Genre: Komedie / Drama
Speelduur: 161 minuten
Alternatieve titel: Once upon a Time in Hollywood
Oorsprong:
Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk / China
Geregisseerd door: Quentin Tarantino
Met onder meer: Leonardo DiCaprio, Brad Pitt en Margot Robbie
IMDb beoordeling: 7,6 (841.982)
Gesproken taal: Engels, Italiaans en Spaans
Releasedatum: 15 augustus 2019
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via meJane
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
Plot Once upon a Time in... Hollywood
"In this town, it can all change… like that"
De zomer van 1969. Rick Dalton, een acteur op zijn retour, voelt aan dat zijn dagen als leading man in tv-series stilaan geteld zijn. Hij vindt troost bij zijn rechterhand en stuntman, Cliff Booth genaamd, die tevens zijn chauffeur en klusjesman is. Rick ziet met lede ogen aan hoe Hollywood een nieuw tijdperk ingaat, waarin het toeval wil dat Daltons huis zich vlak naast dat van de beroemde Poolse regisseur Roman Polanski en diens mooie vrouw Sharon Tate bevindt.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (7,6 / 841982)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- Once upon a Time in Hollywood (BoekMeter)
- Once upon a Time ... in Hollywood (MusicMeter)
- iTunes: € 7,99 / huur € 3,99
- Pathé Thuis: vanaf € 7,99 / huur € 2,99
- Kijk op meJane
Social Media
Acteurs en actrices
Rick Dalton
Cliff Booth
Sharon Tate
Jay Sebring
'Pussycat'
Jim Stacy
Trudi Fraser
'Tex'
'Squeaky'
George Spahn
Reviews & comments
Roger Thornhill
-
- 5579 berichten
- 2201 stemmen
Merkwaardige film weer. Eerst zit ik me de hele tijd af te vragen waarom dit verhaal verteld moest worden, dan komt die spannende scène waarin Brad Pitt op de Spahn Ranch rond gaat snuffelen, en dan die hilarische finale waarbij de geschiedenis net als in Inglourious basterds wordt herschreven, en dan zit ik me na afloop toch te realiseren dat ik toch weer een uiterst vermakelijke film heb gezien. Minder dwingend qua plot dan bijvoorbeeld Basterds of The hateful eight, maar met een briljante climax en een fantastische Brad Pitt.
Goed dat ik voor deze film niet eerst even MovieMeter heb gecheckt – in de voorgaande berichten wordt het einde al flink gespoilerd. Zijn er hier nou echt zo veel gebruikers die nooit van spoiler-tags hebben gehoord, of denken ze allemaal dat mensen vooraf toch wel weten dat het einde van deze film nogal afwijkt van de historische werkelijkheid?
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
'We love pussy.'
'Yes we do!'
In eerste instantie toch een beetje een tegenvaller. Het zal ook niet eenvoudig zijn als Tarantino zijnde om iedere keer met iets nieuws te komen. Vooral na Inglorieus Bastards, The Hatefull Eight en Django. In mijn ogen toch wel zijn besten maar in alle eerlijkheid wel films die moeten rijpen en die je vaker moet zien, en wellicht dat deze vlieger net zo opgaat voor Once Upon A Time...
Het gebruikelijke recept komt voorbij rollen van kolderieke situaties, grof geweld, bijzondere verhaallijnen die door elkaar lopen, buitenissige karakters en een vaak onnavolgbare ode aan wat QT mooi vind. Dit met als rode lijn, die naar het einde steeds duidelijker wordt, het drama in huize Polanski op naam van Charles Manson. Een betrokkenheid overigens tot de hoofdrolspelers die tot het einde raden blijft en een vrij bijzondere wending tot gevolg heeft.
Toch is het verhaaltechnische allemaal wat té apart met betrekking tot bepaalde zaken die geen verband hebben. Uiteraard heeft Tarantino daar andere bedoelingen mee, maar daar moet je maar oog voor, en trek in, hebben. Ik vind de tijd die aan de hele carrière van Dalton besteed wordt op het randje. Het verschijnen van Damian Lewis als McQueen voelt als onnodig. Ik weet dat hij bij toeval het drama ontlopen heeft, toch maakt Lewis als McQueen te weinig indruk en wordt er te weinig mee gedaan. Dus ja, waarom...? Net als Tate die zichzelf gaat zitten bewonderen in de bios en schaamteloos met zichzelf te koop loopt. Voegt ook erg weinig toe.
