The Devil's Advocate (1997)

Het eerste uur was matig, maar daarna volgden de spannende gebeurtenissen zich steeds meer op. Door het uiteindelijke ongeloofwaardige einde voelde ik me dan toch weer bestolen, want die paste totaal niet bij de rest van de film. Krappe 3,5*

“Lawyers are the devil's ministry.”

Al Pacino als satan/advocaat, wat kan er misgaan? Zelfs Keanu Reeves kan niet verhinderen dat The Devil's Advocate een ontzettend sterke film is. De film heeft even de tijd nodig om op gang te komen, maar zodra het verhaal zich verplaatst naar New York en Pacino ten tonele verschijnt stijgt het niveau.

De gekte slaat toe en Pacino schmiert er lustig op los. Vooral zijn "god monoloog" op het laatst mag er wezen. Mooie rollen ook voor Theron en Nielsen. Zodra Reeves emotie moet tonen gaat het mis, maar het stoort niet heel erg in deze sfeervolle film vol ijzingwekkende spanning, drama en zelfs wat humor.

Leuke thriller met Reaves als letterlijke advocaat van de duivel waarbij elke vorm van geweten ontbreekt en die voor geld, macht en roem over lijken gaat, zelfs als het slachtoffer een minderjarig misbruikt kind is. Al gauw komen ze in het web terecht van Milton (Al Pacino). Voorts zien we een geweldig samenspel tussen Mary Ann-Lomax-Milton. Er dienen keuzes gemaakt te worden en de verleiding is groot om te kiezen voor het geld (materiële) en niet voor het persoonlijke geluk (kinderwens, de eigen relatie).

De film kent ook een aantal erg mooie shots zoals het dak op de wolkenkrabber waarbij Lomax zich echt overgeeft aan Milton, de duivel. Ook de locatie op het einde van de film is goed gekozen. Al Pacino steekt er bovenuit en is geweldig, zeker in de eindscène.

De film probeert de indruk te wekken dat je als advocaat alleen iemand zou moeten verdedigen als je van diens onschuld overtuigt bent, en dat het verdedigen van een schuldig persoon moreel verderfelijk is, maar dat is toch grote onzin. Reeves gaat ook helemaal niet over lijken trouwens.

Toch wel weer een sterke film met een onderliggende moraal. Tot hoever kan je gaan met rijk en populair te worden als advocaat vooraleer je last krijgt van je geweten en last met je vrouw? Als je weet dat iemand schuldig is, ga je hem dan verdedigen?

Ik ken vrij weinig van rechten aangezien ik nog jong en lichtelijk onbezonnen ben en bovendien wetenschappelijk ben aangelegd. Toch vond ik het aantal echte rechtbankscènes nogal beperkt. Ik wou Reeves echt zien winnen. Je ziet een bepaald fragment van de zaak om hem in een volgende scène te feliciteren met zijn overwinning. Ok dan? Dat getuigt van een matige uitwerking zeker voor deze speelduur. Het had gerust nog wat langer mogen duren dan want de rechtbankstukken vond ik vaak de interessantste.

Ondanks dat waren er voor mij weinig andere minpunten. Buiten het einde misschien. Het is een beetje een anticlimax en toch ook weer niet. Ik vind het een moeilijke. Nu goed voor de rest heb ik geboeid gekeken naar Al Pacino en Reeves. Het duurde even voordat ik doorhad dat Charlize Theron de vrouw van Reeves was, maar goed. Dat ligt aan mij en niet aan de film. Intrigerende film dus met interessante dialogen en wederom sterke acteerprestaties.

Ongelooflijk hoe die Pacino die rol neerzet. Oscar waardig. Ik vind het een echte topfilm die je op jet puntje van je stoel houdt.

Amai, deze film vroeger vaak afgespeeld, vond die, nee vind die nog steeds zo zalig en de rollen zo uitmuntend neergezet. Heerlijk sfeertje en de film houd je bij je kraag van begin tot eind. Nog steeds een mooie 9/10

Wéér bekeken en de 5 sterren zijn eigenlijk 4 sterren qua film, qua vehaal. Charlize valt me niet tegen maar Keanu speelt een beetje vlak. De 5 sterren blijven 5 sterren door Al Pacino die hier één van zijn beste rollen neerzet. Elk shot, elke gezichtsuitdrukking en elke zin is raak. Zijn monologen zijn denk ik de beste uit zijn carrière. Heerlijk om naar te kijken.

Holy fuck, wat een achtbaan.

Ik vind het een pittig onderwerp. Niet zozeer de morele kant van het advocatenwereldje, maar vooral de religieuze onderlaag.

Ik vond het angstaanjagend realistisch en dichtbij komen.

De film is niet foutloos en hoewel Reeves boven zijn niveau speelt is het nog niet goed genoeg.

Het is vooral Pacino die meesterlijk is, geweldige monologen neerzet en zijn ongekende klasse ten toon spreidt.

Voor nu vier sterren. *4.0

deze film wordt elke keer beter als ik er weer naar kijk..... elke acteur/ actrice is geknipt voor zijn/ haar rol... Pacino is echt helemaal in zijn element... they never see me coming... Keanu ook helemaal op zijn plek.. de continue verleidingen... opbouw naar het eind, alles klopt... topper!!

