
House of Usher (1960)
Alternatieve titel: The Fall of the House of Usher
Verenigde Staten
Horror
79 minuten
geregisseerd door Roger Corman
met Vincent Price, Mark Damon en Myrna Fahey
De melancholische Roderick Usher woont samen met zijn zus Madeleine en hun butler als enige erfgenamen van de familie Usher in een groot vervallen landhuis. Roderick is overgevoelig voor elk fysiek contact, zo erg zelfs dat elke voetstap die hij zet, zijn oren doet suizen. Zijn teruggetrokken leven wordt plots verstoord wanneer de jonge Philip Winthrop op bezoek komt en om de hand van Madeleine vraagt. Roderick legt hem uit dat zijn zus ernstig ziek is en het huis niet mag verlaten. Philip besluit om dan maar bij hen een tijdje te logeren en de zieke Madeleine te verzorgen, niet wetende dat het Usher-geslacht vervloekt is...
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=f0JK8RYmWt8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,0 / 12145)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)
Mooie sfeervolle B-topper van koning van de b-films Roger Corman.
KONING!

KONING!

Dit is een uitspraak waarbij Edgar Allan Poe zich zou omdraaien in zijn graf!

Die ultra-low-budget horrorfilms van Ed Wood zijn inzake kwaliteit toch echt niet te vergelijken met de vele pareltjes uit de Corman / AIP stal, althans uit de jaren zestig. Ok - Corman maakte voordien ook een aantal B-films van bedenkelijke kwaliteit.
Maar bij de AIP-films uit de jaren zestig zijn de production values hoog: de decors zijn prachtig, de vertolkingen zijn top en de sfeerschepping is uitstekend.
Mooie sfeer, goed acteerwerk van Price!
De openingscène waarbij het huis uit de eeuwige mist opdoemt is een van de mooiste in z'n soort en daarmee een instant klassieker. Verder is het ook weer genieten van de kleurrijke decors en de bijpassende kostuums. Je merkt dat daar veel aandacht (en waarschijnlijk ook veel geld) aan besteed is. En terecht, want het draagt bij aan de mysterieuze sfeer die de kijker van begin tot einde in de greep houdt. Los van de film even - ik denk dat het echt een feest moet zijn om al die verschillende kamers in zo'n huis te verkennen.
Van de acteurs steelt Vincent Price (natuurlijk) steelt de show. De film is, net zoals Pit and the Pendulum, rond zijn personage opgebouwd, maar ik had het gevoel dat hij zich in deze rol toch een stuk meer thuis voelde. Zijn personage is ook wel wat interessanter en beter uitgeschreven, wat het voor de kijker des te leuker maakt om naar te kijken. Geweldige getormenteerde mimiek heeft die vent trouwens.
Zeer zeker een aanrader!
Verkrachting! Lees gewoon het verhaal van tien bladzijden en vergeet dit misbaksel.
Vergeet Poes tekst.
Dit is film.
Vincent Price!
House of Usher is een uiterst sfeervol werkje van Roger Corman. De gehele cast bestaat uit slechts 4 personen, maar het wordt gelukkig nooit saai. Vincent Price acteert erg ingetogen, en sommige dialogen die hij houdt worden door hem erg griezelig. Met recht een meester binnen het genre. De rest van de cast is op zich best wel saai, maar Myrna Fahey maakt dat op het laatst meer dan goed wanneer ze ten tonele verschijnt als soort van wandelende dode met bebloede handen en een verwilderde blik in haar ogen.
De set is een sfeervolle toevoeging, met de enge schilderijen van overleden Ushers en de kelder waar alle lijken liggen, compleet met spinnenwebben. Het constante onweer op het laatst werkte ook goed. Het verhaal rond de Ushers is erg creepy, maar of het nu in het hoofd van Roderick Usher zit of dat er ook waarheid achter schuilt wordt enigszins in het midden gelaten. Het levert wel een aardige droom-scène op. Het laatste kwartier van de film is sowieso het beste, en we krijgen weer wat stock footage te zien van een afbrandend gebouw, materiaal dat in minstens 2 andere films uit box te vinden is.
Het einde is een downer zonder paartje dat samen de horizon tegemoet rijdt. Het is een goede afsluiter van een sfeervolle film.

