Submarino (2010)
Genre: Drama
Speelduur: 110 minuten
Oorsprong:
Denemarken / Zweden
Geregisseerd door: Thomas Vinterberg
Met onder meer: Jakob Cedergren, Peter Plaugborg en Morten Rose
IMDb beoordeling: 7,5 (11.533)
Gesproken taal: Deens
Releasedatum: 16 september 2010
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Submarino
"Two brothers meet at their mother's funeral, each in his way on a path of self-destruction, both haunted by a tragedy in their youth."
Het verhaal van twee van elkaar vervreemde broers, die een sombere jeugd kenden. Zij werden op jonge leeftijd van elkaar gescheiden, door een tragedie die hun volledige familie spleet. Tegenwoordig is het gewelddadige leven van Nick doordrenkt met alcohol, terwijl zijn jongere broer, een alleenstaande ouder, als junkie strijdt om zijn zoon een beter leven te geven. Hun wegen kruisen elkaar en maken een confrontatie onvermijdelijk, maar is redding nog mogelijk?
Externe links
Acteurs en actrices
Nick
Martin's Father
Martin
Ivan
Jimmy Gule
Sofie
Goran
Little Nick
Little Brother
Video's en trailers
Reviews & comments
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Loodzwaar en heftig, totaal negatief en absoluut akelig.
Nee een leuke film is Submarino zeker niet, alles wat fout kan gaan, gaat ook fout, maar het is wel een bijzonder sterke prent geworden. Festen was op een bepaalde manier nog luchtig tussen alle gitzwarte momenten, maar dat was hier allerminst het geval. Erg sterke acteurs ook, met name ook dat zoontje.
Maar veel te veel opeenstapeling van toevallige ellende. Daarom weinig geloofwaardig.
Erg toevallig vond ik het niet, laat staan ongeloofwaardig. Maar misschien wel iets te overdadig, maakt het zo hier en daar wat te veel. Zonder vals sentiment overigens.
3.5*
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
De woorden 'hoop' en 'humor' komen niet in Vinterbergs woordenboek voor
Oneens. Wat me juist opviel aan de film was de niet nadrukkelijk humor. Knap in de film verweven zonder dat het geforceerd aandeed.
En het einde was behoorlijk hoopvol. het feit dat de broers altijd goede motieven hebben ook.
Veel, maar dan ook veel beter dan de twee andere opvolgers van Festen, It's All About Love en Dear Wendy. Veel minder een stijloefening dan die drie films en in zekere zin traditioneler, godzijdank eigenlijk. Want de zwakte van zowel It's All About Love als Dear Wendy was nu juist dat het eerder films waren waarvan de zeer doordachte ideeën best interessant waren maar de vertaling naar film nauwelijks lukte. Submarino is een film over het onvermogen je jeugd van je afschudden in je latere leven en iin die zin bepaald zwaamoedig. En thematisch verwant aan Festen.
Feitelijk bestaat de film uit vier delen, een proloog over de jeugd van de broers, een tweeluik over het volwassen leven van de ene en het volwassen leven van de andere broer en een einde. De vier delen worden niet door elkaar vertelt (godzijdank) maar de film halt zijn kracht uit het na elkaar vertellen van de verhalen van de twee broers. Subtiele (en wat minder subtiele) verwijzingen naar de jeugd en naar de andere broer en steengoed gecaste acteurs (zowel de kinderen als de volwassenen) zorgen voor bijzonder geloofwaardige broers.
Het ontroerende aan Submarino is dat de twee broers het wel proberen, telkens weer, tegen beter weten in. Nick probeert zijn leven constant onder controle te krijgen en open te staan voor anderen. Zijn broer is gek op zijn zoontje, maar er is een onvermogen in beide broers om zichzelf echt bijeen te rapen.
De film wordt gedragen door de structuur, de humor en de fantastische acteurs, die ervoor zorgen dat de film geen nodeloze opeenstapeling van ellende is geworden. Het einde is bijna tè, maar ook daar komt de film uiteindelijk mee weg.
Ja, dit is Vinterbergs comeback. Nee, de film wordt niet zo'n moderne klassieker als Festen is geworden. Submarino staat eerder in een erg Europese traditie van Sociale drama's en voelt minder nieuw. Maar het is wel een erg sterke film.
