
The Devil's Advocate (1997)
Alternatieve titel: Devil's Advocate
Verenigde Staten / Duitsland
Drama / Thriller
144 minuten
geregisseerd door Taylor Hackford
met Keanu Reeves, Al Pacino en Charlize Theron
Kevin Lomax is een advocaat uit Florida die nog nooit een zaak verloren heeft. Ondanks dat zijn moeder het er niet mee eens is, verhuist hij met z'n vrouw naar New York om daar voor een grote firma te gaan werken. Zijn vrouw krijgt echter steeds meer heimwee, en begint vreemde dingen te zien. Kevin stort zich echter volledig op z'n nieuwe baan, geholpen door zijn baas John Milton.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=40hHA9n4C2o
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,5 / 333093)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 7,99 / huur € 2,99Google Play: € 7,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 9,99 / huur € 2,99Al Pacino als satan/advocaat, wat kan er misgaan? Zelfs Keanu Reeves kan niet verhinderen dat The Devil's Advocate een ontzettend sterke film is. De film heeft even de tijd nodig om op gang te komen, maar zodra het verhaal zich verplaatst naar New York en Pacino ten tonele verschijnt stijgt het niveau.
De gekte slaat toe en Pacino schmiert er lustig op los. Vooral zijn "god monoloog" op het laatst mag er wezen. Mooie rollen ook voor Theron en Nielsen. Zodra Reeves emotie moet tonen gaat het mis, maar het stoort niet heel erg in deze sfeervolle film vol ijzingwekkende spanning, drama en zelfs wat humor.
De film kent ook een aantal erg mooie shots zoals het dak op de wolkenkrabber waarbij Lomax zich echt overgeeft aan Milton, de duivel. Ook de locatie op het einde van de film is goed gekozen. Al Pacino steekt er bovenuit en is geweldig, zeker in de eindscène.
Leuke thriller met Reaves als letterlijke advocaat van de duivel waarbij elke vorm van geweten ontbreekt en die voor geld, macht en roem over lijken gaat, zelfs als het slachtoffer een minderjarig misbruikt kind is.
De film probeert de indruk te wekken dat je als advocaat alleen iemand zou moeten verdedigen als je van diens onschuld overtuigt bent, en dat het verdedigen van een schuldig persoon moreel verderfelijk is, maar dat is toch grote onzin. Reeves gaat ook helemaal niet over lijken trouwens.
Ik ken vrij weinig van rechten aangezien ik nog jong en lichtelijk onbezonnen ben en bovendien wetenschappelijk ben aangelegd. Toch vond ik het aantal echte rechtbankscènes nogal beperkt. Ik wou Reeves echt zien winnen. Je ziet een bepaald fragment van de zaak om hem in een volgende scène te feliciteren met zijn overwinning. Ok dan? Dat getuigt van een matige uitwerking zeker voor deze speelduur. Het had gerust nog wat langer mogen duren dan want de rechtbankstukken vond ik vaak de interessantste.
Ondanks dat waren er voor mij weinig andere minpunten. Buiten het einde misschien. Het is een beetje een anticlimax en toch ook weer niet. Ik vind het een moeilijke. Nu goed voor de rest heb ik geboeid gekeken naar Al Pacino en Reeves. Het duurde even voordat ik doorhad dat Charlize Theron de vrouw van Reeves was, maar goed. Dat ligt aan mij en niet aan de film. Intrigerende film dus met interessante dialogen en wederom sterke acteerprestaties.
Ik vind het een pittig onderwerp. Niet zozeer de morele kant van het advocatenwereldje, maar vooral de religieuze onderlaag.
Ik vond het angstaanjagend realistisch en dichtbij komen.
De film is niet foutloos en hoewel Reeves boven zijn niveau speelt is het nog niet goed genoeg.
Het is vooral Pacino die meesterlijk is, geweldige monologen neerzet en zijn ongekende klasse ten toon spreidt.
Voor nu vier sterren. *4.0
Parker vond ik niet al te best, maar omdat Hackford wel betere producties op z'n naam heeft staan heb ik deze film maar eens opgenomen toen hij op Canvas kwam. Inderdaad, dit is een stuk beter dan Parker, maar perfect is het nog niet.
Het eerste uur is eigenlijk gewoon een lange inleiding, wat nergens spannend is maar wel boeiend gebracht is. Een normaal drama eigenlijk, in het tweede deel gaat de film echter meer over in het paranormale met een grotere inslag van Pacino, die het behoorlijk goed doet.
Reeves bewijst ook wel te kunnen acteren, maar alleen Pacino en Reeves doen het ook echt opvallend goed. De rest vond ik een beetje tegenvallen. Het verhaal zelf is boeiend gebracht, maar om dit 144 minuten te laten duren? Sommige scenes voelen ook onnodig aan.
