Blade Runner (1982)

Mee eens Roger Thornhill Mede door jouw bericht heb ik Wong's werk bekeken en daarop onlangs ook zijn boek aangeschaft. En dat is idd van kaft tot kaft genieten Prachtige, sfeervolle foto's van Tokio waarbij je meteen ziet (en voelt) dat Blade Runner een belangrijke invloed moet zijn geweest. Best opmerkelijk, daar het in die film een Amerikaanse stad is die centraal staat (OK, met een flinke Aziatische gloss, maar toch) Of misschien bewijst het juist dat metropolen overal ter wereld op elkaar gaan lijken, ongeacht het continent waarop ze zich bevinden of de culturele achtergrond waar ze een exponent van vormen.

Kan me trouwens ook voorstellen dat Wong's fotografie een visuele stempel heeft gedrukt op Blade Runner: 2049 Hoewel Wong's boek verscheen in 2019, en Villeneuve's film in 2017 in première ging. Maar misschien dat de makers Wong's werk daarvoor al kenden? En ook in dat geval zijn het opnieuw Amerikaanse steden (LA en Las Vegas) die een Aziatische make-over krijgen, terwijl er niet in Azië is gefilmd maar veelal op Europese locaties zoals Sevilla en Boedapest.

Wong's Tokio-fotografie deed me trouwens ook denken aan Lost in Translation - en dat bedoel ik als compliment. Dus bedankt voor de tip!

Het is te danken aan de schrijversstaking begin jaren 80 dat Bladerunner er zo bijzonder uitziet. Ze waren al bezig met de sets toen de productie tot stilstand kwam door die schrijversstaking. Dat gaf hen 6 maanden extra de tijd waarbij ze constant elementen bleven toevoegen. Zo ontstond de unieke en rijke look van Bladerunner. Kan me ook goed voorstellen dat ze ook steeds meer exotische zaken zijn gaan toevoegen.

@Basto: de schrijversstaking die je noemt is me bekend. Maar noch in Paul M. Sammon's gezaghebbende boek Future Noir: The Making of Blade Runner (1996), noch in de eveneens gezaghebbende docu Dangerous Days: Making Blade Runner (2007) wordt deze fase in het productieproces genoemd als het bepalende aspect voor de look van Blade Runner. Die eer valt toch echt te beurt aan het werk van Syd Mead, Lawrence G. Paull (production designer) en David Snyder (art director). En niet in de laatste plaats aan Ridley Scott zelf, die zijn loopbaan immers begon in visual design en reclame. Ook speelde het feit dat Scott vanuit de economische situatie van de jaren 80 (toen Japan de VS economisch leek te gaan overvleugelen) wilde extrapoleren naar een mogelijke toekomst een essentiële rol in de vormgeving van de film, m.n. in de alomtegenwoordigheid van Japan in het straatbeeld (typografie, reclames en Japanse mensen of ondernemingen).

Waarmee niet gezegd wil zijn dat onderbrekingen tijdens het filmen (bijv. vanwege stakingen of technische mankementen) een film niet ten goede kunnen komen. Case in point: Jaws. Door de veelvuldige technische mankementen van de haai hadden de acteurs tijdens het wachten extra tijd om hun tekst te repeteren, wat bijv. de Indianapolis-scène des te meer doorleefd laat aanvoelen.

En natuurlijk is ook Philip K. Dick's boek Do Androids Dream of Electric Sheep? (1968) van invloed geweest op Blade Runner. Het was immers Dick's toekomstvisie in dat boek dat de basis vormde voor de film, vandaar dus dat Scott daar trouw aan wilde blijven. Dick heeft de set van BR bezocht, en naar verluidt was hij zo ingenomen met Scott's productie dat hij de regisseur vertelde: "It's as though you've looked inside my head." Jammer alleen dat hij de gerealiseerde film niet meer heeft kunnen zien: Philip K. Dick overleed onverwacht op 2 maart 1982, een paar maanden voor de Amerikaanse première van de film. Maar hij zou zeker in zijn nopjes zijn geweest met de huidige status van zowel roman als film als onvervalste SF cult-klassiekers.

Ik meende gelezen te hebben dat door de writers strike ze een extra maand tijd hadden en dat ze die gebruikt hebben om de sets te perfectioneren. Ik denk niet dat er een andere film bestaat waar zo veel aandacht werd besteed aan de sets. In dit opzicht kun je Blade Runner een echte 'production design' film noemen.