4.0*
SaNDuTjE
-
- 1421 berichten
- 3102 stemmen
Vinterberg doet er na Festen nog een schepje ellende bovenop en brengt met Submarino een deprimerend maar sterk drama.
Beide hoofdrollen worden erg goed vertolkt en vooral Plaugborg zet een aangrijpende rol neer als een verslaafde alleenstaande vader. Vooral de scene op de kleuterschool waar hij compleet onder invloed Martin komt ophalen is me erg bijgebleven. De film kent daarnaast nog aantal trieste scenes die ook het laatste sprankje hoop tot iets positiefs wegnemen.
De manier hoe het verhaal wordt vertelt zorgt ervoor dat het nergens echt langzaam wordt. Doordat haast alles lijkt mis te gaan, komen er wel wat voorspelbare situaties in voor en is het einde toch minder sterk dan gehoopt.
Feit blijft dat dit een ijzersterk drama die je de gehele speelduur de tragiek van 2 broers laat voelen en met een troosteloos gevoel achterlaat.
4*
stinissen (crew films & series)
-
- 22196 berichten
- 66707 stemmen
Geweldige rauwe en sombere film het verhaal is met een spiraal naar beneden gaan en door de draaikolk vervolgens niet meer boven te komen .
Mooie opnames en geweldig spel van de twee broers.
Sofie gespeelt door de prachtige Patricia Schumann (wat een lichaam) zet ook een gave rol neer, eigenlijk worden alle personages geweldig neer gezet.
Een dikke acht voor deze trieste en gevoelige film.
james_cameron
-
- 5969 berichten
- 9108 stemmen
Uitstekend rauw drama, subliem gespeeld en prachtig sober in beeld gebracht. Gelukkig is er aan het einde een marginaal sprankje hoop, want verder is het afzien geblazen in dit verhaal over twee uit elkaar gegroeide broers die een marginaal bestaan leiden en allerlei jeugdtrauma's te verwerken hebben. Intens, meeslepend en aangrijpend. Regisseur Vinterberg zit eindelijk weer op niveau.
Prudh
-
- 3124 berichten
- 1874 stemmen
Dat deze Deense film over pijn en lijden ging was weinig verrassend, aangezien Denen en Scandinaven toch vaak deprimerend en zelfs een tikje masochistisch zijn in hun filmuitingen. Maar ondanks dat keek ik met een bijna blanco verwachtingspatroon naar Submarino, dar rauw op mijn dak viel. Twee spiralen naar de afgrond, alsof je van een glijbaan vol met scherven een ravijn in glijdt. In de plot lijkt het nog wel op Requiem for a Dream en wat andere afglijdfilms. De kracht van deze prent zit hem vooral het karakterportret van twee uitzichtlozen (eigenlijk meer) die al dan niet door eigen toedoen in de problemen komen om er niet meer uitkomen. Welwillend maar onbekwaam schuifelen de meeste personages door het leven. Dat is dan weer tragisch en beklemmend, omdat je als kijker alleen maar hoeft te wachten tot het erger wordt. In die zin een film zonder enige vorm van hoop. Festen vond ik bijzonderder, maar grafisch en auditief is Submarino in al zijn soberheid een stuk gestileerder en beter afgewerkt (logisch ook natuurlijk).
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Een Goede Film!
Na Festen had ik niet zo `n hoge pet op van Vinterberg ''alhoewel ik Festen nog steeds een keer wil herzien''. Echter met Submarino maakt hij genadeloos gehakt van Susanne Bier `s erbarmelijke pogingen tot het maken van een oprechte dramafilm. Vals sentiment is hier gelukkig in geen velden of wegen te bespeuren, daarnaast vond ik de film in tegenstelling tot velen hier mooi balanceren tussen: van - kwaad - tot - erger verhaallijnen en pogingen van beiden broers om goed te doen in hun leven, ook al pakte dat vaak verkeerd uit.
De scenes tussen het kleine jochie en zijn verslaafde vader waren van ongekende schoonheid. Je zit eigenlijk die vader te veroordelen omdat hij drugs gebruikt anderzijds zie je dat hij wel het beste met zijn kleine oogappel voorheeft. Was ik aanvankelijk bang dat het een typisch verhaal zou worden over kinderen die een slechte jeugd gehad hebben en later zelf tegen precies dezelfde problemen aan zouden lopen, dankzij sterk acteerwerk en vleugjes hoop in de duisternis kwam het daar gelukkig niet van. De regisseur omzeilt het beeld van stereotype personages voorbeeldig.
