In the Valley of Elah (2007)

Gisteravond gekeken en ik moet bekennen dat ik de laatste 5 minuten niet meer gezien heb omdat ik in slaap viel. Of dat kwam door de film of gewoon door vermoeidheid, dat weet ik niet precies.

Het is een degelijke film met een redelijk verhaal maar echt boeiend is het eigenlijk niet (soms best wel saai). De film duurt maar liefst 124 minuten maar naar mijn mening had men het ook kunnen verfilmen in 90 minuten (dan was het waarschijnlijk beter geweest). Tommy Lee Jones en Charlize Theron acteren best aardig maar ik heb beiden al eens beter zien presteren. Andere hoofdrol speelster (althans volgens de cover) Susan Sarandon komt maar heel even voor in de film.

Ik had nog gehoopt op een verrassend einde, maar dat is er helaas niet. Het einde vond ik best wel teleurstellend.

Vervelende film die aan de ene kant bol staat met de gebruikelijke anti-oorlogs rethoriek zoals we dat van Hollywood gewend zijn, en aan de andere kant ook bol staat van verschrikkelijk Amerikaans pattriotisme. Ondanks het goede acteerwerk en het best aardige verhaal drukt dit een te zwaar stempel op de film. 2.5*

Indringend drama over de gevolgen van oorlog op de individuele soldaat. Tommy Lee Jones speelt op formidabele wijze de getormenteerde vader die ook zijn tweede zoon kwijtraakt. De ontluistering spat van zijn gegroefde gezicht af als hij stilaan het verhaal van de dood én het (soldaten)leven van zijn zoon achterhaalt. Ook Charlize Theron bevalt als de detective die zich vastbijt in de zaak, dat in tegenstelling tot de zaak van de hond...

Wanhoop, treurnis en ongeloof; dit is een juweeltje, maar wel een deprimerende. Ik begrijp de opmerkingen over traag en weinig gebeurtenissen niet zo. In the Valley Of Elah leent zich m.i. niet voor dergelijke opleukerij. Het zou de film iets spectaculairder kunnen maken, maar dat lijkt me juist níét de bedoeling. Dit verhaal heeft dat allemaal niet nodig, vertelt zichzelf door met name een veelal sobere, ingetogen TLJ. Wat mij betreft is de juiste format gekozen voor dit zeer droevige verhaal.

4.5*

Was er na afloop een beetje stil van eigenlijk. Toch wel aangrijpende film die een beeld schetst van wat deelnemen aan een oorlog met jonge jongens kan doen. Iemand gaf hier eerder aan dat hij het tweede deel van de film een " detectiveverhaaltje" vond waarvan de ontknoping weinig bevredigend was...ik heb dat anders ervaren, namelijk als een zich langzaam ontvouwend verhaal dat op die manier meerdere kanten laat zien van gebeurtenissen en mensen. Ik vond dat juist sterk gedaan en het heeft me dan ook de volledige lengte van de film zeer weten te boeien. Mede dankzij de uitstekende rol van Tommy Lee Jones, ik ga die man steeds meer waarderen de laatste tijd.

Soort combinatie tussen A Few Good Men en No Country For Old Men (als je kijkt naar het thema, de snelheid, de acteurs...)

Boeiende film met een erg goede Tommy Lee Jones. Helaas is het einde en het hoe en waarom niet 100% duidelijk (voor mij althans). Maar de rest van de film is erg sterk, perfect gefilmd en geacteerd.

4 sterren

Tommy Lee Jones speelt een vader met een eigen militair verleden die zich bezighoudt met de verdwijning van een zoon met oorlogsverleden. Er blijkt heel wat meer aan de hand te zijn dan de militaire politie hem voorhoudt. Gelukkig vindt hij hulp in de vorm van een vrouwelijke rechercheur ( Charlize Theron ). En passant wordt er een vergelijking getrokken met David en Goliath oftewel de strijd tegen het grote monster dat onverslaanbaar oogt. In dit geval is ''het monster'' een systeem dat zijn soldaten ontmenselijkt.

