- Home
- Films
- Rocco e i Suoi Fratelli
- Filtered
Genre: Misdaad / Drama
Speelduur: 179 minuten
Alternatieve titels: Rocco and His Brothers / Rocco en Zijn Broers
Oorsprong:
Italië / Frankrijk
Geregisseerd door: Luchino Visconti
Met onder meer: Alain Delon, Renato Salvatori en Annie Girardot
IMDb beoordeling: 8,2 (21.105)
Gesproken taal: Italiaans
Releasedatum: 28 mei 2009
On Demand:
- Bekijk via NPO Start Plus
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Rocco e i Suoi Fratelli
"DARING in its realism. STUNNING in its impact. BREATHTAKING in its scope."
Een moeder en haar vijf zoons verhuizen van het platteland van Sicilië naar Milaan om werk te zoeken. Het verhaal volgt twaalf jaar uit hun levens. Belangrijk is de relatie tussen de verschillende zoons. De zachtaardige Rocco en zijn lompe broer Simone strijden voor de liefde van een prostituee, die genoeg heeft van haar leventje en wil trouwen.
Externe links
Acteurs en actrices
Rocco Parondi
Simone Parondi
Nadia
Rosaria Parondi
Ciro's Fiancee
Vincenzo Parondi
Ciro Parondi
Ivo
Luca Parondi
Laundry Worker
Video's en trailers
Reviews & comments
starbright boy (moderator films)
-
- 21292 berichten
- 4462 stemmen
Visconti's Bellissima vond ik wel leuk, maar deze film vind ik oneindig veel beter.
Ik zit enigszins in mijn Italiaanse periode en hoe meer Italiaanse films ik zie, hoe meer ik ze ga waarderen, maar dit is tot nu toe wel de beste. Wat een prachtig, ontroerend en emotioneel meesterwerk.
Na het moeizame begin met de schoonfamilie lijkt alles zo hoopvol als het begint te sneeuwen. Een trotse moeder met haar zoons die zich spoeden naar de eerste kleine buitenkans die ze hebben om het te maken in de stad. Vol hoop op een beter leven. Totdat de wereld de idylle verstoort.
Het afglijden van de ene broer versus de zelfopoffering van de ander is zo gruwelijk ontroerend in deze film. Stap voor stap zie je het misgaan tot de scene waarin het definitief in een sduikvlucht naar beneden lijkt te gaan. Rocco leeft met de illusie dat zo lang hij alles opgeeft het goedkomt, maar je weet dat hij fout zit. Enorme opofferingsgezindheid redt niet.
Iedereen, maar vooral Delon is hier zo'n beetje briljant bezig.
Ik had voor mijn eenjarig jubileum op de site bijna geen betere film kunnen zien en ik stem hem hiermee ook nog terecht de tip 100 in.
4.5*, maar dat laatste halfje komt er vast ook nog wel een keer bij.
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Prachtige film! Ik verwachtte er al heel veel van (Visconti is een van mijn favoriete regisseurs, ook al heb ik nog maar twee films van hem gezien ) maar het is niet tegengevallen: ik had het enkel soms moeilijk met het theatrale acteerwerk (soms iets te veel geroep, dat stoot mij een beetje af) Voor de rest een wondermooi verhaal met schitterende personages en dito acteurs en weeral prachtige muziek van de onovertroffen Nino Rota. Geen 5 sterren meesterwerk, maar toch zeker een 4.5 sterren fantastische film!
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5409 stemmen
ook eindelijk gezien (heb de film al een half jaar op dvd thuis liggen). ik moet eerlijk bekennen dat ik bij Visconti vaak wat moeite heb de aandacht er bij te houden (ondanks dat ik het een erg goede filmmaker vind).
hier viel dat mee. zijn beste film wat mij betreft. de film zou eigenlijk 'Rocco, Simone en hun broers' moeten heten. De rest speelt een beetje een ondergeschikte rol, maar dat geeft niets. de film geeft een goed beeld van het Milaan van die tijd, perfect uitgewerkte karakters en een prachtig eind. erg goede film. 4 sterren.
