Scrooge (1951)

Een klassieker zonder bericht?

Ik vond deze film ook altijd leuk om te zien met Kerstmis.

Eindelijk eens een kerstfilm waar ik niet constant een kerstman zie lopen, prachtig. Hou zowieso erg van deze style films. In die tijdsperiode in ieder geval.

3.5

Degelijke, maar wel wat sobere verfilming van A Christmas Carol. Toch zijn er beroerdere gemaakt in de loop der jaren. Grappig om te zien dat Disney's Christmas Carol, die nu in de bios draait, misschien nog wel het meest dicht bij deze versie in de buurt komt. En de stem van Carrey lijkt griezelig veel op die van deze Scrooge!

Na 3 remakes blijkt deze ook een remake te zijn. Tja, je kan wat gaan overdrijven ook.

Soit ja, het typische kerstfilmpje. Het is er kerstmis, ergens in een groot huis woont een norse man en op het einde van de film wordt die man vriendelijk door iets of iemand, in dit geval geesten. Het wordt er allemaal met de paplepel ingestoken en z'n 60 jaar later worden deze films nog steeds net hetzelfde gemaakt. Zegt genoeg over de inspiratie bij de scriptschrijvers de dag van vandaag. Maar soit, het publiek wil kerstmis dus krijgen ze ook kerstmis want dat brengt nu eenmaal geld in het laatje.

Bah, typische cliché sentiment rond die hele hypocriete kerstperiode. Als je het kerstmisgevoel niet hebt ben je maar een naar ventje. Wel het zal allemaal wel maar indruk maakt het op mij niet.

*

Dit is toch wel één van de beste verfilmingen hoor, de originele teksten zijn er goed in verwerkt, mooie plaatjes ook, alleen het einde was wat minder gedaan. Vind dit sowieso één van de beste verhalen ooit geschreven.

Vannacht zag ik deze voor 't eerst (prachtig gerestaureerd op DVD)

Voor mij is dit absoluut de beste van alle versies .

Geweldige invulling van de Scrooge rol door Sim.

Vanaf nu zal ik moeite hebben met iedere andere acteur in die rol.

De DVD heeft als extra ook nog een ingekleurde versie, maar dat hoeft voor mij niet.

De zwart-wit versie vind ik veel sfeervoller.

A Christmas Carol vind ik wel een aardig verhaal dat leuk om te zien is. Deze versie echter viel me wat tegen. Er wordt door deze en gene wel erg theatraal geacteerd. Het heeft op mij maar weinig indruk gemaakt.

Aardige film versie van A Christmas Carol maar echt bijzonder of heel erg indrukwekkend is deze film voor mij persoonlijk niet.
Alastair Sim zet een redelijk goede Scrooge neer, maar zijn tegenspelers inclusief de 3 geesten waren matig tot redelijk.
Bij een film als dit hoort in mijn opzicht ook een beetje gezonde spanning, of ben ik de enige die daar waarde aan hecht bij een verhaal over geesten?
Soms was die spanning wel aanwezig, vooral bij de aankondiging van de Jacob Marley geest en gedeeltelijk bij the ghost of christmas yet to come. Maar toch te weinig en te kort om de film echt boeiend te houden.

Het bekende sappige en vrolijke einde vond ik daarin tegen weer wel aanstekelijk en toch nog een goede afsluiter op het geheel, maar jammer genoeg viel deze film als geheel toch een tikkeltje voor me tegen.
Misschien komt het omdat deze film door de jaren heen meer gedateerd is geworden, of misschien ligt het gewoon aan me zelf? maar echt pakkend werd deze film nooit.
Om de woorden van Vinokourov te gebruiken, het was met momenten inderdaad te theatraal geacteerd wat deze film niet echt ten goede kwam.

Kortom: een redelijke versie, zeker niet de slechtste, maar tot zover ook niet 1 van de betere die ik gezien heb met dit bekende en veel verfilmde verhaal.

2,5*

vandaag in 1843 verscheen het boek waarop deze film is gebaseerd

en vandaag in 2013 zag ik misschien wel de beste adaptatie daarvan

het seizoen is dus nu officieel geopend

Amen!

Aangezien deze Christmas Carol verfilming door veel kenners als één van de beste wordt gezien, half januari alsnog bekeken.

