Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 180 minuten
Alternatieve titels: Blue Is the Warmest Color / La Vie d'Adèle - Chapitre 1 & 2
Oorsprong:
Frankrijk / België / Spanje
Geregisseerd door: Abdellatif Kechiche
Met onder meer: Adèle Exarchopoulos, Léa Seydoux en Jérémie Laheurte
IMDb beoordeling: 7,7 (162.596)
Gesproken taal: Frans en Engels
Releasedatum: 10 oktober 2013
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via NPO Start Plus
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via MUBI
- Bekijk via CineMember
- Bekijk via Film1
- Bekijk via CANAL+
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
- Woensdag om 00:15 uur op Film 1 Premiere
Plot La Vie d'Adèle
De vijftienjarige Adèle droomt van de liefde van haar leven. Wanneer ze Thomas ontmoet - een donkere, knappe en vriendelijke vreemdeling die onmiddellijk op haar verliefd wordt - lijkt haar droom werkelijkheid te worden. Maar een ongemakkelijke erotische mijmering verstoort de romance nog voor die eigenlijk begint. Adèle droomt dat een mysterieus, blauwharig meisje bij haar in bed kruipt en haar met een allesoverheersende wellust en plezier bezit. Ze kan haar echte verlangens niet langer negeren - Adèle valt op meisjes. Dan verschijnt het prachtige en sensuele blauwharige meisje opnieuw en ze zoekt toenadering tot Adèle. Dit is het begin van een passioneel en chaotisch liefdesverhaal...
Externe links
Acteurs en actrices
Adèle
Emma
Samir
Adèle's Father
Adèle's Mother
Antoine
Lise
Thomas
Béatrice
Mère Emma
Reviews & comments
Naomi Watts
-
- 54554 berichten
- 3155 stemmen
Heeft verder weinig met gelijk willen hebben te maken, of mensen te overtuigen dat de film goed IS. Ik discusseer (ja, want dit is een discussiesite) over inhoudelijke zaken en bovenstaande discussie (zoals al mijn discussies) zijn met liefhebbers van de film dus je conclusies zijn ook nergens op gebaseerd. Ook het op elke recensie reageren is excessief overdreven. Al zie ik dat je niet zoveel post, zal daardoor kunnen komen dat je een discussie niet kan onderscheiden van het doordrukken van een mening.
Dus ook al kijk je die indruk, dat is de insteek niet. Ik ben filmliefhebber en hou er ook van om over films te praten met andere liefhebbers.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
[...] ook omdat ik Exarchopoulos juist helemaal niet zo overtuigend vond. Pas op, ze plakt gewoon op scherm en ik vind ze beeldschoon - en ik geloof haar ook wel, alsof het realiteit is. Alleen teert ze doorheen de hele film op hetzelfde register,
Ik snap eerlijk gezegd niet goed wat je bedoelt. Welk register?
Ook dit kan ik niet helemaal plaatsen. Projectiescherm met scherpteverleggingen?
Overigens vind ik subtiliteit meestal niet zo erg belangrijk. Een film mag dingen wat aanzetten; dat kan zelfs haast niet anders omdat je een proces wat in jaren verloopt moet tonen in drie uur, en omdat het de filmmaker waarschijnlijk niet zozeer gaat om de realiteit, maar om de essentie. Het dagelijks leven is ook lang niet altijd subtiel trouwens.
Ridgemont
-
- 47 berichten
- 342 stemmen
Was eigenlijk een praktisch voorbeeld, nl. de feestscène waarbij Adèle voor het eerst de hele kennissenkring van Emma ontmoet. Ik vond dit een zeer sterke scène, een mooie clash tussen twee werelden die botsen en maar weinig raakvlakken lijken te hebben. Adèle knoopt gesprekken aan maar die blijven nietszeggend omdat ze niet in die wereld zit,... Heel mooi - heel sterk ook. Snijdend, en adembenemend. Ik was mee - maar de scène blijft iets te lang aanhouden en wordt beetje te uitleggerig. Misschien herinner je je dat in de tuin op de achtergrond een stomme film werd geprojecteerd. De beelden uit die film liepen eigenlijk parallel met wat Adèle doormaakte: man/vrouw dansten in de film, Adèle danste om enige reactie bij Emma uit te lokken. De gevoelens van Adèle werden ook visueel duidelijk door gevoelens van actrice op dat scherm. Een fijne vondst, kan geniaal uitpakken maar de camera blijft er lang op en de focus wordt paar keer verlegd - van Adèle scherp naar Adèle flou en de projectie haarscherp in beeld." Ik vond dat best jammer, omdat het ipv interessante insteken snel een "est-ce-que tu m'a vu" dreigt te worden. Net zoals de seksscènes die me opzich niet stoorden, maar waar je wel kan vragen of ze allemaal nodig waren. De eerste masturbatiescène vond ik mooi, klopte ook, de tweede (met de jongen) hield steek, begreep ik ook én de derde vond ik zelfs een hoogtepunt: de bevrijding van Adèle, een soort juk dat van haar afvalt - het klopt wel dat het in een lesbische scène verwerkt zit en was wel écht gevoelsmatig mooi. Alleen, duurt deze scène erg lang. Point taken, maar toch gaat het door - om daarna in de film nog 2x door te gaan, waarbij het ook voor mij eerder overkomt als iets durven dan functioneel een verhaal te vertellen. Niet alle scènes moeten natuurlijk in functie staan, maar als je beslist om een prent van 3 uur uit te brengen, moeten keuzes toch gemotiveerd zijn imo
Overigens vind ik subtiliteit meestal niet zo erg belangrijk. Een film mag dingen wat aanzetten; dat kan zelfs haast niet anders omdat je een proces wat in jaren verloopt moet tonen in drie uur, en omdat het de filmmaker waarschijnlijk niet zozeer gaat om de realiteit, maar om de essentie. Het dagelijks leven is ook lang niet altijd subtiel trouwens.
