
La Vita È Bella (1997)
Alternatieve titel: Life Is Beautiful
Italië
Komedie / Oorlog
122 minuten
geregisseerd door Roberto Benigni
met Roberto Benigni, Nicoletta Braschi en Giustino Durano
Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt een Italiaanse man met zijn vrouw en zoontje afgevoerd naar een Duits werkkamp. Om het kind het vooruitzicht van een zekere dood te besparen, stelt hij de reis voor als een spel, waarin je prijzen kunt winnen. De man gelooft er heilig in dat hij de geestelijke gezondheid van zijn zoontje kan redden en gaat vastbesloten door met toneelspelen, zelfs wanneer ze in het kamp zijn aangekomen en keihard moeten werken.
- nummer 49 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=5ZcRXxxCrU4
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,6 / 622052)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)...hoe de vader tot het bittere eind zijn zoontje in het spel doet laten geloven om hem zo de gruwel van het concentratiekamp op een andere manier te laten meemaken.
Precies en dat is toch iets heel anders dan de gruwelijkheden bagatelliseren.
@Panta Laat ik het er op houden dat ik een komedie over de gulags gemaakt door een ex communist even bedenkelijk zou vinden.
Dat mag, maar wat is er dan zo bedenkelijk aan?
Genocides en massamoord zijn geen zaken waar je vrolijk van wordt, maar waarom mag zoiets niet in een humoristisch filmjasje gestoken worden?
Bijna iedereen hier op dit forum vindt 'Se7en' een geweldige film, terwijl ik het film van niks vind.
Of neem de 'Saw' serie. Iedereen doet daar euforisch over terwijl ik bij het lezen van de plot al genoeg weet om deze films niet te willen zien.
De humor in deze films (als er humor in zit) spreekt mij niet aan, dat kan bij jou dan ook zo zijn bij La vita e bella, maar dan snap ik niet goed waarom de holocaust niet geschikt zou zijn voor humor volgens jou.
Sophie's choice vond ik hartverscheurend, ik heb echt zitten huilen als een klein kind bij die 'ene scene' maar toch zal ik nooit begrijpen waarom de holocaust niet geschikt is om er een humoristische film van te maken.
Net zomin als dat ik ooit zal begrijpen waarom racisme van joden altijd antisemiisme genoemd word en alle andere vormen van discriminatie gewoon racisme heet.
Racisme: discriminatie van alle andere rassen die niet tot jouw nationaliteit behoren. Noem even alle films op waarin dit gegeven humoristisch wordt uitgebeeld.
Sexisme: discriminatie van alle vrouwen (waar ter wereld dan ook) omdat vrouwen nou eenmaal ondergeschikt zijn aan mannen volgens de bijbel, koran en tora. Films waarin vrouwen als het mooie meisje zonde hersens zijn legio, films waarin het meisje haar eigen weg gaat hebben bijna zonder uitzondering een unhappy end. Voor het meisje welteverstaan.
Antisemitisme: Films waarin de Joden worden afgebeeld als zijnde het uitverkoren volk die door heidenen worden afgeslacht.
Zelfs de genocide van de Indianen in Amerika had een joodse achtergrond.
Want waren de Indianen niet van oorsprong Joden die hun geloof hadden verzaakt en daarom verdienden om uitgeroeid te worden?
Enzovoort enzovoort.
Mijn eigenlijke punt is dit: Mensen hebben zich er in gespecialiseerd om hun naasten zo snel mogelijk uit te roeien (meer land, meer vrouwen, meer macht, meer geld en rijkdom), of in ieder geval het leven zo zuur mogelijk te maken.
En een film mag, wat mij betreft, gerust een hoog politiek correct of incorrect gehalte hebben, maar dat doet aan de film op zich niets aan af.
Misschien een aardige opsteker voor jou: de mensen die de gevangenen in de duitse kampen moesten bewaken waren geen militairen, maar gewone mensen zoals jij en ik.
De meeste SS'rs waren van beroep notaris, schooljuffrouw, melkboer, postbode enz.
Misschien is dat wat jou zo'n angst aanjaagd, de spiegel waarin je jezelf ziet en dat beeld bevalt je niet.
Fascisme, communisme, kapitalisme, socialisme, christen, jood of moslim, we zijn allemaal mensen,
met dezelfde neigingen.
Ikke ikke ikke.............
Daarnaast is de humor nogal infantiel. Dat helpt ook niet echt.
