Mai Wei (2011)

Kijkt heel makkelijk weg en sommige oorlogsscènes zijn werkelijk adembenemend. Zowel voor de grandioze sets als voor de live actie werden alle registers opengetrokken. De landing in Normandië was al sinds Saving Private Ryan niet meer zo goed neergezet, al kan ik me ook net niet van de indruk ontdoen dat eea gejat is uit Spielbergs film. Zuid-Korea flikt het maar weer en toont dat ze een land zijn om te blijven volgen op het vlak van films. Een ongelooflijk verhaal over een Japanner en een Koreaan die sportrivalen zijn, dan als vijanden tegenover elkaar staan om vervolgens bondgenoten te worden. Ook ik kan moeilijk geloven dat dit waargebeurd is... sommige gebeurtenissen waren ZEER ongeloofwaardig en dat maakt ook het verschil met films als Saving Private Ryan.

Ik kan hier enkele voorbeelden opsommen :
-het aantal keer dat beiden aan kogels en kanongeschut ontsnappen is zo indrukwekkend dat het niet stopt met op te vallen; de eerste keer dat het in het oog sprong was toen Joon-sik terug rent naar de Japanners om de Koreaanse soldaten te verwittigen voor de Russische overmacht aan tanks. En dan keert ook die Chinese vrouwelijke scherpschutter nog eens terug. Die werd dan natuurlijk wel door kogels geraakt . Echt een domme scène vond ik...
-geen enkel moment heb ik de omwenteling gezien van vijandschap naar die plotse wederzijdse hulp tussen beide rivalen. Na een flinke pandoering in Stalingrad worden ze plots vriendjes;
-En dan op het einde : balletje spelen op het strand met de Duitsers net voor D-day. Echt gebeurd, echt waar !!!

Goed, laat ik de ongeloofwaardigheid toch maar even vergeten, want als oorlogsfilm maakte Mai Wei wel een overweldigende indruk en ik wilde toch weten hoe het zou eindigen. Dan kom ik toch aan een dikke 3,5* maar dit kon zo een 4,5* geweest zijn.

Te bombastisch en te theatraal. Spielberg heeft duidelijk als voorbeeld gediend, maar deze film haalt bij lange na dit niveau niet. Sommige scenes zijn bijna lachwekkend sentimenteel. Persoonlijk vond ik het een behoorlijke tegenvaller.

Wat een enorm goede film! Erg indrukwekkend en hele mooie oorlogsbeelden! De vliegtuigen zagen er al beter uit dan in the broterhood of war!
Perfecte film.

Film heeft me ook bewust gemaakt van het feit dat er dus Koreanen en andere Aziaten hebben meegevochten in Europa aan de zijde van de Russen.

De titelsong van deze film is overigens ook hartverscheurend Sid Vicious - Mai Wei

Indeed! Nooit geweten dat Aziaten vochten aan de zijde van de Russen. Toch wel weer een mooi weetje!

Ik had ook even opgezocht in hoeverre het op waarheid berust was en kwam op deze pagina uit: (Niet lezen als je de film nog gaat kijken) Yang Kyoungjong. Dus eigenlijk is alleen het gedeelte waar dat er een Koreaanse soldaat was die niet uit vrije wil gevochten heeft voor de Japanners, SU en de Duitsers. Iets wat best wel bijzonder is volgens mij.

Wat ik vooral mooi vond is het voor elkaar opkomen, zoals bij die eerste marathon waar de Koreaan won, maar de Japanners de winst gaven aan de Japanner en vervolgens die Koreanen in opstand komen. Toen kreeg ik echt kippenvel! Ook het zien van D-Day vanuit Duits perspectief, ook al was het kort, maar de opbouw van de verdediging vond ik mooi. Heb ik nog nooit gezien in een film of documentaire.

Inderdaad Freek. Die persoon kon ik nog niet. Mooie foto ook.

Nu hoef je alleen nog te kijken:

Nanjing! Nanjing! (2009)
John Rabe (2009)
Go-Ji-Jeon (2011)

De film Nanjing! Nanjing! (2009) is overigens indrukwekkender en zeker aangrijpender dan deze film. Je moet overigens ook eerst die film kijken en daarna de film John Rabe (2009). In de eerste film komt hij (John Rabe) even aan bod, terwijl de andere film min of meer volledig om hem draait.

En vergeet deze niet;

Jin Líng Shí San Chai (2011) (The Flowers of War)

Die past inderdaad mooi thuis in het rijtje films welke zich afspelen in Nanjing.

