A Night to Remember (1958)

Verplichte kost voor de Titanic liefhebber!

Als je de film uit 1997 van Cameron leuk vind, dan valt deze ook zeker niet tegen. Er zitten namelijk een hoop vrijwel identieke scenes in. Scenes die Cameron (naar ik denk) gewoon volledig uit deze film heeft overgenomen. Het kind dat kijkt naar het vuurwerk, het breken van de schoorsteen, de muzikanten en de manier waarop zij toch blijven spelen en wat te denken van Andrews bij de klok.

Zo zitten er wel meer gelijkenissen in, naast natuurlijk de standaard gebeurtenissen waar een film over de Titanic niet om heen kan.

Het leuke van deze (oude) variant is het feit dat men tijdens de ramp een kijkje geeft op de andere nabij gelegen schepen. De meeste van die momenten zijn ook daadwerkelijk gebeurd. En dat maakt het dat deze film een heel duidelijk en echt beeld schetst van die bewuste dag.

Een verschil met de versie uit '97 en in deze toch wel een gemis, is de wanhoop bij crew en passagiers. Cameron weet die bijzonder (bijna eng) goed over te brengen, maar hier zie je niet meer dan een paar gillende mensen.

Toch al met al een hele indrukwekkende maar vooral knappe film, mede door de leeftijd. Toch blijft het smeuïge en deels romantische Hollywood filmpje van James Cameron mijn grote favoriet.

Ik vergat trouwens bij de gelijkenissen het ijsblokken voetbal na de aanvaring Ook identiek overgenomen door Cameron !

Er zijn diverse films gemaakt over het super de luxe schip: DeTitanic...1953,1958 en 1997...

die laatste film van James Cameron is een te commerciële en veel te lange speelfilm met hier en daar onwerkelijke dingen zoals: het zeewater te helder was ( ondanks het ijskoude zeewater ), etc.

Maar na het zien van: A NIGHT TO REMEMBER 1958 valt gelijk op dat, er veel scenes zijn gekopieerd, met dien verstande dat Titanic 1997 bij mij gelijk teniet word gedaan.

Elke film geeft geen 100% werkelijkheid, en kan volgens mij ook niet, maar deze film geeft zeker een echt autheniek en realistisch gevoel met name de combinatie zw/w film en acteerwerk.

Dit geeft een werkelijk gevoel van een echte rampenfilm, en dat voor dat tijdsbestek.

Mijn conclusie:

DE MEEST REALISTISCHE TITANIC FILM: A NIGHT TO REMEMBER - 1958 ( 4,5 sterren )

Indrukwekkend verslag van de ondergang van de Titanic.Deze film komt uit 1958 en dat is er niet vanaf te zien. Alle scenes (inclusief het zinken!) zien er overtuigend uit. Al gauw in de film ramt het schip de ijsberg en wordt vanuit diverse personages hun pogingen om te overleven gevolgd. De film heeft wat weg van documentaire, die vlot verteld wordt. Het scheelt ook dat hier een romantisch plotlijntje ontbreekt .

Hier worden dus niet enkele maar een hele boel personages gevolgd. Het is moeilijk om alzo een band met hen te krijgen, maar ze zitten letterlijk in hetzelfde zinkende schuitje dus de ene ga je niet leuker vinden dan de andere. Deze film focust zich op de ramp en die is tot en met het zinken toe fantastisch in beeld gebracht en dit voor een film uit 1958! Ondanks dat we hier geen karakterontwikkeling of fictief verhaal hebben om enigszins sympathie te kweken voor de passagiers en bemanningsleden, is de angst en de paniek voelbaar. Hoewel je de afloop kent blijf je hopen dat iedereen wordt gered en dat er snel hulp komt. Voor mij hoeft de Titanic uit 1997 niet meer ook al is die visueel mooier en toont die het zinken correcter dan deze film. Dat romantische verhaal is gewoon te storend om het drama echt te beleven.

Dit is, rekening houdend met dat er 40 jaar tussen beide films ligt en deze hier nog in zwart-wit is, een nagenoeg evenwaardig product als de suksesprent uit 1997.

Met de beschikbare gegevens wordt de ramp met de Titanic erg vakkundig uit de doeken gedaan, verhaald van uit de visie van de tweede officier aan boord, hier meesterlijk vertolkt door Kenneth More, dit in tegenstelling met de 1997-film die, gedeeltelijk fictief, vertrekt van een romance.

De beelden van de ramp zijn voor zijn tijd zekerlijk indrukwekkend.

Titanic zoals het had moeten zijn. En historisch onderbouwd.

