- Home
- Films
- Antichrist
- Filtered
Genre: Drama / Horror
Speelduur: 108 minuten / 104 minuten (Cut "Catholic Version")
Oorsprong:
Denemarken / Duitsland / Frankrijk / Zweden / Italië / Polen
Geregisseerd door: Lars von Trier
Met onder meer: Willem Dafoe, Charlotte Gainsbourg en Storm Acheche Sahlstrøm
IMDb beoordeling: 6,5 (136.003)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 29 oktober 2009
On Demand:
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Antichrist
"When nature turns evil, true terror awaits."
Terwijl een echtpaar de liefde bedrijft, valt hun kind uit het raam en sterft. De vrouw raakt in een diepe depressie. Haar man, zelf therapeut, wijst de medische behandeling die ze krijgt af en wil haar genezen met rationele praatsessies. De vrouw heeft een diepe maar onbestemde angst die verband lijkt te houden met het woud waar ze eerder aan een historisch onderzoek naar religieus gefundeerd geweld tegen vrouwen werkte. Om haar met die angst te confronteren reist het paar af naar het woud dat de Bijbelse naam Eden draagt.
Externe links
Acteurs en actrices
Video's en trailers
Reviews & comments
The Oceanic Six
-
- 59140 berichten
- 3918 stemmen
He-mel-ter-gend slecht zeg....
Ik was best geinteresseerd in dit project door het onderwerp. Dan hoop je toch een beetje op een soort The Omen achtige film. Wat we te zien krijgen was echter totaal wat anders.
Het ging eigenlijk nergens over. Een dramatisch irritant acterend koppeltje heeft problemen en nadat ik een half uur lang een jankende en irriterende vrouw zag gingen we met de film het bos in waarna het nog saaier, dommer en nuttelozer werd. Echt, dit ging nergens over. Tussendoor wil de film schijnbaar nog even shoqueren door een bepaald deel van het vrouwelijk lichaam te verminken maar ook dat boeide niet. Het was echt heel, heel slecht. Niet spannend, niet interessant, niet eng, niet beklemmend...gewoon stompzinnig en langdradig.
Ik kan me ook niet voorstellen dat Lars von Trier nou tevreden kan zijn met zon film. Ik ken niet veel van zn films maar als deze dezelfde stijl heeft als ander werk van hem, dan pas ik lekker.
0,5*
Arnie
-
- 1074 berichten
- 1829 stemmen
Zo, de eerste negatieve berichten zijn binnen En ik kan me de reacties wel voorstellen ook, evenals het feit dat na een zekere 'verpletterende' scene een tiental mensen de zaal uitliep. Op het moment dat je nog niet het gevoel hebt naar een ‘zinnige’ film te kijken komen Von Triers soms weerzinwekkende beelden uit het niets en zul je wellicht afkeer voelen. Ik denk er echter anders over.
Met deze absurde film heeft Von Trier een klassieker gemaakt, zoveel is zeker. Het was de eerste film waar ik mensen daadwerkelijk de zaal uit zag lopen. En om dat maar gehad te hebben: ja, in de film komen ranzige en keiharde beelden voor en ja, Von Trier shockeert werkelijk met deze film. Ik voel echter allerminst behoefte om op grond daarvan de film te gaan beoordelen. Daarvoor was ik tezeer overdonderd door het geheel.
Antichrist is niet direct representatief voor Von Triers overige werk. Wel is er weer een hoofdstukindeling die je als kijker laat ervaren naar een in-scene-gezet drama te kijken, en die je doet beseffen dat het hier om iets groters gaat dan een horrorversie van een verhaal over een stel dat hun kind verliest. Echter, alles ziet er veel gelikter en verzorgder uit dan in veel van zijn andere werk, en met name de openings- en slotscene zijn werkelijk fabuleus, om stil van te worden. Met de epische proloog word je de film ingezogen en neemt Von Trier je met de man en de vrouw (waarvan we de naam niet eens te weten komen!) mee naar 'Eden', naar de essentie van het kwaad, in een even simpel als intrigerend plot. Het is wat minder complex dan bijvoorbeeld Dogville.
Maar het drama is als vanouds sterk, met een pessimistische kijk op de mens. Het richt zich op de vraag wat nu de diepste angst is van de vrouw, en daarmee waar het kwaad nu verborgen is. De horror die hiervan wordt gemaakt is knap, met een intrigerende wending. Wat moeten met het huiveringwekkende verhaal van de vrouw die met de verbogen voetjes van haar kind feitelijk de ellende over zichzelf heeft afgeroepen? Het kwaad zit in de mens zelf, 'me' is degene die ze altijd heeft gevreesd.
De film zit vol (vaak bijbelse) symboliek en creëert daarmee een omgekeerde wereld, neem alleen al het feit dat de horror zich in 'Eden' afspeelt. Von Trier draait nog veel meer zaken om, zo is het uiteindelijk de vrouw die het kwaad representeert, wier kop vermorzeld wordt, terwijl zij even daarvoor de man de hiel vermorzeld heeft... fantastisch gevonden. De slotscene is opnieuw groots, een beeld dat me nog lang zal bijblijven. 'Dedicated to Andrei Tarkovsky', wat wil een mens nog meer.
Ik was tijdens en na de film erg overdonderd, en heb alles echt moeten laten bezinken, niet in de laatste plaats door een stroom aan verbijsterende scenes. Hoewel misschien niet alle scenes deze spanning in zich droegen voelde ik absoluut constant de pretenties van de film, dat Von Trier iets te zeggen had. Uiteindelijk maakt hij dit naar mijn gevoel niet helemaal waar, daarvoor gaat de film misschien niet diep genoeg. Er zijn ook weinig dialogen, en veel meer dan opmerkingen over het kwaad en de adem van Satan, hoewel erg interessant, wordt er niet gezegd. Dat hij dit in een depressieve periode heeft gemaakt viel te merken, wellicht relativeert dit het geheel zelfs.
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
''Pijn: De Film.''
Dit had ik niet verwacht. Ik keek opzich behoorlijk uit naar deze film. De trailer was interessant, mysterieus en het hele verhaal sprak me wel aan. Toch waren mijn verwachtingen laag, vooral na de vele vernietigende recensies en andere berichten over deze Antichtrist ...
... en ik kan het me allemaal best voorstellen dat mensen deze film echt helemaal niks vinden. Als je de pijn en de onderhuidse spanning niet voelt, dan wordt dit al snel een lange, saaie zit waar een paar gruwelijke en shockerende beelden waarschijnlijk helemaal verkeerd zullen vallen. Dit was bij mij niet het geval, wat een film zeg. De eerste scéne, de proloog, onder begeleiding van de klassieke muziek van Händel is gruwelijk, erg, maar zó mooi gemaakt. Ik zat er direct in.
