Hell in the Pacific (1968)

Je bent me voor, wilde deze ook plaatsen vandaag.

Ik zag niet zo lang geleden een documentaire over Lee Marvin op de BBC en daarin zag ik een stukje uit deze film. Dat stukje maakte me zo nieuwsgierig dat ik deze maar eens heb gehuurd en ik ben niet teleurgesteld:

Het acteren is wat deze film voornamelijk zo goed maakt, Marvin speelt de wat arrogante Amerikaan en Mifune speelt de achterdochtige Japanner. Wat heerlijke scènes oplevert bijvoorbeeld waarneer Marvin word gevangen door Mifune en even later andersom

De film word nooit slecht, alleen weet Boorman mij als kijker niet altijd te boeien. Waar Gus van Sant in Gerry en Elphant mij met "saaie" scènes toch weet te boeien, lukt dat Boorman helaas niet altijd. Hij durft wel scènes te laten zien waar niet veel in gebeurd maar hij mist de mooie shots en het briljante camerawerk om het dan toch boeiend te laten wezen.
Het is jammer maar geen ramp de film heeft zoals gezegd een paar heerlijke scènes tussen Mifune en Marvin en dat maakt het al een feest om naar te kijken.

Al met al dus een dikke 3.5* sterren.
* Cast Away heeft trouwens goed gekeken naar deze film.

Briljante rollen van Marvin en Mifune. Het briljante camerawerk zag ik er anders wel in, zeer mooie fotografie van Conrad A. Hall. Met als gevolg dat het eiland erg sinister oogt. Boorman maakte er een mix van drama met wat thriller elementen van, die misschien voor sommige in het begin erg komisch lijken. Na verloop van tijd begint dit om te slaan in het besef dat het toch wel erg tragisch is wat die twee aan het doen zijn. Het laatste stuk vond ik echter afbreuk doen aan de film tot dan toe. Haalt voor mij het cijfer flink omlaag. Lalo Schifrin's score is ook zeer te pruimen trouwens. 4 sterren

Het alternatieve einde gezien?

Was dat die waarbij ze beiden door een bombardement op een ander eiland om het leven kwamen?

Een film die gewoon is wat het zegt dat het is. Je hebt gewoon twee mannen op een eiland. De één spreekt alleen Japans en de ander alleen Engels. Wat je bij de "oorlogsfilms" uit de periode nog wel eens zag is dat de Japanners of de Duitsers met zo'n irritant accent spraken. Daar is geen enkele sprake van en dat verhoogt het effect van de film.

Ik vind overigens het einde wat neo hierboven beschrijft het beste einde. Het alternatieve einde vind ik beduidend minder. Wat mij betreft was dit het perfecte en enige logische einde voor een verder geweldige film. Omdat de film maar 2 acteurs bevat moeten zij de film dragen en dat doen ze beide fantastisch. De muziek en cinematografie mogen er ook zeker wezen.

4,5 *

Schromelijk ondergewaardeerd! Deze film is beter dan cast away (als we het toch over eilanden met mannen erop hebben).

Geniale vondst om een yank en een japanner de oorlog te laten overdoen op een onbewoond eiland, terwijl de oorlog allang is afgelopen

Ik heb deze film in begin jaren negentig met mijn schoonzus bekeken. Heel boeiend!

Interessant gegeven dat helaas geen geweldige film oplevert. Marvin en Mifune doen het uitstekend, maar ik vond de film als geheel niet genoeg overtuigen voor een echt goede waardering. Niettemin is dit een redelijk unieke en gedurfde film. De kracht zit hem in de eenvoud.

3*

gisternacht opgenomen, vanmiddag bekeken. ik kan me hierin prima vinden, sluit me erbij aan. hoef ik het zelf niet nog eens allemaal te type!

* * *

Niet slecht, een tweegevecht (kat en muisspel) op een verlaten eiland. Wat positief was dat de Japanner geen Engels sprak. De film leek wat op Enemy Mine (1985) met ook 2 hoofdpersonages op een verlaten planeet.