Een Britse zwart-witte film uit 1958 over de Titanic maar dan zonder het romantisch gedeelte. Niet aantrekkelijk zou je zeggen, maar wel beter, waarheidsgetrouwer en naar mijn mening vermakelijker dan de bekendere Titanic van James Cameron die ik ook al waardeer. Verrassend sterk, zeker voor zijn tijd.

En straf aangezien ik niet echt gewend ben om 'oude films' te kijken. Echt waar, heel realistisch. Topfilm. Ik vind hem wat onderschat.

Natuurlijk was dit dé Titanic-film voordat Cameron zijn allesovertreffende versie maakte. Eerlijk is eerlijk, voor zijn tijd en gezien de technische mogelijkheden is deze helemaal zo slecht nog niet.

Wat me echter opviel was dat er geen enkel personage echt de hoofdrol heeft. Er zijn veel verschillende personages die geen van allen écht memorabel zijn. Daardoor heeft de film weinig emotionele impact en kon ik voor niemand rooten. Het lijkt soms zelfs meer een uiteenzetting dan een dramafilm.

Alleen al daarom is Camerons versie beter: Jack en Rose blijken een onmisbare schakel in het geheel en vormen als het ware de lijm van het verhaal, waarin de Titanic niet meer dan (letterlijk en figuurlijk) een vehikel is voor het persoonlijke leed van de passagiers.

Ook de ramp zelf is in Camerons versie (vanzelfsprekend) veel beter weergegeven. Natuurlijk kan ik een film uit 1958 niet afrekenen op special effects, maar Cameron wist de hectiek en rumoer tijdens het zinken effectiever en dramatischer weer te geven.

Geen slechte film op zich, maar thank god dat er remakes bestaan.

Leuk om te zien, maar er is wel hier en daar wat op aan te merken. Zo komen er veel te veel gezichten voorbij zonder echt te focussen op een aantal personages. Zeker in het begin geeft dit nogal een rommelig effect (zeker voor iemand als ik die niet zo goed is in het herkennen van gezichten).

Het is hier op Moviemeter populair om af te geven op het romantische plot uit de versie van James Cameron, maar persoonlijk vind ik daar niks mis mee, omdat die het geheel wat meer impact meegeeft.

Deze film is toch wat afstandelijker, en voel wat meer aan als een documentaire. Het is in deze versie op den duur iets teveel van hetzelfde met het vullen van de sloepen.

Het echte zinken van het schip vond ik niet eens echt onderdoen voor de versie van 1997 - uiteraard met de middelen die ze toen hdden. Het enige jammere is dat de shots van het schaalmodel nooit heel erg overtuigend zijn.

Grappig ook om de gelijkenissen te zien tussen de beide films.

3.5*

De grote voorganger van Titanic (1997), en volgens critici misschien wel de beste. Sterker nog....James Cameron werd mede door deze versie geïnspireerd.

Ondanks diverse verfilmingen, is deze versie een absolute aanrader. Het was de grootste Britse productie van de jaren '50, en tevens de laatste Titanic-film die in zwart/wit werd gefilmd. De grote held in deze versie is Second Officer Charles Herbert Lightoller. Hij overleed in 1952. Zijn zoon en weduwe bezochten de set. Het was aan acteur Kenneth More de taak om deze rol zo goed mogelijk te vertolken. Dit deed hij met behulp van Lightoller's zoon. Ook diverse andere overlevenden van de ramp namen een kijkje op de set. Producent William MacQuitty was op 6-jarige leeftijd aanwezig bij de tewaterlating van de Titanic. Deze gebeurtenis vond plaats op 31 mei 1911. In de film maakte men gebruik van de " RMS Queen Elizabeth ", omdat er geen beeldmateriaal was van de Titanic.

Ook deze versie was geen pretje voor de acteurs en actrices. De opnames in het water werden tijdens een ijskoude november-nacht gefilmd. Dit allemaal in een openluchtzwembad, omdat de watertanks te klein waren. Voor acteur Kenneth More was dit letterlijk een nacht die hij niet snel zou vergeten. De rest van de cast is eveneens goed samengesteld. Zo zien we een jonge Sean Connery die later met Honor Blackman en Desmond Llewelyn in Goldfinger (1964) verscheen.

Het verhaal m.b.t. de bekendste scheepsramp in de geschiedenis, blijft uiteraard indrukwekkend. Vooral als het gaat om de Amerikaanse zeeman en auteur Morgan Robertson. Zijn roman " Futility, or the Wreck of the Titan " uit 1898, toont immers veel overeenkomsten met die van de Titanic. De film won een Golden Globe in 1959, en een NBR Award in 1958. Tevens werd hij in 1959 genomineerd voor een Golden Laurel.