Deze film is dus een keiharde aanklacht geworden op hoe de uitzichtloze Irak-oorlog tot gevolg heeft dat er psychisch beschadigde jonge mensen terugkomen. Het is geen geheel nieuw terrein voor een film, maar de thema's zijn toch weer wezenlijk anders. Er is gekozen voor een sobere en ietwat afstandelijke filmstijl, vol met beelden waarin niet zo heel veel lijkt te gebeuren. Het heeft tot gevolg dat de film iets te traag door kabbelt op sommige punten, maar dat draagt voor mij eigenlijk vooral bij aan de algehele schoonheid ervan.

De grootste pijler is natuurlijk Tommy Lee Jones als rouwende vader die langzaamaan ontdekt dat zijn zoon misschien toch niet zo'n schatje was. Zijn karakter wordt mooi vormgegeven als gedesillusioneerde ex-militair van de oude stempel die ontdekt dat zijn geloof in het leger afneemt. Ook wordt er de schuldvraag bij betrokken: is hij degene die zijn zoon ''gedwongen'' heeft om naar het leger te gaan? Tegenover Jones staat Charlize Theron flink het vrouwtje, maar ze delft desondanks het onderspit. Haar karakter blijft dan ook een beetje buiten het eigenlijke verhaal staan en voegt weinig toe, behalve dan het aangeven van clues tot oplossing van het mysterie. Het is trouwens ongelofelijk hoe deze blonde schoonheid toch zoveel verschillende rollen weet te spelen. Ik moest zelfs even op het hoesje kijken om te zien of ze het wel was.

Uiteindelijk is het een loodzware en rustige film geworden. Niet iedereen zal die combinatie even goed kunnen waarderen. Voor mij is het een van de betere films over de Irak-oorlog en de immense gevolgen op Amerikaanse bodem.

Prima drama dat wat thrillerelementen heeft die niet altijd even goed uitwerken. Jones is sterk en houd je betrokken ondanks de voorspelbaarheid. Goed.

Na 'Crash' opnieuw een knappe, kritische film van Paul Haggis, deze keer over de gevolgen van het voeren van een oorlog. Tommy Lee jones zet op overtuigende wijze een gekwelde, wanhopige vader en echtgenoot neer, vol vooroordelen en twijfels, die door eigen oorlogservaringen moeite heeft om zijn gevoelens te tonen.

Haggis is niet zo mijn filmer denk ik. Ik vind Crash een van de meest overschatte films van de afgelopen jaren en ook deze In the Valley of Elah kan me niet echt bekoren.

Probleem met Haggis is dat hij hetzelfde gevoel voor subtiliteit heeft als een spreekwoordelijke kudde dronken olifanten in een porseleinkast.... Dat is dus niet veel voor de duidelijkheid.
Alhoewel het er in Crash nog dikker bovenop ligt wordt ook in deze film werkelijk weer iedere scene ten dienste gesteld van het drama, het is allemaal veel te nadrukkelijk gescript. Echt zo'n film die het van de daken schreeuwt hoe belangrijk hij wel niet is, het irriteert me behoorlijk.

Verder ben ik het eens met diegene hier die al aangehaald hebben dat deze film bol staat van de populaire anti-oorlogsretoriek maar dan wel zo dat het ook voor de gemiddelde godsvresende, patriottische Amerikaan nog te verhapstukken is. Want stel dat er eens langs de Oscars gegrepen zou kunnen worden...

De getraumatiseerde oorlogsveteraan staat weer als slachtoffer centraal. Ik bedoel, het is allemaal natuurlijk heel erg dat er in de VS een totaal gebrek is aan sociale vangnetten maar om die soldaten nu zo makkelijk weg te zetten als slachtoffer zoals in deze film gebeurt daar heb ik toch m'n vraagtekens bij.
Amerika heeft een beroepsleger en die gasten gingen er wel in opdracht van hun regering met veel bombarie heen. Het is niet zo dat ze Irak binnen trokken met doktersspullen of schoolschriften maar wel tot de tanden bewapend. Enige vergelijking van een Amerikaanse soldaat met de kleine David die de grote Goliath bevecht wil er bij mij dan ook niet zo hard in.
Ik ben echt geen pacifist ofzo maar als je mensen in verre arme landen wilt helpen moet je niet bij het leger zijn dan moet je dokter, verpleger, leraar, ingenieur of iets worden. Alternatieve zat ook in de VS. Soldaten zijn nu eenmaal een wezenlijk onderdeel van oorlogsvoering en geen onschuldige buitenstaanders. Vind dat films als FMJ en Platoon dat toch een heel stuk beter weten over te brengen.