Arnie
-
- 1074 berichten
- 1829 stemmen
Deze film viel me enigszins tegen. Was de kwaliteit van het laatste uur tekenend geweest voor de hele film, dan had hij zo de volle 5 sterren gekregen. De eerste 2 uren waren echter onnoemelijk saai, met weliswaar mooi camerawerk, maar totaal geen interessante ontwikkelingen, die net zo goed in drie kwartier te stoppen waren. Zelfs het uitdiepen van de karakters gebeurt nauwelijks, het bleef steken bij opmerkingen en dialogen die weinig diepgang kenden. Pas vanaf de verkrachtingsscene werd de film stukken beter, begon het verhaal en zelfs de karakters me mee te slepen, begon zich een echt drama te ontwikkelen. Tegelijk was dat ook van zo'n kwaliteit, dat overdonderend een toepasselijk woord is hierbij. De scene waarbij Nadia vermoord werd was prachtig, met de armen gestrekt als aan een kruis, wellicht om haar onschuld aan te tonen maakte diepe indruk. Toch viel haar gedrag, zoals dat op dit forum wel goedgepraat werd, niet volledig goed te keuren. Ze gaat van de een naar de ander, en het is daarom onterecht dat het lijkt alsof zij het slachtoffer is van Rocco's goedheid en Simone's slechtheid. De moeder is degene die wel het meest te verwijten valt, door haar eigengereidheid en pragmatische steun voor elk van haar zoons. Vincenzo kon zich nog net aan het drama onttrekken door te trouwen, Simone en Rocco, wel dat is bekend, Ciro speelde een welhaast bemiddelende rol, en Luca ten slotte werd met de opdracht opgezadeld zich hieraan te onttrekken. De stad heeft moreel afgedaan, op het platteland heeft de zanger zijn hart laten liggen... Het schitterende einde heeft de film nog net naar een 4 gestuwd, maar zal eerder omlaag dan omhoog gestemd worden.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Herzien. Het blijft een meesterwerk.
Alles komt samen in de moord op Nadia, een scene die zeker behoort tot de vijf mooiste scenes die ik ooit zag. Allereerst is het fantastisch gefilmd, met de zachte belichting die de naargeestige sfeer van de bomen en het water accentueert. Belangrijker is echter de thematische rijkdom. Op een verbijsterende manier wordt de ziel van de drie belangrijkste personages blootgelegd en daarmee de ziel van de gehele film.
Allereerst Simone, Simone die het nog steeds niet begrijpt, die op een aandoenlijke manier om respect smeekt en tegelijk zijn gewetenloosheid tot het uiterste doorvoert. Onmacht en verdorvenheid in één.
Gecross-cut zien we Rocco die de klappen incasseert voor zijn goedheid, die vecht voor het leven van zijn broer en daarvoor zijn eigen leven in de waagschaal stelt, opgeeft. We zien de zinloosheid van zijn vergeving, sterker: dat hij door zichzelf zo op te offeren ook de mensen van wie hij het meest houdt te gronde richt. Zijn schijnbare overwinning is volstrekt betekenisloos.
En tenslotte Nadia. Volkomen alleen gelaten met het kwaad zelf, het kwaad temidden waarvan ze zich haar hele leven probeerde te handhaven. Nu geeft ze het uiteindelijk op en wordt voor even weer de heilige als ze haar armen kruislings uitstrekt, een gebaar van overgave. Maar dan lijkt ze een liefkozend gebaar te maken, een terugverandering van heilige tot hoer en terwijl haar lichaam in stukken wordt gehakt laait haar wil tot leven voor de laatste keer op.
De film is misschien wat aangezet en weinig subtiel maar wat een verpletterende scene(s).
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Gelukkig stukken minder traag dan Death in Venice, dat komt met name doordat de ontwikkelingen rondom de 5 broers veel dynamischer zijn en voor mij ook stukken interessanter dan het relaas van een oude, perfectionistische man.
Deze film is menselijker, dat blijkt al gelijk. Dorpse moeder maakt bij haar aankomst in Milaan, zoals het echte Italianen betaamd, van haar hart geen moordkuil. Dit levert leuke cinema op waarbij er geen ruimte is voor compromissen. Ik vond het schitterend om te zien hoe liefdevol moeder haar kroost opvoedt. Ondanks dat iedereen zijn eigen problemen heeft, zijn de broers niet te beroerd om hun handen uit de mouwen te steken. Geweldig toen iedereen in zijn eigen tempo opstond om sneeuw te gaan ruimen.
Waar 5 jongens wonen, wordt niet alleen bedacht hoe je het snelste geld kunt verdienen maar ook wordt er volop over vrouwen gesproken. De 1ste kennismaking met Nadia is grappig. Ze is een fantastisch personage die tegen bijna alles en iedereen rebelleert. Daarnaast dient zij als grote inspiratiebron voor Simone. Super, hoe Visconti het hele gebeuren in de boksschool registreert. Ontwapening, ontroering, liefde, afgunst. Het had allemaal met de ring van doen.
De film diept met name Rocco en Simone, erg uit. Niets ergs aan. Als je de dagelijkse belevenissen van alle broers wilt filmen dan zou je aan 3 uur niet genoeg hebben gehad. De scène waarin Simone lucht krijgt van een mogelijke verhouding tussen Rocco en Nadia is geweldig . De manier waarop hij wraak neemt roept bij mij meerdere reacties op. geschoktheid en walging. Dat liefde diep kan zitten oké, maar ik vond het storend dat Simone dacht in complotten, als je na zoveel jaren nog niet over iemand heen bent, dan ben je voor mij gewoon een loser Tenminste wel, als je vervolgens zulke daden begaat.
