Doctor Zhivago (1965)

Moest en zou deze klassieker op het grote scherm zien in het EYE voor de re-release en ik kan er een kantje over vol schrijven maar dit is en blijft een prachtige film...

Klassieker uit de jaren '60, die ik voor het eerst zie.
Het is een mooie film, prima geacteerd maar een beetje té lang vind ik.

Een hele matige film, die wat mij betreft niet -de tand des tijd- heeft doorstaan.
Mooie beelden maar helaas wel met drakerige dialogen en dan met name de openings- en slotgesprekjes. Het verhaal was ook niet echt om over na huis te schrijven.

Een weelderig episch romantisch liefdesverhaal om bij weg te zwijmelen rond de Russische revolutie. Het drama (een lange zit) was gebaseerd op de controversiële roman uit 1956. Door de vele subplots vond ik de film een warboel en de rol van Zhivago leek niet goed uitgewerkt te zijn. Sowieso vond ik dat de hoofdrolspelers niet zo goed bij hun rollen pasten. Maar het was niet alles kommer en kwel. De film was uiterst genietbaar door de visueel fantastische en oogstrelende beelden en de bombastische muziek (die ik heerlijk vind). Dus heb ik destijds toch met volle teugen genoten.

Gelukkig kortgeleden (januari 2014) weer op het grote scherm in de bioscoop kunnen zien. Ronduit genieten in een behoorlijk bezette zaal!
Hoewel natuurlijk de film nooit gedateerd kan raken kwa verhaal, maar de manier van filmen wel, en dat is nou net wat zo fijn is: nog gewoon eerlijk gefimd zonder computer tricks. Deze film klopt aan alle kanten, ik wou dat ik een 10 kon geven.

gezien op het grote scherm, voor het eerst ook. De titel weerhield mij er lang van om de film te gaan bekijken (don't aks). Het is een vreemde film voor Amerikaanse begrippen. Om te zien hoe de russische revolutie eruit ziet vanuit Amerikaanse ogen blijft ergens erg vreemd. Ik heb lang de bril opgehad dat hier sprake was van propaganda om uitsluitend die reden, maar eerlijk is eerlijk, de film is bovenal erg humanistisch en gaat niet al te diep in op de inhoud van het conflict en behandeld de situatie vanuit een enkel persoon die eigenlijk niet echt voor of tegen een partij is en toch niet ontkomt aan het dillema van partij kiezen.
De redenen dat je de film wilt zien zijn de prachtige sets en cinematografie. Beide topnotch hoewel natuurlijk meegenomen moet worden dat dit een Hollywood productie is en je redelijk weet wat je voor je kiezen krijgt. Verrassend is het allemaal niet echt, maar de vorm is prachtig. Het melodrama is perfect afgemeten; nergens wordt de film oversentimenteel (enkele impactvolle momenten worden zelfs offscreen weergegeven!), en er is ruimte voor klein drama. Mede door Omar Shariff's fantastische acteerprestatie blijft de boel wel op een emotioneel voelbaar niveau, waarvoor grote hulde. Een aangename klassieker die ondanks zijn lange runningtime goed overeind blijft staan anno 2014.

Cineplus bij Castellum.

Oftewel: Tussen de oudere garde van Alphen zitten, die natuurlijk net zo zijn als de gemiddelde Alphenaar (als in erg aanwezig en dus laten merken dat ze er zijn...). Ik vond het geheel echt heel boeiend, ook al is het nog zo traag en gebeurt er eigenlijk maar helemaal niets, maar door slaapgebrek (waar meer mensen -weleens- last van hebben) kon ik na de lange intro en zo'n 10 minuten in de film zittend, niet meer doen dan mijn ogen even laten dichtvallen. Die 2-5 minuten waren echt nodig om de rest van de film uit te zitten, maar ik had eigenlijk wel last van het feit dat ik dat had gedaan. Want ja, ik volgde de beelden weer, zonder te snappen waar ik nou eigenlijk naar keek. Dat kan echt wel. Na de verplichte pauze was ik pas weer écht wakker..

