Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964)

Vandaag herzien. Een van de beste (zwarte) comedies die ik ken. Geweldige satire over de koude oorlog waarbij Kubrick duidelijk maakt dat er maar een gek een verkeerd knopje hoeft in te drukken en de hele wereld is in gevaar. Wat volgt zijn prachtige, hilarische dialogen in een gevechtsvliegtuig, in de basis van een geflipte generaal (Jack Ripper ) en in de "warroom" van de Amerikaanse president en personeel ("don't fight in the warroom!").

De acteurs zijn geweldig, prachtige mimiek van George Scott (general Turgitson) en Peter Sellers die een dubbelrol heeft. Ook de beelden zijn mooi gedaan, het komt realistisch over en geeft de film (alsmede de humor) een extra dimensie. Tot slot heeft Kubrick weer mooie muziek uitgezocht waarbij de opzwepende mars bij het vliegtuig heel komisch blijft.

Bijzonder komische film met het nodige sarcasme en politieke aanklacht tegen Vietnam, de moord op Kennedy, de Cuba crisis en het rekruteren van nazi wetenschappers door de VS.

Een situatie, die wellicht voorgevallen zal zijn maar wij niet weten, of de dreiging die de Cuba Crisis destijds in hield, doet zich voor met generaal Ripper die tussen alle 'faile saves', procedures, systemen en gedachten door de Russen altijd voor te zijn, eindelijk besluit te doen wat nodig is. Eigenlijk een wonder dat iets dergelijks nooit gebeurt is, want met zoveel wapens is het een wonder dat we nog bestaan. Geen enkele gek die ooit welwillend of per ongeluk de knop indrukte, of een idioot een aantal atoomkoppen ontvreemde. Kostelijk worden alle personages neergezet. Sellers met zijn driedubbele rol waarvan Dr. Stranglove natuurlijk de gekste is en aan het gezicht van de Russische ambassadeur is te zien dat ze constant dubbel lagen van het lachen door hem. Ripper natuurlijk doorgedraaid en overtuigend ook zonder dat het teveel scherts wordt, George C. Scott die op zijn manier overal een Russisch complot achter ziet en daarnaast nogal last van zijn libido heeft en niet te vergeten de totale maffe piloot van de betreffende B-52, een typerende cowboy in de negatiefste zin van het woord. Zoals ik zeg, met dit beeld van een stel geschiften maar gelukkig een president die zich redelijk inhoud, alhoewel de telefoongesprekken met de Russische premier suggereren dat hij een halfzachte is, is nogmaals een wonder te noemen dat zoveel dreiging en wapengekletter niet tot iets catastrofaals geleid heeft. Met de tekst 'Peace is our Profession' regelmatig op de achtergrond kan ik me niet onttrekken aan het idee dat Kubrick ook een stevig protest tegen oorlogsmaniakken in het Pentagon af wilde leveren die achter de moord op Kennedy zaten.

Dr. Stranglove is een bijzonder geestige maar toch ook indringende aanklacht om nooit weer in een dergelijke wapenwedloop te geraken. Hopelijk een les die we nu eens geleerd hebben, al vrees ik tegen beter weten in. Leuke film, echt een hele leuke film.

Dr. Strangelove heeft de nodige potentie. Een film ten tijde van de Koude Oorlog dat niet alleen het absurde ervan aankaart, maar ook de bureaucratie en het blindelings volgen van bevelen en orders. Je moet wat zijn voor de humor natuurlijk. Stevige overacting en vooral Dr. Strangelove is niet altijd grappig. Zeker de manier waarop hij bvb meerderen keren iets uit zijn hand trekt omdat het geklemd is in zijn prothese. Niet mijn humor. Dan is Peter Sellers als RAF kapitein veel beter.

Kubrick maakt er op zich wel een mooie film van en het concept is de moeite om te zien. Maar veel dingen zijn gedateerd en de humor is echt wel knullig op veel momenten. Een klassieker met slijtage dus.

Robin Williams on DR STRANGELOVE - YouTube

Een film over een delicaat onderwerp op een ludieke manier gebracht. Ik vond het zeker iets hebben. De humor voelt een beetje gedateerd aan, net zoals de visuele effecten. Verder is het wel een film die vlot vooruit gaat en ook origineel is. Ik kan Dr Strangelove met niets anders vergelijken. De acting is geregeld wat overdreven, maar dat maakt het wellicht grappiger. Ik zal niet meteen zeggen dat ik fan ben van deze film, laat staan van Kubrick, maar op vlak van comedy valt Kubrick me eigenlijk wel mee. Full Metal Jacket is een hilarisch eerste stuk. Hier lig je niet strijk van, maar de film weet wel geregeld een glimlach op je gezicht te toveren.

Griezelige generaal.

Dokter Strangelove, een van de meerdere rollen die Peter Sellers in deze klassieker van Stanley Kubrick aanneemt, is wellicht het meest grappige personage. Het betreft hier een komedie met serieuze ondertoon, want een nucleaire dreiging is niet iets om direct grappen over te maken. Toch lukt het hier alleraardigst.