Wel geweldig is DiCaprio, en vooral Pitt vind ik erg sterk. De geweldsuitbarsting op het einde is subliem net als de muziek. Samen met alle nostalgie, alle stijl en detail is Once Upon A Time zeker de moeite waard om te kijken maar waar de film staat in de rangschikking samen met de rest van Tarantino's repertoire durf ik nog niet te zeggen.
En Once Upon...voor de tweede keer. Beter bevallen doet hij zeker en het oog valt op meer zaken dan de vorige keer.
QT's ode aan de filmdustrie jaren '60 krijgt dan toch meer gestalte. Gisteren Django '66 gezien van de hand van Sergio Corbucci, een naam die valt en waar Rick Dalton op een gegeven moment voor gaat werken. Grappig zijn de details en kritieken die geuit worden die ook nog blijken te kloppen na het kijken van Django zoals morsig, ranzig en de benoemde nasynchronisatie. Tevens komt het beeld naar voren van 'de kliek', ons kent ons, het hebben van een reputatie, type casting en de vluchtigheid van carrière. Toch kan het met de knip van een vinger weer anders zijn. Het beeld van de Manson-gang klopt ook redelijk en de geweldsuitbarsting op het einde blijft een daverend hoogtepunt.
Ja Once Upon...slaagt al meer met zijn beeld dat overloopt van de nostalgie ook al moet de film nog altijd zijn meerdere erkennen in andere QT films.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
'We love pussy.'
'Yes we do!'
In eerste instantie toch een beetje een tegenvaller. Het zal ook niet eenvoudig zijn als Tarantino zijnde om iedere keer met iets nieuws te komen. Vooral na Inglorieus Bastards, The Hatefull Eight en Django. In mijn ogen toch wel zijn besten maar in alle eerlijkheid wel films die moeten rijpen en die je vaker moet zien, en wellicht dat deze vlieger net zo opgaat voor Once Upon A Time...
Het gebruikelijke recept komt voorbij rollen van kolderieke situaties, grof geweld, bijzondere verhaallijnen die door elkaar lopen, buitenissige karakters en een vaak onnavolgbare ode aan wat QT mooi vind. Dit met als rode lijn, die naar het einde steeds duidelijker wordt, het drama in huize Polanski op naam van Charles Manson. Een betrokkenheid overigens tot de hoofdrolspelers die tot het einde raden blijft en een vrij bijzondere wending tot gevolg heeft.
Toch is het verhaaltechnische allemaal wat té apart met betrekking tot bepaalde zaken die geen verband hebben. Uiteraard heeft Tarantino daar andere bedoelingen mee, maar daar moet je maar oog voor, en trek in, hebben. Ik vind de tijd die aan de hele carrière van Dalton besteed wordt op het randje. Het verschijnen van Damian Lewis als McQueen voelt als onnodig. Ik weet dat hij bij toeval het drama ontlopen heeft, toch maakt Lewis als McQueen te weinig indruk en wordt er te weinig mee gedaan. Dus ja, waarom...? Net als Tate die zichzelf gaat zitten bewonderen in de bios en schaamteloos met zichzelf te koop loopt. Voegt ook erg weinig toe.
Wel geweldig is DiCaprio, en vooral Pitt vind ik erg sterk. De geweldsuitbarsting op het einde is subliem net als de muziek. Samen met alle nostalgie, alle stijl en detail is Once Upon A Time zeker de moeite waard om te kijken maar waar de film staat in de rangschikking samen met de rest van Tarantino's repertoire durf ik nog niet te zeggen.
En Once Upon...voor de tweede keer. Beter bevallen doet hij zeker en het oog valt op meer zaken dan de vorige keer.
QT's ode aan de filmidustrie jaren '60 krijgt dan toch meer gestalte. Gisteren Django '66 gezien van de hand van Sergio Corbucci, een naam die valt en waar Rick Dalton op een gegeven moment voor gaat werken. Grappig zijn de details en kritieken die geuit worden die ook nog blijken te kloppen na het kijken van Django zoals morsig, ranzig en de benoemde nasynchronisatie. Tevens komt het beeld naar voren van 'de kliek', ons kent ons, het hebben van een reputatie, type casting en de vluchtigheid van carrière. Toch kan het met de knip van een vinger weer anders zijn. Het beeld van de Manson-gang klopt ook redelijk en de geweldsuitbarsting op het einde blijft een daverend hoogtepunt.