Omar Sharif en Julie Christie spelen goede rollen, Geraldine Chaplin speelt wel okee, het geheel ademt dus wel een bepaalde sfeer uit, wat ik ondanks mijn halve slaaptoestand echt wel oppakte, ook al volgde ik het spoor maar half-half. Maar ik zou het wel graag gewoon in een rustiger omgeving nog eens willen zien. Verder mooie sfeerplaatjes geschoten, die best wel werkten natuurlijk. 4*.

vanavond om 19 uur in Woerden (nabij Utrecht) bij de Annex Cinema:

Doctor Zhivago

Doctor Zhivago kent een wat stroeve aanloop. Het duurt even om in het verhaal te komen en de personages te leren kennen. Dat komt echter wel goed gedurende de loop van de film. Na deze aanloop ontspant zich een boeiend en mooi epos tegen de achtergrond van de Russische Revolutie. De lange speelduur is dan ook geen probleem. De overgangen tussen de verschillende scènes zijn hier en daar wat abrupt, maar erg storend is dat niet. Goed acteerwerk en mooi in beeld gebracht door David Lean.

Perfect is de film niet: voor mij speelt Alec Guiness een volstrekt overbodige rol en het einde was dat voor mij dan ook: een rafelig, in kleine schokjes stilvallende sisser. Als een auto die plots zonder benzine valt. Ook de 'arbeiders' werden steevast als norse bullebakken voorgesteld, dus heel subtiel was dat allemaal niet.

Maar de rest was zondermeer schitterend. De prachtige decors en landschappen, met als hoogtepunt het hallucinante, bevroren herenhuis in Kyrinov. Elk shot was echt een plaatje. De begrafenis in het begin is een parel, met de kleine Sharif, jawel, het bijna wassen beeld van de overleden moeder, het dichtspijkeren van de kist, de close-ups van de strenge gezichten van de Orthodoxe priesters…

Voor mij stal Rod Steiger de show als Komarovski. Deze figuur had alles om als 'schurk' door te gaan, maar Steiger wist er wonderwel veel nuances in te leggen. Eén van de hoogtepunten trouwens was de verkrachtingsscène: "And don't rie to consider this as rape, 'cause you'ld be flattering the both of us".
Julie Christie is natuurlijk perfect gecast als vrouw waar zelfs de nobelste man voor door de knieën zou gaan en Sharif zelf hoeft niet veel meer te doen dan met zijn droeve ogen de verte in turen. Wat kan die man triest kijken, zeg…

Epos, waar de cinematografie de hoofdrol wegkaapt (die afgebrande dorpen!!!)

Een van de beste films uit de jaren 60. Elke keer ik Julie Christie zie gaat mijn hartslag wat sneller slaan, Wat was dat toch een mooie vrouw. Meeslepend liefdesdrama tegen de achtergrond van de Russische revolutie. Maar wat de film echt uniek maakt is de uitstekende muziek met Lara's Theme als absoluut toppunt, Een dikke 5 sterren

Het scheelt waarschijnlijk een stuk om deze film op groot scherm te zien, zoals ik deed. De epische muziek en de weidse shots lijken zo beter tot hun recht te komen dan op je beeldscherm thuis. En ondanks dat er veel wel klopt aan deze film, beklijft het toch nergens. Ietwat te lang en te afstandelijk om ergens echt te emotioneren. Terwijl er genoeg in het materiaal zit om dit te doen, zou je zeggen.

3*

ik ben van plan om deze binnenkort eens te zien, omdat deze film 50 jaar oud is (en ik graag eens de beste films van het jaartal 1965 wil zien) + omdat een bekende acteur uit deze film onlangs overleed (die van lawrence of arabia - een egyptenaar).

Op welke soort film lijkt deze? Soms wordt deze film "de Titanic van de jaren '60'" genoemd. Klopt dit?

