
48 Hrs. (1982)
Alternatieve titel: 48 Hours
Verenigde Staten
Actie / Komedie
92 minuten
geregisseerd door Walter Hill
met Eddie Murphy, Nick Nolte en Annette O'Toole
Keiharde politieagent Jack Cates is de enige overlevende van een schietpartij. Cates krijgt 48 uur om de moordenaar te vinden en heeft daarvoor de hulp nodig van de gangster Reggie Hammond, die hij voor die korte tijd uit de gevangenis haalt. Maar Reggie is totaal niet gemotiveerd om te helpen en de crimineel-helpt-agent en de blank/zwart situatie zorgt voor de nodige botsingen tussen de twee. Ondanks dat alles blijken het toch goede partners te zijn.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=24XiqMIC6q8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.

Soms vind ik het wel eens jammer dat ik van de 'opkomende high-tech-generatie' ben, waardoor ik dit soort films helaas niet op de juiste waarde kan schatten aangezien het in de jaren daarna nog vaak is overgedaan en daarnaast ook beter dan in 48 Hours. Toch heeft 48 Hours een trent gezet met deze formule, voor zover dit gegeven vooor 1982 nog niet is uitgevoerd, maar dat gaat mijn filmkennis helaas te boven om daar helemaal zeker van te zijn. 48 Hours doet weliswaar bij tijd en wijlen behoorlijk gedateerd aan en zijn de grappen zo nu en dan ronduit afgezaagd, Hill weet van een matig script en een debuterend acteur in de hoofdrol in al zijn eenvoud een heel aardig geheel te vormen. Bovengemiddeld wordt het nooit, daarvoor leunt de prent teveel op de grappen die mij in elk geval niet wisten te raken.
Een en ander wordt ook snel duidelijk als blijkt dat het script niet echt veel om het lijf heeft en er tamelijk losbollig met het realisme wordt omgesprongen. Tuurlijk, dit soort films moeten op het één inleveren (realisme) om het ander te doen uitblinken (de komische noten), maar echt sterk oogt het allemaal niet. Het hangt allemaal nogal gammel in elkaar en dient het verhaaltje voornamelijk als achtergrond om een aantal momenten van humor en actie in te bouwen. Echt subtiel is Hill daar niet mee geweest om die scherpe scheidingslijn te doen verbleken. Toch is de regie heel aardig. Het tempo ligt voor die tijd erg hoog, verkeert de prent over het algemeen in een lekkere flow en wordt de balans tussen de verschillende scenes overwegend goed gevonden. Technisch stelt het allemaal niet bijster veel voor, maar Hill redt zich door hier zichtbaar niet veel tijd in te steken. De opnamelocaties zijn pover, de montage degelijk, is de sfeer niet altijd even sterk getroffen en doet de soundtrack nogal 'gedateerd' aan. Het camerawerk is dan wel weer over het algemeen heel behoorlijk.
Eddie Murphy. Je houdt van hem of niet, maar er valt niet te ontkennen dat de toen pas 21-jarige Murphy hier toch wel heel behoorlijk presteert bij zijn debuut, hij blaast Nolte geregeld van het podium, die een tamelijk matte indruk achterlaat als chagrijnige agent. Het leek hem allemaal niet heel erg veel te interresseren hoe hij het er vanaf zou brengen. Jammer, want de klik tussen Nolte en Murphy is er weldegelijk, die nu helaas niet voor honderd procent tot uiting komt. De bijrollen stellen over het algemeen weinig voor, met een zeer onbeholpen prestatie van Sonny Landham. De dialogen zijn af en toe redelijk, zei het behoorlijk geforceerd, maar vooruit. 48 Hours heeft een paar aardige ingredienten die vooralsnog niet zijn ingehaald door de tand des tijds, maar afgezien van de aardige wisselwerking tussen Nolte en Murphy en de geslaagde regie van Hill blijft er niet zo heel veel over.
Script / Verhaal:................ 1,50
Acteerwerk:....................... 3,00
Regie / Speelduur:...........3,50
Realisme:......................... 2,50
Cinematografie:............... 2,50
Positie: 218/323
48 Hours staat daarmee voor 'Die Another Day' en achter 'Nighthawks'
Komisch en genoeg actie, prima duo.
Goede schiet en actie scenes
3,5 ster
Leuk, vooral omwille van Murphy dan, want met Nolte alleen was het helemaal niet goed gekomen.
3,00 (2,75)
Poor man's version van In the Heat of the Night.
Qua verloop vooral rechttoe rechtaan met een zooi vliegende kogels, maar zo'n beetje iedereen die hierin opdraaft is gezegend met een overkokende voorraad testosteron en de beide hoofdrolspelers zorgen voor de nodige lol. Bijzonder leuk buddy-dingetje van Walter Hill.
Nolte en Murphy vormen een goed team, en ze zijn alle twee goed op dreef. Dat merken we aan de mopjes van Murphy, en het stoere Aditude van Nolte dat hij met heel veel zin in zijn personage heeft gezet.
Wat me natuurlijk direct opviel (Net als in Another 48 Hours) Is de muziek theme van de film dat ongelooflijk veel op de theme van de film commando lijkt met schwarzenegger.
James Remar zet een prima badguy neer, en is juist goed dat hij niet te veel in de film opduikt anders had het een heel ander zicht denk ik. Toch om dat Murphy en Remar nu niet echt twee acteurs zijn om snel in een film te klutsen.
Jammer dat dit soort genre niet meer word gemaakt. (Net als de Lethal Weapons, Bad Boys, en al de andere in dat genre)
4,0

De kracht van deze misdaadfilm zit hem natuurlijk in het duo Nolte en Murphy. Met name de flair en humor van laatstgenoemde in combinatie met de norse tegenpool die hem ook nog eens van racistisch repliek dient, doet menige kijker nog steeds grinniken.
Ondanks het voorspelbare verhaaltje en de typische geweldsscènes van regisseur Hill, is het met name dit duo dat toentertijd terecht voor een succesformule zorgde. De film kreeg dan ook een vervolg. Zoveel jaar na dato blijkt ‘48 HRS.’ nog maar weinig aan kracht te hebben ingeboet.
Goed.

