Pit and the Pendulum (1961)

Mooie opbouwende spanning en een prachtige sfeervolle film locatie, de korte speelduur werkt ook positief in het geval van deze film.
Vincent Price zoals gewoonlijk weer op dreef en duidelijk weer degene die de film draagt.
Een film die zeker niet te voorspelbaar is en die een leuke finale heeft! Het begin van de film lijkt wel even nodig te hebben om echt interessant en mysterieus te worden maar na pak en beet 20 minuten zit je er helemaal in.

Dat eindshot vergeet ik niet snel meer, briljant gewoon!

Deze filmpjes gaan erin als zoete koek.
3,5*

Sfeervolle Gotische horrorfilm van Roger Corman. Alles aan deze film ademt Edgar Allan Poe. Het prachtige kasteel, de dreigende zee en niet te vergeten Vincent Price, de ideale acteur voor dit soort rollen.

Smaakvolle jaren 60 horror zoals ik hem graag zie.

Goed

Wat verhaal betreft blijf je toch wat op je honger zitten. De trage opbouw is op zich geen kritiekpunt, maar na een uur of zo wordt het pas interessant. Qua spanning valt het ook tegen. Daarentegen zijn er natuurlijk ook wel positieve punten te melden zoals de bijzondere sfeer, het mysterieuze kasteel, de mooie decors en de cast. Het slot is ook sterk. 6,5/10

Wauw.

Ik vind Roger Corman enorm interessant, maar dat had altijd meer te maken met zijn aanpak dan daadwerkelijk met zijn films zelf. Mijn verwachtingen hier voor stonden daarom op een behoorlijk laag pitje, maar ik was al snel verkocht: prachtige film.

Ik ben even kwijt hoe veel middelen Corman tot zijn beschikking had, maar hem kennende zullen dat er niet veel zijn geweest. Het zorgt voor een prachtige, simpele maar ontzettend effectieve film die een rustig maar gestaag verteltempo heeft, bijgestaan door die schitterende oude matte paintings van het kasteel. En natuurlijk zo'n ontroerende Vincent Price, in een personages dat bij mij soms door merg en been ging.

Mooie trage / tragische Gothic thriller die alleen maar beter werd. 4,0*!

Deze is me beter bevallen dan The House of Usher maar dit vond ik bij de eerste kijkbeurt ook al de betere film. Dat komt ongetwijfeld door een beter verhaal in Pit and the Pendulum al kon ik uiteindelijk ook op een moment voorspellen hoe de vork nu precies aan de steel zit. Akkoord, dat is het voordeel als je de film al eens hebt gezien, maar toch was ik ook al veel vergeten. Deze is dan wel wat minder op het visuele vlak dan House of Usher maar Pit heeft een veel betere finale naar mijn mening.

Adultery!

Het zal de meeste mensen wel niet ontgaan zijn maar gisteren was het Halloween en hoewel dat op zich dit jaar een Halloween in mineur is, is het wel één van de weinige speciale dagen waar je eigenlijk nog hetzelfde als andere jaren kunt doen: gewoon eens een lekker griezelavondje doen. Uiteindelijk terecht gekomen bij een trio aan uiteenlopende films (deze Pit and the Pendulum, het Italiaanse The Iguana with the Tongue of Fire en Jason Goes to Hell: The Final Friday) waarbij Pit and the Pendulum de eerste in rij was.

Ik waag dus nog eens een poging tot iets van Roger Corman die vooral met The Terror in de mist ging maar met The Raven en The Little Shop of Horrors nog wel toffe dingen maakte. Het mag in ieder geval duidelijk zijn dat Pit and the Pendulum superieur is aan eender welke andere film die ik tot nu toe van de regisseur heb gezien. Misschien een beetje een traag tempo en ik kan me absoluut niet meer herinneren hoe het originele verhaal van Edgar Allan Poe ging (al vind ik dat wel één van zijn weinige echt goede verhalen trouwens maar kan me niet echt voorstellen dat je daar een volledige film uit weet te puren) maar wat Corman hier op het scherm tovert.. Het is genieten. De setting is sowieso al erg geslaagd, doet me zowat aan een combinatie van het beste werk van Hammer en Mario Bava denken, maar ook qua plot zit hier genoeg fijn materiaal in. Het mysterie rond de dood van Elizabeth, het langzaamaan doordraaien van Nicholas en natuurlijk de climax waar de film zijn titel aan ontleent.

Dat eindshot met die doodsbange blik van Elisabeth is ook echt wel één van de meest memorabele eindshots in dit soort films. Zo zitten er eigenlijk sowieso wel een aantal erg fijne visuele dingetjes in deze Poe-verfilming. Die switch in kleurgebruik om de flashbacks aan te duiden, een aantal leuke camerastandpunten en gewoon een geweldige aankleding. Laat het ook maar aan Vincent Price over om je volledig mee te sleuren in dat tijdperk. Sowieso één van mijn favoriete acteurs maar dat timbre in zijn stem, de manier waarop hij zijn zinnen uitspreekt en de combinatie met die waanzinnige blik in zijn ogen.. Heerlijk! Price draagt de film maar dat betekent niet dat de rest niet de moeite is. Barbara Steele is misschien een beetje onderbenut als Elizabeth maar weet toch een indruk achter te laten en ook John Kerr lijkt ook even op gang te moeten komen maar overtuigt uiteindelijk over de hele lijn.

Een goed begin van de avond alleszins. Corman op zijn best, Price op zijn best en Poe op zijn best. Meer kun je eigenlijk niet vragen. Misschien toch eens wat meer op zoek gaan naar deze combinatie, want Corman heeft maar liefst 8 Poe-verfilmingen op zijn naam staan waarvan er 7 met Price zijn, enkel The Premature Burial is met Ray Milland in plaats van Price. Afgaande op The Raven en Pit and the Pendulum kan dat wel eens tot het beste van ieders werk horen.

4*