In the Valley of Elah (2007)

O wat een film zeg. Spannend. Ik kan de woorden niet vinden, heb mijn ogen met moeite droog kunnen houden. Geweldig.

Ik heb geen probleem met zware thema's, maar Haggis lijkt wel bijna masochistisch in dit opzicht. Alsof het allemaal nog niet dieptreurig genoeg is, moeten er nog wat strijkers over om het allemaal nog wat ernstiger te maken.

Gelukkig was het verhaal vrij rechtlijnig in tegenstalling tot de (wat mij betreft) pretentieuze draak 'Crash'. Jones speelt het allemaal met veel gevoel zonder het er extra bovenop te smeren. Wat een egweldige acteur. Theron doet haar best, maar het blijft een stoot wat het gepest van de collega's allemaal wel een beetje ongeloofwaardig maakt.

Blijkbaar moet er ook weer een soort 'moraal' bij met het het verhaaltje van David tegen Goliath waaruit de mistige titel voor deze film uit gehaald wordt… mij kan het allemaal wel een beetj gestolen worden.

Een prima film. Spannend en wat ik goed aan deze film vond is dat niet alles heel makkelijk gaat (zoals dat getouwtrek tussen de politie en de militairen over wie er nou eigenlijk verantwoordelijk is, het liegen) maar het gaat natuurlijk vooral om de vader die op zoek is naar zijn zoon.

Deze film heeft heel lang in mijn Top 10 gestaan en moet nu plaatsmaken voor Captain Phillips (2013).

Maar dit blijft een van de beste films die ik gezien heb. De film vertelt twee verhalen, één over het onderzoek naar de dood van een soldaat, en een andere over een legereenheid in Irak. Beide verhalen zijn goed, hard, en niet bepaald onrealistisch. De film is lekker compleet en beslaat diverse genres, voornamelijk thriller, oorlog en drama. Het acteerwerk is op een enkele uitzondering na uitstekend, en zo ook de beelden en het script. Fijn dat er films bestaan die de oorlog of het leger niet verheerlijken en ook de vuile handen en de gevolgen ervan laten zien.

Aanrader.

Een aanrader voor de liefhebbers van deze film, die wellicht niet dezelfde hoogwaardige filmkwaliteit heeft als deze maar beslist het zien waard is, is Redacted (2007), gebaseerd op het waargebeurd verhaal van de verkrachting en moord op een 14-jarig meisje en haar familie door Amerikaanse soldaten in Irak, en de poging die vervolgens werd ondernomen om het uit de media te houden.

Zwaarmoedig, depressief, ontroerend, meeslepend. Vrolijk is het allemaal niet, maar als de 'eigen jongens' stapelgek terugkomen uit de gekte van deze waanzinnige oorlog, is het realistisch om deze sfeer neer te zetten. Dat is dus prima gelukt, hoewel geen spektakel, ook niet écht spannend, is het een prachtige film geworden.

Trage, saaie film. Goed verhaal en ook goed acteerwerk, maar zo traag dat je op een gegeven moment in slaap valt.

Zie geen log line op de filmposter, maar "There's always a price to pay" zou passend zijn. Georkestreerd geweld als militairen ten strijde trekken.... ricocheert in de vorm van de willekeur, de 'ramdomness' van geweld op het thuisfront. Zegt meer over oorlog dan veel oorlogsvechtfilms. Wat veel mensen niet weten, is dat na de oorlogen in Afghanistan en Irak iedere dag in de VS ruim 20 veteranen zelfmoord plegen. Onderhand een veelvoud van het aantal Amerikaanse GI's dat is gesneuveld in Afghanistan en Irak. Tegen de 28.000 als ik mag geloven.

Veterans Day: Suicide has caused more American casualties than wars in Iraq and Afghanistan - San Jose Mercury News - mercurynews.com

Op zich ben ik altijd wel fan van dit soort genre films. Haggis is een regisseur die ook niet heel veel fout doet maar hij haalt er dit keer toch verre van het maximale eruit. Ten eerste is het mooi geschoten door Roger Deakins en dit levert prachtige beelden op, bijvoorbeeld bij de crime scene met de stad op de achtergrond.

Ten tweede is de cast indrukwekkend op de soldaten na dan. Tommy Lee Jones draagt deze film dan ook echt en ook Susan Sarandon is indrukwekkend. Charlize Theron vond ik wat wisselvallig hier en daar. De rest van de cast wordt aangevuld door namen als Jason Patric, Josh Brolin en James Franco. Daar wordt echter niet alles uit uitgehaald als je het mij vraagt.

Het grootste probleem van de film is gewoon dat het uiteindelijk slot gewoon niet goed genoeg is. De reveal is nogal slap en het punt dat de film wilt maken wordt teveel door je strot geduwd.

