37°2 le Matin (1986)

De directors cut van 'Betty Blue' duurt een beetje te lang. Jammer, want als iemand zijn eigen film zou moeten begrijpen dan is het toch wel de regisseur. Maar goed, verder een erg aardige film, met een sfeervol liefdesverhaal en vooral de uitbundige, dronken scènes zijn heerlijk. Moet er wel bij zeggen dat op narratief gebied iets teveel de geijkte paden wordt bewandeld. Helaas mondt dat uit in een belachelijk einde, dat een smet werpt op de rest van de film. Laten we er nog even wat antipsychiatrie instoppen, dat doet het altijd goed! Tsja, totaal ongeloofwaardig waarmee de hele ontknoping in elkaar zakt. Halve ster eraf.

Mooie film over de allesomvattende liefde tussen twee jonge mensen. Ik heb de dvd met de director's cut dus kennelijk en ik moet zeggen dat die wel te lang duurt. Je voelt dat het verhaal een wending moet gaan krijgen, dat is op zich heel knap gedaan. Maar het duurt dan vervolgens ruim twee uur voordat het eindelijk zo ver is. De gewone versie had waarschijnlijk een halve ster meer gekregen van me. Maar ja, die zit er niet bij op de dvd ....

Oh ja, dat lees ik hieronder ook. Ik moest ook vaak aan Turks Fruit denken, maar dan een Franse versie. Die muziek, die zomerse sfeer en het verhaal.

Knappe, alternatieve film over de liefde tussen een labiele vrouw en een rustige liefhebbende man.

Klein minpuntje : de "directors cut" van 'Betty Blue' duurt een beetje te lang. Had echt wel iets korter gemogen.

Het werd tijd om deze film te herzien. Deze film had ik ooit gezien in een tijd dat ik films die niet in het Engels of Nederlands waren, afschreef als alternatief en te experimenteel naar mijn smaak. Een onozel vooroordeel dat ondertussen gelukkig al ettelijke jaren uit de wereld is geholpen.

Betty Blue heeft alles in huis om (voor mij toch) een topper te worden. De combinatie van de muziek met de verliefde sfeer zorgt voor een rollway op wolkjes. Er zijn uiteraard films die visueel sterker zijn of memorabelere scènes. Maar hier past alles bij elkaar als gegoten. Sterke regie en acteerwerk met een lengte (heb de director's cut gezien) die in deze film zeker niet te lang is.

37°2 le matin is een zeer mooie film geworden die je doet meeslepen in een mix van zwoele passie, verliefdheid, carpe diem, levensgenieten, humor en veel meer. Het valt me trouwens op dat Betty Dalle hier in haar debuutrol met gemak de aandacht kan trekken. Niet per se vanwege het naakt, maar ze heeft toch een grote dosis sexappeal. Ze deed me wat denken aan actrices als Nastassja Kinski en Milla Jovovich.

Na herziening toch terecht gepromoveerd naar 5*. De kijkbeurt was een adembenemende filmavond. Lang geleden dat ik nog zo van een film genoten heb.

Die vrouw heeft Borderline syndroom en is een psychische ziekte. Bredere uitleg vind je hier in het Nederlands,

Betty Blue 37°2 le matin (1986) - Fransefilms.nl

Het is een nogal al domme opmerking van Mickey, haar hysterie is nu net waar de hele film om draait. Samen met Turks Fruit en Gegen die Wand een prachtige film over gedoemde liefdes. Hartverscheurend mooi vind ik ze.

Ja, al weet ik niet zeker of het die betreffende stoornis is, maar in ieder geval iets wat daar sterk op lijkt. De titel slaat ook op haar temperatuur, die iets te hoog is om 'normaal' te kunnen functioneren.

Wie weet waar deze film op dvd te koop is. Ik kan hem nergens vinden.

[email protected]

37°2 le Matin heeft in ieder geval een zwoel, zomers sfeertje en twee hoofdrolspelers, die geen moeite hebben om uit de kleren te gaan, zoveel is in ieder geval wel duidelijk. Er zitten best wat komische momenten in, maar ook stukken die tegenvallen en neigen naar saaiheid, een woord wat ik overigens niet graag gebruik. Ik heb de director’s cut gezien en heb wel sterk het idee, dat de originele versie beter moet zijn. Nu zitten er gewoon iets teveel momenten in, die de vaart er uit halen of niet boeiend genoeg zijn voor het totale plaatje.

Beatrice Dalle speelt wel leuk. Aan de ene kant is ze heel ontwapenend, aan de andere kant weet je dat ze ziek is, en dat komt er af en toe ook goed uit. Het agressieve gedrag van Betty is soms wat zielig, maar levert ook de meest komische momenten op. Even een vervelende klant neersteken met een vork, omdat Betty geïrriteerd door haar raakt. De uitbundige scenes tussen de twee, die bijna altijd uitdraaien op seks, zien er in ieder geval overtuigend uit, al begint dat op een gegeven moment ook wel wat vermoeiend en wat teveel van het goede te worden.

