Philadelphia (1993)

Jonathan Demme's Philadelphia was blijkbaar de eerste film omtrent het onderwerp AIDS dat het grote VS-publiek haalde. Ook wordt de film gezien als één van de titels die het Amerikaanse commerciële homotijdperk van de cinema inluidde. Op een of andere manier verwacht ik toch altijd bij een film uit de jaren negentig dat ik me nauwelijks hoef aan te passen aan de mindset en zeitgeist van het jaar van productie. Toch kostte me het deze keer veel meer moeite om met ogen anno 2017 deze op emancipatie van homoseksuele AIDS-patiënten gerichte film te verorberen. De soundtrack alleen al is veel te sentimenteel om een verder goed onderbouwd script te ondersteunen. Ook de nodige zoetsappigheid om een film over de AIDS-epidemie rondom homoseksuelen smakelijk te houden voor de conservatieve twintigste-eeuwse filmbezoeker lijkt nu over-de-top, eigenlijk zelfs wat bespottelijk (zie: het familie-amateurfilmpje-cliché, zodat we met z'n allen kunnen humaniseren met het ziek personage: de familie is mentaal hartstikke gezond en bovendien doen ze dezelfde dingen als mijn familie). Trouwens, zou een advocaat tegenwoordig nog openbaar uitspreken dat hij homoseksuelen vies vindt? Zou men nu nog de hand wassen na deze geschud te hebben met die van een HIV-patiënt? Laten we hopen dat we dat stadium al ruim zijn gepasseerd, op z'n minst in West-Europa. Hoe dan ook, Philadelphia lijkt in een paar jaar tijd toch echt over datum te zijn. Niet alleen de filmstijl doet te zoet aan. Ook het onderwerp wordt te clichématig aangehaald. Dat maakt het trouwens wel interessant om naar te kijken. Gelukkig maken Demmes bijzonder camerawerk (het constant vanuit de ogen van een ander kijken past goed bij het toen controversiële thema) en het geweldige acteerwerk van Hanks en Washington heel veel goed.

Vanavond op belgie 1 om 21.20.

Voor de zoveelste keer ga ik het weer bekijken.

Wat mij betreft de beste rol van Tom Hanks

ooit.En qua caracter acting de beste film.

Gevoelig tijdloos en hard.

Wat voor mij persoonlijk is in deze film is

toch het racisme,in dit geval dan door de ziekte

aids.Dit gedrag hoe hij behandelt wordt is

in deze tijd niet vreemd.Gebeurt nu ook.

Ik denk dat voor heel veel amerikanen deze

film dus ook gevoelig ligt.Omdat het iets weerspiegelt wat echt gebeurt en hoe wij met

elkaar omgaan.De rol van Denzel vind ik belangrijk want als iemand anders deze rol had gespeeld dan had deze film de chemie niet gehad die Hanks en Washington wel hebben

en de film maakt.En het spat er vanaf.

Puur als film liefhebber voor mij een 5.0

Wat ik leuk vindt is dat de favoriet luidsprekers van Tom Hanks in deze film de Nederlandse Audiostatics zijn, en wel model ES 300, daar ben ik als maker best wel trots op.

Beetje over de top.

Sure, het is een zwaar onderwerp. Maar Demme zet het laatste uur vol in op sentiment. En dat is jammer, want het eerste uur was best aangenaam. Niet te zwaar, maar gewoon een man die struggled met zijn ziekte en zijn sociale leven. Had van mij part best de gehele film door mogen gaan, maar op een gegeven moment gaat de knop om en worden de zakdoekjes tevoorschijn gehaald. Het wordt dan niet alleen een stuk saaier, maar ook enorm voorspelbaar. Het is dat de acteurs het goed doen, anders had ik wellicht het einde niet gehaald.

Eerste deel 3,5*, tweede deel 1,5*, afgerond een 2,5*.

Prima drama over een tweetal zware onderwerpen in de jaren '90. Eerder de miniserie Angels in America gezien waar degelijke onderwerpen worden behandelt.

