Pit and the Pendulum (1961)

Is deze film gebaseerd op "The pit and the pendulum" van Edgar Allen Poe?

Ja, volgens imdb.
En staat ook op de poster

Klopt Yak !

Interessant, want dat verhaal is (op het enigszins zwakke einde na) echt haunting!

Ik vind dat einde echt wel geslaagd. Zoals de hele prent trouwens. Stuart Gordon probeerde het nog eens in de jaren negentig, maar slaagde er nooit in dezelfde beklemmende horrorsfeer te creëren.

Persoonlijk ben ik geen fan van die oude horrorfilms uit de jaren '50 en '60. Zo konden 'Black Sunday' en zelfs 'Psycho' me maar matig bekoren. 'The Pit and the Pendulum' was echter een aangename verrassing.

Misschien lag het aan het prachtige kleurengebruik, iets waar ik enorm veel aandacht voor heb in voornamelijk de oudere films. Het begint al erg boeiend met een eigenaardige kleurenmassa tijdens de titelrol van de film. Daarna verplaatsen we ons vliegensvlug naar het kasteel van de familie Medina, waar de mysterieuze dood van Elisabeth aanvankelijk meer vraagtekens doet reizen dan antwoorden. Aanvankelijk lijkt er niets aan de hand, maar naarmate de film vordert komen we meer te weten over het zonderlinge verleden van de familie.

Een hevig onweer barst los, gelijktijdig met het starten van de echte terreur. Cliché: ja, maar de hevige bliksemschichten die door de glasramen de duistere gangen en kamers van het gotische kasteel verlichten, zijn hét voorbeeld van sfeervolle horror.

Vincent Price, in de feilloze rol van Nicholas Medina, verliest naarmate de film vordert zijn zelfcontrole en eigen identiteit die uitmondt in een ijzingwekkende finale waar verleden en heden tot één geheel lijken te versmelten.

Naast Vincent Price schittert ook Barbara Steele in deze film, al is haar rol als Elisabeth jammer genoeg enorm beperkt. Het laatste shot van de film is wel voor haar mooie ogen gegund, en wát een beeld: een schitterend eindshot dat toch even blijft hangen.

'The Pit and the Pendulum' is een goede oude film in een sfeerrijke omgeving met bij momenten een experimenteel kleurgebruik. Een aanrader voor de horrorliefhebbers die houden van sfeer en subtiele scares.

Mijn oordeel: een zeer goede 4/5.

Prachtige horrorklassieker van een van de meesters in het genre! Price is in deze film perfect op dreef, house of usher en masque of the red death zijn andere meesterwerkjes van deze regisseur
4*

Ik had nog maar één film van b-film regisseur Roger Corman gezien (The Trip uit 1967), dus was het tijd voor meer. The Pit and the Pendulum (geschoten in amper vijftien dagen) is zijn tweede Edgar Allen Poe-verfilming in een reeks van vijf. In de film hangt een geweldige sfeer, niet in het minst door de indrukwekkende decors en het kleurgebruik. Bepaalde (droomachtige) sequenties zijn bijvoorbeeld in één kleur opgenomen. Het verhaal is spannend, en Vincent Price speelt erg goed. Maar de echte ster is de slinger, op het einde van de film .
Fantastisch hoe Corman een low budgetfilm als The Pit and the Pendulum quasi een miljoenenfilm kan doen lijken. Het is één van de sfeervolste en gewoon één van de beste horrorfilms die ik ken.

Heel charmant.

Is deze film ook in de MGM reeks uitgebracht als bepaalde andere Edgar Allan Poe verfilmingen van Corman?

Naar een verhaal van Edgar Allan Poe. Die naam is meestal een kwaliteitsgarantie en ook nu is het scenario van bovengemiddeld niveau. Behoorlijk macaber bovendien, al blijft Corman betrekkelijk braaf in de uitwerking. In andere films uit dezelfde periode zoals bv. Les Yeux Sans Visage en Peeping Tom zie je toch net dat ietsje meer durf. Dan kunnen we hier van een gemiste kans spreken.