Dat hiervoor ook goed is gekeken naar Turks Fruit is duidelijk te zien, maar die vind ik toch wel een stuk sterker. Op het einde vliegt 37°2 le Matin ook echt wordt teveel uit de bocht en wordt de ongeloofwaardigheid toch te groot. Er zitten we wat hoogtepuntjes in, maar de dieptepunten zijn helaas iets te talrijk aanwezig, om dit echt goed te kunnen waarderen.

2,0*

Een hele goede avontuurlijke Franse film. Eigenwijs en eigenzinnig.

In 1988 pas in de bioscoop gezien, 3 of 4 keer. Ik was "mindblown". De passie, de liefde tussen die twee, en de tragiek. De directorscut jarenlang in het cellofaan gelaten om het met de juiste partner samen te kunnen kijken. Zij kende hem nog niet, en ook niet bijv. Turks Fruit. Gisterenavond eindelijk opgezet. Drie uur lang met stijgende verbazing moeten constateren dat ik het niet zo (her)beleefde als ik had verwacht. Hoewel door de extra scènes het gehele verhaal opeens een stuk begrijpbaarder word duurt de film nu te lang. De balans lijkt opeens weg, en opeens is het meer een mini-serie dan een "less is more" concept. Ik denk niet dat ik het nog een keer ga zien, ondanks de uitstekende acteerprestaties van de hoofdpersonen.

Zeer goede en hele mooie film! Heeft enorm veel van Turks Fruit weg vind ik, die moet de regisseur haast wel gezien hebben.

Als je deze film en Turks Fruit mooi/goed vind is Crazy Love uit 1987 (Vlaamse film) ook een aanrader! ?

Wat een mooie, bijzondere film. Qua verhaal en uitvoering helemaal mijn ding. Ik houd wel van films met aparte vrouwen als Betty in de hoofdrol, ik vond het pakkend, soms ontroerend, en het acteerwerk vind ik sterk. Ze leven zich goed in hun rol in. Er zit naar het eind toe een stukje in dat ik minder in het verhaal vind passen, als Zorg als vrouw verkleed een overval pleegt, en dat mij niet erg boeide. Verder vind ik het een interessante film die mij inderdaad ook aan “Turks Fruit” en “Gegen die wand” doet denken, films die ik ook goed vind. De lange speelduur stoorde mij niet. Ik kon er zelfs nog langer naar kijken. Een 9. 4,5*

Betty Blue is een film die dankzij het uitstekende duo Anglade-Dalle voorbij glijdt ondanks zijn lange speelduur van wel bijna drie uur. De film kent een interessant plotverloop en -ontwikkeling waarbij de karakterontwikkeling van vooral Betty in het oog springt.

Lijdend aan een manisch-depressieve stoornis heeft Betty het moeilijk om om te gaan met tegenslagen of teleurstellingen. Hoe verder in de film, hoe sterker dit psychische verval naar voren komt. Het begint nog onschuldig met wat woede-uitbarstingen waarbij wat meubilair of de verf/auto eraan moet geloven. Zorg daarentegen ziet in zijn Betty een onvoorwaardelijke liefde die hem naïef blind maakt voor haar problemen. Zijn latere rol in de film als bankovervaller kon ik wel moeilijk plaatsen, maar had wel te doen met hem.

Verder erg mooi gefilmd en enkele knappe functionele naaktscènes. Het tempo is traag, maar komt de karakters ten goede die verder uitgediept worden in het heden. Want van het verleden is er geen sprake. Toch is Betty Blue zinderend en intens met de mooie ondersteunende soundtrack.

Terwijl het in huize Lavrot in de vroege morgen nog altijd niet onder de 28º is gezakt, slaat mijn koorts weer toe in de aanloop naar een hernieuwde kijk naar Betty Blue. Want, wat is het alweer langgeleden dat ik dit meesterwerk (een van de beste sfeer-films ooit, in het rijtje met Lost in Translation) voor het laatst zag.

Ga dat zien: vanavond op de Belg (Canvas), en dus, jawel, zonder onderbrekingen !

“Op de Belg” zo zei mijn vader dat ook altijd...

Klassieker! Wat wordt het vanavond op TV: Barcelona, Bayern of toch Betty Blue?

De film beleefde een 2e roulatie eind jaren '90 (1996 meen ik, tijdens de zomermaanden). Opnieuw zaten de filmhuizen vol! De soundtrack is destijds vele maanden in mijn CD-wisselaar blijven circuleren.

Net als Beineix' Diva (1981) (www.moviemeter.nl/film/4334) een film om meermalen te herzien!

Voor mij werd het allebei, 5 goals gezien en daarna een topfilm op de Belg! Heb slechtere avonden gehad .

Oef, de herziening haalde het bij lange na niet bij mijn gekleurde herinnering. Misschien was ik niet helemaal in de juiste stemming; desalniettemin streelde de prachtige pure naaktheid van Betty in combinatie met dat betoverende piano-motiefje mijn o zo platte beeldscherm. Maar een meesterwerk? Nee, toch niet.