Je kan wel hele lappen tekst typen, maar gaat voorbij aan mijn punt door wie de film gemaakt is. Namelijk door een land dat fout was in de oorlog. Het is alsof ze hun handen in onschuld willen wassen.
Daarnaast is de humor nogal infantiel. Dat helpt ook niet echt.
Ik vind de humor ook zeker niet de beste humor die ik al in een film heb meegemaakt (hoewel die vertaalscène toch een glimlach op mijn gezicht toverde). Maar het is naar mijn mening zeker niet de bedoeling van deze film om de holocaust te bagateliseren. Je ziet de film gewoon vanuit het oogpunt van een vader die de gruwel van het concentratiekamp voor zijn zoontje wil verzachten. Het is niet dat er wordt gelachen met de holocaust (zie bijvoorbeeld die shot wanneer ze door de mist waden en een muur van lichamen zien. Allerminst een scène waarin Benigni staat onnozel te doen en te lachen en die duidelijk maakt dat het bittere ernst was.)
Je kan wel hele lappen tekst typen, maar gaat voorbij aan mijn punt door wie de film gemaakt is. Namelijk door een land dat fout was in de oorlog. Het is alsof ze hun handen in onschuld willen wassen.
Daarnaast is de humor nogal infantiel. Dat helpt ook niet echt.
Ik dacht dat films door personen werden gemaakt, niet door landen

@Panta Laat ik het er op houden dat ik een komedie over de gulags gemaakt door een ex communist even bedenkelijk zou vinden.
Benigni is een ex fascist ?
Ik kan niets ontdekken in La Vita e Bella waardoor ik deze film zou verwerpen. En ik doe dat wel bij films die de geschiedenis herschrijven e.d.
Deze film gaat over een vader die in een volstrekt uitzichtloze situatie zijn zoon zoveel mogelijk wil sparen van al die ellende. Lijkt me niet meer dan normaal. Het contrast tussen de "beschermde" (fantasie)wereld waarin het jongetje leeft en de gruwelen lijkt me inherent, daarvoor hoeft de regisseur niet met gruwelijke beelden te komen? Iedereen weet toch wat de holocaust is?
Iemand die dus na WO-II in een "verkeerd" land geboren is, is dus een fascist als ie films (=fictie) maakt over WO-II ? Zulke films mogen dus niet door Duitsers en Italianen gemaakt worden? Voor welke andere geboorteplaatsen moet het verboden worden? Benigni moet zich schamen dat ie in Italië is geboren na WO-II, hoe durft ie!
Als komedie en oorlog niet mag dan moeten we ook Tarantino opsluiten vanwege zijn Inglourious Basterds. Maar daar mag het kennelijk wel...? Is dat omdat Tarantino niet in Italië of Duitsland is geboren? En al die Vietnam-films uit de VS moeten we dan ook maar meteen verbranden... ook zo'n land die ergens huishoudt en vervolgens daar films over maakt... Eigenlijk geldt dat voor alle oorlogsfilms uit de VS, toch?
En ook voor Duitse films die niet alle Duitsers als slecht afschilderen: Unsere Mütter, Unsere Väter, Sophie Scholl, moet het allemaal verboden worden?
Benigni heeft de film niet alleen gemaakt. Het is een Italiaanse productie. Maar ik kan me ook voorstellen dat je het wat ver gezocht vindt. Voor mij voelt het enigszins dubieus aan. Ik vind nu eenmaal dat de film de holocaust bagitalliseerd. Los daarvan heb ik sowieso weinig op met de film.
Precies. In de redenering van Basto mag een nederlander nooit een grappige film maken waarin kolonisatie of slavernij een rol speelt. Duitsland mag uberhaupt geen grappige film meer maken. Een komische western lijkt mij ook uitgesloten, tenzij hij door een indiaan gemaakt is. In zuid-afrika mag je gee grappen maken over apartheid. Dat mag dan wel weer in de VS, maar daar mag je geen grappen maken over een flinke lynchpartij van een afro amerikaan.
Wel een hoop spelregels.
Overigens had italie vrij weinig van doen met de holocaust. Joden hadden het in italie vooral lastig toe de duitsers italie 'overnamen' na de val van mussolinie.
Verder draaf je een beetje door in je vergelijkingen. Waarom zouden Duitsers helemaal geen komedies mogen maken.
Verder wil ik het niet verbieden hoor of zo, maar ik denk dat heus wel een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Het gaat om het argument. Met welk argument zou het voor een Nederlander 'wenkbrouwenfronsend' zijn om een komedie over de slavernij te maken?
