Zwartboek (2006)

Integendeel.

Erg interessant verhaal maar ik ben lichtelijk teleurgesteld. Het begin van de film loopt niet lekker. Het duurt een tijd voor ik het gevoel heb dat ik in de tweede wereldoorlog zit. De muziek helpt ook niet.

Daarnaast vond ik veel van de Nederlandse acteurs ook niet overtuigend. Carice van Houten doet het wel prima, al lijkt ze ook even in te moeten komen.

Het einde van de film bevat goede scènes uit het einde van de tweede wereldoorlog, die Paul Verhoeven ook nog vaag moet hebben meegemaakt.

Paul Verhoeven heeft de Tweede Wereldoorlog niet vaag meegemaakt. Op 3 maart 1945 (hij was toen bijna 7) heeft het bombardement van Den Haag diepe indruk op hem gemaakt. Heeft ook grote invloed gehad op zijn (filmers)leven.

Dat wist ik niet. Toch is er een verschil in beleving en bewustzijn tussen een (bijna) zeven jarig jongetje en een volwassene. Dat bedoelde ik te zeggen.

Hij heeft de lijken zien liggen. Het heeft voor altijd indruk op hem gemaakt. Ook omdat hij bang was dat zijn ouders waren omgekomen.

indrukwekkende film

Carice van Houten is camerageniek en lijkt het licht op te zuigen in een voor de rest grauwe omgeving. Ze speelt een complexe rol als infiltrante die verschillende maskers op moet zetten en uitwendig glimlacht terwijl ze van binnen walging voelt. Ook zingen gaat de actrice uitstekend af. Voor Paul Verhoeven was het een terugkeer naar Nederland, wat hij benadrukt met een knipoog naar Turks Fruit (1973). Achter op de fiets tilde Monique van de Ven op dezelfde manier haar benen op.

Voedselbedelingen, bombardementen, uniformen, onderduikers en moffenhoeren geven een vrij realistisch beeld van deze periode, maar het is toch vooral een spannende thriller. Van de nazi's wordt een beeld geschetst dat ze naar buiten toe orde en discipline handhaafden, maar binnenskamers braspartijen hielden. Het zijn niet de goede geallieerden tegen de slechte nazi's. Grof geweld, willekeur en onrecht kwamen ook tijdens de repressie voor. Müntze is een sympathieke Duitser, terwijl er maar liefst drie verraders zijn die Rachel ten onrechte vertrouwde: een politieman, een notaris en een verzetslid. Kantelpunten zijn het ontmaskeren van de drie verraders en de herkenning van Franken aan het litteken onder z'n rechteroog. Het begint en eindigt in Israël zoveel jaar later. Kort voor het einde is er een matchcut van het Hollands Diep naar de Dode Zee. Nog een belangrijke scène met water is de vluchtpoging in de Biesbos.

De titel kan symbolisch duiden op een zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis, maar letterlijk verwijst hij naar het zwarte aantekenboekje van notaris Smaal. Na z'n dood steelt Rachel steelt dit uit z'n binnenzak om haar onschuld te kunnen bewijzen. Nog een terugkerend motief is de chocolade die Amerikaanse soldaten meebrachten. Wegens de oorlogsschaarste was die in Nederland vrijwel onverkrijgbaar. Deze chocolade redt Rachels leven wanneer ze na een inspuiting met insuline haar bloedglucosespiegel omhoog moet krijgen. Haar troeven zijn moed, vindingrijkheid en de bereidheid om tot het uiterste te gaan.

Bij vlagen lachwekkend, maar zeker vermakelijk.

Heb ‘m destijds wel in de bioscoop gezien, maar wist me er nagenoeg niets meer van te herinneren. Prima film wel. Iets aan de lange kant misschien, de eerste anderhalf uur vond ik eigenlijk wel echt het sterkst, daarna worden de verwikkelingen een beetje te hak op de tak en rommelig. Op zich een interessant plot, maar misschien met net een twistje teveel.

Voor het grootste deel is dit natuurlijk een on-Nederlandse film in zijn opzet en algehele niveau (tja sorry, heb nog altijd niet vaak een goede Nederlandse film gezien), maar wel met hier en daar een Paul Verhoeven-knipoog, doordat alles net wat grover is, zoals bijvoorbeeld de dood van de notaris met die lekker expliciete hoofdwond, het frivole naakt en hier daar een beetje de Hollandse knulligheid (bij die scène op de kade dat ze van Gein doden is het heel even of je in een Dick Maas-film beland bent).

Carice weet de hele film toch wel eigenhandig naar een hoger plan te tillen. Denk wel de beste rol die ze ooit speelde, en ze is prachtig om te zien.

