Anche Libero Va Bene (2006)

Hij kwam de tweede keer iets minder hard aan, maar het blijft een schitterend verhaal over de desastreuze effecten van ouders die op een verkeerde manier de aandacht van hun kind eisen. Het jongetje in de hoofdrol wordt continu heen en weer geslingerd tussen houden van zijn ouders, veiligheid zoeken, zich afzetten tegen de dingen die ze hem aandoen en het moeten accepteren dat zijn familie niet volgens de norm is. Mooie film, en een die zeker blijft hangen.

Prachtige film! Dat jochie speelt voortreffelijk, zo naturel, echt aandoenlijk. Net zoals de vader. Die frustratie voel je echt als kijker.

**** -steren

Ik vond een goede dramafilm...

Een goede verhaal...

Prima acteerwerk...

Maar acteur Kim Rossi Stuart, ook zijn regisseur, vond ik heel

strenge vader, schreeuwen, vloeken aan zijn zoon. Dat is niets...

Jonge acteur Alessandro Morace speelt zeer goed...

Mooi HD kwaliteit...

Mooi achtergrond muziek (Dolby Digital)...

Prachtige gevoelige drama. Een film die je meevoert in de belevenissen van het gezin. Goed is te zien hoe het komen en verlaten van de moeder centraal staat en hoe elke lid er mee omgaat. Tot verdreven in vol verdriet , tot verre afkeer tegen de eigen geliefde , tot weer samen komen tot de situatie hij eerst was.

Goeie film waarin vader, dochter en zoon versteld staan als de, eerder weggelopen, moeder weer op de stoep staat. De film geeft een goed beeld van een verstoord gezinsleven waarbij de kinderen de dupe worden van de frustraties/problemen van de ouders. En hierbij richt de film zich vooral op het zoontje. Het begin is wat fragmentarisch.

Klein meesterwerkje waarin de regisseur/acteur de zwakste schakel is. Hulde aan het jochie die een verpletterend sterke rol neer zet.. Italianen en fransen zijn meesters in dit soort films,gebaseerd op heel gewone mensen en herkenbare situaties. De film boeit van begin tot eind. Een verademing tussen al die hollywood-shit.

Sterke en meeslepende film, een drama dat de naam drama waard is; met een fantastische jonge acteur, maar ook met een regisseur die die jongen perfect in beeld brengt.

De vader en de moeder zijn, allebei op hun manier, onstabiele mensen. Je kan als kijker geen kant kiezen, want beide gaan ze op hun manier in de fout. Ze roepen geen sympathie op, eerder ergernis en irritatie, soms in die mate dat ik bij het kijken twijfelde of ik me ergerde aan de personages of aan hun werk als acteurs. Uiteindelijk is het toch het eerste, omdat wat er gebeurt - zowel het verhaal in zijn geheel als het gedrag van de ouders - helaas ook in de echte wereld plaatsvindt.

Allessandro Morace speelt weergaloos. Zijn gezicht weerspiegelt gevoelens van droefenis, angst en gelatenheid. Maar Rossi Stuart creëert dan ook scenes die zich daar helemaal op toe richten: de laatste keer dat Tommi het zwembad achter zich laat; in de auto wanneer hij het briefje van zijn moeder leest en daarbij de enige keer echt gaat wenen; de scene in het bad waar blijkt dat de kloof tussen hem en z'n moeder groot geworden is; in de slaapkamer aan het bed van z'n vader, net voor ze elkaar in de armen vliegen, en het moment dat me het meest bij de keel greep: wanneer hij met zijn vader en zus in de lift staat en zegt dat er geen licht brandt in hun appartement. Tal van scenes waar Morace een verbluffend werkt levert.

Een jaar later speelt hij nog in een tv-film, en daarmee eindigt zijn acteerwerk (althans volgens imdb). Bijzonder jammer.

Ik ging voor 4*, maak er ter ere van Morace 4,5 van, en geef er geen 5 omdat ik geen touw kan knopen aan wat er op school met Tommi gebeurt. Vooral de toestand met de dove jongen, het zou een onderdeel van het verhaal kunnen zijn, het zou een nevenverhaal kunnen zijn; maar ik kan daar niks van maken...?

Een goede Italiaanse film. Een interessant verhaal en erg sterk gespeeld. Het ontroerde me, mede doordat het zo realistisch is. Dat maakt het wat mij betreft extra invoelbaar. Het geheel vind ik heftig, triest en meeslepend. 4*