Ja Once Upon...slaagt al meer met zijn beeld dat overloopt van de nostalgie ook al moet de film nog altijd zijn meerdere erkennen in andere QT films.
pampelonne
-
- 301 berichten
- 126 stemmen
Ode aan het oude Hollywood met op de achtergrond de Manson family (creepy!!).
het einde vind ik zeer verrassend.
ik was heel even bang dat de Tate/LaBianca moorden zouden worden getoond, dat zou wel heel verwerpelijk zijn.
Gogeta444
-
- 4 berichten
- 6 stemmen
Langdradig, gebeurt niet veel, alles bouwt zich op naar het einde toe.
Firecrest
-
- 84 berichten
- 96 stemmen
Deze film vind ik erg slecht geschreven, echt heel erg slecht. Er is geen verhaal, geen plot, geen duidelijke hoofdpersoon, geen duidelijke richting in het verhaal. Heel veel overbodige scenes en gesprekken. Ik vermoed dat er talloze verwijzingen zijn naar de filmindustrie en filmgeschiedenis, maar deze 'humor' is dan ook echt alleen maar geschikt voor de incrowd. Wel goed acteerwerk van de topcast, die om onduidelijke redenen blijkbaar loyaal is aan Tarantino. Aan het eind nog de nodige sadistische scenes, vaste prik bij Tarantino, zodat ik het eigenlijk nauwelijks als een spoiler hoefde te markeren.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Deze film vind ik erg slecht geschreven, echt heel erg slecht. Er is geen verhaal, geen plot, geen duidelijke hoofdpersoon, geen duidelijke richting in het verhaal.
Jij hebt kennelijk iemand nodig, die je richting geeft….
Rotterdam@1
-
- 671 berichten
- 319 stemmen
We gingen er eens goed voor zitten: dit meesterwerk zou komen. En uren later constateerden we, dat het bij tijd en wijle een goede film was, maar beslist niet het grote meesterwerk van Tarantino. Daarvoor is het te langdradig en gebeurt er soms weinig. Het einde is spannend en wordt ook lang uitgerekt. Gebeurtenissen konden we prima plaatsen, de kleuren zijn mooi, maar het grote epos is het m.i. niet geworden.
Omdat er verder op andere kanalen alleen christel. en stichtelijke programma's waren (the Passion, brrr....) was dit een goed alternatief om het paasweekend mee te beginnen.
des1
-
- 1691 berichten
- 967 stemmen
Tarantino laat weer eens zien dat ie een briljante filmer is met een schilderpalet dat een stuk groter is dan dat van collega's. Kan me voorstellen dat hij vindt, zegt en denkt dat ie met z'n films full circle wil komen, waarbij met deze (laatste?) film dan Hollywood zelf onderwerp is. Dubbele bodems te over. Voelde ook een beetje aan als Paul Thomas Anderson's Boogie Nights, maar dan zonder de diepgang. Mist ook de 'swing & soul' van eerder werk als Jackie Brown.
Aazhyd
-
- 628 berichten
- 294 stemmen
Geen cijfer, want alleen het eerste uur gezien. Ziet er mooi uit, maar wat gaat het traag zeg. Daar had echt een half uur af gemogen. Dat plot-idee met de Manson family klonk goed, maar ik had geen zin om er helemaal op te wachten.
Verder valt me op dat je in films van Tarantino altijd ontzettend goed gebekte stoere hippe mensen tegenkomt. Nooit een keer iemand die twijfelt of die niet zo hip is. Wat dat betreft is het altijd glorieuze pulp wat hij maakt.
Lavrot
-
- 659 berichten
- 0 stemmen
Tjonge, jonge, wat een tegenvaller. Laatst las ik over de film Bad Times in El Royal dat 't een mislukking was want 't had geen boodschap. In die film zaten alle elementen, filmtechnieken, dubbele lagen en bodems, die QT nogal dik aangezet etaleert: "Kijk mij eens films maken."