Ik vind subtiliteit zelf ook niet belangrijk hoor - maar ik las van verschillende dat ze deze film wel subtiel vonden. Zelf vind ik dat bepaalde zaken zoals het eten, het wroeten in het kapsel,... Zo vaak en zo prominent terug kwamen dat je niet van een subtiele symboliek kan spreken. .
De eindscène zelf vond ik ook zeer mooi hoor. Het ongemakkelijke, duidelijk dat Adèle nog altijd een muze is maar geen plaats meer heeft, en terzelfdertijd al die kennissen van het eerste feestje die haar nog kennen, en waarmee het een pak vlotter gaat als de eerste maal en zelfs ook zou kunnen klikken, maakt het triest en mooi. Ik vind de film dus zeker sterk, maar wanneer ik volledig eringezogen werd volgde later iets waardoor ik er weer uit was.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Helder.
Ik vind subtiliteit zelf ook niet belangrijk hoor - maar ik las van verschillende dat ze deze film wel subtiel vonden. Zelf vind ik dat bepaalde zaken zoals het eten, het wroeten in het kapsel,... Zo vaak en zo prominent terug kwamen dat je niet van een subtiele symboliek kan spreken.
Ik zou die voorbeelden als motieven bestempelen, maar niet als symboliek (wat zou er dan symbolisch aan moeten zijn?). Als motieven vind ik ze geslaagd; de kijker krijgt een blik op de meest intieme details van Adéle, inclusief haar maniertjes, gebaren, onbewuste routine handelingen. Als subtiliteit al een kenmerk zou zijn van de realiteit (wat ik dus betwist), dan toch niet van de situaties waarin we ons onbespied wanen...
Ga vanavond trouwens voor de herziening.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Minstens zo goed als de eerste keer. De cruciale scenes behouden hun impact, en in de rest van de film zijn me nieuwe details opgevallen, en ook hoe consistent Kechiche is in z'n stijl.
Je komt hier de kritiek tegen dat er in het tweede deel vrij grote tijdsstappen worden gemaakt, en dat klopt, maar zonder dat La vie d'Adèle van tempo verandert, integendeel. Uitgebreid wordt de tijd genomen als het gaat om de essentie, en de nodige informatie over het tijdsverloop wordt in een bijzin verstopt, heel knap.
Tweede kritiekpunt dat ik hier gezien heb is dat in de tweede helft van de film er allerlei personages geheel uit beeld verdwijnen (ouders, vrienden van school). Hoewel ik zeker niet uitsluit dat dit in de director's cut anders ligt lijkt dit me toch een bewuste, artistieke keuze. Adèle is in dat deel van de film geïsoleerd geraakt; waar ze in het begin nog onderdeel was van een klas staat ze er nu alleen voor, terwijl ze haar schepen achter zich heeft verbrand voor Emma. (Merk op dat getoond wordt hoe ze van haar ouders is vervreemd in dat etentje met Emma, een zelfs iets te uitleggerige scène als je het mij vraagt, en ook haar homo-vriend bleek als steun niet 100% te vertrouwen.)
Qua interpretatie zie ik het dit keer niet meer zo zwart in. De breuk zelf leek me minder onvermijdelijk, vermoedelijk deels vanuit voorkennis, en daarnaast is het coming-of-age aspect me meer opgevallen. Zelfs in zodanige mate dat de rollen van Adèle en Emma in dit opzicht lijken om te draaien. Verder bleek dat de café-scène, drie jaar later, niet zo eenduidig te interpreteren is als ik dacht. Op de vraag van Adèle of Emma niet meer van haar houdt, schudt de laatste slechts het hoofd, wat even goed iets kan betekenen als "nee, dat is het niet". Uiteindelijk is het Emma die voor de gemakkelijke weg kiest, voor veiligheid, terwijl dat eerder juist Adèle voor de voeten werd geworpen.
Al met al vind ik La vie d'Adèle, hoewel zeker niet perfect, een geweldige en bijzondere film. Het voyeuristische aspect van cinema wordt ten volle uitgebuit, naar mijn mening zelfs meer dan ooit eerder gedaan is. Kechiche heeft een filmisch portret gemaakt, maar heel anders dan bijvoorbeeld Godard dat vroeger deed. Godard registreert van een afstandje en portretteert zijn vrouwen als ongrijpbaar, buitenaards mooi, mysterieus. Kechiche daarentegen zet een Adèle neer van vlees en bloed, een gewone vrouw, zonder raadselachtigheid, aards. Als kijker leef je drie uur lang mee, en ook daarna blijft het personage nog bij je, als iemand die je hebt leren kennen.