De film riep bij mij dus emoties op, dat is bijna altijd goed.
Alleen hier niet, na verloop van tijd ging ik mij kapot ergeren aan de goedheid van Rocco, jegens zijn broer . Dat was gewoon niet geloofwaardig meer. Ik vond het gewoon stupide, hoe Rocco hem maar bleef steunen, zelfs na de schokkende mooi in beeld gebrachte moord op Nadia .
De film zou voor mij zoveel beter zijn geweest als Rocco gewoon een keer keihard zijn broer zou hebben laten vallen, hij had immers genoeg kansen gehad . Een volle punt aftrek voor een verschrikkelijk gedoogbeleid in deze film t.a.v. Simone 3,5*
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11971 stemmen
De Italiaanse familiekroniek, binnen de Top 250 een genre apart. Ditmaal een oudje, eentje uit de tijd waar mensen nog beenhard waren en niet bloedden wanneer ze werden neergestoken.
Visueel is het aardig, al dien je er wel een beetje op te letten. Geen enkel shot dat echt in het oog springt en verder is Visconti toch vooral bezig mijn zijn verhaal neer te zetten. Gelukkig kon ik daar af en toe uit ontsnappen en zag het er dan toch allemaal nog redelijk uit. In ieder geval nogal wat beter dan vele tijdgenoten.
Structuur en titel van de film begrijp ik niet helemaal. De titel suggereert dat de film vooral om Rocco draait, de structuur suggereert dat alle broers de aandacht krijgen, maar eigenlijk is het gewoon Rocco en Simone en de rest.
Delon vond ik wel fijn acteren, Girardot deed het ook oké. Schril contrast met de rest, met name die moeder (zwaar irritant) en Cardinale die op een bepaald moment compleet vergeten is hoe ze moet acteren (wanneer ze Rocco binnendragen na de knokpartij met z'n broer.
Meest storend element waren de beide broers en het dikke aanzetten van de dramatische lijnen. Allemaal nogal goedkoop en makkelijk in elkaar gedraaid wat mij betreft. Vreemder is nog wel dat iedereen het heeft over de goedheid van Rocco, maar niemand over de gelijkwaardige domheid van beide broers. Beiden niet capabel om te leven en te overleven, samen richten ze zichzelf ten gronde en nemen ze Nadia mee.
Veel gevoel voor rede zit er niet binnen deze film, waardoor de scene op het bed (tegen het einde aan) mij alleen maar verder kon irriteren. Oversentimenteel en belabberd.
Dan zit je weer met een film die drie uur duurt, enkel saaier wordt naarmate de film vordert, weinig tot geen nuance kent en het einde zwaar verpest. Met enige moeite kon ik uit het verhaal stappen en wat aarzelend genieten van enkele visueel aardige scenes, maar door het gebrek aan degelijke soundtrack kwam er van een pakkend sfeertje ook daar niks in huis.
1*, film die al compleet fout zat bij het script en te weinig film was om er daarna nog wat aan te veranderen.
Anatolia
-
- 2666 berichten
- 1511 stemmen
Ik geef toe dat, wanneer het om de klassieke Italiaanse (vooruit, ook Turkse) cinema gaat, ik veel door de vingers zie wat betreft het acteren, omdat andere factoren me in zulke gevallen vaak meer dan voldoende weten te bekoren; het acteerwerk in Rocco echter, slaat toch echt alles. Verschrikkelijke overacting van, zoals The One Ring, djelle en Onderhond al aangaven, met name de buitengewoon irritante moeder. Ook de anderen lijken in een competitie van meest onlogische en overdreven spontane reacties verwikkeld te zijn. Ik zou bijna willen zeggen: dat krijg je ervan als je professionele acteurs inzet in een neo-realistische film die, naar wat ik er tot nu van heb gezien en gelezen, vooral puur (naturel) hoort te zijn.
Het verhaal (één van die andere factoren die mij dus zouden moeten bekoren) is niet interessant genoeg. Het uitgangspunt is simpel (arme familie trekt van platteland naar stad, krijgt aanpassingsproblemen, delft uiteindelijk het onderspit), wat natuurlijk niet meteen fataal hoeft te zijn, maar ook de uitwerking ervan blijft simpel. Nergens weet Visconti mij te overtuigen van het zogenaamde leed dat de familie ondergaat. Voortdurend had ik het idee naar een karikatuur te kijken en een driehoeksrelatie als centraal thema kan de film dan voor mij niet meer redden (integendeel).
