No Man's Land (2001)

Laat maar zitten als jij er blij van wordt dan is het een komedie , ik weet wel beter het is gewoon een Oorlogs/Drama.

In One Flew Over the Cuckoo's Nest zit ook veel (git)zwarte cynische humor in en is ook geen komedie maar een mooi drama.

Best een goede film, waarbij vooral de manier waarop de VN wordt neergezet erg goed uitgewerkt is. De machteloosheid, bureaucratie en vooral ook de besluiteloosheid worden vaak met een bepaalde vorm van satire weergegeven.

Ik had vooraf een wat komischer film verwacht, maar het drama staat uiteindelijk toch wel voorop. Een groot probleem wordt geprojecteerd op een paar personen, die het allemaal op hun eigen manier erg zwaar krijgen in de loopgraaf. De mannen acteren overtuigend en op een gegeven moment kreeg ik toch wel enigszins medelijden met ze. Gelukkig wordt het door de humor nooit echt heel zwaar en zitten er ondanks de ellende nog best wel wat luchtige momenten doorheen verweven.

Richting het einde vond ik het allemaal iets inzakken, al moet gezegd worden dat het einde zelf dan wel weer sterk is. Het gaf best wel een rotgevoel om die man zo aan zijn lot overgelaten te zien blijven zitten op een mijn, waar hij met geen mogelijkheid meer vanaf kan. De manier waarop de zinloosheid van deze oorlog wordt weergeven is zeker origineel te noemen. No Man’s Land boeide grotendeels en is bovengemiddeld goed dankzij vooral de erg goed verpakte boodschap en de goede balans van het geheel.

3,5*

"De Smurfen zijn er! De Smurfen zijn er!"

Wat een meeslepende, tragische komedie is dit, die oorlog, de Joegoslavische oorlog in het algemeen, de VN en de culturele verschillen in Europa (niet alleen de Balkan) op een luchtige wijze laat zien. Zou het er mee te maken hebben dat Frankrijk een dikke vinger in de pap had? Want de man die de Britse officier speelt, zet toch wel het grootste stereotype van een arrogante, walgelijke Engelsman neer. Het had van mij wel allemaal nog iets ridiculer gemogen, zoals ik de chaotische karakters en verhaallijnen ken uit andere balkanfilms. Ook was het tempo soms iets te sloom, naar mijn mening. Ik heb geen probleem met 'langzame films', maar dan moet de rest (regie, acteerprestaties, etc.) wel interessant genoeg zijn om je niet te storen aan het tempo zelf. Mijn Servo-Kroatisch is helaas niet goed genoeg om het verschil te horen tussen een Servisch en Bosnisch accent, terwijl dat juist een toegevoegde waarde waarschijnlijk zal zijn bij de humor begrijpen van Ničija Zemlja. Om dit de beste (Voormalig) Joegoslavische film of Balkan-film te noemen vind ik absoluut niet waar en toch enigzins een belediging voor het prachtige filmoeuvre dat dit schiereiland heeft toegevoegd aan de Europese Cinema. Verder heb ik me vooral geamuseerd en was er weinig slechts te zeggen.

Mooie zoetzure film over de burgeroorlog in wat ooit Joegoslavië genoemd werd. Een lading elementen komen op een slimme manier voorbij, waaonder het onzinnige van een oorlog, het vernietigende van mijnen, de rol van de media, en de rol van de VN. Bovendien is het ook een van de weinige films die ik ken waarin de VN een rol speelt dat verdergaat dan achtergrondvulling bij de plaatjes. (ook al wordt juist in deze film de rol van de VN in een oorlog als een soort achtergrondvulling neergezet)

Het zure van de oorlog wordt zoet gebracht met de nodige humor (in ik meen een Frans/Belgische stijl), zonder dat de film ons laat vergeten dat een oorlog echt zuur is. In die zin vind ik dat het een realistischer en completer beeld biedt dan menig oorlogsfilm uit Hollywood. Verassende film.

Deed mij denken aan een Amerikaanse film uit de 1970/tiger jaren, die speelde op een klein eiland in de Pacific tijdens W.O.II waar een Amerikaanse- en een Japanse soldaat 'aan elkaar moesten wennen'.
Kan iemand mij aan de titel van die film helpen ?

ik denk: None But the Brave (1965)

Nee dat is Hell in the Pacific

Hartstikke goed van jou. Ik ben meteen een tip rijker.

Hell in the Pacific, dat is de film die ik bedoelde. Wendyvortex bedankt.

De zinloosheid, maar meer nog, de absurditeit van oorlog, dat is wat me vooral bijblijft na het zien van dit drama, doorspekt met soms zwarte- en soms bijna slapstickhumor.
De manier waarop twee mensen met elkaar omgaan, omdat ze tot een andere bevolkingsgroep behoren, terwijl ze in werkelijkheid gewoon fijne buren zouden kunnen zijn: is dat niet een bizar gegeven van elke oorlog ?
Daar waar bij de VN-mensen (met de zware lasten van de bureaucratie) en journalisten de humor overheerst, overheerst in de situatie van de drie hoofdacteurs de realiteit; iets waar ze alle drie een belangrijke inbreng in hebben.
Het einde is hard en vooral ijs-, ijskoud.

Niet het meesterwerk waarop ik bij dit soort films stiekem hoop, maar zeker wel goed. Het komedie/satire randje werkt wonderwel, zonder iets van de ernst van de situatie weg te nemen of het geheel slapstickachtig te maken. We zijn inmiddels een klein half uurtje verder, maar er galmen nog wel wat zaken na. Het einde is daar slechts een onderdeel van.

Alleen is deze film wel één grote satire in tegenstelling tot vele andere films met humor.

Ieder zijn mening