Het viel me ietwat tegen helaas. De makers nemen erg de vrije loop met het oorspronkelijke verhaal en daar kan ik slecht mee leven aangezien het meestal niets toevoegt. Net als bij de recentere versie uit 2009 (de idiote actie scene met een krimpende Scrooge), zit hier aardig wat vulling in, terwijl men belangrijke dialogen juist weglaat. In deze versie wordt de nadruk vooral gelegd op Scrooge's verleden, met veel aandacht voor zijn zakenleven, terwijl de andere geesten er maar bekaaid vanaf komen. De bij verzonnen scenes hebben nauwelijks impact, terwijl de indringende momenten in het eigenlijke verhaal worden afgeraffeld.

Deze film wordt echter vooral geroemd om het acteerwerk en dan met name dat van Alastair Sim als Scrooge. Ik moet toegeven dat hij geen slechte rol neer zet. Erg expressief gezicht, al vind ik hem net als Jim Carrey een paar jaar terug, nog veel te lief. Scrooge hoort een oude brombeer zijn, een echte creep. De rest van de cast is overigens nogal theatraal. De enige die mij tot nu toe écht kon overtuigen is George C. Scott in de 1984 versie. Die blijft bij mij op eenzame hoogte staan. 3***

Ik ben geen Christmas Carol- Scroogekenner, noch heb Dickens' verhaal gelezen (al staan er twee exemplaren van in de kast), dus echt vergelijken kan ik niet. In m'n jeugd heb ik er wel iets van gezien (Scrooged) en ik herinner me een versie met Dagobert. Ik had hem deze kerst willen kijken, maar was het vergeten. Deze druilerige, doordeweekse vrije dag bleek echter een prima alternatief. Misschien volgend jaar nog maar eens.

Ik was best onder de indruk. De film heeft behoorlijk wat sfeer, al druipt het moralisme er natuurlijk wel wat vanaf zo nu en dan. Dat hoort bij dit verhaal en eigenlijk ook bij de meeste Kerstfilms, lijkt het. Sim is een uitstekende Scrooge wat mij betreft. In bovenstaande reacties wordt melding gemaakt van theatraal acteren, wat natuurlijk wel een beetje klopt. Het natuurlijke acteren was in 1951 pas net aan het doorbreken, dit was hetzelfde jaar als Brando's A Streetcar Named Desire. Natuurlijk waren er daarvoor ook heus gradaties van theatraal acteren en sommigen in de deze film maken zich er inderdaad wat schuldig aan. Het stond mijn genieten echter niet in de weg. Dan moet ik meer moeite doen me niet aan de Gristelijke toon te ergeren, maar die is gezien het bronmateriaal onontkoombaar, vrees ik.

Goede hoofdrol, mooi (zij het wat moralistisch) verhaal dat sfeervol geschoten is. Prepare for Christmas carols though, er klinken er nogal wat gedurende de film. Hoe toepasselijk. 7,6 ---> 4*

A Christmas Carol uit 1951 (AKA Scrooge) is één van de vele verfilmingen van het bekende kerstverhaal van Charles Dickens. Deze versie met Alastair Sim in de hoofdrol wordt weleens gezien als één van de beste verfilmingen. Voor wie niet bekend is met het verhaal of de details vergeten is: A Christmas Carol gaat over een gierige oude man genaamd Ebenezer Scrooge. Scrooge is onaardig en behandeld mensen als vuil, totdat hij op kerstavond bezocht word door drie geesten die hem confronteren met de gevolgen van zijn levenskeuzes.

Ik ben een groot liefhebber van het Christmas Carol verhaal. A Christmas Carol gaat over het reflecteren op iemand zijn leven. Je krijgt te zien hoe hij vroeger was en hoe hij langzaam maar zeker is veranderd in de man die hij geworden is. Niet enkel leer je hem kennen door te zien wat hij heeft meegemaakt maar tegelijkertijd reflecteert hij op wat hij ziet. Door deze manier van verhaal vertellen leer je Scrooge door en door kennen en kon ik met hem meeleven. Het verhaal leid naar meerdere emotionele scenes en sterke dialogen, dit maakt A Christmas Carol een hartverwarmend verhaal die ik met plezier rond iedere kerst kijk.

