House of Usher (1960)

Mooie sfeervolle B-topper van koning van de b-films Roger Corman. In de jaren zestig maakte hij wel meer films naar een verhaal van Poe (Masque of the red Death, Pit and the Pendulum) zonder uitzondering zijn het alle sfeervolle verfilmingen met voor Corman's doen toch wel uitstekende acteerprestaties en alhoewel natuurlijk voor zeer weinig ook bijzonder goed gemaakt.

KONING! Hij is erger dan Ed Wood.

Sfeervolle Poe-verfilming, die het vooral moet hebben van de heerlijke tweede helft.

Dit is een uitspraak waarbij Edgar Allan Poe zich zou omdraaien in zijn graf!

Die ultra-low-budget horrorfilms van Ed Wood zijn inzake kwaliteit toch echt niet te vergelijken met de vele pareltjes uit de Corman / AIP stal, althans uit de jaren zestig. Ok - Corman maakte voordien ook een aantal B-films van bedenkelijke kwaliteit.
Maar bij de AIP-films uit de jaren zestig zijn de production values hoog: de decors zijn prachtig, de vertolkingen zijn top en de sfeerschepping is uitstekend.

Goede film, laatst gezien in de bioscoop inclusief krakend geluid.
Mooie sfeer, goed acteerwerk van Price!

Een stuk beter dan Pit and the Pendulum, ook van Corman en ook met Price. House of Usher wordt gewoonweg een stuk boeiender verteld en is visueel nog eens een pak aantrekkelijker. Het tempo ligt hoger, er is meer evenwicht cruciale gebeurtenissen en bovendien slaagt Corman erin een mysterieuze spanning op te bouwen.

De openingscène waarbij het huis uit de eeuwige mist opdoemt is een van de mooiste in z'n soort en daarmee een instant klassieker. Verder is het ook weer genieten van de kleurrijke decors en de bijpassende kostuums. Je merkt dat daar veel aandacht (en waarschijnlijk ook veel geld) aan besteed is. En terecht, want het draagt bij aan de mysterieuze sfeer die de kijker van begin tot einde in de greep houdt. Los van de film even - ik denk dat het echt een feest moet zijn om al die verschillende kamers in zo'n huis te verkennen.

Van de acteurs steelt Vincent Price (natuurlijk) steelt de show. De film is, net zoals Pit and the Pendulum, rond zijn personage opgebouwd, maar ik had het gevoel dat hij zich in deze rol toch een stuk meer thuis voelde. Zijn personage is ook wel wat interessanter en beter uitgeschreven, wat het voor de kijker des te leuker maakt om naar te kijken. Geweldige getormenteerde mimiek heeft die vent trouwens.

Zeer zeker een aanrader!

Prachtige, sfeervolle Poe verfilming. Het huis ziet er prachtig uit net als de rest van de film. Acteerwerk is erg goed, vooral van Price. Ook de soundtrack is erg fijn.

Sfeervol, fraaie en vermakelijke verfilming. Mooie sfeervolle sets, prachtig decor en kostuums. Prettig/lekker en mooi sfeertje, aardige dialogen. Een van de horror toppertjes/klassiekers uit de jaren 60. Tot nu toe een 4,0.

De film brengt de juiste sfeer en weet deze tot op het einde te behouden. Voor 1960 is dit zeer goed. Vincent Price weet op zijn eentje de angst erin te houden. 3,5

Verkrachting! Lees gewoon het verhaal van tien bladzijden en vergeet dit misbaksel.

Vergeet Poes tekst.
Dit is film.
Vincent Price!

Mijn laatste film uit de Edgar Allan Poe Box, en het eindigt gelukkig met een hoogtepunt.

House of Usher is een uiterst sfeervol werkje van Roger Corman. De gehele cast bestaat uit slechts 4 personen, maar het wordt gelukkig nooit saai. Vincent Price acteert erg ingetogen, en sommige dialogen die hij houdt worden door hem erg griezelig. Met recht een meester binnen het genre. De rest van de cast is op zich best wel saai, maar Myrna Fahey maakt dat op het laatst meer dan goed wanneer ze ten tonele verschijnt als soort van wandelende dode met bebloede handen en een verwilderde blik in haar ogen.

De set is een sfeervolle toevoeging, met de enge schilderijen van overleden Ushers en de kelder waar alle lijken liggen, compleet met spinnenwebben. Het constante onweer op het laatst werkte ook goed. Het verhaal rond de Ushers is erg creepy, maar of het nu in het hoofd van Roderick Usher zit of dat er ook waarheid achter schuilt wordt enigszins in het midden gelaten. Het levert wel een aardige droom-scène op. Het laatste kwartier van de film is sowieso het beste, en we krijgen weer wat stock footage te zien van een afbrandend gebouw, materiaal dat in minstens 2 andere films uit box te vinden is.

