Turks Fruit (1973)

Nope, die scenes die je beschrijft zijn nadat ze hem heeft verlaten!

Je hebt gelijk maar het verhaal met Olga is dus wel grotendeels een flashback.

Haha, lol.

Dat ze ziek wordt, wordt in de film al eerder langzaamaan duidelijk. Voor de goede kijker komt het niet heel opeens. Rutger en Monique zijn gecast/gekozen op basis van deze scene.

Voor Paul Verhoeven hoeft naakt niet per se functioneel te zijn. In Turks Fruit ligt het er echter zó dik bovenop (soms letterlijk) dat het ergens weer functioneel wordt. Als een soort statement tegen alles wat preuts is…

De meeste films bestaan uit een inleiding, een middenstuk en een slot. Deze niet. Turks Fruit komt meteen ter zake, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik kan me trouwens moeilijk voorstellen dat zo’n expliciete film anno 2019 nog groen licht zou krijgen, laat staan dat het een commercieel succes zou worden. Ergens wel confronterend dat we zoveel braver geworden zijn.

Voorts viel me op dat deze 46 jaar oude (!) film op audiovisueel vlak nog steeds zeer fris aanvoelt. Zeker naar Nederlandse maatstaven. Het camerawerk kun je nog het best omschrijven als een soort MTV-stijl avant la lettre, met links en rechts zowaar een mooi, sfeervol shot.

Wel typisch jaren 70 is het theatrale acteerwerk. Hoewel ik de dialogen best onderhoudend vond, had ik helaas niet het gevoel naar echte mensen te luisteren. Bijna geen enkele zin kwam er natuurlijk uit. Zonde van de overacting dus, maar voor de rest is dit lekker anarchistische cinema (een bedreigde soort). 3.5*

Vanavond weer eens herzien, het blijft een schitterend stukje tijdsbeeld en bovenal natuurlijk een mooi en indrukwekkend verhaal.

Over de acteerprestaties is al veel gezegd, en die zijn inderdaad niet overal even denderend (sommige edelfiguranten zijn zelfs slecht te noemen). De moeder daarentegen is wel perfect gecast. Je hebt als kijker vanaf de eerste seconde al direct een hekel aan haar, goed acteerwerk dus.

Met recht nog altijd een klassieker.

Eén van de grote klassiekers uit de Nederlandse cinema, dan weer gebaseerd op een literaire klassieker. Nooit eerder gezien om één of andere reden. Vandaag voorrang aan verleend voor ik het opnieuw in een hoek schuif. Een drama over een vrijgevochten koppeltje, dat al dartelend, dansend en springend door het leven gaat. De film straalt de rebellie uit deze tijd uit, waarin amok gemaakt wordt met oude waarden en jongeren hun leven leiden zoals ze willen. Het is wel op het randje van de wansmaak, beetje typerend voor Nederlandse films : inzoomen op kots en uitwerpselen, en een verkrachtingsscène zorgen voor een provocerend tintje. Maar ieder land heeft zo wel dit soort classics. Zo kon ik deze film niet loszien van het Franse "Les Valseuses", niet toevallig uit dezelfde jaren. Een minpunt vond ik het vlakke weinig uitgewerkte personage van Erik Vonk. Geen ouders, geen vrienden (op die dokter na) geen verleden. Lijkt alsof hij gewoon ergens voor staat in de film. Het einde is aangrijpend en zindert na; alles is tijdelijk in het leven. Live in the moment, live each day like it might be your last.... Geen spijt van gehad; sterk geacteerd door Hauer en Van de Ven, en vat de levensgenietende instelling van de Nederlander op een ondeugende anarchistische manier samen.

Waarom is hier in godsnaam nog steeds geen blu-ray release van uitgekomen?

Rob Houwer.

Een van de beste Nederlandse films. Op mij maakte hij veel indruk. Vooral de chemie tussen Monique en Rutger.De vele sekscenes is de tijdgeest waarin het zich afspeelde. Ook allerlei onsmakelijkheden.Ik denk dat ik hem toen 4 ster had gegeven. Ik wil hem bewust niet meer zien. Ik wil de impact, die de film toen op mij maakte, niet kapot maken. Als ik hem nu zou zien zou ik hooguit 2 ster geven..Te traag, te veel seks, onsmakelijk... en noem maar op..

De scene op straat in de regen " gaat echter nooit kapot..Die is zo echt, zo gemeend. de vreugde, blijheid kwam van het doek de bios binnen.

Er zijn weinig films waarin het verschil tussen goede en slechte scenes zo groot is als bij deze Turks Fruit. Soms is het echt niveautje slechte B-film (praktisch elke scene waarin niet alleen Hauer en/of Van de Ven in acteren), soms is het heel mooi, bijvoorbeeld de fietsscene of het eindshot. Merkwaardige regisseur blijft het toch die Verhoeven.