De film begint heel bescheiden met Hanks die de top-ace is bij een grote advocatenkantoor, de wereld ligt aan zijn voeten. Toch zijn er aan kleine dingetjes te zien dat er wat mankeert aan Hanks, het onheilspellende voorteken in die zin dat alles wel eens heel anders kan worden.
Prima rol van Washington en een fan-tas-tische rol natuurlijk van Hanks. Veel sentiment en drama op het einde met de familie- en jeugdfilmpjes. Het toch wat luchtige en soepele van het begin is er wat af en ik persoonlijk vind het erg ondoorgrondelijk en zwaar worden rond Hanks zijn monoloog over
Maria Callas haar aria. Het einde vind ik dan wel weer heel aardig gedaan en mooi bescheiden in beeld gebracht een telefoontje, geen onheilspellende teksten, geen opgebaarde lijken of dergelijke dingen, maar een mooie wake. De jeugdfilm is wellicht weer wat to much,maar vooruit.

Prima drama, geen top. Wel een prachtig mooi nummer aan deze film gekoppeld. The Boss natuurlijk met Streets of Philadelphia.

Nog maar eens herkeken en de film was iets minder goed dan dat ik mij herinnerde. Het was meer een rechtbankdrama. Denzel is op dreef maar Tom Hanks is echt heel goed hier. In die tijd was aids ook een veelbesproken onderwerp. Nu hoor je er niemand meer over terwijl het aantal geïnfecteerden toch noch altijd oploopt. Alles went behalve een vent zullen we maar zeggen.

“In this courtroom, Mr.Miller, justice is blind to matters of race, creed, color, religion, and sexual orientation.”

“With all due respect, your honor, we don't live in this courtroom, do we?”

Blijft sterk. Philadelphia legt het er soms wel heel dik bovenop qua sentimentaliteit, overheersende muziek en drama, maar op de momenten dat regisseur Jonathan Demme een tandje terugschakelt en de acteurs het werk laat doen is de film een sterke en oprechte film over de gevolgen van aids, hoe er tegen homoseksualiteit wordt aangekeken, en ook nog een rechtbankdrama. Met ijzersterk acteerwerk van Hanks en Washington, en geweldige muziek van onder andere Bruce Springsteen.

Philadelphia is onlangs uitgebracht op een prachtige 4K transfer, maar omdat het thema zo zwaar is heb ik 'm altijd een beetje links laten liggen. Zo'n film als Alice liet ik ook altijd maar links liggen, maar goed er is sinds de jaren 80 wel het nodige veranderd en hebben we het vaak niet meer over AIDS, maar HIV het voorstadium van AIDS dat helaas alleen nog veel voorkomt in arme landen als Afrika of midden Amerika. Je kende verder niemand met AIDS, maar nu toevallig ken ik wel iemand die het HIV virus heeft. Zijn pillendoosje zie ik nog wel eens liggen. Dagelijks toch weer een hele zooi van die pillen om het virus stabiel te houden.

Philadelphia is vooral een film geworden over de misvattingen van AIDS en dat vind ik een absolute pluspunt. Vooral in die tijd durfde je die mensen geen hand te geven en zoals in de film ook wordt getoond kijk je precies wat ze aanraken. Alsof je overal door besmet kon raken. Nee dan moet je naar de film Contagion 2011 kijken waar besmetting wel overal aanwezig was. Maar veel was onduidelijk in de jaren 80. Ja we dachten toen zelfs ook dat je het kon krijgen van een muggenbeet. En wie condoomloos had gewipt zat soms in angst in de jaren 80. Komt bij dat er een grote incubatietijd was van maar liefst een half jaar. Het ontstaan van AIDS zal denk ik altijd wel een mysterie blijven. Komt het echt van de apen af? En hoe komt het dat juist homoseksuele deze ziekte kregen? We zullen het denk ik nooit weten.

Philadelphia zit heel goed in elkaar. Met name het eerste uur is erg sterk. Daarna krijgen we wat losse elementjes met een mooie opera. Mooi vond ik de gatherings met familie in de film en op het eind. De rechtzaalmomenten zijn erg sterk. Helaas is er ook wat geknipt wat er van mij best wel in had gemogen. Het schikkingsvoorstel vond ik erg sterk. Helaas zat die niet in de film. Ook het juryberaad had er van mij niet uit gehoeven.