Verder wel goede cinematografie, echt van die troosteloze, armetierige en karakterloze Mid-West locaties. Het leger wordt ook als erg kil en klinisch neergezet. Alhoewel ik dan bij die toespelingen dat het er vroeger beter was dan weer opnieuw m'n wenkbrauwen wat fronste. Geloof dat de teringzooi in Saigon 1967 minstens net zo groot, zo niet nog groter, was als Bagdad 2008. Verder is Tommy Lee Jones natuurlijk wel weer lekker bezig en blijft Charlize Theron al jaren een van de aangenaamste vrouwelijke verschijning op het witte doek.

2.5* lijkt mij voldoende.

'k Vond de film moeilijk opstarten, maar naarmate toestanden en personnages uitgediept worden, gaat men toch geboeid het verhaal volgen om toch te beseffen dat de film louter kritiek is op de oorlog in Irak en en de gevolgen ervan, zekerlijk op het menselijk vlak .
Goede film, in het begin zoekend naar een zeker evenwicht. Geldt ook voor de acteurs.

Prima film van Haggis, maar mijn verwachtingen lagen toch wat hoger, vooral door zijn vorige film Crash, die ik echt veel beter vond. Kwa acteren is er niets op de film aan te merken. Tommy Lee Jones doet het goed en ook Charlize Theron spat weer eens van het scherm.

Het verhaal zelf vond ik wel interessant, maar is niet altijd evengoed uitgewerkt. De film is te voorspelbaar en begint op een gegeven moment wat saai te worden. De film kabbelt maar wat aan, kent eigenlijk geen echte hoogtepunten tussendoor en werkt hier ook niet echt naartoe op het einde. Dit had ik toch van van Haggis verwacht, aangezien Crash vol met emotionele hoogtepunten zit. Hier bleef ik wat met een leeg gevoel zitten, waar de voorspelbaarheid dit eigenlijk de das om doet, want als je de dvd-hoes hebt gelezen kan je bijna al raden dat z'n ''vrienden'' hem hebben vermoord. Op een gegeven moment wordt dit dan ook duidelijk, maar deed het me eigenlijk niet erg veel. Haggis probeert dit een beetje te compenseren met het einde, wanneer we de vlag omhoog zien gaan. Dit werkt dat wel weer aardig en daar werd ik dan weer even stil van. Voor de rest had het wel wat beter gekund wat mij betreft. Maar... echt slecht is het zeker niet. Ondanks dat het tempo wel wat hoger had gekund, wist de film met toch aardig te boeien en was het vooral het acteerwerk wat de film iets extras wist te geven.

Meer verwacht dus van deze film, waarin Haggis in veel scénes net even die extra duw in de goede richting is vergeten te geven. Dat had veel goed kunnen maken, want nu lag het tempo net wat te laag waardoor een evt. compensatie op het eind niet meer voldoende is om als film écht boven het gemiddelde uit te steken.