Kleine 4*

Ik vond Zwartboek, 1 van de beste Nederlandse W.O.II films ooit,

Goeie acteurs, strak acteer werk, goed gefilmd.

Verhaallijn was top en mocht je deze film nog niet gezien hebben en twijfel je?

Gewoon kijken! Hij is zeker goed genoeg.

Indrukwekkende film, vele jaren geleden al gezien: infiltratie binnen de SS als joodse vrouw, speelt C. van Houten de sterren van de hemel. Ik herinner me vooral een grote emotionele uitbarsting van haar, na vele jaren van onderduik, angsten, gevaar en ontberingen. S. Koch vonden we ook geen straf om naar te kijken....

Morgen is Valkyrie aan de beurt, RTL 7, ook oorlogsfilm en nog niet gezien.

zeer indrukwekkende film.

Weer eens herzien. De eerste keer vond ik het maar potsierlijk. Verhoeven wil duidelijk een film maken dat in de Tweede Wereldoorlog niet alles zwart of wit was, maar overdrijft er naar mijn smaak nogal in, waardoor het niet allemaal realistisch is, waarbij het acteerwerk ook niet echt helpt. Deze kritiek deel ik nog steeds, maar deze keer nam ik de film wat minder serieus, waardoor het wat meer genieten is. Natuurlijk de typische Verhoeven elementen zoals het verven van schaamhaar en de erectie onder de lakens die natuurlijk geen erectie is, maar een pistool. Het geeft toch wat meer kleur (pun not intended) aan een film. Het is verder degelijk gemaakt en redelijk boeiend, waardoor ik op 2,5* uitkom.

Degelijke film over de Tweede Wereldoorlog maar het meesterlijke was er nergens. Toch heb ik deze film met plezier gekeken. Hij kijkt lekker weg en Carice van Houten speelt best ok maar is nergens zo sterk als een Adrien Brody in The Pianist. Het ontbreekt de film misschien ook aan een echt memorabele scène. Qua taal is de film wel in orde. Nederlands, Duits en Engels waar het moest. Dat is netjes gedaan. Carice kan wel zeer goed Duits amai. Twist op het einde was ook prima. Bewijst nog maar eens wat voor geweldig product chocolade eigenlijk is.

Op de 2e dvd staat een making/Achter de schermen/Wereld draait door. Deze zijn allemaal eveneens ondertiteld. Vooral achter de schermen is best aardig. Ik vermoed dat de volgende kijkbeurt weer net zo gaat als deze keer. Hij is wat te lang en naar mijn idee hadden ze bij de bevrijding er toch al heel snel een punt achter moeten zetten ook al is dit gezien het verhaal best moeilijk.

Verder was het weer bijna precies als vorige keer. Zeer trage langdradige eerste gedeelte, Typisch Verhoeven met kots, blote tieten en vieze details. Zeer gedetailleerd gemaakte film maar na de bevrijding wordt het rommelig.

Eén van de verzetsleden is een verrader die gegevens doorsluist aan de Duitsers en worden Joden beroofd van hun bezittingen. Het middengedeelte heeft goede actie. WO2-sfeer is ook goed maar dat is het ook.

Een van de betere Nederlandse films die ik hèb gezien . Een erg spannende en indrukwekkende oorlogsfilm . Verhaal en acteer werk is erg goed gelukt en het einde van de film van een enorme plot twist die ik niet zag aankomen . Verder zijn de talen ook in orde , waarbij er gewoon Duits wordt gesproken door de ‘Duitsers ‘ en Nederlands door de Nederlanders .

Toch een bijna eenzame zeldzaamheid in de Nederlandse cinematografie. Van internationale klasse.

Goed in alle opzichten, Verhaallijn, de prachtige beelden , spannend, het buitengewoon goede acteren en last but not least, een ontzettende realistische kijk op hoe dingen gegaan kunnen zijn. Voor mij is de les van deze film.

Veel mensen zijn meelopers,slechts weinigen is het echt gegeven om echt dapper te zijn

Verhoeven is van eenzame klasse.

Vakmanschap is Meesterschap.

Het koppel Verhoeven/Soeteman zijn de motherfuckers van de Nederlandse cinema. Zij schotelen je in een sneltreinvaart ongeloofwaardige gebeurtenissen voor die je als zoete broodjes naar binnen werkt omdat ze zo lekker zijn. Deze Inglorious Bastards uit de Nederlandse polder is het beste uit de Vaderlandse cinema.