Prachtige poster, dat wel (misleidend zelfs): 1*.
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Al is het vooral aan het begin erg wennen, met name aan de acteerstijl; Rocco kent vele fantastische scènes, waarvan de verkachtingsscène wellicht wel de meest interessante is. Niet zozeer de verkrachting is schokkend, maar meer nog raakte me het verraad van de broer aan Rocco.
Voorlopig 3,5*, maar zie hem graag vaker. En mijn hoop op meer leuke films uit het neo-realisme is met deze film weer terug.
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Mijn 6e Visconti
Visconti is een regisseur die films maakt die ik een een week een aantal keer kan zien om dan daarna voor maanden niet meer aangeraakt te worden wegens geen goesting. Als het er dan toch van komt om nog eens een nieuwe op te zetten dan is het toch weer direct liefde op het eerste gezicht, zo ook met zijn familie epos over Rocco Parondi.
Bijna 3 uur is regelmatig een lange zit voor een film, dat is dan ook meteen de reden waarom ik altijd speciaal tijd vrij maak voor een Visconti om dat dat gewoon moet, anders kan ik me niet laten meeslepen in het verhaal en de personages. Ook bij Rocco e i Suoi Fratelli is dit het geval, het is geen film die je even snel op zet maar een waar je echt van moet genieten. Visconti verdeelt zijn epos in 5 hoofdstukken die elk de naam van een zoon dragen. In elk hoofdstuk wordt er voornamelijk geconcentreerd op het titelpersonage maar komen de andere personages ook genoeg aan bod. Al is het hoofdstuk van Luca meer een simpele oplossing om een vorm aan het einde te geven en mankeer je gewoon een volwassen iemand in plaats van een kleine jongen. Het was ook de broer waar ik het minste mee had. Alhoewel ik graag had gehad dat dat laatste hoofdstuk een andere benaming had gehad of meer Luca neemt dat niet weg dat het wel een ijzersterk einde is geworden. In het begin is Simone nog goed van aard maar door Milaan verandert hij gewoonweg in een klootzak, langs de andere kant heb je Rocco die bijna een heilige belichaamt. Die laatste doet alles voor zijn broer en daardoor passeren er een aantal sterke scènes waaronder de verkrachting van Nadia, het gevecht tussen de broers erna maar vooral de moord die ontzettend mooi in beeld wordt gebracht. De manier waarop ze haar armen rondom Simone slaagt, laat je gewoon inzien dat ze haar lot accepteert maar luttele minuten erna probeert ze toch wanhopig te ontsnappen, wel jammer van het overduidelijk valse mes waarmee Simone Nadia neersteekt. Juist wanneer ik dacht dat het niet meer beter kon gaan komt dan het einde waar ik het daarjuist al over had. Simone die komt binnengevallen op het feestje van Rocco en daar bekent dat hij Nadia heeft vermoord gevolgd door die hartbrekende reactie van Rocco... Gewoonweg prachtig. Langs de ene kant is de relatie tussen Rocco en Simone genoeg voor heel de film maar langs de andere kant had ik toch wat meer willen zien van de relatie tussen de andere broers. Wat ook best wel jammer is, is dat Visconti zijn oorspronkelijke openingsscène met de begrafenis van de vader niet heeft gebruikt. De speelduur was al aan het uitlopen dus werd er maar beslist om dit weg te laten.
Bij dit soort Italiaanse films kan ik me voorstellen dat er veel mensen zich irriteren aan het over the top acteerwerk van bijna de gehele cast, mij stoort het helemaal niet omdat ik het simpelweg niet anders wil zien bij een Visconti, als je dit al niet goed vind ga dan nooit Bellissima zien. Soit, ik hou in ieder geval van de Italiaanse furie die doorheen heel de film verwerkt zit. Vooral in de openingsscène komt dit prachtig tevoorschijn wanneer Moeder met haar vier zoons op de proppen komt bij de vijfde zoon en zijn schoonouders. Gebaren en een hele boel geroep ten top. Delon speelde al een glansrol in de allereerste Visconti die ik zag, Il Gattopardo, en komt hier gewoon nog beter over. De emotie die bij elke close up in zijn gezicht lag was gewoon fantastisch. Degene die eigenlijk een beetje teleur stelde was Cardinale. Ik zie ze heel graag spelen maar hier leek ze gewoon niet echt op haar plaats. Annie Girardot daarentegen zet een uitmuntende rol neer, ik haalde het hierboven al aan, maar de verkrachtingsscène en haar uiteindelijke moord is geweldig sterk gespeeld. Stuk voor stuk sterke acteurs maar Renato Salvatori verdient vast en zeker ook nog een vermelding voor zijn rol van Simone die hij op heerlijke wijze weet neer te zetten. In het begin heb je sympathie voor hem maar naarmate de film vordert weet hij zijn personage zo te draaien dat het echt alleen maar op antipathie uitdraait. De rest van de cast komt minder aan beurt maar is allemaal wel degelijk, zeker als je bekijkt dat het merendeel amateurs zijn.