Tamelijk absurd qua plot, al blijkt dit verhaal gedeeltelijk waargebeurd te zijn, maar bijzonder meeslepend in beeld gebracht. De grootse aktiescenes zijn minstens zo imposant als in Je-Gyu Kang's vorige film, Brotherhood. Het dik aangezette sentiment van die film is ook hier prominent aanwezig, maar de film is visueel zo bombastisch en overweldigend dat je als kijker niet anders kunt dan erin meegaan. Heerlijk zuid-koreaans entertainment, in ieder geval. Daar kan met in Hollywood nog een puntje aan zuigen.

Hoeveel levens kan één mens hebben – laat staan twee?!
Het ziet er allemaal fraai uit, maar het strijdtoneel is steevast zwanger van mateloos sentiment. Het wordt wat plakkerig allemaal – die onvermijdelijke violen, dat werk.

Weer een hele mooie film uit Korea. Ik heb deze film vanavond pas gekeken terwijl ik de film al een behoorlijk tijdje op m'n pc heb staan. Zo heb ik nog een map vol met Koreaanse films die ik nog steeds moet kijken. Ik moet er toch niet zo lang mee wachten want het blijkt iedere keer weer dat ik het toch hele goeie films vind, die Koreaanse. Morgenavond No Mercy maar eens proberen.

Sterke actiescènes en een goed verhaal, alleen iets te zoetsappig.

Goeie film over de rivaliteit tussen een Japanse en een Koreaanse marathonloper tijdens de tweede wereldoorlog. Een mooi en bovenal onderhoudend verhaal dat helaas wel gepaard gaat met een flink portie melodrama. De twee hoofdpersonages worden goed neergezet. De actie-scenes zijn spectaculair en gedetailleerd in beeld gebracht.

Een onvoorstelbaar hoge waardering op deze site voor een zeer matige film: matig acteerwerk, matig scenario en een ronduit slechte montage. Het leek wel of de regisseur bij de montage de bibber had opgelopen. Filmpje voor jonge tieners en onrijpe volwassenen

Bijzonder. Een oorlogsfilm die zich afspeelt in Korea, China, Rusland en Frankrijk. Het is regelmatig totaal over the top, maar dat zijn we bij de Aziaten wel gewend. Het spectakel is er namelijk niet minder om. Gave beelden!

Epic.

Die Zuid-Koreanen weten toch af en toe echt met van die epische films op de proppen te komen. En Mai Wei is er een van. Groots en complex in zowel opzet als verhalend. Het verhaal bevat zo veel dat de lange speelduur echt gerechtvaardigd is. Elk segment heeft enorm sterke punten in het verhalende. Ook is elk weer compleet anders in opzet en hoe het er uitziet. Ook visueel ziet het er allemaal zeer imposant uit. En met de sounddesign zit het ook erg goed. Waar ik me normaal nooit echt aan stoor in de Aziatische cinema en waar ik hier wel een beetje genoeg van had was het hele erge melodramatische van het geheel. Een beetje misplaatst zelfs en wist me emotioneel dan ook een stuk minder te doen. Toch blijft het over de gehele lijn boeien door het voor ons grotendeels onbekend deel van de 2e wereldoorlog.

Vanavond maar weer eens een keer opnieuw gekeken en ik blijf het een super goeie film vinden, vanaf het begin tot het einde blijft de film boeien, misschien iets teveel sentiment maar ondanks dat vind ik het toch een oorlogfilm die in het rijtje topfilms zoals o.a. Saving Private Ryan thuis hoort.

Prima acteerwerk en scenario, mooie camerabeelden en speciale effecten. Gewoon een mooie en indrukwekkende film.

Gewoon al het verhaal van wat de Koreaan heeft meegemaakt is erg indrukwekkend. Dat ze er dan een Japanner bijhalen die ook alles overleeft, is net hetgeen de film ongeloofwaardig maakt. Verder is het verhaal echt wel goed en reizen we met de personages naar belangrijke plekken tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De actiescènes zien er soms wat goedkoop uit. Bovendien vond ik het vaak rommelig gefilmd, al die Aziaten zijn sowieso al moeilijker uit elkaar te houden en als er dan zo gefilmd wordt verlies je soms wel het overzicht. Desondanks wel een goeie film. 3.5*

We gaan op wereldreis met de Zuid-Koreanen, zo kan ik het beste de film ‘My Way’ omschrijven in een oogopslag waar het voornamelijk gaat hoe twee mannen (wat familie lijkt te zijn) het constant tegen elkaar op nemen en daarna nog zelfs een vriendenverband opzetten (dit dan wel aan het eind van de film) waar we als eerst beginnen in Korea en daarna in het Japanse rijk. Vervolgens vliegen we over naar Rusland en daarna zitten we zelfs nog bij de nazi’s in Normandië waar constant oorlog een hoofdrol speelt in deze film, en hoewel ik daar niet zozeer tegen ben was het verhaal soms wat onrealistisch gebracht door de vele bombastische scenes waar ze onder andere weten te vluchten van de kogels van een jachtvliegtuig, de bommen van een jachtschip en vele kogels die geschoten worden door de vijanden. Echter ben ik wel een fan van deze film.