Hij staat bij mij ook de watchlist. Ik was er bijna afgelopen zaterdag heen gegaan (Hij draaide in Eye), maar viel niet te combineren met de Banksy expositie waar we ook heen wilden. Maar er draait op sommige plekken dus een gerestaureerde versie, maar vast niet voor lang.

Aangezien ik hem niet gezien heb kan ik het niet zeggen, maar ik zou eerder zeggen de 'Gone with the Wind' van de jaren 60 dan Titanic denk ik.

Fraai zij het wat fragmentarisch drama over een aristocraat wiens leven volledig op zijn kop komt te staan door de Russische Revolutie. Daarbij gaat Lean niet altijd even subtiel te werk, maar het is dan ook een film die op het hoogtepunt van de Koude Oorlog werd geschoten.

Het verhaal van Zhivago, met op de achtergrond steeds de politieke gebeurtenissen in Rusland, is niet eens zo opzienbarend, en van een passionele liefde zag ik eerlijk gezegd maar weinig terug. Zhivago, uitstekend vertolkt door Omar Shariff, is een moeilijk te doorgronden man: hij schikt zich zo goed en kwaad naar de gebeurtenissen, en lijkt zelf geen sterke (politieke) mening te hebben. Ik ben niet bekend met de roman van Pasternak, dus weet niet of dat ook in het bronmateriaal het geval is.

Wat me enigszins stoorde was de wijze waarop het verteld werd: verteld door Zhivago's halfbroer (Alec Guiness) aan Zhivago's vermoedelijke dochter. Ten eerste werd een hoop getoond dat de half-broer niet kon weten, ten tweede vormt het een onnodige extra laag (het is niet belangrijk voor het verhaal), en ten derde wordt de scene waarin Alec Guiness Zhivago voor het eerst ontmoet op een rare manier getoond, de dialogen van Alec Guiness worden niet door hem uitgesproken maar door zijn personage samengevat- een wat vreemde truc die niet helemaal werkt (en later in de film niet meer wordt toegepast).

De beelden in Doctor Zhivago zijn evenwel schitterend, en de muziek van vaste Lean-componist Maurice Jarre past perfect. Ook het acteren mag genoemd worden, alleen Chaplin vond ik niet zo goed gecast. Met bijna drie-en-half uur een lange zit, en hoewel ik misschien wel op iets meer had gehoopt, is dat het wel waard geweest.

Jammer dat we dit soort cinema vandaag de dag niet meer kunnen ervaren.

Lijkt me prachtig om dit in de bioscoop te mogen ervaren. Ik heb ook het idee met de overture, de pauze en de lange speelduur dat dit soort epics echt werden gemaakt om een bioscoopbezoek tot een ware happening te maken.

Doctor Zhivago is misschien wel Lean's beste en misschien ook wel zijn mooiste film. Want plaatjes schieten kan hij wel degelijk. Van epische wideshots tot kleine intieme momenten. Van de jungle in Bridge on the River Kwai tot ellenlange shots van kamelen berijden door de woestijn in Lawrence of Arabia. Hij weet samen met zijn DP altijd voor prachtige vista's te zorgen en ook in kleine scenes of scenes met veel dialoog weet hij altijd iets moois te doen. Dit is ook in Doctor Zhivago het geval. En waar beter dat te doen dan in Rusland, hoewel de film geschoten is in Finland, Canada en Spanje. komt heel erg goed over dus. Van de warme zomers tot de bittere winters waar je de kou bijna kunt voelen. De treinrit is een van de hoogtepunten van de film. Ook dat huis waar ze naar toe gaan ziet er fantastisch uit in zowel de winter als de zomer.