5 points

16 jaar heb ik deze film voor me uitgeschoven....16 jaar!..Dat het alweer 1,5 decennium geleden is geschoten is overigens niet aan de film af te lezen. Wat een vergissing om zo lang te wachten, wat een film....

Aanvankelijk even wennen om Verhoeven weer met een NL film te zien, maar vanaf de eerste twist zat ik er goed in.

Werkelijk alles maakte indruk; kleding, sets, dialogen, accenten, acteerwerk, casting, shots, regie, montage teveel om op te noemen.

Maar het prettigste van alles is misschien wel dat de film heerlijk onvoorspelbaar is, mede doordat de film langzaam maar zeker een beeld schetst dat in tijden van oorlog iedereen een ander belang kent vooral die van zichzelf. Het lijkt zo zwart-wit, Nazi's slecht, verzet goed, joden zielig en Nederlanders helden, maar de werkelijkheid blijkt meermaals anders...1001 tinten grijs; in de chaos van oorlog is niks zeker.

Spannend tot het eind, een tikkie lang misschien maar uiteindelijk valt er ook genoeg te vertellen. Mooi ook hoe de ietwat suffe/onduidelijke intro aan het begin aan het eind van dit lange avontuur opeens zoveel meer achtergrond en betekenis heeft gekregen, dat kwartje valt goed bij het weerzien aan het eind.

Ook geestig waren kleine momentjes waarop Verhoeven's stempel duidelijk te merken is; van de al door andere genoemde blote benen op de fiets, tot de vele praktische effecten met pakjes nepbloed die ontploffen elke keer dat iemand een kogel ontvangt (inclusief het spastisch schudden vh slachtoffer als die een halve clip moet incasseren.. wat direct aan de legendarische scene van Robocop doet denken).

4,5* sowieso. Misschien later nog verhogen naar een 5*, voor mij toch wel het summun van de NL film, iig in dit genre.

Na vijftien jaar nog maar eens een keertje opgezet (het blijft ongemakkelijk awkward, 15 jaar oude berichten van jezelf op deze site teruglezen...). Destijds vond ik de film vrij goed, maar mijn smaak is wel behoorlijk verandert in die periode en heel eerlijk is de film nu flink minder pakkend. Wat Zwartboek goed doet is de juiste sfeer over te brengen en ook voelt de film rauw en volwassen, wat je wel aan een vakman als Paul Verhoeven over kan laten.

Minder is dat de film echt gigantisch lang duurt en daardoor de nodige keren flink in kakt qua spanning en tempo, met flink wat overbodige scènes of stukken die wel ingekort hadden kunnen worden. De cast loopt ook niet over van acteerniveau. Carice van Houten doet het best behoorlijk en is charmant, maar faalt ook wel als ze emotioneel moet doen. Dolf de Vries speelt een goede rol, maar verder is het wisselvallig tot slecht, met Johnny de Mol als dieptepunt. Zijn afrekening is onbedoeld vooral heel grappig en tenenkrommend dan indrukwekkend. En ook de eeuwige vriendin van Carice speelt uiteraard mee, Halina Reijn. Ook niet best. De film zit ook vol met hele houterige, matige dialogen, dus echt uitblinken is ook wel lastig. Beiden geven zich nog wel goed bloot en dat is voor mannen niet vervelend om naar te kijken. Verhoeven staat bekend om aanwezig naakt in zijn films en dat is hier niet anders. Het voegt weinig toe en is soms wel echt overbodig intiem. Maar ach, het oog wil ook wat.

Qua plot is het een behoorlijk verhaaltje geworden dat alleen wel vol met clichés en voorspelbaarheid zit. En het duurt allemaal dus gewoon te lang, ook al zitten er een paar prima momenten met zeker ook actie in, al voelen veel momenten ook knullig. Duidelijk dat er wel wat budget in de film zit, met geregeld mooie beelden en sowieso prima decors. Toch vind ik Zwartboek niet erg goed meer. Misschien voor een Nederlandse productie, maar internationaal doen ze dit wel overtuigender. Verhoeven heeft sowieso veel betere films gemaakt.

3* (was 4*)

Ik denk dat het de eerste keer is dat ik hem volledig bekijk. Best een goede film. Paul Verhoeven is altijd kwaliteit.

Net terug van vakantie, ik probeer dan altijd zoveel mogelijk te lezen. Aangezien WOII al jaren m'n interesse heeft lees ik voornamelijk boeken wat met dat onderwerp te maken heeft. Eenmaal thuisgekomen had ik dan ook zin om een oorlogsfilm op te zetten en ik koos voor deze topfilm van Verhoeven.