Was het een Duitse film geweest, had ik dit niet hoeven toelichten kijkt me.
Verder is het een persoonlijk gevoel. Dus wil het er graag bij laten zo. Als jij het niet zo voelt ook goed.
het maakt niet uit uit wat voor een land een film komt. je kijkt naar een film. een film...film. ik kan het niet vaak genoeg zeggen. dat het niet iemands humor is is wat anders. het is gewoon duidelijk dat dit gewoon niet vaak gedaan word. dit soort film brengt het lach heel dicht bij de traan,...en dat is magisch.
de film probeert een gevoel los te krijgen bij mensen. een gevoel wat je toe moet laten als mens. omdat het om een onderwerp gaat wat heel erg gevoelig is bij sommige mensen. maar voor die gene die de film goed hebben gekeken. weten dat de film helemaal geen slechte bedoelingen heeft. de film is prachtig en geeft een duidelijk boodschap. wat er ook gebeurt. wat er ook met je aan de hand is. waar je ook bent. probeer je zelf aan te leren dat het leven toch wel een klein beetje mooi is. love you all and keep watching movies...
Ik vind het genre, komedie/oorlog, perfect gekozen. Het is echt een film met een lach en een traan. Een film om nooit te vergeten en, sowieso in mijn geval, om vaak terug te kijken.


In het eerste uur vol grappen, grollen en romantiek wist ik niet wat ik van die ADHD-Italiaan Benigini moest vinden, enerzijds werd ik er hondsdol van, anderzijds past hij perfect bij zijn personage. Het tweede uur lijkt een andere film: aangrijpend, meeslepend, maar nog altijd een fijn sfeertje. Af en toe wordt de realiteit te ver uit het oog verloren en men zich afvragen of hij het kind wel plezier heeft gedaan door de waarheid te verhullen. Enfin, een uniek Holocaustdrama, zowel aangrijpend als amusant. Voor mij tussen de 4 en 4.5 in.
4¼*
Prachtige filmposter overigens, die heel wat meer betekenis krijgt nadat je de film gezien hebt.
Erg mooi verhaal, waarin het echt hartvertederend is hoe de vader tot het bittere eind zijn zoontje in het spel doet laten geloven om hem zo de gruwel van het concentratiekamp op een andere manier te laten meemaken.
Verder is er vrij degelijk geacteerd, hoewel dat Italiaanse over-the-top gesticuleren niet helemaal mijn ding is en ik Robert Benigni daarin een duidelijk voorbeeld in vond.
Verder soms niet helemaal realistisch (Ik kan moeilijk geloven dat zo'n kind niet ontdekt wordt en dat Guido zo maar een paar keer op het einde dat plein kan oversteken zonder ontdekt te worden)
Desalniettemin heb ik er wel van genoten, mede dankzij de warme filmmuziek.
Inderdaad moeilijk te geloven dat je een kind zo verborgen kan houden in een concentratiekamp. Hoe moeilijk het ook te geloven is, het gebeurde toch echt. Veel kinderen overleefden bijvoorbeeld concentratiekamp Buchenwald door zich goed te verbergen.
Daarnaast vond ik het niet geheel ongeloofwaardig dat Guido dat plein over kon steken. Toen het eind naderde voor de Duitsers brak de pleuris uit in de kampen. De SS had op dat moment andere prioriteiten dan de gevangen tot de laatste man af te maken. Ze hadden het drukker met vluchten (je wilde als SS'er niet gepakt worden door de Amerikanen en zeker niet door de Sovjets), het vernietigen van archieven en andere fysieke bewijzen. Door die chaos hebben nog behoorlijk wat gevangenen de dans weten te ontspringen.
Ik heb ernaar gekeken daar de combinatie oorlog/komedie ik niet vaak zie!
De film heeft mij NIET verveeld plus: ik ben van 1961 en hoor heel mijn leven elk jaar dezelfde gruwelverhalen rond mei waar ik niets mee te maken heb gehad ik ken alle details nu wel ook.
LEUKE FILM!

Dat mag, maar wat is er dan zo bedenkelijk aan?
Genocides en massamoord zijn geen zaken waar je vrolijk van wordt, maar waarom mag zoiets niet in een humoristisch filmjasje gestoken worden?
Bijna iedereen hier op dit forum vindt 'Se7en' een geweldige film, terwijl ik het film van niks vind.
Of neem de 'Saw' serie. Iedereen doet daar euforisch over terwijl ik bij het lezen van de plot al genoeg weet om deze films niet te willen zien.