Het verhaal steekt gewoon erg mooi in elkaar. Een generaal is op zoek naar de dochter van zijn(half) broer, en vertelt daarmee het verhaal van Zhivago, dichter en arts, aan een meisje waarvan hij denkt dat het zijn nichtje is. Geweldig om dit verhaal af te laten spelen tegen de achtergrond van de eerste wereld oorlog en de oktoberrevolutie. Belangrijke gebeurtenissen in de Russische geschiedenis, centraal staan echter de liefdes verhalen. Zhivago ontmoet Lara, maar ook Tonya heeft zijn hart gestolen. Hij trouwt met Tonya en krijgen een kind. Toch komt hij keer op keer Lara tegen, waardoor een van de mooiste driehoeksverhoudingen uit de film geschiedenis ontstaat. Hij schrijft uiteindelijk de Lara gedichten als teken van zijn liefde voor haar. Om zo weer terug te komen waar de film begon. Erg mooi gedaan. Het is enorm moeilijk om echt iets over Doctor Zhivago te zeggen aangezien het zoveel elementen bevat. De eerste wereld oorlog, de revolutie, de driehoeksverhouding waarin ook nog eens Pasha en Komarovsky een rol spelen. Liefde, verraad, patriottisme, burger oorlog en nog veel meer. Alles werkt gewoon erg goed samen, het (liefdes) verhaal is erg mooi weergegeven, en het ziet er ook nog allemaal eens fantastisch uit. De score van Jarre maakt alles compleet met het thema van Lara als hoogtepunt natuurlijk.

Erg mooi gespeeld door de acteurs. Je weet dat het niet goed is wat Zhivago doet. Sharif weet het echter zo te spelen dat je geen hekel aan hem krijgt. Christie als Lara is eveneens fantastisch. Zo gespeeld dat je haar net als Zhivago meteen erg leuk vind. Erg fijn personage. Steiger als Komarovsky is goed. Guinness' rol is helaas wat te klein. Dan is er nog Tom Courtenay die zijn personage geweldig uitdiept. Ondergewaardeerd is Chaplin als Tonya. Erg fijn hoe ingetogen zij speelt. Je ziet dat er enorm veel in haar omgaat.

Doctor Zhivago is gewoon een erg mooie film met een schitterend verhaal en fantastische beelden, muziek en erg goed acteerwerk. Voor mij de best van Lean.

hij draaide afgelopen zomer best een tijdje weer in de bios hoor, in een 4k remaster. Wij zaten te twijfelen maar met de tijden kwam het niet goed genoeg uit. Zonde.

Daar kom ik altijd te laat achter . Jammer dat het maar 1 keer in de zoveel tijd is dat dit soort films draaien. Al is de blu-ray ook zeer de moeite waard.

Je zou je in kunnen schrijven voor de nieuwsbrief van Forum Images, draaien best wel eens oudere films! Voor af en toe is dat het tripje wel waard, toch? Ik krijg de nieuwsbrief van Eye terwijl ik in Woerden woon om die reden. Is alleen wel steeds de afwachting van 'is het het tripje waard'...

Groningen is inderdaad nog wel te doen en zeker de moeite waard als het om dit soort oudere films gaat. 20 minuten rijden voor mij. Wel een goed idee van die nieuwsbrief trouwens. Eye draaien af en toe ook mooie films inderdaad, al is me dat dan weer net te ver weg.

Een schitterende film, maar haalt het niet bij de andere twee meesterwerken van Lean, Lawrence of Arabia en Bridge on the river Kwai. Dat komt denk ik door de kans welke Lean hier mist. Het geheel speelt zich af tegen het einde van de 1e wereldoorlog en de Russische revolutie. Daar had naar mijn mening best wel wat meer aandacht voor mogen zijn. Nu is het telkens zijdelings aanwezig en heel af en toe is de invloed daarvan merkbaar in het leven van de hoofdrolspelers, maar meestal niet. De rode draad van het verhaal is de driehoeksverhouding en het moet gezegd worden die is ook prachtig in beeld gebracht. Lean is daar ook wel de juiste regisseur voor en hij trakteert de kijker op geweldige sfeer en landschap opnames. Elke rol wordt met verve neergezet, daarin dus geen missers, voor mij waren de rollen van Steiger en van Richardson de beste van de film.
Het is al vaker genoemd, maar de muziek van deze film is subliem, net als Lawrence of Arabia slaagt Jarre er in muziek te maken waarin op sommige momenten de weidsheid van het land heel erg wordt benadrukt en waarin de terugkerende melodie onmiddellijk kan worden geassocieerd met niet alleen de film, maar ook met de personages.
Waarom geef ik een 3,5, omdat ik denk dat niet alles uit deze film is gehaald wat mogelijk was, maar het blijft natuurlijk wel een prachtige film.