Het boek vormde het basis voor het script van Hampton Fancher en het script vormde de basis voor de film. Het gerucht gaat de Scott het boek nooit heeft gelezen.

Kom, kom, AC1 Boek of script: potatoe, potato... En Hampton Fancher schreef idd een (briljante) eerste versie van het script, maar dat vond helaas weinig genade in de ogen van de makers. Dus het scenario dat de basis vormde voor de uiteindelijke film werd geschreven door David Webb Peoples. De openingsscène van BR 2049 is trouwens overgenomen uit Fancher's scenario.

In alle eerlijkheid: ik weet niet of Ridley Scott Dick's boek gelezen heeft. Maar gezien zijn professionaliteit en nadruk op m.n. de technologische geloofwaardigheid die hij aan zijn SF-films mee wilde geven, lijkt het me hoogst onwaarschijnlijk. En sowieso is het niet verstandig om aan geruchten waarde te hechten - ook al is het soms niet meer mogelijk om te achterhalen wat er precies gebeurd is.

Patatoe en patato zijn precies hetzelfde. Een boek of een script zijn twee verschillende dingen.

Klopt, al werd er aan de sets van Cabiria (1914), Das Kabinett des Dr. Caligari (1920), Der Müde Tod (1921), Faust (1926) en Metropolis (1927) natuurlijk ook veel aandacht besteed. Hetzelfde geldt voor Aelita (1924). En dan heb ik het nog niet eens gehad over Villeneuve's BR 2049 en Dune.

Dat ze hetzelfde zijn is nu precies de grap... Maar misschien is je dat ontgaan?

Want zo groot is het verschil niet, heb er namelijk genoeg geschreven. Ik ken het verschil dus wel.

Dan zou je beter moeten weten.

Die opmerking zegt helaas meer over jouw onwetendheid dan de mijne.

Bovenstaande berichtenuitwisseling ontspoort een beetje in een zinloze discussie. Mijn computer zegt trouwens "nee" tegen het woord "patatoe" maar ik heb dan ook een Apple.

Een discussie wordt pas echt zinloos wanneer deze gevoerd wordt door mensen die zonder kennis van zaken ongefundeerde uitspraken doen. Ik heb geen problemen met mensen met meningen die verschillen van de mijne, of die van andere films houden dan ik. Integendeel, zo'n discussie verwelkom ik juist. Zolang die maar wel respectvol, en op basis van argumenten gevoerd wordt. En dus niet door het uitdelen van stekelige oneliners. Daarmee krijg je misschien wel de lachers op je hand, maar zeg je uiteindelijk meer over jezelf.

Maar ik vind ook dat de berichten hier in de eerste plaats over films moeten gaan, en stel voor het daar vanaf nu ook weer over te hebben.

Enne: wat je computer ook is, "patatoe" is overal fout.

Zit er behalve pótatoe ook humor in BR? Verder vind ik het design en plot zoveel minder dan Kubrick's ASO:2001 om maar eens een meesterwerk in het Scifi genre te noemen. Nota bene een film 14 jaar verder terug in de technologische vooruitgang.

Voor plot moet je inderdaad niet naar Blade Runner kijken maar dat je de design of de look van de Blade Runner wereld heel wat minder vind dan bijvoorbeeld 2001: ASO is wel wat eigenaardig. De twee zijn zo ontzettend verschillend. 2001 is strak, steriel en speelt zich voornamelijk af in de ruimte, terwijl Blade Runner een toekomstige stad laat zien van retrofitting, neon, rook, regen en sushi. Beide films zijn een een toonbeeld voor iedereen die een SF film wil maken.

Tsja, humor....dat is natuurlijk een heel persoonlijk iets. Ikzelf vind gedeelten van de scènes tussen Deckard en Rachel hilarisch. Hetzelfde geldt voor de scène tussen Deckard en Zhora, of Batty, Chew, Pris en JF Sebastian.

Ook die big lug Leon vind ik vaak erg grappig. En bij de androïde poppen die Sebastian thuis verwelkomen, en dan vervolgens tegen de deurpost aanlopen moet ik toch altijd weer lachen. But that's me: anderen vinden misschien weer heel andere dingen grappig.