Ik ben nog steeds wel een persoon die de Aziatische cinema nog aan het ontdekken is, en hoewel ik toch een fan van vooral de Zuid-Koreaanse cinema begin te worden heb ik hier nog niet veel films van gezien, zo af en toe in de maand één keer daar zit ik nu nog wel aan (al is het nu twee keer kort op elkaar). Toch vond ik de visie van de Zuid-Koreanen op de tweede wereld oorlog erg leuk, en hoewel ik me veel bezig houd met dit onderwerp (tweede wereldoorlog), wist ik ook niet veel van het feit dat de Russen de Japanse gevangen ook in hun leger duwde.

Ik wist wel van het feit dat terugtrekken verraad is aan de heerschap van het land, dus dan vermoorden ze je, dit was in Rusland ook wel beter bekend als ‘Order 227’ waarbij Stalin verteld dat een officier verplicht is terugtrekkende soldaten neer te schieten. Dit was eigenlijk een soort extra toevoeging van de ‘Order 270’ waarin verteld word dat een soldaat van de USSR zichzelf niet mocht overgeven (waarbij in 227 dus duidelijk verteld werd dat terugtrekken hier ook bij hoorde). Ik wist niet dat de Aziatische gevangen door de Russen gebruikt werden als soldaten maar, dan wel soldaten op een zelfmoordmissie in één van de bekendste gevechten in Stalingrad namelijk het beruchte plein met een fontein / standbeeld in het midden (waarvan ik de naam even kwijt ben), wat regelmatig gebruikt word in WOII films, voornamelijk bij het offensief van de nazi’s om Rusland in te nemen (Operatie Barbarossa). Dit plein zie je onder andere terug in de geweldige film ‘Enemy at the Gates’, ‘Stalingrad’ en bekende video spelletjes waarin de tweede wereld oorlog een hoofdrol speelt.

Het verhaal werd eigenlijk in vier hoofdstukken verspreid, waarvan ik toch wil zeggen dat ik de overgang van hoofdstuk naar hoofdstuk best irritant of slecht vond. Het was soms namelijk nogal onduidelijk bij wie, wat of waar we zijn en dat kan soms je zit best verpesten.

We beginnen bij de twee jongere versies van Jun-shik Kim en Tatsuo Hasegawa, één is een Jap (Tatsuo) en eentje is een Koreaan (Jun-shik). Beiden jongens hebben de passie om te hardlopen, en gaan hiermee ook graag de strijd tegen elkaar aan, dit doen ze jarenlang en dat zien we ook in een versnelde portret waarna we uitkomen op de finales van de olympische spelen waar Tatsuo en Jun-shik beiden aan mee mogen doen. Echter word hun opa vermoord en aangezien Tatsuo wat meer bekendheid heeft komt Jun-shik al snel in de positie die de schuld kreeg en werd als het waren weg gehaald van de familie, toch kon ik dit deel van het verhaal maar moeilijk volgen en die snap ik nu nog steeds niet. Sinds deze gebeurtenissen zijn de twee nog rivaliserend dan wat ze al waren.

Even om terugkomen op de kwalificatie van de olympische spelen, daar was ik namelijk gebleven in het algemeen. Waarna Jun-shik wint en eigenlijk door hoort te gaan, spelen ze vals en laten als nog Tatsuo winnen. Hierna ontstaan er rellen en vervolgens worden ze gestraft als gedwongen soldaten te gaan vechten voor Japan. Hierna zien we al snel de strijd in Mongolië waar hevige strijden gevoerd worden. Ook word hier het mooie traditionele eigenschap getoond die Rusland ook kende, als je terug trok als ‘Imperial Soldier’ werd je doodgeschoten want dan keerde je de rug naar de keizer, en ook het mooie wat hierin naar voren kwam zijn de kamikaze soldaten die Japan natuurlijk goed kende, die met een anti-tank granaat op de grond gingen liggen en zo de tanks lieten ontploffen, een welbekend fenomeen in de geschiedenis van de Jappen tijdens de oorlog.