De kans zit er dik in dat dit met een herziening wel eens de volle pot kan gaan worden. Ondertussen is dit al weer de 3e Visconti dat op 4.5* komt te staan maar ik denk dat de plaats in mijn top 10 toch nog altijd voor Le Notti Bianche is weggelegd.
4.5*
Drs. DAJA
-
- 4344 berichten
- 4442 stemmen
Om te voorkomen dat haar zoons net zo hard op het land moeten werken als haar man besluit moeder Rosario om in de stad te gaan wonen. Haar zoons, allemaal rond de 20, komen in een volledig nieuwe wereld die nogal onwennig is.
De film verteld het verhaal vanuit verschillende perspectieven die wisselen met de broers. Telkens wanneer we overschakelen wordt door middel van een titel het perspectief getoond. Echt heel erg veel doet regisseur, Luchino Visconti, hier niet op uit. Hij switcht gedurende het verhaal van de ene broer gerust naar het perspectief van de ander, wat gelukkig bijdraagt aan de kracht van de film. Om het volgende voorbeeld hiervan te begrijpen zal hieronder eerst het voorafgaande deel van het verhaal worden beschreven.
Simone (Renato Salvatori) is de oudste en fungeert als een soort Marco Polo voor zijn jongere broers. Hij verkent de stad en krijgt zo als eerste een meisje en er wordt zelfs een enorm bokstalent in hem ontdekt. Dat de stad meer heeft te bieden dan enkel een interessant toekomstperspectief ondervindt hij door het gebruik van alcohol en sigaretten. Als een wild beest verkend hij de wereld maar door zijn gebrek aan sturing kan hij dit niet volhouden. Wegens slechte discipline schuiven de bokstrainers hem opzij waarna hij foute vrienden krijgt.
Lees deze special hier verder: Cinema Italia: Rocco e i suoi Fratelli - Special - moviemotion.nl
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Aardige film en wel een stukje beter dan Il Gattopardo, de enige andere film die ik tot nu toe van Visconti zag. De film loopt lekker vlot en biedt door de vijf hoofdstukken voldoende afwisseling, al is de ene broer wat interessanter dan de andere. Het is leuk om te zien hoe de broers met elkaar opgroeien en met elkaar omgaan en ieder zijn eigen problemen heeft, al staan ze wel bijna altijd voor elkaar klaar om te helpen.
Alain Delon is wat mij betreft gewoon een erg sterk acteur. Ook in deze film voert hij de boventoon, al vind ik dit tot nu toe wel een van zijn minste rollen. Het verhaal wordt vanuit het oogpunt van de verschillende broers verteld en dat zorgt ervoor dat de film wel dynamisch overkomt. Toch overtuigt het allemaal niet altijd. Soms wordt er behoorlijk overdreven geacteerd, iets wat mij trouwens wel vaker opvalt bij oudere klassieke Italiaanse cinema. Soms is dit zelfs storend en mede dat zorgt ervoor dat de dramatische gebeurtenissen die tijdens de film plaatsvinden niet echt veel emotie bij mij opriepen. Het enige wat is wel echt jammer vond is dat Simone Nadia vermoord. Dat was wel jammer en daarnaast was het ook jammer dat Rocco zijn broer daarna gewoon blijft steunen, iets wat ik eigenlijk toch wel een beetje ongeloofwaardig vond en ik in zijn plaats in ieder geval nooit had gedaan.
In zijn geheel is dit wel een aardige film dus, met een interessant verhaal, dat goed uitgewerkt is, al zakt het hier en daar soms wat in en loopt het verhaal op het einde niet zoals ik hoopte. Visconti is zeker een regisseur waar ik nog wel wat meer van wil zien, maar vind ik tot nu toe wel wat minder dan bijvoorbeeld een Fellini of Di Sica.
3,0*
otherfool
-
- 18470 berichten
- 3397 stemmen
Goeie genade zeg, als mama Parondi een kopje koffie besteld doet ze al net alsof de wereld vergaat. Noem het zuidelijk temperament, noem het overacting, ik persoonlijk werd er eerlijk gezegd wel een beetje moe van.
Toch een bij vlagen mooie kroniek, ik merk dat ik er toch wel in op kan gaan. Zo vermaakte ik me recentelijk prima met Best of Youth, en ook de avonturen van Rocco en zijn broers konden me goed smaken. Her en der zijn de verwikkelingen en onderlinge verstandhoudingen behoorlijk onbegrijpelijk, maar het hart, 5 broers die in de stad worden gedropt en er samen al dan niet wat van proberen te maken, sprak me wel aan.
