Femme Fatale is een film zoals ik ze graag zie, een thriller/mystery met een erotisch, zwoel sfeertje en een heerlijke twist
waarin de femme fatale krijgt wat ze verdient. De film kent een beetje naakt en een heerlijke
striptease. Typisch wat je van een De Palma film kan verwachten dus. Als je niet in de sfeer zit heb je bij De Palma meestal last van langdradigheid, maar in deze film zat ik wederom te genieten. Na de indrukwekkende openingsscène zakt het verhaal helaas een beetje in, maar slecht wordt het nergens. De muziek weet dan ook weer knap de aandacht vast te houden.
Femme Fatale eindigt een beetje atypisch tov een standaard neo-noir aangezien Rebecca Romijn hier droomde wat haar toekomst zou zijn als ze het leven overnam van haar dubbelgangster.. Het plot doet van ver wat denken aan Mulholland Drive maar ik zou de vergelijking verder toch niet echt gaan maken. De moraal en thematiek van het verhaal is daar toch anders. Voor mij is Femme Fatale duidelijke neo-noir denk ook maar aan de Venetiaanse blinden,
de man die in de val lijkt te trappen van de femme fatale (of toch niet?
), vaak wat donker gefilmd en een aantal plottwists.
Heerlijk want zo zie je ze niet vaak meer.