Price zonder baard, corrigeer me als ik me vergis.
Heeft de Corman/Poe reeks al een naam in filmland?
Tamelijk onvergetelijk, in al zijn slechtheid.
Klassiek, en niet meer.

Toch stoor ik me als die-hard Poe-fan aan alle momenten die niet in het oorspronkelijke verhaal staan, daar kom je niet omheen. Elke afwijking is een 'abomanation'.
Vanuit dat oogpunt vind ik The pit and the pendulum dan ook verreweg het minst geslaagd. The masque of the red death en Tales of terror schipperen daar heimelijk tussenin.
Niettemin heb ik waardering voor deze oude sfeervolle horrorprenten - ze roepen een tijd op van pre-Saw & Hostel en dat lijkt me sowieso niet verkeerd...

Het bonusmateriaal belooft veel goeds, met o.a. audiocommentaar van Roger Corman, diverse interviews (Corman, Vincent Price!) en wat al niet meer. Release medio augustus. Men houde het in de gaten...
De opening is vooral geheimzinnig. Madeleine ziet er niet bepaald doodziek uit en aanvankelijk lijkt het verhaal wat richtingloos te zijn. Halverwege (dus na een half uur, gelukkig zijn het korte films) wordt het duidelijk interessanter en worden de gruwelijke geheimen rondom het geslacht Usher ontrafeld. Vanaf dat moment wordt de film een stuk beter, met als hoogtepunt het ’overlijden’ van Madeleine, waarna de film een psychedelisch randje krijgt. Er wordt alles aan gedaan voor een sterke sfeer en een sinistere lading van het verhaal. Voor liefhebbers van antieke, atmosferische horror, zit je hier in elk geval goed!
Soms heb ik het idee dat de films (de horror althans) in die tijd een bepaalde jus hebben en altijd ook het bekijken waard zijn. Hiervoor hadden we "The city of the dead" ( eveneens uit 1960) gezien en daarin was ongeveer dezelfde sfeer aanwezig. Ze zijn niet bloederig maar toch boeiend als horrorfilms!
Ruime voldoende, dus een 8 voor dit meesterwerkje! (4 sterren)