Het einde is een downer zonder paartje dat samen de horizon tegemoet rijdt. Het is een goede afsluiter van een sfeervolle film.

Overgevoelig, letterlijk overgevoelig.

Price zonder baard, corrigeer me als ik me vergis.

Heeft de Corman/Poe reeks al een naam in filmland?
Tamelijk onvergetelijk, in al zijn slechtheid.

Klassiek, en niet meer.

Zeer goede sfeervolle film. Voor een oude film zit er redelijk veel tempo in.

Veruit de beste in de serie Corman / Poe / Price - zondermeer.

Toch stoor ik me als die-hard Poe-fan aan alle momenten die niet in het oorspronkelijke verhaal staan, daar kom je niet omheen. Elke afwijking is een 'abomanation'.
Vanuit dat oogpunt vind ik The pit and the pendulum dan ook verreweg het minst geslaagd. The masque of the red death en Tales of terror schipperen daar heimelijk tussenin.

Niettemin heb ik waardering voor deze oude sfeervolle horrorprenten - ze roepen een tijd op van pre-Saw & Hostel en dat lijkt me sowieso niet verkeerd...

Medio augustus komt er een Britse blue-ray uit van The fall of the House of Usher.

Het bonusmateriaal belooft veel goeds, met o.a. audiocommentaar van Roger Corman, diverse interviews (Corman, Vincent Price!) en wat al niet meer. Release medio augustus. Men houde het in de gaten...

Ik weet eerlijk gezegd niet of ik dit op bluray zou willen zien. The Fall Of The House Of Usher is een van de vele pareltjes van Roger Corman. Uiteraard niet in de laatste plaat vanwege de vertolking van Vincent Price. De film is (op dvd) lekker groezelig en daarmee uitermate sfeervol. Met een haarscherp beeld zou je dat grotendeels verpesten. De film begint overigens wat traag, al is het weer fantastisch om te zien hoe het huis van de Ushers, zowel van binnen als van buiten, er magistraal uitziet. De decors zijn om je vingers bij af te likken!

De opening is vooral geheimzinnig. Madeleine ziet er niet bepaald doodziek uit en aanvankelijk lijkt het verhaal wat richtingloos te zijn. Halverwege (dus na een half uur, gelukkig zijn het korte films) wordt het duidelijk interessanter en worden de gruwelijke geheimen rondom het geslacht Usher ontrafeld. Vanaf dat moment wordt de film een stuk beter, met als hoogtepunt het ’overlijden’ van Madeleine, waarna de film een psychedelisch randje krijgt. Er wordt alles aan gedaan voor een sterke sfeer en een sinistere lading van het verhaal. Voor liefhebbers van antieke, atmosferische horror, zit je hier in elk geval goed!

Een mooi verhaal wat prachtig wordt vertolkt door Vincent Price, Mark Damon en Myrna Fahey.
Soms heb ik het idee dat de films (de horror althans) in die tijd een bepaalde jus hebben en altijd ook het bekijken waard zijn. Hiervoor hadden we "The city of the dead" ( eveneens uit 1960) gezien en daarin was ongeveer dezelfde sfeer aanwezig. Ze zijn niet bloederig maar toch boeiend als horrorfilms!

Ruime voldoende, dus een 8 voor dit meesterwerkje! (4 sterren)

Ja, vaak moet heden ten dagen sfeer wijken voor expliciet geweld (Saw, Hostel, etc.). Helaas, moet ik constateren. Zal wel iets met die vreselijke 'tijdgeest' te maken hebben, om maar een dooddoener te noemen.

Uitstekende B-film.
Goed geacteerd en mooie decors.

Vanavond bekeken. Voor zover ik weet de eerste uit de Corman stal die aan mijn netvlies voorbij kwam (ja, heb nog een hoop te bekijken).
Vincent Price, Mark Damon en Myrna Fahey weten allen te overtuigen in dit macabere verhaal van Poe.
Mede door de sfeervolle, gotische decors en het sterke acteerwerk is dit een behoorlijk sfeervolle en nog best angstaanjagende film. De (geluids)effecten komen wel wat gedateerd over en aan deze effecten is dan wel wat te zien dat het hier om een lowbudget film gaat, maar verder is de productiewaarde van deze prent behoorlijk hoog.
Een prima horrorfilm die mede door de korte duur weet te boeien van begin tot eind.

Zeer stijlvolle classic die je ondanks zijn macabere eigenschappen toch met een fraaie indruk achterlaat. Het huis is al een attractie op zich en de karakteristieke acteurs zijn gegoten voor hun typerende kleding. Ik vond zelfs de spinnenwebben er bovengemiddeld uit zien en eigenlijk was de beeldkwaliteit ook behoorlijk hoog. Vincent Price geeft ditmaal geen fuif maar zijn piece of the pie komt wederom aan als de slice van een sharp knife. Ook charmant kleurgebruik en ik heb me ditmaal zelfs niet gestoord aan de roestige achtergrondgeluiden. Plot bleef geheimzinnig en je kunt niet echt voorspellen hoe alles in zijn werking zal treden.
Een aanrader; niet zozeer voor de gruwel, maar vooral om het tijdloze kunstwerk wat er gecreëerd is.