3 dikke sterren.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Fraai, doch ietwat onevenwichtig sociaal drama, waarvan het kader (het wedervaren van een plattelandsfamilie in de 'grote stad') het centrale plot niet lijkt te kunnen dragen.
Alles wat zich binnen de driehoek Simone - Nadia - Rocco afspeelt, is, mede door het uitstekende spel van de betreffende acteurs, van een grote, inderdaad Dostojevskiaanse allure. Maar de personages van de overige broers blijven vlak; hun 'verhalen' zijn niet erg interessant en doen in de film als geheel wat overbodig aan. Ook de figuur van de moeder (overigens goed vertolkt door Katina Paxinou) blijft met al haar melodramatische liefde voor en verdriet over haar familie wat in de lucht hangen.
Visconti slaagt er dus wat mij betreft niet in het sociaal-realistische verhaal van deze familie overtuigend met het klassiek(-religieus) aandoende, tragische centrale drama te verbinden. Ik lees hierboven ergens dat een scène met de begrafenis van de vader geschrapt is. Is het vrijwel voorbijgaan aan de rol van de overleden vader een gemiste kans? Of is dat te 'on-italiaans' gedacht?
Niettemin, de spiegelbeeldige ontwikkeling van de broers Simone en Rocco, hun onverbrekelijke verbondenheid, uitgedrukt in hun beider relatie met Nadia, in hun (eveneens) elkaar opeenvolgende bokscarrières, en in de doorlopende akt van vergeving van Rocco, die verwoestend uitpakt voor de familie, en leidt tot de moord op Nadia: het is allemaal van een enorme intensiteit, en met klasse verbeeld.
Wat Rocco in woord en daad doet, is als het ware aan Nadia en Simone vragen hem na te volgen in boetedoening, loslaten van dat wat je liefhebt, en vergeving. Het is de vraag of dat van hen, en of dat in het algemeen van mensen, geëist kan worden. Dostojevski's Grootinquisiteur vond van niet. En Nadia en Simone blijken er in ieder geval niet toe in staat.
Het is die tragische, haast bovenmenselijke handelwijze van Rocco, en de dramatische gevolgen die dat heeft, die deze film voor mij alsnog tot een zeer bijzondere maakt.
Movsin
-
- 7704 berichten
- 8096 stemmen
Sterk, intensief, sociaal drama dat mij in het begin vooral bekoorde omwille van de keurige schets van deze Italiaanse familie (wat is "la mama" uitstekend gebracht) die gelukzalige uitbundigheid fluks afwisselt met hoogoplaaiende ruzie.
Daarna wordt het verhaal opgedeeld in delen naargelang de broer die daarin naar voren treedt, met de prostituee Nadia, schitterend vertolkt door Annie Giradot, als belangrijk personage.
Kan men bedenkingen maken over de ingesteldheid van de broers, gaande van "een voorbeeld willen stellen" tot "brutaliteit", één ding is wel zeker : Visconti onderlijnt via dit verhaal de moeilijke positie van armen in de maatschappij met meerdere droefgeestige toestanden (werkloosheid, huisvesting, geen begeleiding en reëlekans om verder af te dalen...).
Sir Djuke
-
- 337 berichten
- 947 stemmen
Criminaliteit, prostitutie, overspel, een jammerende moeder, moord, verkrachting en Alain Delon die zijn familie bij elkaar probeert te houden. Alles wat je hoopt en verwacht in een klassieke Italiaanse film komt voorbij in dit grootstedelijke vervolg op 'La Terra Trema'. Luchino Visconti werd door de censuur zo nu en dan gedwongen een extra donkere filter te gebruiken bij al te expliciete scenes, maar dat komt het drama wel ten goede. Ondanks de niet al te vrolijk stemmende verhalen ontvouwt Milaan zich als een prachtig decor, waarin het ook prettig kijken is naar Annie Girardot en Claudia Cardinale.
PeckOlivier
-
- 6 berichten
- 7 stemmen
Heerlijke film van Luchino Visconti met een prachtige cast. Alain Delon, Renato Salvatori en Annie Girardot spelen briljant. Het typische Siciliaanse sfeer is om over naar huis te schrijven. De film volgt een armoedig gezin die vanuit het zuiden van Italië naar Milaan verkassen om de kans aan werk te vergroten. De oudste zoon Vincenzo woont daar toevallig al een lange tijd en hopen dat hij van dienst kan zijn voor zijn familie.
