• 14.132 nieuwsartikelen
  • 172.355 films
  • 11.534 series
  • 32.686 seizoenen
  • 636.069 acteurs
  • 197.416 gebruikers
  • 9.249.316 stemmen
Avatar
 
banner banner

The Last Picture Show (1971)

Drama | 118 minuten / 126 minuten (director's cut)
3,72 479 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 118 minuten / 126 minuten (director's cut)

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Peter Bogdanovich

Met onder meer: Timothy Bottoms, Jeff Bridges en Cybill Shepherd

IMDb beoordeling: 8,0 (55.198)

Gesproken taal: Engels

  • On Demand:

  • Amazon Prime Bekijk via Amazon Prime
  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot The Last Picture Show

"Anarene, Texas, 1951. Nothing much has changed…"

1951. Duane en Sonny zijn twee boezemvrienden die samen opgroeien in het provincienest Anarene. Ze vullen hun dagen met de schaarse in Anarene beschikbare ontspanning: film, cafés, basketbal en meisjes. Jacy, het meest begeerde meisje van de stad, is de vriendin van Duane. Maar na een slechte ervaring in een motelkamer, laat Jacy haar vriend vallen voor een rijke student. Duane is gekwetst en wil weg uit Anarene. Het stadje is langzaam aan het leeglopen, de inwoners verhuizen naar grote steden in de hoop daar een betere toekomst te vinden. De beide vrienden staan voor een moeilijke keuze wanneer de kleine bioscoop van Sam the Lion moet sluiten. De jongens voelen dat ze een hoofdstuk in hun leven moeten afsluiten en een stap naar de toekomst moeten zetten.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van jipt

jipt

  • 3455 berichten
  • 3392 stemmen

De tweede film die ik van Bagdanovich zag. Deze beviel me veel meer dan Daisy Miller. Het is goed gespeeld, mooi geschoten en de kleinzieligheid van het Texaanse dorp wordt mooi in beeld gebracht. Ook een sterk einde. Ik houd wel van dit soort troosteloze cinema. Kleine 4*


avatar van Bob Gray

Bob Gray

  • 1192 berichten
  • 1977 stemmen

Indrukwekkende coming of age film over een stoffig en doods dorpje in Texas. Ik moest er in het begin een beetje in komen maar zodra je de karakters wat beter leert kennen ontstaat er een prachtig decor waar deze karakters in leven. Vond het behoorlijk realistisch hoe ieder karakter hun zwakheden hadden. Prachtige zwart wit fotografie ook.

Verbazingwekkend dat Timothy Bottoms uiteindelijk nooit erg van de grond is gekomen, vond hem hier erg indrukwekkend.


avatar van frans123

frans123

  • 4443 berichten
  • 1179 stemmen

Onderhond schreef:

De 50s, die had ik nog niet gehad denk ik.

Het nadeel van films blind ingaan is dat je soms naar iets zit te kijken waar je écht op dat moment geen zin in hebt. Als ik geweten had dat The Last Picture Show weer een Amerikaanse coming of age film rond een groepje jongeren (met focus op tijdsbeeld) zou zijn, ik had de film allicht niet uitgezocht.

Het enige wat die film dan nog een beetje draaglijk maakt is de losse sfeer die er vaak hangt. Maar ook daar heeft Bogdanovich geen zin in, het is tristesse van begin tot het eind, geschoten in een druilerig zwart/wit en redelijk armoedige setting. Het maakte de film er echt niet beter op.

Zonder enige binding met welk personage dan ook zit je je dan vooral af te vragen wat deze film nu net wil brengen, of waarom je hiervoor 120 minuten zou gaan neerzetten. Een passend antwoord heb ik in die twee uur niet kunnen verzinnen, al was het dan niet wegens tijdsgebrek. Wie de personages en hun intriges wel interessant vindt of zich interesseert in het tijdsbeeld zal hier best wat kunnen uithalen, maar verder heeft deze film echt nul de ballen te bieden.

Een draak van een film, met vreselijk vervelende personages, lamlendige muziek en troosteloze cinematografie. En dat uitgesmeerd over meer dan twee uur (want uiteraard de lange versie gekeken). Mnee, volgende keer sneak peak ik toch even naar het genre alvorens aan een Amerikaanse klassieker te starten denk ik, even helemaal genoeg van vervelende Amerikaanse pubers die vervelende puberdingen doen, in welk decennium dan ook.

0.5*

Die 0,5 zegt zoveel meer over jou dan over deze film.


avatar van frans123

frans123

  • 4443 berichten
  • 1179 stemmen

jipt schreef:

De tweede film die ik van Bagdanovich zag. Deze beviel me veel meer dan Daisy Miller. Het is goed gespeeld, mooi geschoten en de kleinzieligheid van het Texaanse dorp wordt mooi in beeld gebracht. Ook een sterk einde. Ik houd wel van dit soort troosteloze cinema. Kleine 4*

Hahahah mooie analyse ; 'troosteloze cinema " Het heeft ook mijn voorkeur en vooral gesitueerd in het zuiden van de States, Alleen al het dorre, saaie , bloedhete , veelal platte troosteloze landschap , doet je naar drank , drugs en w..ven grijpen of je .38 special..


avatar van frans123

frans123

  • 4443 berichten
  • 1179 stemmen

Metalfist schreef:
Anarene, Texas, 1951. Nothing much has changed...

Soms kun je het als kijker je veroorloven om in een zwart gat te springen. De titel zegt je niets, de regisseur en cast al evenmin maar toch merk je een vreemde aantrekkingskracht qua plot. Als je die sprong dan neemt dan kan het goed uitdraaien, ik heb mijn nummer 1 in de top 10 hier aan te danken maar soms kan het ook slecht uitdraaien. Jammer genoeg hoort The Last Picture Show tot die laatste categorie maar niet helemaal.