Een ware klassieker!

4,0 *

Behoorlijk ondersteboven van deze parel. We kennen nu wel allemaal James Camerons versie van Titanic (een versie die ik overigens zeer waardeer), dus ik was ook eerst weinig enthousiast om een oudere versie van hetzelfde bootje-zinkt-verhaal te kijken.

Mooi niet, dus. Waar Camerons versie Céline Dion moest inroepen en denderende special effects, gooit de Britse versie alle pathetiek overboord (pun intended). De documentaire-achtige stijl, het ontbreken van een echt hoofdpersonage (al is Kenneth More fantastisch in zijn rol als Lightoller), geeft een originele draai aan deze rampenfilm. Met elke minuut die voorbijgaat zie je de paniek langzaamaan opbouwen. Door de mozaiek-benadering, wordt om de 5 minuten een klein mini-drama voltrokken, waarna weer de focus schuift naar een andere passagier, tot het tragische einde. Wie kreeg er niet de daver op het lijf van de stampende voeten en het geschreeuw? Het geheel kan rommelig overkomen, maar voor mij werkte het.

Laten we ook allemaal even stilstaan bij de innemende rol van dat voedselkarretje. 4*

Enkele geweldige behind the scenes foto's vind je trouwens hier.

Zeer degelijke en spannende verfilming van het verhaal van de Titanic die ik vermoed de versie uit 1997 met Kate Winslet en DiCaprio overtreft. Hoewel de afloop wel bij iedereen bekend is weet de regie een ware spanning te creëren door naast de Titanic ook te focussen op drie nabijgelegen schepen van wie de hulp wordt ingeroepen en hun bemanningen. Voorzover bekend is dit, op enkele verwaarloosbare details na, een realistische verfilming van de ramp. Het wijkt af van de typische stijl van rampenfilms van tegenwoordig, die ervoor kiezen om aan de hand van bepaalde personages het als een heldenverhaal te brengen (zoals bijvoorbeeld de romantische versie uit 1997, met de focus op het persoonlijk verhaal van de twee hoofdrolspelers). Hier staat het verhaal zelf centraal, de bescheiden heldenrol is (terecht) weggelegd voor de kapitein en de crew, die professioneel hun werk deden en daarmee hun leven op het spel hebben gezet of zelfs verloren. Hier zou de kapitein van de Costa Concordia nog veel van kunnen leren. De film won een Golden Globe en heeft een 100%-score op Rotten Tomatoes. Aanrader. Ruim 4*.

A Night To Remember is gebaseerd op het gelijknamige boek van Walter Lord uit 1955, dat het resultaat was een combinatie van een jarenlange obsessie met de Titanic en een aantal oproepen in plaatselijke kranten waarin Lord overlevenden vroeg om hun verhalen met hem te delen. Hij kreeg brieven van meer dan zestig overlevenden die hem toestemming gaven om hun persoonlijke verhaal op papier te zetten. Om al die kleine, authentieke drama’s op een geloofwaardige manier in een film te verwerken, besloot producer William McQuitty meteen dat de cast geen grote namen zou bevatten. Kenneth More, die de rol speelt van Second Officer Lightoller, staat weliswaar groot op de filmposter vermeld, maar ook hij was in 1958 geen filmster. Verschillende overlevende bemanningsleden werkten als technisch adviseur bij de film, om ervoor te zorgen dat de omstandigheden zo authentiek mogelijk zouden zijn. En hoewel James Cameron duidelijk veel inspiratie voor zijn versie uit deze film heeft gehaald, richt A Night To Remember zich vooral op de authenticiteit van de menselijke drama’s. Maar het toont ook de frustrerende, haast ironische misverstanden en fouten waardoor schepen die vlakbij de Titanic lagen hun niet kwamen redden.
Bovendien benadrukt deze versie, meer dan welke andere dan ook, de onthutsende arrogantie van de hogere klasse ten opzichte van de lage klassen. In de openingsscène grappen Lightoller en zijn vrouw over een advertentie in de krant over vrouwenondergoed. De reactie van het echtpaar dat de coupé met hun deelt, is al veelzeggend. In de volgende scène zien we hoe een aantal kinderen uit een werkhuis opdracht krijgt om een ander welgesteld echtpaar uit te zwaaien. De reactie van het echtpaar? Dat doen ze alleen maar om zeker te zijn van hun kerstmaaltijd! De arrogantie van de hogere klasse loopt als een rode draad door de hele film. Zelfs wanneer de vrouwen en kinderen zich in de reddingsboten moet begeven, halen deze snobs hun neus op voor het ‘gewone volk’. Maar zodra deze vrouwen van verschillende standen lijdzaam toezien hoe de Titanic ondergaat, bidden alle mensen het Onze Vader in hun eigen taal. Een scène die niet alleen alle rangen en standen verbindt, maar ook de vele verschillende nationaliteiten. In een ramp als deze zijn alle slachtoffers gelijk... Ontroerend is ook het shot van de vrouw die eerder haar juwelen achterliet in de Titanic en in plaats daarvan een speelgoedvarken meenam. Op dit moment wordt duidelijk waarom.