Wat het design betreft ben ik het met AC1 eens: de vormgeving van zowel 2001: ASO als BR zijn beide fantastisch, maar gebaseerd op verschillende uitgangspunten. Waarbij het belangrijkste verschil is dat 2001 zich in de ruimte afspeelt, en BR op de Aarde. Hoewel beide regisseurs veel waarde hechtten aan technologische geloofwaardigheid in hun SF-films. En beide films hebben zeker hun stempel gedrukt op SF-cinema, hoewel in dat opzicht een film als Metropolis (1927) ook niet onvermeld kan blijven. De Star Wars-films misschien ook, zij het in mindere mate, want op hun beurt beïnvloed door 2001: ASO, kunstenaars zoals Jean Giraud en Chris Foss en het latere Alien. Overigens was ik persoonlijk erg gecharmeerd van Michael Winterbottom's low-key vormgeving van de toekomst in Code 46 (2003).

Tijden kunnen veranderen, en mijn mening ook blijkbaar.

Als.jonge smaak heb ik aan deze film ooit 2* gegeven. Ongetwijfeld omdat ik me aan het nogal dunne plot stoorde.

Wat is er nu veranderd? Om te beginnen is mijn laptopje van weleer ingewisseld door een 4k OLED scherm met 5.1 setup.

Dat helpt wel serieus om in de sfeer, die vaak donker is met met veel muziek en geluidseffecten, beter te voelen.

Bij momenten was ik echt volledig in de film gezogen.

En daar drijft deze film wel grotendeels op: die hele dystopische SF sfeer die waanzinnig goed uitgewerkt is.

Het einde vond ik ook best wel sterk, en je wordt een paar keer lichtjes op het verkeerde been gezet.

Deze film verdiend zeker zijn status als klassieker, mits je hem op de juiste manier bekijkt.

Als jonge snaak begreep ik ook de hype niet. Idem met bijvoorbeeld The Good, The Bad & The Ugly.

Soms eens een film een 2e kans geven na een aantal jaren kan wonderen doen. Nu vind ik zowel Blade Runner als TGTBTU beiden fantastische films.

En die 2de vond ik dan weer wel fantastisch, ondanks het feit dat ie ook op mijn laptopje afgespeeld was...

Maar films moeten inderdaad soms een 2de kans verdienen. Gelukkig dat ik niet gekeken had naar mijn eerdere stem want anders had het er mogelijks niet van gekomen. Tijd om mijn leven te beteren en mijn mening eens te dubbel checken! Nu alleen die tijd nog vinden

Blade Runner viert zijn veertigste verjaardag - Beeld en geluid - .Geeks - Tweakers

Herzien in de bios. Fantastische film met oa een glansrol van Hauer en de fenomenale muziek van Vangelis, maar eigenlijk kan je nog veel meer benoemen. Met recht een klassieker

IJkpunt in de filmgeschiedenis wat betreft Science Fiction. Het shot van het futuristische LA vind ik nog steeds zo mooi. Je vergeet als je de film kijkt dat hij al 40 jaar oud is zo goed is het gedaan.

Ik zag de film net weer voor pakweg de zevende keer in Kino Rotterdam, the Final Cut versie. Ik weet dat dit een van mij lievelingsfilms is maar ook deze keer was elke moment intens, de twee uur zweefden zonder gebrek aan aandacht voorbij. Ook weer nieuwe details gezien, misschien moet ik zondag weer gaan kijken op het grote scherm. Ik blij bij mijn 9 uit 10 waardering, het kan wel beter maar ik zou niet weten hoe.. en dat 40 jaar geleden, well done!

Had onlangs de Blade Runner 2049 van Denis Villeneuve voor het eerst helemaal gezien en daarom de Ridley Scott Blade Runner ook maar weer eens opnieuw gekeken. Persoonlijk vind ik Ridley Scott's film toch veruit de beste. Dat is voor mij één van de beste sciencefiction films aller tijden. De prachtige soundtrack van Vangelis alleen al, die perfect bij de film past. En hoe het gefilmd is zit dicht tegen de perfectie. Wel leuk om te zien wat voor beeld Scott had van 2019 had. Stel je voor dat het zo echt was geweest.

Is 2049 bekijkbaar? Zeker maar de sequel laat me even koud als de sequel van 2001: A Space Odyssey. Ik vind letterlijk niks terug van datgene dat ik zo goed vond in de eerste film.

"Quite an experience to live in fear, isn't it? That's what it is to be a slave.”