De vier jongens houden van boksen en willen dat graag omzetten tot professionele boksers. Dit lukt alleen bij Simone (maar later ook bij Rocco, Alain Delon). Simone wordt verliefd op een prostituee (Nadia), maar valt in werkelijkheid toch op Rocco. Simone begint spontaan jaloers te worden en dit leidt ook tot hevige ruzies tussen de twee broers. De scène waarin Nadia en Rocco betrapt worden is behoorlijk heftig aan te zien, maar ook prachtig gespeeld.
Al met al een sfeervolle film die een kijkbeurt waardig is!
Alathir
-
- 2067 berichten
- 1589 stemmen
Toch wel een lange zit deze Rocco e i Suoi Fratelli. Ik kan ook niet meteen zeggen dat ik zwaar in de film zat. De relatie tussen Simone, Nadia en Rocco is zeker naar het einde toe niet meer geloofwaardig. Eigenlijk gaat het compleet de verkeerde kant op vanaf die verkrachtingsscène en de beslissing van Rocco dat Nadia maar terug naar Simone moet gaan. De andere broers komen dan weer amper aan bod. Van Luca weet je al helemaal niets. De moeder speelt inderdaad wat theatraal, maar ja dat kan je wel verwachten in een Italiaanse film. Wat mij betreft vond ik Nadia het beste van de film en ook Ciro zijn woorden op het einde waren goed gekozen. Kon helaas weinig met de karakters van zowel Rocco als Simone.
coumi
-
- 1391 berichten
- 11671 stemmen
Behoorlijke goede film, heb hem onlangs met veel genoegen gekeken. Ook zeer toegankelijk, wat bij Visconti niet altijd het geval is, maar bij deze vlogen de bijna drie uur voorbij zonder dat je je hoofd moest breken over de diepere betekenis van hetgeen je hier ziet. Knap dat Visconti een ogenschijnlijk zo'n eenvoudig verhaal kan bedenken, en dan zo lang de spanningsboog weet vast te houden. Alleen net geen absoluut meesterwerk omdat je al ver voor het einde aanvoelt dat deze familiegeschiedenis nooit en te nimmer goed kan aflopen , waardoor het slot niet bepaald als een mokerslag aankomt. Meest opzienbarende voor mij was wel dat de heer Delon hier aantoont echt wel te kunnen acteren, vind hem meestal wat afstandelijk en emotieloos in zijn rol maar hier levert hij toch wel één van zijn beste prestaties als nota bene een over the top good guy. Giradot in de vrouwelijke hoofdrol is zeker aan hem gewaagd, haar vertolking van een wispelturige, wanhopige maar zeker geen slechte vrouw is het hart van deze film. Claudia Cardinale, ooit een bezienswaardigheid bij Sergio Leone, heeft hier helaas maar een kleine, nietszeggende bijdrage als de echtgenote van één der broers. Aanrader.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Zwaar en nogal lang drama. Niet dat het saai is, er gebeurt immers genoeg, en alles op zijn eigen stemmige sfeer gebracht in het armoedige leven voor bepaalde klassen in die tijd, maar helemaal mee in leven en in het verhaal komen lukt me niet. Pas het laatste uur als de spanning en problemen tussen Rocco en Simone uit de klauwen begint te lopen begin ik meer zoiets te krijgen van heej waar gaat dit heen. Verder kan ik me moeilijk in dat familie voor alles beeld vinden. Wat een absolute galbak die Simone, en wat daar voor gelaten wordt en hoe die klootzak uit de wind gehouden wordt, bah. Het einde in die zin is dan ook erg voorspelbaar, daarmee bedoel ik dat Simone haar iets aandoet.
Verder absoluut wel een mooie stijl, zekere sfeer, goed geacteerd en ademt het geheel wel een bepaalde kwaliteit uit maar het is niet helemaal mijn ding. De dramatiek ontgaat mij, kan me niet voldoende in het verhaal in leven.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Ik ben nooit een fan van regisseur Luchino Visconti geweest. Door de bank genomen zijn zijn films, althans de films die ik gezien heb, te pompeus naar mijn smaak. Een uitzondering vormt wat mij betreft deze neorealistische film over vier broers met scherp contrasterende karakters. Het is een episch familieDrama met een hoofdletter D. In menig opzicht een emotionele rollercoaster, niet in de laatste plaats vanwege het voortreffelijke acteerwerk, vooral van Renato Salvatori.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30451 berichten
- 5199 stemmen
Mijn 3e Visconti na Il Gattopardo en Morte a Venezia. Net als die films zie ik ergens wel de schoonheid in de film, maar lukt het de film niet om me ook maar enigszins te boeien. Alain Delon, Annie Girardot en de kleine rol van Claudia Cardinale zijn nog wel leuk. Figuren als die Simone en die moeder zijn gewoon ergerlijk. Het geheel is ook langdradig en de film komt eerder over als een soapserie. De film zal ooit wel haar charme en invloed op andere makers gehad hebben, maar is voor mij als filmliefhebber helaas toch wat gedateerd. 't Zal even duren voor ik nog een Visconti zal bekijken.
