
Keoma (1976)
Alternatieve titels: Django Rides Again | Django's Great Return | Keoma: The Avenger | Desperado | The Violent Breed
Italië
Drama / Western
105 minuten
geregisseerd door Enzo G. Castellari
met Franco Nero, Woody Strode en William Berger
Na de burgeroorlog keert halfbloed Keoma terug naar huis. Hij ontdekt dat zijn stad geterroriseerd wordt door de grootgrondbezitter Caldwell. De stad wordt geteisterd door de pokken en Caldwell heeft draconische maatregelen genomen: alle zieken worden met een gewapend escorte naar een afgelegen mijn getransporteerd om daar te sterven en de resterende inwoners blijven verstoken van voedsel en medicijnen. In de stad geldt enkel Caldwells wet en zieken die weigeren zich naar de mijn te laten brengen worden doodgeschoten. Als Keoma de zieke en zwangere Lisa tijdens haar transport bevrijdt, komt hij tegenover Caldwells mannen te staan. Helaas voor Keoma blijken ook zijn drie halfbroers tot Caldwells bende te behoren.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=m9jq12y_xPo
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,1 / 5010)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Ik vond het vooral geweldig hoe de liedjes het verhaal ondersteunden en dat je via de liedjes meer over de film/verhaal kwam te weten. Ik bedoel dat de tekst van de liedjes zorgden voor meer informatie.
Scène wanneer Keoma met zijn broers vecht en een van zijn broers een vuurwapen probeert te pakken, precies op dat moment komt hun vader te voorschijn. En dan begint dat liedje weer: “There's my father, here’re my brothers and me”, vergeet ik nooit. Prachtig moment!
Ik zie het radicaal anders. Los van de muzikaal/zangtechnische kwaliteiten, die belabberd zijn, heb ik zelden zulke simplistisch, onbenullige liedjes gehoord. Nu ben ik in het algemeen al geen voorstander van dit soort dingen. De liedjes bieden totaal, maar dan ook echt totaal geen extra informatie. Voorbeeld: iemand vlucht en er wordt gezongen over vluchten. Zo zijn er nog een aantal voorbeelden. Bedroevend.
Trouwens een film met zowel een boel matige als bijzonder elementen. Nu ik het subgenre de laatste jaren steeds meer ben gaan waarderen, hoopte ik bij herziening op een hogere waardering.
Tijdens de opname sprak iedereen zijn eigen taal. achteraf werd alles gedubd. Dat was lopendebandwerk, de regisseur was er bijna nooit bij aanwezig.
Ik vind het bij westerns vaak wel wat hebben dat dubben. Best vet ingesproken ook vaak. Hoort er een beetje bij lijkt het wel.
de meeste films zet ik na 20 min maar af maar deze wou ik toch afkijken het gezang was niet om aan te horen maar werd wel op juiste moment toegepast waardoor toch een beetje diepgang werd gecreeërd
waar ik me wel aan stoorde was het slowmotion effect wat bij bijna ieder schot werd toegepast
Keoma is vrij compleet in al z'n drama, maar dat betekent helaas niet dat ook alles even overtuigend is. Eigenlijk de hele film lang worden sterke scènes afgewisseld met klungelige dingetjes. Daardoor blijf ik op mijn honger zitten: zoveel potentieel, helaas niet ten volle benut.
Franco Nero hoort eerder bij het negatieve dan het positieve. Naast het feit dat zijn voorkomen nogal karikaturaal is, ontbreekt het hem aan charisma. Als zwijgzame held had hij wellicht beter uit de film gekomen, nu legt zijn gebabbel zijn gebrek aan talent bloot.
Maar het overige acteerwerk is ook niet geweldig. Tussen de resem figurerende karakterkoppen zal enkel William Berger mij bijblijven.
Regisseur Enzo G. Castellari - mij onbekend - laat zien dat hij wel een en ander kan, maar teert te vaak op dezelfde truukjes, zoals slow-motions. Dat wordt tot in den teure toe opnieuw gedaan, waardoor de impact van bv de laatste shoot-out verloren gaat.
Over de titelsong blijkt al veel geschreven te zijn, vooral negatieve dingen dan. Wel, ik ben absoluut geen voorstander van gezongen liederen in westerns, maar tot mijn eigen verbazing past dat hier perfect én vind ik de vrouwelijke stem - hoewel niet geweldig zuiver gezongen - sfeervoller dan die Leonard Cohen-kloon.
3


Los daarvan is Keoma verder wel een onderhoudende western. Franco Nero heeft wel een fijne uitstraling hier met dat lange haar en de baard. Het maakt hem nogal woest en dat past goed bij de rol die hij speelt. De regie is aardig, maar het niveau is nogal wisselend. Soms zitten er hele aardige actiescènes tussen, die gevolg worden door iets zeer matigs. Dat wisselt regelmatig, al moet ik zeggen dat het laatste half uur wel uiterst vermakelijk is.
Toch is het te weinig om Keoma te redden. Dan vind ik bijvoorbeeld een Django toch wat sfeervoller en een stukje sterker. Ik had Keoma met een andere soundtrack misschien nog wel het voordeel van de twijfel gegeven, maar helaas blijft deze teveel hangen en was die gewoon enorm slecht. Een nipte onvoldoende resteert hier.
2,5*
Castellari heeft inmiddels al flink wat werk op zijn naam staan, maar ik moet eerlijk toegeven dat dit mijn kennismaking is met zijn werk. Stylistisch best mooi geschoten. Alleen word er hier en daar wat overdreven met de slowmotion.