Dit moet m'n top-10 maar in.
Ridgemont
-
- 47 berichten
- 342 stemmen
Zelfs in zodanige mate dat de rollen van Adèle en Emma in dit opzicht lijken om te draaien.
Fijn dat je dit zegt - dat gevoel had ik nl. ook. Vanaf de grote ruzie scène kreeg ik ook ineens het besef dat de iets wat naïeve, brave Adèle en de rebel Emma eigenlijk maar schijn is, Of beter gezegd: ze beide een imago hoog houden, maar in realiteit Emma meer 'trouw' en voor vaste waarden staat dan eerst gedacht. Een twist die ook op me inwerkte, en ik wel sterk vond, maar waar precies even later weinig mee gedaan wordt. Of, en dat is wat ik in mijn vorige berichten ook al zei - dat sterke gevoel bleef me niet vasthouden en ik vergleed weer naar een soort van observatie in andere scènes.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
De rolverschuiving zit denk ik in twee dingen; zowel in het volwassen worden (merk op dat Emma zegt dat ze bij haar nieuwe liefde het tweede kind is) en inderdaad in de behoefte aan veiligheid, met name als het gaat om het conformeren aan sociale normen.
YAH87
-
- 230 berichten
- 0 stemmen
L’amour, de liefde. In talloze films staat de liefde of liefdesrelaties centraal en dat is bij de ruim drie uur durende (die eerder 1,5 of 2 uur aanvoelt) La Vie d’Adèle niet anders. In deze film wordt de wat onelegante en onzekere tiener Adèle gevolgd die niet bepaald gelukkig is in haar leven en zoekende is in haar geaardheid. Adèle wordt vertolkt door de inmiddels pas twintig jarige Franse schone Adèle Exarchopoulos en is formidabel als de gelijknamige hoofdpersonage in de film. Elke emotie, van intense geluk tot aan extreme treurnis, weet zij op overtuigende wijze over te brengen waardoor het eenvoudig is om met haar mee te leven en weet te ontroeren. Tegenspeelster Léa Seydoux, nog een Franse schone, speelt de blauwharige grote liefde van Adèle en zet minstens een even ijzersterke rol neer als Exarchopoulos. Samen hebben ze dan ook vele meeslepende en intense scenes die rauw en geloofwaardig overkomen. De inmiddels beruchte seksscènes zijn expliciet te noemen en wellicht een tikkeltje langdradig, maar niet direct opwindend en tonen vooral de intensiteit en intimiteit van hun liefde. La Vie d’Adele is meer dan slechts deze scenes en is vooral fijne, magnifieke en met snot overladen, schoonheid van een film.
Koen87
-
- 437 berichten
- 1244 stemmen
Prachtig drama over kalverliefheid, gelijkdenkenden vinden en sociale (on) acceptatie. Soms wat te expliciet gebracht al zie ik alle pikante scenes eerder als het opwekken van een gevoel van intimiteit en zoals iedereen die weleens verliefd is geweest het in de huid willen kruipen van een ander. Juist dit alombekende gevoel verbind de thema's in deze film erg mooi .
DonOswaldo
-
- 6430 berichten
- 1931 stemmen
Heerlijke film, een en al emotie. 3 uur is wat aan de lange kant - het had makkelijk in de helft daarvan verteld kunnen worden -, maar net als bij anderen vloog bij mij de tijd ook. De film uit zich dan ook vooral in rustige, lange maar boeiende scènes. Sterk geschreven, erg fijn geregisseerd, beeld en geluid gaan vaak magnifiek samen en laten we de mooi gefilmde liefdesscènes niet vergeten. Daarnaast ook weergaloos goede acteerprestaties, uiteraard van Adèle maar ook de rest. Enkel het einde vond ik wat jammer, niet zozeer het soort einde (happy-sad-ertussenin maakt me niet zoveel uit als het goed gebracht is), maar meer de open-achtige scène die ze hebben gekozen om het abrupt mee af te sluiten.
4,5*
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
Het leven van Adèle. Hoe zij zich van de midden-tienerjaren tot een jonge volwassen vrouw ontwikkelt, en de liefdes en vriendschappen die ze opbouwt. In alle details, af en toe heel dicht op de huid gefilmd met extreme closeups, en dat werkt wonderwel om ook dichtbij het karakter en het gevoelsleven van Adèle te komen. Daardoor des te indringender, en alleen daarom al een bijzonder mooie film.
Daarboven op nog komt wat dat mooie camerawerk dan in beeld brengt. Adèle Exarchopoulos en Léa Seydoux spelen erg sterk, erg natuurlijk. Je zou haast gaan vermoeden dat je naar een stuk cinema verité zit te kijken - dat is het natuurlijk niet, maar het komt desondanks erg natuurlijk over. Ook daarbij spelen de extreme closeups en het vele functionele naakt een grote rol, waarbij de beide dames zonder kennelijke reserve en met volledige inzet van hun talent acteren. Erg indringend, alle emoties van opperst geluk tot diep verdriet komen zonder enige terughoudendheid door.
