat de regisseur mij als 'boodschap' te zeggen heeft. Eigenlijk is dat een enorm brevet van vertrouwen van de regisseur. In mij. In jou.
Doe er iets mee.
Naomi Watts
-
- 54554 berichten
- 3155 stemmen
Mooi treffend stuk mcouzijn. Vooral betreft de attractie van Cooder's werk en de compassionele band die je als kijker hebt met Jane.
Ook roerend eens met je betoog jegens de magie van cinema en dat we soms ons analytisch onvermogen als ontoereikbaar moeten beschouwen of het ongrijpbare onanalyseerbare magische karakter van cinema moeten erkennen. Sterk.
doncorleone
-
- 278 berichten
- 109 stemmen
Prachtige klassieker die ik op onverklaarbare wijze nu pas heb gezien.
Om met de kleine negatieve punten te beginnen: de film duurde wat lang, en de trage wat suffe en zwijgzame Travis begon mij op een gegeven moment zelfs op de zenuwen te werken.
Maar wat een mooi slot! (vanaf het moment dat alles helder wordt zeg maar..). Sterk gefilmd ook die bewuste scene aan weerszijden van het glas.
De broer en het zoontje vond ik erg sterk spelen in hun relatie tot Travis, en de dialogen vond ik opvallend goed. Mooi en boeiend verhaal.
NYSe
-
- 1749 berichten
- 1611 stemmen
Wat in je hoofd zit, zegt iets over jezelf. Pessimistich? Optimistisch? Niemand zal het zeggen. Het feit *dat je er iets over te zeggen hebt* is me bijgebleven als 'apart plekje in mijn geheugen'. Het is wat deze film mij wil zeggen over mijzelf. Niet wat de regisseur mij als 'boodschap' te zeggen heeft. Eigenlijk is dat een enorm brevet van vertrouwen van de regisseur. In mij. In jou.
Doe er iets mee.
Amen.
JanLo
-
- 282 berichten
- 960 stemmen
Deze film is één grote mislukte poging tot diepzinnigheid.
Beetje de keizer zonder kleren eigenlijk.
Maar goed, die gewèeeldige muziek hè?
leer kijken, leer luisteren: dit is gewoon een bijzonder matig filmpje.
Er zijn betere dingen in omloop. Geheimtipp: zie mijn top 10.
.
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
Le Trou
Thriller / Drama, 1960
86 reacties
Idi i Smotri
Drama / Oorlog, 1985
735 reacties
Mary and Max
Animatie / Drama, 2009
381 reacties
Marketa Lazarová
Drama / Romantiek, 1967
35 reacties
Before the Rain
Drama / Oorlog, 1994
26 reacties
Höstsonaten
Drama, 1978
98 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.