Net als z'n geesteskind Yuri Zhivago weigerde Boris Pasternak z'n geboorteland te ontvluchten, ook al was hij het oneens met de onwenteling. Hij voelde zich te sterk verbonden met de Russische bodem, de Siberische wouden en de sneeuwvlakten. David Lean toonde graag de mens omgeven door de grootse natuur. We zien dokter Zhivago (Omar Sharif) heel klein worden wanneer hij wegrijdt op z'n paard in de sneeuw. De natuur blijft altijd dezelfde, onverschillig voor de politieke systemen die de mens construeert.

We zien het wisselen van de seizoenen, vooral de tegenstelling winter-lente. Een matchcut gaat van ijsbloemen op de ruit naar bloeiende narcissen, symbool voor Lara Antipova (Julie Christie). Met haar helderblauwe ogen, die doen denken aan Peter O'Toole, doorbreekt ze de vierde muur en lijkt ze je rechtstreeks aan te kijken. Deze kleur, die contrasteert met het donkerbruin van de ogen van Yuri en Tonya (Geraldine Chaplin), wordt benadrukt door de schaduw die op haar mond valt. De affaire met Lara komt traag op gang: de eerste blik, de eerste woorden... De klemtoon ligt op het ontstaan van een spirituele band, in tegenstelling tot de puur vleselijke verlangens van Komarowski (Rod Steiger). Yuri lijkt oprecht van twee vrouwen te houden, zijn echtgenote lijkt er zelfs begrip voor op te brengen. Het lag destijds erg gevoelig dat deze overspelige relatie niet veroordeeld wordt, ook al sterven ze allebei voor het einde.

Een belangrijk nevenpersonage is Pasha (Tom Courteney). Het litteken op zijn gezicht is een souvenir van het tsaristische regime. Onder z'n nieuwe naam Strelnikov komt hij tot de conclusie dat het bolsjevistische regime even wreed is. De overtuiging van Pasternak was dat het individu belangrijker is dan om het even welk geconstrueerd systeem.

De jonge Yuri werd gespeeld door Tarik Sharif, de zoon van Omar. De vrouw die een trein op getrokken werd met haar kind (een pop), brak haar been en kwam bijna onder de trein terecht. Ingrid Pitt speelde vijf verschillende figurantenrollen. Er is veel geschoten in Spanje, maar voor de sneeuw zijn ze ook naar Finland en Canada gegaan.

Lara's Theme, van Maurice Jarre, wordt met balalajka's gespeeld, het Russische volksinstrument dat betokkeld werd door de zowel de moeder als de buitenechtelijke dochter van Zhivago, wat illustreert dat het gewone leven doorgaat te midden van alle veranderingen. Soms klinkt dit thema terwijl Lara afwezig is, om aan te geven dat Zhivago naar haar verlangt.

Dit is een groots, meeslepend, romantisch en historisch epos dat aanvoelt als het einde van een tijdperk. Om je aandacht erbij te houden kun je hem best in twee delen bekijken. De overweldigende beelden, het acteerwerk, de passie, de diepgang en de poëzie maken het de moeite waard. Dat de Russen in werkelijkheid geen Engels spreken, is muggenzifterij.

Een hele kluif deze verfilming van Boris Pasternak's boek uit 1957. De auteur uitte zich bijzonder kritisch tegenover de Russische revolutie en zette de Communisten behoorlijk te kakken toen hij ervoor de Nobelprijs ontving.