A Night To Remember zit vol met eenvoudige, ontroerende en vaak ronduit hartverscheurende momenten maar vervalt nooit in melodrama of goedkoop sentiment. Een andere scène waarbij ik mijn tranen niet kan bedwingen zit eerder in de film, wanneer een man te horen krijgt dat de zogenaamde oefening geen oefening is. Even zien we zijn schok, vervolgens vermand hij zich. Hij zoekt zijn vrouw op, die hij op kalme wijze weet over te halen de kinderen wakker te maken en naar buiten te brengen. Wanneer ze vraagt of dat echt nodig is, wisselen man en vrouw een blik uit die alles zegt. Samen maken ze de kinderen wakker, wetend dat vader achter zal blijven op het schip. Zijn afscheid van zijn vrouw en zijn kinderen, in het bijzonder van zijn zoon, is sober gefilmd en geacteerd maar juist daardoor zo effectief. De film zit vol met dit soort bijzonder effectieve momenten en wanneer de overlevenden zwijgend luisteren naar de weemoedige klanken van het orkestje dat ‘Nearer My God To Thee’ speelt, kan ik me niet voorstellen dat je niet op zijn minst een enorme brok in de keel krijgt.

mrklm

Schitterende recensie.

Alleen de opmerking betreffende de populariteit van acteur Kenneth More is niet juist.

Hij was al sinds 1953 een van de grootste en populairste (en best betaalde) Engelse filmsterren.

Maar dat kleine puntje maakt de recensie niet minder goed.

Je hebt gelijk. Hij had een paar jaar eerder een BAFTA gewonnen en was in 1956 en 1957 ook al genomineerd voor beste acteur. Mijn enige verdediging is dat de film zich richtte op de internationale markt en Kenneth More was nog geen ster in de VS.

De versie uit 1953 heb ik nog nooit gezien, dus ik kan deze film alleen vergelijken met de Cameron Titanic uit 1997 die ik te overdreven vond o.a. de karakters, spelen op emotie, soundtrack etc. Ik kan wel met 100 % zeggen dat deze uit 1958 tot nu toe de beste is, me het meeste aansprak. Heerllijke sfeer die echt aanvoelt, dit is de 2e keer dat ik 'm heb gezien en hij blijft z'n kracht behouden.

Inmiddels staat A night to remember een beetje in de schaduw van die film waarin (zoals een criticus schreef) een vervelende ijsberg de romance tussen Jack en Rose verstoort, maar op zichzelf beschouwd is dit nog altijd een uitstekend en strak verteld epos. Kenneth More's Second Officer Lightoller is voor de kijker het voornaamste perspectief, maar ook met de andere personages kunnen we goed meeleven zonder dat het ergens larmoyant of manipulatief wordt, mede omdat er zeer weinig "sfeer-zettende" of dramatische muziek gebruikt wordt (en volgens mij zelfs dan pas tegen het einde). De incidentele archiefbeelden (de trein die door het landschap raast) en maquettes (de fatale ijsberg, het zinkende schip, de reddingssloepen die wegroeien, het dode kind dat evident een gewone pop is) halen mij helaas wel enigszins uit het verhaal, maar de scènes met paniek en de beelden van het schuivende interieur daarentegen ogen realistisch en werken nog steeds goed. (Gezien op de ITV-Blu-ray met veel extra's, waaronder een interessante documentaire uit 1993 van ongeveer een uur met onder andere de producent van de film en de auteur van het boek waarop deze film is gebaseerd.)

        Wat de acteurs betreft, Laurence Naismith is net zo geknipt voor de rol van de kapitein als Bernard Hill veertig jaar later, maar ook Ralph Michael als "card shark" Mr Yates (voorheen Rogers) is opmerkelijk effectief, zeker in zijn laatste momenten. Verder herkent natuurlijk iedereen Pussy Galore, maar Brix heeft hierboven ook al gewezen op het feit dat je in twee van de marconisten David McCallum (Ilya Kuryakin in The man from U.N.C.L.E.) en Geoffrey "Catweazle" Bayldon kunt herkennen. Nóg een verrassing : de bootsman die in een flits "Women and children up top!" komt zeggen (na 1:21:10 op mijn Blu-ray) herken ik aan zijn stem en zijn enorme kaaklijn als Mr Baines uit The Onedin line !

