Falling Down (1993)

Een film die het Make America Great Again onderbuikgevoel duidelijk in beeld brengt. Bill Foster(Douglas), een doorsnee white, American male stapt op een snikhete dag midden in de file zwaar gefrustreerd uit zijn auto en begint een wandeltocht naar 'huis'. Onderweg ziet hij allerlei onrechtvaardigheden en misstanden die in zijn ogen het rot van de huidige samenleving vertegenwoordigen zoals intmidatie en zinloos geweld door straattuig, onverdraagzaamheid en hufterigheid onderling maar ook de almaar stijgende prijzen voor dezelfde producten, zeikerige regeltjes van overheid en bedrijven en het groeiende verschil tussen arm en rijk. Hij heeft er zo de balen van dat hij doordraait en treed daarom met niet mis te verstane represailles tegen al die misstanden op. De rechercheurs Prendergast (Duvall) en Torres (Ticotin) zitten hem op de hielen. Falling Down brengt op een amusante doch meeslepende wijze dit alles in beeld en weet van Foster een onsympathieke anti-held waar je desondanks toch ook wel begrip voor op kan brengen te maken. Datgene waar hij boos van wordt stoort ons allemaal maar zijn handelswijze is natuurlijk fout. Michael Douglas zet met deze eigentijdse Don Quichote een van zijn beste acteerprestaties neer. Het zusje van Michelle Pfeiffer, Dedee, heeft een grappige bijrol als Sheila, de medewerkster van Whammyburger.

Falling Down is in mijn ogen verreweg Schumacher's beste film. In deze film geeft hij Michael Douglas de kans om te schitteren op een loeihete zomerse dag in Los Angeles. Douglas, die "Bill" speelt is een persoon die een complete zenuwinzinking beleeft en eigenlijk al jaren langzaam is afgegleden naar een niveau dat hij de samenleving helemaal zat is. Al kan je aan de hand van bepaalde momenten wel merken dat hij altijd deze nare trekjes wel heeft getoond.
Deze briljante vertolking van Douglas wordt goed ondersteund door de broeierige, zweterige, naargeestige, stinkende, vervuilende en bovenal ook asociale setting met nare mensen die Schumacher aan Falling Down weet te geven. Zelden krijg je zo'n deprimerend gevoel over de verloederende samenleving als de film Falling Down.

Als je jezelf in een kuttijd waant en terug verlangt naar de jaren 90, kijk dan Falling Down. Maatschappijkritiek en de naargeestige sfeer wordt perfect weergegeven.

4,0*

Hier blijkbaar nog geen score/review voor gegeven, nu bij het terug zien er van, het moment om dit wel te doen. Wat zet Douglas hier zijn rol als doorgeslagen 'nerd uitziende' Amerikaan, op een meer dan sublieme wijze neer, zo genieten is dit. De man trekt een klein spoortje van vernieling, op weg nr zijn dochter en owee als je hem in de weg staat. Dit zijn zo'n films die ijzersterk blijven door de decennia heen en die alles overleven. Voor de rest heb ik eigenlijk nog niet zo genoten van Joel Schumacher z'n films, ia number 23, z'n 2 Batman films, vond ik zelfs vrij dramatisch. Dus is deze toch een verademing.

en daarnaast ook Michael Douglas' beste rol.