Wat deze versie betreft: het is een hele aardige verfilming, zeker voor de tijd waarin het is uitgekomen. De grootste kracht zit in het script en de acteurs. Alastair Sim is een perfecte Scrooge: zijn cynische kant, verdrietige kant, vrolijke en boze kant zijn ijzersterk. Alastair Sim slaat iedere noot perfect aan. Deze versie heeft ook wat dingen erin zitten die ik nog niet in andere versies ben tegengekomen zoals dat er ditmaal een meer tijd word besteed in het verleden. Ze onderbouwen het personage van Scrooge door o.a. meer in te gaan op het contact met zijn zus of door meer in te gaan op zijn werkleven. Hierdoor kreeg ik een beter beeld van hoe stapsgewijs het personage veranderd.Er zit ook één sterke scene over de vrouw op wie hij verliefd was die ik niet in andere versies heb gezien. Wat dat betreft wist de film de juiste hoeveelheid dingen toe te voegen, in vergelijking met de andere verfilmingen die ik heb gezien althans Verder heb ik geen opmerkelijke veranderingen opgemerkt.

De film is voor zijn tijd prima gefilmd en de muziek zit aardig in elkaar. Het doet qua cinematografie zelden iets out-of-the-box en er is geen muziek die ik vaker zou willen luisteren, maar voor wat het is zit het prima in elkaar. Waar je rekening mee moet houden is dat A Christmas Carol een hele oude film is: grijsgekleurd met grote contrasten in de belichting, neppe effecten en soms onhelder geluid. Persoonlijk kan ik eroverheen kijken geziene de tijd waarin het is gemaakt en omdat de focus ligt op verhaal & personages, maar voor degene die geen plezier beleven aan dit type film zal A Christmas Carol geen interessante zit zijn.

Ik denk dat hoe interessant een Christmas Carol film voor je is afhangt met welke versie je bent opgegroeid. Aangezien het een verhaal is waar ik al meerdere films van heb gezien springt deze versie niet erbovenuit, los van dat het meer ingaat op Scrooge zijn verleden. Maar het is vooralsnog een hele aardige uitvoering van het verhaal. Als je een liefhebber van het verhaal bent en plezier kan beleven aan wat oudere films dan is deze de moeite waard gezien te hebben. Als je nog nooit een Christmas Carol hebt gezien betwijfel ik of dit de juiste is mee te beginnen. Persoonlijk zou ik eerder degene uit 1984 met George C. Scott aanraden of de Disney versie met Jim Carrey (afhankelijk van wat voor soort films je houd).

3,5*

Het reflecterende kerstverhaal van Charles Dickens is al vele male verfilmd. In de loop van de jaren heb ik er een aantal gezien en ik vind dit een van de beste versies. Dat is vooral de verdienste van Alastair Sim, die Ebenezer Scrooge tot leven brengt op een wijze zoals ik mij dat ongeveer heb voorgesteld bij het lezen van het boek. Daarnaast geven de sombere settings de film een authentieke aanblik. Prima film, die uitnodigt tot bezinning.

De zevende ( ) Christmas Carol-verfilming die ik in de loop der jaren zie. Ik deel de meningen dat dit een van de beste is. Het scoort bij mij met 3,5* het hoogst, samen met de versies uit 1984 en 1999. Het fijne verhaal kan ik ondertussen wel dromen, en dat is eigenlijk wel jammer als je naar een film kijkt. Bij deze springt het degelijke acteerwerk en de sfeer in het oog. Ik ben er nog niet op uitgekeken, al denk ik dat geen enkele versie bij mij mijn eerste kijkervaring als jochie van ik vermoed de versie uit 1984 zal evenaren, al ben ik ook niet 100% zeker van dat dat de versie was die ik in de jaren '80 heb gezien.

In het begin had ik wat moeite met deze vertolking van Ebenezer Scrooge. Ik zie bij deze ultieme vrek een taniger, valser iemand voor me dan de weldoorvoede Alastair Sim. Ik ging om bij zijn reactie op de verschijning van de geest van Marley. En wat blijft hij dan een gedenkwaardige Scrooge neerzetten. Alle emoties kloppen.
De eerste twee geesten vielen me een beetje tegen: de geest van verleden kerst draagt naar mijn gevoel het venijn van de toekomst te weinig met zich mee en ook de geest van kerst vandaag blijft wat vlak. De overgang naar de geest van de toekomstige kerst is dan weer erg mooi gedaan - hoe Scrooge daar angstig en moedeloos achter hem aan uit beeld slentert, alsof hij de gang naar het schavot maakt.
Ronduit prachtig vond ik de rol van Kathleen Harrison als mrs. Dilber. Volgens mij kun je in Engeland gewoon een blik opentrekken van zulke actrices die schitteren in dit soort rollen. Wat een inleving, wat een genot om naar te kijken.
Twee minpuntjes dan toch. De trucages vond ik wat mager voor 1951, die waren in die tijd echt al wel beter gedaan. En Tiny Tim. Dat jochie stal mijn hart, zoals het hoort, toen ik het verhaal voor de eerste keer las. Tiny Tim is een meelijwekkend figuurtje met een hartje van goud. In deze film oogt hij veel te gezond en blozend om de pijn en het verdriet van het hele gezin Cratchit op de kijker over te brengen. Dat heeft z'n weerslag op de slotscènes. En waarom uitgerekend daar het minst schilderachtige decor opduikt is mij een raadsel.