100% eens.

Denk dat het vooral met Soeteman en budgettaire beperkingen te maken heeft gehad. Zijn latere werk en met name dat in Hollywood is veel stabieler.

Mjah. Bijvoorbeeld die strontdouche in Zwartboek, dan denk je ook, welke overjarige puber is hier aan het werk? En voor grote delen van Robocop geldt dat in mijn ogen net zo.

Zwartboek is geschreven door....

Robocop vind ik van begin tot einde een briljante satire vermomd als actiefilm. Welke scenes vind je daar dan overdreven puberaal?

De kills, met name aan het einde op dat bedrijventerrein. En de scenario-schrijver vind ik geen excuus, Verhoeven is eigenwijs genoeg om bepaalde scenes te laten vallen. Bij Turks fruit had hij ook minstens de helft van de scenes uit het eerste half uur moeten schrappen (die rits, mijn hemel, waar sloeg dat op?).

O, ik vind die aandacht voor de banale pijnlijke elementen van het leven van Verhoeven juist heel leuk. De meeste regisseurs brengen het mooier dan het is. En die rits is zo herkenbaar. Je maakt mij niet wijs dat je dat niet voelde...

En dat eind van Robocop is hoe zo’n film behoort te eindigen. Lekker over the top in de grande finale. Kun je Verhoeven niet kwalijk nemen. Zonder had hij geen bevredigende film gehad.

Het is een verfilming van Wolkers, die deed gewoon wat vreemde zaken zullen we maar zeggen. Verhoeven en Soeteman hebben heel veel zaken uit het boek maar niet verfilmd. Die waren te heftig. Verder vrees ik dat er ook wel een generatiekloof is.

NL films waren vanaf 1971 behoorlijk gevuld met (functioneel) bloot. Dat waren de tijden toen.

Die strontscène in Zwartboek vond ik juist hilarisch. Riep zowel een gevoel in me op van walging als van fout voyeuristisch leedvermaak. Bij Paul Verhoeven is alles de overtreffende trap, als een gedroomde werkelijkheid: het verhoor in Basic Instinct, de drie borsten in Total Recall, de verkrachting in zowel Spetters als Flesh + Blood.. Ja, zelfs de ziekenhuisscène in Turks Fruit met een zieke Olga die we allemaal zo aangrijpend vinden is een uitvergroting.

Dat lig je of dat lig je niet. Mij kan het allemaal niet extreem genoeg.

Heb ik ook geen moeite mee, het is meer dat ik het artistiek vaak slecht vind uitpakken. Het probleem van die ritsscene is bijvoorbeeld, dat je nu dus de eerste ontmoeting hebt tussen Olga en Erik, dan de sekspartij, dan het ritsincident en dan het ongeluk, alles in anderhalve minuut tijd ofzo. Alle genoemde scenes ook zonder dat er werkelijk tijd voor wordt genomen, wat het erg ongeloofwaardig maakt (ook voor de acteurs, die er niks van kunnen maken) en gewoon amateuristisch overkomt. Turks fruit is op z'n best als het tempo zakt.

Zo'n beetje alles van Verhoeven is fout voyeuristisch leedvermaak. Vroeger was het nog leuk puberaal maar laatste decennia een beetje vieze ouwe mannetjes cinema.

Haha, nééé.. nog even leuk als toen!

Je bent zelf gewoon oud geworden.

Mooie film met nostalgische straatbeelden en mooie auto's

Deze stond vroeger bij mijn oma als seksfilm gecatalogeerd in de kast. We hebben het dan over dertig jaar terug en de zeden zijn vandaag al wat veranderd. Nu, deze Turks fruit is alvast een herziening al kon ik me van de gewone scènes niet meer zoveel herinneren...

Een controversiële Verhoeven, alweer zou je durven zeggen. Niet in het minst door de vele seksscènes die verder gaan dan functioneel naakt. En toch vond ik ze passioneel en met stijl neergezet. Het gebruik van de wandspiegel bvb, maar ook de achteruitkijkspiegel in de auto waarbij summier de naakte Olga te zien is. Maar ook andere scènes riepen controverse op zoals de ruige taal in het begin met al die meiden of de toilet- of kotsscène.

Een dramafilm gehuld in een romantisch sausje waarbij Eric eerder een wellusteling is. Het was me niet helemaal duidelijk waarop de relatie vastliep. Prima acteerwerk overigens van Van der Ven en Hauer. Enkele erg mooie scènes ook zoals die in de regen. Een film met humor, passie, drama en controverse. Een Verhoeven dus. Mooi!

Is er al iets bekend of deze film nog op Bluray uitkomt? Aangezien wel Blue movie, Frank & Eva, Spetters, een vrouw als Eva en Het debuut zijn verschenen, maar deze nog niet!

