When We Were Kings (1996)

Mooie film ja.

Uiterst interessante documentaire.

Hele goeie documentaire.

When we were kings is inderdaad een mooie film, maar ik heb de dvd eigenlijk gekocht voor de extra's... de twee gevechten van de profeet zelf.

A RUMBLE IN THE JUNGLE

&

THRILLA IN MANILLA

Dit is echt een toppertje..

extra's van when we were kings zijn inderdaad mega.

Vooral de chaos na de kamp in Zaïre is schitterend, al die Afrikanen die gek worden en die kleine trainer van Ali die zich een weg door de massa slaat. Wat me trouwens opviel was dat Ali de ganse kamp domineerde. Uit de overlevering (rope a dope) en de film van Mann meende ik te begrijpen dat Ali 7 rondes slaag kreeg om dan in ronde 8 toe te slaan. Mis dus... Ali won overtuigend al liet die Foreman een, voor zijn doen, slappe indruk.

Het zou wel schitterend zijn om een documentaire te maken over de thrilla in Manilla... Nog indrukwekkender dan de 'rumble in the jungle'

Deze surrealistische docu is nogal intens is. Auw, James Brown en Don King stalen wat mij betreft de show. 4.5

prachtig idd, evenals 'thrilla in Manilla'

4,5*

ik heb de dvd ook gekocht en WAUW! Ik heb mijn familie vaak horen praten over de gevechten van Ali Live en ik geloofde ze wel, maar damn wat waren dat voor gevechten....

Ik kreeg rillingen en tranen tegelijk toe ik naar de extra's keek van het gevecht Thrilla in Manilla tegen Joe Frazier.

Dat twee mannen (die overigens goede vrienden van elkaar zijn) elkaar zo erg kunnen afmaken en zich niet overgeven aan elkaar. Als dat gevecht nog 1 ronde langer had geduurd.... was er een dode gevallen....

'Mooi' hoe Ali na het einde van de partij in elkaar stortte.... en het feit dat Frazier een deel van de partij 'blind' heeft gevochten....

Dit waren de twee beste vechters aller tijden.....

Erg mooie documentaire inderdaad, lekker rauw, zeker de moeite waard. 4*

Ik hoor net dat Kees Jansma in beeld verschijnt. Toen was hij nog niet "Kale Kees".

De reden dat ik ben gaan boksen is Muhammed Ali... Een grootste sportman met een onbevlekte reputatie. Hij blijft the greatest of all time

mooi dat die zei: It is befitting that I leave the game just like I came in, beating a big bad monster who knocks out everybody and no one can whup him. So when little Cassius Clay from Louisville, Kentucky, came up to stop Sonny Liston. The man who annihilated Floyd Patterson twice. HE WAS GONNA KILL ME! But he hit harder than George. His reach is longer than George's. He's a better boxer than George. And I'm better now than I was when you saw that 22-years old undeveloped kid running from Sonny Liston. I'm experienced now, professional. Jaws been broke, been knocked down a couple of times, I'm bad! Been chopping trees. I done something new for this fight. I done wrestled with an alligator. That's right. I have wrestled with an alligator. I done tussled with a whale. I done handcuffed lightning, thrown thunder in jail. That's bad! Only last week I murdered a rock, injured a stone, hospitalised a brick! I'm so mean I make medicine sick!

Muhammad Ali, de beste athleet ooit hij heeft het vaak bewezen in zijn moeilijke periode

Docu over Muhammad Ali en diens titelgevecht tegen George Foreman in Zaire, waar een in tijgerpakjes rondparaderende Mobutu de scepter zwaait. Film probeert dit gevecht te zetten in de context van ‘the finest black hour’, waar zwart talent zijn krachten bundelt en activisme effect sorteert. Dat betekent wel dat je door wat James Brown heenmoet helaas, maar het was leuk eens kennis te maken met Ali. Ik kende alleen die opschepperige kant van hem en wist niet dat hij inderdaad geestig en charismatisch is. Er wordt geduldig naar het gevecht toegeleefd. Met commentaar door Spike Lee en Norman Mailer. Beter dan menige boksfilm.