        Van de IMDb-trivia-pagina : "Contrary to some reports, Sean Connery did not appear in this film. The character he supposedly played was in fact played by Larry Taylor."

In 1958 wisten ze kennelijk alleen nog niet dat het schip daadwerkelijk is geknakt in het midden. Dat is in deze versie niet te zien.

A Night to Remember zou ik vrij vertalen in Een nacht om nooit te vergeten, al zei mijn collega, dat je ook kunt spreken van "Een gedenkwaardige nacht" Misschien is Titanic uit '97 beter, maar die film duurt ook veel langer. Niet dat ie daarom beter is, maar de lange aanloop toen Titanic uit '97 goed. Tot het laatst met de fluitjes die je in de versie van '58 mist op het eind. Maar de film is zeker goed gebracht. Het begin had van mij niet gehoeven (was technisch ook het slechtste stukje qua beeld met die trein) maar hij loopt verder goed. Het gaat allemaal alleen een stuk sneller.

De film is gemaakt in zwart/wit. Dat is zeker in deze film geen straf. The Bridge on the River Kwai een jaar eerder was wel in kleur en zag er ook wat beter uit. Vooral het begin van A Night to Remember kent wat kleine ongemakken. Ruis maar ook wat lichte kleine verticale streepjes in de zijkanten. Slechtste plaatje is de trein die je even ziet rijden. Beloofde weinig goeds, maar eenmaal een tijdje op het schip is de beeldkwaliteit toch heel behoorlijk.

De acteurs presteren over het algemeen goed. Vond de kapitein bijvoorbeeld erg sterk spelen. Sean Connery zat ook nog in deze film als matroos, maar die heb ik daar niet in ontdekt. De film zit verder goed in elkaar en dat het schip niet in tweeen brak zullen we maar voor lief nemen. Opvallend is ook dat het schip nog best lang licht had. Verder gaf de zee licht door sterren en de volle maan. Die volle maan zou indirect ook de ramp hebben veroorzaakt.

Hoe dan ook het duurde ruim 3 uur voordat het schip zonk. De reden waarom er denk ik ook zoveel films over gemaakt zijn. In tegenstelling tot de Hindenburg die pijlsnel tot as was verrezen.

Titanic in dit geval A night to remember blijven interessante films. Ook deze was zeker gedenkwaardig!

Film 3.5 (Blu Ray) Engelse subtitles

Beeld 3.5/4

Geluid 3.5

Extra's 4.5

Boneka, als ik mezelf mag citeren:

Indrukwekkende verfilming van het gelijknamige boek van Walter Lord uit 1955, destijds tot stand gekomen door middel van uitvoerige research en veel interviews met de overlevenden van de ramp met de Titanic. Dat aandacht voor detail zit ook in de film, die de ramp op overtuigende en meeslepende wijze in beeld brengt. De haast documentaire-achtige aanpak van de gebeurtenissen is een groot pluspunt; daarnaast is de film ook op technisch gebied behoorlijk imposant. Ongelooflijk wat men reeds in 1958 wist te presteren op dat gebied.

Vanavond op TV te zien > ARTE> 21:55 uur

Aanrader !

Alleen al de moeite waard om te zien waar Cameron een groot deel van de inspiratie voor zijn film vandaan heeft, veel scènes en elementen zijn bijna letterlijk overgenomen in zijn versie. Maar los daarvan is A Night to Remember een uitzonderlijk sterke film met nog steeds uiterst indrukwekkende special effects. Effecten die voor een deel zijn geleend uit de Nazipropoganda-versie uit 1943. A Night to Remember voelt (mede door het ontbreken van een held of - zoals Cameron toevoegde - een langdurig romantisch plot) als een realistische schets hoe het destijds aan boord is gegaan, met een aantal details die we niet terugzagen in de film van Cameron. Andere elementen, zoals het schip dat in tweeën zou zijn gebroken tijdens het zinken, waren echter juist nog niet bekend toen deze versie werd gemaakt. A Night to Remember is geen enorm geromantiseerde en dik aangezette rampenfilm, maar vooral een aangrijpende en boeiende vertelling, die 63 jaar na dato nog steeds staat als een huis.

4,5 sterren.