Waar ik dan wel een beetje van schrik is hoe Léa Seydoux toegetakeld is met haar korte blauwe haar. Onherkenbaar als het mooie meisje uit La Belle Personne (2008). Gelukkig laat ze het al weer langer groeien.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30452 berichten
- 5199 stemmen
Een film die al lang op het lijstje stond en meteen het filmjaar 2013 goed maakt. Ik ben niet vertrouwd met de originele strip. Schrijfster Julie Maroh was niet echt tevreden met de verfilming, wat los van haar mening een teken is dat de filmmaker niet verfilmde wat de schrijfster in eerste instantie met haar werk bedoelde.
De film kreeg al direct de nodige aandacht voor de lesbische lange sexscènes. Daardoor had ik al het idee dat dit een wat overroepen film was die z'n publiek moet trekken met enkele erotische beelden. Ik moet zeggen dat ik zelden zo'n mooie en functionele scènes heb gezien als hier. Op zich valt het best mee qua aantal, maar ze zijn wel belangrijk om de intensiteit van de relatie tussen Adèle en Emma weer te geven. La vie d'Adèle is immers meer dan een zoveelste coming of age film met een meisje dat ontdekt dat ze lesbisch is. De film focust op een relatie tussen twee verliefde mensen, vooral dan vanuit het oogpunt van Adèle. Toevallig is dat een lesbische relatie, maar het had evengoed anders kunnen zijn.
Het verhaal volgt Adèle die wat worstelt met haar geaardheid. Je merkt hier goed hoe ze als tiener onbewust toegeeft aan de sociale druk van haar klasgenoten om in het heterovakje geduwd te worden. Dat maakt het minder evident om er over te praten. Al staat ze zelf wel open voor homo's. Haar vriend is openlijk homo en ze schrikt ook niet om toe te geven aan een schoolgenoot die met haar flirt. Gaandeweg zet ze dan toch de stap om een relatie aan te gaan, omdat ze die persoon echt graag ziet. Je merkt duidelijk de verliefdheid. Thuis is praten niet zo'n evidentie en je merkt dan ook dat ze dat niet echt geleerd heeft. Ze zal niet met klasgenoten of familie praten over gevoelens. Dat uit zich ook goed als de twee leefwerelden van Adèle en Emma elkaar ontmoeten. Verder wil ik niet uitweiden over de inhoud, dat merk je best zelf.
Enkele dingen vielen me vooral op bij het maken van de film. Er is zeer weinig muziek, tenzij ze gaan feesten. En toch is de sfeer met momenten beklijvend. De beelden spreken voor zich en tonen verliefdheid, verdriet, onzekerheid, angst, twijfel, geluk, ... Hier moet je het niet onderstrepen met de nodige vioolmuziek. De maker zet ook duidelijk Adèle centraal. Dankzij de ijzersterke prestatie van Adèle Exarchopoulos zit je 3 uur geboeid te kijken naar haar leven. Elke vorm van emotie wordt op beeld vastgelegd. Zeer geloofwaardig, waarbij je vergeet dat het 'maar' film is. In tegenstelling tot anderen, ben ik wel tevreden met het einde. Je moet wel werken met een open einde. Geen happy end, geen apocalyps, geen groot drama, ... het leven van Adèle gaat door. Een hoofdstuk van een relatie zomaar afsluiten gaat niet. Je kan er alleen proberen om vrede mee te nemen. In haar geval kwam er een einde aan een hoofdstuk, maar het boek is nog lang niet uit. En je kan ook niet verder zonder dat hoofdstuk, waarbij je je telkens afvraagt of dat hoofdstuk niet wat langer mocht duren. Of het verloop niet anders had moeten zijn. Dat Adèle het na 3 jaar nog moeilijk heeft kan ik goed inkomen. Echte liefde heeft soms een eeuwigheid nodig om te slijten. Ook al heeft je verstand ondertussen de stap gezet om verder te gaan met het leven.
Een film die ongetwijfeld nog veel prijzen zal binnenhalen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik schrik had door deze enorm geprezen film omdat het misschien z'n verwachtingen niet kon inlossen. Maar voor ik het wist waren de 3 uur voorbij. En hij zal ongetwijfeld nog even blijven hangen. Misschien niet direct een visuele trip, maar wel een emotioneel pareltje. Dankzij de juiste regie en ijzersterk acteerwerk.
Mr. Eddy
-
- 219 berichten
- 771 stemmen
Vanavond deze schitterende film gezien. Hoewel het een vrij gewoon verhaaltje is, uit het leven gegrepen van een willekeurige Francaise, is mijn stem zo hoog om het zeer, maar dan ook zeer indrukwekkende spel van de echte Adele. Spel kan ik het haast niet noemen. Het leek op een 'echte' documentaire waarbij de hoofdfiguur amper in de gaten had dat ze uberhaupt gefilmd werd. Prachtig! Uiteindelijk was het dan ook een soort documentaire, maar dan gespeeld.