Verder heeft de cast naast Franco Nero in een degelijke rol weinig te bieden. Het acteerwerk is redelijk tot beroerd te noemen, met als dieptepunt toch wel de lokale dronkenlap/neger.
Verder kon ik ook maar niet wennen aan de muziek. Keoma's avonturen worden bezongen door een nou niet bepaald fantastisch zangduo. De man was hier en daar nog best redelijk te doen, maar de vrouw... ik kon de hele film lang maar niet aan haar stemgeluid wennen.
Afijn, het is zeker een film die hier en daar best potentie lijkt te hebben. Helaas komt hij niet helemaal tot zijn volle recht door de eerder genoemde negatieve factoren.
Geweldige rol van Franco Nero als Keoma, een interessant hoofdpersonage dat toch wel een interessante achtergrond met zijn familie heeft. Een achtergrond die op een mooie manier steeds beter naar voren komt en er bovendien voor zorgt dat de film er tegen het eind een mooie shoot-out op nahoudt. Dat maakt Keoma al met al toch wel tot een van de betere Italiaanse westerns die ik tot dusver gezien heb.
Referentie van de beeldkwaliteit
nu een koopje
Deze Keoma is toch wel een bekende titel in dit genre, maar die zijn faam totaal niet waar maakt.
Film met behoorlijk wat potentie, wat er helaas bij lange na niet wordt uitgehaald.
Sterker nog: het lijkt wel of de regisseur iedere keer de verkeerde beslissing neemt en er alles aan doet om de film niet te laten werken.
Om te beginnen is er de muziek: te pas en vooral te onpas krijgen we een dame te horen, wiens vals zingen slechts nog over troffen wordt door een zo mogelijk nog valser zingende man. Wat werkt dit op de zenuwen! Echt heel slecht!
Regelmatig krijgen we a la Sam Peckinpah slow motion te zien in actie scènes, die echter niet in de schaduw mogen staan van zijn beroemde voorbeeld, want het is knulligheid troef en lijken vaak nergens op en te veel in scene gezet.
Als klap op de vuurpijl wordt dan ook nog eens de finale volledig verknalt, door het geluid te vervangen voor dat van -zo blijkt later- een barende vrouw. Dat dit funest is voor de spanning mogen duidelijk zijn.
Enige positieve is Nero in de titelrol. Hij weet met zijn oneindige charisma het nog enigszins boeiend te houden en je toch de film te laten uitkijken.
Een vijfje, ofwel 2,5 ster.
Er was voor een aantal jaar terug nog sprake van dat hij een nieuwe western zou regiseren "The angel, the brute and the wise" benieuwd of het daar ooit nog van komt.
Gek genoeg vond ik het niet eens zo storend, en soms werkte het zelfs enigszins, omdat de hele film een beetje uit het lood staat. De dubbing, de vaak wat krakkemikkige shots door houten planken en karrewielen, sowieso de goedkope look die de film heeft, het bepaald niet feilloze acteerwerk, de film moet het niet hebben van al te veel cinematografische kwaliteiten (al vond ik de lange shootout met de bende dan wel best goed gedaan) maar van een vreemde setting en sfeer, die met de broedertwisten en de halve melaatsen soms eerder deed deken aan middeleeuws Europa dan een stadje in de Amerikaanse woestijn.
óf de muzikanten hadden compromitterend materiaal in bezit van deze of gene. Hoe dan ook, ze zingen vals.



Aanrader, dikke 4 en mogelijk een stijging bij een volgende kijkbeurt.
In april op Bluray... Hele mooie cover hoor!
Alleen Noord Amerika, niet UK helaas.
Mm.... Dat is jammer inderdaad.
Toch wel een hele upgrade met wat ik had, zo zie je dat het ook heel erg veel uitmaakt of je de film in het Engels of in het Italiaans kijkt, dat laatste is echt veel beter.
Muziek blijft wat storend met vaak belachelijk simpele teksten, maar Nero blijkt het wel mooi te vinden, want behalve dat hij dit in een interview zegt, verteld hij ook dat hij om dit soort van stijl aan de De Angelis broers had gevraagd. Het is dus eigenlijk een beetje zijn schuld dat we hier mee opgeschept zitten!
Vandaag de Arrow release zitten kijken.
Toch wel een hele upgrade met wat ik had, zo zie je dat het ook heel erg veel uitmaakt of je de film in het Engels of in het Italiaans kijkt, dat laatste is echt veel beter.
Muziek blijft wat storend met vaak belachelijk simpele teksten, maar Nero blijkt het wel mooi te vinden, want behalve dat hij dit in een interview zegt, verteld hij ook dat hij om dit soort van stijl aan de De Angelis broers had gevraagd. Het is dus eigenlijk een beetje zijn schuld dat we hier mee opgeschept zitten!
Welke release had je dan?
Zie links van dionj en de grunt.
Het is overigens een regio vrije (A,B,C) release.
Volgens mij zeg ik dat in de eerst zin.
Zie links van dionj en de grunt.
Het is overigens een regio vrije (A,B,C) release.
Je geeft aan dat het een upgrade was op wat je had. Vandaar mijn vraag welke je (hiervoor) had. Ik vraag mij af of het een upgrade is tov de blu ray die ik heb.
Ik had de Amerikaanse blu ray van Mill Creek waarop ook The Grand Duel met Van Cleef staat.