Naast de knettergekke Duitser speelt Sellers eveneens de held van het verhaal, alsmede de president van de VS. Er is tevens een glansrol weggelegd voor George C. Scott, die als militair strateeg weinig tegenspraak duldt. Eigenlijk is hij net zo griezelig als de gestoorde generaal die de wereld naar de afgrond leidt.

Wat door velen gezien wordt als een van de mindere Kubricks, is dat zeer zeker niet. Het is alleen al knap hoe men de film met weinig middelen zo groots heeft kunnen maken. Niet enkel Sellers' genialiteit komt in dat kader naar boven drijven, ook de roemruchte regisseur is hier uiteraard debet aan.

Kubricks screenplay komt soms zo realistisch over dat je direct gelooft dat de toekomst van onze planeet aan een zijden draadje hangt. En dat maakt het geheel, soms vreemd genoeg, zo lachwekkend. Het blijft namelijk allemaal mensenwerk. En zo we inmiddels 36 jaar later weten, het is enger dan ooit op de globe.

Satire dwingt je te doen nadenken en zo geschiedde. Na de Cubaanse Crisis en de moord op John F. Kennedy moeten mensen nagelbijtend doch grinnikend in de bios hebben gezeten. Het is bijzonder te noemen dat heden ten dage de film weinig aan kracht heeft ingeboet. Wie het nieuws volgt zou hopen dat het film was.

De 4K restauratie van de originele 35mm print had nogal wat voeten in de aarde, aangezien het origineel er niet meer was. De kopieën waren beschadigd en vervuild en dus moest men het beste uit meerdere negatieven halen. De film werd de eerste zwart-wit studio-film die een volledige 4K restauratie onderging.

***½

Dr. Strangelove Or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb maakt deel uit van de luxe box Columbia Classics 4K Ultra HD Collection, die maar liefst 6 films bevat en in totaal uit 17 discs bestaat inclusief een interessant boekwerk. Aan bonusmateriaal dus geen gebrek, zo ook niet bij deze filmklassieker.

Met dank aan Columbia Pictures voor het recensie-exemplaar.

Echt komisch kon ik dit niet vinden op misschien sporadisch een moment of een uitspraak na. Het hele satirische sfeertje komt wel over en is op momenten best vermakelijk - moet zeggen dat vooral de momenten in The War Room er wel uitsprongen, leuke setting ook - maar dan houdt het verder ook wel op.

Van de scènes in het vliegtuig zag ik niet helemaal de meerwaarde, zeker niet zo lang en zo veel. Die orders die opgenoemd en herhaald worden gaan tegen het einde eindeloos door.

Ik wil wel het personage 'Buck' Turgidson even noemen. Hoe hij neergezet werd door George C. Scott kwam erg modern op me over, zeker die scène met zijn minnares als hij aan de telefoon komt vond ik zijn tijd behoorlijk vooruit, dat is zowat Tarantino avant la lettre.

In de tijdsgeest gezien en hoe het onderwerp benaderd is begrijp ik op zich de status van de film wel, maar kan niet zeggen dat ik er anno nu echt nog heel veel plezier aan heb beleefd.

3*

Met die scenes benadrukt Kubrick het ‘machinale’ karakter van het militaire apparaat. De human factor ontbreekt volledig en alle heren in het vliegtuig gedragen zich meer als switchboards dan als mensen (die kunnen nadenken over hun gedrag en de gevolgen ervan.)

Maar goed, geeft wel toe dat de andere scenes nog leuker zijn.

Maar dank voor je review. Reden voor mij om snel de 4k disc uit de verpakking te halen. Met een losgeslagen Trump in het witte huis, is dat wel het moment.

Voor mij persoonlijk zeker geen favoriete Kubrick film, de film heeft de tand des tijds in mijn bescheiden mening een stuk minder goed doorstaan dan bijvoorbeeld 2001 of Lolita. De film komt ook traag op gang en heeft weliswaar een aantal geslaagde komische grappen, maar tegelijkertijd wel erg dun gezaaid en het personage waar de film(in de titel althans) om draait is ook maar kort in de film te zien. Een aardige dubbel rol van Sellers, maar ook zeker niet zijn beste werk.

Ik weet niet goed waarom en ik vind het ook erg jammer, maar deze komische poging van Kubrick is voor mij tot zover zijn minste.

2,5*

Zeer matige film die kennelijk een bepaald soort publiek aantrekt die hier de humor van in ziet. Ik zag 'm niet en vond 'm uiterst vervelend. Men noemt dit bijvoorbeeld komisch. Nou wat hebben we gelachen zeg pfff Alleen de coca cola machine was even leuk. Voor mij de slechtste film uit deze Columbia Classics. Ook het beeld was niet 4K waardig. Deze film ga ik nooit meer bekijken. Gelukkig duurde ie maar 1,5 uur.

Film 2,0

Beeld 3,0 (4K)

Geluid 4,0

Extra's 4,0

Weer zo'n leuke Kubrick. En heel anders dan de andere films die ik al van de man zag. Vooral de scènes in de war room en met general Turgidson bevielen me. Maar eigenlijk kon alles me wel bekoren. Heerlijk luchtige satire.

De humor én de bittere, absurde ernst.