Acteurs spelen sterk. Vooral Denzel Washington speelt hier een ijzersterke rol. Tom doet het goed al vond ik het wel wat vreemd dat zijn AIDS vlekken zowat verdwenen waren op de branchard in het ziekenhuis. Foutje van de filmmakers. Jason Robards speelt hier ook een puike rol. Opvallend dat we hier ook Antonio Banderas zien voorkomen. Nooit gedacht dat hij dit soort rollen had gespeeld.

Afijn ondanks het zware thema ben ik blij dat ik Philadelphia toch een keer heb gezien. Daarbij zien we het ziekteverloop zo nu en dan wel in beeld, maar is niet zo heel zwaar aangezet. Philadelphia gaat toch vooral om het onterechte ontslag omdat deze meesteradvocaat AIDS zou hebben. Alle vooroordelen komen daardoor weer mooi in beeld.

De transfer op 4K ziet er verbluffend mooi uit voor een film uit 93. Mooie scherpe beelden, prachtige details alleen close-up soms iets minder scherp. Voor de rest een mooie nette transfer.

Film 4.0

4K 4.5

Dolby Atmos 4.5

Extra's 5.0

Nu lopen ze rond met HIV alleen weten de meesten dat niet.

Ok.

Hoog gemiddelde, maar voor mij was dit niet veel meer dan een gewoon rechtbankdrama. Wel eentje die wat grootser en ingewikkelder lijkt te willen zijn dan een normaal drama, maar hierin niet erg slaagt. Het blijft voor mij achter bij een normaal dramaatje helaas.

Wel een betere rol voor Hanks. Meestal vind ik hem net wat te stoïcijns spelen, maar hier lijkt hij echt buiten zijn comfortzone te gaan. Iets meer overtuiging, iets meer emotie. En dan laat hij eindelijk zien dat hij wel een solide acteur is die meerdere rollen op zich kan nemen.

Washington is ook zeker niet verkeerd, maar van hem weet ik al dat het een goed acteur is. Al moest ik zeggen dat er toch wel een hoop rollen stukken beter van hem zijn. Desondanks is het een goede rol. Overigens ook leuk om een jonge Banderas rond te zien lopen.

Het boeit in ieder geval voor een groot deel, al vond ik het eerste half uur wel een beetje worstelen. Vooral omdat het drama nooit echt lekker van de grond wil komen. De sprongetjes tussen periodes bleef mij wat te chaotisch gebracht en het drama zelf gewoon niet al te boeiend.

Eenmaal de rechtszaak begint gaat de film opleven. Regie begint ook van de grond te komen met beter camerawerk, meer sfeer en beter acteerwerk. Zeker wanneer Hanks echt ziek begint te worden gaat het camerawerk sterk vooruit. Dat alles draagt wel bij aan een beter geheel.

Maar het sentiment zelf vond ik toch aardig de plank misslaan. Vooral omdat de film er nooit volledig in slaagt een mooie band op te bouwen met Hanks. De rechtszaak zelf staat namelijk centraal en eist de meeste aandacht op, waardoor het sentiment rondom Hanks toch wat verloren gaat. Het emotionele einde wist me dan ook niet te raken helaas, terwijl een film me in het algemeen wel kan raken.

Wel een prima geheel. Vlotte 2 uur zo, qua regie ook heel degelijk. Maar qua sentiment en focus toch wat minder waardoor een echte impact toch uit blijft.

Film gaat over AIDS en dan zeg je daar wat over en wordt je post verwijderd. Zeker weer iemand op zijn teentjes getrapt. Free speech is hier ook ver te zoeken. Ga je gang, verwijder deze post ook maar want het heeft niets met de film te maken naast het feit dat ik zeg wat ik er van vond wat toch een beetje het idee is van een site als deze...

Sorry dat ik deze post daarvoor moet hacken

Op de soundtrack (https://www.discogs.com/Various-Philadelphia-Music-From-The-Motion-Picture/release/638930) mist het mooiste nummer, in mijn optiek. Bij deze.

q lazzarus heaven - YouTube

Wat heb je er dan over geschreven?

Vaak genoeg op tv gezien vroeger, maar ik kwam hem weer eens tegen en vond het tijd voor een herkijk.