De rol van Emma vond ik een zeer onsympathieke: de eerste keer dat Adele uit ging zonder Emma en danste en vree met haar collega, was na het afluisteren van het antwoordapparaat met de boodschap dat Emma nog wat langer bleef bij Lise, en dat het laat kon worden. Gezien het vervolg van die relatie is het niet onmogelijk dat Emma Adele dingen verweet die zij zelf reeds had ondergaan en met dat verwijt Adele makkelijk probeerde te lozen. Ondanks dat Adele ook niet juist had gehandeld kon ik de sympathie voor haar niet verliezen. Die ruzie was dan ook weer heel indrukwekkend gespeeld.
Bovendien alle lof voor de echte Adele voor het zichzelf durven laten zien van haar lelijke kant: Wat zou zwaarder wegen voor een actrice; je naakt laten filmen of dat het snot je over de lippen loopt?
Baldur
-
- 687 berichten
- 2880 stemmen
Best een prima film, waar ik zo nu en dan goed in werd meegezogen, maar het had voor mij niet de 'extra factor' die velen hier wel in zien. Sterke scenes zitten er zeker in, maar zo bijzonder kan ik het allemaal ook niet noemen.
david bohm
-
- 2929 berichten
- 3205 stemmen
Blue is the warmest color, een intiem portret van de verrukkelijke Adèle. Visueel vooral interessant door de aanwezigheid van Adèle, voor mij een grote en zeer aangename ontdekking.
Of de film kan worden beschouwd als typisch coming of age - wat een onfraaie term voor een fraaie Franse film als dit is dat trouwens, mwah.
In mijn ogen maakt Adèle een ontwikkeling van haar seksuele identiteit door maar verder? Ook ontbreken de interne monologen en voor het hoofdpersonage vaak verhelderende dialogen die je in dergelijke films aantreft.
Vier sterren voor Adèle en de geïnteresseerden onder u kunnen het blog van de heer Grunberg lezen over deze film.
Mug
-
- 13981 berichten
- 5969 stemmen
Ondanks de vele enigszins expliciete seksscenes, vond ik Kechiches La Graine et le Mulet (2007) vele malen erotischer. Sowieso is hij gefascineerd door het vrouwenlichaam, alhoewel in La Vie d'Adèle "lust" hand in hand gaat met "liefde". Wat vooral couleur krijgt tijdens de café-scene, het enige zwaktepunt overigens van deze verder fantastische film.
Wederom lange scenes boordevol mensen die non-acteren, waardoor je het gevoel krijgt juist niet in een filmstoel te zitten, maar ergens op een terras. Exarchopoulos acteert de sterren van de hemel. Als jongedame die wanstaltelijk met open mond allerlei voedsel naar binnen harkt, en later als volwassen vrouw die er geen moeite mee heeft het snot gewoon te laten lopen uit haar neusgaten. Die stoute fetisjistische Kechiche had blijkbaar opdracht gegeven geen tissues op de set rond te laten slingeren, waarvoor hulde. Iets waarover de dames zich blijkbaar kwaad hebben gemaakt (ook al beweren boze tongen dat het ging om scenes met andere nattigheid).
En dan nog Julie Maroh, auteur/tekenaar van de beeldroman waarop Kechiche zijn film heeft gebaseerd. Die is ook niet zo blij. Ook niet vreemd. Treedt Kechiche in haar voetsporen in het eerste gedeelte van de film, het tweede gedeelte van de film is compleet anders, waardoor de thematieken van de strip (homofobie en natuurlijk het einde die ik maar niet ga spoileren) geheel verloren gaan. Kechiche kiest slechts voor 1 thema: de liefde (vooral gepaard met lust). Het bronmateriaal wordt in de vuilnisbak gesmeten en meneer creëert zijn eigen kunstwerkje. Dat twee schone dames met een kale poes minutenlang elkaar aflebberen, berijden en op de billen kletsen kan wel degelijk gezien worden als een zwaktebod (het had van mij ook wel korter gemogen, maar was korter van duur dan ik had gedacht), maar hoort thuis in het lustvolle universum van Adèle en Emma.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Waarom vind je de café-scene een zwaktepunt?
(Raak bericht trouwens van Arnon Grunberg dat hierboven wordt gelinkt, zo heb ik het ook ervaren.)
mjk87 (moderator films)
-
- 13292 berichten
- 3906 stemmen
Inhoudelijk wel aardig ja, maar laat de man in het Nederlands schrijven s.v.p. Al woont hij sinds jaar en dag in New York, het is gewoon lelijk Engels door een buitenlander opgesteld, zoals ook wetenschappelijke stukken en arresten van internationale gerechtshoven aanvoelen.
Mug
-
- 13981 berichten
- 5969 stemmen
Waarom vind je de café-scene een zwaktepunt?
