Blade Runner (1982)

Rutger Hauer: five great performances

Mee eens!

Opvallend dat je een film maakt over 2019 in 1982 en dat je ook daadwerkelijk sterft in 2019. Onze Rutger Hauer heeft vooral een sterk eind, maar echt geweldig is Blade Runner niet. Je hebt het gevoel door de hele film heen, dat het nu gaat gebeuren, maar eigenlijk kabbelt de hele film op het zelfde trage niveau door heen. An sich lijkt het verhaal wel wat te hebben, maar echt boeiend wordt ie nooit. Het is allemaal redelijk voorspelbaar en nooit spannend. Zonder de grote sterren zouden we het misschien een B film noemen.

Visueel ziet de film er wel fantastisch uit en dat voor een film uit 1982!. Ook de 4K en de soundtrack vooral in het begin is zeer lovenswaardig. Dat zijn dan ook de grote pluspunten van deze Blade Runner. Maar voor de rest is het verhaaltje vrij dun en qua spanningsopbouw is ook weinig te beleven. Het eind is best wel sterk, maar een cultfilm ga ik dit niet noemen. Zeker ook niet de beste rol van Rutger Hauer.

Film 3.0

Beeld 4.5 (4k)

Geluid 4.5

Extra's 2.5

Blade Runner wordt algemeen beschouwt als een klassieker binnen het SF-genre. In de jaren 90 zag ik de film voor het eerst, maar toen kon ze me niet bekoren. Omdat ik het vervolg Blade Runner 2049

heb gekocht op 4K Blu-ray was deze film ook wel toe aan een herziening. En helaas, nog altijd is Blade Runner niet aan mij besteed.

De film is losjes gebaseerd op het boek “Do Androids dream of electric sheep?” uit 1968 van de Amerikaanse schrijver Philip K. Dick. Deze heeft de film echter nooit in zijn volledigheid kunnen zien, want hij stierf aan een beroerte nog voordat de film werd uitgebracht. Toch was hij uiterst te spreken over de scènes die hij wel heeft mogen zien en met name de vertolking van Rutger Hauer werd door de auteur geroemd.

De productie van Blade Runner verliep alles behalve vlekkeloos. Na een lange casting periode werd uiteindelijk Harrison Ford gecast in de hoofdrol. Het boterde echter totaal niet tussen hem en regisseur Ridley Scott. Jarenlang beschouwde Ford Blade Runner als de meest pijnlijke film uit zijn carrière en weigerde hij zelfs interviews te geven over deze film. Wie wel enorm te spreken was over zijn rol in Blade Runner was Rutger Hauer, die dankzij deze film voet aan de grond kreeg in Hollywood. Dit ondanks dat Blade Runner het vrij matig deed in de bioscopen. SF-films waren in die tijd enorm populair dankzij films als Star Wars en E.T. – The Extra-Terrestrial.. Maar Blade Runner past ook niet echt in dat rijtje. De film is meer een ode aan de film noirs uit de jaren 40 en 50, maar dan gesitueerd in de toekomst. Inmiddels zitten we al in het jaar 2019 en is het altijd grappig om te zien in hoeverre de werkelijkheid afwijkt van het toekomstbeeld wat hier wordt geschetst.

Want Ridley Scott schetst een behoorlijk grimmig toekomstbeeld. Vrijwel de gehele film speelt zich af in het donker en in de regen. Het ziet er allemaal prachtig uit en Blade Runner is visueel gezien, misschien wel de beste SF-film van de jaren 80. Inhoudelijk is ze helaas een stuk minder geslaagd. Het tempo van de film is tergend langzaam en de speelduur van bijna twee uur zijn hierdoor een enorm lange zit. Harrison Ford is vooral kleurloos als Rick Deckard en weet de aandacht gewoonweg niet vast te houden. Hij mist hier de charme van karakters als Indiana Jones en Han Solo. Maar ik denk dat Ford niet weer de koene held wilde spelen. Normaal ben ik wel een fan van Ford, maar in deze film komt hij bij mij vooral uitgeblust over. Geslaagder is de rol van Rutger Hauer, die als de leider van de replicants de show steelt. Hij wordt een beetje neergezet als het monster van Frankenstein (en Daryl Hannah als zijn bruid). Hauer gaf hiermee zijn visitekaartje af en speelde misschien wel zijn beste rol in een Amerikaanse productie.

Visueel gezien geef ik de film 5 sterren, maar buiten de mooie plaatjes en de goede rol van Hauer kon deze film me totaal niet bekoren. De kans dat ik deze film ooit nog een 3e keer ga bekijken acht ik dan ook nihil. Ben benieuwd of het vervolg me wel zal bekoren, aangezien deze nog 50 minuten langer duurt.