Wel weet Corman aan de hand van knappe decors en kostumering een geheel eigen universum te scheppen. Niet helemaal mijn favoriete stijl, maar het past wel bij de sfeer die aan de hand van het scenario gecreëerd wordt. Deed me soms wel wat aan Mario Bava denken.
Ook van de partij is de schatplichtige overacting van Price. De wortels van het expressionisme zijn nog duidelijk zichtbaar in zijn mimiek en zijn stemtimbre, wat nogal raar aanvoelt met momenten. Desondanks draagt hij de film en slaagt hij erin de aanwezige dramatiek perfect te belichamen.

Vakkundig gemaakt is Pit and the Pendulum dus wel, al is hij naar mijn idee te traag en te braaf. De versie van Stuart Gordon heb ik nog niet gezien, maar zijn reputatie kennende verwacht ik toch een iets wredere film.

De Poe adaptaties van Corman zijn vooral erg sfeervol, Alleen the House of Usher is wat spannender. The Masque of the Red Death is ook een aanrader.

House of Usher ligt klaar in elk geval...

Sfeervolle en bij vlagen kleurrijke jaren zestig horror die me doet terugdenken aan de tijd van opnemen op VHS omdat je ergens had gelezen dat er een martelwerktuig in voorkomt.

Die is er ook, en hoe. Vooral een van de laatste scenes - de pendulum - is stilistisch door het kleurbegruik, wat simpele beeldvervormings-effectjes en het hypnotiserende gedreun van een trom. Geen gore (uiteraard), puur ambiance.

Sowieso knap hoe met de beperkte middelen de sfeer is neergezet met het kasteel en de kelders. Een aantal shots van buitenaf zijn gedateerd, maar dat heeft wel z'n charme, om het positief te benaderen. De soundtrack is ook effectief en gelukkig niet te overheersend.

Het verhaal begint als een soort klucht met het bijbehorende opzichtige toneelstuk-acteerwerk, waarna het mysterie van de familie steeds groter wordt. Een boeiend plot met een lekker korte speelduur, en een ongenadig einde voor enkelen.

Elizabeth die levend wordt opgesloten, en dat terwijl ze dood veinsde te zijn (ook levend begraven) voor Nicholas, een hoge prijs die ze moet betalen voor haar ontrouw en aanzet tot zijn gekte.
Het laatste shot is dan ook heerlijk confronterend en memorabel.

En Vincent Price.. is priceless.



Agree, best fraai.

En klassiekertje dat voorbij is voor je er erg in hebt. Oh, wat heb ik genoten van deze horrorprent vol intriges. Wanneer je met Francis het kasteel betreedt, weet je dat er zaken niet pluis zijn, al duurt het (zeker gezien de korte speelduur) even voordat de film op gang komt. Corman zet je na verloop van tijd regelmatig op het verkeerde been en zodoende is de climax fantastisch! De pendulum (en sowieso die hele kamer) zijn er briljant uit. Halverwege is de film nog best eng, maar zodra je weet hoe de vork in de steel zit, valt die spanning grotendeels weg. Echter is de ontknoping(en) erg goed. Edgar Allen Poe zou apetrots geweest zijn.

Heeft iemand een zinnig idee waarom dit het enige deel is uit de reeks van zes Corman / Price / Poe-films die NIET regulier op dvd verkrijgbaar is??

te koop via play.com

Vooral het einde vind ik geslaagd aan deze film en maakt veel goed, vandaar een nipte 3,5 ster,
De rest van de film vind is zeker niet slecht, de sfeer is prima en het acteren ook, het verhaal vind ik alleen wat mager en niet bijzonder genoeg.

Zeer sfeervolle horror met een uitstekende rol van Vincent Price.Samen met the House of Usher toch wel de beste uit Corman's Poe reeks.

Hoop ik dat je Masque of the red death niet vergeten bent. Vond ik toch vele malen sfeervoller dan intrigerender dan Pit. Maar ieder zijn ding natuurlijk...

Altijd geweldig die oudere films met o.a. Vincent Price. We hebben er weer 3 op de kop kunnen tikken, dus dat wordt genieten de komende dagen!!!