Het is natuurlijk een ietwat gedateerd 90's Hollywood-rechtbankdrama dat enigszins sentimentele Oscarbait mag lijken, maar de sterke hoofdrollen van Tom Hanks en Denzel Washington maken de film goed kijkbaar. Ik snap dus wel waar de waardering en Oscar-nominaties vandaan komen. Het was één van de eerste films die het onderwerp HIV/AIDS-discriminatie bespreekbaar maakten in de mainstream media en het zal aardig geholpen in de positieve beeldvorming rondom homoseksualiteit in het algemeen.

Filmtechnisch vond ik het allemaal niet heel bijzonder. Opvallend waren de vele close-up 'blik-in-de-camera'-shots, blijkbaar een handelsmerk van Jonathan Demme. Achteraf besefte ik dat deze ook in Silence of the Lambs veel te zien waren, maar door de onderhuidse spanning kwamen de close-ups daar beter tot hun recht. In Philadelphia vond ik het weinig toevoegen.

Wist ik het maar. Ik krijg alleen de melding van een moderator dat de post verwijderd is op grond van niet relevant. In een democratie beslist de meerderheid daar over. Op MovieMeter een moderator in een goede of slechte bui.

Juridisch drama over een advocaat, tevens aidspatiënt, die ontslaan wordt niet omdat hij slecht werk verrichtte, maar omdat hij een "faggot disease" had en de werkgever daar niet mee vereenzelvigd wilde worden. En dat heet -- say it with me ladies and gentleman -- discriminatie. Een probleem dat trouwens ten allen tijde welig blijft tieren. Gisteren homo's, vandaag allochtonen. Wiens rechten zullen morgen bezoedeld worden? Typisch een rol voor Hanks, maar Washington trok meer mijn aandacht, als een advocaat die al even veel vooroordelen had als de werkgever van Beckett. Zijn gedrag tegenover een jonge advocaat in opleiding die hem in een winkel aanspreekt om daarna toe te geven dat hij gay was, was moreel onaanvaardbaar voor een personage die het gerecht belichaamt. Toch heeft dit hele proces hem uiteindelijk veranderd en daar gaat het voor mij ook om in een goed drama: mensen die veranderen. Een paar sentimentele haperingen (de lange operascène bvb) verhinderen een echt hoog cijfer maar als drama vond ik dit verder de zaken goed aanpakken.

Degelijk.

Tom Hanks en Denzel Washington spelen secuur in dit stoffig rechtbankdrama. Stoffig, want weinig verbluffend of verrassend. Het is heel degelijk allemaal, maar het stijgt op geen enkel vlak boven de middelmaat uit, zelfs niet qua acteerwerk. Zowel Hanks als Washington doen hun ding, maar geen van beiden doet voor mij iets dat ik nog nooit gezien heb. Niettemin is het gewichtsverlies van Hanks lovenswaardig. De titelsong van Bruce Springsteen - die ik de laatste jaren wel beter gaan waarderen ben - ademt sfeer uit.

3

Met Tom Hanks en Denzel Washington in de hoofdrollen gaat het natuurlijk nooit helemaal mis, maar Philadelphia blijft toch hangen op het niveau van "leuk om een keer gezien te hebben". Bruce Springsteen in de soundtrack doet het direct lekker. Het verhaal dat zich daarna ontvouwt ontbeert toch wel enige verrassingen. Zo was het mij al snel duidelijk hoe de film zou eindigen en dat bleek ik juist te hebben. De scene met de operamuziek maakte nog de meeste indruk. De jaren negentig setting is niet mijn ding en de film is in de huidige realiteit natuurlijk ook niet meer zo actueel. Zo is Philadelphia zeker degelijk, maar op sommige vlakken ook middelmatig.

Te braaf...

Aangezien ik de soundtrack van "The Boss" een prachtig nummer vind en de bijbehorende film al jaren op de plank had liggen nu toch maar eens bekeken. (beter laat dan nooit)

Een jonge Hanks, Washington & Banderas.