De humor in deze films (als er humor in zit) spreekt mij niet aan, dat kan bij jou dan ook zo zijn bij La vita e bella, maar dan snap ik niet goed waarom de holocaust niet geschikt zou zijn voor humor volgens jou.
Sophie's choice vond ik hartverscheurend, ik heb echt zitten huilen als een klein kind bij die 'ene scene' maar toch zal ik nooit begrijpen waarom de holocaust niet geschikt is om er een humoristische film van te maken.
Net zomin als dat ik ooit zal begrijpen waarom racisme van joden altijd antisemiisme genoemd word en alle andere vormen van discriminatie gewoon racisme heet.
Racisme: discriminatie van alle andere rassen die niet tot jouw nationaliteit behoren. Noem even alle films op waarin dit gegeven humoristisch wordt uitgebeeld.
Sexisme: discriminatie van alle vrouwen (waar ter wereld dan ook) omdat vrouwen nou eenmaal ondergeschikt zijn aan mannen volgens de bijbel, koran en tora. Films waarin vrouwen als het mooie meisje zonde hersens zijn legio, films waarin het meisje haar eigen weg gaat hebben bijna zonder uitzondering een unhappy end. Voor het meisje welteverstaan.
Antisemitisme: Films waarin de Joden worden afgebeeld als zijnde het uitverkoren volk die door heidenen worden afgeslacht.
Zelfs de genocide van de Indianen in Amerika had een joodse achtergrond.
Want waren de Indianen niet van oorsprong Joden die hun geloof hadden verzaakt en daarom verdienden om uitgeroeid te worden?
Enzovoort enzovoort.
Mijn eigenlijke punt is dit: Mensen hebben zich er in gespecialiseerd om hun naasten zo snel mogelijk uit te roeien (meer land, meer vrouwen, meer macht, meer geld en rijkdom), of in ieder geval het leven zo zuur mogelijk te maken.
En een film mag, wat mij betreft, gerust een hoog politiek correct of incorrect gehalte hebben, maar dat doet aan de film op zich niets aan af.
Misschien een aardige opsteker voor jou: de mensen die de gevangenen in de duitse kampen moesten bewaken waren geen militairen, maar gewone mensen zoals jij en ik.
De meeste SS'rs waren van beroep notaris, schooljuffrouw, melkboer, postbode enz.
Misschien is dat wat jou zo'n angst aanjaagd, de spiegel waarin je jezelf ziet en dat beeld bevalt je niet.
Fascisme, communisme, kapitalisme, socialisme, christen, jood of moslim, we zijn allemaal mensen,
met dezelfde neigingen.
Ikke ikke ikke.............
Waar haal je deze onzin over indianen vandaan?
De humor van La Vita è Bella is dan wel leuk, het zou een clash moeten vormen met die gruwel. En dan denk ik dat de humor soms te veel de overhand nemen. Ofwel moet het effect naar het einde nog groter worden. Niet dat ik niet onder de indruk ben van de gebeurtenissen. Blijft gruwelijk natuurlijk. Maar het blijft toch wat op de zijlijn. Het einde van de vader maakt wel even indruk, maar het effect blijft niet hangen. Zeker omdat direct erna terug naar humor wordt overgegaan met de zoon en de Amerikaanse tank. Geen slechte film dus, dat met iets meer pit dan humor een topfilm had geworden.

Bron

Deze film heeft zijn overrompelende effect bij de derde keer bekijken geheel verloren. Het drukke gedoe van Benigni begint zelfs te irriteren. Daarnaast duurt het lang voordat de film bij het eigenlijke punt is waarom het gaat: Het proberen te overleven in een concentratiekamp. We zijn dan inmiddels ruim vijftig minuten onderweg. De inleiding hoe Guido zijn Dora heeft weten te veroveren had zeker de helft korter gekund. Dat neemt niet weg dat Benigni veel bewondering en respect weet af te dwingen om het verhaal over de Holocaust als zo een fantasierijk sprookje te vertellen.
Hier sluit ik me helemaal bij aan, hoewel het mijn tweede (en waarschijnlijk laatste) kijkbeurt was. Het is ontzettend knap gevonden, maar is de verrassing van de eerste keer eraf, dan is er gewoon geen klap meer aan. En inderdaad, die aanloop met dat onophoudelijke zenuwachtige gekwek van die hoofdpersoon duurt véél te lang.
Er blijft nog nét genoeg over voor een voldoende, maar het imposante van hoe ik me hem herinnerde is er compleet vanaf.