Driekwart van de film is dus erg sterk maar naar het einde wordt het wat minder.

Nogal doorsnee.

Crash van Haggis vond ik ooit wel sterk, maar da's ondertussen toch ook al een tijdje geleden. Op basis van deze film zet ik toch wat vraagtekens bij dat cijfer, al kan het ook wel gewoon dat de twee films genoeg verschillen.

Wat deze Valley of Elah wel meeheeft is fijn acteerwerk. Jones en Theron zijn beiden erg goed in hun rol. Niet dat er heel veel range van hen verwacht wordt, maar ze zijn lekker understated, iets waar het in dit soort dramas nog wel eens aan durft mankeren.

Visueel is het minder boeiend. Het is nogal troosteloos in beeld gebracht, nogal bruin en onopvallend. Hetzelfde kan gezegd worden van de soundtrack, behalve dan misschien dat het bruin is. Beetje saaie presentatie die toch wel een beetje leuker had gemogen.

En ook het plotje is wat minder. Hier en daar wat kritiek op Amerika, de oorlog, de leeftijd van soldaten die in onmenselijke situaties terechtkomen, maar tegelijkertijd hangt er toch ook zo'n patriotistisch geurtje aan de film. Het zwalpt iets teveel. De uiteindelijk spreekwoordelijke aap is ook niet al te best, vond de bekentenis ook niet echt overeenstemmen met de 42 steekwonden die het slachtoffer zogezegd zou gekregen hebben, maar misschien heb ik ergens iets gemist.

Echt aanwijsbaar slecht vond ik het niet, maar het is gewoon wat lauw en duf allemaal. De film sleept zich voort en dan duren 120 minuten toch redelijk lang.

2.5*

Hoewel de sobere uitstraling best bij het thema van de film past, is er ook sprake van een gevalletje zwaard dat aan twee kanten snijdt. Want door die uitstraling heeft de film geen aard, geen eigen identiteit. Het kabbelt maar wat traagjes voort zonder dat er merkwaardige scenes de revue passeren of we ondersteboven worden gemept door een ingenieuze plotwending. Om de film de titel van een Bijbelse parabel te geven, is natuurlijk ook hooglijk misplaatst.

De meewarige tronie van Tommy Lee mag er weliswaar best zijn, maar we hebben hem dit natuurlijk al eerder zien doen. Van het an sich rijke acteursgilde ter plaatse, laat karakteractrice Sarandon dan nog de meest indrukwekkende sporen na. Wat Josh Brolin en passant komt doen moge mij een heus enigma wezen. Het einde is niet om over naar huis te briefen, met dat mottige muziekje op de koop toe.

Toch niet echt bevallen deze. Film is traag gans de tijd door vind ik. Hoeft zeker niet altijd een minpunt te zijn maar bij deze vond ik dat dus wel. Had gehoop dat het einde dan wel veel goed zou maken. Maar spijtig genoeg bleef ik op men honger zitten. Is niet geheel slecht.Maar voor mij gewoon op alle punten niet goed genoeg. Wist me gewoon ook nergens te raken of echt te boeien. Acteerprestaties waren wel goed. 5/10

“Do you know what it means when a flag flies upside down?”

Sfeervolle en bij vlagen indrukwekkende film. In the Valley of Elah heeft een degelijk verhaal over een vader die wil uitzoeken wat er met zijn vermiste zoon is gebeurd (die in het leger zit). Wat de film echt de moeite waard maakt is het ijzersterke spel van Jones en Theron.

Het mag dan soms wat traag zijn en zeker in het tweede gedeelte zakt de film erg in, maar beide acteurs zorgen ervoor dat het boeiend blijft. De uiteindelijke onthulling wat er met de zoon van Jones is gebeurd en wie er verantwoordelijk voor is wordt zonder opsmuk uit de doeken gedaan, wat ook wel past bij de toon van de film. De uiteindelijke bekentenis-scene is ook redelijk emotieloos. De laatste scene met de vlag is dan wel weer mooi. En Tommy Lee Jones en Charlize Theron stellen nooit teleur.

Degelijk. Een beter woord vind ik niet om deze film te beschrijven. Nee, Haggis heeft geen enkele intentie om je van je sokken te blazen. De regisseur neemt rustig zijn tijd en giet een klassiek moordverhaal in een integere, sfeervolle film. Bij momenten kil, maar ook met voldoende oog voor het menselijk aspect. Haggis blijft mijlenver weg van de sensatie, hoeft natuurlijk ook niet met zo’n cast. Vooral Tommy Lee Jones maakt indruk, al moet je het patriottistisch gedoe er wel bijnemen. 3.5*

Aardige film, maar wel een beetje traag en ik vind het einde niet sterk.