Reken de komende 5 jaar op niets. Gaat niet gebeuren, Rob Houwer ligt dwars.

De beste Nederlandse film aller tijden.....tja, daar zijn de meningen over verdeeld.

Regie en verhaal zijn dik in orde. Ook Rutger was zeker 1 van de betere acteurs in deze film.

Maar Monique was toch echt op een niveau van "iemand heeft op mijn tenen gestaan en nu ga ik hard blèren"....ach ja!

Wel een zwaar thema waar je over nadenkt.

Maar het expliciete van Jan Wolkers zijn boek is nog letterlijker genomen. Ik zeg nee helaas.

** sterren

’Seks is maar het halve verhaal in Turks Fruit’ | Film | Telegraaf.nl

Zien en verbazen over deze zogenaamd bejubelde film deed ik me in mijn tienertijd al, net als de wazige Jan Wolkers op wiens boek het geheel gebaseerd is. Trek in een herkijk had ik nooit tot afgelopen week toen het er plotseling van kwam tijdens een 'Nederlands' getinte filmavond. Toch is het inzicht betreffende de film de afgelopen 25 jaar, want zolang is het wel geleden, niet verandert. En dat is jammer, want Turks Fruit behandelt toch zeker een aantal zware thema’s waar een ieder mee te maken krijgt in het leven. Alleen jammer dat het dan weer een Verhoeven productie is en ook die kenmerken draagt, want dat ik zelden iets met een Verhoeven film heb mag wel duidelijk zijn onderhand, en dat is met Turks Fruit idem.

Toch wil ik eerst de goede dingen benoemen zoals de thema’s rond liefde, verdriet, passie, verlies, rouw, compensatie, verandering en inzicht, ziekte, dood en verwerking. Uiteraard wordt dit heel naturel gebracht op locatie en vernieuwend gefilmd door Jan de Bont, met bijvoorbeeld de fietsscene toch wel als iconische hoogtepunt, tevens prachtig het stel op het strand met de fenomenale zonsondergang op de achtergrond. Natuurlijk is er de chemie tussen Van der Ven en Hauer en uiteraard is er de maar al te bekende tune van Toets Tielemans. Interessant is toch ook zeker de opbouw van het verhaal met het gevolg, daarna de terugblik en een poging de zaak weer op te pakken met een schrijnend en tragisch einde dat iedere mens tot op zekere hoogte zal beroeren. Dan moet ik de cast nog even benoemen met heel veel bekende gezichten zoals Manfred de Graaf, Bert André en Paul van Gorcum, de baron uit Bassie en Adriaan. Maar Monique van der Ven steelt toch wel de show want wat een plaatje die dame, dat had Jan de Bont toch maar prettig voor elkaar.

Veel goede punten zou je dan bijna zeggen waarop het antwoord ‘ja’ betreft maar ook heel hard ‘nee’ is. Want ja, zoals ik al zei, het is een Verhoeven product wat praktisch synoniem staat aan obsceniteit, iets dat je dan in de vrije tijdsgeest van de jaren ’70 moet zien naar het schijnt. Het is vrije cinema in Nederland en daar past ruimdenkendheid bij en veel naakt, dat het veel toevoegt lijkt niet aan de orde te zijn, het gebeurt omdat het kan. En zo beticht ik Verhoeven dan maar weer eens van ‘shock value’ zoals in zoveel films van hem, niets meer en niet minder. Dan de zogenaamde chemie tussen Van der Ven en Hauer die er wel degelijk is maar net zo vaak wordt afgebroken door grapjes en flauwigheden van Eric, wat is de beste man bij tijd en wijlen een paardenlul, goed ik snap dat dit ten dele bij het verhaal en het verloop hoort maar een leuk karakter waar ik iets mee heb kan ik Eric niet noemen. Om als laatste de schier onmogelijke aaneenschakeling van waanzinnig gedoe, rare gebeurtenissen, ontspoord gedrag en belachelijke dingen nog te benoemen. Dat gedoe in die auto alleen al, hoe ze stopt en weer wegrijd en tot twee keer toe een ongeluk veroorzaakt, ze kennen elkaar totaal niet met de absurde seksscene tot gevolg, het gedoe met de rits en het autoongeluk dat nog volgt, het zal allemaal symbool staan voor het turbulente leven en bewogen relatie waar in ze zich gaan bewegen, maar toch, wat een dom gedoe allemaal joh met nog zaken zoals in het begin het dansen op de tafel en rel rond het etentje, of de poging tot wip terwijl Olga haar vader een vertrek verder op sterven ligt, heb je dan nergens gene voor of remmingen? Sorry, het zal wel komen dat ik een Fries ben en buitengewoon nuchter en stug in sommige zaken.