De film blijft netjes binnen de kaders van het preutse Hollywood/USA. In '93 zal de film voor Hollywood begrippen vast heel schokkend en baanbrekend geweest zijn maar anno 2021 niet meer. Er had wat mij betreft veel meer ingezeten. De scènes in de rechtbank waren te kort en ging allemaal iets te makkelijk. Washington speelt de leukste rol met zijn scherpe opmerkingen. De film is uit '93 en de afgelopen 28 jaar is er mbt hoe men tegen Aids aan kijkt een hoop veranderd, dat maakt de toon van de film iet wat achterhaald helaas.

Toch een voldoende...

3*

Terug in de tijd.

Met als aanleiding het lijstje van Gauke deze film weer eens opgezocht. En dan herinner ik me weer hoe die indertijd aankwam, en als ik dan teruglees in de reacties hier is het wel duidelijk dat er in de afgelopen 30 jaar wel wat veranderd is waardoor je als je die tijd niet meegemaakt hebt een deel van de kracht van de film makkelijk mist. AIDS was toen een heleboel enger dan het nu is, en homo's ook - en zeker als je zoals ik in een arbeidersbuurtje opgegroeid bent waar de mores indertijd ongeveer even plat waren als wat je nu misschien denkt dat alleen in Amerika mogelijk is. Ja, Jos Brink was dan al wel een paar jaartjes op de tv geweest, maar een (kuch) échte homo zoals Tom Hanks speelt, nou nee, die hoefde echt niet op de koffie te komen. En ja, zo dacht ik er indertijd ook wel over, en Philadelphia heeft er een best grote rol in gespeeld dat dat langzamerhand veranderde.

Ja, de film is wat simplistisch, zoetsappig en sentimenteel. Dat zien we wel vaker bij Amerikaanse films die voor een groot publiek bedoeld zijn - zo bereik je de massa met je boodschap. En mij ook dus, dus ik kan daar moeilijk iets negatiefs in zien. De hypocriete oneerlijkheid van de tegenpartij vooral, mooi dik aangezet en karikaturaal, maar ook wel realistisch - want dit soort dingen gebeurde écht, en ze gebeuren ook nu nog. Maar tegelijk voor mij ook het moment dat ik doorkreeg dat ik gewoon echt niet bij die tegenpartij horen wilde, en dat het anders, eerlijker moest. Des te schokkender eigenlijk om dan bijna dertig jaar later in het nieuws te zien dat een politicus nog in dezelfde oude hypocriete vooroordelen denkt - of daar in ieder geval gebruik van probeert te maken. Misselijk. Als antwoord op de ietwat retorische vraag van timburton hierboven, ja, ik weet wel zeker dat er nog steeds mensen zijn die hun handen zouden wassen - even los van het gewas van de afgelopen jaar of wat. En als iemand uit de landelijke politiek zich al niet schaamt, zullen zulke advocaten er ook echt wel zijn. Waarmee de film dus toch nog net zo actueel is als toen - en ook in de huidige Covid-19 zijn er een hele serie parallellen te vinden.

Laat ik nog wat zeggen over de film zelf dan. Tom Hanks zet zeker een geweldige rol neer - ik ben de laatste jaren eigenlijk niet meer zo'n fan van hem omdat hij eigenlijk altijd hetzelfde doet, maar dit is van ver voor die tijd. Denzel Washington is ook wel goed, maar had van mij nog wel wat scherper mogen zijn in zijn homofobe gedrag - de voelbare aversie van Jason Robards is echt van een hoger niveau. Sowieso doen de bad guys het eigenlijk akelig goed, en met dat het niet de meest dankbare rollen zijn verdient dat wel respect. En Antonio Banderas is ook best goed in een nogal klein rolletje, voor mij precies goed op de balans van geloofwaardig als andere helft in het stelletje met Hanks. En wellicht het mooiste van de hele film - de familie, en de volstrekt natuurlijke acceptatie die ze allemaal uitstralen. Dat pakt me echt elke keer.