Een wat teleurstellende film. Het begint nog wel best aardig, maar uiteindelijk stelt het toch wat weinig voor qua plot en meeslepend weet het nergens te worden. Aardig acteerwerk van Tommy Lee Jones en Charlize Theron, de rest van de cast heeft weinig memorabele rollen. Het einde maakt erg weinig indruk, daar had beduidend meer ingezeten.

Na de reacties hier, behoorlijk hoog, nestelde ik mij in mijn stoel...Netflix aan en starten maar.Handenwrijvend...Het eerste half uur is het best. Daarna wordt de film wat traag, te veel gedoe om en met die (knullige)vrouwelijke rechercheur...dus ik ging van 5 naar 4...En dat ging zo door. Heel veel gepraat,veel onnodige scenes met soldaten..kortom ik viel bijna in slaap. Een niks bijzonders einde en ik eindigde op 3 sterren....Flutrol van topactrice Sarandon...Hhahahah...eigenlijk is er niks aan lol....2 sterren...hoppa

En o.......Die Mike was een gevoelloze, sadistische klootzak!!!! Er is niks aan verloren. Ik denk dat pa Jones daar ook achter kwam...Een engerd.Niks tranen.

Mijn woorden...in het begin top, maar zakte helemaal weg...

Geen slechte film, maar traag en ik had me er echt meer van voorgesteld, hoog punt ik dacht we gaan er eens heerlijk voor zitten, dus niet 3,0.............

Opnieuw bekeken en het is en blijft een mooie film met indrukwekkende vertolkingen.

Maar ik vond hem deze keer een beetje langdradig overkomen, misschien omdat ik het verhaal nu al kende.

Een redelijk trage film die zich als een hele aardige thriller/mysterie ontvouwt. TLJ die overal met zijn gegroefde kop en van-dik-hout-zaagt-men-planken methode daarheen jaagt. Niets mis mee, tot de ontknoping. Kon het niet geloven. zijn drie makkers, dan weer verdacht, dan weer onschuldig, dan weer schuldig nee, dat viel me een beetje tegen.

Aardige filmpje. Meer niet helaas.

Niet een echt vrolijke film.

Eigenlijk vooral de moeite door Tommy Lee Jones. Het idee van Haggis was origineel om zijn rol door Clint Eastwood te laten spelen, maar dat had toch denk ik een volstrekt andere film opgeleverd - en eerlijk gezegd denk ik dat Jones ook veel beter past in dit verhaal, met zijn hardhandige doordouwer-kop, als de spreekwoordelijke ruwe bolster waarvan je dan nog maar moet afwachten wat voor pit daar nou in zit. Eastwood heeft toch al gauw iets vriendelijks. In vergelijking dan.

Op het verhaal is wel de nodige kritiek denkbaar. Dat is vaak zo overigens bij films die op echte gebeurtenissen gebaseerd zijn. Van mijn kant eigenlijk niets dan lof, omdat voor zover ik even zie weinig opgeleukt of gedramatiseerd is - dat is meestal wel anders. Zeker met de ontknoping - die wellicht wat ongeloofwaardig overkomt, maar dat toch zeker niet is, en ook behoorlijk in detail de werkelijkheid volgt.

Verder eigenlijk weinig opvallends - er doen nog behoorlijk wat bekende acteurs mee, maar die zijn vooral dienend aan het verhaal lijkt het. Wellicht een onderdeel van de boodschap, in de VS heeft deze film natuurlijk een heel andere lading in zich dan hier.

Thomas83 zet ze hier mooi op een rijtje: de overdosis aan clichés die al te vaak eigen zijn aan dit soort films, duwt mijn score flink naar beneden.

Mooi geschoten, en met een zoals altijd een uitstekende TL Jones; maar wat jammer toch...

Ik was onder de indruk van deze film. Normaal zou zo'n film van een vader die op zoek is naar zijn omgekomen zoon uitlopen op een cliché waarbij de slechterik gepakt wordt en de Amerikaanse vlag op het eind fier wordt gehesen. Wat deze film zo sterk maakt, is dat de vader langzaam ontdekt dat het heel anders zit. Een ontluisterend beeld, ook van oorlog in algemene zin. Fraaie metafoor met bijbels verhaal. Het zal geen toeval zijn dat de vader de Amerikaanse vlag op het eind ondersteboven hijst.

Ik ben het niet met je eens. Wat de vader over zijn eigen zoon ontdekt is juist geen cliché en tilt de film naar een hoog niveau dat ik vaak mis in andere Amerikaanse films over oorlog.