
The Last Picture Show (1971)
Verenigde Staten
Drama
118 minuten / 126 minuten (director's cut)
geregisseerd door Peter Bogdanovich
met Timothy Bottoms, Jeff Bridges en Cybill Shepherd
1951. Duane en Sonny zijn twee boezemvrienden die samen opgroeien in het provincienest Anarene. Ze vullen hun dagen met de schaarse in Anarene beschikbare ontspanning: film, cafés, basketbal en meisjes. Jacy, het meest begeerde meisje van de stad, is de vriendin van Duane. Maar na een slechte ervaring in een motelkamer, laat Jacy haar vriend vallen voor een rijke student. Duane is gekwetst en wil weg uit Anarene. Het stadje is langzaam aan het leeglopen, de inwoners verhuizen naar grote steden in de hoop daar een betere toekomst te vinden. De beide vrienden staan voor een moeilijke keuze wanneer de kleine bioscoop van Sam the Lion moet sluiten. De jongens voelen dat ze een hoofdstuk in hun leven moeten afsluiten en een stap naar de toekomst moeten zetten.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=sr93HYVs_Kk
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,0 / 42300)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)various artists cd (MusicMeter)kijk op Film1Ik ga hem toevallig kijken volgende week, maakt het erg uit welke versie? Ik wil die vergelijking ivm spoilers eigenlijk niet doornemen.
Zou gewoon zien wat je het makkelijkst in handen krijgt of hopen dat er iemand anders hier een betere uitleg op kan geven

Na tien minuten werd het wat onrustig naast me en kwam de vraag 'wat vind jij'? Ik zei 'wacht nou maar...', en een half uur later zaten we beiden volkomen gebiologeerd te kijken. Ik denk dat je The Last Picture Show een langzamere film zou kunnen noemen, al gold dat voor ons na de langzame start geen moment meer. Er gebeurt zóveel... Het meeste bestaat alleen uit subtext, blikken, implicaties en karakterontwikkeling.
Nu ga ik ervan uit dat het door Welles aangereikte idee in zwartwit te filmen sowieso een groot deel van het actiebeluste publiek buiten de deur houdt, maar het kan nooit kwaad te benadrukken dat het tempo van de film wel degelijk stijgt. Overigens kwam The Last Picture Show op mij helemaal niet over als erg oud, al is het een seventies film die speelt in de jaren '50. De menselijke behoeften en wat we doen, zijn niet wezenlijk veranderd in die tijd. Ik kon me er in ieder geval prima in verplaatsen.
Prachtig geacteerd door Bridges, Bottoms, Burstyn, Leachman en Johnson, waarvan die laatste twee een Oscar wonnen voor hun rol, Bridges en Burstyn waren genomineerd. Ook Sheperd is uitstekend en uitermate geloofwaardig als mooitje van de verstofte stadje waarvoor gewaarschuwd wordt. Je weet dat het slechts nieuws is, maar je snapt alsnog dat ze voor de bijl gaan. What else is there to do?
Bogdanovich heeft zijn film gevuld met emotie en menselijkheid. Zelfs de minder plezante trekken van zijn karakters lijkt hij meer te registreren (en soms zelfs te nuanceren) dan te veroordelen. Maar het voelt zo echt. Ik weet nu al dat dit een film is die ik ga herzien. Eenzelfde epische inhaalslag als Metalfist zal er niet inzitten op de MM schaal, maar aangezien ik nu op een 8,4 zit is een halfje erbij zeker niet ondenkbaar.
Prachtige review van Ebert trouwens. Op de vreemde grammaticale fout na dan. 8.4 - 4*
Heb de DVD al jaren liggen, maar wacht eigenlijk op een herziening van The Last Picture Show terwijl ik me eigenlijk niet met herzieningen wil bezighouden omdat ik nog teveel ongezien in de kast heb liggen. Een vicieuze cirkel noemt dat dan..
Ik heb het boek van The Last Picture Show ook nog (ongelezen) liggen