De beste documentaire die ik ooit heb gezien.

Normaal kost het me moeite om me mee te laten nemen door 't verhaal maar hier gebeurde dat als vanzelf.

Genuanceerde blik op de Rumble in the Jungle en alles eromheen.

Leuk dat Ali z'n uitspraken ook bijna altijd laat rijmen.

Wederom een hele aardige docu maar wel een pak minder dan Ali: Through the Eyes of the World. Deze focust zich volledig op het gevecht met Foreman en doet dat vakkkundig en goed maar vooral de muzikale intermezzo's doen de film weinig goed. Ook krijg je de indruk dat de betrokkenen het allemaal nog wat grootser maken dan het al was. Bovendien komt Foreman er redelijk bekaaid af en wordt er toch wel erg gefocust op Ali om het een echt evenwichtige docu over dit gevecht te laten worden.

Kortom vermakelijk maar voor mensen die echt geinteresseerd in Ali zijn is Through the Eyes of the World toch een stuk interessanter.

3,5

Genieten geblazen, The Greatest.

Goede docu!

Wist voor dat ik ging kijken eigenlijk bijna niks van Muhammad Ali als persoon.

Alleen dat het misschien wel de beste sportman aller tijden is.

Maar wat een intrigerende, sociale en intelligente man. Hij heeft een politieke boodschap die hij ontzettend goed weet te formuleren. Af en toe vroeg ik me wel af hoeveel er geregisseerd was. Hij sprak af en toe taal die te mooi leek te zijn om spontaan te uiten. Geregisseerd of niet, de man heeft charisma en inhoud. Waren er tegenwoordig maar meer van dit soort sportlegendes.

Ali is voor mij mede door deze docu de beste sportman aller tijden. Een ware held.

Aardige docu, die zonder verteller komt met een stroom van unieke historische beelden die voor zichzelf spreken. Ali is een charismatisch figuur met humor, maar ik lees nooit ergens iets over de arrogantie die de man had en zijn drang naar aandacht. Daardoor vind ik hem niet altijd even sympathiek, terwijl de docu hem enorm verheerlijkt.

De docu draait allemaal om dat ene gevecht, waardoor het na verloop van tijd wat in herhaling valt. Op den duur heb je het wel gehad met het constante gebash van met name Ali. Je krijgt ergens ook wel medelijden met Foreman. Heel Zaïre was voor Ali, een enorm voordeel en daar maakte hij ook gebruik van. Het had wat geweest als Foreman die grote bek had gesnoerd. Tyson was net even te laat geboren helaas.

3*

Prachtige documentaire over het legendarische Rumble in the Jungle, 's werelds grootste boxwedstrijd ooit. Muhammed Ali vs. George Foreman. Prachtig portret over de wedstrijd, Muhammed Ali als persoon en zijn invloed in de black culture. Komt vooral naar boven dat Ali een uitgesproken en intelligent persoon is, hij had van mij de politiek in mogen gaan.

Legendarische wedstrijd, legendarische legende en een heerlijke soulsoundtrack maakt deze documentaire een feest om naar te kijken, dikke 4*

Informatief en sfeervol. Met name dat laatste valt op. Veel aandacht voor Ali uiteraard, een beetje voor Foreman (iets meer had gemogen), maar ook voor het spul dat meereisde naar Zaïre. Met James Brown en B.B. King heb je dan ook meteen een aardige soundtrack te pakken. Echt Afrikaans wordt het als de succubus in beeld en ter sprake komt. Don King moet je zien om het te geloven. De opbouw naar het gevecht had iets grootser gekund, maar soit. Hoe Ali voor en tijdens de wedstrijd zijn eigen angst afbluft en de hele (boks)wereld verbaast laat toekijken, is werkelijk geweldig. Ali, boma ye!