Crash was een een moraalgedreven wanvertoning en hoewel In the Valley of Elah kleine verbeteringen toont, heeft Haggis zich ook hier niet in kunnen houden. Wanneer het erop lijkt dat de film zich ontpopt tot een misdaadthriller met een interessante kijk op de gevolgen van de Irak oorlog in eigen land, komen de sentimenten van Tommy Lee Jones' personage boven water drijven en gaat de film alweer die moraaltoer op. Man met foute verwachtingspatronen, extreme discipline en vooroordelen komt tot inkeer, maar hiervoor heeft wel zijn zoon het leven moeten laten. Het ligt er allemaal veel te dik op. Bepaalde onnodige scènes met Theron versterken deze mening. Het is dat Jones zijn rol met pure klasse vertolkt, anders had dit samen met Crash de vergetelheid in kunnen geraken. Jammer, want hier zat een aardige aanleiding in tot scherpe kritiek op het Amerikaanse oorlogsbeleid. Ik hou Haggis even voor gezien denk ik.
2,5*

Hele interesante dramafilm met een heel sterk enzoektocht-verhaal. De rollen worden om te beginnen buitengewoon prachtig neergezet: Tommy Lee Jones, een vader die met de vermissing van zijn zoon te maken krijgt en ook weer een mooie rol van Charlize Theron. Het verhaal is zeer uigebreid en je komt ook continu voor verassingen te staan. Het word ook echt op zon hele bizare manier vormgegeven. Dan blijkt de zoon dood te zijn en in stukjes te zijn gehakt, dan ineens schijnt ie te leven maar evenlater is ie toch weer dood en schijnt het toch die ene in stukjes gehakte lijk te zijn.

Daarnaast zijn de videocamera-beelden van de oorlog ook erg boeiend en ook helemaal een toepasselijke onderwerp voor deze film. Ook het sfeertje zit er goed in en alles word rustig verteld zonder sensatie. Juist vond ik het ook mooi dat die oorlog-stukjes alleen maar die handy-camera stukken waren van Mike (de zoon) Het climax was verassend.

Zeer boeiende film.

4,0*

Mmm... Ik weet niet goed wat te denken van de film. Het script ligt boordevol clichés, waar dat bij Crash veel minder stoorde. Gelukkig is het acteerwerk goed genoeg en vooral het personage van Theron is niet slecht. Maar vele figuren zijn gewoon karikaturen en het geheel is soms wat geforceerd.

Het script is dan misschien slecht uitgewerkt, het werkt wel. De aandacht wordt voldoende attent gehouden en dankzij het uitblijven van het plot blijf je met (ietwat) spanning kijken. Veranderende verklaringen, sporadische videobeelden, het ligt er wat vingerdik op, maar het werkt wel zoals ik al zei. Geen slechte film, maar geen klassieker.

In the Valley of Elah is een aardig wegkijkende film, maar Haggis heeft echt te weinig talent als scriptschrijver en regisseur om hier echt het diepgaande meesterwerk van te maken waar hij overduidelijk op hoopte. Zijn enige talent lijkt erin te liggen om ingetogen en geloofwaardige prestaties uit zijn acteurs te halen. Dat gold voor Crash en dat geldt ook voor Elah, met name dankzij Jones en een opvallend goede Theron.

De maatschappijkritiek is echter weer te simplistisch, maar bovenal heeft het geen enkele impact. Ik was zelfs teleurgesteld toen de uiteindelijke bekentenis kwam, die erg zwak gebracht werd. Vervelend is dat Haggis alles er ook zo dicht bovenop legt. Die vlag op het einde is zelfs volslagen belachelijk. Uiteindelijk is In the Valley of Elah echter vooral een film die zijn standpunt niet voelbaar maakt. Het blijft bij ik-stond-erbij-en-ik-keek-erna. Er is niet echt sprake van een echt slechte film, maar er is tegelijkertijd niets om hem mee aan te raden.
2*

De film zit degelijk in elkaar, acteren is goed maar er komt niets bijzonders terwijl die verwachtingen wel gewekt worden.

De film de valley of elah heeft me voor het eerst sinds alweer een lange tijd doorsnee films geraakt. Met name vanwege de eenvoud van het vertellen en de subtiel lijntjes die in het verhaal naar boven komen. Tegenover die subiliteit laat de regisseur geen enkele twijfel over goed en kwaad door andere dingen juist aan te zetten. Ik geef een voorbeeld van beide

Totaal los van het plot helpt de vader (ook ex militair) een vlaggehijser de amerikaanse vlag juist op te hangen. Hiermee vertelt Haggis alles hoe hij denkt over hoe het respect van amerika is gesteld en hoe er met de levens van de jonge soldaten wordt omgesprongen. Uiteindelijk hijst hij een gehavende vlag. Enerzijds druipt hier de symboliek en anderzijds heeft hij zeer knap zonder de vader zich ooit maar 1x te laten uiten over hoe het leger zijn zoon heeft behandeld, meer impact gegeven aan het gruwelijk lot van deze vader.