Ik merk dat ik een cast al vaak goed vind, maar in The Last Picture Show vind ik ze echt speciaal. 1 voor 1, maar heb toch wat uitblinkende acteurs en scènes:
Ten 1e Timothy Bottons, wat vind ik hem toch geweldig spelen als de goedhartige Sonny, hoe hij luistert naar de interessante verhalen van Sam the Lion op een winderig stuk land aan een meertje: puur goud.
Door Cybill Shepherd kwam ik op deze film, en wat een plaatje is ze ook weer in deze film, en al speelt ze een wat afwisselend leuk meisje, ik zie haar graag. Het kostte me gek genoeg een paar minuten de jongere Jeff Bridges te herkennen, die prima speelt.
Billy mag ik niet vergeten, geniaal ventje. Prachtige scène waarin hij en Sonny met zijn pet bezig zijn op Sam's begravenis en hoe tegenstrijdig zielig is het hoe hij even later zelf overlijdt met Sonny zijn rol hierin. Ik blijf maar doorgaan met Sonny's relaties, want ook Ruth en hij moet ik even noemen: bijzonder hoe 2 verdwaalde zielen elkaar opzoeken, en dat einde hè.. wow. Uit het niets besef je hoe Sonny er helemaal alleen voor staat.
Ook ik zit precies tussen een 4* en 4.5*... Zo uit mijn hoofd de beste zwartwit film die ik ooit zag.
Texasville lijkt me geweldig, maar de scores vermoeden helaas anders.
TLPS biedt een prachtig, levensecht portret van het leven in een klein, typisch stadje in Texas. De focus ligt voornamelijk op de opgroeiende vrienden Sonny en Duane, en vanuit dat blikveld bekijken we het dagelijkse leven in hun stadje, en het leven van hun stadsgenoten waarmee ze in aanraking komen. Het levert een fraai overzicht van het kleinestadsbestaan - de vriendschappen, de verveling, de feestjes, de relaties, het mooiste meisje van de stad die zonder het zelf te beseffen een wig drijft tussen vriendschappen, het langzaam verdwijnen van de paar leuke dingen die er te doen zijn, en het simpelweg ontgroeien van je omgeving. Geweldig acteerwerk ook over de hele breedte, en ik ken weinig films die zo'n levensecht beeld van het dagelijkse leven geven. Best langzaam, soms prachtig, soms bitter: ik ben onder de indruk. Naar boven afgerond, 4.5*.
glad you liked it! zelfs nog twee, drietiende puntjes hoger dan ik


Ondanks de mooie sfeer is de film soms wat verouderd. Klinkt wat raar nadat ik zo net de film prees omdat het de jaren '50 terugbracht. Dat is mooi, maar dan is het vergelijk ook snel gemaakt met bvb Rebel without a cause. Wel uit de jaren '50 en iets meer dynamiek. Maar het is toch nog genieten en de acteurs doen wel hun best.
De film is geschoten in zwart-wit, waar niks mis mee is. Niet dat ik het hier een enorm sterk pluspunt vond, maar je merkt wel dat je met zwart-wit toch een wat andere sfeer kan creëren. De film begint redelijk luchtig, maar wordt naar het einde toe serieuzer en droeviger. Zo blijft alles boeien, al moet ik bekennen dat ik de 2 uur speelduur wat aan de lange kant vond. Daar had wel een stukje af gemogen van mij. Geinig trouwens om een jonge Jeff Bridges te zien. Speelde prima, zoals de rest van de cast ook niet slecht was. Cybill Shepherd had ook nog een mooie, sexy zwembadscené.
3,5*
Het nadeel van films blind ingaan is dat je soms naar iets zit te kijken waar je écht op dat moment geen zin in hebt. Als ik geweten had dat The Last Picture Show weer een Amerikaanse coming of age film rond een groepje jongeren (met focus op tijdsbeeld) zou zijn, ik had de film allicht niet uitgezocht.
Het enige wat die film dan nog een beetje draaglijk maakt is de losse sfeer die er vaak hangt. Maar ook daar heeft Bogdanovich geen zin in, het is tristesse van begin tot het eind, geschoten in een druilerig zwart/wit en redelijk armoedige setting. Het maakte de film er echt niet beter op.
Zonder enige binding met welk personage dan ook zit je je dan vooral af te vragen wat deze film nu net wil brengen, of waarom je hiervoor 120 minuten zou gaan neerzetten. Een passend antwoord heb ik in die twee uur niet kunnen verzinnen, al was het dan niet wegens tijdsgebrek. Wie de personages en hun intriges wel interessant vindt of zich interesseert in het tijdsbeeld zal hier best wat kunnen uithalen, maar verder heeft deze film echt nul de ballen te bieden.
Een draak van een film, met vreselijk vervelende personages, lamlendige muziek en troosteloze cinematografie. En dat uitgesmeerd over meer dan twee uur (want uiteraard de lange versie gekeken). Mnee, volgende keer sneak peak ik toch even naar het genre alvorens aan een Amerikaanse klassieker te starten denk ik, even helemaal genoeg van vervelende Amerikaanse pubers die vervelende puberdingen doen, in welk decennium dan ook.
0.5*
Dat is er wel weer een voor de Canon hoor.