Hier en daar best beklemmend met een lekker sfeertje, maar daarnaast vond ik dit voor de climax nog best gewoontjes eigenlijk. De twist wordt eigenlijk al met de titel weggegeven, waarmee deze dus niet echt meer schokkend aankomt. Maar het wist allemaal wel te boeien.
Echt heel realistisch vond ik dit nergens, er zitten wat maatschappelijke problemen in maar daarmee werd het niet altijd even geloofwaardiger. Pacino had eigenlijk vaker van dit soort rollen moeten spelen waarmee hij soms lekker los kan gaan.
*Correctie, uiteindelijk is ie nooit ver weg ?
Mee eens; ik kan je dan ook van harte Constantine (2005) aanraden!
Ooh deze al zot gespeeld, vond ik als tiener zot zalige film, met fantastische acteerprestaties. Weet nog dat ik het toen een teleurstelling vond dat de duivel uiteindelijk verloor ? Heb ik wel bij meerdere films, waar ik dan hoop dat het niet het voorspelbare 'good end' is.
Indd, ik had destijds wel het gevoel dat ie verloor, toch hét moment supreme, mr echt verloren had ie indd niet. Daarom dat ik me corrigeerde met 'dat ie nooit ver weg is' was bedoeld op het feit dat ie de gedaante v 'journalist' aannam.
Indd, ik had destijds wel het gevoel dat ie verloor, toch hét moment supreme, mr echt verloren had ie indd niet. Daarom dat ik me corrigeerde met 'dat ie nooit ver weg is' was bedoeld op het feit dat ie de gedaante v 'journalist' aannam.
Al Pacino speelde deze film echt super goed. Mocht alleen van mij iets duisterder en het eind was jammer en warrig. Vond ik zou niet zo goed passen bij de rest van de film.
Slecht acteerwerk en een saai verhaal wisten me niet te boeien, zelfs tegen het einde aan uitgezet, wat ik niet vaak doe, 1,5!
Fantastische film, zeker 4* waard.
Topadvocaat in wording wordt binnen gehengeld door een van de grootste firma's in New York. Subtiel wordt de jonge hond, die niet schijnt te kunnen verliezen en er alles voor doet niet te hoeven verliezen, gepamperd en in de watten gelegd. Toch lijkt niet alles pluis wanneer vrouwlief zich steeds minder op het gemak voelt en rare dingen begint te zien. Trouble in paradise of simpelweg depressief door de eenzaamheid en lange uren van haar man?
Wat natuurlijk opvalt is het uitstekende sfeertje die voor het eerst naar voren komt tijdens de timelapse momenten. Een gegeven dat steeds verder uitgebreid wordt met mysterieuze dingen. Dingen die ik waarschijnlijk de eerste keer niet begreep voor wat ze waren. Nu zie ik toch overal een bepaald detail in die onverklaarbaar of merkwaardig is. Het lachje in de spiegel voor de eerste zaak, de bijna stikkende aanklager in de hygiëne zaak, het verhaal van Milton buiten op straat die eigenlijk een voorzet geeft op de grootste truc van de duivel, namelijk dat hij niet bestaat. En dan zijn er de merkwaardige hallucinaties van Mary Ann. En natuurlijk een fantastische Al Pacino. Wat een uitstraling, wat een charisma, en daarnaast meester mindfuck.
Is het alleen de zon die schijnt? Nee, Reeves maakt zich vooral in het begin weer schuldig aan zijn typerende overacting. En het karakter Mary Ann is in het begin een verschrikking te noemen. Ik snap dat ze een 'boertje van buiten' moet voorstellen maar dat overdreven zuidelijke accent is werkelijk verschrikkelijk. Sowieso is ze nogal overaanwezig en overdreven in de beginfase. Bijzonder is trouwens dat naarmate de film vordert en de problemen en emoties toenemen ze steeds accentlozer gaat praten. Een hele verbetering wat mij betreft, had dat vanaf het begin maar gedaan.
Discussievoer is mogelijk hoe diep gelaagd deze film eigenlijk is. Namelijk zo'n beetje alle hoofdzonden komen in zekere mate voorbij. Daarnaast is er een interpretatie los te laten op Kevin's woorden tijdens de laatste scènes met John waar uit af te leiden is dat iets 'slechts', de duivel, in ieder van ons zit. Hoewel een betere indruk van de film ben ik nog steeds niet super overtuigd van TDA. Een topfilm is het niet, maar wel een genietbaar product die zich niet gemakkelijk laat raden.