Election (1999)

Wat mis ik die tijd toch, soms.

De sfeer op de High School wordt sterk neergezet, de acteurs zetten spelen hun typische personages erg goed en de film bevat een portie fantastische humor. Één van de betere high school films die ik tot nu toe gezien heb.

Opvallend weinig recensies van deze droogkomische prent, een van mijn lievelingsfilms en Alexander Payne is toch geen onbekende, zeker sinds About Schmidt en Sideways.

Witherspoon is uitstekend maar de leukste scenes zijn misschien toch wel die met Campbell, de geadopteerde zus:

It's not like I'm a lesbian or anything. I'm attracted to the person. It's just that all the people I've been attracted to happen to be girls.

En zij dan in dat internaat op het eind samen met die meid met die borstelige wenkbrauwen, Jennifer, met als achtergrondmuziek Jennifer Juniper van Donovan...kostelijk!

Payne schuwt over-the-top camera trucjes niet en voegt daarmee veel extra humor toe. Neem bijv. de freeze-frame van de mond van Flick, de seksfantasie van McAllister, de close-up van zijn betrapt kijkende gezicht met bijensteek gecombineerd met die van de verontwaardigde omgeving...geweldig!

Broderick is perfect als relaxte leraar die als tegenwicht moet dienen tegen de vreselijk ambitieuze Tracy Flick. Eigenlijk bijna on-Amerikaans hoe satirisch dat hier wordt uitgebeeld, want diezelfde ambitie is toch een essentieel onderdeel van The American Dream. Maar het is ook een politieke satire. Er valt voor de Amerikaan nog steeds bar weinig te kiezen en er verandert bijna niets.

De manier waarop McAllisters avontuurtje afloopt is ook uit het leven gegrepen. En dan die oversekste collega, met dromen over zijn grote roman, die uiteindelijk prijsjes plakt in de supermarkt... Lekker zwarte, soms wat gemene humor ook. Wie op details let kan sowieso veel genieten van de film. Veel grappen ook, maar nooit lach-of-ik-schiet. De film blijft leuk om om de zoveel tijd weer eens te bekijken.

You Betzler!

Je ziet niet vaak zo'n intelligente komedie, of een messcherpe satire die zo toegankelijk is. Geweldige film, met vooral een glansrol voor Witherspoon, en ook een erg leuke Broderick, Klein en Campbell (hoe heeft die niet een mooiere carrière gehad?). Op misschien de simpele Paul na is ieder belangrijk personage goed uitgewerkt. De hele presentatie is ook erg leuk gedaan met de montage en verschillende voice-overs en perspectieven. Heerlijke dialogen ook vaak, en op momenten hilarisch. 4.0*.

Prachtige film over een tienermeisje op school die haar uiterste best doet om voorzitster te worden van de leerlingenraad. Een a-typische high-school movie met onsympathieke en pathetische personages die om die reden juist erg leuk zijn. Een wrange, scherpe en grappige komedie. Een origineel verhaal waarbij het verloop zich niet gemakkelijk laat voorspellen. Uitstekend gecast, maar Reese Witherspoon springt er toch wel uit.

Wat mij betreft nog steeds Payne’s beste film.

Election is in de eerste plaats een hilarische knipoog naar het electorale circus in de VS, met de apathische third-party candidate Tammy (Jessica Campbell) als boegbeeld van de honderd miljoen Amerikanen die iedere verkiezing gewoon thuisblijven. Haar speech in de gymzaal - “don’t vote at all” - vond ik dan ook een van de hoogtepunten uit deze film.

Fans van zwarte humor komen dus aan het trekken, al is Election zeker niet cynisch om cynisch te zijn. De film daagt je uit om het verhaal vanuit meerdere perspectieven te bekijken. Geen enkel personage kun je zomaar in een hokje duwen… Zélfs niet de irritante Clinton-wannabe Tracy Flick (geweldige rol van Witherspoon). Op het einde van de dag blijft ze een bitch, maar je snapt waar ze vandaan komt, ze is een product van haar omgeving. Heel wat mensen zouden in die specifieke omstandigheden wellicht op dezelfde manier in het leven staan. En de “rebelse” Tammy die ik hierboven noemde? Zij kan uiteindelijk altijd op het vangnet van haar rijke papa rekenen als het fout loopt.

Naar goede gewoonte blijft Payne trouw aan zijn thuisstaat Nebraska. Ik vind het in ieder geval een verademing om eens een andere omgeving te zien dan LA of New York (nu ja, op het einde na dan). De druilerige sfeer van Omaha geeft de film een uniek smoelwerk. Payne heeft duidelijk geen “A-locaties” nodig: ook uit “saaie” plekken, zoals een elekrtriciteitscentrale of een leeg voetbalveld, puurt hij schoonheid.

Payne vindt voorts altijd de juiste toon en behandelt ons, het publiek, niet als idioten. Enkel naar het einde toe mikt de film soms iets te veel op de makkelijke sensatie. Wat meer rust had geen kwaad gekund. Election kan dus net niet tippen aan American Beauty, die andere topper uit 1999… Maar 3,17* op MM? Dat is toch een beschamend lage score voor dit fantastische werkje (of klink ik nu als Tracy Flick)?

4,5*