- Home
- Denden 100 Piek
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten Denden 100 Piek als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Babel (2006)
Het verbaast me hoe laag de score van deze film is op moviemeter, want dit is een meesterwerk zoals die maar eens in de zoveel jaar wordt gemaakt.
Ik vond 21 Grams een prachtige film met aangrijpende film met mooie verhaallijnen, maar de montage maakte het verhaal bizar moeilijk om te volgen. Ik had hier op zich niet zoveel problemen mee, aangezien het extra motiveert om de film meerdere keren te zien. Zo dacht ik er tenminste over voordat ik net Babel zag. Met Babel bewijst Alejandro González Iñárritu dat er geen complex montagewerk nodig is om meerdere verhaallijnen neer te zetten in één film, terwijl alle verhaallijnen apart makkelijk een hele film hadden kunnen dragen. Ik was diep onder de indruk van het effect dat twee Marokkaanse jongens die spelen met een geweer had op meerdere ogenschijnlijk willekeurige personen, die uiteindelijk wel in bepaalde opzichten in connectie stonden met elkaar. Cate Blanchett schittert als altijd als de Amerikaanse toeriste die in Marokko geraakt wordt door een kogel afgevuurd door de jongens. De consequenties van deze gebeurtenis zien we bij de jongens en hun vader die ze het geweer gaf, de vrouw die geraakt wordt en haar man (een uitstekende Brad Pitt die wederom stijgt in mijn lijst van beste acteurs), en ook nog eens hun kinderen die nog in Amerika zitten en hun Mexicaanse oppas die naar de bruiloft van haar zoon moet en geen andere uitweg ziet dan de kinderen mee te nemen omdat de ouders vast zitten in Marokko. Een vierde verhaallijn staat in connectie met het geweer, en speelt zich af in Japan waar we een doof tienermeisje volgen die behoefte heeft aan intimiteit maar door haar handicap (onder andere) moeite heeft met sociaal contact. Hoewel de connectie van dit vierde verhaallijn met de anderen naar mijn mening nogal geforceerd was, vond ik het minstens net zo boeiend om te volgen. Dat komt vooral door de prachtige rol van Rinko Kikuchi, die de boodschap van de film eigenlijk nog sterker naar voren weet te brengen dan de andere acteurs. Ook Adriana Barraza weet haar personage goed neer te zetten met charme en warmte, aan het eind van de film zal je ondanks haar foute beslissingen toch medelijden met haar krijgen.
De titel dekt de lading volledig, aangezien we hier te zien krijgen hoe taalbarrières de mens scheidt van elkaar. Toch zorgen ook regels en wetten er voor dat iemand in een vreemd land geïsoleerd kan raken. Ik vind het knap als je niet geraakt wordt door de personages en de situaties waarin ze verkeren, en het is allemaal behoorlijk deprimerend. Toch laat Alejandro González Iñárritu niets anders zien dan de realiteit, en hoewel niet alles geheel verkeerd afloopt, zal tragedie hoe dan ook uiteindelijk iedereen raken. Deze meesterlijke regisseur geeft de kijker de realiteit waarin we allemaal leven, en hoe verschillend of misschien juist vergelijkbaar de medemens ook is, dit is wat er kan gebeuren met wie dan ook. Als je in zo'n situatie terecht komt als één van de mensen in Babel, kan je alleen maar hopen dat er iets of iemand is waarvan je hulp kan krijgen. En soms, ligt hulp al in het feit dat je iemand hebt om mee te praten terwijl een dierbare van je op sterven ligt. Maar soms is het al te laat voor hulp als je de waarheid niet durft te vertellen, en dan kan je zomaar een hoop, zo niet alles verliezen wat je dierbaar is.
Beautiful Mind, A (2001)
Zeer intrigerende film met een insteek die ik totaal niet had verwacht. Net gezien op tv zonder van tevoren ook maar iets te weten van het verhaal, behalve dat hij een wiskundig genie was. De twist kwam dan ook heel plots en onverwacht voor mij (maar ik ben sowieso niet zo goed in het spotten van clues enzo). Toevallig bleek het ook nog een onderwerp te zijn waar ik heel erg in geïnteresserd ben, ik ben zelfs met een script bezig waar schizofrenie een belangrijke rol speelt. Erg sterk acteerwerk van Russell Crowe en Jennifer Connely, maar die doen het altijd wel goed. Ik vind de film oversentimenteel op bepaalde punten, maar dat heeft wel effect op mij. Het verhaal kabbelt rustig voort, precies zoals ik het graag zie.