Met Onderhond blijf je lachen trouwens. Wat zou het saai zijn op MovieMeter zonder users zoals Onderhond.


Goede film, beslist, die echter naar mijn gevoelen wat tempo mist en toch wel in herhalingen vervalt en enigszins voorspelbaar is.
De acteurs, zonder uitzondering, hebben zich in hun rol uitstekend ingeleefd.
Nostalgisch waren de hits van beginjaren 50 : Frankie Laine, Kay Starr, Jo Stafford...
Ben Johnson zat in veel bekende westerns uit de jaren 40-60 als stuntman of acteur, waaronder Fort Apache, Shane en the Wild Bunch. Een aantal van de jongeren in de film, Jeff Bridges en Cybill Shepherd oa, zouden later succesvolle acteurs/actrices worden.
De film is gebaseerd op een verhaal van Larry McMurtry, een romanschrijver gespecialiseerd in verhalen van het Amerikaanse Westen.
Schitterende klassieker van Peter Bogdanovich. The Last Picture Show neemt zijn tijd om een mooi beeld te schetsen van een klein stadje in verval. Jongeren dromen van meer, ouderen komen niet meer weg, winkels sluiten, vertier is er weinig en de verveling slaat toe. Geweldig hoe Bogdanovich Anarene, Texas heeft weergegeven, en de zwart-wit beelden zorgen alleen maar voor nog meer sfeer.
Bottoms en Bridges zijn uitstekend als twee vrienden die steeds meer uit elkaar groeien, en Shepherd zet ook een interessante rol neer als het mooiste meisje van de school/stad. Dat weet ze zelf ook wel en ze kan heel manipulerend en sluw zijn, maar achter die façade gaat ook een grote onzekerheid schuil. Net zoals bij alle personages, want de toekomst ziet er voor de meeste niet al te rooskleurig uit. Het laatste gedeelte laat zien dat het stadje echt aan het uitsterven is (de bioscoop sluit zelfs), en dat laatste shot van het gezicht van Bottoms spreekt boekdelen.
Op zich wel aardig om zo'n gemeenschap en jongeren uit die tijd te zien, al wordt de film enigszins repetitief met mensen die net wel of net niet met elkaar zoenen of naar bed gaan.
Wel erg leuk om een jonge Jeff Bridges te zien, ik ken hem alleen als the Dude en daarna. Toen al een leuke gast met dezelfde uitstraling als later. Ook Timothy Bottoms doet het erg goed en zet een prima rol neer. Maar uiteindelijk toch net iets te saai en voor mij niet memorabel genoeg voor een hogere beoordeling.
3*