De beginscene en de eindscene waren echt ongekend mooie scenes, waarbij ik het op het einde zelfs even niet meer droog hield. Echt een prachtrol van dat kleine menneke! 4*
vanderkrol
-
- 5 berichten
- 12 stemmen
That's life, that's reality. Dat wordt hier 'mooi' verfilmd weergegeven. De film maakt vooral duidelijk hoeveel pech of geluk je hebt als een goede of slechte opvoedings-omgeving treft.
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Gister avond gekeken. Mijn tweede Vinterberg, in zekere zin minder dan Festen maar al met al een zeer geslaagde film. Een enorm pluspunt aan deze film is dat de sentimentaliteit er niet dikwijls opligt, je krijgt voorgeschoteld wat er gebeurd en mag min of meer zelf bepalen of je dit goed of fout, zielig of ''gewoon'' vind. Ik wil de film niet meningloos noemen, maar het bood mij wel wat denk-tijd in. Daarnaast kom je ook echt lekker vanaf het begin in de film. Geen gerotzooi met miljoenen hoofdpersonages of moeilijk te volgen tijdlijnen. Toch is de film niet helemaal aangeslagen bij mij, ik vond Nick nog wel interessant maar Martin's verhaal vond ik niet echt aangrijpend. Door dit, viel de film een beetje onder water in het midden, ik zat ook veel te moeilijk te doen, denkend over een geheimzinnig plot. Nee, het was echt recht voor zijn raap. Gelukkig maar. De film heeft een grauwe grijze vormgeving waardoor er naar mijn mening niet veel mee word gedaan, misschien juist een kenmerkend feit aangezien de hoofdpersonges door een zekere depressiviteit heen gaan, op visueel gebied zal ik alleen de scène onder lakens, proloog en epiloog, herinneren. Maar dat is een klein gegeven. Film die mij niet echt kon raken, maar waar ik wel de schoonheid terug kon vinden. Mede dankzij het talent van de cast, een 3,5 ster
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Een moeder komt stomdronken thuis en zakt, nadat ze haar zoon twee meppen heeft gegeven, op de keukenvloer in slaap. Ongemerkt pist ze in haar broek. De zoon haalt een broodrooster uit elkaar en gooit deze in de plas urine, waardoor moederlief een flinke elektrische schok krijgt.
En vanaf dit moment gaat het bergafwaarts...
Het begin dus van een fijn Deens filmavondje, volgens receptuur dat slechts aan enkele ingewijden bekend is, maar dat tenminste een paar eenheden rottigheid en een flinke scheut kleurloosheid bevat. In de psychiatrie wordt wel eens gesproken over 'de wet van behoud van ellende', en dat is ook van toepassing op Submarino.
Toch komt deze film wat mij betreft minder hard binnen dan Festen, die compromislozer, zwarter en rauwer is, terwijl Submarino ook plaats inruimt voor sentiment, voor goede bedoelingen en voor hoop.
Daarmee is Submarino een veel gewoner drama geworden dan de voorgaande films van Vinterberg. Het is een soort Suzanne Bier-plus. Ik zie dit dan ook zeker niet als de grote heropstanding van de Deen. Daarmee zou een leuke, frisse film als Dear Wendy tekort worden gedaan. Wél is Submarino een soort doorstart in de carriere van Vinterberg. Met deze vrij evenwichtige film gaat hij zeker het publiek aan zich binden, meer dan bij zijn vorige producties het geval was.
Ook bij mij werkte het goed, en zeker het einde is ontroerend. Vinterberg slingert er nog maar even een orgel in, en Scandinavischer kan het welhaast niet meer. Toch hoop ik dat hij in de toekomst weer wat meer zal experimenteren, iets meer durf toont om buiten de traditie te stappen. Daarmee is hij tenslotte groot geworden. Festen evenaren, dat zal er echter wel niet meer inzitten.