Sfeervolle en broeierige (mede door de prima montage) documentaire waarbij Ali deze keer vooral buiten de ring de show steelt.Daarnaast ook nog een uitstekend tijdsbeeld met een prachtige,bijpassende soundtrack.Een klassieker in het genre.

Interessante film, ik ben niet zo thuis in de bokswereld, natuurlijk ken ik de grote namen wel maar daar blijft het ook bij. Na deze docu weet ik er niet ineens alles van want de boksers worden enkel gevolgd naar een wedstrijd toe. Mooi om te zien hoe Ali de mensen vermaakt, hij is welbespraakt, maakt grapjes en intimideert zijn tegenstander en is vooral een entertainer die de mensen opzweept. Ik weet niet veel van zijn leven maar in deze docu vind ik hem een geweldige sportman.

Als sportliefhebber is het altijd leuk om te zien dat er achter de bekende kampioen een onbekende mens zit, die ook heel andere zaken te melden heeft. Zo wordt hier Muhammad Ali's band met Afrika mooi in beeld gebracht en versterkt door de muziek van bekende zwarte artiesten. De korte sportieve explosie aan het eind is heftig en natuurlijk de climax. Maar er wordt dan toch iets te lang naar toe gewerkt. Dit is leuk om eens te zien in ieder geval en beter dan verwacht.

Erg mooie docu. Waarin we kunnen genieten van Ali en al zijn fratsen. Tegen een George Foreman die geacht werd Ali te verpulveren. George sloeg in die tijd werkelijk iedereen KO. Volgens de kenners was hij beter, sterker, jonger en gezegend met een enorme stootkracht die zijn weerga niet kende.

Ali was volgens vele over the hill. Wat natuurlijk ook zo was.

In feite heb je 2 Ali's. Een van voor zijn ruim 3 jarige schorsing. En een van na zijn schorsing.

Voor zijn schorsing was Ali een danser, razend snel voetenwerk zorgde ervoor dat hij vrijwel nooit geraakt werd. In feite had hij niet eens een dekking. Flitsend danste hij over het canvas. En ook zijn combinatie punches waren razend snel. Ongekend in de Heavy Weight divisie.

Na zijn schorsing was het voetenwerk grotendeels verdwenen. Je zag er nog wel flitsen van. Maar nooit meer in die mate van voor zijn schorsing. Hij moest zich een vrijwel nieuwe stijl aanmeten. Het nadeel was dat hij veel en veel meer rake klappen te incasseren kreeg. Er is ook lange tijd getwijfeld of Ali wel een echt boxers hart had. Uiteindelijk is gebleken dat ook zijn incasseringsvermogen op een enorm hoog nivo lag. Met alle gevolgen vandien. Plus dat hij in staat was om tijdens het gevecht impulsief van strategie te veranderen.

Want laten we niet vergeten dat hij na de eerste ronde de rope a dope verzon, om zo Foreman te verslaan. Er is nooit op getraind !!

Rope a dope houdt in dat de opsodemieter die je krijgt gedeeltelijk door de touwen wordt opgevangen. Waardoor de opsodemieter in feite minder hard aankomt.

Plus daarbij begon Ali allerlei truucjes uit te halen. Door opeens meerder malen met rechts te openen. En stoot vol risico. Dat omdat je dekking even weg is. Not done in de professionele boxsport. Hij verstaste Foreman daar ook compleet mee.

Tijdens het gevecht sarde Ali ook aan de lopende band. Als Foreman weer eens enorm had uitgehaald. Snauwde Ali hem oa toe " is that all you got George" ? Iets wat Foreman razend maakte. Mission accomplished wat dat betreft. En dat was inderdaad alles wat Foreman had. En de rope a dope deed zijn werk. Om er vervolgen al counterend weer uit te komen. Met mooie combinaties. Foreman was leeg en Ali maakt het karwei prachtig af. Iets waar hij de hele avond al op zat te loeren.

Prachtige docu waarin favoriet Foreman niet opgewassen bleek tegen het denkwerk van de beste en vooral de mooiste boxer ooit. MUHAMMED ALI.

