Eindelijk maar toch heb ik me gewaagd aan de volgende stap in mijn moeizame queeste om alle Marvelfilms op 'volgorde' te kijken. In de volgorde die ik aanhoud komt deze direct na
Guardians of the Galaxy, waar ik geen liefhebber van was. Het enige voordeel van dit tweede deel is dat het de eerste film in mijn volgorde is die ik nog niet eerder gezien heb. Ik ben er daarom redelijk blanco ingegaan.
Halverwege de film kwam ineens de gedachte bij me op dat deze film gemaakt lijkt te zijn door een groepje 11-jarige jongens. Er zit een zeker enthousiasme in dat voorkomt dat het echt doodsaai wordt. Nadeel is dat de film volledig stuurloos heen en weer zwabbert tussen van alles en nog wat. Twee zusjes met ruzie, een
teruggevonden vader om een balletje mee over te gooien, een soort van ontluikende romance (maar vooral niets serieus, ieuw!), iemand die niet meer mag meedoen met de stoerste jongens van de klas omdat hij de spelregels gebroken heeft; het heeft allemaal een hoog schoolpleingehalte. En dan heb ik het nog niet eens over
hoe de schurk het universum over wil nemen middels blauw oplichtende blubber.
Net als het vorige deel wil Vol. 2 zowel serieus als grappig zijn, maar de balans daartussen wordt niet gevonden. De serieuze momenten worden zo snel mogelijk afgekapt (Peter komt erachter dat
zijn vader verantwoordelijk is voor de dood van zijn moeder waarna een random cameo van David Hasselhoff compleet de scène om zeep helpt) of krijgen een gemakkelijk einde (de verzoening tussen
Gamora en Nebula: Nebula mag Gamora een keer goed in elkaar slaan, dan maken ze het netjes weer goed want ze zijn natuurlijk wel zussen.) De grappen worden op de kijker afgevuurd als door een blinde met een mitrailleur: als je vaak genoeg schiet moet het vanzelf een keer raak zijn. En ach, af en toe zit er best een leuke vondst tussen, maar na elke geslaagde grap komt er weer iets onzinnigs als een grap over grote drollen. Zucht.
Het grootste pluspunt van de film is Baby Groot. Ik was er tijdens het kijken ten zeerste van bewust dat het kleine boompje zo werd ingezet omdat de makers maar al te goed weten hoe verrekte schattig hij is, maar goed, ik kan er niets aan doen, ik ben ervoor gevallen. De beste momenten van de film hebben vaak met hem van doen. De eerste actiescène was bijvoorbeeld best aardig om te zien, omdat iedereen zich tijdens het vechten ook om de kleine Groot probeerde te bekommeren. Groot is overigens fantastisch geanimeerd. Sowieso ziet de film er wel netjes uit. Waar ik bij de scriptschrijvers nog mijn twijfels heb, zijn de mensen van de CGI in ieder geval wel professionals.
Ach ja.. Een straf om te kijken was het niet, maar behalve de schattigheid van Groot was er weinig memorabels aan
Guardians of the Galaxy Vol. 2. Ik zie overigens ook nog weinig verbinding met de rest van het MCU, maar misschien komt dat nog. We zullen het zien.