Green Book (2018)

heel erg om gelachen en heel inteliggent

Heerlijke film! Erg knap hoe deze op voorhand uiterst onwaarschijnlijke vriendschap op een geloofwaardige manier wordt weergegeven. Ook flink onder de indruk inmiddels van Mortensen, die ik dankzij zijn avonturen met de ring lang niet als heel serieuze acteur zag, maar die - ook na Captain Fantastic - toch wel een klasbak blijkt te zijn. Zoals al veel vermeld is de muziek ook heerlijk. Wat op mij ook indruk maakte is dat je voortdurend de spanning voelt, omdat er altijd, elk moment, iets heel onaangenaams kan gebeuren. Je zou ermee moeten leven...

Die spanning kun je overigens alleen zo voelen als je begaan bent met de personages en dat is hier ontzettend het geval. Je gunt beide mannen alles. Hartverwarmende film van het fijnste soort.

Net als Panoramix hierboven voelde ik de hele film door de spanning dat er elk moment iets onaangenaams kon gebeuren, hetgeen een fraai contrast vormt met de feel-good-vibe die spreekt uit de clichématige insteek van de twee tegenpolen die na verloop van tijd eerst begrip en daarna sympathie voor elkaar gaan voemen. Maar wat maakt die voorspelbaarheid uit wanneer de twee hoofdrollen zo warmbloedig en levensecht worden gespeeld en wanneer de dialogen zo vol "natuurlijke" humor zitten? Zijn (tweede) Oscar is Ali van harte gegund, maar zelf keek ik mijn ogen uit bij Mortensens omvang, zijn Italiaanse uitstraling en vooral het gemak waarmee hij de wijsheden van zijn personage debiteert ("That Titsburgh was a major disappointment. I didn't notice any difference at all. Did you?") – Mortensen is echt een wonderbaarlijke acteur. (En dan moet je nog blij zijn dat de politieke correctheid in Amerika nog niet zó ver gaat dat mensen gaan roepen dat die rol eigenlijk door een èchte Italiaanse Amerikaan had moeten worden gespeeld.) Geweldige film.

De beste Kerstfilm sinds "It's a Wonderful Life".

Eindelijk weer eens een lange film gezien die geen moment verveeld: dikke 4*

Erg mooi gemaakte road movie, met glansrollen voor Viggo Mortensen en Mahersala Ali die 2 kunnen elkaar in het begin niet luchten. Maar gaande de film word dat wel anders, ook de setting het roerige jaren 60 van de vorige eeuw en de muziek zijn erg goed gedaan met recht 1 van die films die je moet hebben gezien.

Helemaal mee eens: vreselijke film.

Een zeer sterke en sublieme film.

Een film vol humor en veel muziek en met dramatiek.

Uitmuntend acteer spel van de hoofdrol spelers.

Naar een waargebeurd verhaal een film die veel aandacht is geschonken door de makers en spelers.

Wat goed te zien is in kwaliteit.

Een film van hoog niveau.

keek aardig weg, maar had iets meer een road movie verwacht met wat meer sfeerbeelden onderweg.

Daarnaast had het allemaal wel wat intenser gemogen en de apartheid wat ruiger mogen zijn ( zoals het ook daadwerkelijk was) in die periode.

Het was nu allemaal wat luchtig verfilmd, maar vond het ook allemaal niet erg komisch genoeg voor om het een komedie te noemen.

Cast is ieder geval wel goed, maar de sfeer had wat beter gemogen.

Eindelijk weer eens een goede film tussen al die blockbuster rommel. Goed geacteerd, goed verhaal. Top!

Ik vind het altijd erg mooi om in een film zo'n transformerend effect te zien in mensen die eerst in een totaal andere wereld, en toch naast elkaar, leven, waarbij er zo'n sterk 'afstand houden tot de ander' bestaat, maar ze later, door dat transformerend proces, gewoon naast elkaar staan, elkaar ineens verdedigen naar anderen toe, en, bij wijze van spreken, ook uit hetzelfde kopje durven te drinken .

Mooi (muziek en jaren '60), interessant en integer, grappig, en ontroerend.

4.5*

Yes, Green Book maakt de hooggespannen verwachtingen waar! Ondank dat ik Dumb & Dumber op geheel eigen wijze een meesterwerk vind en ook andere films van Peter (en broer Bobby) Farrelly, zoals There's Something about Mary en Kingpin, zeer kan waarderen, vroeg ik mij toch af of hij in staat zou zijn een meer ingetogen film te kunnen maken. Ik was op de hoogte van de overweldigende ontvangst van de film, maar kon het me evengoed nauwelijks voorstellen.