In OUATIH herhaalt QT zich tot vervelens toe. Uiteraard is alles tot in de puntjes verzorgd. Ik zal jullie verder niet vermoeien met het afzeiken van dit wanproduct, maar het in een metafoor samenvatten.
Tarantino wrijft in een bloedvlek op het behang en wijst naar de buren.
Nee, als je diepgang in je films wil brengen, als je er een heus kunstwerk van wil bouwen dan ontkom je niet aan een zeer persoonlijke boodschap. Wat dat betreft blijft David Lynch' INLAND EMPIRE ongeëvenaard.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Tjonge, jonge, wat een tegenvaller. Laatst las ik over de film Bad Times in El Royal dat 't een mislukking was want 't had geen boodschap. In die film zaten alle elementen, filmtechnieken, dubbele lagen en bodems, die QT nogal dik aangezet etaleert: "Kijk mij eens films maken."
In OUATIH herhaalt QT zich tot vervelens toe. Uiteraard is alles tot in de puntjes verzorgd. Ik zal jullie verder niet vermoeien met het afzeiken van dit wanproduct, maar het in een metafoor samenvatten.
Tarantino wrijft in een bloedvlek op het behang en wijst naar de buren.
Nee, als je diepgang in je films wil brengen, als je er een heus kunstwerk van wil bouwen dan ontkom je niet aan een zeer persoonlijke boodschap. Wat dat betreft blijft David Lynch' INLAND EMPIRE ongeëvenaard.
Maar QT poogt nergens diepgang in de film te bouwen, dat is ook totaal niet zijn streven. Dus waarom de film er dan op veroordelen? En Inland Empire erbij halen slaat nergens op. Beide films kennen nauwelijks overeenkomsten.
Het is alsof ik een film als Raiders of the Lost Ark ga afkraken door te stellen dan er niks gedaan wordt met de innerlijke twijfels van de personages en het geen Andrei Rublev is.
Overigens snap ik niks van je metafoor. Hoezo wijst QT naar de buren? En waar staat de bloedvlek voor?
Lavrot
-
- 659 berichten
- 0 stemmen
Maar QT poogt nergens diepgang in de film te bouwen, dat is ook totaal niet zijn streven. Dus waarom de film er dan op veroordelen? En Inland Empire erbij halen slaat nergens op. Beide films kennen nauwelijks overeenkomsten.
Het is alsof ik een film als Raiders of the Lost Ark ga afkraken door te stellen dan er niks gedaan wordt met de innerlijke twijfels van de personages en het geen Andrei Rublev is.
Overigens snap ik niks van je metafoor. Hoezo wijst QT naar de buren? En waar staat de bloedvlek voor?
Inderdaad geen diepgang. Nee, niet eens een poging daartoe, want ... QT dobbert comfortabel aan de oppervlakte.
Dan zet ik voor jou de overeenkomsten tussen OUATIH en IE even op een rij. Beide films gaan over:
- Hollywood
- het maken van films
- de geschiedenis van Hollywood
- liefde voor films
- een aan lager wal geraakte acteur (actrice)
- de vermenging van rol en 't echte leven
- het sterrendom
- een waargebeurde moord(aanslag)
- jaren zestig muziek
- etc
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Inderdaad geen diepgang. Nee, niet eens een poging daartoe, want ... QT dobbert comfortabel aan de oppervlakte.
Dan zet ik voor jou de overeenkomsten tussen OUATIH en IE even op een rij. Beide films gaan over:
- Hollywood
- het maken van films
- de geschiedenis van Hollywood
- liefde voor films
- een aan lager wal geraakte acteur (actrice)
- de vermenging van rol en 't echte leven
- het sterrendom
- een waargebeurde moord(aanslag)
- jaren zestig muziek
- etc
Dat zijn enkel oppervlakkige overeenkomsten die vetrekking hebben op het onderwerp of de locatie.
Elke film begint met een idee. De ideeen waar IE en OUATIH vanuit voortgekomen zijn, hadden niet verder uitelkaar kunnen liggen.
Vandaar mijn vergelijk tussen Raiders en Rublev omdat in beide films religieuze artifacts centraal staan. Maa ik neem aan dat je snapt hoe ridicuul die vergelijking is.
