
Le Huitième Jour (1996)
Alternatieve titel: The Eighth Day
België / Frankrijk / Verenigd Koninkrijk
Drama / Komedie
118 minuten
geregisseerd door Jaco Van Dormael
met Daniel Auteuil, Pascal Duquenne en Henri Garcin
De drukke zakenman Harry, met een bolstaande agenda vol locaties waarop waar hij lezingen moet geven over hoe je uitstraling je zakelijke successen kan bepalen, komt Georges tegen, een levenslustige man die lijdt aan het Down-syndroom. Geen moment was slechter geweest voor de in relatieproblemen verkerende Harry. Georges beschouwt hem als zijn grootste vriend, en vanaf dat moment kan Harry niet meer van dit blok aan zijn been afkomen.
Mooi Frans drama over de levensmoeie Harry die zijn relaties met zijn dochters verpest en de geestige ''down''-George die elkaar ontmoeten op een kruispunt. De film is een heerlijke mengeling tussen realisme en cinema, waar verhalen elkaar soms te goed aanvullen of bepaalde situaties te goed en te voorspoedig uit de verf komen. Aan de andere zijde is er ook een soort dubbele laag die de film siert. Het gaat hier toch om de instelling van mens tot mens op het leven. We kunnen treuren, kreunen en zeuren over bepaalde dingen, maar we kunnen ook erom lachen.
Hoewel Harry's personage vrijwel duidelijk is en misschien een klein beetje de hedendaagse man voorspiegelt is George heel interessant om te volgen. Zijn zoektocht naar vrouwen, zijn moeder en/of zijn vriendin was erg mooi verfilmd en ontroerd ook op sommige momenten.
Film bevat een leuke stijl die soms wat sarcastisch of cynisch overkomt, met als hoogtepunt het einde natuurlijk. Lekker fris kleurgebruik die erg afstemt op de natuur waardoor het daarom ook zo fris voelt. Lekkere duidelijke kleuren en mooie plaatjes: goed.
Ook een mooie titel.
4 sterren
De cast deed het ook erg goed en ook de muziek was wel opvallend, maar het paste perfect.
'k heb er wel van genoten.
Niet alles is even geloofwaardig zoals het jatten van een busje zonder rij-vaardigheden maar Jaco heeft ons absoluut iets moois voorgeschoteld.
Van Dormael is in ieder geval een interessant regisseur. Hij heeft een mooi gebruik van kleuren en die shots, die hij een aantal keren hier uitzoomt, zijn ook erg mooi. Het acteerwerk van Auteuil is prima, al vond ik zijn transformatie wat aan de snelle kant. Pascal Duquenne is door zijn uiterlijk en lach al erg aandoenlijk en dat zorgt vaak ook voor leuke en luchtige momenten.
Lang werkte het niet helemaal voor mij en zat de film op een stabiele 3 sterren. De laatste tien minuten zijn echter erg sterk met prachtige beelden, fijne aanstekelijke muziek en een einde dat precies de juiste snaar weet te raken. Hierdoor komt er uiteindelijk toch nog vrij gemakkelijk een halfje bij de score bij.
3,5*
Verder is de film een keurige kopie van Rain Man met een alternatief einde. Natuurlijk smelt het zakenmannetje voor onze Georges. Je kan het natuurlijk ook niet maken om zo’n persoon uit je auto te zetten. Het lukte me ook niet echt om te lachen om alle fratsen die ze uitvreten. Die scene in de schoenenzaak vond ik vrij genant bijvoorbeeld. Voor een ontroerende film voelde ik weinig ontroering. Na het einde was ik eerlijk gezegd zelfs lichtelijk opgelucht.
Voor mij dan toch een 3.0.
Daniel Auteuil vind ik altijd wel sterke rollen spelen, maar voor Pascal Duquenne is dit toch wel een hele bijzondere prestatie, ook voor al zijn vrienden en vriendinnen die ook op de achtste dag geboren zijn.....Het blijven bijzondere mensen.... (en ik kan het weten, want ik heb zelf een geestelijk gehandicapte zwager die mij ontzettend na aan het hart ligt)
De surrealistische momenten, zoals met de dansende kleding/muis, het lopen op het zwembad en de mooie vuurwerkscene leuken het verhaal wel op. Het is de creatieve aanpak die de film genietbaar maakt want ontroeren deed het me eerlijk gezegd niet, daarvoor deden de personages me toch te weinig.
Het einde vind ik nu ik er nog eens over nadenk opmerkelijk, de dood van George leek me meer een ongeluk –hij fantaseerde dat hij kon vliegen- dan een bewuste keuze? Desondanks ademt de laatste scene feel-good tot en met uit, toch wat merkwaardig.
feel good,,met respect gemaakt,,maar niet soms net iets te sentimenteel.
Gezien het verhaal op zich valt dat niet te vermijden.niet altijd dan.
zit ook behoorlijk wat vaart in
Tweede kijkbeurt, begrijp nog altijd niet dat men het ooit een goed idee vond om dit met een heel leerjaar te gaan kijken in de bioscoop. Niet meteen een typische film voor middelbare studenten, al is het uiteindelijk wel een stuk beter dan ik me herinnerde. Toch is het de minste van van Dormael.
Het is vooral een wat rechtlijnigere film. In z'n ander werk is hij veel speelser, zowel in beeldtaal als in structuur. Die beeldtaal zie je hier af en toe ook wel een beetje terug, maar veel beperkter. De structuur van de film is eerder rechtlijnig. Verhaal deed me zelfs wat denken aan Kikujiro, al vond ik die film wel een pak leuker.
Twee uur is wat te lang en tussen enkele geslaagde scenes zitten er ook een hele hoop momenten die niet al te best werken. Daarbij is het soms ook net wat te melig, al is dat vooral omdat de film elders niet 100% overtuigt vermoed ik. Moest de stilering beter geweest zijn had dat mij ongetwijfeld minder gestoord.
Niet meer het jeugdtrauma dat ik ooit had, maar nog steeds geen geweldige film.
2.5*
Het hele plot voelt wat vreemd aan. Het is vrij ongeloofwaardig dat beiden aan elkaar vastzitten en niet meer van elkaar verlost raken. Het komt te geforceerd over. Ongeacht waarschijnlijk de goede bedoelingen van Van Dormael kan ik me niet van de idee ontdoen dat de personen met Down nogal bruut of dom worden voorgesteld. Zeker bij de vriendengroep van George die meer wegheeft van een groep hooligans dan van personen met een beperking. Het viel me ook op hoe afkerig de samenleving reageert op dergelijke personen. Het kon het tijdsbeeld zijn, maar dan nog, vrij angstig en egocentrisch allemaal.
Mooie prestatie wel van Duquenne als amateur zonder ervaring in de filmwereld. Zeer mooie en fijne momenten, jammer genoeg afgewisseld met wat clichés. Afwisselend komisch en ontroerend, maar evenzeer irritant of vervelend. Al bij al zeker geslaagd.