Daar waar de lust voor de laatste maal de overhand neemt. Ik vraag me af of het nu een surrealistische scene was, of, met de blikken van een tweetal cafébezoekers naderhand, juist niet. Ik vond het maar een rare bedoeling, eigenlijk gezegd, compleet over the top en onnodig. Het werkte niet, en de boodschap die de scene moest uitdragen was wel duidelijk; dat mocht best wat introverter mijns inziens.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Het lijkt me niet dat die scène als surrealistisch moet worden gezien, dat zou volledig dissoneren met de rest van de film. Het is wellicht niet de meest realistische sequentie daarin, maar voor mij werkte het wel. Ik vind ook niet dat het hier louter over lust gaat; het is uiteindelijk de keuze tussen passie/romantiek met alle onzekerheid en pijn die erbij hoort, of een veilig maar modaal leven. Het gaat ook over lef, over volwassenheid. Eerlijk gezegd vind ik het een van de beste scènes uit La vie d'Adèle.
Animosh
-
- 4665 berichten
- 520 stemmen
Een goede karakterstudie, maar een geweldige film vind ik het niet.
En dat heeft er vooral mee te maken dat La Vie d'Adèle simpelweg niet biedt wat ik primair in films zoek. In audiovisueel opzicht is de film namelijk volstrekt ondergeschikt aan het plot: muziek is vrijwel alleen aanwezig op de achtergrond (wanneer Adèle op een feestje is bijvoorbeeld - alleen het einde kan ik me herinneren als een uitzondering), en hoewel de film me in visueel opzicht nergens stoorde wist het ook geen moment indruk op me te maken. Het camerawerk, de montage, de kadrering, het kleurgebruik: het is allemaal volstrekt functioneel, ondergeschikt aan het uitdiepen van het personage van Adèle - en daar hou ik niet van. Films raken me eigenlijk alleen als ze flink gestileerd zijn, en dat is deze film simpelweg niet.
Maar dat betekent uiteraard niet dat ik La Vie d'Adèle een slechte film vond. Echt raken deed het me niet: daarvoor is de film in audiovisueel opzicht te gemiddeld, en daarvoor wisten het plot en de personages me onvoldoende te interesseren. Maar de film wist wel vrijwel voortdurend mijn aandacht vast te houden. Adèle is een sterk personage, geen wandelend cliché, en door het sterke acteerwerk van Adèle Exarchopoulos komt ze echt tot leven. En doordat er een aantal zeer expliciete seksscènes in de film zitten komt de passie van de liefde van Adèle en Emma zeer goed tot uitdrukking. Dat element van verliefdheid wordt in de meeste films weggefilterd, en dat het in deze film wel behouden blijft vond ik verfrissend. Voeg daar een passend einde aan toe, en je hebt een goede, degelijke en intelligente film die niets echt verkeerd doet.
Geweldig vond ik het me andere woorden niet: in audiovisueel opzicht is het te functioneel, het plot en de personages zijn sterk maar niet uitzonderlijk sterk en de film duurt naar mijn visie ook iets te lang. Maar een goede, genuanceerde karakterstudie van Adèle is het wel, en 3* heb ik er dus zeker voor over.
Thomas83
-
- 3718 berichten
- 3363 stemmen
Mijn verwachtingen waren torenhoog. Veruit de film waar ik het meest naar uitkeek dit jaar, en dan nog niet teleurstellen ook. De film spookt al sinds ik hem heb gezien door mijn hoofd. Mijn zwak voor dit soort films is ook erg groot. Meer dan alleen een coming of age-film over een meisje dat voor het eerst verliefd wordt op een ander meisje is La Vie d'Adèle ook echt een film die gaat over het volwassen worden, het ontdekken van zichzelf en de invloed die haar eerste grote liefde op het eerste "hoofdstuk" van haar leven heeft.
Het fantastische enorm naturel acteerwerk van Exarchopoulos en Seydoux en het erg kort op de acteurs zittende camerawerken slepen je echt de film in. Ik heb het misschien zelfs nog nooit zo goed en geloofwaardig gezien in een film. Exarchopoulos heeft maar weinig tekst nodig om uit te blinken en kijkt vooral met een vertwijfelde en ongemakkelijke blik bijna heel de film, maar weet ook raad met andere emoties. Ik voelde ook zo enorm veel voor haar personage. Net toen ik me begon af te vragen of Seydoux niet zou verbleken bij haar tegenspeelster met alles wat die liet zien wist ook Seydoux me enorm te charmeren met een personage met totaal ander karakter. Die rauwe passie en emotie in die scène waarin ze Adèle uit huis schopt, wauw. Echt een heftige scène.
In de eerste scènes tussen de twee is de magie van de opbloeiende liefde heel voelbaar. Je voelt de spanning tussen die twee, hoe ze in de ban raken van elkaar. De zeldzame andere mensen die er tussen komen voelen ook voor jou als kijker een beetje als vervelende indringers. De redelijk veel seksscènes en nog behoorlijk expliciete zijn veelbesproken, maar voegen wat mij betreft gewoon wat toe over het algemeen. Alleen een scène gaat echt veel te lang door. Het is toch een beetje ongemakkelijk om naar zoiets te kijken, zeker met andere mensen erbij.