Eén van de bekendste kerstverhalen, A Christmas Carol, met in deze versie Alastair Sim als hoofdpersoon Scrooge. Goed gecast, de man heeft een uitstekende kop voor zo'n rol als zuurpruim. In de eerste tien minuten van de film wordt meteen neergezet wat een man het is, zodat hij daarna vier geestverschijningen kan ontvangen. Scrooge zelf verandert dan al vrij snel van zuurpruim naar angstige jammerkont, maar in de segmenten die de geesten 'm laten zien, zien we nog wel wat van die norse man. De rest gaat wat gepaard met behoorlijk theatraal acteerwerk en wat gedateerde effecten, maar de sfeer is overal sterk. Scrooge bevat veel drama en is hier en daar vrij zwaarmoedig qua toon. Een hoop interessante keuzes, hoewel ik inhoudelijk niet altijd even geïnteresseerd was in de segmenten met zijn vriendin Alice of zijn neef Fred.

Pas aan het einde wordt het weer sterk en dan mag Sim zich weer van zijn beste kant laten zien; het is een enorm plezier om hem in die rol te zien. Het moment waarop hij zijn lach bijna niet kan inhouden als hij zijn werknemer wil verrassen is erg mooi. Alleen voelde het slot van de film wel wat afgeraffeld. Na een paar sterke scènes komt er een voice-over die snel vertelt dat Scrooge nu een geliefde man is en hij beste vrienden is met Tiny Tim, een personage waar hij volgens mij verder geen screentijd mee heeft gehad. Ook opvallend dat een Alice, waar de film nogal wat tijd aan besteedt gedurende het verhaal aan het einde helemaal niet meer aan bod komt. Scrooge is ongetwijfeld één van de betere, vele verfilmingen van dit zeer bekende verhaal. Maar vooral de treffende sfeer en de sterke rol van Sim blijven echt bij, de rest is eigenlijk veelal te omschrijven als 'prima'.

3,5 sterren.

Je bent toch vaak geneigd om de versie die je het eerst zag de voorkeur te geven .

In mijn geval was dat de versie uit 1970 met Finney ,maar ik moet zeggen dat deze versie met

Alastair Sim me ook zeker prima kon bekoren .

De christmas past scenes waren prima en er zaten wat scenes in die wat meer ingingen op zijn werkverleden , de sterfscene met zijn zus was mij ook niet bekend uit de andere versies .

De kerstgeesten waren wat minder indrukwekkend maar deze versie is natuurlijk een stuk ouder dus wel begrijpeljik .

De beste A Christmas Carol verfilming. Prachtig diep zwart camerawerk waardoor de film een beetje een gothic horror feel krijgt. Blijft natuurlijk in essentie een spookverhaal, ook al is het verhaaltje vrij moraliserend.

Blijft wat dat betreft ook erg dicht bij het verhaal van Dickens (met wat uitzonderingen). Alistair Simm is geweldig als de vrekkige Scrooge. Hij geeft precies de nuance weer die Scrooge nodig heeft. Fantastische acteur die met gekke ticks het personage heerlijk vorm geeft. Trefzeker geregisseerd ook. De film vliegt voorbij.

Verder is het natuurlijk een heerlijke film om op kerstavond te kijken.

4,5*en

Mooi gefilmd met diep zwart en zoals hierboven al gezegd een zekere gothic look maar ook zeker één die je in de armoe van Dickens' Londen van midden negentiende eeuw brengt. Alleen het acteerwerk is wel echt wat te theatraal om er helemaal in mee te gaan. In de laatste scène werkt dat overigens vrij goed maar in de rest van de film wat minder. Niettemin naar boven afgerond 3,0*.

Leuk om deze klassieker ook eens gezien te hebben. Ik heb al meerdere Scrooge films gezien maar dit is niet mijn favoriet.

Alastair Sim is wel zeer overtuigend als Scrooge, maar ik vind het maar een rommelige film, en niet bijzonder mooi gefilmd.