De eenvoud van de vertelstijl het buitengewoon mooie acteerwerk van de vader doen mij denken aan films van clint eastwood.

Een anti oorlogsfilm niet om de oorlog. Maar wat voor een oorlog en voor wie is hij gevochten. Dood of levend de levens van deze jonge jongens zijn verwoest. Dat is de boodschap en hij is goed verpakt.

Ik vond het een goed Drama.
Het duurt even voor je 'IN' de film zit maar eenmaal je gegrepen word door de sfeer laat het je niet meer los.

Er wordt sterk geacteerd, het is mooi in beeld gebracht en de soundtrack mag er ook wezen. Vooral het laatste uur vond'k goed.

7/10.
Lang niet zo overweldigend als zijn vorige film "Crash" maar zeker en vast de moeite om eens gezien te hebben, al vrees ik dat het enkel een aanrader is voor liefhebbers van trage, zwaar op de hand liggende Drama's.

Van de regisseur van Crash had ik hier wel wat meer van verwacht. Het begint allemaal heel aardig en Tommy Lee Jones is een man, die prima geschikt is voor een rol als deze.

Het verhaal wordt nogal mysterieus gebracht, maar het grote probleem van de film is, dat als je de film in bezit hebt zoals ik en de achterkant hiervan hebt gelezen je bijna al kan raden wat er gebeurd is. Erg jammer, want dat maakt de voorspelbaarheid van de film enorm groot.

Desondanks kijkt het allemaal nog wel aardig weg, voor dankzij de acteurs, waarbij naast Jones ook Theron erg goed speelt. Het overdramatische einde ligt er allemaal wat te dik bovenop en is ook enigszins teleurstellend.

2,5*

Sterke film met een duidelijke boodschap.

Kan films altijd wel waarderen met een duidelijke klacht tegen oorlog. Het eerste half uur is het een beetje moeilijk om in de film te komen en voel je nog niet echt mee met Hank. Maar zodra zijn zoon dood gevonden wordt en hij dat aan zijn vrouw moet vertellen weet de film je bij de kladde te pakken en je niet meer los te laten.
De geweldige acteerprestatie van zowel Tommy Lee Jones als Charlize Theron zijn ook het melden waard. Wel leuk om te zien hoe goed Charlize Theron acteert tegenwoordig. Dit soort rollen zouden vroeger een flinke stap zijn geweest voor haar, maar nu is het geen enkel probleem meer.

De film weet redelijk goed de meeste cliché te ontwijken en onvoorspelbaar te blijven tot het eind. Dat vlag ophangen op het eind is dan wel weer jammer, maar toen liep mijn dvd toch vast dus daar heb ik nauwelijks last van gehad. 4*

Dit zijn voor mij de betere films. De gehele cast zet een prima prestatie neer, met de uitstekende Tommy Lee Jones voorop. Zijn rol is hem werkelijk op het lijf geschreven. Ook Charlize Theron verdiend een extra pluim voor haar rol. Naast het feit dat het een fijne vrouw is om naar te kijken, ben ik van mening dat ze zich heeft ontwikkeld tot een van de betere vrouwelijke verschijningen op het witte doek.

De film zelf... laat ik hem omschrijven als een sobere, meeslepende film. Vooraf had ik gedacht dat het met een speelduur van 124 minuten wel eens een tikkeltje saai zou kunnen worden, maar het tegendeel bleek het geval. Het verhaal bevat voldoende verassende wendingen en interessante situaties om de gehele speelduur boeiend te blijven.
Ik vond het ook goed om te zien dat ze de daden van de soldaten eens wat realistischer hebben neergezet i.p.v. ze het maar weer mooier probeerden te laten lijken dan het in werkelijkheid is.
In feite worden ze neergezet als een stel angstige jongens/mannen die door de gebeurtenissen die ze meemaken omgetoverd worden tot een stel sadistische klootzakken. Dat vond ik erg sterk aan deze film.