Jammer dat het stukje Callas indertijd niet echt bij me is aangekomen, ik kende haar naam al wel en had zelfs een cd, maar de uitleg die Tom Hanks er in de film van geeft heb ik gewoon gemist. Terwijl het zo ontzettend mooi is - niet precies alleen deze aria, maar zoveel. Maar misschien moet je daar ook ouder voor zijn. Het geniale lied van Bruce Springsteen dan wel, dat staat al die tijd al op mijn mixtapes, vakantie-cd's en playlists, en ik moet altijd als ik het hoor meezingen - en elke keer vraag ik me dan weer af wat de zin 'a thousand miles just to slip this skin' betekent.

Goed tijdsbeeld en strijd tegen groot onrecht...Ben vooral een liefhebber van Denzel Washington: goede teksten en soms zó ijzig uitgesproken.. Wellicht zin om deze film vanavond nog een keer te zien.

Vanavond NPO 2 als gekozen film tijdens/na Zomergasten-Humberto Tan rond 23.25 uur

Aanklacht tegen vooroordelen en huichelarij.

Wat een prachtige film! Echt ge-wel-dig! Je kan het nog op uitzendinggemist kijken.

Mooie film, echt vakwerk (en zo woke als de nete!), met een goeie Hanks en Washington. Tevens een uitstekend script, waarbij ik achteraf nog zit te genieten van die kleine scene dat Washington een conversatie heeft met de man die in het gat van de wegwerkzaamheden viel. Het is wel erg Amerikaans in de zin dat het allemaal erg afgerond en glad wordt aangeleverd, maar toch.

Er wordt zo nu en dan met de botte bijl gehakt, maar dankzij Demme's keurige regie is het een fijne film geworden. Denzel Washington mag er overigens ook wezen en steelt al gauw de show. Tom Hanks blijft helaas wat achter, maar de rest is prima in orde. Af en toe fijne close-ups van de hoofdpersonages net als de shots van Philadelphia van bovenaf. En dan laatste nummer van Neil Young is kende ik helemaal niet, maar die laat je dan toch achter met een brok in de keel.

Ooit eens 3,5 sterren ingevuld op basis van herinnering. Afgelopen weekend maar eens herzien. En ze kunnen blijven staan. Philadelphia moet het vooral hebben van het tijdsbeeld. Niet een verdienste al bestond in 1993, maar vandaag de dag is het een kleine meerwaarde.

En de acteerprestaties natuurlijk. De Oscar voor Hanks terecht? Allicht, al vond ik hem als Forrest Gump veel beter. Maar Washington is ook meer dan uitstekend. Het camerawerk is ook erg goed. Normaliter vind ik closeups van gezichten en dergelijke trucs veel te gekunsteld, maar hier past het uitstekend, zonder te overheersen.

Waar de film het een beetje laat liggen, is het verhaal. Het is niet bijster spectaculair. Ik miste een wending of wat intrige. Wat ik kreeg is een vreemde scène waarin Hanks geniet van een opera en Washington erbij zit van: oké.

En wat al eerder is gezegd: de manier waarop over homo's en aids gesproken wordt is 30 jaar later wat koddig. In die tijd moesten ze, zeker voor het conservatieve Amerikaanse publiek, eerst maar eens gehumaniseerd worden. Want veel mensen zagen homo's louter als extravagante leernichten - dat ze ook gewoon een goede baan konden hebben en compleet opgaan in de samenleving, dat was voor veel Amerikanen nieuw. Die homo-emancipatie voor een aartsconservatief publiek is wel wat achterhaald. Maar in dat licht wel dapper van Hanks om deze rol aan te nemen. Uitstekende titelsong, ook.

3,5 sterren

"Now, explain it to me like I'm a four-year-old.”

Deze film eigenlijk vrij onverwachts aan geslingerd. Ik had wat andere films op het oog maar, na het zoeken door de ‘Netflix’ catalogus kwam deze film weer op mijn pad terecht. Het plot wist me nog niet zo gauw te interesseren dus ik liet de film vooral op mij afkomen, en het was een redelijke zit maar, voor mijn gevoel een tikkeltje te lang. Rechtbank drama's hebben mij in het verleden nooit echt geboeid, deze vaak lange en eentonige zit met een vooral saaie setting weet me nooit zoveel te boeien. Nu ik wat ouder ben geworden en mijn visie op veel verschillende dingen wellicht wat volwassener zijn (zo moet ik het helaas nu noemen), weten deze film steeds meer indruk op mij te maken, en zo ook deze film.