Jun-shik zit nog steeds als gedwongen soldaat vast bij het Japanse leger waarna we zien dat Tatsuo de nieuwe leider van hem word wat natuurlijk niet goed loopt. Tatsuo wijst namelijk Jun-shik met nog meer Koreanen aan om op zelfmoordmissie te gaan waarna Jun-shik weigert en gevangen word genomen. Hij weet te vluchten en word na een hevig gevecht tegen de Russen opgepakt en word naar Rusland getransporteerd (met o.a. Tatsuo die ook gevangen werd), waar de Russen de mannen onder barre omstandigheden lieten werken in de vreselijke kou.

Ik heb trouwens nog wel hard moeten lachen om deze scenes waar we de oude vriend van Jun-shik zien als ‘Anton’, de ook door de Russen gevangen genomen Koreaan die de leiding krijgt over de Aziaten in het kamp (hij kan de taal spreken) en door middel van verraad krijgt hij een hogere rang bij de Russen dan de rest, ook hier ontstaan er rellen en ontsnapt Jun-shik alweer aan de dood van executie (tweede keer) en ze moeten vanaf dan mee vechten met de Russen tegen de Duitsers tijdens de slag om Stalingrad.

We volgen de twee vijanden en langzamerhand vrienden Jun-shik en Tatsuo op hun weg verder waarna er besloten word richting Duits grondgebied te vluchten om van de Russen af te zijn, een helse tocht over berg en bos richting een dorpje wat verlaten lijkt. Hier blijkt als ik het goed heb Tatsuo geraakt te zijn door een kogel die even later in elkaar zakt in het dorpje, en ze mee worden genomen door de nazi’s. Nu zien we de twee werken in Normandië om D-day te stoppen, en voor te bereiden op de grote strijd. We zien na de begin van het Amerikaanse offensief hoe de twee met machine geweren de geallieerden neer schieten, en onder dwang wederom mensen vermoorden waarna de twee vluchten en Jun-shik neer geschoten word. Een mooi detail was dat Jun-shik zijn medaille (name-tag) aan Tatsuo geeft, omdat Tatsuo een Japanner is, is Jun-shik bang dat hij dood word geschoten door de Amerikanen, en gaat Tatsuo voort als Jun-shik en wint als laatste ook de marathon onder Jun-shik’s naam (volgens mij tijdens de olympische spelen).

En dan vond ik het verhaal toch nog best geslaagd in deze film, en vond ik de hele zit best geslaagd. Misschien vond ik het hele overleving gedoe in deze film wat overdreven, zoals ik al eerder benoemde dat ze alles ontwijken maar in het algemeen was het een zeer aangename zit, en ik heb nog nooit zo mooi via de CGI de inslagen tijdens D-day gezien, het is allemaal weer erg gelikt, gedetailleerd en gaaf, waarbij er gelukkig ook aan gedacht word dat de Russen eindelijk Russisch praten en de Duitsers gewoon Duits, puik werkje wat misschien iets korter had gekund, al blijft de zit prima.

4.0*

Een wonderlijk verhaal over twee rivaliserende soldaten die tijdens de Tweede Wereldoorlog in niet minder dan drie (!) verschillende legers dienst hebben gedaan. Naar verluidt gebaseerd op waargebeurde feiten.
Oorlogsfilms die de nadruk leggen op het geweld aan het front zijn niet mijn pakkie-an. Ook in deze film wordt het opmerkelijke verhaal over de interactie tussen de beide protagonisten te veel overschaduwd door dat geweld, dat er in al dit soort film hetzelfde uitziet en niets nieuws brengt. Jammer.

Een bijzondere film. Ik weet nog niet zo goed wat ik allemaal heb gezien... De beelden zijn nogal overdonderend. De gevechtsscenes zijn bloederiger dan ook, en wat onrealistisch. Maar voor het budget dat is gebruikt ($24 miljoen) zijn de fantastische beelden een wereldprestaties i.v.t. grote Hollywood films. Het verhaal is mooi, maar soms over the top, te sentimenteel en bevat soms cliches. En zo is er steeds wel wat aan te merken op aspecten van deze goede film.

Ondank de mooie beelden vond ik er toch wat kinderlijks in zitten. Veel geweld, de stukken vliegen er letterlijk af, maar toch steeds die ondertoon. Wellicht gewoon onrealistisch. De grote oorlogsfims, zoals bijvoorbeeld 'thin red line', benaderen voor mijn gevoel de realiteit ( of deze stelling waar is of niet, doet er eigenlijk niet toe). Bij deze film had ik dat niet, misschien ook door het vele jatwerk, dat vond ik echt vermoeiend.. Een 6 voor de mooie plaatjes.