The Game (1997)

Eigenlijk wel een bizarre film, maar toch blijf je gekluisterd kijken en daar gaat het om. Het einde vond ik wat ongeloofwaardig. MD springt precies van de juiste plek van het dak etc maar goed.

Michael Douglas is net als Tom Cruise....je kijkt naar Michael Douglas. Je kijkt naar Tom Cruise....maar niet naar de personages die ze trachten te spelen. 1 uitzondering. Falling down is Michael Douglas echt fantastisch... the Game is op zich helemaal geen verkeerde film

Altijd mooi die waargebeurde films.

Mijn favoriete film van david fincher

Verrassende boeiende thriller!

Lang geleden zag ik een stuk van deze film, maar nog nooit helemaal. Aangezien Fincher het bij altijd goed doet qua sfeer en beeldtaal, was ik benieuwd.

De grote pluspunten zijn de continue spanning, en de manier waarop nachtelijk San Francisco is beeld wordt gebracht. De stad ziet er prachtig uit, dat doet Fincher echt als geen ander. Ook is Douglas goed gecast. Van kille zakenman tot gebroken en emotioneel wanhopig, hij toont het geloofwaardig.

En toch… de clou wordt eigenlijk direct al prijs gegeven. Het is een spel. En dus heb ik de hele film gekeken met een gemixt gevoel van spanning en van geruststelling. Veel scenes zijn spannend, maar als je bedenkt dat het in scene is gezet neemt dat veel weg. Natuurlijk weten we het tot het slot van de film niet zeker, maar voor mij lag het er erg dik bovenop dat het allemaal niet echt was. Ook de val van het dak, hoe spectaculair ook was voor mij teveel een toevalligheid. Als hij een paar meter meer naar links of rechts was gaan staan was hij alsnog te pletter gevallen. Maar goed, wel een prachtige scene.

Een vermakelijke film die het echt moet hebben van de sfeer en de beelden. Het verhaal is dun, maar Fincher zou zich hierna een ware meester tonen met Fight Club, waarin hij de grenzen tussen realiteit en fantasie nog verder zou oprekken.

3*

Na meer dan 20 jaar vond ik het wel interessant hem nog een keer te kijken. Hoewel minder spannend is The Game zelfs onderhoudend bij een tweede kijkbeurt, terwijl de grote onthulling dan natuurlijk al bekend is. Het samenzwerende sfeertje, het mysterie en de beklemmende situatie waar de zakenman in terecht komt, met typische klassieke onheilspellende pianodeuntjes, dragen daar aan bij.

Zeker niet de beste Fincher film (mijn persoonlijke favoriet is inmiddels Gone Girl geworden), maar na Seven was dit een prima opvolger. En vrij degelijk qua scenario, er waren niet echt grote plotgaten of blunders die ik kon ontdekken, hoewel een heel kritisch toeschouwer ze ongetwijfeld wel zal vinden.

Leuke mystery. Zonder meer. Douglas doet het goed als beleggingssnob. De twisten zijn naar het einde toe nauwelijks nog bij te houden en dat maakt het leuk. Het idee dat het een soort van maffia-organisatie zou betreffen, zat eigenlijk ook al goed. Fincher begaat weinig misstappen, dit zit ook gewoon goed.

Hoe kan je nou in spanning zitten over iemand die aan een spelletje meedoet? Ongelofelijk ongeloofwaardige film, vooral de eindes... Het is natuurlijk onmogelijk om iemand de richting op te sturen waarop de hoofdpersoon in de film wordt gestuurd, en het begin van het avontuur wordt wel heel gemakkelijk aangegaan door de hoofdpersoon, met een simpel briefje "volg die persoon". Kan niet meer dan 2 sterren geven.

Stilistische en mysterieuze thriller die mij van begin tot einde in een rollercoaster zette. Bovendien bevat de film filosofische en psychologische thema’s als vervreemding en dissatisfactie. Fantastische thriller!

The Game is een ijzingwekkende thriller die vol aan het beeld gekluisterd houdt. Het verhaal zit prima in elkaar en is goed uitgewerkt. Dit aangevuld met een noemenswaardige (goed acterende) cast maakt het helemaal compleet.

Ja, geweldige film. Niets is wat het lijkt. Reeds 3 x gezien en binnenkort ga ik er weer eens goed voor zitten. Michael Douglas, ik heb wat met die man, wellicht komt het ook door zijn oogverblindende vrouw, maar dit terzijde, speelt hier weer een fantastisch personage. Geweldige acteur. Van iemand die werkelijk alles heeft, en plotseling een verrassing krijgt van zijn broer, voor zijn verjaardag. Komt dan in een adembenemende rollercoaster terecht komt. Die buitengewoon boeiend en ingenieus is opgezet. Je zit echt in de hoogste versnelling te wachten wat voor ellende hij nu weer terecht komt, alsof je in een gesticht terecht bent gekomen, met patiënten die één voor één allemaal zwaar paranoia zijn, maar waar hun wildste fantasieën tot werkelijkheid zijn gekomen. Waar je in de verwachting was een rustig familiehotel te hebben geboekt. James Rebhorn als de 'betrouwbare' Jim Feingold zet ook een geweldige acteerprestatie neer. Krijgt van mij een 9. Echt een aanrader!

geestig filmpje met een jonge Michael Douglas, die helemaal gek wordt van de spelletjes die ze met hem spelen.

een vreemde mindfu*k.

goeie film!

Dit heb ik ook met Al Pacino, Robert De Niro, Harrison Ford, Edward Norton,

New member: ‘You wanna know what it is? What it’s all about?’ ‘Johannes chaper 9 verse 25.’

Nicolas: ‘I haven’t been to Sunday school in a long time.’

New member: ‘Whereas once I was blind, now I can see.’ ‘Good night, Nicolas. Best of luck.’

Deze thriller weer herzien op bluray. Blijft een goeie film van Fincher in z’n gloriejaren waar het thema paranoia centraal staat. Film zorgde wel voor een hoop commotie bij de release, de meningen waren sterk verdeeld. Ene groep vond hem geweldig, andere groep was niet gecharmeerd van het plot en voelde zich genept. Er volgde ook nog een rechtzaak van Jodie Foster, die filmstudio PolyGram aanklaagde omdat ze haar toebedachte rol hadden herschreven en die naar Sean Penn ging. Een aantal jaar later kreeg ze de hoofdrol in Fincher’s ‘The Panic Room’.

Dit soort films vol mysterie en waar je steeds op het verkeerde been wordt gezet passen precies in mijn straatje. De mysterieuze hints, onbekende mensen in een dubbelrol die een helpende hand toesteken. Douglas zet een ijzersterke rol neer als kille zakenman die geestelijk wordt gesloopt. Ook krijgt hij goed tegenspel van Unger. Verder een aardige bijrol van Sean Penn en James Rebhorn. Cameo van Tommy Flanagan, die de meeste zullen herkennen uit Sons of Anarchy, maar ook als Cicero uit Gladiator. Fincher maakt weer gebruik van zijn gebruikelijke shots vol duisternis en schaduwen. Het script werd gepolijst door Andrew Kevin Walker, die al eerder het scenario voor Se7en schreef. De verstilde piano score werd verzorgd door Howard Shore.

Eén van de scenes die voor mij eruit sprong was de ‘rebirth’ scene, waar Douglas van steenrijke zakenman naar arme sloeber ontwaakt. Tot slot nog de gepaste creditsong ‘White Rabbit’ van Jefferson Airplane!