Verder niks mis met een film die oppervlakkig is. De film wil ook niks anders zijn dan een ode aan een tijdperk en de b films uit die tijd. De oppervlakkigheid is dus nu net de passende toon.
Ik kan in je kritiek nergens vinden, waarom de film daarin faalt. Dat jij het niet leuk vindt, zal best, maar is gewoon n=1.
ZAP!
-
- 5103 berichten
- 3549 stemmen
Gewaagd om een nare geschiedenis te herschrijven. Wat mij betreft niet echt geslaagd.
Maar ook geen slechte film.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Gewaagd om een nare geschiedenis te herschrijven. Wat mij betreft niet echt geslaagd.
Maar ook geen slechte film.
Iets wat QT al eens eerder deed in IB. Maar het past goed binnen zijn oeuvre, waarin er sprake is van een film universum dat paralel aan het onze bestaat en zaken dus ook een andere uitkomst kunnen hebben.
ZAP!
-
- 5103 berichten
- 3549 stemmen
Iets wat QT al eens eerder deed in IB.
Maar het past goed binnen zijn oeuvre, waarin er sprake is van een film universum dat paralel aan het onze bestaat en zaken dus ook een andere uitkomst kunnen hebben.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Ik vond het juist een enorme opluchting. Had me al twee uur lang grote zorgen gemaakt. Maar in Hollywood krijgt alles een happy end, dus conceptioneel is het verantwoord.
Lavrot
-
- 659 berichten
- 0 stemmen
Dat zijn enkel oppervlakkige overeenkomsten die vetrekking hebben op het onderwerp of de locatie.
Ja, dat kan ook niet anders omdat QT aan de oppervlakte dobbert, comfortabel veilig tussen de lijntjes die Hollywood uitzet.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Ja, dat kan ook niet anders omdat QT aan de oppervlakte dobbert, comfortabel veilig tussen de lijntjes die Hollywood uitzet.
Veilige lijntjes zie ik niet echt. Film is qua structuur en onderwerp nog steeds erg eigenzinnig. Bovendien druipt de liefde voor de personages en het vakmanschap van elk shot. Eind was natuurlijk ook verrassend. Verder gewoon mooie geschiedenisles vol verwijzingen. Dus ook zat inhoud voor de geïnteresseerden. Helpt natuurlijk wel als je een beetje thuis bent in de films uit die tijd.
Maar goed, het is me nog steeds niet duidelijk waarom je m zo slecht vindt, want dit argument is kul.
Lavrot
-
- 659 berichten
- 0 stemmen
Veilige lijntjes zie ik niet echt. Film is qua structuur en onderwerp nog steeds erg eigenzinnig. Bovendien druipt de liefde voor de personages en het vakmanschap van elk shot. Eind was natuurlijk ook verrassend. Verder gewoon mooie geschiedenisles vol verwijzingen. Dus ook zat inhoud voor de geïnteresseerden. Helpt natuurlijk wel als je een beetje thuis bent in de films uit die tijd. Maar goed, het is me nog steeds niet duidelijk waarom je m zo slecht vindt, want dit argument is kul.
OUATIH is een zogenaamde caleidoscopische vertelling, evenals IE, wat vernieuwend noch eigenzinnig is. Het vermengen van stijlen is evenmin een noviteit. Het is en blijft allemaal heel braaf. Niemand zal zich ergens aan kunnen storen. Zelfs het hondenleven van de stuntman komt amper uit de verf, want QT moet er weer zo nodig een heldhaftige draai aangeven. Het verheerlijken van geweld druipt ook weer vet uitgesmeerd van het doek, maar een toefje schaamhaar blijft krampachtig buiten beeld, in plaats daarvan mag 't hippiemeisje wel haar okselhaartjes tonen. Keurig hoor.
Laat ik afsluiten door te stellen dat deze film een vervelende herhaling is van wat QT allemaal al eerder heeft laten zien, en dus een overbodig maar wel lucratief popcorn vermaak, waar de kritiekloze massa van zal smullen.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Laat ik afsluiten door te stellen dat deze film een vervelende herhaling is van wat QT allemaal al eerder heeft laten zien, en dus een overbodig maar wel lucratief popcorn vermaak, waar de kritiekloze massa van zal smullen.