Levenslust in tijden van oorlog, uiteengerukte gezinnen, menselijke miserie... het moet een droevige tijd geweest zijn in Rusland na de revolutie in de jaren '20. Het land voerde, en ook dat blijkt uit de film, een heksenjacht op intellectuelen die hen aan de elites uit de tsarenperiode herinnerde. Ook Zhivago beschouwden ze als zo'n intellectueel, en toch had hij een zeker voordeel tegenover anderen omdat hij arts was, en de communisten nu eenmaal ook artsen nodig hadden.
Doctor Zhivago draait uiteindelijk rond een onmogelijke liefde tussen de dokter en een vrouw die weinig vreugde in haar leven kende; getrouwd met een fanatieke bosjeviek, misbruikt door een invloedrijke edelman. Hoewel Zhivago gelukkig getrouwd is, kan hij niet weerstaan aan deze melancholieke vrouw. Hun liefde zag ik vooral als symbool voor de enige vorm van vrijheid die de mensen in die tijd hadden.

Zhivago is mooi gefilmd, met epische grandeur, melige romantiek, nobele gevoelens.Het liefdesverhaal op de achtergrond van de tumultueuze veranderingen in Rusland begint na een wat moeilijk eerste uur toch te boeien. Op het einde krijg je niet alle antwoorden; zo is het onduidelijk of Zhivago nog zijn wettige echtgenote terugzag. . Verder laat de film ook een wrang gevoel achter, daar de personages ofwel sterven ofwel in anonimiteit verdwijnen, opgeslokt door het systeem.

Tot slot een grote pluim voor de prachtige muziek van Jarre en het geweldige acteerwerk.

De film begint met Yavgref Zhivago [Alec Guinness], een Russische generaal en halfbroer van dichter Yuri Zhivago [Omar Sharif] die in een jonge vrouw [Rita Tushingham] denkt zijn nichtje te hebben gevonden, de dochter van Yuri en diens geliefde Lara [Julie Christie], die inmiddels allebei zijn ‘verdwenen’. Yuri verloor op jonge leeftijd zijn ouders en is op zijn 8e geadopteerd door de Gromyko’s, welgestelde vrienden van zijn moeder wiens dochter Tonya [Geraldine Chaplin] even oud is als Yuri. Yuri en Tonya lijken voorbestemd met elkaar te trouwen, maar wanneer Yuri tijdens een doktersbezoek met zijn mentor Lara ontmoet, is hij meteen onder de indruk van haar. Lara blijkt een complexe relatie te hebben met de machtige, meedogenloze Komarovsky [Rod Steiger], die vastberaden is haar hart te winnen, ook al is ze getrouwd met de politieke radicaal Pasha [Tom Courtenay].

Wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbreekt ontstaat er grote politieke onrust in Rusland. Yuri is inmiddels getrouwd met Tonya en heeft een zoon. Hij gaat aan het werk als dokter, Lara als verpleegster in dezelfde omgeving. Tijdens de oorlog verdwijnt Pasha spoorloos en de Russische Revolutie in 1917 zorgt voor grote veranderingen. Wanneer Yuri terugkeert naar huis, blijken de Bolsjevisten het huis in beslag te hebben genomen en is de familie al zijn rijkdom kwijt aan het ‘collectivisme’. Bovendien blijkt Yuri’s poëzie de nieuwe autoriteiten in het verkeerde keelgat te zijn geschoten, waardoor hij – met hulp van Yavgref – met speciale reisdocumenten Moskou moet verlaten.
Lean en zijn crew waren lang op zoek naar geschikte locaties, in Rusland, Finland en Zweden. Maar hoewel de locaties vanuit cinematografisch opzicht wel geschikt waren, kon Lean daar geen studio’s vinden waar hij de grotere sets voor de film kon bouwen. Het zal je allicht verbazen dat de film vrijwel volledig is gefilmd in... Spanje! Dat leverde wel wat problemen op, vooral voor Phyllis Dalton die een Oscar won voor haar kostuumontwerp. “Doctor Zhivago” speelt zich namelijk grotendeels af tijdens de winter, waarin de hoofdpersonen uiteraard warme kleding bestaande uit dikke lagen droegen. Een deel van deze scènes moest Lean echter filmen tijdens de Spaanse zomer! Dalton moest er met harde hand op toezien dat alle acteurs dezelfde hoeveelheid lagen kleding zouden dragen, want uiteraard probeerde men hier en daar wel wat te smokkelen.