Ik heb ooit het geluk gehad om Blade Runner in de bioscoop te mogen zien nadat hij uitkwam.

Ik onderstreep het "geluk" want deze film is mij altijd bijgebleven.

Niet direct het verhaal of de acteurs (behalve misschien Rutger Hauer's sterfscene), maar het totale surrealistische gevoel dat gecreëerd werd door de muziek en de prachtige beelden van in het begin (de vlammen, de zoemende neons, de constante regen,..) en dit op groot scherm.

Dat was toen echt wel vernieuwend in het genre.

Nu oogt de film wellicht oubollig en idd. achterhaald (we zijn tenslotte 2019), maar als je dan Star Wars of E.T. nam, dan kwam dit toch beangstigend dicht bij "wat het zou kunnen worden" +35 jaar nadien.

Het geheel, met alle minpunten, staat bij mij toch nog altijd veruit op nr.1, al was het maar omdat dit juweel toch duidelijk zijn stempel heeft weten drukken op veel Sci-Fi die later is uitgekomen.

Het vervolg op Blade Runner dat recent uitkwam komt nog niet aan de hielen van het origineel en schiet de bal volledig mis door de schelle en veel te harde muziek en het verhaal dat ik nu al half vergeten ben..

Dus...nu opnieuw in "premiere" in de bois....laat maar komen zou ik zeggen...weerom smullen....en dit na +35 jaar!!

Je moet het maar doen.

Amen.

Heb deze film meerdere malen gezien, gisterenavond echter voor het eerst in de bioscoop. Dit omdat ik nog vloeibaar was op het moment dat de film oorspronkelijk uitkwam.

En, als ik eerlijk ben, is dit een film die pas tot zijn recht komt op het grote scherm, zeker in combinatie met het geluid van tegenwoordig. De film verloopt naar huidige maatstaven erg traag, en als ik hem dan ook op de bank kijk betrap ik mezelf erop steeds met iets anders bezig te zijn, dan weer je telefoon, dan weer even naar de keuken, praatje hier praatje daar, waardoor je de film niet in je opneemt zoals bedoelt. En daardoor het gevoel niet helemaal overkomt.

In de bios werd ik echter helemaal opgezogen door de sfeer van de film, de muziek, en alle visuele details die de film maken tot een science fiction die relatief tijdloos is, ook de special effects kunnen nog goed mee in deze tijd. Een must see voor de liefhebber van de diepgaandere scifi, zeker even meepakken nu hij in de bioscoop draait.

Leuk detail vond ik overigens de openingsscene "November 2019" . Om vervolgens een volledig industriele wereld zonder beplanting met vliegende auto's en interplanetaire kolonisatie en verregaande kloon/gentechnieken voorgeschoteld krijgen. Het is toch allemaal net wat anders gelopen .

Meesterlijk einde! Beter einde dan de hele filmgeschiedenis van Harrison Ford zelf.

Gigantische goede cult film.

Een masterpiece by far.

Waarin onze Rutger Hauer bewijst, een van de aller beste acteurs ter wereld te zijn geweest.

Wie kan zeggen naast, Harrison Ford te hebben gespeeld, dat zijn er weinig.

In dit geval, een eer geweest voor Harrison Ford en de makers !.

Ik snap absoluut waarom Blade Runner is uitgegroeid tot een ware cultfilm, maar ben er zelf niet zo door gecharmeerd. Het verhaal heeft in feite erg weinig om het lijf en ook de hele mythos vind ik maar matig uitgewerkt. Harrison Ford doet het niet slecht, maar weet niet echt z'n stempel op het geheel te drukken. Een absoluut pluspunt is Rutger Hauer. Fantastische acteerprestatie, en vooral in het laatste halfuur mag hij even lekker losgaan.

Het hele visuele aspect daarnaast is bewonderenswaardig wel; in 1982 z'n tijd toch wel ver vooruit, en de film komt erg sfeervol over door de mooie shots van de duistere, regenachtige stad, de vele neonlichten, etc. De film is erg traag, maar dit draagt wel bij aan het ontwikkelen van een fantastisch sfeertje, dat naast Hauer het grootste pluspunt van de film is.

Prachtige cult film Rutger Hauer op zijn best.

Steeds een goede film gevonden door de cinematografie, muziek en de vertolking van Rutger Hauer.

Dit is een hele fijne film. Blade Runner heeft een aantal zaken echt formidabel voor elkaar. Allereerst is daar het beeld en het kleurgebruik. De settings zagen er formidabel uit, zeker in die donkere scenes. Vervolgens is de soundtrack van Vangelis ook erg effectief. Zo wordt je al snel een bijzondere wereld ingetrokken. Ik durf te stellen dat vele games hier hun inspiratie vandaan hebben gehaald. Ik denk bij voorbeeld aan Bioshock. Dan is er ook nog Rutger Hauer die boven zich zelf uit stijgt.