Ik heb de film denk ik al wel een stuk of vijf, zes keer gezien en elke kijkbeurt is genieten geblazen en boeit het van de eerste tot de laatste minuut. Carice van Houten levert hier echt een topprestatie, ze maakt indruk op heel veel verschillende momenten. Jammer dat ze zich de laatste tijd zo debiel gedraagt wat het klimaat betreft.

Eigenlijk doet Verhoeven alles goed met deze film. Het verhaal is boeiend, meeslepend en verrassend. De cast is, op een dramatische rol van Johnny de Mol na, bijzonder sterk. Ook visueel is het dik in orde en wordt het tijdsbeeld verrassend goed neergezet.

Een paar kleine minpuntjes zoals de al eerder genoemde rol van Johnny de Mol en de wat matig uitgewerkte verzetsgroep verhinderen een score van de volle vijf sterren, maar dat dit een regelrechte topfilm is staat buiten kijf.

4.5* stonden en blijven staan.

Zeer goede oorlogsthriller van Verhoeven, die hier opnieuw naar zijn roots terugkeerde door zijn samenwerking met Gerard Soeteman. Wat 'n vaart in die film. Rachel is een Joodse jonge vrouw die ondergedoken leeft in een boerderij. Wanneer die laatste gebombardeerd wordt, slaat ze op de vlucht en komt terecht bij een groep verzetsstrijders, en gaat verder door het leven als Ellis. Daarna volgt een verhaal van verzet en verraad waarin ze gevoelens krijgt voor een Duitse officier. De zoektocht naar een verrader in hun midden maakt het ook spannend. Verhoeven is een ervaren rot en alle aspecten van de film zijn goed gepland geweest. Zijn vertrouwde "bloed en bloot" keurlabel vind je ook in Zwartboek terug. De film legt de rotte rol van collaborateurs op tafel, door de schade die ze toebrengen aan hun eigen medeburgers. Het is geen wonder dat ze vaak nog harder aangepakt werden dan de Duitsers zelf. Heel netjes.

Arnhemmer heeft dit 17 februari 2010 al geschreven.

Eerlijk gezegd wist ik het niet/dan wel niet echt bij stil gestaan maar het kwam vandaag in het nieuws. Eerherstel verzetsvrouw Esmée van Eeghen, 'beeld femme fatale bijstellen' - nos.nl

Deze creatie is het best te genieten als je hem als lachfilm kijkt.

De terugkeer van Verhoeven in NL herzien op de bluray van 101BlackLabel.

Ik ben nooit zo’n fan geweest van Nederlandse films, maar oorlogfilms kunnen ze als de beste. Verhaal begint met de Nederlands Joodse zangeres Rachel Stein (Carice van Houten) die ondergedoken zit. Daarna gaat ze onder alias Ellis de Vries als spion bij het Verzet. Het word haar taak om zich op te dringen aan SS commandant Müntze (Sebastian Koch) en zo het Duitse hoofdkwartier binnen te dringen en afluisterapparatuur te plaatsen. Ze raakt echter verliefd op hem, en wordt later ook verdacht van verraad door het Verzet.

Carice zet een ijzersterke rol neer als verzetsheldin, net als het grootste gedeelte van de rest van de cast. Ik was helemaal vergeten dat Johnny de Mol ook een klein rolletje had, wat was dat een lachwekkend slechte scene met dat vloeken. Theo Maassen kon ik ook niet serieus nemen. Dat is ook voor mij de grootste issue met Nederlandse films, je kent iedereen en heb een bepaald beeld bij BN-ers. Film kent verder enorm veel vaart en kijkt lekker weg, de 2,5u vliegen voorbij. Laatste half uur vond ik wel iets minder geslaagd. Ook fijn dat iedereen zijn moedertaal spreekt, vind dat altijd enorme stoorzender als zogenaamde Duitsers engels praten. Als thriller zeer geslaagd, als drama iets minder.

Ik vind het begin van de film erg fragmentarisch. Het loopt niet lekker. En hoe komt ze nu eigenlijk in die doodskist, nadat ze is ontsnapt aan de hinderlaag. Er wordt aangegeven dat ze gevonden is. Vind dat gezien het verloop van de film iets te gemakkelijk. De film wordt wel steeds beter naarmate deze verder komt. Het laatste gedeelte , de ontknoping, zit prima in elkaar

Gezien in Vlissingen destijds en ik weet nog dat ik lichtelijk teleurgesteld de bioscoop weer uitliep. Verhoeven staat bekend om zijn vaart, maar hier zet ie net teveel gas erop, met ook nog eens veel personages en namen waardoor het plot mij al snel ontglipte en ik naar een film zat te kijken waar ik het verhaal niet meer goed van begreep. De eerste keer dat ik 'm zag, tenminste. Nu ken ik het verhaal beter natuurlijk.
Verhoeven heeft ooit opgebiecht dat hij liever in gezelschap van vrouwen verkeert dan van mannen; best dapper voor een heteroman om dat toe te geven. En dat zie je ook terug in zijn films. Bij Verhoeven geen gebrek aan vrouwen, die zijn films zelfs domineren, al is de verhouding man-vrouw meestal gelijk. Kinderen daarentegen zie je amper in zijn films. Daar hebben we Spielberg voor.