Een erg mooie film, en uit eigen ervaring weet ik dat dit soort films mij na verloop van tijd niet gaan vervelen. Ik zal het binnenkort nog eens kijken, maar voorlopig wordt het een 4.
Beetle Juice (1988)
Alternatieve titel: Beetlejuice
Één van tim Burton's beste meesterwerken, doldwaze humor gaat gepaard met leuke personages, een gestoord verhaal en prachtige stop-motion animatie, die nog altijd 10 maal meer charme hebben dan CG effecten.
Big Lebowski, The (1998)
De laatste tijd ben ik de Coen Brothers een beetje aan het ontdekken. Na een paar jaar geleden The Big Lebowski voor het eerst gezien te hebben verbaasde ik mezelf erover dat ik pas dit jaar meer films van dit geniale regisseursduo heb gezien. Ik ben steeds meer van hun stijl gaan houden, want ik vond films als O Brother Where Art Thou, No Country For Old Men en Burn After Reading allemaal briljant. Maar The Big Lebowski staat nog steeds met stip bovenaan, en is tevens de enige Coen Brothers film in mijn top 10.
Hoe kan zo'n idiote film, die uiteindelijk nergens over gaat mij zo aanspreken? Het is een kwestie van smaak als je het mij vraagt, want ondanks de meesterlijke acteerprestaties, regie en stijl van de film, zorgen het verhaal en de typische idiote Coen brothers-personages er voor dat dit een love-it-or-hate-it film is. And I'm frikkin loving it! Met name het personage The Dude, meesterlijk gespeeld door Jeff Bridges, spreekt mij heel erg aan met zijn relaxte houding tegenover alles en iedereen, maar net zo goed compleet kan flippen als er iets fout gaat. En er gaat een hoop fout met The Dude als twee schurken hem aanzien voor een rijke stinkerd met dezelfde naam (Jeffrey Lebowski) en zijn huis binnenvallen. Vanaf dat moment krijgt het verhaal constant de meest hilarische en vergezochte wendingen, en ik kan je verzekeren dat je gevoel tijdens het kijken klopt: het gaat nergens over en het gaat nergens heen. Maar dat geeft niet. Het is al heerlijk genoeg om deze trip met The Dude en zijn gestoorde vriend Walter (John Goodman) mee te maken.
Onderga deze trip en denk er niet bij na, dan is de kans groot dat je het meesterlijk zult vinden. Zoniet, dan is het gewoon jouw soort film niet, want het is wel een compleet gestoorde en chaotische trip. Let vooral op de dream sequence van The Dude met een musical-achtige opzet, een van de beste filmscenes ooit gemaakt.
Blues Brothers, The (1980)
Chaos ten top, wat een film! Ik houd nu eenmaal van blues, gekke personages en een overdosis "randomness", dus deze film heeft het helemaal voor mij. Je moet echt van dikke onzin houden om deze film een perfecte score te geven, dat doe ik dan ook.
Braindead (1992)
Alternatieve titel: Dead Alive
Niet zijn grootste meestwerk, bij lange na niet. Maar dit is en blijft toch wel mijn favoriete Peter Jackson-film, die ik al had gezien toen ik nog een jaar of tien was. De absurde onovertroffen hoeveelheid blood & gore, absurde humor, absurde personages, absurde zombies. Alles aan deze film is absurd, zelfs de cameravoering en de muziek zijn absurd. Ik vind het helemaal te gek, Peter Jackson doet alles met zombies wat er maar met zombies gedaan kan worden. Er duikt op een gegeven moment zelfs een "orgaanzombie" op, die algauw ook nog een ijdeltuit blijkt te zijn. Dan heb je het gewoon niet meer van het lachen. Het is zo ontzettend jammer dat Peter Jackson waarschijnlijk nooit terug zal keren naar zijn roots, want films als Bad Taste en Braindead zijn in de meest positieve zin van het woord: absurd! 5 sterren voor één van de meest vermakelijke films ooit gemaakt, als liefhebber van het genre kan ik simpelweg niet de professioneel uithangen en de film 2.5 sterren of minder geven.