Zeriel
-
- 1372 berichten
- 2395 stemmen
Ik moet zeggen, dat ik in het begin eerst dacht; "Oh nee hé, weer zo'n ellende film, met dronken moeder, vewaarloosde kinderen enz", maar langzaam kreeg de film me toch in zijn greep, op een speciale manier waar je niet 1,2,3, de vinger op kunt leggen. Het is een hele rauwe en grauwe film, en toch zit er veel warmte in. Hij is voorspelbaar en toch ook weer niet. De personages zijn niet zwart-wit, maar je voelt antipathie en sympathie voor ze, en ik wou ze af en toe wel toeschreeuwen; Nee, niet doen! o.i.d. je leeft iig mee met ze.
Sommige dingen vond ik echt een beetje te dol, zoals die vadsige vriend (ex-zwager) die de vriendin wurgt, nadat ze hem uitnodigt om haar te betasten, waarop Nick ervandoor gaat.....
Filmkriebel
-
- 8946 berichten
- 4129 stemmen
Kinderen mogen niet het slachtoffer worden van de daden van hun onverantwoordelijke ouders. Hier heeft dit doffe ellende als gevolg. De twee broers zijn best wel brave kerels, maar de tragedie uit hun jeugd heeft hen verder van de geneugten van het leven gebracht. Terwijl ze ten onder gaan aan hun schuldgevoelens, en drank en drugs, verliezen ze uit het oog dat er nog zoiets als een familie is. Het viel me op dat de verhalen van de broers gelijktijdig verlopen. Dat zag je aan Ivan die ineengeslagen wordt op straat en de stille telefoons die de jongere broer krijgt van zijn broer, scènes die eerder in de film al voorbijkwamen . Leuk, maar niet dat het zo'n toegevoegde waarde had. Submarino is niet zo deprimerend als ik dacht. Daarvoor moet je Lars Von Trier bekijken. De twee broers laten zich niet uit hun lood slaan ondanks alle tegenslagen --- tot het einde eraan komt blijkt dan , wat de film over het algemeen een strijdlustige ingesteldheid geeft. Ook het zoontje Martin zorgt voor wat ademruimte. Geen film die me verveeld heeft.
MNV2
-
- 6932 berichten
- 1869 stemmen
Aangrijpend drama waarin twee broers de trauma's uit hun jeugd nooit volledig hebben verwerkt. De film valt in 4 hoofdstukken onder te verdelen. Allereerst is er een (soort van) proloog waarin je ziet hoe de twee broers op jonge leeftijd voor hun veel jonger, pas geboren, broertje proberen te zorgen aangezien de vader er niet meer is en de moeder een serieus alcoholprobleem heeft. Daarna maakt de film een tijdsprong waarbij de twee broers op een volwassen leeftijd zijn. Eerst krijg je het leven van de oudere broer Nick te zien en daarna die van zijn jongere broer. Om uiteindelijk te zien hoe de levens van de broers elkaar kruisen. De trauma's uit hun jeugd hebben ervoor gezorgd dat zowel Nick als zijn jongere broer zichzelf niet meer in de hand hebben, wat alcohol -en drugsproblemen tot gevolg heeft. Een neerwaartse spiraal waar beide personages niet meer uit lijken te komen. Het thema doet daarom ook wel een beetje denken aan Requiem for a Dream, alleen wist die film me wel harder te shoqueren maar dat had ook wel met de visuele stijl van Aranofsky te maken. In tegenstelling tot Vinterberg's eerdere films waaronder Festen, moet deze film het dan ook minder hebben van zijn visuele stijl (al hangt er hier wel een grimmig, 'weinig hoopgevend' sfeertje) maar meer van het uitstekende plot en de harde realiteit die hier geportreteerd wordt. Een ander positief aspect van deze film is het ijzersterke acteerwerk van zowel de oudere acteurs (Jakob Cederberg, Peter Plaugborg, ...) als van de jonge acteurs, wat in een drama als Submarino wel nodig is. Toegegeven de film bied weinig nieuws aan, zowel technisch als thematisch, maar daar staat dan weer wel een aangrijpend, realistisch verhaal en uitstekende acteerprestaties tegenover.
4.0 sterren
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Had alleen 'Festen' nog maar gezien van Vinterberg, maar wow (!), wat een geweldig triest filmpje is dit zeg. Wat een ellende, één en al somberheid en er lijkt geen einde aan te komen. Indrukwekkend.
Niet echt een filmpje om vrolijk van te worden dus, deze Submarino. Maar ik heb genoten van deze steeds donker en meelepender wordende achtbaanrit, waar je na sommige ''lichtpunten'', zoals het geld voor vader en zoon of de broers die elkaar tegenkomen in de gevangenis, direct weer een klap te verduren krijgt. De proloog is al indrukwekkend, het (ook best wel) emotionele einde niet minder.