Grotesk drama. Dat moet op zich kunnen, maar soms werd het voor mij wat té grotesk, en dan breekt de dramatiek. Wel knap geacteerd, voor mij met name van Gerard Darmon.

En even terzijde: voor 99% van de op tv uitgezonden films die iet of wat de moeite waard zijn, moet je wat mij betreft "op die Belg" zijn. En dan is het nog maar een handvol...

Veel zomerser wordt een film niet. Zwoele 80s-sfeer, fijne cast, alles-kan-alles-mag spirit ... 37°2 le Matin is gewoon heerlijk onbezonnen cinema.

Naar het einde toe slaat de film helaas een duistere weg in. Ik begrijp dat de hitte rare dingen doet met een mens, maar er zijn ergens grenzen.

Bon, voor de rest heb ik me wel prima vermaakt. 4*

Wat een drukte deze film.

Gewoon een Turks Fruit op z'n frans. Ik liet mijn stem in eerste instantie beïnvloeden door de kritieken hieronder. Seks sells. Zonder dat blijft er bar weinig over mijn inziens.

Matig.

Heel zomers en bij wijlen een zwoel werkje en ik vind dat an sich wel iets hebben. Ik ben absoluut geen kenner van de Franse cinema, maar het is alleszins een sfeertje dat ik nog wel eens heb zien passeren. De hoeveelheid seks en bloot draagt daar aan bij, het is maar goed dat er dan ook niet preuts over gedaan wordt. Verder is er ook audiovisueel wel wat te beleven; de soundtrack is prima ondersteuning en het aantal mooie shots met dito kleurgebruik ligt hoog.

Dat is echter niet genoeg om een film ook boven de middelmaat uit te duwen. De relatie tussen de hoofdpersonages staat centraal, maar geen van beide personages komt daadwerkelijk uit de verf, de inspanningen van de acteurs ten spijt. Betty is zot en vervelend - de schaarse pogingen haar ook breekbaar te maken zijn onvoldoende -, en haar minnaar wiens naam ik alweer vergeten ben is minstens even zot om er zoveel tijd in te steken. Het zal dan wel liefde zijn, maar enige nuance in de manier waarop hij daarmee omgaat had welkom geweest.

Ik heb dan wel de "korte" versie gezien, die Canvas eerder deze week uitzond, dus misschien doe ik de film te kort. Nog een uur langer kijken had het evenwel een pittige zit gemaakt.

2,5

Aardig.

De passieromance. Een genre waar ik normaal gesproken weinig mee kan aanvangen, maar als het aantrekkelijk genoeg wordt gepresenteerd kan ik er op z'n minst naar kijken. En wie weet soms zelfs geraakt worden, wat ook niet nog nooit is gebeurd. Helaas wist deze film niet te raken.

Gelukkig wordt het op z'n minst aantrekkelijk gepresenteerd. Visueel is het allemaal zo slecht nog niet, al vreesde ik wel toen de opening van de film direct een expliciete seksscene betrof. De focus op naaktheid ligt er in deze film overigens dik bovenop, en niet alles daarvan is nodig. Maar misschien ben ik gewoon te preuts op dat vlak.

Fris kleurgebruik voor de rest, zeker het eerste halfuur op het strand is erg mooi. Het keurige camerawerk, de felle kleuren en sterke camerastandpunten doen de tijd vliegen. Dat de romantiek niet erg interessant is is op dat moment dan ook vergeven.

De romantiek ligt er erg dik bovenop, maar erg interessant is het niet. Niks subtiel, alleen maar krikken. Heel veel scenes eindigen met penetratie op romantisch vlak, iets wat ik als kijker niet meteen romantisch vind. De personages zijn voor de rest erg afstandelijk en een echte band kan ik moeilijk opbouwen met de karakters.

Die band is een cruciaal element in elke film, want als je geen band met de personages kan opbouwen dan raakt de finale kant noch wal. Wat in deze film dus helaas het geval is. De finale is erg sterk gefilmd, maar omdat de band niet voelbaar is heeft het voor de rest niet veel meer impact dan een "ach wat zielig" moment.

Uiteindelijk begint de film ook gewoon minder te boeien, ik heb de 2-uur versie gezien en ik had een 3-uur durende versie erg moeilijk gevonden. De film begint zijn zetten vaak te herhalen, de dramascenes tussendoor verschijnen compleet random en verdwijnen zo ook weer. Niks raakt echt, inclusief de romantiek dat wel een centraal punt vormt door de film heen.

Gelukkig is het acteerwerk wel goed, vooral van Dalle, die haar rol met verve speelt. De zonnige beelden van de film, sterke camerawerk en fleurige sets doen de meeste magie verzorgen. Inhoudelijk is de film minder bijzonder. Op romantisch vlak zo lomp gebracht dat het ook niet echt wil verwarmen. Als ik met mijn vriendin een romantische film ga kijken, weet ik wel zeker dat het deze niet gaat worden. Dan zou ik wellicht een klap op mijn kaak krijgen.

Omdat het visueel erg aantrekkelijk is, wil ik het wel een voldoende geven. Aan de romantiek, chemie en ontwikkeling ga ik geen enkel compliment geven.