Het is erg onplezierig om naar deze film te kijken, maar dat is dan ook de bedoeling geweest van Von Trier. Het fundament van het verhaal is simpel, maar gewoon sterk. Von Trier slaagt erin om mij als kijker de pijn te laten voelen, terwijl de onderhuisde spanning maar niet weg te krijgen is. Het huisje 'Eden' in het bos is angstaanjagend, net als de fenomenale prestaties van Dafoe en Gainsbourg. Het ''kwaad'' ligt constant op de loer, de ''natuur'' is doodeng, de vallende eikels op het dak zijn onheilspellend en ook de kraai, de (pratende) vos en het hert werken mee om dit tot een angstaanjagende horrorfilm te maken.
Dat Von Trier wat ''sick and twisted'' is wordt wel duidelijk tijdens deze Antichrist. Von Trier shockeert met bepaalde scénes en niet zo'n beetje ook, maar... het werkt! Wel wat vreemd eigenlijk, aangezien ik normaal gesproken niet echt van ''dit soort'' scénes ben, maar Dafoe, Gainsbourg, de voelbare pijn, de constante spanning, de horror, het mysterieuze en dan nog de visueel verbluffende beelden die we (op een paar missers na) te zien krijgen zorgden er gewoon voor dat ik zó in de film zat dat het kwaad gewoon niet te stoppen was. Niet fijn om naar te kijken, maar wel fascinerend, gedurfd en ja... ik weet het eigenlijk niet. Zo moeilijk om hier een duidelijke uitleg over te geven.
Ik weet wel dat deze film me vanaf het ongelovelijke begin tot aan het verbluffende einde heeft weten te fascineren. Na het einde blijf je nog wel even nadenken over wat je allemaal gezien hebt. Dat shot wanneer Dafoe op het einde door het bos loopt en dan al die lichamen in de grond, damn! Ik snap het eerlijk gezegd nog niet allemaal, maar dat maakt het er niet minder op. In het middenstuk zakt de film een paar keer wat in en dat is een beetje jammer, maar voor de rest is dit eigenlijk gewoon kunst. De beelden, de muziek, de sneeuw die sneller naar beneden valt dan het jongetje uit het raam, erg fascinerend allemaal. Een paar erg strakke visuele vondsten van Von Trier, verassend goed op dat gebied.
Maar even goed laten zakken deze film. Ik wacht eerst op meerdere recensies om verschillende interpretaties te kunnen lezen. Velen zullen denk ik niet direct beseffen wat ze hebben gezien. Von Trier stopt deze film dan ook vol met symboliek dat het eigenlijk ook onmogelijk is om dit in één keer allemaal te beseffen. Ik zit hier nog half te trillen. Pijnlijk, eng, maar vooral erg sterk. 4 sterren.
- edit - Deze recensie is mijn 16.666 bericht... 666: Waar staat dat ook alweer voor? Alsof de duivel er mee speelt.
Zinema (crew films)
-
- 10116 berichten
- 6903 stemmen
Disturbing.
Lees geen synopsis en bekijk geen trailer. Vermijd de genre-aanduiding en laat deze nachtmerrie over je heen komen.
Tarkovsky zal vast trots zijn, vanaf zijn wolk...
Zeer goed.
brucecampbell
-
- 3268 berichten
- 6425 stemmen
Een enorm verontrustende en onheilspellende film. Je kan onmogelijk alles verklaren wat je te zien krijgt, maar na het zien hiervan zit ik met een enorm leeg gevoel. Of dat nu goed of slecht is zal ik een beetje in het midden laten, maar dat de film emoties losweekt staat vast.
Hoedje af voor beide hoofdrolspelers die zichzelf helemaal bloot geven, vooral Gainsbourg. De muziek die in de proloog en epiloog wordt gespeeld gaat me nog dagen achtervolgen en sommige beelden van de film ook.
Een aparte kijkervaring die zoals hier al vermeld is enkel maar voor of tegenstanders zal hebben.
Wullem
-
- 1 berichten
- 1 stemmen
Slaapverwekkende film, niet mijn smaak en na een half uur toch opgestapt. De waarderingen zijn heel goed of echt heel slecht.
Zou dit smaak zijn of is het geen film en moet je het kunst noemen.
Ik ga deze film echt niemand aanbevelen.
Arkadi.
-
- 797 berichten
- 870 stemmen
Zo...dat is even bijkomen.
Ik heb vaak als ouder op een vage manier nagedacht over de bovenliggende thematiek van de film.
Ben van mening (uitzonderingen daar gelaten) dat zulk verdriet niet te verwerken is en gezien de verschillende vormen van rouw bijna onmogelijk is om een relatie daarbij in stand te houden.
Gezien mijn fascinatie voor het thema en natuurlijk von Trier lang gespannen gewacht tot ik de film kon zien.
Proloog was realistisch pijnlijk maar filmisch zo neer gezet dat mijn verwachtingen nog hoger werden.
Dit bleek helaas niet waarheid te worden gedurende rest van de film totdat het verhaal het einde inslaat.
Tot het einde eigenlijk iets te oppervlakkig of juist te pretentieus om het thema en verdriet bij de hoofdpersonen nog te begrijpen.
De confrontatie aan het einde geeft mij dan weer een houvast om te kunnen begrijpen hoe het werkt in de psyche van de 2 hoofdpersonen.
de openbaring dat de vrouw het ongeluk heeft zien aankomen en het verkeerd aandoen van de schoenen zijn schokkend.
Het is m.i. wel een film die de uiterste van de menselijke gevoelens wil laten zien. zie vooral de proloog en de scene waarin de vrouw zich verminkt nav van wat zij heeft gezien en niet gedaan
Alle andere thematiek/symboliek die in de film voorbij komen moet ik nog plaatsen maar op 1 of andere manier geeft de film mij een hoopvolle strohalm in de allerlaatste scene van de epiloog.
Vanwege (en eigenlijk alleen maar daardoor) de klap in het gezicht en de vragen die de film achter laat 4*. Dit is vooral te danken aan de proloog en het einde (voor de epiloog) van de film.
Halcyon
-
- 9933 berichten
- 0 stemmen
Goede film? Slechte film? Moeilijk te beoordelen. Want daarvoor heb ik er, toegegeven, te weinig van begrepen. Veel ondoorzichtige symboliek, maar desalniettemin een mokerslag van formaat, in de eerste plaats door de ontzettend krachtige (en adembenemend mooie) beelden. Von Trier bewandelt met Antichrist een pad dat geen ander regisseur ooit betreden heeft. Enorm intens!
De synopsis is op zijn minst misleidend te noemen, in die zin dat ze lukraak bij een doorsnee horrorfilm kan geplaatst worden. Vandaar allicht ook verkeerde verwachtingen en uiteenlopende beoordelingen. Maar wie al wat van Von Trier gezien heeft, kent zijn bizarre hersenkronkels. Die komen hier weer uitstekend tot uiting, in een dramatisch verhaal over een koppel dat rouwt om hun overleden kind.