Vond de rolbezetting bijzonder sterk. Uiteraard de twee broers, maar ook dat kleine jochie; geweldig. Vinterberg hekst heel wat indrukwekkende scénes tussen de personen op het witte scherm; vader die maar drugs blijft gebruiken (zelfs bij z'n zoon), die dikke gast die de vrouw wurgt (kippenvelscéne) - teveel om op te noemen. Op een gegeven moment wordt het ''alles gaat mis'' misschien wat teveel zelfs.
Maar Vinterberg tovert een ''echt'' geheel op het scherm. Grauw, realistisch, somber en daar zat ik te wachten op een teken van hoop. Misschien gaat de score na een evt. herziening omhoog.
blurp194
-
- 4473 berichten
- 3563 stemmen
Heel mooi gespeeld, erg sterke rollen van Cedergren en Plaugborg - de broers, maar vooral ook van Gustav Fischer Kjærulff als het zoontje van Plaugborg. Wel een oneindig triest verhaal. Wat ik dan wel heel knap vind is dat het einde toch net nog een sprankje hoop geeft...
Waar ik dan wel weer wat flauw van wordt is het eeuwige blauwe zweem. Kennelijk vindt men dat nodig om over te brengen dat het allemaal niet zo vrolijk is. Maar het is vooral ook lelijk.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Pfoe wat een trieste film dit, maar wel erg goed moet ik zeggen.
Festen vond ik destijds wel een redelijke film, maar deze tweede film die ik zie van Thomas Vinterberg is van een hoger niveau. Het verhaal is best wel aangrijpend en laat zien dat een ingrijpende gebeurtenis in iemands jeugd van zeer grote invloed kan zijn op de voortgang van de rest van zijn leven.
Het acteerwerk is van grote klasse, waarbij iedereen, zowel jong en oud, man en vrouw het allemaal erg goed doen. Dat is ook nodig om een film als deze goed te laten werken. Visueel is de film niet zo heel mooi. Waar Festen destijds volgens mij een soort van gelige waas over zich heen had is dat hier een beetje blauwig. Ik snap dat het de film wat soberder maakt, maar dat was niet eens zo nodig hier.
Maar ik moet zeggen dat ik erg van deze film genoten heb. Het begin en het einde van de film zijn van grote klasse en vooral bij het einde kreeg ik toch wel even een brok in mijn keel. Prima gedaan dit.
4,0*
Bottleneck
-
- 8220 berichten
- 2091 stemmen
Drama pff, ik heb zeker drie keer een knoop uit m'n maag moeten halen. Wat een kracht zit er in de scenes tussen de vader en zijn zoontje.. het moment dat hij hem ophaalt op de kleuterschool is plaatsvervangende ellende en schaamte. En dat komt vaak terug in het levensverhaal van de jongste broer.
Geen opgeklopte sentimenten maar een lange rit neerwaarts met soms een sprankje valse hoop. Oke, het is er soms wel erg bewust op uit om je vanaf het begin te overrompelen maar het doet z'n werk: de muziek, de kleurloosheid, de stiltes en trage shots die alles op je in laten werken.
Ik heb er een nachtje over geslapen om te kijken of ik me niet beduveld voel door het drama in overtreffende trap, maar het maakt nog steeds indruk. Fantastisch acteerwerk ook en een einde dat je stil maakt. Die stomme orgelmuziek krijgt het weer voor elkaar.
Het heeft een totaal andere aanpak dan Requiem for a Dream maar de impact is er niet minder om. Integendeel misschien, omdat dit met z'n kaalheid realistischer aanvoelt. Alleen de scenes met de dikke vriend en het dealen heb ik m'n twijfels bij. Van de rest is geen seconde overbodig.
PS akelige situatie, verslaafd zijn en uit liefde/egoisme z'n kind niet kwijt willen maar ook niet inzien of niet in willen zien dat dat uiteindelijk de ondergang voor beiden betekent.
Decec
-
- 6629 berichten
- 8339 stemmen
Een redelijke dramafilm...
Kan drugs niet tegen...
Drank/drugs probleem...
Wel goede acteerwerk...