Sterk begin, waarna jammer genoeg een langgerekt kat-en-muis spelletje volgt. Behalve dat gedeelte een behoorlijk boeiende film, die ervoor zorgt dat ik Deliverance toch binnenkort eens ga zien. Visueel soms best aardig, mooie fotografie en prima rollen van zowel Mifune als Marvin.

3.5*

Deze afgelopen week bekeken (had hem maanden geleden op genomen), nadat ik hem jaren geleden al eens had gezien.

Marvin en Mifune die samen W.O.2 uitvechten.

Eerlijk gezegd was de herrinering toch mooier dan de daadwerkelijke film.
Het lange kat en muis-spel was stukken simpeler en korter dan dat ik dacht.

Possitief is dat beide acteurs zeer goede acteerprestaties neerzetten en dat ze ook aan elkaar gewaagd zijn.
Ook komen allebei de karakters even goed uit de verf (niet dat het ene personage meer aan bod komt, of veel sterker is)
.
Sowieso vind ik het knap dat een film met slechts twee acteurs op een onbewoond eiland voortdurend de spanning er in weet te houden.

Naar het einde toe wordt het allemaal ietsje minder en boeide het me niet meer zo.... tot aan het wel zeer cynische en plotselinge einde...

Ik geef hem vanwege de originaliteit en het goede spel een acht, ofwel vier sterren.

PS: Ik ken alleen het einde dat de boel ontploft op het andere eiland, hoe gaat het in de andere versie dan?

Deze dvd is te koop voor €4,- bij cdwow.

Ik heb een tegoedbon gebruikt van €2,- dus ik heb deze film net voor €2,50 besteld. Niet gek toch?

Een Amerikaan en een Japanner die hun eigen oorlog uitvechten op een onbewoond eiland. Lee Marvin en Toshirô Mifune zetten beiden een prima acteerprestatie neer. Ondanks dat er in de hele film maar 2 personages voorkomen blijft het toch boeiend genoeg om nooit saai te worden. Beide mannen zijn aan elkaar gewaagd en ik had niet het idee dat de regisseur één personage als goede en de andere als slechte wou neerzetten. Beiden hebben hun goede en slechte momenten, en dat is een goede keuze van de regisseur.
Op een gegeven moment besluiten de mannen ondanks de taalbarrière dan toch om te gaan samenwerken en raken ze uiteindelijk van het eiland af.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het jammer vind dat ze op het einde weer ruzie krijgen en dat de boel dan ook nog eens ontploft.
Maarja, het is in elk geval toch een fijne film geworden.

Nou, saai was het soms wel hoor..

Soms een wat saaie vertelling maar het gegeven is interessant en 't camerawerk is briljant. Alleen van dat laatste shot snap ik niets.

Het begin van deze film is echt ontzettend traag, maar na een uur oid komt de film echt op gang, en is dit echt een steengoede film. Nu moet ik toegeven dat ik een half uur versneld heb afgespeeld, ik had niet genoeg geduld. Maar los daarvan. Prachtig spel, prachtige film, mooie beelden en de humor blijft geweldig, als je tenminste humor kan zien in het tegen elkaar schreeuwen, boos zijn en elkaars taal niet spreken. Ik dus wel

Ik vond het maar saai om eerlijk te zijn. Acteerwerk en camerawerk is best in orde, maar het kon me gewoon niet boeien. Laatste seconden van de film snap ik niet.

Als Lee Marvin fan kan het eigenlijk niet stuk, vooral die pesterijen aan het begin en dan zie je dat ze als ze een kans willen maken ze moeten samen werken en dat gebeurt dan ook.

Matige film waarin een Amerikaanse piloot en een Japanse officier samen terecht komen op een onbewoond eiland ten tijde van de tweede wereldoorlog. Een film met slechts twee acteurs en een minimum aan tekst. Leuk om te zien hoe ze het elkaar zo lastig mogelijk proberen te maken, maar op een gegeven moment heb je het wel gezien. Ook een behoorlijke introductie is een beetje een gemis. De film ziet er wel goed uit met mooie locaties en camerawerk.