Ik lees dat sommige users een beetje moeite hebben met de eindscene wat betreft die vlag. Zelf vond ik dat wel een heel passend einde. Dat komt omdat die scene eigenlijk een kritische sneer is naar hun eigen land, 'Amerika'. Hank Deerfield is na alle gebeurtenissen en kennis die hij vergaard heeft niet meer zo trots op zijn vaderland. Immers, hij hangt de vlag ondersteboven en eerder in de film had hij zelf gezegd dat dat stond voor een land dat niet meer in staat is om zichzelf te helpen.
Ook mocht de vlag in de eerste scene de grond niet raken, waaruit je op kunt maken dat hij het zeer serieus nam. Een soort ware, trouwe patriot. Maar op het einde taped hij de vlag ook nog eens vast zodat hij s'nachts kan blijven hangen (iets wat ook moreel gezien verboden is voor een nationale vlag).
Zijn trots is dus vervlogen en het boeit hem in feite geen ene reet meer. Ook dat vond ik indrukwekkend en origineel bedacht, want er zijn zoals wij weten genoeg films die wel met een Amerikaans, nationalistisch tintje eindigen.

Al met al een vrij indrukwekkende en hele mooie film die naast drama ook vooral een soort misdaadcrimi is met een vleugje oorlog. Een film met karakter.

4,0*

Redelijke clichématig maar aardig drama dat gered wordt door de goede rol van Jones.

Het verhaal begint nogal voorspelbaar en typisch maar weet er richting het eind toch een goede draai aan te geven. De boodschap die Haggis wil overbrengen is duidelijk maar wat braaf en indirect gebracht. Ook duurde het te lang voordat deze weg ingeslagen werd, want er zaten behoorlijk wat langdradige stukken in de film die met wat knippen nogal wat korter had kunnen zijn.

Als geen ander kan Jones de rouwende vader op oorlogspad spelen met z'n norse blikken en zwartgallige one-liners. Theron vond ik ongeschikt in haar rol en wist mij niet te overtuigen als de vrouwelijke rechercheur die het uiteraard moet opnemen tegen haar mannelijke collega's.

Zoals gezegd is het maar goed dat Haggis de film wist de behoeden van een langzame dood, want nu was het toch best aardig. Ondanks het sentimentele eind.

3*

Traag, zonder veel spanning en tamelijk voorspelbaar. Het motief wordt er echt aan de haren bijgetrokken. Het spel van Jones en Theron (hoewel miscast) maakt het nog een beetje verteerbaar. Een misser.

Hier houd ik wel van, een mix van crime detective en drama. Goede acteer prestaties van Tommy Lee Jones en Charlize Theron. Beetje bij beetje krijg ze steeds meer bewijs over de verdwijning van de zoon van Hank Deerfield. De script was overtuigend en voelde natuurlijk. Goed verhaal. Volgens mij ook gebaseerd op echte gebeurtenissen.

Het drama ligt er af en toe wat dik bovenop en Jones doet wat aan overacting maar het werkt wel. Hij draagt de film en zorgt tevens voor de nodige relativering. De film blijft dan ook tot het einde aan boeien.

Een onderhoudend drama met kantoorwerk, Amerikaanse vlaggen en onderzoek via de crime scene en verzamelde videobeelden. Het gegeven van de verloren zoon is niet sterk gegoeg om de volle speelduur geboeid te blijven en zo vond ik de eerste anderhalf uur ook redelijk slopend en langdradig. Tommy Lee Jones en Theron dienen als Maggi voor de flauwe soep waardoor het nog enigszins weg te krijgen is maar die terugkerende strijkmuziek was vervelend en de boel wordt enorm aangedikt.

Deze film heeft heel lang in mijn Top 10 gestaan en moet nu plaatsmaken voor Captain Phillips (2013).