Prima Hackford.

Parker vond ik niet al te best, maar omdat Hackford wel betere producties op z'n naam heeft staan heb ik deze film maar eens opgenomen toen hij op Canvas kwam. Inderdaad, dit is een stuk beter dan Parker, maar perfect is het nog niet.

Het eerste uur is eigenlijk gewoon een lange inleiding, wat nergens spannend is maar wel boeiend gebracht is. Een normaal drama eigenlijk, in het tweede deel gaat de film echter meer over in het paranormale met een grotere inslag van Pacino, die het behoorlijk goed doet.

Reeves bewijst ook wel te kunnen acteren, maar alleen Pacino en Reeves doen het ook echt opvallend goed. De rest vond ik een beetje tegenvallen. Het verhaal zelf is boeiend gebracht, maar om dit 144 minuten te laten duren? Sommige scenes voelen ook onnodig aan.

Hier en daar best beklemmend met een lekker sfeertje, maar daarnaast vond ik dit voor de climax nog best gewoontjes eigenlijk. De twist wordt eigenlijk al met de titel weggegeven, waarmee deze dus niet echt meer schokkend aankomt. Maar het wist allemaal wel te boeien.

Echt heel realistisch vond ik dit nergens, er zitten wat maatschappelijke problemen in maar daarmee werd het niet altijd even geloofwaardiger. Pacino had eigenlijk vaker van dit soort rollen moeten spelen waarmee hij soms lekker los kan gaan.

paint it black

Hahahah geweldige film helemaal top hoe die vrouw van Kevin Lomax steeds gekker word....

Ooh deze al zot gespeeld, vond ik als tiener zot zalige film, met fantastische acteerprestaties. Weet nog dat ik het toen een teleurstelling vond dat de duivel uiteindelijk verloor ? Heb ik wel bij meerdere films, waar ik dan hoop dat het niet het voorspelbare 'good end' is.

*Correctie, uiteindelijk is ie nooit ver weg ?

Mee eens; ik kan je dan ook van harte Constantine (2005) aanraden!

Indd, ik had destijds wel het gevoel dat ie verloor, toch hét moment supreme, mr echt verloren had ie indd niet. Daarom dat ik me corrigeerde met 'dat ie nooit ver weg is' was bedoeld op het feit dat ie de gedaante v 'journalist' aannam.

Top film.

Al Pacino speelde deze film echt super goed. Mocht alleen van mij iets duisterder en het eind was jammer en warrig. Vond ik zou niet zo goed passen bij de rest van de film.

Een goede rechtbankfilm nag er wel wezen, maar deze sloeg voor mij toch echt de plank mis. De rechtzaken dienen uiteindelijk ook slechts als achtergrond, de zaken zelf waren niet spannend en slap uitgewerkt. Het gaat meer om het bovennatuurlijke verhaal, wat me ook niet aan wist te grijpen. Theron was de enigste die echt goed speelde, Reeves speelt zoals meestal weer een stijve hark en Pacino vond ik net wat te overdrijven in deze film. En zelfs voor een film van 22 jaar oud vond ik de special effects erg matig. Ik lees hier een hoop positieve reacties, maar helaas is deze film niet voor mij. Geen film die me irriteerde, maar in mijn mening gewoon saai.

Slecht acteerwerk en een saai verhaal wisten me niet te boeien, zelfs tegen het einde aan uitgezet, wat ik niet vaak doe, 1,5!

Er zit meer achter deze film dan je zou denken. Is ook geen rechtbankfilm in de strikte zin van het woord. In Devil's Advocate bepalen morele vraagstukken en keuzes de loop van het verhaal tot het einde en dat levert heerlijke dialogen op. Een jonge ijdele advocaat wordt ingehuurd voor groot geld door één van 's werelds rijkste advocatenbureaus geleid door ene John Milton. Hij trekt met zijn vrouw naar New York maar zijn leven neemt niet de wending aan die hij voor ogen had. Als kijker word je meegesleept in een somber verhaal met een weinig hoopgevende kijk op de mensheid. Wie de film voor het eerst ziet verwacht niet dat hier plots fantasy elementen in komen. Het is niet de duivel die aan de touwtjes trekt.. iedereen maakt zijn eigen lot... Free will, it is a bitch! Reeves mocht er best wezen, al steekt hij maar bleekjes af tegen Al Pacino's charisma. Theron nog vrij bescheiden in één van haar vroegste rollen; Blijft evenwel een leuke film om te herzien.

Alles klopt in deze film, boeit van het begin tot het einde. Pacino op de top van z'n kunnen acteert dat de vonken er af spatten. Reeves doet het zeker niet onaardig, maar verbleekt in het bijzijn van Pacino. Wanneer hij idd emotie moet tonen gaat het mis en doet hij aan overacting.

Fantastische film, zeker 4* waard.

