Falling Down (1993)

Een film die het Make America Great Again onderbuikgevoel duidelijk in beeld brengt. Bill Foster(Douglas), een doorsnee white, American male stapt op een snikhete dag midden in de file zwaar gefrustreerd uit zijn auto en begint een wandeltocht naar 'huis'. Onderweg ziet hij allerlei onrechtvaardigheden en misstanden die in zijn ogen het rot van de huidige samenleving vertegenwoordigen zoals intmidatie en zinloos geweld door straattuig, onverdraagzaamheid en hufterigheid onderling maar ook de almaar stijgende prijzen voor dezelfde producten, zeikerige regeltjes van overheid en bedrijven en het groeiende verschil tussen arm en rijk. Hij heeft er zo de balen van dat hij doordraait en treed daarom met niet mis te verstane represailles tegen al die misstanden op. De rechercheurs Prendergast (Duvall) en Torres (Ticotin) zitten hem op de hielen. Falling Down brengt op een amusante doch meeslepende wijze dit alles in beeld en weet van Foster een onsympathieke anti-held waar je desondanks toch ook wel begrip voor op kan brengen te maken. Datgene waar hij boos van wordt stoort ons allemaal maar zijn handelswijze is natuurlijk fout. Michael Douglas zet met deze eigentijdse Don Quichote een van zijn beste acteerprestaties neer. Het zusje van Michelle Pfeiffer, Dedee, heeft een grappige bijrol als Sheila, de medewerkster van Whammyburger.

Falling Down is in mijn ogen verreweg Schumacher's beste film. In deze film geeft hij Michael Douglas de kans om te schitteren op een loeihete zomerse dag in Los Angeles. Douglas, die "Bill" speelt is een persoon die een complete zenuwinzinking beleeft en eigenlijk al jaren langzaam is afgegleden naar een niveau dat hij de samenleving helemaal zat is. Al kan je aan de hand van bepaalde momenten wel merken dat hij altijd deze nare trekjes wel heeft getoond.
Deze briljante vertolking van Douglas wordt goed ondersteund door de broeierige, zweterige, naargeestige, stinkende, vervuilende en bovenal ook asociale setting met nare mensen die Schumacher aan Falling Down weet te geven. Zelden krijg je zo'n deprimerend gevoel over de verloederende samenleving als de film Falling Down.

Als je jezelf in een kuttijd waant en terug verlangt naar de jaren 90, kijk dan Falling Down. Maatschappijkritiek en de naargeestige sfeer wordt perfect weergegeven.

4,0*

Hier blijkbaar nog geen score/review voor gegeven, nu bij het terug zien er van, het moment om dit wel te doen. Wat zet Douglas hier zijn rol als doorgeslagen 'nerd uitziende' Amerikaan, op een meer dan sublieme wijze neer, zo genieten is dit. De man trekt een klein spoortje van vernieling, op weg nr zijn dochter en owee als je hem in de weg staat. Dit zijn zo'n films die ijzersterk blijven door de decennia heen en die alles overleven. Voor de rest heb ik eigenlijk nog niet zo genoten van Joel Schumacher z'n films, ia number 23, z'n 2 Batman films, vond ik zelfs vrij dramatisch. Dus is deze toch een verademing.

en daarnaast ook Michael Douglas' beste rol.

Geweldige film, geweldige Michael Douglas

Heerlijke film met een absoluut briljante Michael Douglas. Deze Falling Down behoort toch wel tot zijn betere films én acteerprestaties. We volgen hem als een gemiddelde Amerikaanse werknemer die wel klaar is met zijn leventje en gewoon flink de pest in alles heeft. Zeg maar net als Al Bundy van mijn avatar, maar waar Al zijn leed met gevatte humor ondergaat, daar gaat Douglas los met geweld.

Het levert echt talloze geweldige momenten met fijne zwartgallige humor op, met als beste stukken met die gang, de neo-Nazi, de bazooka en vooral de hamburgertent waar hij net een paar minuten te laat is om zijn gewenste ontbijt te krijgen, waarna hij flipt. Ik denk dat iedereen wel eens van zulke dagen heeft dat alles tegen zit en dat je om zulke kleine tegenslagen gewoon erg boos kan worden en eigenlijk best heel agressief zou willen doen. Om die reden kon ik me ook wel prima verplaatsen in zijn personage, zonder dat ik ooit gewelddadig zou worden uiteraard. Zijn personage is natuurlijk een heerlijke over de top gaande versie van ons allemaal in die situaties, maar dat maakt dit dan ook leuk. En toch kent hij wel enig fatsoen, want hij vermoord dan weer niemand, op de Nazi na. Maar die vroeg er dan ook om haha.

Wat deze film weerhoud van een 4,5* is het andere gedeelte met sergeant Prendergast. Ik kon weinig met die scènes en ze gaven me vooral elke keer het gevoel dat ik Douglas weer snel in beeld wilde zien. Overigens een geinig slot bij het water, waar de titel Falling Down naast figuurlijk ook letterlijk werd gemaakt. Iets waar deze film natuurlijk volledig om draait, de aangedikte kritiek op de maatschappij. Wederom een hele sterke film uit 1993, bepaald niet de eerste naast bijvoorbeeld Jurassic Park, The Fugitive, Groundhog Day en Schindler's List.

4*