Want dit is niet persé een film wat eigenlijk alleen draait op een rechtbank drama, met een simpel script en wat makkelijk uitgewerkt. Dit is een erg sterke film, die eigenlijk op veel fronten goed aanslaat. Een film die duidelijk in de begin jaren negentig ook een statement moest maken, destijds (en ik was toen nog niet eens geboren) waar er veel sterkere homohaat is dan hedendaags, en je vooral een beeld wordt gebracht hoe erg deze mensen door de maatschappij worden afgestoten, en vooral als smerig worden bestempeld, zeker als je de “homoziekte” aids bij je droeg. Een film die duidelijk het publiek moest wakker schudden, en dat was niet alleen destijds (30 jaar terug), ook hedendaags is het een belangrijke film om mensen toch eens te laten zien dat homoseksuele mensen niet anders zijn dan “normale” mensen. De hedendaagse term voor een film als dit zou “woke” zijn, die ik hier al rondzag vliegen.

En normaal gesproken heb ik het nooit echt met dat soort films. Nou zijn de hedendaagse films met zo'n script ook wel heel extreem, hier is het vooral duidelijk. Wellicht ook wel indrukwekkend, en vooral stoer van acteurs als ‘Tom Hanks’, ‘Denzel Washington’ en de rest van de crew om een film te maken met dit onderwerp. Iets wat destijds toch nogal verwijten gekregen zou hebben. En ook cool dat ‘Bruce Springsteen’ hier toch wel de titelsong vertolkt met het prachtige nummer ‘Philadelphia’, wat immers mijn favoriete nummer is van deze waanzinige artiest.

Nu, hoe belangrijk hij ook was; het verhaal vond ik niet altijd even boeiend. Dat heeft veel aspecten. De film begon mooi, erg krachtig en had mij al gauw te pakken. Maar, ik kwam erachter dat de storytelling wat ‘Demme’ gebruikt nou niet bepaald mijn favoriet is. En dat komt omdat hij besluit telkens veel stappen in de tijd te zetten. Dagen, weken en maanden vliegen voorbij, en dan had ik als kijker toch wel het gevoel van opdringerigheid. Iets wat je juist niet wil creëren in een film als dit maar, wat wel gebeurt. Dit zorgt er voornamelijk voor dat de film wat chaotisch aanvoelt, keuzes die gemaakt worden zijn nogal random en ik vond het daardoor soms wat moeilijk te volgen. Ook midden in de film, na ruim een uur weet de film steeds minder te boeien, zakte het een beetje weg en verloor ik ook mijn concentratie.

De cast deed het immers wel erg sterk. Ik vond ‘Tom Hanks’ prima acteren, al vond ik dit nou niet direct zijn beste werk. Dat hij hiervoor een award heeft gewonnen is natuurlijk prachtig maar, voelt in mijn ogen nogal raar. Het lijkt me meer een winnaar voor het moraal, zeker omdat er een andere rol in de genomineerde stond die in mijn ogen had moeten winnen. Dit alles neemt overigens niet weg dat hij een prachtige rol heeft neergezet. En dat alles samen met een misschien nog wel beter spelende ‘Denzel Washington’. Die ook een prachtige rol neerzette.

En dat beslist toch wel over het feit dat deze film een eye-opener is, van een mooie klasse maar, waarvan ik misschien op veel fronten wat meer had gehoopt, dan wat ik had gekregen. Zeker omdat ik er nogal open-minded in ben gegaan gezien ik nou niet echt wist wat ik ervan moest en kon verwachten. Dit alles neemt niet weg dat de film een sterk staaltje cinematografie is, en voor de fans zeker een film om niet te missen. Sta open voor dingen, en kijk deze film.

Stond al heel lang op mijn lijstje. Was een tijdje geleden op tv. Kon me herinneren dat hij destijds veel lof kreeg en ook Oscars heeft gekregen. Een prachtige film met goede acteurs..Daarom 3,5*.

Nu pas bekeken dankzij een uitzending op VTM.

Sterk en overtuigende acteerwerk van Tom Hanks en Denzel Wasinghton, want er wordt heel wat geconverseerd.