Ik geloof niet dat ik ooit tot de kritiekloze massa ben gerekend, maar heb gewoon tot 4 keer toe genoten van deze film. Gaat niks boven verheerlijking van geweld en dat (gebrek aan) schaamhaar zal mij worst wezen in deze film. Kan altijd een oude Verhoeven uit mijn kast trekken, als ik vrees te kort te komen.
Popcornvermaakt is het allerminst. Daarvoor is de film veel te veel meta. Althans, dat is waar voor mij een groot deel van de fun in zit. Juist dit onderwerp had hij niet eerder getackeld.
Herhaling van zetten heb ik weinig problemen mee als het jasje nieuw is en zo mooi past.
Maar goed. Het kan je smaak niet zijn. Helaas heb je bij geen enkele film sterren uitgedeeld, dis heb ook geen idee wat jij wel goed vindt (op IE na).
LITTLEHOLLYWOOD
-
- 201 berichten
- 2 stemmen
Voor de echte film-en tv liefhebber een parel van een film, anderen zullen er geen touw aan kunnen vastknopen, vrees ik. Je moet o.a. al weten wie Polanski, Sharon Tate en the Mansons zijn, de jeugd van nu hebben daar nog nooit van gehoord!! Topprestaties weer van Pitt en DiCaprio!! En veel verwijzingen naar betere tijden in Hollywoodland!! Echt voor de cinefielen een feestje!!
stratmans
-
- 871 berichten
- 886 stemmen
amusante tarantinofilm, goeie soundtrack, mooie autos, goeie vertolkingen
nijkerkbert
-
- 468 berichten
- 645 stemmen
Zeker niet de beste van Tarantino, maar wel de soms ijzersterke dialogen. Prachtige rol van Julia Butters als de jonge Trudy op de set.
3,5☆
mcdaktari
-
- 6288 berichten
- 0 stemmen
Dit is echt één van de weinig Tarantino films die ik nog maar 1 keer gezien had, maar nu ik "Once Upon a Time... In Hollywood" nog eens echt goed gekeken heb moet ik toch wel toegeven dat ik dit een echte hele goeie Tarantino film vind. En Brad Pitt speelt hier echt een super mooie rol. Wat een goeie acteur is dat toch. En DiCaprio is een perfecte tegenspeler. Dit is zeer zeker niet zijn minste film, wat ik ergens gelezen dacht te hebben. Integendeel zelfs, ik vind dit wel bij zijn betere films horen. Echt gelachen met Brad Pitt op het laatst van de film. Ik ben heel benieuwd waar zijn nieuwe laatste film over zal gaan, en niet te vergeten ook zijn aangekondigde 8 aflevering tellende serie.
ZenZin
-
- 300 berichten
- 647 stemmen
Als voorbeeld van Amerikaanse wansmaak heeft dit prul misschien nog een soort van waarde.
cinemanukerke
-
- 1158 berichten
- 738 stemmen
Once upon a time in Hollywood was er een tiener die zichzelf opsloot in de lokale videotheek. Hij kwam na er lange tijd terug buiten en dacht : ik kan dit ook. Zijn films waren een instant succes en hij werd een icoon van moderne jongerencultuur. Een Andy Warhol maar dan met een revolver ipv een banaan. Eclectische vertelstructuur, referenties naar de oude vergeten genres, dialogen die zo naturel klinken dat street credibility er zo van afdruipt, sublieme soundtracks en steeds de neiging om iedereen de loef af te steken. Tof. Leuk. Prima entertainment. Maar niet echt memorabel.
Ook deze film kan ik onder deze noemer catalogiseren. De mijmeringen van Tarantino van hoe het was in LA 1969 met een flinke scheut nostalgie, sterke soundtrack (California dreamin' van Bobby Womack zal nu eindelijk ontdekt worden door de nieuwe generatie !) maar over wat gaat het nu ? Op het einde had ik alweer een groot so what gevoel.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Eigenlijk zit de film nog slimmer in elkaar: de Manson-hippies besluiten Rick aan te gaan vallen omdat acteurs zoals hij, die cowboys en FBI-agenten spelen, de Amerikanen hebben geleerd te moorden met hun gewelddadige films waardoor we nu oorlog in Vietnam hebben en zo. Dat verklaart denk ik het groteske geweld aan het einde van de film: niet alleen doet Tarantino wat de Manson-hippies van hem als filmregisseur verwachten - een gewelddadige film maken - maar boven op de wraak die de hippies willen nemen op de acteurs plaatst Tarantino een soort superwraak van de acteurs/film op de Manson-hippies. Zo beschouwd is de film een afrekening door Hollywood met Charles Manson die dacht af te rekenen met Hollywood.