Maar dit blijft een van de beste films die ik gezien heb. De film vertelt twee verhalen, één over het onderzoek naar de dood van een soldaat, en een andere over een legereenheid in Irak. Beide verhalen zijn goed, hard, en niet bepaald onrealistisch. De film is lekker compleet en beslaat diverse genres, voornamelijk thriller, oorlog en drama. Het acteerwerk is op een enkele uitzondering na uitstekend, en zo ook de beelden en het script. Fijn dat er films bestaan die de oorlog of het leger niet verheerlijken en ook de vuile handen en de gevolgen ervan laten zien.

Aanrader.

Zie geen log line op de filmposter, maar "There's always a price to pay" zou passend zijn. Georkestreerd geweld als militairen ten strijde trekken.... ricocheert in de vorm van de willekeur, de 'ramdomness' van geweld op het thuisfront. Zegt meer over oorlog dan veel oorlogsvechtfilms. Wat veel mensen niet weten, is dat na de oorlogen in Afghanistan en Irak iedere dag in de VS ruim 20 veteranen zelfmoord plegen. Onderhand een veelvoud van het aantal Amerikaanse GI's dat is gesneuveld in Afghanistan en Irak. Tegen de 28.000 als ik mag geloven.
Veterans Day: Suicide has caused more American casualties than wars in Iraq and Afghanistan - San Jose Mercury News - mercurynews.com

Op zich ben ik altijd wel fan van dit soort genre films. Haggis is een regisseur die ook niet heel veel fout doet maar hij haalt er dit keer toch verre van het maximale eruit. Ten eerste is het mooi geschoten door Roger Deakins en dit levert prachtige beelden op, bijvoorbeeld bij de crime scene met de stad op de achtergrond.

Ten tweede is de cast indrukwekkend op de soldaten na dan. Tommy Lee Jones draagt deze film dan ook echt en ook Susan Sarandon is indrukwekkend. Charlize Theron vond ik wat wisselvallig hier en daar. De rest van de cast wordt aangevuld door namen als Jason Patric, Josh Brolin en James Franco. Daar wordt echter niet alles uit uitgehaald als je het mij vraagt.

Het grootste probleem van de film is gewoon dat het uiteindelijk slot gewoon niet goed genoeg is. De reveal is nogal slap en het punt dat de film wilt maken wordt teveel door je strot geduwd.

Driekwart van de film is dus erg sterk maar naar het einde wordt het wat minder.

Nogal doorsnee.

Crash van Haggis vond ik ooit wel sterk, maar da's ondertussen toch ook al een tijdje geleden. Op basis van deze film zet ik toch wat vraagtekens bij dat cijfer, al kan het ook wel gewoon dat de twee films genoeg verschillen.

Wat deze Valley of Elah wel meeheeft is fijn acteerwerk. Jones en Theron zijn beiden erg goed in hun rol. Niet dat er heel veel range van hen verwacht wordt, maar ze zijn lekker understated, iets waar het in dit soort dramas nog wel eens aan durft mankeren.

Visueel is het minder boeiend. Het is nogal troosteloos in beeld gebracht, nogal bruin en onopvallend. Hetzelfde kan gezegd worden van de soundtrack, behalve dan misschien dat het bruin is. Beetje saaie presentatie die toch wel een beetje leuker had gemogen.

En ook het plotje is wat minder. Hier en daar wat kritiek op Amerika, de oorlog, de leeftijd van soldaten die in onmenselijke situaties terechtkomen, maar tegelijkertijd hangt er toch ook zo'n patriotistisch geurtje aan de film. Het zwalpt iets teveel. De uiteindelijk spreekwoordelijke aap is ook niet al te best, vond de bekentenis ook niet echt overeenstemmen met de 42 steekwonden die het slachtoffer zogezegd zou gekregen hebben, maar misschien heb ik ergens iets gemist.

Echt aanwijsbaar slecht vond ik het niet, maar het is gewoon wat lauw en duf allemaal. De film sleept zich voort en dan duren 120 minuten toch redelijk lang.

2.5*