Met Vincent Price in een van de hoofdrollen kan er weinig mis gaan en dat gebeurd dan ook niet in deze film. Een vrij korte film (80 min) maar we hebben van het begin tot het einde ervan genoten!

Nadat ik aangenaam verrast was door Tales of Terror van Roger Corman en natuurlijk met Vincent Price, wilde ik meer van zijn Poe-adaptaties zien. The Pit and the Pendulum is echter niet zo consistent goed. Het lijdt vooral zwaar onder alle acteurs die niet Vincent Price heten. Hij is zoals meestal met dit materiaal weer zeer levendig, maar de rest is gewoon een stelletje extreem houterige b-acteurs. Daardoor zat ik toch vooral minstens de helft van de film te kijken naar stijve personages die van droog het script zaten op te lezen en zo het verhaal uit de doeken te doen. Dat maakt het bij vlagen saai. Tales of Terror had toch echt voordeel bij Peter Lorre en Basil Rathbone in de bijrollen.

Aan de andere kant, wanneer de horror komt stelt het weer niet teleur. Echt spannend vond ik het niet worden, maar het is wel sfeervol gebracht en het wereldje van Poe spreekt me op een macabere manier wel aan. De verrassend artistieke openingscredits, de flashbacks, de finale en het laatste shot mogen er absoluut zijn en dat soort scènes smaken naar meer.

Het is een beetje een typisch euvel van veel b-films: veel moeite in een paar hoofdscènes steken en de rest vooral als opvulling gebruiken. Het maakt ze al snel onevenwichtig. In ieder geval weet Corman kwaliteit te leveren op de momenten dat het echt moet.
3*

Ik vond deze film te ver van het oorspronkelijke bronnenmateriaal liggen (short story van Poe). Dat leidt helaas tot ergernissen tijdens het kijken. Typisch geval van 'het boek is beter dan de film'. Dat is bij House of Usher ook al. Ondanks de mooie art design, Cormans kleurrijke regie en Price' aanstekelijke spel....

Wellicht, maar had je hier werkelijk een directe verfilming van het bronmateriaal verwacht? Dat verhaal is maar een paar pagina's lang. Goed voor 10 minuten film als je het lang rekt. Het is ook voornamelijk psychologisch. Corman leek vooral het prikkelende uitgangspunt en de algemene sfeer te nemen en is van daaruit verder gegaan. Vanuit een filmisch oogpunt lijkt me dat wat logischer.

The Pit and the Pendulum is best sfeervol maar mist iets memorabels. De score is in tegenstelling tot bijvoorbeeld The Haunted Palace inwisselbaar en de plot had best wat spannender gemogen. Desalniettemin is het wel weer genieten van het kleurenpalet en decors, maar in dit geval is dat niet genoeg voor een bovengemiddeld cijfer.
3*

"...the agony of my soul found vent in one loud, long and final scream of despair." Aldus de schrijver Poe himself.
De tweede Corman Poe film en wederom een prent waar ik erg van heb kunnen genieten. Price glanst in zijn dubbelrol en met name op het einde komt hij heerlijk krankzinnig over.
Verder slaagt Barbara Steele ook weer in haar rol. Geen enkele andere vrouwelijke actrice heb ik in deze mate tegelijkertijd woest aantrekkelijk alsook angstaanjagend gevonden. Die eerste keer dat ze in beeld verschijnt onder Nicholas' zijn ogen, met een manische blik in haar ogen zijn naam roepend, liep er een rilling over mijn rug. Brr, hoe kan zo'n mooie vrouw zo eng zijn. Wederom sterk spel van haar, maar ik moet eerlijk toegeven dat zij mij tot op heden nog nooit teleurgesteld heeft.
Verder slaagt Corman er hier gewoon erg goed in om een gotische horrorfilm neer te zetten. Qua sfeer en uiterlijk haast net zo goed dan een sterke Hammer film. Ja, soms zie je dat het lowbudget is, maar ook dat heeft in dit geval wel zijn charmes.
De soundtrack is inderdaad nog het minst indrukwekkende van het geheel, maar slecht kan ik het ook niet noemen. Het zorgt wel voor een redelijke sfeer, maar weet inderdaad nergens indrukwekkend te worden.
Een klein smetje op een voor de rest mooie en sfeervolle film. Op naar de volgende Corman/Poe verfilming!