Maar er is meer, want Von Trier wil de kijker vanalles duidelijk maken. Door de controversiële beelden, maar evenzeer door de overduidelijke aanwezigheid van symboliek. Die twee elementen zullen dus ook de ervaring van de kijker bepalen. In mijn geval tot nu toe onbegrip. Want wat was die boodschap nu precies? En wat betekenen al die verschillende lagen waarin de film gewikkeld is? Gelukkig laat Antichrist een dergelijke indruk na dat research hieromtrent eerder een beloning dan een opgave is.
Phoenix
-
- 7846 berichten
- 1418 stemmen
Von Trier moet wel manisch-depressief geweest zijn, want ik heb nog nooit een film gezien die zo wispelturig is als Antichrist. Cinema en anti-cinema in één.
Het is alsof Von Trier bij elke esthetische keuze die hij heeft gemaakt ook het complete tegenovergestelde daarvan in Antichrist heeft gestopt. Hij springt als een dolle van kaarsrechte kaders en constante zooms naar losse-pols Dogme. Van verfijnd contrastrijk zwart-wit naar grofkorrelig kleur. Van hyperrealistisch naar surrealistisch inclusief CGI. Van vreemde, holle studiodialogen (terwijl ze midden in de wildernis zitten) naar diëgetisch omgevingsgeluid. Van duister gedrone op de soundtrack naar de hemelse aria van Händel.
Ongeveer de helft (de extreem gestileerde helft) van wat ik hoorde en zag kon me bekoren. Van die Dogme-regels moet ik verder nooit zoveel hebben. Zeker niet als uit andere scènes van dezelfde film blijkt hoeveel talent Von Trier er eigenlijk mee verspeelt.
Dan nog wat punten voor het acteerwerk en Antichrist komt op 3* te staan. Wellicht ooit nog half puntje meer als de symboliek wat op zijn plaats valt.
Ps. Eens te meer een bewijs dat horror waarin het kwaad in mensen schuilt mij meer ligt dan griezelfilms met monsters, geesten of ander gespuis. Dat de enige mogelijke catharsis de dood van een door rouw verscheurde vrouw is, zegt wel iets over de naargeestige sfeer van de film.
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Bijzondere film die toch nogal wat problemen heeft om echt goed voor me te zijn.
Dat komt in de eerste plaats doordat het een onderwerp is dat je echt mee moet krijgen, anders werkt het gewoon niet.
Angstverwerking zoals hier wordt weergegeven is in principe een doodeng onderwerp en kan wat dat betreft elke horrorfilm heel eenvoudig aan qua engheid, maar dan moet je het wel zelf voelen.
Wat dat betreft begon de film zeer aardig, met veel zaken waarbij je je kunt inleven. van trillend op de grond, hyperventileren totdat je het idee hebt dood te gaan en zelfverminking om maar iets anders te voelen als angst..
Zeer pijnlijk maar zeer geloofwaardig en ook uitstekend gebracht door Gainsbourg.
Maar dan begint teveel opeens bepaalde specifieke keuzes te maken waar de kijker (ik althans) gewoon niks mee kan. Ik weet niet of het iets persoonlijks is van Von Trier maar dat hele gedoe met dat Eden, dat woud etc.... wat moet je daarmee?
Op dat moment heeft ie mijn verloren want las je je niet meer kunt inleven is het een hopeloze onderneming om er iets bij te voelen en wordt het gewoon een soort aapjes kijken.
Nog iets zeer wisselvalligs! de opnames zelf.
Buitengewoon vreemd dat hij soms echt prachtig gefilmde scenes (het begin! ) afwisselt met heel veel uberlelijke en amateuristisch lijkend gesneden scenes. Alsof de camera er maar een beetje toevallig bijhing.
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11970 stemmen
Indrukwekkend.
Grappig genoeg deed de film mij wat denken aan enkele recente Belgische films. Verloop en opzet lijkt best op Linkeroever, sound design heeft ook wel wat van Linkeroever en vooral Vinyan weg.
Von Trier is al een tijdje weg van het echte Dogme gebeuren maar breekt er hier op bepaalde momenten echt volledig mee. Ultragestileerd en gecomponeerd. Prachtig ook om zien. Maar ook het ruwer werk lijkt in de verste verte niet meer op Dogme realiteitsfilmerij.
Mooie film, uitleg wel van het internet moeten pikken, waardoor alles ook mooi op z'n plaats valt. Zo mag hij er nog veel meer gaan maken. En wat de harde scenes betreft. Hard zeker, shockerend absoluut niet.
4.5* en een uitgebreide review
Derekbou
-
- 281 berichten
- 3590 stemmen
Ik ben blij dat Von Trier weer bij zinnen is en het hele dogmeconcept achter zicht heeft gelaten. Want wat de man hier laat zien is toch wel een knap staaltje visueel werk. De film begint al goed met prachtige zwartwit-beelden in mooi contrast en slowmotion geschoten. Deze beelden komen we doorheen de film nog een enkele keer tegen. Erg mooi. De rest van de film, geschoten in een soort sepiakleuren en waarbij delen van de omgeving vaak in donkerte gehuld zijn, is niet minder indrukwekkend en doet grimmig aan. Door het herhaaldelijk en beweeglijk focussen van de camera zorgt Von Trier voor een onbehaaglijke intimiteit met de twee anonieme hoofdpersonen. Samen met kleinere dingen als de handgetekende hoofdstukindeling bewijzen ze dat Von Trier zijn technische finesse na jaren van onderdrukking nog niet verleerd is.
Visueel erg sterk dus, maar hoe zit het met het verhaal? Von Trier probeert duidelijk op bepaalde tenen te trappen, en na het lezen van enkele user reviews op IMDB kan gesteld worden dat hij hier zeker in is geslaagd. Dit maakt Antichrist natuurlijk niet per definitie een goede film, maar eentje voor een select publiek. Voor mensen die opzoek zijn naar nieuwe filmervaringen en graag geprikkeld willen worden, zowel visueel als psychisch (genitale mutilatie, expliciete seks en marteling?), zal deze film zeker positief uitpakken. Ben benieuwd hoe de film later dit jaar door het Nederlandse filmhuispubliek ontvangen zal worden.
Bottleneck
-
- 8220 berichten
- 2091 stemmen
Antichrist is een visueel genot, zoveel is wel duidelijk. De slomo's in het begin en het eind zijn mooi met de muziek eronder. Gaandeweg de film komen ze vaak langs, ondersteund door een onheilspellend, monotoon geluid, á la Eraserhead. Fraai, zoals het moment dat ze met het gras verkleurt
Het onderwerp an sich vind ik ook boeiend. Maar te vaak vind ik het langdradig worden. De beelden en geluiden komen dan geforceerd over. Het zeldzame schrikmoment komt wel goed aan omdat je er daar totaal niet meer op rekent.