Ik zag er ook religieuze referenties voorbij komen de witte duif, de nagel door zijn hand en dat is nog maar één van de thema's die hier aan de orde zijn. Zo komen er op diverse niveaus allerlei vraagstukken voorbij, die samen een intensief verhaal vertellen. Dat gaat allemaal wat langzaam en Harrison Ford is niet helemaal op zijn plek, maar verder is Blade Runner een geweldige film binnen het SF genre.

Pas geleden liet ik mijn eerste tatoeage zetten. All Those Moments Will Be Lost In Time Like Tears In The Rain staat nu voor eeuwig in mijn onderarm gekerft. Uiteraad in het officiële Blade Runner lettertype. Waar ook te beginnen als het om deze film draait. Ik heb Blade Runner denk ik een keer of vijftig gezien in mijn leven en in al die kijkbeurten ben ik door de jaren heen anders gaan kijken naar deze film. De kille eenzaamheid, een bijna depressieve sfeer heerst er, een stad waar geen zonnestraal doorheen schijnt, avonden voor je uit starend met een glas whisky in je handen en daar zit het hem dan op dat moment ook gewoon in. Heb zelf ook wel eens van die avonden, en dan uiteraad met deze soundtrack op de achtergrond.

Veel mensen zien deze film ookwel als een vrij eenvoudig dectectiveverhaaltje, maar het verhaal is inderdaad ook niet heel bijzonder, natuurlijk het is een sterk verhaal en de personages zijn stuk voor stuk erg goed uitgediept. Vooral Roy Betty als de ultieme replicant. Wat je ook vrijwel direct opvalt is dat deze film nog steeds niet gedateerd aanvoelt, elk shot ziet er werkelijk prachtig uit en lijkt wel in een museum thuis te horen, heeft na bijna 40 jaar nog niks aan kracht ingeboet, het voelt nog steeds fris en ergens nog nieuw aan en dat is echt heel erg knap. Veel mensen hoor je ook nog wel eens klagen over het feit dat Harrison Ford hier nogal droog en saai acteert als Rick Deckard maar dat past eigenlijk perfect bij deze film. Als het allemaal heel vrolijk en spontaan acteerwerk zou zijn zou het totaal niet passen bij de sfeer die Blade Runner uitademt.

Ik heb Blade Runner eigenlijk pas geleden herzien maar ik heb nu alweer zin in een nieuwe kijkbeurt want het begint alweer te kriebelen. En niet veel films doen dat met mij.

Het is inmiddels alweer acht jaar geleden dat ik deze film zag en hem niet meer dan 2* kon geven. Acht jaar verder en heel wat filmervaring rijker besloot ik deze nog eens te kijken om te zien of dat veranderd zou zijn. Ik heb inmiddels een stuk meer ervaring met sciencefiction en ook ben ik door de jaren heen de specifieke cyberpunk-look, ook zoals te zien in deze film, wel gaan waarderen.

Ik kon me voorstellen dat het kwartje nu zoveel jaar later wel zou vallen, maar helaas denk ik er nog grotendeels hetzelfde over. Het esthetische kan ik nog steeds, nog meer dan toen, waarderen. Het is op dat vlak zelfs wel een van de meest ‘eigen’ films, qua look en esthetiek, die ik ken. Maar daar houdt het wederom grotendeels wel op. Met het verhaal, de personages en zelfs grotendeels de sfeer kan ik nog steeds zo goed als niets. Alles is zo langzaam, zo lijzig, zo drukkend en zwaar. Er is vrijwel geen enkel relatable situatie of aanknopingspunt met onze wereld of tijd, met normale mensen, normale interactie, iets dat ik toen ook al schreef. Niet dat dat hoeft in dit genre natuurlijk, maar het zou mij helpen wat betreft de kijkbaarheid. Het helpt in dat opzicht ook niet mee dat het zich afspeelt in 2019 en niet bijvoorbeeld 2119, iets waar ik ook maar niet in kan meegaan.

Maar goed, zelfs als je die kennis loslaat vind ik het afgezien van het visuele gewoon absoluut geen prettige kijkervaring. En ook geen boeiende overigens. Er kan nog zoveel achter zitten maar dat maakt qua kijkervaring voor mij niets uit. Niet zo lang geleden zag ik Blade Runner 2049 ook en daar vond ik eigenlijk hetzelfde van. Een pareltje om te zien, maar voor de rest – voor mij – leeg.

2,5*, maar dat is echt het maximale wat ik eruit kan peuren puur voor de look die echt wel mooi is.

