Triangle of Sadness (2022)

Een gouden palm vind ik teveel eer.

Het middelste deel op het schip is hilarisch.

Op het eiland wordt het heel absurdistisch.

De ondertoon van de hele film is behoorlijk cynisch.

Boeiende film vol satire en humor. Zullen wij hetzelfde reageren als de hoofdrol spelers?

De film is één groot stereotype van personages; de belachelijk rijke Rus, de domme vrouwelijke influencer, het naïeve mannelijke model, de "normale" Britten die rijk zijn geworden door iets wat totaal niet bij ze past. Leuk stel allemaal bij elkaar, en prima uitgewerkt allemaal, met als hoogtepunt Woody Harrelson en de stormscène, maar niet een die voor mij een Oscar in de wacht sleept voor beste film. Ik zie de film als een grote middelvinger naar de huidige maatschappij, waarbij het contrast tussen arm en rijk overduidelijk in beeld wordt gebracht. Helaas verliest de film zijn charme op het eiland en krijg je nergens echt een klik met de personages. Leuk voor een keer tussendoor.

Bijna tweeënhalf uur puur kijkplezier. Het is lang geleden dat we zo gelachen hebben in de bioscoop. Natuurlijk, het is soms plat vermaak zoals in de nu al beroemde kots scene; lachen om de superrijken die hun trekken thuis krijgen. Toch weet Ruben Ostland (The Square, The Tourist) er op zijn pesterige manier nog een laag onder te krijgen. Die van de sociale verhoudingen. wie zijn we als we op onszelf aangewezen zijn? Prachtige cast ook; met Woody Harrelson als de cynische, dronken kapitein, Zlatko 'I sell shit' Buric als bezopen Rus en Sunnyi Melles als superverwend takkewijf die de bemanning helemaal gek maakt. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet, want ik vind dat er in de plot hierboven al teveel wordt weggegeven. Gewoon gaan kijken, hij draait nog in een aantal filmhuizen.

Aparte, maar vermakelijke film. Hij duurt wel erg lang, zeker in het begin dan gebeurd er vrij weinig. Het laatste gedeelte duurt dan misschien ook weer iets te lang. MIddenstuk is natuurlijk super komisch, met ook nog een goede score van At the Drive In erin! Leuk, apart, gek, langdradig, ongemakkelijk.

3,5*

Een prijswinnende film waarbij de jury zich waarschijnlijk aangesproken voelde, want het grote publiek zal hier niet voor warm lopen. Triangle of Sadness is een spiegel voor de rijken die steeds rijker worden en de armen die dit met lede ogen aanzien, een aanklacht tegen de maatschappij. Een satirische film over een subcultuur kan heel leuk zijn maar is minder leuk als je alle verwijzingen en metaforen niet door hebt. De film blijkt vol te zitten met metaforen naar de koude oorlog, het kapitalisme, 9/11 en wat nog meer. Ruben Östlund probeert met poep en plas grappen Monty Python te evenaren en iemand in zijn eigen lichaamssappen voor het toilet voorbij zien glijden is natuurlijk lachwekkend toch tilt het de film niet naar een hoger plan. Een parodie is leuk omdat je weet dat je weet dat je naar een parodie zit te kijken Triangle of Sadness geeft ons een kijkje in wereld die helaas zomaar werkelijkheid zou kunnen zijn. Wat overblijft is een film die technisch niet geweldig is, te lang duurt en maar af en toe echt grappig is.

Het begon nog redelijk, maar het middenstuk vond ik wansmakelijk (sorry, ik heb er niet mee kunnen lachen) en het laatste deel langdradig en saai. Dergelijke 'humor' is helemaal niet aan mij besteed. De poster vind ik afstotelijk. Maar blijkbaar zijn er toch veel mensen die deze absurde en cynische film omwille van de symboliek en de aanklacht tegen de maatschappij wel kunnen waarderen.

Ik weet niet wat jij denkt te hebben gehoord, maar ik heb geen At The Drive-In gehoord. Wel Refused (New Noise) en dat was een goede, doeltreffende vondst!

Sorry, je hebt gelijk! Lang geleden dat ik die gehoord heb

Behoorlijke tegenvaller want mijn verwachting was erg hoog.

Het deel op het schip was erg grappig.

Daarna duurde het maar voort en maar voort.

Een goede anderhalf uur zou meer dan genoeg geweest zijn voor deze film.

Leuke satire over de filthy rich maar te lang. Deze film doet me ook wat denken aan de films van Ulrich Seidl waar ook daar de minder mooie kanten van de mens te zien zijn. En ik hou daar wel van. Het laagje beschaving wordt beetje bij beetje afgepeld tot de mens in al zijn lelijkheid overschiet. Wat begint als beleefde hypocrisie ontaardt uiteindelijk in overlevingsdrang, opportunisme en egoïsme. Tekenend was bijvoorbeeld het feit dat rijken het over gelijkheid hebben terwijl zij net de sociale klasse is die aan de grondslag ligt van de meeste ongelijkheid op de wereld. De climax was natuurlijk het avonddiner op de woelige yacht die ontaardt in een grote kots- en schijtorgie. Of zoals een maat van mij ooit mooi kleurig verwoordde als het over rijken is : hun kak en mijn kak hebben dezelfde kleur en geur. Het zijn ook maar mensen. Het eilandhoofdstuk sleepte wat aan maar draait de machtsverhoudingen die op de yacht golden om. De "toilet manager" wordt de kapitein en bevindt zich nu in een positie waar zij de macht in handen heeft en gebruikt.
Ik kan de misantropische humor van Ostlund best waarderen (ook al in The Square trouwens). Het woord absurdistisch wordt hier vaak gebruikt, maar ik vond de menselijke schetsen uit Triangle of Sadness bangelijk dicht bij de werkelijkheid en pijnlijk herkenbaar. Ook best gelachen (in dit geval "uitlachen").

Had er meer van verwacht. De 'vieze' scenes op het schip waren, samen met Woody, het hoogtepunt van de film. Wel aardig, maar niet top.

Triangle of Sadness is een behoorlijke vage film, die bij vlagen saai kan zijn. Het is een soort spotprent op de huidige maatschappij en bijhorende sociale verhoudingen. Echte humor was er niet veel, alhoewel ik de dronken rijke Rus wel een aardig typetje vond, en dus is dit ook geen film om op vrijdag of zaterdag te kijken. Meer iets voor de zondagmiddag of maandagavond.

Goeie film over een aantal super rijke mensen die op een luxe jacht verblijven. De machtsverhoudingen zijn goed uitgewerkt, en het is duidelijk dat dit centraal staat. Hier en daar best grotesk, maar hierdoor niet minder vermakelijk. Het had echter met gemak wat korter gekund. Desalniettemin nog net 3.5 sterren.

Moest lang op gang komen, werd best komisch op het schip, maar zakte daarna weer in. Op zich verveelde ik me niet, maar toen was hij opeens afgelopen. Iemand die uitleg kan bieden? Tweeënhalf uur geïnvesteerd en dan dat.

Ondertiteling was dikke prima, mooi losgekomen van het Engels. Zo hoort het.

Ik kom niet verder dan een 5,5. Vooruit, 3 sterren.