Ook in Zwartboek domineert de vrouw. De film exploiteert/is geïnspireerd op als het ware het subplot rond de joodse Esther (Meuldijk) in Soldaat Van Oranje en trekt deze, in een ander verhaal gegoten, door tot een volledige film. Ik moet eerlijk bekennen dat ik Van Houten te laag heb ingeschat de eerste keer, te nerveus, te Minoes-achtig, maar dat ik nu wel zie dat ze op een aparte manier van acteren haar personage leven inblaast en de film zelfs naar een hoger niveau tilt. Behoorlijk geestig ook soms, als ze 5 seconden na dat boerengezin bij een bominslag omkomt (inclusief 16 kinderen) gortdroog opmerkt: "Ach, dan hoef ik tenminste die bijbelteksten niet meer uit mijn hoofd te leren."
Halina Reijn vond ik altijd net iets interessanter, als opportunistische 'moffenhoer' die het ene ogenblik van bil gaat met een hoge nazipief en het volgende de bevrijding viert op de schoot van een Canadese soldaat, wapperend met een Nederlands vlaggetje.
Halina Reijn heeft qua uiterlijk overigens weg van verzetsstrijdster Hannie Schaft, dit terzijde.

Dat tweeledige in mensen speelt in steevast al zijn films de hoofdrol, met de nadruk op het huichelachtige en slechte. Of de mens wel of niet deugt hangt m.i. af van de situatie. Ik ben het dan ook niet eens (op dat punt) met een Rousseau die zegt dat de mens van nature goed is. Beschaving en wet en orde maken het leven mogelijk. Maar zodra dat wegvalt, tijdens een oorlog bijvoorbeeld, komt de natuurlijke impuls naar boven, de drift tot seks en geweld. Niets brengt zoveel immoraliteit met zich mee als een oorlog. (De Donkere Kamer van Damokles)
Niemand is echt te vertrouwen, zeker niet in oorlogstijd. Eigenbelang viert hoogtij. Toch is Rachel een heilige. Ze ziet het goede in mensen, maar ze is niet achterlijk. Ze wordt verliefd op een Gestapo officier en koestert geen enkele wraakgevoelens jegens Ronnie die notabene de moordenaar van haar ouders neukt.
Die scène op het toilet met de poedelnaakte SS-Oberstormführer (Waldemar Kobus): weerzinwekkend. Dat de film 'historisch incorrect' zou zijn vind ik geen probleem; Verhoeven toont ons niet de realiteit maar een gedroomde versie van de werkelijkheid, ontdaan van surrealisme.

In esthetische zin kan ik de film ook iets hoger waarderen nu. Het moment dat Van Gein (Peter Blok) de kas binnenloopt, en nog even mysterieus en zwart aftekent, zag ik daar niet Dick Bos? Ook fraaie shots zoals Michiel Huisman in zijn bootje met visserspet op en Van Houten tussen het riet, getuige van de afslachting, die mij doen denken aan de boekkaften van de jeugdboekenserie De Vos van de Biesbosch van Ad van Gils.
Zwartboek oogt, in de eerste helft, als een avontuurlijk jongensboek, of kun je hier beter spreken van een avontuurlijk 'meisjesboek'?
De Biesbosch vormde aan het einde van de oorlog het grensgebied tussen bezet en bevrijd Nederland. Mussert werd er geboren, in Werkendam, grenzend aan het natuurgebied. De scène waarin de groep joden in de val wordt gelokt is slechts een kilometer hemelsbreed opgenomen van mijn ouderlijk huis, zo ontdekte ik gisteren. In een inham van het Spijkerboor; ik heb daar ooit nog 's gezwommen.
Voor het opblazen van de boerderij had Verhoeven een bouwvallige hoeve op het oog nabij het dorp Hank, maar daar leefden vleermuizen en toen werd het een boerderij in Hardenberg. Dit gebeurde allemaal buiten het broedseizoen en Verhoeven heeft zich keurig aan de regels gehouden. En terecht.