Wellicht interessant voor wie gefascineerd is door de visuals van deze film. Liam Wong is een succesvolle spelontwerper, geboren in Edinburgh uit Schotse en Chinese ouders. Bij een bezoek aan Tokyo werd hij gegrepen door de visuele mogelijkheden van die stad, en geïnspireerd door de ontwerpen van Syd Mead en Ridley Scott voor Blade runner nam hij een camera ter hand en fotografeerde de stad bij nacht, met regen, paraplu's, gebouwen en lichtreclames als steeds terugkerende motieven. Zijn (dikwijls zeer bewerkte) foto's zijn vorig jaar gebundeld in To:ky:oo (Thames and Hudson, 256 pagina's, 24x19 cm), en als ik dat boek doorblader zit ik inderdaad onmiddellijk weer in de sfeer van Blade runner. Prachtig. Voor wie een indruk wil: google op de afbeeldingen bij liam wong tokyo, dan vind je vele foto's die ook in het boek staan.

Zojuist deze film voor de 2e maal (sad but true) weer eens opgezet, en het viel al meteen op: Jammer dat we 2 jaar geleden nog steeds geen vliegende auto's hebben, of waar gigantische gebouwen de neon verlichting de overhand neemt. Deze toekomstvisie van bekende verhalenschrijver Philip K. Dick hebben mij nog nooit verveeld, neem 'Minority Report bijvoorbeeld, en ook bij Blade Runner laat het ook hier weer een fantastische ervaring achter op je scherm, waar ik eerlijk gezegd naast de beelden die natuurlijk geweldig zijn, er nog iets anders uitspringt: de muziek van Vangelis, wat een prachtige dromerige soundtrack die perfect bij deze film past. Over het verhaal was ik meteen al verkocht, 't is een sterk plot dat je laat denken. Want wat als... ?. Harrison Ford, Rutger Hauer, Lloyd uit The Shining.. de gehele cast speelde erg sterk allemaal. Ridley Scott bewijst maar weer eens hoe hij een film moest maken in zijn sterkste genre, het bouwt zich best rustig op, het neemt z'n tijd tot aan een knaller van een eindscene, en ik hou daar wel van, zeker al je hem alleen kijkt. Geweldige film!

Fascinerende film eigenlijk. Vooral heel sfeervol, en een bepaalde soort sfeer die eigenlijk echt ongeevenaard is. Het plot is in de essentie vrij eenvoudig, maar toch niet zo straightforward als je zou vermoeden. In principe zou het op basis van plot zelfs niet voldoende geweest zijn, maar de ongekende visuele kracht en gecreerde sfeer heisen deze film tot ongekende hoogtes en tot een van de beste science fiction films ooit. Blade Runner overtreft zelfs Alien hoewel dat natuurlijk ook een prachtige film is. Ja, hier doe ik zeker een halfje bij. Een der komende dagen eindelijk Blade Runner 2049 maar eens kijken.

De reden dat Blade Runner zo sfeervol is, is omdat er tijdens de pre productie een schrijversstaking was. Dat gaf het art departement 8 maanden extra de tijd de decors te ontwerpen en steeds meer details toe te voegen. Dat maakt de wereld van BR zo rijk en compleet.

Het vervolg is ook goed, maar veel minimalistischer en daardoor minder indrukwekkend.

Dubbelrecensie: Blade Runner (The final cut) en Blade Runner 2049

Met één dag ertussenin beide films herzien en daarbij is vooral de prent van Ridley Scott in mijn waardering gestegen. Of het aan ‘The final cut’ ligt, aan een beter scherm of aan toevallige omstandigheden weet ik niet, maar ik vond het verhaal van BR nu vloeiender en beter te volgen dan eerder. Sowieso was er opvallend weinig blijven hangen van mijn eerste kijkbeurt. Het narratief biedt echter, zo blijkt, een prima kapstok voor de audiovisuele eenheid die Scott hier creëert. Je kan niet zeggen dat het futurisme of de decors van BR op zichzelf overtuigend zijn (het is eerder wat krakkemikkig), maar wel dat het een geheel eigen cinematische sfeer heeft, met de (blauwe) zoeklichten, het neon, de regen. Hierin speelt de expressieve maar wel dienende score van Vangelis ook een belangrijke rol. Tenslotte heb ik meer genoten van de kracht van individuele scènes, waar net wat meer tijd voor werd genomen in TFC naar mijn gevoel. Het is nog steeds geen persoonlijke favoriete film van me, zoals bijvoorbeeld in dit genre The matrix wel is, maar de klassiekerstatus is zonder twijfel terecht. Zou 'm ook graag nog eens in een goede bioscoop zien.

(recensie vervolgt bij ‘2049’)