Zijn zoon is niet goed voor zijn vader drugs probleem...
Geen aanrader...
Awake78
-
- 1022 berichten
- 496 stemmen
Uitstekende 'Vinterberg'. Ik hou van die regisseur. Goed verhaal met nog een paar door elkaar lopende tijdslijnen, wat het allemaal extra aantrekkelijk maakt om naar te kijken. Ook andere leuke regie-trucjes zorgen dat je de hele tijd betrokken wordt bij de film.
Acteerwerk prima en verder gewoon een drama welke toch wel de beproefde concepten naloopt, maar daarom niet minder goed.
Alleen het dealen op straat zag er soms wat knullig uit, maar verder weinig minpunten. Misschien na herziening nog een halfje hoger.
david bohm
-
- 2928 berichten
- 3204 stemmen
Ingetogen familieportret van twee broers die een marginaal bestaan leiden. Sterk acteerwerk, ook van de kinder-acteurs. Een subtiele, melancholieke soundtrack versterkt de droevige sfeer. Zo nu en dan zien we een sprankje hoop in de ogen van de hoofdpersonen. Film is vrij hard bij me binnengekomen. Mr Vinterberg levert weer vakwerk af. Wat een verschil met de Hollandse cinema.
sinterklaas
-
- 11634 berichten
- 3220 stemmen
Dit was weer een zeer onaangenaam verhaaltje van Vinterberg na Festen en ook zeker harstikke goed neergezet. Helaas wel soms met dingen ertussen die je erg in de war helpen maar daar heb ik het zo wel over. Submarino is in iedergeval donker en keihard. We beginnen zoals beloofd in de desolate jeugd van de 2 broers samen met hun alcoholistische moeder die eigenlijk meer een gevaar voor hun, en hun jongere baby-broertje is. De keiharde klap die uiteindelijk komt is de dood van het verwaarlooste babytje, wat me ook erg deed denken aan Trainspotting en dat dragen de 2 broers de rest van hun leven mee en heeft ook tragische gevolgen. Hierin laat Vinterberg toch wel op een keiharde manier zien hoe een jeugdtrauma tot vreselijke gebeurtenissen in de toekomst kan opleveren. We beginnen bij Nick die aan de drank zit en agressief is. Wat vond ik hem goed spelen zeg, de ellende en de frustratie druipt er bij hem gewoon vanaf. Hij probeert hoe dan ook zijn trauma weg te zuipen. Zijn ex-gevangenis vriend Ivan vond ik trouwens ook erg goed en is ook gewoon een buitengewone man waarbij ik zelfs een beetje aan de personage van Phillip Seymour Hoffmann moest denken uit Happiness. Maar ook dat loopt uit tot een nare verrassing.
Dan komen we bij Nick's broer (waar gek genoeg de naam niet van bekend is) waar het ook niet al te rooskleurig is. Hij zit aan de heroine, zwaar egoistisch en zijn zoon dreigt uit huis geplaatst te worden. Ook hij probeert op die manier zijn ellende te verwerken en niks kan hem eigenlijk schelen en het word ook alleen maar van kwaad tot erger met bv die drugsdeals. Wel was het erg ingrijpend om die scene waarbij de broers elkaar weer in de kerk zien bij de begrafenis van hun moeder te mogen aanschouwen. Wat me wel erg tot verwarring lijde en wat eigenlijk niet echt nodig was was dat geknoei met de tijdlijn, waarbij Nick's broer vanuit de bus Ivan in elkaar geslagen ziet worden, wat in het begin van de film gebeurd is. Verder waren de laatste 20 minuten van de film echt prachtig en ingrijpend.
Weer een erg ijzersterke film van Vinterberg. Zo mag hij er zeker wel meer van maken.
4,5*
Nicolage Rico
-
- 20126 berichten
- 2220 stemmen
Submarino is akelig, naargeestig, somber, zwartgallig, sinister, vreugdeloos, donker, treurig, troosteloos, etc., etc. (ook al zijn het allen synoniemen ).
De film voelt persoonlijk te leeg (ook al is dat precies de bedoeling: leegte voelen) om geraakt te worden. Ondanks alle ellende, die op je afgevuurd wordt, grijpt de film je niet stevig beet. Dat is meteen het grootste minpunt, al zal dit punt bij sommigen juist als sterkte benoemd worden.