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Prachtige film. Allereerst weten de volle drie uur te boeien. Het tempo is heerlijk en de personages zijn interessant. Van mij had de film nog kaler mogen zijn, nog minder filmisch drama en vooral een sfeerschets en portret van zo'n familie. Want dat is het voor mij vooral. Ik vond het niet eens een portret van mensen die vanuit conservatief Zuid-Italië komen, want dat hangt er maar wat bij eigenlijk.
Maar de keuzes die dan gemaakt worden, daar kan ik ofwel goed mee leven of ik vind ik ze geweldig. Mooi om de twee hoofdpersonen Simone en Rocco tegen elkaar gezet te zien die ook een soort omgekeerde ontwikkeling doormaken, iets dat in de klassieker Anna Karenina ook al zo mooi wordt gedaan. Daarbij helpt het acteerwerk ook. Alain Delon prachtig ingetogen en die broer is vooral een irritante rol maar wel met gevoel gespeeld waardoor ik hem niet irritant vond. De bijrollen zijn soms wat overdramatisch, maar omdat het slechts bijrollen zijn en de hoofdrol van Rocco juist zo rustig is werkt dat verder prima; ik heb me er niet aan gestoord.
Visueel af en toe ook geweldig, met die kadreringen. Alleen al op de Milanese Dom hoe door de openingen naar beneden wordt gekeken. Schitterend om te zien. Dan mogen de personages af en toe wat te symbolisch zijn aangezet en soms snap ik ze echt niet (hoe Rocco zijn broer blijft verdedigen en zijn verkrachte vriendin juist niet) -deels accepteer ik dat door de tijdgeest en deels werkt het niet echt goed- maar doet weinig af aan de score. Naar boven afgerond 4,5*.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
Het verhaal van een eenvoudige familie uit Zuid-Italië dat intrekt bij de oudste zoon Vincenzo [Spyros Fokas] en de familie van diens verloofde [Claudia Cardinale] in Milaan met muziek van Nino Rota. Rocco [Alain Delon] is de rechtschapen broer die lijnrecht tegenover zijn verbitterde, oudere broer Simone [Renato Salvatori] komt te staan. Neemt erg veel tijd om de personages te introduceren, maar wordt interessanter wanneer het scenario zich in episodes richt op de verschillende broers. Helaas ontaardt het in de laatste akte in onvervalst – soms ronduit hysterisch – melodramatisch gedoe dat onbedoeld op de lachspieren werkt. Prachtig gefilmd door Giuseppe Rotunno en de score onderstreept dat die een belangrijke inspiratie was voor Francis Ford Coppola’s The Godfather.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Mooi Italiaans familie-epos van de familie Parondi die van het zuiden naar het noorden trekt. Wellicht waren zij niet de enigen die het arme zuiden ontvluchtten voor een betere toekomst in het meer welvarende noorden van Italië. Het zijn economische gegevens die vandaag de dag nog steeds spelen.
Een film die naast het familiegegeven vooral focust op de driehoeksverhouding tussen Nadia en de twee broers Simone en Rocco. De één is opvliegend en rancuneus, de ander is idealistisch en vergevingsgezind. Op het einde wordt het allemaal mooi samengevat in één zin wanneer wordt gesteld dat de goedheid van Rocco en de slechtheid van Simone beiden tot gevaarlijke zaken kunnen leiden.
Hoewel de hele film wel onderhoudend is en ik me niet heb verveeld, vond ik vooral het eerste uur erg sterk. Geweldige intrede van la mama bij haar oudste zoon Vincenzo en diens schoonfamilie in Milaan. Stond ze daar ineens met haar kroost en diende zoonlief maar een oplossing te bedenken om haar onderdak te geven.
De scène die me het meest bijbleef was dan toch die op het dak van de Dom van Milaan. Zeer intens, maar ook visueel erg mooi. De gehele film is wat theatraal en melodramatisch, maar op het einde ging dit helemaal crescendo. La mama kon er wat van.
Nu te koop
Dvd
€ 27,95
KopenImport • Dvd
€ 24,25
KopenAka Rocco and his Brothers • English subtitled • Import • Dvd
€ 29,95
KopenHet laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
La Meglio Gioventù
Drama, 2003
979 reacties
Ordet
Drama, 1955
78 reacties
Una Giornata Particolare
Drama, 1977
141 reacties
La Notte
Drama, 1961
75 reacties
C'eravamo Tanto Amati
Komedie / Drama, 1974
29 reacties
Novecento
Drama / Historisch, 1976
376 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.