Wat zo goed is aan Hell in the Pacific is dat het gestript is van alle Hollywood clichés. Dat de film het zo slecht deed is dan ook ironisch. Er wordt geen tijd verspild aan een verklaring van de exacte toedracht (scorsese wat had je willen zien dan? Ze zijn vanwege de oorlog gestrand op een onbewoond eiland. Punt. Het maakt toch geen klap uit hoe dat precies is gebeurd?) Er zijn geen flashbacks van het thuisfront of andere sentimentele zijplotjes. De ontwikkeling van het wederzijdse respect blijft ook binnen de perken. Het komt pas vrij laat een beetje en dan vooral omdat ze geen keus hebben. Er wordt bijna niet in gesproken, Boorman is to the point en er zit geen overtollig vet aan. Dat laatste is tegelijk ook een klein minpunt. De film voelt ietwat gejaagd. Toch vond ik de diversiteit (eerst het kat en muis spel, daarna de moeizame samenwerking, vervolging het vlot en tot slot het kapot geschoten legerkamp) in combinatie met het benoemde straight forward karakter, erg goed werken. De twee acteurs zijn ook erg sterk, dit soort rollen spelen zij beide moeiteloos. Ook het eind is in elk geval ver verwijderd van elk Hollywoodsentiment. Erg jammer van de matige dvd in het verkeerde beeldformaat. Ik zou hem graag nog eens onder betere omstandigheden zien. 4 sterren.

Het verhaal doet me denken aan de science fiction film Enemy Mine.

In die film zitten er ook 2 vijanden met elkaar op een onbewoonde planeet. Ik moest gelijk aan die film denken toen ik de omschrijving las van Hell in the Pacific, die ik overigens nog niet gezien heb. Maar ga er vrij binnenkort toch eens naar kijken want het verhaal klinkt goed.

goede film over 2 mannen die hun vijandschap opzij moeten zetten om te kunnen overleven .

omdat ze op een onbewoond eiland zitten zijn ze toch op elkaar aangewezen maar eenmaal weer min of meer in de bewoonde wereld steekt de oude vijandschap toch weer de kop op .

Toch wel realistich gefilmd zowel de fysieke scenes als de psychische en ook al gebeurt er verder niet heel erg veel , toch blijft deze film boeien .

Het eind voelt toch wat onbevredigend aan naar mijn mening .

Hele leuke en goede film!

Scenes aan het begin waren soms een beetje te langdradig vond ik.

Deed mij ook erg veel denken aan Castaway, vooral de scenes op het vlot.

3,5 *

In de Tweede Wereldoorlog zitten een Japanse (Toshiro Mufune, Seven Samurai ) en een Amerikaanse soldaat (Lee Marvin, Dirty Dozen ) samen vast op een afgelegen eiland. Tja... je raadt het al...ondanks dat ze elkaars taal niet spreken, elkaar steeds proberen te slim af te zijn, moeten ze uiteindelijk door de omstandigheden gedwongen samenwerken. Regisseur Boorman weet nog wel het beste uit deze beperkte situatie te halen; de cinematografie op de locatie van het Pacifische eiland was mooi en ook de beide spelers leveren sterke uitvoeringen maar ik heb gewoon niet veel met dit soort wollige allegorie. Dat het zich bijna allemaal afspeelt op die ene locatie van het eiland, helpt dan ook niet echt mee want uiteindelijk valt het daardoor ook geleidelijk in herhaling. Ten slotte was deze film voor mij niet bevredigend genoeg. De film bezit ook twee eindes waarvan ik het "abrupte" einde een stuk beter vond.

Aan de trage en saaie kant, met vooral een nogal taaie eerste helft, maar de film is zeker niet zonder sterke momenten en de beide hoofdrolspelers zijn top. Leuk ook om te zien hoe het japanse en amerikaanse akteerwerk van elkaar verschilt. Mifune druk gebarend met betekenisvolle mimiek; Marvin nonchalant en stoïcijns. De tweede helft, als de twee bondgenoten-tegen-wil-en-dank een vlot bouwen, is wat mij betreft een stuk beter dan de eerste. De scenes op zee zien er eersteklas uit en de relatie tussen de twee hoofdpersonen krijgt meer diepgang. Het einde is dan helaas een beetje afgeraffeld. Een minor classic, zullen we maar zeggen.