Maurice Jarre had erg veel moeite met het componeren van een thema. Lean wist ook niet precies wat hij wilde, maar de eerste pogingen van Jarre waren in zijn ogen niet goed genoeg. Lean gaf Jarre uiteindelijk de opdracht om een paar weken met zijn vriendin naar de bergen te gaan en daar een thema voor haar te schrijven. Een gouden greep, want Jarre kwam terug met een thema dat niet alleen David Lean tot tevredenheid stemde, maar dat ook een wereldhit werd en die tot op de dag van vandaag tot de meest herkenbare filmthema’s aller tijden behoort. Lean toont hier aan de meester van het persoonlijke epos te zijn: hij weet persoonlijke verhalen te vertellen die zich afspelen binnen grootse settings. De aanval van een peloton dragonders op een groep vreedzame groep demonstranten is al imposant, de treinreis door de besneeuwde Russische vlaktes is ook onvergetelijk. Set designer John Box was het brein achter het zogeheten Bevroren Paleis, maar elke set is indrukwekkend en – nog belangrijker – oogt authentiek. Dit was één van de favoriete films van zijn generatie, maar verdient die status ook onder de huidige generatie filmliefhebbers.

Deze film heeft een hele lange tijd op mijn kijklijst gestaan en door het genre en de speelduur kon ik me er maar niet toe aanzetten om hem te kijken. Omdat ie in de knock out voorbij kwam heb ik hem laatst toch maar eens bekeken. In het begin moest ik er wel een beetje inkomen door het nogal brits accent van sommige acteurs, maar nadat ik dat langs me neer kon leggen wist deze film me op een gegeven moment in te pakken. Achteraf genoten van deze mooie en goede film, en zeer tevreden dat ik hem gezien heb.

Prima klassieker!

Doctor Zhivago is weer een grootschalig widescreen epos van David Lean, dit keer met als achtergrond de Eerste Wereldoorlog en de Russische Revolutie. Zhivago is een dichtende geneeskunde student die zich inzet om gewonden te verzorgen. Van de revolutie moet hij niet veel hebben, al bewonderd hij zijn revolutionaire vrienden voor hun streven naar gelijkheid. Hij trouwt en voed een gezinnetje op in Siberië. Dan wordt hun zijn vredige leven opnieuw verstoort door de burgeroorlog.

Egyptenaar Omar Sharif speelt de rol die hem onsterfelijk zou maken. Daarnaast spelen ook Julie Christie, Geraldine Chaplin, Rod Steiger, Alec Guinness en Klaus Kinski.

De beelden waren erg mooi opgenomen in Finland en de beeldkwaliteit heeft de tand des tijds prima doorstaan. De score van Maurice Jarre is zoals altijd weer schitterend en lekker episch.

Het verhaal vond ik erg meeslepend en continu interessant door de vele historische achtergrond. Toch vond ik wel dat er erg veel toevalligheden in zaten waardoor bekende personages elkaar tegen bleven komen. Ook kwam het Zhivago wel heel goed uit dat zijn vrouw en kinderen naar Moskou terug waren gegaan, zodat hij met zijn maîtresse kon leven.

Al met al fijn deze klassieker gezien te hebben. Heerlijk die grootschalige films uit de jaren '60.

“You lay life on a table and cut out all the tumors of injustice. Marvelous.”