Volledig onterecht, want Green Book is gewoon een fijne film. Er klinkt wat kritiek door op de raciale verdeeldheid binnen de Verenigde Staten ten tijde van de jaren 60, maar in de eerste plaats is dit vooral een feelgood film over de opbloeiende vriendschap tussen twee mannen die onmogelijk nog meer van elkaar kunnen verschillen. De film doet bij vlagen denken aan andere buddy movies, zoals Planes, Trains & Automobiles (al helemaal tijdens de eindscène) en Intouchables, maar heeft wat mij betreft toch genoeg een eigen smoel om niet als een duplicaat te voelen. De film draait om de personages van Viggo Mortensen en Mahershala Ali en beide heren doen het fantastisch. De chemie tussen beiden werkt feilloos en is zeer aangenaam om te volgen. De ontwikkeling die ze allebei doormaken ligt tamelijk voor de hand, maar dat is toch zo het punt van de film lijkt me. Het wordt subtiel gebracht en ik geloofde het.

De film barst van de memorabele scènes, of ze nou humoristisch of aangrijpend bedoeld zijn. Te denken valt aan Tony die het voor Shirley opneemt in de bar en in de sauna, Shirley die Tony confronteert met het stelen en later met de opmerking dat hij niet zwart genoeg zou zijn (tevens de grote 'uitbarsting'), Shirley die geweigerd wordt in het restaurant en vervolgens zijn moment neemt in de bar, de hartverwarmende scène op het einde die ervoor zorgt dat dit niet misstaat als kerstfilm... Het zijn er te veel om op te noemen. De film heeft in ieder geval genoeg in huis om de interesse niet te laten wegzakken. De film heeft gedurende het volledige speelduur mijn aandacht weten vast te houden. Overigens valt ook de soberheid en kalmte op waarmee de film op geschoten is. Het zorgt er eens temeer voor dat dit, op het buddy/roadmovie gedeelte na, nauwelijks te herkennen valt als een Farrelly-film.

Een film met het hart op de juiste plek. Zo eentje waar je rustig voor kan gaan zitten en waarbij je, indien je je betrokken voelt met de personages, een hoop verschillende emoties zal ervaren. Tevens kon ik mij niet aan het idee onttrekken dat deze film het ook goed gedaan zou hebben als toneelstuk, maar dat kan persoonlijk zijn. Hoe het ook zij, ik vond Green Book een zeer aangename zit. Zondermeer één van de beste films die ik deze zomer gezien.

4*

Schitterende film over twee totaal verschillende mannen die een road-trip door het diepe zuiden van Amerika maken. Er bloeit een vriendschap op tussen de mannen.

Totaal verdiende Oscars voor de beste film van het jaar en voor Mahershala Ali.

Van mij had Viggo Mortensen ook een Oscar mogen krijgen.

Erg goed.

Interessant. Vanwege de zwarte pianist die zich noch bij de zwarte noch bij de blanke gemeenschap thuisvoelt, vanwege de reis in het diepe Zuiden, waar ik ook gewoond heb, maar ook vanwege Mortensen, die ik eigenlijk voornamelijk ken van Lord of the Rings, waar hij een behoorlijk nobel persoon neerzet. Ik had niet verwacht dat hij ook zo overtuigend een totaal tegenovergesteld personage uit een lager milieu kon neerzetten. Dat doet hij dus wel en met charme, want zijn personage neemt ons voor zich in. Het (sociale) drama voelt natuurlijk enigszins bekend aan, maar wordt wel sterk uitgewerkt. 3,5*.

Ik had deze al lang op mijn verlanglijstje. Nu kwam die op tv. Wat een PRACHTIGE film. Zo mooi dat er nog echt juweeltjes worden gemaakt tussen alle bagger van deze tijd.

De film verveelt geen minuut. De conversaties tussen de hoofdrolspelers zijn héérlijk om naar te luisteren en te kijken. Echt geweldig gedaan.

En wederom kom je er weer achter, wat zijn wij mensen toch verschrikkelijke wezens. Wat een kortzichtigheid en ego's ook in die tijd. Discriminatie is van alle tijden en waarschijnlijk doe ik het zelf soms ook, maar in die tijd had je dus aparte motels voor gekleurde mensen en mochten gekleurde mensen niet dineren in een restaurant waar blanken kwamen.

