
Buffalo '66 (1998)
Verenigde Staten
Drama / Romantiek
110 minuten
geregisseerd door Vincent Gallo
met Vincent Gallo, Christina Ricci en Ben Gazzara
Na vijf jaar komt Billy Brown vrij uit de gevangenis. Hij neemt zich voor om twee dingen te doen: zijn ouders bezoeken, die al die tijd dachten dat hij gelukkig getrouwd was en een leuke job had, en de football speler om het leven brengen die vijf jaar voordien the Bills de Super Bowl heeft doen verliezen en dus ook Billy's weddenschap de mist heeft doen ingaan. Het was zijn fout dat Billy de bookmaker niet kon terugbetalen en de gevangenis invloog. Tijdens een plaspauze onderweg kidnapt Billy de jonge Layla uit een dansstudio en gebiedt haar zich voor te doen als zijn vrouw.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=1duitd-N1Us
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.


Enerzijds had ik de film visueel graag wat consistenter gezien – bijvoorbeeld de kadertjes die uit de achtergrond naar voren komen vind ik niet zo'n geslaagd stijlmiddel – en anderzijds zorgt de afwisseling voor twee mooie scènes, te weten Ricci’s tapdans in de bowlinghal en het eerste einde (de mensen die de film gezien hebben weten waar ik op doel).
Eens. Visueel bij momenten indrukwekkend, maar niet alle vondsten werken even goed. Die kadertjes vond ik evenmin geslaagd. Dit geldt wat mij betreft eveneens voor de score, waarbij niet alles hetzelfde niveau haalt.
Verder een aandoenlijke en zelfs komische prent. Aanvankelijk was Billy Brown me wat té neurotisch, maar geleidelijk aan begin je toch mee te leven. Gallo beschikt natuurlijk over het nodige charisma, en ik hou wel van z'n stijl (cool lederen jasje overigens waarin we hem tijdens het tweede deel van de film zien).
Ook Christina Ricci wist me hier geweldig te charmeren. Een lief en grappig personage dat niet alleen het hart van de ouders (met een fantástische Ben Gazzara) maar ook dat van de kijker steelt.
Mooi filmpje dat opvallende luchtige momenten kent en een aantal sublieme scènes in huis heeft. Net niet compleet weggeblazen, maar toch 4*. Moet The Brown Bunny ook maar eens herzien.

Pluspunten zijn vooral de visuele pareltjes. Telkens komt Gallo (als regisseur) met een verrassend stijlelement dat dan ook nog perfect past in het verhaal. Geen geval van 'och, laten we dit nog eens uitproberen'. En figuren als die ouders zijn gewoon fantastisch. Het valt me op dat ik na de deels valse start (wat ik eerder uitgelegd heb) enorm gefascineerd was door deze prent. Gallo slaagt er ondanks z'n neurositeit en egoïsme toch om samen met de mooi Ricci je als kijker vast te grijpen en mee te sleuren in hte verhaal. Niet van 'WOW', maar je bent gewoon mee.
Visueel is dit een enorm sterke film die me nog lang zal bijblijven.
Op aanraden van Niethie gisteren gekocht in Rotterdam. Had deze ook al op mijn computer staan maar ben blij dat ik de dvd heb.
Gallo heeft echt tallent, de man acteerd erg goed en heeft blijkbaar ook tallend in het filmmaken. Ik kende hem alleen maar van Trouble every day, waar ik hem ook erg goed vond acteren.
Het scénario is erg sterk, mooie dialogen en geweldige personages.
4* met grote kans op verhoging


Vincent Gallo & Christina Ricci zetten erg overtuigend hun rollen neer alleen kon het me niet echt duidelijk worden waarom haar personage Layla zo gehecht raakt aan Billy, hij was alles behalve aardig tegen haar en heeft der gekidnapt?. Dit werd me niet echt helemaal duidelijk en voelde ook niet altijd even realistisch aan.
Het einde was wel erg mooi geschoten de stilstaande beelden van de zogenaamde moord waren erg indrukwekkend, en de muziek daarbij vulde het perfect aan.
Buffalo '66 is voor mij persoonlijk niet echt te vergelijken met andere films, er wordt sterk geacteerd en de manier van monteren komt origineel en lekker alternatief over.
Toch had ik graag nog wat meer spanningen willen zien tussen Billy & Layla, maarja je kan niet alles hebben