Het mag duidelijk zijn dat ik hier heel weinig mee heb en deze film weg zet als een typische Verhoeven uitspatting die zonder remmingen van alles door elkaar jakkert en dat vooral doet omdat het kan maar verder geen enkele meerwaarde of onderbouwing heeft, en dan blijkt dat men scriptmatig nog veel meer dingen heeft weggelaten die de schokkend of obsceen zouden zijn. Dus ja, dan kan je ook weer afvragen of het zozeer aan Verhoeven of Wolkers ligt. Afijn, niet mijn ding, maar jammer blijft het wel met een verhaal waar intrinsiek toch veel meer in zit dan de uitspatting van ontspoord gedrag zoals we die nu zien.

Eergisteren voor het eerst in mijn leven Turks Fruit op. Héérlijk, alhoewel ik verwacht had dat het toch iets zoeter zou zijn en dat het meer naar noga zou smaken. Stond nog op mijn bucketlist en het is vegan, in de meeste gevallen dan; dus geen dierenvet, de gelei wordt gemaakt van suiker, citroen, fructosestroop en maïszetmeel. Ik had de meest voorkomende variant, de roze, die wordt vermengd met rozenwater. Iets teveel van op, het vult nogal, de hele avond misselijk geweest.

Wilde cinema. Bij Verhoeven is niets taboe; de roodkleurige inhoud van een wc-pot wordt zonder schroom getoond, de drol drijft er zelfs nog in rond. Erik roert er ook nog 's met zijn vingers in en stelt tot Olga's opluchting vast dat het geen kanker is maar de rode bietjes van gisteravond, pff... Een grotere liefde voor iemand bestaat er niet.

Erik de vrijgevochten, vrijdenkende, anarchistische, atheïstische kunstenaar. Prachtige naaktscènes. Veel iconische, vaak erotische shots die zo op de poster hadden gekund. Snap niet dat mensen hier moeilijk over doen. Over mensen die eten of autorijden in films doen we toch ook niet moeilijk; dan hebben we het toch ook niet over 'functioneel autorijden' of 'functioneel eten'?

In een Verhoevenfilm geen vrouw die met beha aan uit bed stapt of een blote kerel wiens piemel aan het zicht onttrokken wordt door een fles wijn of een vaas.

En niet alleen Olga zien we naakt, ook Erik die wegheeft van een Grieks beeldhouwwerk zien we geregeld in adamskostuum; billen én piemel.

Op zeer geestige wijze toont Verhoeven de ware mens achter zijn masker, en die blijkt helemaal niet zo aardig en lief te zijn maar juist gemeen, vals, schijnheilig... Olga's moeder is hier misschien nog het beste voorbeeld van, geweldig spel van Tonny Huurdeman, die close-up van haar tijdens het trouwfeest in de tuin!

Aan het begin wordt er ergens in Limburg in een zaaltje carnaval gevierd. Erik probeert zich door de hossende menigte heen te wurmen, naar buiten toe, onderweg trekt hij nog een bontjasje van de schouders van een of andere ouwe troela (M'n bontje, m'n bontje!!), dat hij later aan Olga geeft trouwens. Het geheel doet me denken aan het schilderij De Intrige van de Belgische kunstenaar James Ensor uit 1890. Wat gaat er schuil achter de façade?

Het verhaal maakt een sublieme transformatie door; Erik verliest langzaam maar zeker zijn grote liefde Olga, het eerste scheurtje van de breuk zien we als Erik dat huwelijkscadeau kapotgooit op de grond en Olga daar boos op reageert.

Het mooiste heeft Verhoeven voor het laatst bewaard, want de laatste 20 minuten zijn de spreekwoordelijke kers op de taart. Dat vangt aan op het moment dat Erik de gewonde meeuw die hij heeft opgelapt loslaat op het strand waar de zon net ondergaat, de muziek wordt hier pas echt schitterend, de mondharmonica verdwijnt en gevoelige strijkers nemen het over. Zeer aandoenlijke scène.

Olga's metamorfose is zowel prachtig als droevig tegelijk, mooier dan die van Mia Farrow in het 5 jaar oudere Rosemary's Baby. In de Bijenkorf ziet ze er oogverblindend uit, ook al oogt ze met haar poederwitte huid dan al wat ziekelijk. In het ziekenhuis draagt ze een potsierlijke rode pruik die haar wonderwel goed staat. Ook Erik vindt dat ie haar goed staat en is nog altijd tot over zijn oren verliefd.

Dan vraagt ze met een kinderstemmetje om "iets lekkers.." en schrokt ze het Turks Fruit dat Erik voor haar heeft meegenomen naar binnen alsof ze al dagen niet gegeten heeft, dit alles met die prachtige emotionele muziek eronder.. heel aangrijpend!

Filmjury verkiest fietsscène uit Turks fruit tot beste Nederlandse filmscène - VARAgids