Het interessantste deel vond ik de stukjes met de broer van Nick (Peter Plauborg), die in bizar lastige omstandigheden ( verlies vrouw, drugsverslaving, geen inkomen, etc.) zichzelf en zijn zoontje moet zien te onderhouden.
Mooiste stukje is wanneer beide broers elkaar tegenkomen in de buitenruimte van de gevangenis, terwijl ze elkaar niet aan kunnen raken, en Nick zijn jongere broer dus niet tegen kan houden om zichzelf van zijn leven te beroven. Pijnlijk, en treffend.
Verder is Submarino niet heel interessant. Wel triest om te zien dat volwassen mannen, door verschillende oorzaken, niet meer logisch na kunnen of willen denken. Hier en daar is de film voorspelbaar (dood Sofie) , bevat het duistere humor ('ze hebben je tattoo weggehaald' ) en vraag ik me af of de tijdslijnen met elkaar rijmen.
Ruime 3*
John Lee Hooker
-
- 14934 berichten
- 1625 stemmen
Voortreffelijk Scandinavisch drama met enkel realistische portretten binnen een tragisch scenario. De cast is uitstekend en weet je honderd minuten te boeien zonder truckendozen. Er zijn vele korte - maar o zo - sterke momenten terug te vinden waaronder het ophalen van Martin op school terwijl vader met zijn hoofd nog in de wolken zit met paarse kringen rondom de ogen. Er wordt helemaal niet lang toegewerkt naar één punt om vervolgens af te sluiten met een droge climax. Er heerst continu een sublieme sfeer waarbij we onschuldig een keiharde wereld voorgeschoteld krijgen.
Jawaddedadde
-
- 5348 berichten
- 2195 stemmen
Zwartgalligheid (tot de tiende macht)
Enorm depressieve prent maar wel een film die je bij de keel grijpt en je niet meer loslaat tot de aftiteling over het scherm rolt.
Het begin is ronduit indrukwekkend en deze toon zet zich gedurende de hele film door. Beide broers - die al een miserabele jeugd achter de rug hebben - slagen er niet in om het tij te doen keren. Integendeel, hun levenssituatie lijkt van kwaad naar erger te gaan.
De film is onderverdeeld in twee grote stukken, één deel per broer, zeg maar. Onwillekeurig zoek je naar elementen die ervoor zorgen dat je je kan vereenzelvigen met de hoofdpersonages. Bij Nick lukte dat nog aardig. Ruwe bolster, blanke pit, al ligt hij wel aan de basis van de dood van zijn buurvrouw. Hij wist immers wat voor een gestoorde gek zijn vriend was.
Zijn broer Martin kan echter op minder sympathie rekenen. Al zijn er wel verzachtende omstandigheden: de dood van z'n vrouw, uiteraard zijn miserabele jeugd. Maar toch, hij heeft een gezond gelukkig zoontje en dan zet hij zo hun beider geluk op het spel. Kon haast niet anders dan fataal aflopen.
Ondanks de bijzonder zwarte en zware toon is er op het einde toch nog een sprankeltje hoop. De dood van Martin zal Nick en Martins zoontje allicht dichter bij elkaar brengen en wie weet is er voor beiden nog een mooie toekomst weggelegd.
Indrukwekkend.
De_Filmpoëet
-
- 63 berichten
- 431 stemmen
Twee broers die besmet zijn met een gezamenlijk verleden tekenend door mishandeling en verwaarlozing, ontkomen ook niet in het heden aan de voortzetting van deze neergaande lijn. De film is uniek in z’n sfeer. Een voorganger had het over leegte, maar die geeft deze film juist extra kracht: het is een bestaansleegte waar alle hoop belachelijk lijkt, waar de regisseur het zwart als punt gebruikt, een punt dat het goddeloze blinde aangeeft, dat er niets achter de dingen schuilgaat. Natuurlijk is dit maar een van de interpretaties, gestoeld op eigen opvatting, maar zo kwam het binnen. Dus een nietsontziende film, met inderdaad, nog een sprankje hoop op het eind. Briljant.
Zinema (crew films)
-
- 10116 berichten
- 6903 stemmen
Triest tweeluik.
Een loodzwaar drama over twee, telkens verder afglijdende, broers die letterlijk en figuurlijk door hun eigen moeder in de vicieuze cirkel der probleemlevens worden geslagen. De intro is realistisch en rauw en tevens de ideale voorbode op het onheilspellende vervolg, waarbij de broers afzonderlijk worden gevolgd.