Bride of the Monster (1955)
Alternatieve titel: Bride of the Atom
Ik heb deze film net gezien, en ik moet zeggen dat ik me weer kostelijk vermaakt heb, meer nog zelfs dan bij Plan 9, vooral omdat ik genoot van Bela Lugosi. Tot op het eind dat hij rare bekken gaat trekken (hilarisch trouwens), vond ik zelfs dat hij het niet eens zo slecht deed. Het grootste plezier voor mij, zoals bij Plan 9, was toch wel een beetje de achtergrond te kennen van de film zoals Tim Burton in Ed Wood liet zien. Afgezien daarvan, blijft het een hopeloos slechte film met afgrijselijk acteerwerk, script, regie en..tja, bijna alles eigenlijk. Maar waar ik bij Plan 9 vaak werd afgeleid omdat het meer dan eens niet kon boeien, heb ik bij Bride met veel meer plezier naar de film gekeken en deze film zal ik dan ook nog veel sneller opnieuw kijken. Het komt denk ik vooral omdat de film toch iets beter in elkaar steekt, Bela Lugosi in mijn ogen niet eens zo slecht was, en verklaar me voor gek: af en toe betrapte ik me erop dat ik de film bij vlagen nog spannend vond ook.
Een 2.5, een mislukte horrorfilm die onbedoeld een plezier is om naar te kijken, maar desondanks ook heel af en toe nog wat spanning oplevert...tot je weer in een deuk ligt door slecht acteerwerk.
Bruce Almighty (2003)
4 sterren, een van Carrey's leukste rollen. Je kan zeggen dat de grappen iets teveel leunen op computereffecten, maar het is Carrey's performance die deze grappen nog leuker maken. Jim Carrey's energie straalt werkelijk van de film af, ik blijf hem een topkomiek vinden.
Bug's Life, A (1998)
Alternatieve titel: Een Luizenleven
Dit is en blijft mijn favoriete Pixar film, vooral omdat ze zich hier van hun meest creatieve kant laten zien en met de leukste personages komen van al hun films. Net als in Toy Story 2 heb ik bij deze film gewoon het gevoel dat de mensen van Pixar echt lol hebben gehad bij het schrijven het script met allerlei geinige details die je graag ziet in een komische film over insecten en zoveel leuke dialogen tussen de vaak charmante mieren en "circusinsecten". Wat ik ook een meerwaarde vond was de rol van Kevin Spacey als de schurk Hopper, de meest gewetenloze en onvergetelijke schurk van alle Pixar films. Hij wordt op de voet gevolgd door Syndrome van the Incredibles, maar is nog steeds onovertroffen. Grafisch is de film nog steeds prachtig om te zien. Het kan me weinig schelen hoever de techniek sinds deze film gevorderd is, A Bug's Life is nog steeds een pareltje. Slechts het ontwerp van de mieren laat wat te wensen over, maar ze zien er nog steeds erg geinig uit. Een 4.5.
Burn after Reading (2008)
Gezien met het Leids Filmfestival en ik was zeer onder de indruk van deze nieuwste comedy van de Coen brothers. Het chaotische verhaal waar geen van de maffe personages 100% weet wat er allemaal gaande is werkte prima voor mij, al kan ik me goed voorstellen waarom het niet werkte voor anderen. Net als The Big Lebowski gaat het uiteindelijk helemaal nergens naartoe, maar dat vind ik juist heerlijk, mits de trip naar het (non)einde toe boeiend is. De Coen brothers weten het prima te redden met aparte personages, waarbij de acteurs prima de ruimte krijgen om te schitteren. John Malkovich, George Clooney, Brad Pitt en Frances McDormand spelen hun personages met volle overtuiging, en vooral Brad Pitt heeft me een aantal keer flink laten lachen. Sowieso heb ik bij deze film ontzettend veel moeten lachen, en dat gebeurt lang niet bij iedereen die deze film ziet, heb ik begrepen.
Hoewel Burn After Reading niet van hetzelfde niveau is als The Big Lebowski (een van mijn favoriete films) of O Brother Where Art Thou, heb ik weer zeer genoten van de aparte stijl die de Coen brothers hanteren in hun comedies, een stijl die lang niet voor iedereen is weggelegd.
4½ van de 5.