De climax komt gelukkig, wel pas na zo'n vijf kwartier. Wat dan gebeurt staat in contrast met de onschuldige dingen die eraan vooraf zijn gegaan.. En als je het gewend bent is het niet schokkend, maar ik kan me voorstellen dat 'onvoorbereide' mensen er niet van gediend zijn.
De (bijbelse) symboliek komt niet goed bij me over. Hier en daar lees je wel wat, maar de betekenis van sommige dingen ontgaat me, zoals de drie beggars hert, kraai en vos, die je ook eerder tegenkomt in de film, of wat hij op z'n hand had, of de vallende eikels, etc.
Maar goed, ik denk niet dat ik er dan opeens heel anders tegen aan zal kijken, ik zie liever films met tempo.
Ik laat het dus maar bij een gemiddelde score. Bij Vinyan had ik iets soortgelijks: mooie beelden, maar te weinig meeslepend.
-fal
-
- 2028 berichten
- 2281 stemmen
Antichrist, von Trier's spel met de tegenstellingen man vs. vrouw, ratio vs. emotie en cultuur vs. natuur die in de westerse cultuurgeschiedenis altijd al in hiërarchische verhouding gestaan hebben en door von Trier teruggevoerd worden tot één van hun oorsprongen, het christelijke verhaaltje van de zondeval - met dien verstande dat von Trier er een "kleine" draai aan geeft. Dichotomieën die vaak ook in verband gebracht worden met diep verankerde angsten voor de tweede pool (natuur, emotie, vrouw). In die zin is Antichrist horror in zijn puurste vorm, verrijkt met een mix van gestileerde videoclip, relatiedrama, sprookje en mysteriespel.
Opgedragen is het geheel aan Tarkovsky, iets wat natuurlijk, voor zover het niet von Trier's laatste "provocatie" in de film is, een maatstaf zet.
Laugier had met zijn shock-hit Martyrs al de deur opengezet voor beelden uit westerse cultuurgeschiedenis, maar doet er verder niet veel mee. Anders bij von Trier. Hij zet de deur wagenwijd open en propt zoveel in zijn film dat de lijst van te maken associaties schier eindeloos lijkt. Van vroeg 20e eeuwse (Freud) tot moderne cognitieve therapieën die in dit verband een boeiende dubbele laag krijgen (Foucault), films met the battle of the genders als thema, zoals Who's afraid of Virginia, of Bergman's Scener ur ett Äktenskap , werk van de immer vrolijke Strindberg, of, met grotere stappen, christelijke genderbeeldvorming, door inquisitie of volksgeloof gemotiveerde heksenverbrandingen, de optimistisch in maakbaarheid gelovende Verlichting die tot op heden doorwerkt, de eruit voortgekomen beschavingsoffensieven - tot over de grenzen van het christendom uit naar bijvoorbeeld Aristoteles' opvatting dat de vrouw een mismaakte man is. Genderoorlog, angst voor zelfverlies, voor zelfdestructie, doodsangst en levensdrift, wil tot macht, het zit er allemaal in.
Zeer boeiende materie, maar de vraag is of von Trier dat allemaal verwerkt heeft tot een kunstwerk, tot een film die doet wat hij lijkt te pretenderen, tot een film die raakt. Ge-wel-dig is het begin met de visueel fraaie en dramatisch krachtige videoclip. Nog nooit zo met open mond zitten kijken tijdens de eerste minuten van een film. De kille praatsessies die volgen zijn boeiend om te volgen, vanaf het bos zakt het soms een beetje in, maar de aandacht blijft gevangen, mede ook door een sprookjesachtige, mysterieuze sfeer die door de film zweeft. Het acteren is goed, maar de acteurs missen toch net iets extras aan aura dat hen boven het psychologische doet uitstijgen. Vergelijkbaar het visuele, de beelden van het bos of het huisje zijn mooi en sfeervol, maar blijven wat hangen in het spannende of sprookjesachtige en missen de kracht om ze daar bovenuit te tillen om écht groots te worden, passend bij thematiek en opdracht.
Von Trier gaat echter echt de mist in met beelden als een bloed ejaculerende penis(prothese) of het nog plakkatievere frontaal in beeld brengen van het afknippen van een clitoris. Daarmee verkwansel je de symbolische kracht, de handeling trekt vooral aandacht naar zichzelf. Schrikeffectjes als de vrouw die met een mes opeens uit het donker opduikt of horror clichés als een draaiboor door een been (Piri, piri, piri), Satan (?) die een vosje als spreekbuis gebruikt, ze zijn hier misplaatst en goedkoop, en sleuren je eerder de film uit. De echte horror moet plaats maken voor genreconforme clichés. Jammer.
Neemt alles niet weg dat het een zeer boeiende film is die je, in de goede zin, provoceert, betrokken laat kijken, je activeert en laat puzzelen op onderlinge verbanden of bijv. op wat projectie is en wat niet. Maar daarmee is het ook een film die je sensibiliseert voor de tekortkomingen.
Dat von Trier geen Tarkovsky is, zal ook voor hemzelf wel niets nieuws zijn; De film uitsluitend plaatsen in het rijtje shock-horrors doet hem uiteraard tekort. Dát had von Trier zelf tijdens het maken ook wel kunnen bedenken toen hij met dat genre koketteerde. Het gevoel blijft dat de misstappen in de film aanstellerig "provoceren" zijn en die verdenking is helaas ook storend deel van de beleving van deze film.
Er is nog genoeg niet op zijn plaats gevallen voor een tweede kijkbeurt, voor de eerste (toch) 4*.
otherfool
-
- 18470 berichten
- 3397 stemmen
Deze film heeft mij geraakt en kan hem dan ook niet uit mijn gedachte krijgen.
Best een film met boeiende elementen maar juist dat wat bovenbuurman schrijft deed Antichrist bij mij niet. Dat terwijl de thematiek en de ronduit gruwelijke verwikkelingen in het laatste half uur best interessant en intrigerend genoemd kunnen worden. Greep me echter niet bij de keel. Overigens deden de gestyleerde superslomo beelden dat wel, I'm a sucker for those.
2,5*.
s0062423
-
- 682 berichten
- 1739 stemmen
Naar deze nieuwste van Von Trier was ik reeds ruime tijd zeer benieuwd. Tal van overdreven negatieve recensies of juist uiterst positieve deden deze interesse des te meer oplaaien, toch kreeg ik niemand van mijn nabije omgeving zo ver om deze in de cinema te gaan bekijken. Uiteindelijk dan toch iemand gevonden en de film is mij eigenlijk allesbehalve goed bevallen. 'Grotesk' lijkt de film nog het best te beschrijven, maar dan wordt 'Pretentieus' vergeten. Dan maar 'Grotentieus', maar dat bekt eigenlijk niet zo lekker.