De portie misère is niet misselijk en met name het verhaal waarbij een klein kind is betrokken doet zelfs de meest koele kijker vanzelf ontroeren. Regisseur Vinterberg heeft een neus voor onverwacht geestelijk geweld, al is dit bij lange na geen meesterwerk als Festen.
Toch valt ook hier, zij het in mindere mate, een vleugje humor door de dramatische bedoeningen heen te ontwaren. Het houdt echter niet over. Want het uitzichtloze bestaan, dat middels een triest tweeluik toch nog structuur biedt aan de door ellende overspoelde kijker, wordt hier voelbaar gemaakt. En daar is weinig grappigs aan.
Met dank aan Homescreen voor het recensie-exemplaar.
Zeer goed.
DVD-T
-
- 15378 berichten
- 2839 stemmen
Mijn eerste film van Vinterberg. Afstandelijk, koel, rauw geschoten en een prachtig verhaal. Het sterke acteerwerk laat deze film werken. Iedereen van de kinderen tot de volwassenen komen overtuigend over. Een ijzersterk begin en einde ook. Waar vooral het einde toch wel erg hard aankwam.
Robi
-
- 2386 berichten
- 2462 stemmen
Erg mooie maar ook erg sombere film over twee broers die in hun jeugd een traumatische ervaring hebben meegemaakt, waar ze ook op latere leeftijd nog veel last van hebben. Erg knap geacteerd. Mooie sfeer en mooie muziek. Maar wel heel erg somber allemaal.
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10189 stemmen
Goeie film over twee broers met ieder hun eigen leven, maar beiden getekend door een noodlottige gebeurtenis uit hun jeugd. Twee schrijnende verhalen die op het einde naar elkaar toe werken. Grauw in beeld gebracht en de twee verhalen van de broers worden rechtlijnig verteld.
Ste*
-
- 1960 berichten
- 1283 stemmen
Ik vind het altijd vervelend als ik een alom gewaardeerde film zelf niks vind. Ga me dan toch afvragen wat ik precies gemist heb, en of ik het dan niet verkeerd heb gezien allemaal.
Hoe dan ook, ik had hier, gezien de regisseur en het onderwerp, meer van verwacht. Zeker het eerste deel wist me niet te pakken, in al zijn trage willekeurigheid. Nu hoeft echt niet alles in concrete hapklare gebeurtenissen te worden geserveerd, maar ik vond het gewoon niet interessant genoeg.
Het tweede deel is nauwelijks beter. Vond het redelijk de plank misslaan soms. Vooral door het ge-overact van de tweede broer, met make-up alsof hij al half op sterven lag met een terminale ziekte onder de leden. Filtertje erover en de toon is gezet.
Slecht is het natuurlijk niet, maar men moet voor mij meer uit de kast trekken dan slechts wat registratie van aan lager wal geraakte personen. Ik heb films als deze gewoon iets te vaak gezien, en zit toch meer te wachten op een wat meer plot-driven verhaal.
Over Jagten, die ik een tijdje terug gezien heb, was ik ook al niet zo enthousiast als de meesten hier. Ik heb soms het idee dat een bak ellende voor sommigen al genoeg is om danig onder de indruk te raken en dus een film hoog te beoordelen. Nogmaals, kan goed zijn dat ik zelf te blasé ben geworden, en dat ik de depressieve films maar eens een tijdje moet laten liggen.
Alleen de laatste 10 minuten vond ik daadwerkelijk goed. Het moment dat ze elkaar zien in de gevangenis was mooi, net als het allerlaatste stuk als het begin terugkomt.
2,5*
Het laatste nieuws
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, acteur ontkent
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
'The Bear'-acteur Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic
Bekijk ook
Jagten
Drama, 2012
713 reacties
Festen
Drama, 1998
815 reacties
Efter Brylluppet
Drama, 2006
233 reacties
Adams Æbler
Komedie / Drama, 2005
278 reacties
Hævnen
Drama / Romantiek, 2010
115 reacties
Pusher II
Drama / Misdaad, 2004
101 reacties
Gerelateerde tags
drugsmisbruikgebaseerd op boekdifficult childhoodtroubled childhood fatherhood
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.