Philadelphia (1993)

Jonathan Demme's Philadelphia was blijkbaar de eerste film omtrent het onderwerp AIDS dat het grote VS-publiek haalde. Ook wordt de film gezien als één van de titels die het Amerikaanse commerciële homotijdperk van de cinema inluidde. Op een of andere manier verwacht ik toch altijd bij een film uit de jaren negentig dat ik me nauwelijks hoef aan te passen aan de mindset en zeitgeist van het jaar van productie. Toch kostte me het deze keer veel meer moeite om met ogen anno 2017 deze op emancipatie van homoseksuele AIDS-patiënten gerichte film te verorberen. De soundtrack alleen al is veel te sentimenteel om een verder goed onderbouwd script te ondersteunen. Ook de nodige zoetsappigheid om een film over de AIDS-epidemie rondom homoseksuelen smakelijk te houden voor de conservatieve twintigste-eeuwse filmbezoeker lijkt nu over-de-top, eigenlijk zelfs wat bespottelijk (zie: het familie-amateurfilmpje-cliché, zodat we met z'n allen kunnen humaniseren met het ziek personage: de familie is mentaal hartstikke gezond en bovendien doen ze dezelfde dingen als mijn familie). Trouwens, zou een advocaat tegenwoordig nog openbaar uitspreken dat hij homoseksuelen vies vindt? Zou men nu nog de hand wassen na deze geschud te hebben met die van een HIV-patiënt? Laten we hopen dat we dat stadium al ruim zijn gepasseerd, op z'n minst in West-Europa. Hoe dan ook, Philadelphia lijkt in een paar jaar tijd toch echt over datum te zijn. Niet alleen de filmstijl doet te zoet aan. Ook het onderwerp wordt te clichématig aangehaald. Dat maakt het trouwens wel interessant om naar te kijken. Gelukkig maken Demmes bijzonder camerawerk (het constant vanuit de ogen van een ander kijken past goed bij het toen controversiële thema) en het geweldige acteerwerk van Hanks en Washington heel veel goed.

Vanavond op belgie 1 om 21.20.
Voor de zoveelste keer ga ik het weer bekijken.
Wat mij betreft de beste rol van Tom Hanks
ooit.En qua caracter acting de beste film.
Gevoelig tijdloos en hard.
Wat voor mij persoonlijk is in deze film is
toch het racisme,in dit geval dan door de ziekte
aids.Dit gedrag hoe hij behandelt wordt is
in deze tijd niet vreemd.Gebeurt nu ook.
Ik denk dat voor heel veel amerikanen deze
film dus ook gevoelig ligt.Omdat het iets weerspiegelt wat echt gebeurt en hoe wij met
elkaar omgaan.De rol van Denzel vind ik belangrijk want als iemand anders deze rol had gespeeld dan had deze film de chemie niet gehad die Hanks en Washington wel hebben
en de film maakt.En het spat er vanaf.
Puur als film liefhebber voor mij een 5.0

Wat ik leuk vindt is dat de favoriet luidsprekers van Tom Hanks in deze film de Nederlandse Audiostatics zijn, en wel model ES 300, daar ben ik als maker best wel trots op.

Beetje over de top.

Sure, het is een zwaar onderwerp. Maar Demme zet het laatste uur vol in op sentiment. En dat is jammer, want het eerste uur was best aangenaam. Niet te zwaar, maar gewoon een man die struggled met zijn ziekte en zijn sociale leven. Had van mij part best de gehele film door mogen gaan, maar op een gegeven moment gaat de knop om en worden de zakdoekjes tevoorschijn gehaald. Het wordt dan niet alleen een stuk saaier, maar ook enorm voorspelbaar. Het is dat de acteurs het goed doen, anders had ik wellicht het einde niet gehaald.

Eerste deel 3,5*, tweede deel 1,5*, afgerond een 2,5*.

Prima drama over een tweetal zware onderwerpen in de jaren '90. Eerder de miniserie Angels in America gezien waar degelijke onderwerpen worden behandelt.

De film begint heel bescheiden met Hanks die de top-ace is bij een grote advocatenkantoor, de wereld ligt aan zijn voeten. Toch zijn er aan kleine dingetjes te zien dat er wat mankeert aan Hanks, het onheilspellende voorteken in die zin dat alles wel eens heel anders kan worden.
Prima rol van Washington en een fan-tas-tische rol natuurlijk van Hanks. Veel sentiment en drama op het einde met de familie- en jeugdfilmpjes. Het toch wat luchtige en soepele van het begin is er wat af en ik persoonlijk vind het erg ondoorgrondelijk en zwaar worden rond Hanks zijn monoloog over
Maria Callas haar aria. Het einde vind ik dan wel weer heel aardig gedaan en mooi bescheiden in beeld gebracht een telefoontje, geen onheilspellende teksten, geen opgebaarde lijken of dergelijke dingen, maar een mooie wake. De jeugdfilm is wellicht weer wat to much,maar vooruit.

Prima drama, geen top. Wel een prachtig mooi nummer aan deze film gekoppeld. The Boss natuurlijk met Streets of Philadelphia.