Hoe dan ook, de film is mij dus niet bevallen. De overdreven choqueren om te choqueren scènes zijn belachelijk, vaak zelfs lachwekkend slecht en passen echt niet binnen de film. Maar wat is de film eigenlijk? Ik ben nooit fan geweest van hokjesdenken en de vaak blinde onderverdelingen in genres, maar deze film valt werkelijk overal buiten. Op zich is dit interessant, maar het was vaak storend. Ik ben best een fan van horror en heb het ook wel voor psychologische drama's, combinaties des te meer, maar Antichrist valt zowel binnen als buiten deze onderverdelingen. Zo is het psychologische drama hier flinterdun en zijn de horroraspecten minimaal en zelfs bespottelijk. Komen daarbij een bij de haren bijgesleept religieus zijverhaaltje en een paar 'intellectueel symbolische' interpretatielagen, die dan nog eens tot drie keer toe herkauwd worden, maar toch storend aan het oppervlakte blijven drijven. Volstrekst functieloos, al zal de meerwaardezoeker ze weer steeds weer aanhalen, het vosje daarentegen hoogstwaarschijnlijk niet.
De beelden vervolgens en de algehele visuele flair van de film stelt net als het verhaaltje weinig voor. Von Trier lijkt alle trucken uit de kast te halen, maar op uitzondering van eentje werkt er geen enkel. De glijdende bollende beelden van het bos vond ik echt knap, de rest vaak overbodig en lelijk.
De soundtrack, vooral bij pro - & epiloog, was absurd slecht. Deze pro - & epiloog waren dan ook nog eens voorzien van een geweldig slecht gekozen zwart/wit filter, waardoor kitsch wel troef leek te zijn. Vooral de sprekende vos en de vallende baby waren echt slecht, net als de vertraagde sneeuw, regen en eikels.
Ik ben nooit fan geweest van Dafoe, toch redde hij voor mij hier de film. Zeer knap geacteerd van hem, wat ook gezegd kan worden over Gainsbourg, al ergerde ik mij nu en dan wel aan haar personage. Aan dat van Dafoe's eigenlijk ook wel.
De vergelijking zal hier al gemaakt zijn, maar sta me toe ze nog eens te maken. Antichrist vertoont op vlak van verhaal, het pure basisgegeven dan, ontzettend veel gelijkenissen met Vinyan, maar waar Von Trier hopeloos te kort schiet, schiet Du Welz niet twee keer, maar drie keer raak.
Het eerbetoon aan Tarkovsky snap ik eigenlijk niet zo goed. Iemand die me hierbij kan helpen?
2.5* Misschien ooit nog eens herzien.
Demini
-
- 56 berichten
- 97 stemmen
lol, Hannibal, mooie opmerking over handsomedick naam ! Touché!
Ik heb de film niet gezien maar ik ga wel een beetje met handsomedick akkoord. Ik vind het ook wel overbodig om sex scènes in een film te steken.Oké het kan belangrijk zijn voor verhaal, maar als dit niet zo is...hoef het dan?
Maar als ik het tekstje hierboven lees van moviemeter dan lijkt me het toch belangrijk dat het er in zit.
Maar dan lees ik over " aftrekpartijen" was dat dan werkelijk nodig?
Ik vind dat als je sex wilt zien, je een porno film moet huren, geen horror... tenzij het belangrijk is voor verhaal (maar dan moeten ze niet overdrijven in de film, dan moet het deftig geschieden )
??...Aftrekpartijen...Porno...?? Ga eerst de film toch maar eens zien...
Ik heb de film nu wel gezien, de versie met de gewraakte scenes (spoiler) (penis spuit bloed en verroeste schaar) en ik snap geen bal van al de herrie. Vergelijkingen met porno zijn gewoonweg belachelijk, en komen van mensen die nog nooit porno gezien hebben, of meer waarschijnlijk van sexueel gefrustreerde schijnheiligaards die zichzelf dagelijks in't geniep afrukken op de meest gore porno, maar zich in't openbaar zediger dan de paus willen voordoen.
Had ik tevoren al dat gedoe niet moeten horen, waren de scenes in kwestie me niet eens speciaal voorgevallen. Ze passen perfect in het verhaal, en al zijn ze expliciet (maar ook erg kort), ze vervullen toch een zekere symbolische en ook verklarende functie betreffende de mentale toestand van het vrouwlijk hoofdpersonage.
Voor wie de film nog wil zien, vergeet alles (indien mogelijk) wat je over de betreffende scenes (shots in feite, in totaal gaat het om zo'n 10 seconden film) hebt gelezen, ze zijn zo misleidend en te verwaarlozen dat je je filmervaring gaat vergallen met het wachten op de nog te komen "gruwelijke schokkende scenes", terwijl de echte horror van de film in de ontdekkingstocht van de donkerste kanten van de menselijke geest zit.
Al bij al een sterke film, die elke echte filmliefhebber zal weten te waarderen. (Stijl, fotografie, montage, soundtrack...) Maar er zijn er ooit al betere gemaakt ook. (8,4/10)
P.s. Zijn er nog mensen die tijdens het kijken soms spontaan aan David Lynch moesten denken?
ANTI-SPOILER: Dit is een auteursfilm, GEEN klassieke HORROR film of aanverwante!!!!
dutchtuga
-
- 16970 berichten
- 4100 stemmen
Een geniale film! Naast heerlijk veel symboliek toont Von Trier zich ook een audiovisueel meester. Wat heb ik genoten van sommige scènes zeg. En net als bij Martyrs gebeurt hier ook weer hetzelfde wat de controverse betreft. Het geweld is toch echt helemaal in functie van de film en maar een klein onderdeel van een grootse film. Net geen 5 sterren vanwege een sporadische saaie scène, maar zeker een dikke 4,5*.
Hier de echte review.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Vette film.
Echt een vette film. Ik kan geen andere moderne cineast verzinnen die dergelijke thematiek en dergelijke religieuze symboliek zo in een film durft te verwerken. Von Trier wortelt stevig in de traditie van Dreyer, Bergman en natuurlijk Tarkovsky, aan wie hij Antichrist opdroeg. Dat is direct al een meesterzet want zo dwingt hij alle critici die de film willen afkraken om een keer extra na te denken.
Dan de film zelf. In dit topic wordt de openingsscene de hemel in geprezen, wat mij met name op visueel vlak niet helemaal terecht lijkt. Daarvoor heeft het inderdaad teveel weg van een gelikte commercial. De compacte manier waarop Von Trier hier z'n uitgangspunt neerzet, de totaal andere stijl die hij daarvoor hanteert en de etherische muziek van Handel die de beelden ondersteunt maken het echter wel een erg sterk begin.