3,5*
Verder inderdaad vermakelijk, maar toch minder dan ik had verwacht. En dat zit hem denk ik vooral in het feit dat het me visueel akelig tegenviel. Camerawerk is nog wel de moeite waard, maar de kleuren zijn erg flets. Bovenal vond ik bepaalde stijlkeuzes, zoals die frames ineens midden in beeld wel origineel maar eigenlijk gewoon te lelijk en goedkoop ogen.
De muziek was daarentegen wel de moeite waard. Verhaaltje is verder leuk, draait vooral om de personages en hun sterke chemie, en wat grappige situaties. Qua sfeertje werkt het ook wel goed.
Al met al wat minder dan verwacht. Wel nog steeds een leuk origineel filmpje met een zoals altijd sterke Gallo, maar had toch wat overtuigender kunnen zijn.
3.5*
maar de kleuren zijn erg flets
Oei, de kleuren en de inderdaad wat 'fletse' look maken juist deze film voor mij. Sluit perfect aan bij de wat trieste omgeving en het verhaaltje. Veel shots worden er memorabel door, wat met standaard kleurgebruik nooit bereikt zou zijn. Vond het er in ieder geval erg mooi uitzien.
Score verhoogd van 4,5 naar 5 sterren.
Geen idee meer waar ik deze tip vandaan heb, maar deze parel verdient een groter publiek.
@Arnie,
De vergelijking dit Arnie maakt met Paris, Texas gaat volgens mij niet verder dan dat er enige gelijkenis bestaat tussen de koppen van Vincent Gallo en Harry Dean Stanton. Paris, Texas is trouwens een veel betere film.
Oei, de kleuren en de inderdaad wat 'fletse' look maken juist deze film voor mij. Sluit perfect aan bij de wat trieste omgeving en het verhaaltje. Veel shots worden er memorabel door, wat met standaard kleurgebruik nooit bereikt zou zijn. Vond het er in ieder geval erg mooi uitzien.
Dit. Juist het kleurgebruik spreekt mij erg aan aan deze film (: past er erg goed bij
Blijf dit een mooie, bijna aandoenlijke film vinden!
4 sterren
That's why people call you Goon. Do you know why they call you Goon? Because you're retarded. And you're ugly. You're an ugly retard. And they call you Goon because you're ugly and retarded. And you'll always be Goon.
Schitterend.
Jammer, want het is eigenlijk een heel interessante film, met verfrissend kleurgebruik (soms is het net alsof de achtergrond heen en weer golft) en leuk, opvallend cameragebruik.
Evenwel een aanrader en een film die in de tweede kijkbeurt waarschijnlijk hoger gewaardeerd kan worden.
3,5*
Aparte film. Veel vreemde personages, die veel vreemde, onlogische keuzes maken, maar tegelijkertijd vond ik het allemaal wel een stuk boeiender dan de ''normale'' dramafilm, dus ergens doen ze dan toch iets goed. Gallo en Ricci spelen ook gewoon erg sterk, dus dat helpt ook al mee.
Verder hou ik vaak wel van films met dit soort bewuste ''lelijkheid''. Het zorgt voor een grimmig en apart sfeertje, beetje vergelijkbaar met bijvoorbeeld Henry: Portrait of a Serial Killer of Clean, Shaven. Ook het einde kwam als een grote verassing. Gezien het grauwe sfeertje in de film had ik een veel wranger einde verwacht, en juist absoluut niet zo'n happy ending. Vond het wel sterk op zich. De soundtrack vond ik dan wel weer wat minder.
Moet deze film nog even laten inwerken denk ik. Voorlopig een ruime 3,5*.
Vincent Gallo waar moet ik hem weer van kennen? Zo'n bekende kop heeft die gast.
Verwachtte het ook al wel een beetje, heb het de laatste tijd toch wat moeilijker met het type personage dat Gallo hier neerzet. Iets té getergd misschien, ook met iets teveel ingebouwde verklaringen waarom hij zo geworden is. Al moet ik toegeven dat Gallo als acteur nog wel steeds overtuigt. Ricci ook trouwens, de twee doen het geweldig.
Visueel had ik het ook wat lastig. Nog steeds wel duidelijk de strakke kadrering en zeer bewust camerawerk, maar de grijs/bruine look van de film ging me uiteindelijk toch wat tegenstaan. Daar veranderde die eindscene niks meer aan. Tegenwoordig ook iets minder speciaal dan vroeger en qua esthetiek en uitvoering vond ik het niet zo geslaagd meer.
Maar er valt nog steeds genoeg te genieten. Twee boeiende personages, een fijne soundtrack, aardig camerawerk. En het happy end blijft een zeer duidelijk plus, gelukkig was ik dat na de eerste kijkbeurt alweer vergeten.
Zeker geen slechte film, zeker de moeite, maar ook zeker niet meer het meesterwerk dat ik er ooit in zag.
3.5*
Geweldig stel acteurs natuurlijk, in de eerste plaats Gallo zelf, wat een uitstraling heeft die vent ook, en Ricci als de reddende engel van dienst is aanbiddelijk. Huston en Gazzara als de ouders, liefdeloos op het waanzinnige af, ook al fantastisch.
Dit staat er verder gewoon heel goed op, en het geheel heeft een droge, zwartkomische ondertoon. De fraaie, Dennis Potter-achtige intermezzo's (een croonende - nou ja, playbackende - Gazzara en een tapdansende Ricci) zijn twee mooie kersen op de taart.
Als de film werkelijk gaat ontroeren en de apotheose nadert, hoop ik op een finale die hier een meesterwerk van maakt, maar Gallo's keuze (qua scenario en regie, bedoel ik) stelt me om één of andere reden toch ietwat teleur.
Soit, ook op deze manier blijft dit een uitstekende film.