Lang geleden gezien, overigens niet bij uitkomst maar enkele jaren later via de videotheek. Weliswaar vielen destijds de vreemde momenten wel op maar was ik totaal overrompeld door de afloop en kon deze twist mij verre van bekoren. Nu enkele jaren later met de wetenschap dat het allemaal wat anders in elkaar zit dan een doorsnee thriller, en de kennis dat de film toch erg goed beoordeeld wordt, maar weer eens geprobeerd en het beviel me al beter.

Topadvocaat in wording wordt binnen gehengeld door een van de grootste firma's in New York. Subtiel wordt de jonge hond, die niet schijnt te kunnen verliezen en er alles voor doet niet te hoeven verliezen, gepamperd en in de watten gelegd. Toch lijkt niet alles pluis wanneer vrouwlief zich steeds minder op het gemak voelt en rare dingen begint te zien. Trouble in paradise of simpelweg depressief door de eenzaamheid en lange uren van haar man?

Wat natuurlijk opvalt is het uitstekende sfeertje die voor het eerst naar voren komt tijdens de timelapse momenten. Een gegeven dat steeds verder uitgebreid wordt met mysterieuze dingen. Dingen die ik waarschijnlijk de eerste keer niet begreep voor wat ze waren. Nu zie ik toch overal een bepaald detail in die onverklaarbaar of merkwaardig is. Het lachje in de spiegel voor de eerste zaak, de bijna stikkende aanklager in de hygiëne zaak, het verhaal van Milton buiten op straat die eigenlijk een voorzet geeft op de grootste truc van de duivel, namelijk dat hij niet bestaat. En dan zijn er de merkwaardige hallucinaties van Mary Ann. En natuurlijk een fantastische Al Pacino. Wat een uitstraling, wat een charisma, en daarnaast meester mindfuck.

Is het alleen de zon die schijnt? Nee, Reeves maakt zich vooral in het begin weer schuldig aan zijn typerende overacting. En het karakter Mary Ann is in het begin een verschrikking te noemen. Ik snap dat ze een 'boertje van buiten' moet voorstellen maar dat overdreven zuidelijke accent is werkelijk verschrikkelijk. Sowieso is ze nogal overaanwezig en overdreven in de beginfase. Bijzonder is trouwens dat naarmate de film vordert en de problemen en emoties toenemen ze steeds accentlozer gaat praten. Een hele verbetering wat mij betreft, had dat vanaf het begin maar gedaan.

Discussievoer is mogelijk hoe diep gelaagd deze film eigenlijk is. Namelijk zo'n beetje alle hoofdzonden komen in zekere mate voorbij. Daarnaast is er een interpretatie los te laten op Kevin's woorden tijdens de laatste scènes met John waar uit af te leiden is dat iets 'slechts', de duivel, in ieder van ons zit. Hoewel een betere indruk van de film ben ik nog steeds niet super overtuigd van TDA. Een topfilm is het niet, maar wel een genietbaar product die zich niet gemakkelijk laat raden.

Ja dit blijft toch een machtige film. Vanavond voor de zoveelste keer herzien en wederom genoten. Vanityyy! Geweldig!

Al Pacino at his best

Masterclass overacting.

Pacino, bedoel ik vanzelf. In de meeste films is dat al zo, maar hier gaan wel echt alle remmen los. Gelukkig past dat redelijk in het plot en irriteert het daarom niet echt - en waar al toch, dan is er daarnaast nog de fraaie toespraak die Pacino mag uitspreken. En ook nog wat minder bekende maar wel erg aardige citaten doorheen de film.

Daar tegenover dan Reeves. Het contrast kon haast niet groter zijn, aan de andere kant, de rol die hij speelt vraagt ook om een stuntelende stoethaspel. Met een behoorlijke acteur had het niet zo goed gewerkt als nu. Toch irriteert hij wel, zoals eigenlijk altijd. Dan zijn de vele bijrollen leuker - die van Theron wel voorop vanzelf, mooi gedaan.

Wat wel wat jammer is is dat als je de clou al weet er toch wel een deel van de kracht wegvalt. En wellicht ook, wat me al wel vaker opgevallen is met klassiekers uit deze periode, dat ik toch wat kritischer naar films ben gaan kijken. Een meesterwerk kan ik dit nu echt niet meer vinden. Maar wel een leuk filmpje.

Haha, wat een film. Cult, geweldig.

Ik weet nog dat ik "blown away" was door Pacino en zijn acteerwerk, maar ook door Theron. Reeves zal nooit enorm goed acteren, maar kan er zeker mee door hier. Het verhaal zelf vond ik erg goed, maar vooral het (bijna) einde. De keuze van de hoofdpersoon maakte voor mij wel dat dit een uitstekende film is!

Binnenkort nog maar eens herzien

Wat blijft dit toch een super goeie film, met een heel goed acterende Keanu Reeves. En Al Pacino is hier zo ontzettend goed. Het is ook een rol die hem op het lijf geschreven is. De enige die deze rol eventueel ook had kunnen spelen is Jack Nicholson, een andere acteur kan ik zo niet bedenken die deze rol had kunnen spelen. Zelfs Charlize Theron was heel goed. Gewoon een tijdloze film die altijd goed blijft. En dan dat heerlijk lachje van Pacino op het eind van de film