IJzersterke klassieker. Doctor Zhivago is een groots opgezet epos met schitterende sets en uitstekend acteerwerk van onder andere Omar Sharif, Julie Christie, Geraldine Chaplin en Rod Steiger. Het speelt zich af ten tijde van de Russische revolutie dus ik had wel wat meer oorlogsscènes verwacht, maar dit vooral een puur romantisch drama rond Yuri, Lara en Tonya. De speelduur is lang maar de tijd vliegt voorbij. De treinreis richting de Oeral levert indrukwekkende scènes op, en de vele scènes in het met sneeuw en ijs bedekte paleis zijn een lust voor het oog. Het is een cliché, maar dit soort films worden niet meer gemaakt.

Met frisse tegenmoed aan begonnen na afgelopen zomer toch redelijk teleurgesteld te zijn afgehaakt bij Ben Hur. Ik dacht, misschien zijn die grote klassiekers niet voor mij weg gelegd. Maar verassing, wat een epos, mits in de goede volgorde gezien. Want ik heb zo'n dvd die aan beide kanten gebrand is en ik zie eerst per ongeluk het einde wat ik pas 10 minuten voor het einde ontdek, dus het begin vond ik des te begrijpelijker.

Desalniettemin, een prachtig tijdsbeeld ten tijden van de dramatische verlopen 1ste WO, de daaropvolgende Rode Revolutie en de greep naar de macht van Lenin. Werkelijk waar geweldige maar ook angstaanjagende tijden om te leven, politiek gezien. Dan de fantastische mooie natuurbeelden met de elementen. Wat moet je je als mens klein voelen in Rusland met haar taiga's, ijskoude winters en stikhete zomers.

Prachtig stukje geschiedenis, mooi film.

Kort kan je deze film zeker niet noemen, maar me er toch maar eens aan gewaagd. Het was de gerestaureerde versie en die zag er wel goed uit. Het verhaal was niet mis en ook de acteerprestaties waren wel in orde.
Het was wel eens de moeite om gezien te hebben.

Een film die gered wordt door het eind.

Het verhaal kon me het grootste deel van de speelduur weinig boeien. Niet dat dat heel erg is, want er valt genoeg moois te zien. De fotografie, de art direction en de kleuren zijn fantastisch en de periode, hoewel soms wat karikaturaal is ook best interessant. Sharif deed me trouwens erg aan Ramy Maleck’’s Freddie mercury denken. Het zullen de vooruitgeschoven voortanden zijn. En Julie Christie is prachtig.

Maar goed, het (bijna) eind was dus sterk.

3,5

Doctor Zhivago zou de 8ste hoogste opbrengst hebben gehaald (inflatie meegerekend) van alle films. Het werd dan ook tijd dat ik dit epos ging aanschouwen. Als je de 20ste eeuw van Rusland bekijkt heeft er zich toch vooral veel miserie afgespeeld. Zeker tijdens en na de oorlog was er vaak ongekende hongersnood. Die miserie probeert David Lean in contrast te stellen met iets warm: liefde.

In het openingsuur lijkt Doctor Zhivago een wat klein bijrolletje te vertolken. Het is vooral Lara (Julie Christie) dat hier aandacht krijgt. Ondanks dat er heel wat politieke en militaire acties op de achtergrond spelen, wordt er toch voornamelijk gefocust op Lara, Zhivago en Tonya.

De soundtrack is zeer aanwezig en probeert bij elke langdradiger stuk je aandacht weer terug te brengen naar de film. Zo is het soms doorbijten geblazen. Wat ook niet helpt, zijn de brakke overgangen. Van een korenveld in volle zomer rechtstreeks naar een ijspiste in volle winter. Qua tijd en locatie is het vaak erg warrig en hoewel dat misschien van ondergeschikt belang is, vond ik het op zijn minst storend.

Omar Sharif zelf maakt soms vreemde en wellicht ook verkeerde keuzes, maar ergens interesseerde het mij bijzonder weinig wat hij deed.
Erg mooi zijn ook de desolate landschappen en natuurlijk ook de knappe, enigmatische Julie Christie. Ik vond het wel behoorlijk opvallend dat ze er in Rusland zo gebruind uitzagen, maar aangezien het grotendeels in Spanje zou zijn opgenomen, is dat natuurlijk begrijpelijk.