Sjezus... dit kan echt niet meer. Dit was te erg om naar te kijken. Ik moet wel rekening houden met het jaar (1960) waarin deze film gemaakt is, en dan is er, wat decor en sfeer aangaat, wel degelijk een poging gedaan om het reëel te doen lijken. Maar toch zijn te veel momenten en scenes amateuristisch te noemen. En als kijker van nu ga je je toch ergeren.

Maar het is vooral de wijze van acteren als expressie, lichaamstaal en mimiek, die niet om aan te zien is en nog doet denken aan de stomme film. Dus voor die tijd zal deze film toch ook niet echt vernieuwend zijn geweest. Spannend is het alleen om die reden al helemaal niet meer.

Het verhaal van Edgar Allan Poe zal erg spannend zijn geweest. Althans om te lezen. Die boeken, maar vooral deze films geven niet meer dan een kijkje wat met in de 19e eeuw boeiend vond, ook gelet op Frankenstein en Dracula e.d., namelijk geheimzinnigheid, verderf... en dood.

Dus deze film is zeker niet tijdloos, en het thema is dat evenmin. Het is hooguit een cinematografische terugblik in de tijd... en die kan interessant zijn... of grappig.

Al met al kom ik niet verder dan een 2*

Het originele verhaal van Poe is schitterend.

"Madeline and I are like figures of fine glass. The slightest touch and we may shatter. Both of us suffer from a morbid acuteness of the senses. Mine is the worst for having existed the longer, but both of us are afflicted with it. Any sort of food more exotic then the most pallid mash is unendurable to my taste buds. Any sort of garment other then the softest, is agony to my flesh. My eyes are tormented by all but the faintest illumination. Odors assail me constantly, and as I've said, sounds of any degree whatsoever inspire me with terror."

Omdat het al weer een tijdje oktober is en ik deze maand nog nauwelijks (horror)films heb gezien, leek het mij de tijd voor een sfeervolle oude horror-film. Had eigenlijk nog nooit een film van Roger Corman gezien en ben sinds het kijken van House of the Long Shadows erg nieuwsgierig geworden naar Vincent Price.

Als de jonge Philip Winthrop aanklopt bij het ouderlijk huis van zijn verloofde, Madeleine, komt hij er al snel achter dat er iets niet in de haak is. Het vervallen landhuis lijkt door een kwade macht bezeten en Madeleine's mysterieuze broer Roderick Usher gedraagt zich uitermate vreemd. Gebaseerd op The Fall of the House of Usher van Edgar Allan Poe. Ik weet niet in hoeverre de film het oorspronkelijke verhaal volgt want ik heb nog nooit Poe gelezen. Wel ken ik het werk van H.P. Lovecraft en sommige verhalen daarvan waren erg vergelijkbaar in stijl met de dialogen uit deze film.

Corman had toendertijd al heel wat uitgeprobeerd, westerns, avonturenfilms, monsterfilms (Science-fiction) en zelfs drama-filmpjes. Maar hier heeft hij dan eindelijk zijn winnende formule gevonden: Horror. Ik heb ook begrepen dat de kwaliteit van deze film aanzienlijk beter is als die van zijn eerdere films. Door het grotere budget kon hij de film in kleur en in cinemascope opnemen.

Vincent Price speelde zijn rol met een enorme toewijding en weet daardoor een goede energie over te brengen op het scherm. Hoewel hij in herhaling valt met zijn dialogen gaat het geen moment vervelen hem te moeten aanhoren. De andere acteurs - in de hele film spelen er slechts 4 - hadden helaas minder uitstraling en kwamen soms een beetje houterig over. Met name Mark Damon had erg matige dialogen. Myrna Fahey kwam aan het einde wel weer erg verrassend uit de hoek.

De film heeft een heerlijk sfeertje, dat komt vooral door de maté-paintings, de studio-opnamen, het huis, de typische muziek en de geluidseffecten. Hoewel ik de Hammer-films op dit gebied toch een stuk sterker vind en met een klein beetje meer moeite nog veel meer sfeer geschapen kon worden, is dit een uitstekende film voor op een oktoberavond.