Andersom komt ook aanbod dat een blanke man wordt weggekeken in een café waar alleen donkere mensen zitten. Dom toch, dat we alleen maar naar een dun stukje huid kijken aan de buitenkant en daarover oordelen. Daaronder zijn we echt allemaal hetzelfde, ons bloed, organen, en botten kun je niet onderscheiden van blank of bruin.

Heerlijke film. En eigenlijk heel anders dat ik me (gebaseerd op eigenlijk niks) had voorgesteld.

Mortensen en Ali vormen een goed koppel als twee contrasterende persoonlijkheden, die nadat ze hun schild laten zakken van elkaar leren, en naar elkaar toe groeien. Dat gaat op een vrij subtiele en geloofwaardige manier.

Problemen liggen steeds op de loer, maar Green Book blijft redelijk lief en wordt nooit echt hard. En dat is prima. Het zorgt voor een fijne feelgood film met genoeg spanning en komische noten. Natuurlijk komt bij dergelijke films altijd een zekere mate van sentiment naar de oppervlakte, en dat wil nogal eens te veel van het goede zijn. Maar in dit geval vond ik de balans dik in orde.

De film is daarnaast mooi, vlot en boeiend. Er wordt geen wiel opnieuw uitgevonden, maar dat is ook helemaal niet nodig in deze fijne vertelling. Ik kan eigenlijk geen negatieve aspecten noemen. Want Green Book doet veel dingen goed, en andere nog beter.

Kijk Eastern Promises maar eens van Viggo Mortensen,toen heb ik hem ontdekt,die vond ik zo goed gespeeld door hem,gewoon een klasse acteur

Geweldige film die tot onze verrassing bij het kijken op 1e Kerstdag ook nog eens mooi bij de kersttijd past!

Mis het niet: komisch, maatschappelijke thematiek, onroerend en op ware gebeurtenissen gebaseerd.

Met zo’n portie feelgood bagger op het einde zit zelfs de grootste mopperkont met een lach op z’n gezicht. Sowieso is Green Book geen straf om naar te kijken. Ali heeft zichzelf inmiddels wel bewezen als grote naam en Viggo zet eveneens een prima rol neer, hoewel wat karikaturaal. Je weet al direct hoe het verhaal zich zal gaan ontwikkelen. Toch is dat niet erg. De chemie tussen de hoofdrolspelers is sterk en het plot in het achterlijke racisme in de Zuidelijke Staten zijn intrigerend genoeg voor een boeiende film.

Zonde dat echt íedere dialoog in de film wat overdreven geschreven is. In iedere paar regels kom je wel een diepere laag tegen. Daarin ligt het in de film er wat te dik bovenop.

3,5*

De komende tijd in aanloop naar de Oscars gaan we weer eens een rondje ongeziene Oscarwinnaars (beste film) doen. Dit is er een van. Green Book voelt qua structuur bekend (een beetje My Fair Lady meets Driving Miss Daisy als je in oscarfilms blijft. Voeg daarbij een beeld van de van racisme doordrenkte zuidelijke samenleving in die tijd en wat vaardig gemaakte feel good zoals een paar jaar eerder in The King's Speech en je komt ongeveer hier uit. Het kijkt heerlijk weg, heeft een keurige boodschap en zowel Mortensen en Ali zijn prima. Maar net zoals bij alle films die ik genoemd heb maakt dit geen grootse indruk op me en slaagt het er niet in om met echt nieuwe inzichten te komen.

De gevierde zwarte pianist Dr. Don Shirley plant in 1962 een tournee door de Zuidelijke Staten van Amerika. Voor een afro Amerikaan geen geringe opgave in een gebied waar segregatie immer nog onderdeel van het dagelijkse bestaan is. De verfijnde pianist zoekt een chauffeur die hem van de ene plaats naar de andere rijdt en hem tegelijkertijd beschermt tegen ongewenst gedrag van het racistische blanke deel van de bevolking. De onwaarschijnlijke keuze valt op de grofmazige Italiaanse Amerikaan Tony. Een uitsmijter die even zonder werk zit en bovendien ook last heeft van vooroordelen. De film volgt het onwaarschijnlijke koppel op hun reis door het diepe zuiden van de Verenigde Staten.