Heerlijke humor en straffe actie.
Gek genoeg had ik deze film nog nooit gezien, terwijl ik toch graag dit soort films kijk. Al ben ik nooit een echte liefhebber van Eddy Murphy geweest moet ik bekennen. De cop-buddy films doen het vaak wel goed bij me, al is het een kunst om een echt goede te maken. Het allerbelangrijkste blijft toch de onderlinge chemie tussen de 2 hoofdrolspelers. Hier vind ik 48 Hrs niet echt sterk in. Nolte acteert als een zoutzak en Murphy is wel geinig, maar lang niet altijd. Onderling voelde ik niet echt een klik. Vergelijk het eens met bijvoorbeeld Danny Glover en Mel Gibson in de Lethal Weapon reeks. Daar spatte de chemie van het scherm af. Die films waren dan ook briljant, 48 Hrs is slechts aardig. Ook het niet al te boeiende verhaal vind ik een minpunt. Gelukkig kent de film wel een paar mooie momenten, zoals de scene met Murphy in de redneck-bar.
Ook al mag 48 Hrs toen vrij origineel zijn geweest, tegenwoordig zijn er veel betere films in dit subgenre te vinden. Dankzij Eddy Murphy is dit wel een voldoende waard. Benieuwd of deel 2 nog wat te bieden heeft.
3*
Een leuk filmpje met een duo die elkaars tegenpolen zijn, maar die combinatie werkt hier vrij goed.
De stugge vrij norse, aan alcohol verslaafde Nolte, en de drukke goedlachse Murphy, vormen hier een aardige tandem. Beide hebben een soort van haat-liefde verhouding met elkaar en dat leidt regelmatig tot komische momenten. Het verhaaltje zelf stelt niet zo heel veel voor en staat vooral in dienst van de twee hoofdrolspelers.
Visueel is 48 Hrs. best lelijk. Op sommige momenten kun je goed zien, dat deze film inmiddels al weer 30 jaar oud is. Maar dat is niet zo heel erg. Het draait toch allemaal om de humor, de wisselwerking tussen Murphy en Nolte en de dialogen en die zijn gelukkig meer dan in orde, waardoor 48 Hours. nog steeds een prettige wegkijker is.
3,0*
Nick Nolte is prima als politieagent Jack Cates die na een fatale incident 48 uur de tijd heeft om een zaak op te lossen en de moordenaar van zijn collega te vinden. Het gaat heel moeilijk worden maar toch blijkt er wel een hoop te zijn, de eigenwijze, brutale gevangene Reggie Hammonds, die dus weer fenomenaal word neergezet door de destijds nog piepjonge Eddie Murphy. Die 2 zijn water en vuur bij mekaar en een politieagent die in samenwerking gaat met een gangster... dat moet niet al te best gaan. Toch lijkt Cates Hammonds toch wel flink te onderschatten want het schijnt dat de zaak steeds beter loopt met zijn hulp.
En zo heb je gewoon weer een erg fijne typische jaren 80 buddy movie, met dit keer een agent met een crimineel wat gewoon bol staat aan hillarische momenten en oneliners. Ik heb ervan genoten.
4,0*
'How's the wife?'
'Mean as a snake.'
LEUK
YouTube - 48 Hrs. Soundtrack - Subway Station
&
YouTube - Commando - Soundtrack Main Theme

Fantastische Actiefilm !!! Wat een geweldige sfeervolle jaren '80 Actiefilm
van Walter Hill die ik alweer aan een zoveelste heropfrissing onderwierp !
De chemie tussen Nick Nolte en Eddie Murpy is zo zalig !
Het bekvechten en niet zonder elkaar kunnen werd prima weergeven !
Heerlijke actie in deze heerlijke buddy film !
James Remar alias Albert Ganz zet een geweldige schurkenrol neer !
Brion James alias Ben Kehoe is ook hier te zien

Jack Cates is een ruwe politieagent die het liefste alleen werkt.
Nadat een schietpartij uit de hand loopt, heeft Jack toch de hulp nodig van gevangene Reggie Hammond.
Reggie moet nog 6 maanden zitten voor een beroving, en wil hiervoor niets op het spel zetten.
Toch krijgt Jack hem voor 48 uur mee om zo de moordenaars te vinden.
Gregory Hines was de 1e keus om de rol van Reggie Hammond te spelen.
De rol van Jack Cates werd door Mickey Rourke, Sylvester Stallone, Burt Reynolds en Jeff Bridges afgeslagen.
Toch werkt de combinatie Nick Nolte en Eddie Murphy niet slecht.
De film betekende een doorbraak voor Murphy.
De Busboys die grotendeels verantwoordelijk waren voor de soundtrack, zijn later nog terug te zien in de show Delirious van Eddie Murphy.
Deze film bevat een goede mix van actie en komische fragmenten.
3,5 *
Blijft nog steeds een heerlijke actie/komedie film van Walter Hill...
De hele film zit lekker vol vaart met een prima combinatie van actie en humor, dit komt ook door de heerlijke samenwerking tussen Eddie Murphy en Nick Nolte...
Ook is de muziek en score in deze film nog steeds goed en past er ook goed bij...
James Horner - 48 Hrs. (2011) - MusicMeter.nl
P.S. de roodharige Annette O'Toole was in de jaren 80 best een fraaie verschijning.