De belichting was wel lachwekkend onrealistisch. *Goed verlicht shot* "We moeten een kaars aansteken het is zo donker" *Steekt kaars aan* Nog steeds de zelfde lichtsterke "Dat is beter". Ook werden de 'schrikmomenten' (als je ze zo kan noemen) erg knullig gefilmd. Desondanks bleef de film je wel voortdurend boeien. Ik keek de film laat op de avond en was al erg moe maar ik moest toch zien hoe het verder ging. Ondanks de knulligheid was de cinematografie lang niet slecht en vond ik de opnames aan de tweede helft van de film juist erg sterk. De surrealistische droomsequenties waren ook erg leuk gedaan en gaven de film een professionelere/modernere uitstraling. Het verhaal had zowaar een prettige spanning die naar het einde van de film zijn hoogtepunt bereikt.

Roger Corman is een slimme b-filmer. Zo filmde hij het doodse landschap op een vlakte nabij Hollywood waar de dag tevoren nog een bosbrand is geweest en liet hij een vervallen schuur afbranden (waarvan hij de beelden in nog veel andere films heeft gebruikt). Ben erg benieuwt naar zijn andere films met Vincent Price en zal er binnenkort nog eens een paar kijken.

Een echte aanrader voor wie van sfeervolle oude horror houdt.

Steeds meer en meer begin ik een fan te worden van de films waar Vincent Price een hoofdrol heeft. Duidelijk in deze en in andere films is dat Price vaak het grootste talent is en met gemak een film naar een hoger niveau weet te tillen, ook het personage van Usher zet hij op een mooie gevoelige en toch ook mysterieuze en met tijden angstaanjagend neer zonder in clichés te vallen en zonder er een stereotype van te maken.
Mark Damon acteert houterig in vergelijking met Price, gelukkig zijn de acteer prestaties van de mooie Myrna Fahey & Harry Ellerbe een stuk beter.

Interessante met momenten creepy film in een sfeervolle locatie, ik geniet telkens weer van dit soort filmpjes.

3,5*

een sfeervolle film, vol met gotische decors en het sterke acteerwerk van Vincent Price tilt de film wederom naar een nog hoger niveau. De spanning is om te snijden, mede doordat je als kijker ook niet weet waarom of hoe de vork nu in de steel zit. Er zijn geen bloed of monster te vinden in de film er wordt voornamelijk een voortreffelijke suspense getoond.

Redelijke film waarin een man zijn verloofde bezoekt, maar hierbij wordt tegen gewerkt door diens broer. Een nogal trage opbouw (en hierdoor ook wat eentonig) van een verder aardig en mysterieus verhaal. De film speelt zich geheel in een oud huis af, en dit huis ziet er dan ook prachtig uit. Dit alles zorgt wel voor een prima sfeer van deze ouderwetse horrorfilm.

Elke keer ik naar zo'n film van Roger Corman kijk waarin Vincent Price meespeelt, lijkt het alsof dezelfde film opstaat maar dan een beetje anders. Dezelfde decors, hetzelfde gebouw, dezelfde hoofdacteur en ongeveer dezelfde openingsscene. Elke keer opnieuw begint het verhaal met iemand die, door middel van een koets, aankomt aan een oud griezelig kasteel, gehuld in mist. Steeds opnieuw is dat personage niet meteen welkom op diens bestemming, en is de gastheer een zonderlinge freak met een zeer expressief gezicht. Price speelt zijn personage steeds zo ernstig Shakespeariaans, dat het eerder grappig dan griezelig lijkt. Heb me al regelmatig afgevraagd of het van Vincent Price wel een bewuste keuze was de weg van overacting op te gaan, of het niet gewoon zijn manier van overbrengen was. Uiteindelijk eindigt dit soort cormanfilms steeds opnieuw met een familiale tragiek.

Als je één Poe-verfilming van Roger Corman hebt gezien, heb je ze eigenlijk allemaal zo'n beetje gezien. Deze 'House of Usher' vond ik persoonlijk een mindere uit de reeks.

De film moet het vooral hebben van de gotische sfeerschepping, de geweldige aankleding zowel in het huis als de typerende kleding. Helaas op gebied van verhaal stelt deze film teleur. Het verhaal weet de kijker niet te pakken en het kabbelt allemaal langzaam naar een matige finale. De verwachtingen lagen een stuk hoger. 5/10

Deze in de herziening gegooid. Kennelijk nog geen bericht geschreven of gestemd hier. Dat is bij deze dus verholpen. Ik heb deze in een box van 3 (van de 7) Corman verfilmingen van Edgar Allan Poe. De andere 2 zijn Pit and the pendulum en the Masque of the Red Death die ook nog terug aan de beurt gaan komen. House of Usher vond ik destijds de minste van de 3 en ik denk dat ik dat nu nog steeds ga vinden. Aan de andere kant vond ik deze ook wel beter dan die 4 andere films. Zoals Noodless boven mij al aangeeft een sterke sfeerschepping en prachtige aankleding. Tempo is goed, maar het verhaal is te zwak. Met het gegeven van een vloek en waanzin had toch veel minder kunnen worden gedaan. De finale is dan ook matig.