De film duurt met dik drie uur behoorlijk lang, maar als een film zo goed is en zoveel fantastische scènes bevat vliegt de tijd voorbij. Zo vaak zat ik aan het scherm gekluisterd, vooral tijdens de scènes tussen Emma en Adèle. Hun eerste gesprek in die gaybar, de scènes in het park, hun eerste telefoongesprek, de kennismaking met de ouders van beiden.
Op zich allemaal een vrij standaard verloop, maar de film moet het ook niet hebben van onvoorspelbaarheid of een echt verhaal, maar meer van de levensecht overkomende personages en emoties. Af en toe kan de film met kleine details ook lekker subtiel zijn. Het einde is ook prachtig en precies open genoeg. Als een film me 3 uur aan een stuk op het puntje van mijn stoel krijgt en zoveel om de personages doet geven kan ik niet anders dan daar een hoog cijfer aan koppelen. Dit wordt mijn film van het jaar waarschijnlijk. 4.5*.
wwelover
-
- 2553 berichten
- 3491 stemmen
Lang naar uitgekeken. Het is niet het meesterwerk waar ik op had gehoopt, maar desalniettemin is het wel een schitterende film. Het is altijd knap als een film drie uur lang weet te boeien. Het was af en toe erg beklemmend. De seksscenes zijn erg aanwezig, maar wel heel mooi en echt geschoten. Scheelt ook dat Adele gewoon een heel mooi meisje is. Zelden zo betoverd geweest door een karakter. Ondanks dat de film af en toe sprongen maakt en stukken open laat, vind ik dat niet echt minpunt. Visueel is de film schitterend en de emoties zijn zo puur. Snap wel dat de film zo goed ontvangen wordt.
4*
strunglady
-
- 65 berichten
- 84 stemmen
Vanmiddag eindelijk deze film gezien. Het was het zeker meer dan waard om er 3 uren voor stil te zitten.De film zuigt je mee en laat je niet meer gaan. Ik heb maar één punt van kritiek op deze briljante film en dat zijn de seksscenes. Niet de aanwezigheid van die scenes, want deze stoorden mij niet. Wat mij stoorde was dat het duidelijk geregiseerd was door een man en dat duidleijk afbreuk deed aan de scenes en de geloofwaardigheid voor mij. Jammer. Verder zoog de film mij mee en liet me ook niet meer los. Hulde aan Adèle Exarchopoulos die deze film heeft gedragen van het begin tot het einde.
Een ruime 4.5
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Teleurstellend toch, na een aardig begin.
Een wolk van een titelheldin, camera er constant bovenop, een mooi naturel beeld schetsend van een wat onzekere adolescent, die er langzaam achter komt wat haar ware geaardheid is. En eigenlijk niet sterk genoeg is om, of beter gezegd te bang is, om daar ten volle voor uit te komen. Je voelt met Adèle de sociale druk, die haar misschien banger maakt dan nodig is, en het lijkt juist die angst te zijn die werkt als een self fulfillng prophecy, en er voor zorgt dat ze wordt uitgekotst door haar vriendinnen-groepje.
Goed gedaan, maar.. daar blijft het eigenlijk een beetje bij. En dan hebben we nog een uurtje of twee te gaan.
Adèle's liefde lijkt gepassioneerd, een volkomen overgave, maar transformeert niet. Het blijft steken in die wat kinderlijke onzekerheid, zoals ook zijzelf mentaal niet lijkt te groeien. De ongelijkheid van haar liefde, het contrast met de door de wol geverfde Emma, is pijnlijk.
Ik weet eigenlijk niet wat ik hiermee aan moet. Het verloop van de relatie is niet al te interessant, en dat Adèle ook op het fysieke vlak een gepassioneerde minnares is, geloof ik best. Maar ook in die zin blijft de film een beetje in dezelfde groef hangen, en wordt het vertoon daarvan op den duur ietwat vervelend. Zo wordt je als kijker alsnog een voyeur. Dat zou niet erg zijn als de film dáár een punt mee wilde maken, maar dat lijkt me niet het geval.
Dit is eigenlijk niet meer dan een reportage, een 'realistisch' verslag van een eerste liefde. Een verslag dat zich alleen concentreert op die liefde an sich, een klein beetje op het klasse- en milieuverschil van de geliefden, en verbazingwekkend misschien, nauwelijks op de sociale problematiek van de lesbische liefde. De film overstijgt het anekdotische nergens. En het is geen interessante anekdote.
In het begin pakt het zoals gezegd nog wel goed uit dat het perspectief op een intieme manier steeds bij Adèle ligt, maar Adèle is als persoon gewoon niet boeiend genoeg om daar drie uur lang bij te blijven. Dat maakt de film gaandeweg tamelijk benauwend, en zelfs een beetje deprimerend.
Apster
-
- 1468 berichten
- 6920 stemmen
Ik ga mee in de lovende kritieken. Zelden zo intens, intiem en aandoenlijk de (kalver)liefde in een film gezien, vooral te danken aan de twee hoofdrolspeelsters. Het is ook een film dat gaat over het leven zelf. Over volwassen worden, pijn, verdriet, genot, en passie voor eten en kunst. De sekscenes gaan wat ver, maar het is Kechiche vergeven. Ik kijk al weer uit naar zijn volgende film.