Toen ik de film in de bioscoop zag was ik teleurgesteld maar nu ik ‘m gisteren op TV voor de tweede keer heb gezien vind ik ‘m toch wel vermakelijk. Wat Tarantino doet is niet alleen werkelijkheid en spel of fictie door elkaar halen (van acteurs die acteurs – dus de ‘echte’ mensen – achter de filmset spelen tot de verdraaiing van een historische gebeurtenis) maar zet in die gelaagdheid alles ook bewust op de kop: de man die in zijn films de stoere cowboy (of FBI-agent) speelt is in werkelijkheid een watje terwijl zijn stand-in – als het ware zijn schaduw – ook in het echte leven de ware (cowboy)held is. En in diezelfde omkering van werkelijkheid en fictie verslaat de held van de film onder invloed van LSD de Manson-hippies in plaats van dat die onder invloed van LSD (de vrouw van) filmmaker Polanski verslaat.
Zandkuiken
-
- 1696 berichten
- 1360 stemmen
Eens herbekeken en wederom erg genoten van deze kleurrijke, meanderende ode aan het Hollywood van eind jaren '60, vlak voor het failliet van de zorgeloze, vrije hippie-tijd.
Voor sommigen zal het allemaal wat te kabbelend zijn, maar persoonlijk vind ik het heerlijk toeven in het universum dat QT neerzet. Ik las ergens dat je de sfeer in deze film kan vergelijken met die aan het eind van je laatste zorgeloze, lange zomervakantie, en zo voelde ik het ook aan.
Voornamelijk het duo DiCaprio, heerlijk silly als onzekere acteur voor wie het label has-been dreigt, en Pitt als zijn toeverlaat en coole stuntman gaan met de film aan de haal. De rest van de cast is eigenlijk bijkomstig.
Het plot, in welke mate daar sprake van is, is ook niet zo belangrijk. Het gaat om de sfeer en de 2 hoofdpersonages. Paar fantastische scènes wel, zoals de vechtscène tussen Cliff en Bruce Lee. Ook het hele stuk op Spahn Ranch is memorabel. Daarnaast zat ik te genieten van zowat elk moment dat Rick Dalton in beeld komt. Geweldig komisch personage.
Na een paar films die me minder lagen zoals The Hateful Eight en Django Unchained, komt Tarantino met een prent die meer ontspannen en melancholischer is. Zeker niet elke fan van de regisseur zal dit even goed kunnen smaken, maar ik vind het 1 van zijn allerbeste films. 4,5*
shrink
-
- 1977 berichten
- 2228 stemmen
Door het laatste uur krijgt hij nog een voldoende. Maar wat is het de eerste anderhalf uur toch ongelofelijk saai. Jammer. Les is more!
Gerelateerd nieuws
Leonardo DiCaprio stak per ongeluk stuntman in brand tijdens opnames 'Once Upon A Time in Hollywood'
Quentin Tarantino: "Ik denk echt dat 'Once Upon a Time in Hollywood' mijn beste film is"
Dramafilm 'Once Upon a Time in Hollywood' vanavond te zien op Veronica
De best beoordeelde tien films met de jarige Margot Robbie (32)
Bekijk ook
Joker
Misdaad / Drama, 2019
1.788 reacties
Green Book
Biografie / Komedie, 2018
234 reacties
1917
Drama / Oorlog, 2019
767 reacties
Gisaengchung
Drama / Komedie, 2019
343 reacties
O Pagador de Promessas
Drama, 1962
4 reacties
Werk ohne Autor
Drama / Thriller, 2018
74 reacties
Gerelateerde tags
film bedrijfmannelijke vriendschaptv starberoemdheidgebaseerd op een waargebeurd verhaalcharles manson famehollywoodlos angeles, californiëhistorical fictionbuddystruggling actorsatanic cultrevisionist historywestern filmmaking actressjaren 60stunt double old hollywoodfictieve geschiedenisshot on filmtarantinoquentin tarantino
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.