Ik schrik er eigenlijk een beetje van hoeveel druk ik op deze film heb gelegd vooraf. Deze film krijgt namelijk onwijs veel lof, en dat verdient hij ook zeker maar, daardoor waren mijn verwachtingen torenhoog voor de film, en ik heb een klein gevoel dat ik daar toch niet helemaal aan ben voldaan. Ik durf het bijna niet te zeggen, gezien het dusdanig een geliefde film is. Toch heb ik deze film eindelijk eens gekeken, en dat komt eigenlijk door zijn vervolg die mij nog nieuwsgieriger weet te maken na deze films. En aangezien ik die film héél graag wil zien, moet ik dit deel wel eerst kijken. Ik meende dat ik 2019 al een poging had gedaan voor de film, het leek me destijds wel toepasselijk aangezien de film zich in dat jaartal afspeelt. Maar, ik ben toen na een drie kwartier maar gekapt met de film en ik heb er toen niks meer mee gedaan, ik vond het echt oersaai. Nu zo'n ruime drie jaar later heb ik de film nog maar een keer aangezet, en ik heb me toch duidelijk meer vermaakt, omdat ik hem helemaal heb uitgezeten maar dat is is ook niet zonder slag of stoot gegaan.

En ik had er dus wel iets meer van verwacht. Toch na een kleine veertig jaar weet de film nog steeds erg indrukwekkend te zijn met bepaalde scenes. De futuristische stad deed mij wel wat, ik vond dat wel leuk al was het natuurlijk niet zoals ‘2019’ echt was. De vliegende auto's mis ik overigens nog, en uiteraard veel gadgets die eigenlijk nooit hebben bestaan. De overpopulatie is altijd wel pijnlijk om te zien. Daarnaast is de film erg onderhouden, vond ik dat ‘Scott’ hier echt zijn ware klasse weer heeft laten zien, zoals ik eigenlijk wel weer een beetje gewend ben van de man.

Toch had ik misschien iets meer actie verwacht. De film heeft zo zijn nodige actiescenes maar, ik vond het niet altijd even boeiend. De film werd daardoor misschien soms wat lang, omdat de film een beste lange tijd niet echt snelle inbreng kreeg. Het moment dat hij een liefdesscéne krijgt met die androïde (Rachael) vond ik echt niet best, hier kakte ik helemaal weg en vond ik toch de smet op deze film. Gelukkig pakte de film zichzelf weer helemaal op, en het einde is echt om je vingers bij af te likken. Het was dan ook wel de enige scene in deze film waarvan ik moeite had om er door te komen, en het had van mij ook niet echt gehoeven.

Het beste van deze hele film is naast zijn sfeer het geluid wat de film te bieden heeft. Ik raadt het echt aan om deze via een goede geluidsinstallatie te gaan bekijken want dat maakt deze hele film. Ik zelf heb de film met een goede headset gekeken (dit is een headset met ‘Dolby Atmos'), en ik werd werkelijk mee gezogen door het geluid wat je te horen krijgt. Dat met fantastisch geschoten beelden, die zich afwisselen van extreme somberheid naar een kleurrijk en falend plaatje was ik wel echt onder de indruk. Neem bijvoorbeeld dat appartementen gebouw waar ‘Sebastian’ woont. Dat is een onwijs duister gebouw waar je toch echt wel de kriebels van kreeg, en in elk hoekje zag je ook een beetje gevaar. Dat maakte deze film toch onwijs vet.

En dat gaat gepaard met een stel waanzinnige acteurs. Waar ik toch mag zeggen dat ‘Rutger Hauer’ hier in mijn ogen toch zijn beste rol speelde (van de films die ik tot nu heb gezien van hem). Een waanzinnige tegenstander met een onwijs hoge charisma. Natuurlijk door zijn blonde lokken en blauwe ogen maakte zijn personage het nog bijzonderder. Hij speelt gewoon erg goed, en dat vond ik echt tof om te zien. En dat samen met ‘Harrison Ford’ was toch een waanzinnig duo. Ook ‘Ford’ weet een goede rol hier neer te zetten, en ook van hem heb ik erg genoten.

Dus op de (in mijn ogen) minpuntjes na, heb ik toch erg weten te genieten van deze film. Audio en visueel is de film echt een meesterwerk, ook het acteerwerk is van een goed en hoog niveau. Ik vond het verhaal leuk om te volgen, al kakte het hier en daar wat in en het was allemaal niet héél moeilijk. Beetje standaard basis, waar prachtig omheen is gewerkt. Ik denk dat hij in de toekomst nog een kijkbeurt verdiend en ik misschien weer wat meer van gedachten verander. Ik kijk opzich uit na het tweede deel.