Vervolgens ontwikkelt zich het drama tussen een man en een vrouw in het bos van Eden. Dankzij de horror-elementen in beeld en geluid is dit vrij spannend maar inhoudelijk eigenlijk niet eens zo interessant. Daarbij blijven de personages veel meer abstract dan in het eerdere werk van Von Trier. Emotionele binding was er wat mij betreft minder, en dat is misschien maar goed ook.
In het laatste deel gaan namelijk alle remmen los. Von Trier spuwt je zijn themathiek over de vrouw, het kwaad en de rede in het gezicht. De breuk met de rest van zijn oeuvre is hier vrijwel totaal. Niet langer is de vrouw een goed wezen dat het kwaad bij anderen lijkt op te wekken, hier zit het kwaad in haarzelf. Hoe ik dit concreet moet interpreteren is me een raadsel, als je wat meer op de vlakte blijft kan je er nog wel wat zinnigs van maken. Zie bijvoorbeeld het reeds door Arnie gelinkte artikel: The visual theology of Von Trier. De schokkende beelden die Lars von Trier gebruikt zijn uitermate effectief en dus ook vanuit artistiek oogpunt legitiem (hoewel ik zelf meer geschokt werd door zijn eerdere films, die stuk voor stuk meer dramatisch-narratieve kracht hebben).
Het slot keert terug naar de stijl van het begin, en toont ons een Adam die wilde bessen eet, plots omringd door op het oog vredelievende vrouwen. Het lijkt de terugkeer naar een paradijselijke situatie. De strijd tegen het kwaad is gewonnen. Tsja, maak er maar wat van.
Von Trier laat ons er mee achter en levert zo opnieuw een vrijwel niet te hanteren film af. Weer volledig anders dan die van alle andere filmmakers en ook anders dan die van zichzelf. Zonder twijfel is VT inhoudelijk de meest interessante regisseur van dit moment, en waarschijnlijk de enige die een eigen, visuele theologie aan het uitwerken is. Antichrist is wat mij betreft echter geen meesterwerk. Wasington zal dat wellicht wel worden.
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
De minste Von Trier die ik al gezien heb (en dat zijn ze bijna allemaal), maar nog steeds op zijn minst erg interessant. Dat moet ik hem wel steeds nageven: hij slaagt er telkens in zich te vernieuwen, zonder daarbij echt het noorden te verliezen.
Wat me stoorde aan deze film is de moeilijke symboliek, de logge zwaarte en humorloosheid van een aantal scenes (terwijl op andere momenten wel de heerlijk satanische humor van Von Trier duidelijk te merken is) en de visuele wisselvalligheid - de film komt nooit echt in het goede ritme en is gedaan voordat je beseft dat er iets bereikt is.
Uiteraard ontken ik niet de schitterende acteerprestaties, de prachtige beelden, de vieze wreedheid en de interessante psychologische uitwerking (dat hij het grotendeels uit zijn eigen mentale stoornissen afgeleid heeft, maakt de film enkel fascinerender), maar als geheel is het toch net niet.
Ik moet wel zeggen dat ik de film in Duitsland gezien heb, in een Duitse dub. Die was heel goed gedaan en ik heb bij andere films al gemerkt dat het me niet zo kan schelen, maar bij een film waar de personages zo op elkaars huid zitten als hier, kan ik me voorstellen dat het origineel toch meer indruk kan maken. Misschien dat ik hem dus toch nog eens opnieuw moet bekijken.
Phobophile
-
- 130 berichten
- 97 stemmen
De term 'horror' was absoluut van toepassing, mijn groeiende afgrijzen in aanmerking nemend toen ik begon te beseffen dat ik naar een onbegrijpelijke, pretentieuze kutfilm zat te kijken. Precies wat ik had gehoopt toen ik hoorde dat Von Trier een ‘horror’ ging maken dus.
De film gaat over complexe mensen met bijzonder moeilijke emoties. Hoe ik dat weet? Nou, dat is natuurlijk duidelijk te merken doordat de vrouw tijdens het neuken steevast in janken uitbarst. Zeer complex. En omdat een vechtpartij altijd uitmondt in neuken. En daarna weer janken natuurlijk. Een ware kermis van ingewikkelde emoties die de cinemafijnproever uiteraard op waarde weet te schatten.
Tussen de onbegrijpelijke emoties door blijft ook het horror-aspect niet onderbelicht. Al vroeg in de film zoomt L. Von Trier bijvoorbeeld, zonder enige verklaring of aanleiding overigens, in op een vaas bloemen en wordt de kijker tegelijk vergast op enge geluiden. Of wat te denken van die shot van een paar berkenboompjes in combinatie met enge geluiden. Het nut van de scènes is me nog steeds niet duidelijk, vooral omdat iedere context volledig ontbrak, maar ik moet zeggen dat de adrenaline bij mij wel begint te stromen als ik een bos bloemen of een paar berken zie.
Dan zijn er nog die geweldig uitgewerkte karakters, levensecht, wat een genie is die Von Trier toch. Kind gaat dood. Moeder gaat janken, masturberen, man slaan en dan neuken, janken en dan neuken, man slaan en dan janken… en dan weer neuken. Enfin, de gebruikelijke kost bij iemand die een kind verliest, neem ik aan.
Vader daarentegen is veerkrachtiger van geest. Hij begint al snel vol goede moed therapie te geven aan moeder. In tegenstelling tot moeder de vrouw is hij goed gehumeurd en lijkt hij zich niet al te druk meer te maken over dat incidentje met dat kind dat uit het raam flikkerde. Misschien was het een onsympathiek kind, ik weet het niet, maar hij was er in ieder geval erg snel overheen. Gaf de film wel wat luchtigs, moet ik zeggen.
Als kers op de taart was er het schitterende camerawerk. Bij wijze van cameraman had men een parkinsonpatiënt uitgerust met een shouldercam. Tjongejongejongejonge, was me dat even non-conformistisch. Echt nog NOOIT gezien. Dat die Von Trier het aandurft, zo’n stijlbreuk met zijn eerdere werk. Shouldercam, hoe komt die man erop.
Voor mij maakte het de film in ieder geval extra confronterend. Ik voelde me veel meer betrokken bij de gebeurtenissen omdat ik ‘in het echte leven’ ook altijd alles op en neer schokkend waarneem. Had dus echt het idee dat ik erbij was.
Absoluut een aanrader deze prent. Zit nog na te genieten van alle onbegrijpelijke emoties waar ik getuige van ben geweest. Niet kijken als je fobie hebt voor bossen bloemen, want dan zit er wel een heel eng shot in deze parel van een film.
P.S. Ook niet kijken als je bang bent voor stijve piemels. Dit is een film voor liefhebbers en die lijden natuurlijk niet aan die kleinburgerlijke angst voor close-ups van copulaties en erecties. In 1998 vond ik het porno-gegeven enorm vernieuwend in ‘Idioterne’ en elf jaar later vind ik het nog steeds buitengewoon vernieuwend. Ben niet zo burgerlijk dat ik dat niet vernieuwend vind ofzo.