Alhoewel deze misschien iets minder is als de vorige film die ik zag met Vincent Price: House of Usher (1960). Is het toch een zeer mooie en spannende film. Vooral de eindscene waarnaar de titel verwijst is bloedstollend en knap gedaan. Nadeel van deze film was dat de andere acteurs toch betrekkelijk van een minder kaliber waren. Leuk was het feit dat er werd geëxperimenteerd met verschillende belichting. Hierdoor creëerde ze dan flashbacks van het verleden.

Een film uit de Roger Corman en Vincent Price school, waaruit ik al eerder een paar films heb gezien. En tot nu deze nog niet, dus. Het was schijnbaar in die tijd hip, waarschijnlijk om commerciele redenen, om dit soort films te verpakken als Poe-verfilmingen. The Masque of the Red Death was dat ook daadwerkelijk, al werden er wel wat verhalen bij elkaar gegooid, Witchfinder General werd ooit als Conqueror Worm gepromoot maar heeft helemaal niks met Poe te maken. En deze Pit And The Pendulum zit er een beetje tussenin: het haalt een paar elementen uit Poe-verhalen (de pendulum uit de titel, en wellicht een obsessie voor levend begraven), maar grotendeels is dit toch een eigen verhaal. Eigenlijk maakt dat ook niet heel veel uit; het oorspronkelijke korte verhaal lijkt me sowieso nogal lastig verfilmbaar, en de film kan prima op zichzelf staan. Qua sfeer en acteerwerk weet je wat je te wachten staat: mooie beelden van kastelen en Price en co in kostuums, een beetje cheesy acteerwerk van met name Price, en horror met een lichte knipoog. De pendulum laat nogal op zich wachten, maar is wel de moeite waard. Verder stelt de film niet teleur, maar echt memorabel of interessant wordt het ook niet.

Ik was al heel lang benieuwt naar deze film uit de stal van Roger Corman. Mischien dat de verwachtingen daardoor wat te hoog waren, want Pit and the Pendulum is toch iets minder dan de andere Poe-verfilmingen met Vincent Price.

Sfeervol is het zeker. De mistmachines en maté-paintings worden weer van stal gehaald en het kasteel en de Pendulum zien er erg gaaf uit. Corman heeft het ook netjes opgenomen en de soundtrack had slechter gekund. Het is vooral het verhaal en het feit dat de film er meer als een uur over doet om echt interessant te worden. Op het concept van de dodende slinger heeft de film helemaal niets te maken met het verhaal van Edgar Allen Poe, het heeft onderhand meer van doen met Premature Burial. Ik had me er nog zo op verheugd om Pice als hoofd inquisiteur te zien, maar hij is hier een soort erfgenaam. Veel bloed vloeit er ook niet, helaas kukelen de sukkels hun dood te gemoed in een ravijn.

Een sfeervol filmpje en leuk om gezien te hebben, maar niet echt memorabel.

Mooie opbouwende spanning en een prachtige sfeervolle film locatie, de korte speelduur werkt ook positief in het geval van deze film.
Vincent Price zoals gewoonlijk weer op dreef en duidelijk weer degene die de film draagt.
Een film die zeker niet te voorspelbaar is en die een leuke finale heeft! Het begin van de film lijkt wel even nodig te hebben om echt interessant en mysterieus te worden maar na pak en beet 20 minuten zit je er helemaal in.

Dat eindshot vergeet ik niet snel meer, briljant gewoon!

Deze filmpjes gaan erin als zoete koek.
3,5*

Sfeervolle Gotische horrorfilm van Roger Corman. Alles aan deze film ademt Edgar Allan Poe. Het prachtige kasteel, de dreigende zee en niet te vergeten Vincent Price, de ideale acteur voor dit soort rollen.

Smaakvolle jaren 60 horror zoals ik hem graag zie.

Goed