4,5*
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Ik kon mijn filmjaar 2013 niet afsluiten zonder op de voorlaatste dag van het jaar alsnog de veelbesproken film van Abdellatif Kechiche te gaan zien. Ik kan me achteraf geen betere afsluiting indenken.
Het is een schitterend drama, waarin met name de mij onbekende Adèle Exarchopoulos een heel scala aan emoties voorbij laat komen, die je niet onberoerd laat. Van de subtiele karaktertekening van Adèle met al haar vertwijfeling in het eerste deel van de film, tot het intens gevoelde verdriet tegen het einde. Kechiche brengt het allemaal zo close in beeld, dat je er niets van kunt missen en dat het af en toe zelfs wat ongemakkelijk wordt.
Kechiche heeft blijkbaar een voorliefde voor lange scènes, zoals eerder in La Graine et le Mulet. Opnieuw zijn de meeste scènes erg lang, sommige scènes zelfs overdreven lang. Zoals het tuinfeest met de intellectuele vrienden van Emma, waar de kiem gelegd wordt voor de uiteindelijke breuk. En natuurlijk de veelbesproken, minuten durende eerste vrijscène tussen Adèle en Emma. Na afloop van de opnamen hebben Seydoux en Exarchopoulos zich erover beklaagd dat het aantal takes zo groot was, dat het gênant werd. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Te meer omdat de lange duur van die expliciete scène per saldo niets toevoegt aan de heftigheid van de liefdesrelatie van Adèle en Emma.
Wat ik wel uitzonderlijk mooi vond waren de contrasten tussen de beide dinerscènes bij Emma’s ouders enerzijds en Adèle’s ouders anderzijds. En niet te vergeten de woede-uitbarsting vanuit het niets van Léa Seydoux, al haalt die het qua intensiteit niet bij die van Alice Houri in Kechiche’s eerdere La Graine et le Mulet.
La Vie d’Adèle is een prachtige, emotierijke, eerlijke en ontroerende film. Hij komt bij mij wat het jaar 2013 betreft op een eervolle tweede plaats, onmiddellijk na die andere indrukwekkende Franse film: Le Passé. Het jaar beginnen met een 4,5*-film (Brief Encounter) en afsluiten met een 5*-film. Mooier kan het volgens mij bijna niet.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Ik vind 't een slechte film. Minstens 90 min te lang, gaat weinig de diepte in en ik vraag me af of de film zo hoog zou scoren wereldwijd als er een heteroseksuele relatie centraal had gestaan. De onnodig expliciete sexscènes voegen weinig toe (wel geil); ik vraag me af of mensen zich zo lovend over die scènes hadden uitgelaten als het ging om een Phlip Seymour Hoffman met Kathy Bates? Ik weet 't antwoord al. Grote teleurstelling dit en zonde van mijn tijd.
Animosh
-
- 4665 berichten
- 520 stemmen
ik vraag me af of mensen zich zo lovend over die scènes hadden uitgelaten als het ging om een Phlip Seymour Hoffman met Kathy Bates?
Waarschijnlijk niet. Maar dat geldt toch voor iedere romantische film? Zulke films zijn gewoon leuker wanneer de hoofdpersonen relatief aantrekkelijk zijn - en hetzelfde geldt voor seksscènes.
Verder begrijp ik persoonlijk niet zo waarom de seksscènes "onnodig" expliciet zouden zijn. Seks is toch expliciet? Zulke scènes passen uiteraard niet in iedere film, maar ter illustratie van de intense passie van twee verliefden kunnen zulke scènes uiterst functioneel zijn imo. Ik vond het wel verfrissend.
Maar ik ben het wel met je eens dat de film te lang duurt.
Thomas83
-
- 3718 berichten
- 3363 stemmen
Van mij hadden de seksscènes er gerust ook uit gelaten mogen worden. Ik heb me er niet aan gestoord, maar het zou de film niet echt minder gemaakt hebben voor mij. Maar een vergelijking met oudere en eventueel minder aantrekkelijke acteurs vind ik mank gaan. Het mooie is juist dat het hier gaat om de eerste grote liefde van de hoofdpersoon, en dat het een personage is die zichzelf nog moet ontdekken. Ze is daar relatief laat mee juist ook omdat ze (ook) op vrouwen valt.
Het laatste nieuws
Misdaadfilm 'Catch Me If You Can' met Tom Hanks en Leonardo DiCaprio vrijdagavond op televisie
Kijkers ontdekken 'Too Old to Die Young' met Miles Teller op Prime Video: 'De beste serie van dat jaar'
Reboot van WOII-film 'Das Boot' binnenkort te zien in Nederland: 'Spat de klasse vanaf'
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
Bekijk ook
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo
Drama, 1981
531 reacties
The Broken Circle Breakdown
Drama / Muziek, 2012
403 reacties
Le Château de Ma Mère
Drama / Komedie, 1990
32 reacties
Fucking Åmål
Drama / Romantiek, 1998
890 reacties
Hoje Eu Quero Voltar Sozinho
Drama / Romantiek, 2014
20 reacties
El Abrazo de la Serpiente
Drama / Avontuur, 2015
43 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.