EDIT: typo
606
-
- 23784 berichten
- 11825 stemmen
Net gekeken maar sorry vind er echt helemaal niks aan.
Veel te saai en totaal geen horror te bekenen.
Lijkt meer op een porno film.
1 ster
Knisper
-
- 12992 berichten
- 1250 stemmen
Eindelijk eens iets van von Trier in de bioscoop gezien. En wat de man ook maakt, het is uiteindelijk altijd wel een belevenis. Antichrist is daarop zeker geen uitzondering. De opening is sowieso al magistraal; indrukwekkende samensmelting van beeld en muziek. Wat daarna volgt is behoorlijk indrukwekkend, ook al raakte het me niet heel erg. Maar aan het einde voelde ik me wel behoorlijk in de maag gestompt en was ik er ook al wel even stil van. Een hoop interessante thematiek (die ook tot nadenken stemt), wat er al met al toch wel voor zorgt dat von Trier het beoogde gevoel goed over weet te brengen.
Tarkovsky zal trots zijn!
Macmanus
-
- 13726 berichten
- 3630 stemmen
Aardig maar had op meer gehoopt.
Begon bad ass, beetje typische muziek, maar de beelden waren awesome. Je moet ook iets lekker slow opnemen als je de red hebt! Aardig om dan het grootste gedeelte minder gestileerd te filmen, lekker contrast. Maar helaas werkt de film bij mij niet. Ik zou bijna willen zeggen dat de film weinig te melden heeft, en de symboliek nogal interessant doenerij is. Ware het niet dat ik er de beesten niet begreep en er vast hele mooie symboliek in schuil ging. Heb de laatste tijd iets teveel leuke dingen te doen en een best wel gezellig leven om uren op het internet te gaan struinen naar antwoorden, om dan uit te komen op iets wat ook wel makkelijker had kunnen worden verteld. Maar als je dat doet je wellicht de kritiek krijgt dat het plat en makkelijk is.
Ik kreeg bij deze film teveel het studentenfilm syndroom tot me, angstig zijn om niet intellectueel over te komen dus het langdradig en ingewikkelder te maken dan nodig is. En daardoor dus traag en saai te worden. von Trier heeft gelukkig meer ballen dan filmstudenten en deelt hier en daar wel een paar klappen uit waardoor je toch wel tegen je buurman verteld "wat ik nu toch heb gezien!" (Hoewel het reuze meeviel uiteindelijk 1 echt nare en een wat ongemakkelijke cumshot.) Maar afgezien daarvan en het hebben van een red, had het toch bijna op de grote stapel saaie meuk kunnen vallen.
3 sterren.
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Vreemd, raar, maar voor het eerst sinds tijden weer een bevredigende Von Trier film. Ben hem nog aan het verwerken. Later misschien meer...
Kaaasgaaf
-
- 12 berichten
- 12 stemmen
Natúúrlijk is de natuur hartstikke mooi. Op een schilderij bijvoorbeeld, of in een film. Maar je zal mij er niet snel doorheen zien lopen. Veel te eng voor deze stadsjongen, al die krioelende beestjes en al die veel te frisse lucht. Het engste is volgens mij dat, als je maar lang genoeg door die verdomde natuur heen loopt, je op zeker moment gaat realiseren ook zo'n krioelend beestje te zijn. Een beestje waar je alle pootjes uit kan trekken, maar die toch steeds tussen je vingers wegglipt. Als ik minder had gespijbeld tijdens de lessen biologie, had ik nu wellicht de natuur kunnen bezweren met mijn kennis, zoals een echte man betaamt.
Het engste dier is toch wel de vrouw. Zij weet dat je de natuur haar gang moet laten gaan, zij kan zichzelf aan de natuur uitleveren. In de nieuwe film van Lars Von Trier, Antichrist, speelt Charlotte Gainsbourg een vrouw die angstig is voor de natuur. Angstig omdat ze geen grip kan krijgen op de natuur en daarmee ook niet op zichzelf. Haar man, gespeeld door William Defoe, wil haar natuur bezweren door middel van therapie. Zij moet voetje voor voetje door het bos gaan lopen om te merken dat er geen reden voor haar angst is, dat er geen kwaad in de natuur schuilt. Maar 's nachts kunnen Charlotte en William de slaap niet vatten, vanwege het constante getik van eikeltjes tegen het hutje waar ze verblijven. Slechts eens in de honderd jaar hoeft er uit zo'n eikeltje een nieuwe boom te groeien, zo weet Charlotte ons te vertellen. De rest wordt dus rechtstreeks het graf ingezonden. Het engste beeld uit Antichrist is niet een doorgeknipte klit, maar een eikenboom.
In het begin van de film zien we een peuter uit een raam vallen. Een hoogst dramatische scène, effectief in slow motion en met klassieke muziek in beeld gebracht. Haast kolderiek, met het knuffelbeertje dat we nog even voor het raam zien hangen wanneer het door het kind in zijn val meegenomen wordt en de ouders die terzelfdertijd in een machinale pompbeweging de liefdesdaad volbrengen. Het is duidelijk dat Von Trier hier de grenzen van de goede smaak opzoekt, een spel speelt met sentimentaliteit. Aan elke kleine beweging in deze openingsscène hangt een onmetelijk zwaar gewicht. Wat we zien is zinloos en wreed, maar vol betekenis. De eikenboom maakt misselijk van angst omdat hij niet stopt met zijn kinderen bij bosjes te laten vallen. De dood wordt zo iets volstrekt banaals, en Charlotte en William zitten gevangen in die banaliteit. De man, de wetenschapper, kan het verschil aangeven tussen mens en natuur. Het ene geeft betekenis, kent een moraal. Het andere is a-moreel en onbezield. De vergelijking tussen eikeltjes en kinderen is een constructie en elke angst die hieruit voortkomt irreël. Maar wanneer je langzaam gek dreigt te raken door het geluid van die vallende doodsvruchten, kan je alleen maar de vrouw gelijk geven. De vrouw die inziet dat elke geboorte een sterven is, dat elk iets er is om tot een niets uit te groeien.
Antichrist is geen horror-film. Het bos is geen dichtbegroeid donker woud waar weerloze meisjes in kunnen verdwalen. Het is er juist vaak opvallend licht en sereen. Iets té sereen, iets té licht bijna. Dit is geen horror-bos, maar een magisch-realistisch bos. De naam van dit idyllische plekje is 'Eden'. Het is het engste bos dat ik ooit in een film gezien heb. De namen van de personages horen we nooit (ik noemde ze hier William en Charlotte, omdat de acteurs zo heten), maar die namen zouden heel goed Adam en Eva kunnen zijn.
Antichrist is de ultieme horror-film, omdat het over de grootste angst van de mens gaat. Niet de dood, maar het leven. Niet het vreemde, maar het bekende. Niet het andere, maar wijzelf. Ik kom de stad nooit meer uit.