De film heeft nochtans zeker zijn sterke punten. Het zwart-wit past perfect bij het mistroostige stadje en de overlevering gaat dat Bogdanovich, die toen nog een beginnend regisseur was, raad vroeg aan zijn goede vriend en regisseur Orson Welles hoe hij het beste ervoor kon zorgen dat de film een ietwat triestige sfeer had. Welles, het visuele genie dat hij was raadde hem meteen aan om in zwart-wit te filmen. Eerlijk gezegd, als de film in kleur was geweest dan had de beoordeling waarschijnlijk lager gelegen. Ook de muziek is sterk in de film. De gehele film wordt, uitgezonderd bij de eindcredits, geen muziek over de beelden gemonteerd maar komt de muziek effectief uit autoradio's of jukeboxen. Twee zaken waarmee de film zijn kleine voldoende mee verdient.

Op zich heb ik het niet zo echt met heel het coming of age gebeuren. Ik zeg niet dat het slechte films zijn maar bij vlagen zijn ze mij te dramatisch naar het einde toe terwijl er een hele tijd eens echt niets gebeurd. Een probleem dat ook The Last Picture Show treft. De film heeft nochtans redelijk veel potentie met de verschillende relaties, verraad, bedrog en dood maar het wordt jammer genoeg niet goed gedoseerd over heel de film. In het midden had ik het ontzettend moeilijk om de film uit te zitten en op het einde gebeurt er dan weer teveel. De vechtpartij tussen Sonny en Duane, de dood van Billy, de dood van Sam, de relatie tussen Jacy en Sonny, ... Spijtig want door het saaie middenstuk verdween mijn aandacht serieus en kon ik me op het einde ook niet meer echt personaliseren met de personages.

Dan blijft uiteindelijk alleen nog maar de vertolking van de personages over en dat is nu net waarom de film zijn 3* krijgt want die vertolking is bijzonder sterk. Vooral Timothy Bottoms is fenomenaal, beetje vreemd eigenlijk dat hij later zo vergeten is want hier zet hij gewoonweg een uitstekende rol neer. Vooral naar het einde toe wanneer Billy sterft en hij troost gaat zoeken bij Ruth Popper komt hij uiteindelijk toch aan bij zijn eigen coming of age. Geweldig ook om Jeff 'The Dude' Bridges als jonge knaap te zien in al even uitstekende rol. Cybill Shepherd heeft trouwens een prachtige uitstraling, een uitstraling die haar zo veel anders maakt van de rest van de mensen van het stadje en haar tegelijkertijd afstandelijk maar ook kwetsbaar maakt. Ik vind het dan ook raar dat er een aantal mensen zijn die haar hier niet op haar plaats vonden.

Het is raar, ik was begonnen met 2* voor ik aan deze recensie begon maar in het midden begon ik te twijfelen naar een 2.5* en uiteindelijk na alles nog eens nagelezen te hebben kom ik toch op een 3* uit. De film werkt harder op me in dan ik had verwacht.

3*


4,5 * dus


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87475 berichten
  • 12562 stemmen

frans123 schreef:

Die 0,5 zegt zoveel meer over jou dan over deze film.

Weer gedronken Frans?


avatar van mikey

mikey

  • 28933 berichten
  • 5104 stemmen

voor wat het waard is, ik gaf een 5*****


avatar van frans123

frans123

  • 4443 berichten
  • 1179 stemmen

Onderhond schreef:

(quote)

Weer gedronken Frans?

Jij blijkbaar tijdens het zien van die film.

wibro; met onderhond blijft het lachen op deze site.

Niemand neemt jou serieus hier Deze film scoort hier louter 4-5*.

Doe nog een Marvelletje knul...of een Seagal.., van Damme


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87475 berichten
  • 12562 stemmen

frans123 schreef:

Doe nog een Marvelletje knul...of een Seagal.., van Damme

Mijn cijfer hier zal wel iets over mezelf prijsgeven, maar in ieder geval niet dat.


avatar van El  Loco

El Loco

  • 831 berichten
  • 2136 stemmen

The Last Picture Show stond al geruime tijd op mijn to-see lijstje en ik ben blij deze uiteindelijk de kans gegeven te hebben, want het is een erg goede film geworden. Peter Bogdanovich weet in de eerste plaats een zeer sfeervolle film af te leveren. De keuze voor zwart/wit is uitstekend en geeft een extra dimensie aan de deprimerende sfeer die over deze film hangt. De verlaten straten, het restaurant of de cinemazaal waar amper volk is,... Bogdanovich weet gedurende de hele speelduur de juiste sfeer neer te zetten.

Ik begrijp best dat velen deze film als traag zouden omschrijven, maar dat gevoel had ik zeker en vast niet. Er is wel een zekere traagheid aanwezig die perfect past bij de sfeer, maar er zijn meer dan voldoende ontwikkelingen die de film gedurende de hele speelduur boeiend blijft houden. Voor mij is Cybill Shepherd de grote ontdekking met haar personage Jacy. De zwembadscène is een erg sterke scène, maar ze weet gedurende de hele film erg overtuigend te spelen. Ook Timothy Bottoms is zo'n naam die niet meteen een belletje deed rinkelen bij mij, maar ook hij zet een sterk personage neer als Sonny. Vooral de scènes met Ruth steken er bovenuit en zeker de eindscène wanneer Ruth de enige overgebleven persoon is waar Sonny naartoe kan na de dood van Billy.

Na een nachtje slapen heeft deze film op mij kunnen inwerken en mijn twijfels om deze een 3.5* te geven zijn weggewerkt, want 4* verdient deze zeker en vast.

4*