Alleen jammer dat scumbag Don King definitief een voet tussen de deur kreeg in de boxsport. Door dit gevecht te mogen organiseren.

Uitstekende documentaire, niet zozeer over de hele carrière van Ali maar vooral gericht op de legendarische wedstrijd uit 1974 tegen George Foreman in Zaïre. Ali is natuurlijk een dankbaar onderwerp; als documentairemaker hoef je hem feitelijk alleen maar in beeld te brengen en hij verkoopt zichzelf als een boksende stand-up comedian. Desondanks zijn er zinnige interviews met allerlei betrokkenen en journalisten van toen toegevoegd, die het geheel nog wat extra meerwaarde geven. Geweldige archiefopnamen in ieder geval, en voor een complete leek als ik was de documentaire zelfs behoorlijk spannend, aangezien ik de uitkomst van de wedstrijd niet wist!

Een docu die ik al wilde zien sinds 1996. Die staat dus al op de watchlist sinds ik hem op een VHS band in de videotheek zag staan. En de faam van deze documentaire is niet voor niks, ook al heb je niet veel met de bokssport. When We Were Kings in een indrukwekkend stukje geschiedenis (niet alleen sport, ook socio-politiek)) en een mooi portret van een legendarische wedstrijd en legende. De overgeleverde beelden zijn in goede staat, en er is een lekkere soundtrack.

4*

Ali, boma ye! Ali, boma ye!

Tijdens het sporten deze documentaire er doorgedraaid en achteraf het idee dat ik dit toch al eens gezien had. Maar dat mocht de pret niet drukken want met verschillende boeken in de boekenkast en vroeger een poster op mijn slaapkamer lijkt het me duidelijk dat ik me wel interesseer in het karakter Muhammad Ali en dan gaat een dergelijke docu erin als zoete koek.

En wat een fascinerende figuur is deze man toch. Normaal heb ik een bloedhekel aan opscheppers en 'loudmouths' maar Ali heeft natuurlijk de bewijsdrang en erlijst die hem recht van spreken geeft en wat doe de man dat toch overtuigend en met veel charisma. Ik krijg spontaan medelijden met Will Smith en zijn fletse vertoning die overduidelijk de opdracht van Michael Mann kreeg een sobere en onzekere Ali neer te zetten, het staat in een schril contrast met de werkelijkheid. Desondanks is de vraag met al die praatjes of je nu een tering hekel aan de man moet hebben of je in moet laten palmen, en ik moet zeggen dat toch het laatste gebeurt met zijn quotes, humor en snedige opmerkingen. Ali betovert en magnetiseert.

We zouden al bijna voorbij gaan aan de dip waar de carrière van Ali op dat moment in zat met zijn schorsing, verdampte vermogen, persona non grata en alle analyses dat de beste man over zijn top was en kanonnenvoer zou zijn voor 'hardhitter' Foreman. En wat een opbouw is het toch naar de befaamde 'Rumble in the Jungle' met een halve volksverhuizing qua artiesten, sporters en entourage en andere notabelen. En wat een psychologisch spel wordt er toch gespeeld vanaf Ali's kant waar de bevolking opgezweept wordt tot een soort ware haat richting Foreman waarvan men niet eens wist dat de beste man ook een kleurling was. En heel veel dingen vielen toch wel in het nadeel van de minder bespraakte Foreman die zijn imago ook geen goed beurt verleende met zoiets als de herdershond. De schijn tegen hebben noemen ze dat.

En wat wordt de boel in die zin opgezweept terwijl het gevecht niet eens zo heel bijzonder is met 'de rope-a-dope' en een schaarse aanval van Ali op het moment wanneer Foreman moe is met de afloop die maar al te bekend is. Achteraf toch wel treurig, de psychologische oorlogsvoering die zwaar viel bij Foreman ook de de jaren er na waar de beste man geplaagd werd door depressies. Van de andere kant is het zowel legendarisch als fascinerend wat een icoon als Muhammad Ali los weet te maken. En zo is When we we're Kings toch een uitermate boeiende en sterke documentaire.