Bron: http://kasblog.punt.nl/
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Zwaar intense en grafische cinema hoor.
Cinematografisch werkelijk een pareltje, vanaf de zwaar gestyleerde openingsscenes af fascinerend. Contrast met de 'gewone' scenes komt af en toe wat met horten en stoten, maar eigenlijk stoorde dat nauwelijks. Verder echt zo'n film die je doet sidderen, en je mee doet leven tot in het diepste, niet in de laatste plaats vanwege zijn nogal grafische walgelijkheden, maar zeker niet alleen maar daarom. Surrealistisch en symbolisch ook, en zonder dat ik nu alle symboliek kon vatten (denk meer niet dan wel zelfs), past het wel binnen de macabere setting.
Von Trier brengt een ode aan Tarkovsky, en visueel komt hij behoorlijk in de buurt van de meester, inhoudelijk is laatstgenoemde toch een pak subtieler, maar zo intens is zelfs hij nog nooit bezig geweest.
Al met al zeker niet perfect (soms in de emoties iets te random), maar wel een belevenis en erg memorabele cinema. Kan me uitermate goed voorstellen dat je dit niet trekt, maar elke zichzelf respecterende filmliefhebber zou er toch goed aan doen een klassieker in wording op z'n minst een kans te geven.
4*
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
En Tarkovsky zag dat het goed was!
De film is gewijd aan Andrei Tarkovsky, zo meld de aftiteling en dat is te zien. De eerste vijf minuten van de film zijn werkelijk waar fantastisch! Vijf minuten perfecte cinema qua beeld en muziek. Zeer indrukwekkend om te zien hoe het jongetje uiteindelijk zijn dood tegemoet gaat. Een begin waardoor de interesse voor de rest van de film meteen gewekt is.
Dit niveau wordt de rest van de film niet meer gehaald, maar een goede film is het zeer zeker wel. Van Trier schuwt er niet voor om sommige zaken tot in de details te laten zien en dat zorgt er hier alleen maar voor dat de soms toch al beklemmende scènes, alleen maar heftiger en intenser overkomen.
Van beide hoofdrolspelers wordt enorm veel gevraagd in deze film, maar zowel Gainsbourg als Dafoe spelen beiden erg sterk. Het verhaal is niet altijd even duidelijk en na afloop van de film bleven er nog wel enige onduidelijkheden over, maar dat maakte de beleving er niet minder op. Dit is echt zo film die een ieder op zijn eigen manier kan interpreteren. Als je deze film gaat kijken met de insteek van een standaard horrorverhaaltje kom je zeker van een koude kermis thuis. Stel je je echter open voor het aparte verhaal en de vaak visuele pracht, dan is het op sommige momenten zeker genieten geblazen.
4,0*
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Gezien de sterk uiteenlopende meningen over de betekenis van "Antichrist", deze film vandaag maar weer eens herzien, want bij mijn eerste kijkbeurt was deze film voor mij in raadselen gehuld. Bij mijn tweede kijkbeurt is voor mij alles duidelijk geworden, althans ik meen voor mijzelf een antwoord te kunnen geven wat de betekenis is van deze film. Het is duidelijk dat deze film een keiharde stijd is tussen de rede, in het extreme belichaamd door de man en het gevoel, in het extreme belichaamd door de vrouw. Zo'n strijd kan natuurlijk alleen maar fataal aflopen. Op een gegeven moment zei de vrouw dat ze genezen was. Althans, zo voelde zij dat en daarom was dat voor haar de waarheid. Maar uiteraard niet voor de therapeut. Die vond pas dat zij genezen was als hij de diagnose had gesteld. Hij handelde dus duidelijk rationeel. Een strijd op leven en dood kon daarom ook niet uitblijven. Wat er toen volgde weten wij. Mijn sympathie ging ook volledig uit naar de vrouw, die volledig volgens haar natuur handelde.
Komen we nog bij de schoentjes van Nic. Ik ga er vanuit dat de vrouw heel goed wist dat zij de schoentjes bij Nic verkeerd aandeed. Het was niet meer dan een schreeuw om aandacht waaruit de conclusie kan worden getrokken dat het relatie tussen hij en zij altijd al zeer slecht was geweest. Maar ja, hoe kan het ook anders. Hij toonde geen greintje gevoel. Waarschijnlijk was hij zo versteend dat hij het gewoon niet kon. Als er iemand was die therapie nodig had, dan was hij het wel.
Komen wij nog even bij de dieren; wat de symbolische betekenis daarvan is laat mij eigenlijk koud. Als de vos zegt; "Chaos Reigns", dan betekent dat voor mij slechts dat er in de natuur geen plaats is voor een moraal, geen plaats voor de rede; het is de woeste natuur die heerst, waarvan de vrouw de belichaming was zoals ik al eerder stelde.
4,5*
BobdH
-
- 488 berichten
- 2307 stemmen
Antichrist is niet voor iedereen. Visueel is het geheel erg mooi en bij vlagen zelfs adembenemend, waarbij de extreem-slowmo en sterk gestileerde beelden van het bos tegelijkertijd een poëtische pracht uitstralen als een beklemmende dreiging (met een heerlijk laag, mediterend tempo), maar inhoudelijk is het een vervreemdende combinatie tussen psychologisch drama en religieuze symboliek.
Hoewel de wijze waarop de trauma's van Hij en Zij gepresenteerd worden (middels horrorfilm-stijlmiddelen en haast demonische manifestaties van dieren) aanvankelijk de innerlijke demonen van de personages sterk weergeven, kan Lars de bij vlagen beklemmende sfeer niet vasthouden en mis je bovendien een emotionele binding met de personages. De uitzinnige laatste akte voelt daardoor aan als slechts een opeenvolging van (gruwelijke) handelingen, maar mist de impact waarop wordt gemikt. Tegelijkertijd wordt het satanische karakter van de film onbevredigend uitgewerkt.
Hoewel Von Trier ongetwijfeld diepere psychologische waarheden in zijn film gestopt heeft, wil het nooit mengen met de overdaad aan (geforceerde) symboliek en beklijft het frustrerende gevoel dat je niet kunt bevatten wat hij eigenlijk wilde overbrengen. Dan blijven alleen de prachtige beelden en het sterke spel van de cast over (en toch stiekem dat gevoel dat je een intrigerende film gekeken hebt die meer herbergt dan je er aanvankelijk in ziet). 3*
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
Riget
Horror / Mystery, 1994
70 reacties
Der Siebente Kontinent
Drama, 1989
55 reacties
Breaking the Waves
Drama / Romantiek, 1996
183 reacties
Riget II
Horror / Mystery, 1997
34 reacties
Chikamatsu Monogatari
Drama, 1954
3 reacties
Dancer in the Dark
Drama / Muziek, 2000
389 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.