De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Dat regisseur en coauteur Peter Farrelly zich bij het schrijven nog al wat vrijheden permitteerde, blijkt wel uit de negatieve reacties van de nakomelingen van Don Shirley. In de film raakt het onwaarschijnlijke duo bevriend. Dat schijnt in werkelijkheid niet te zijn gebeurd. Ook schijnen bepaalde racistisch geënte voorvallen in werkelijkheid niet te zijn gebeurd of te zijn overdreven.

Nu geeft de film ook niet de indruk een pretentieus drama te willen zijn. Farrelly wil vooral een vermakelijke film maken, zo lijkt het. Zo versiert hij de film rijkelijk met humorvolle momenten die voortkomen uit de tegenstelling tussen de pianist en zijn chauffeur. Een blanke chauffeur die een zwarte opdrachtgever rondrijdt is natuurlijk erg ongewoon en dat gegeven is goed voor verwonderende reacties. Daarnaast zijn er de persoonlijke verschillen die humoristisch worden benut. Shirley is een verwaande snob die niet veel opheeft met het gewone volk. Tony is een simpele arbeider met een geringe vocabulaire, die zich tamelijk banaal gedraagt. Nogal karikaturaal vormgegeven personages, maar grappig is het bij tijd en wijlen wel.

Het verhaal is dan weer niet heel opzienbarend. De film verhaalt van een roadtrip en manoeuvreert daarin met de gebruikelijke elementen die je in een feel-good-buddy-movie altijd tegenkomt. Een film met een voorspelbaar verloop. Maar ook een film die ondanks de clichés ontroert, inspireert en het hart verwarmt.

Pak je kans: Canvas 21.30 uur deze film vanavond en gelukkig in het Engels, Italiaans en Russisch. Pfff...geen Deens hoewel Mortensen gedeeltelijk Deens is, hetgeen zijn naam al aangeeft. Die taal knispert n.l. in je oren.....

Wat een waanzinnig fijne film. Geweldig geacteerd ook. Verveeld voor geen seconde.


Wel een klein beetje teveel good stuff op het einde gok ik maar vervelend was het niet. Ongeloofwaardig het laatste bezoek? geen idee. Weet niet wat de waarheid was.

Rooskleurig, zeemzoet verhaaltje, maar voor één keertje mag het wel. Een feel-good Kerstfilm sans gêne. Gelukkig leggen Mortensen en Ali het er niet té dik op. Spennend wordt het nooit, want van Mortensen geloof je graag dat ie het allemaal wel onder controle zal houden. Charme te koop, zelfs met zijn 20kg extra (of hoeveel zal het geweest zijn) die hij bijgevreten heeft voor deze rol. Cardellini is natuurlijk ook perfect gecast als übercute vrouwtje. De film is ook neergepend door de zoon van Vallelonga, dus niet te verwonderen dat het er allemaal reuzehartelijk aan toe gaat.

Dus zo kabbelt de film op zijn gemakje voort, allemaal mooi én braaf in beeld gebracht. Te licht voor een Oscar naar mijn gevoel, maar dat geldt wel voor de meeste O-winnaars. Maakt niet uit… deze haalt waarschijnlijk ooit nog wel heel wat kerstprogrammaties.

Heb snel nog even de muziek van Don Shirley gecheckt en dat lijkt achteraf (op het eerste gehoor) nog de grootstte ontdekking te zijn.

Prima film die vooral aan het begin een tikje saai was, maar toch wel mijn aandacht wist vast te houden. Minpunt vond ik de oninteressante muziek van Don Shirley: Een zouteloos soort mengseltje van jazz en klassiek die mij niet kon bekoren, zowel in de film als in de youtube fragmenten die ik naderhand opzocht.

Dacht een beetje zoals intouchables maar helaas een heel stuk minder. Zeker wel een aardige film maar snap de beoordeling niet helemaal.

Verrassend goeie 'feel good' film door de geweldige verhouding/conversaties van de twee hoofdfiguren. Zowel komische als aangrijpende scènes komen aan bod. Het verhaal is trouwens gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Deze film heeft mij aangenaam verrast, vooral in de zin dat ik niet had verwacht dat de boertige Peter Farelly tot zoiets fijnzinnigs in staat zou zijn als The Green Book. Viggo Mortensen en Mahersahala Ali vormen een fijn acteerkoppel. Moest af en toe wel aan Intouchable denken, maar er zijn slechtere vergelijkingen, nietwaar?

Heerlijke film met prachtige muziek. Gelijk de playlist opgezocht op Spotify.