Ja, vaak moet heden ten dagen sfeer wijken voor expliciet geweld (Saw, Hostel, etc.). Helaas, moet ik constateren. Zal wel iets met die vreselijke 'tijdgeest' te maken hebben, om maar een dooddoener te noemen.
Goed geacteerd en mooie decors.
Vincent Price, Mark Damon en Myrna Fahey weten allen te overtuigen in dit macabere verhaal van Poe.
Mede door de sfeervolle, gotische decors en het sterke acteerwerk is dit een behoorlijk sfeervolle en nog best angstaanjagende film. De (geluids)effecten komen wel wat gedateerd over en aan deze effecten is dan wel wat te zien dat het hier om een lowbudget film gaat, maar verder is de productiewaarde van deze prent behoorlijk hoog.
Een prima horrorfilm die mede door de korte duur weet te boeien van begin tot eind.
Een aanrader; niet zozeer voor de gruwel, maar vooral om het tijdloze kunstwerk wat er gecreëerd is.
Maar het is vooral de wijze van acteren als expressie, lichaamstaal en mimiek, die niet om aan te zien is en nog doet denken aan de stomme film. Dus voor die tijd zal deze film toch ook niet echt vernieuwend zijn geweest. Spannend is het alleen om die reden al helemaal niet meer.
Het verhaal van Edgar Allan Poe zal erg spannend zijn geweest. Althans om te lezen. Die boeken, maar vooral deze films geven niet meer dan een kijkje wat met in de 19e eeuw boeiend vond, ook gelet op Frankenstein en Dracula e.d., namelijk geheimzinnigheid, verderf... en dood.
Dus deze film is zeker niet tijdloos, en het thema is dat evenmin. Het is hooguit een cinematografische terugblik in de tijd... en die kan interessant zijn... of grappig.
Al met al kom ik niet verder dan een 2*
Omdat het al weer een tijdje oktober is en ik deze maand nog nauwelijks (horror)films heb gezien, leek het mij de tijd voor een sfeervolle oude horror-film. Had eigenlijk nog nooit een film van Roger Corman gezien en ben sinds het kijken van House of the Long Shadows erg nieuwsgierig geworden naar Vincent Price.
Als de jonge Philip Winthrop aanklopt bij het ouderlijk huis van zijn verloofde, Madeleine, komt hij er al snel achter dat er iets niet in de haak is. Het vervallen landhuis lijkt door een kwade macht bezeten en Madeleine's mysterieuze broer Roderick Usher gedraagt zich uitermate vreemd. Gebaseerd op The Fall of the House of Usher van Edgar Allan Poe. Ik weet niet in hoeverre de film het oorspronkelijke verhaal volgt want ik heb nog nooit Poe gelezen. Wel ken ik het werk van H.P. Lovecraft en sommige verhalen daarvan waren erg vergelijkbaar in stijl met de dialogen uit deze film.
Corman had toendertijd al heel wat uitgeprobeerd, westerns, avonturenfilms, monsterfilms (Science-fiction) en zelfs drama-filmpjes. Maar hier heeft hij dan eindelijk zijn winnende formule gevonden: Horror. Ik heb ook begrepen dat de kwaliteit van deze film aanzienlijk beter is als die van zijn eerdere films. Door het grotere budget kon hij de film in kleur en in cinemascope opnemen.
Vincent Price speelde zijn rol met een enorme toewijding en weet daardoor een goede energie over te brengen op het scherm. Hoewel hij in herhaling valt met zijn dialogen gaat het geen moment vervelen hem te moeten aanhoren. De andere acteurs - in de hele film spelen er slechts 4 - hadden helaas minder uitstraling en kwamen soms een beetje houterig over. Met name Mark Damon had erg matige dialogen. Myrna Fahey kwam aan het einde wel weer erg verrassend uit de hoek.
De film heeft een heerlijk sfeertje, dat komt vooral door de maté-paintings, de studio-opnamen, het huis, de typische muziek en de geluidseffecten. Hoewel ik de Hammer-films op dit gebied toch een stuk sterker vind en met een klein beetje meer moeite nog veel meer sfeer geschapen kon worden, is dit een uitstekende film voor op een oktoberavond.
De belichting was wel lachwekkend onrealistisch. *Goed verlicht shot* "We moeten een kaars aansteken het is zo donker" *Steekt kaars aan* Nog steeds de zelfde lichtsterke "Dat is beter". Ook werden de 'schrikmomenten' (als je ze zo kan noemen) erg knullig gefilmd. Desondanks bleef de film je wel voortdurend boeien. Ik keek de film laat op de avond en was al erg moe maar ik moest toch zien hoe het verder ging. Ondanks de knulligheid was de cinematografie lang niet slecht en vond ik de opnames aan de tweede helft van de film juist erg sterk. De surrealistische droomsequenties waren ook erg leuk gedaan en gaven de film een professionelere/modernere uitstraling. Het verhaal had zowaar een prettige spanning die naar het einde van de film zijn hoogtepunt bereikt.
Roger Corman is een slimme b-filmer. Zo filmde hij het doodse landschap op een vlakte nabij Hollywood waar de dag tevoren nog een bosbrand is geweest en liet hij een vervallen schuur afbranden (waarvan hij de beelden in nog veel andere films heeft gebruikt). Ben erg benieuwt naar zijn andere films met Vincent Price en zal er binnenkort nog eens een paar kijken.
Een echte aanrader voor wie van sfeervolle oude horror houdt.
Mark Damon acteert houterig in vergelijking met Price, gelukkig zijn de acteer prestaties van de mooie Myrna Fahey & Harry Ellerbe een stuk beter.
Interessante met momenten creepy film in een sfeervolle locatie, ik geniet telkens weer van dit soort filmpjes.

3,5*
Als je één Poe-verfilming van Roger Corman hebt gezien, heb je ze eigenlijk allemaal zo'n beetje gezien. Deze 'House of Usher' vond ik persoonlijk een mindere uit de reeks.